Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen
zaterdag 26 november 2016 om 17:04
Hallo,
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 2 december 2016 om 07:49
quote:Knuffelbeertjes schreef op 01 december 2016 @ 22:40:
[...]
Dat is dus niet waar, want ik ben het levende bewijs van wel, ik heb zelfs bewijzen en die kun jij niet weerleggen dus dan kun je ook niet zulke uitspraken doen:
Als ik er niet geweest was, had de dader van het misbruik nog jaren door kunnen gaan (wat absoluut vreselijk is, maar hij had het de jaren daarvoor ook al gedaan zonder dat iemand het wist, dus de schade was er al) en had nu nog niemand het geweten, waardoor het gezin en de familie van de dader niet uit elkaar zouden zijn gevallen en zijn dochter niet in een pleeggezin terecht zou zijn gekomen. Dat allemaal als ik mijn mond maar gehouden had.
Hetzelfde geldt voor mijn ouders: als ik liever, makkelijker, spontaner geweest was, had mijn moeder niet naar de drank hoeven grijpen en was ze nu nog gelukkig getrouwd met mijn vader.
Als ik anders geweest was als kind: sterker vooral, waren heel veel mensen nu niet slachtoffer van mij en zag ook mijn leven er heel anders uit.
Dat valt niet te ontkennen lijkt mij.Dat zijn fouten die je omgeving gemaakt hebt, jij hebt daar geen fouten in gemaakt.
[...]
Dat is dus niet waar, want ik ben het levende bewijs van wel, ik heb zelfs bewijzen en die kun jij niet weerleggen dus dan kun je ook niet zulke uitspraken doen:
Als ik er niet geweest was, had de dader van het misbruik nog jaren door kunnen gaan (wat absoluut vreselijk is, maar hij had het de jaren daarvoor ook al gedaan zonder dat iemand het wist, dus de schade was er al) en had nu nog niemand het geweten, waardoor het gezin en de familie van de dader niet uit elkaar zouden zijn gevallen en zijn dochter niet in een pleeggezin terecht zou zijn gekomen. Dat allemaal als ik mijn mond maar gehouden had.
Hetzelfde geldt voor mijn ouders: als ik liever, makkelijker, spontaner geweest was, had mijn moeder niet naar de drank hoeven grijpen en was ze nu nog gelukkig getrouwd met mijn vader.
Als ik anders geweest was als kind: sterker vooral, waren heel veel mensen nu niet slachtoffer van mij en zag ook mijn leven er heel anders uit.
Dat valt niet te ontkennen lijkt mij.Dat zijn fouten die je omgeving gemaakt hebt, jij hebt daar geen fouten in gemaakt.
vrijdag 2 december 2016 om 07:49
Zo klinkt het best wel triest maar dat komt door dat ik nu vertel hoe ik het beleef en ik ben negatief en overdrijf denk ik
Want als anderen iets over mij zeggen is het wel positief en dat is ook wat ik wil en nodig heb
Dan zouden mijn ouders alsnog trots op me kunnen worden
Want ik heb een hele goede baan, een mooi huis, wat spaargeld, een lieve vriend, leuke mensen om ons heen, etc
Hoe ik mij voel en moeite heb alles vol te houden is van ondergeschikt belang
Want als anderen iets over mij zeggen is het wel positief en dat is ook wat ik wil en nodig heb
Dan zouden mijn ouders alsnog trots op me kunnen worden
Want ik heb een hele goede baan, een mooi huis, wat spaargeld, een lieve vriend, leuke mensen om ons heen, etc
Hoe ik mij voel en moeite heb alles vol te houden is van ondergeschikt belang
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 2 december 2016 om 07:53
Rhae dan verschillen we daarover van mening..
ik snap wel dat jij het niet zoals ik ervaart omdat jij er niet bij was en mij niet echt kent
Het liefst zou ik vandaag overslaan
Ik weet niet wat straks komen gaat
En dat zorgt voor veel weerstand
De gedachten zijn echt zo boos
Dat ik over ze praat
ik snap wel dat jij het niet zoals ik ervaart omdat jij er niet bij was en mij niet echt kent
Het liefst zou ik vandaag overslaan
Ik weet niet wat straks komen gaat
En dat zorgt voor veel weerstand
De gedachten zijn echt zo boos
Dat ik over ze praat
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 2 december 2016 om 07:59
Het gaat niet over karakter of persoonlijkheid. Een kind heeft recht op veiligheid en bescherming. Elk kind. En ouders mogen niet hun problemen bij hun kind neeeleggen, zij zijn de volwassenen en zij mogen een kind niet belasten met volwassen problemen. Een kind heeft geen verantwoordelijkheid naar zijn ouders toe, nooit.
Ik heb kinderen en ik vind het hartverscheurend dat een kind moet doormaken wat jij moest doormaken en het ergste is dat je denkt dat je het verdiend hebt. Niemand, ook de naarste persoon op aarde niet, verdient dat.
Dus het maakt niet uit dat ik je niet ken, je bent niet beter of slechter dan de gemiddelde mens.
En ik ben best wat mensen tegengekomen die echte rottigheid hadden uitgehaald maar geen van hen vond ik een slecht mens.
Ik heb kinderen en ik vind het hartverscheurend dat een kind moet doormaken wat jij moest doormaken en het ergste is dat je denkt dat je het verdiend hebt. Niemand, ook de naarste persoon op aarde niet, verdient dat.
Dus het maakt niet uit dat ik je niet ken, je bent niet beter of slechter dan de gemiddelde mens.
En ik ben best wat mensen tegengekomen die echte rottigheid hadden uitgehaald maar geen van hen vond ik een slecht mens.
vrijdag 2 december 2016 om 08:14
vrijdag 2 december 2016 om 08:33
Rhae, ik snap wel wat je zegt, ik heb veel met kinderen gewerkt en werk nu veel met de ouders en instanties er om heen. Maar kan niet geloven dat ik ooit een normaal kind was, zoals alle kinderen die ik ontmoet heb, geen een doet wat ik gedaan heb. Als zij erge dingen meemaken zijn ze slachtoffer, ik ben veel meer dader (als je over die termen spreekt). Ik was als kind ook niet dom en had echt wel door dat het niet goed ging met mijn ouders. Ik had hulp voor ze moeten regelen of nog beter mijn best moeten doen..
Aandacht krijgen voor mezelf is wel toegestaan, maar al snel vraag ik veel teveel. Zoals dit topic, is een goed voorbeeld, ik vraag hier echt teveel aandacht en vind het niet leuk voor jullie dat ik me zo opstel.
Ik kan me wel voorstellen dat als iemand dit leest, diegene zegt: hou op met zeuren en doe normaal.. Dat wil ik ook heel graag.
Snowfall, ik denk dat je gelijk hebt, het is onmisbaar, dat merk ik heel erg, en ook dat het me onderuit haalt als ik er een beetje van los probeer te komen. Ik ben ook heel bang er nooit vanaf te komen.
Het is om 9 uur en ik ga zo, ik moet wel
Aandacht krijgen voor mezelf is wel toegestaan, maar al snel vraag ik veel teveel. Zoals dit topic, is een goed voorbeeld, ik vraag hier echt teveel aandacht en vind het niet leuk voor jullie dat ik me zo opstel.
Ik kan me wel voorstellen dat als iemand dit leest, diegene zegt: hou op met zeuren en doe normaal.. Dat wil ik ook heel graag.
Snowfall, ik denk dat je gelijk hebt, het is onmisbaar, dat merk ik heel erg, en ook dat het me onderuit haalt als ik er een beetje van los probeer te komen. Ik ben ook heel bang er nooit vanaf te komen.
Het is om 9 uur en ik ga zo, ik moet wel
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 2 december 2016 om 08:36
Hier was ik dus ook al bang voor
ze helpen me bijna niet
zeggen: je wilt het toch zo graag zonder ons doen
je hebt ons toch verraden
dus dan los je het nu zelf ook maar op
terwijl ik ze wel nodig heb
nu juist
heel hard
ze moeten me beschermen
ze helpen me bijna niet
zeggen: je wilt het toch zo graag zonder ons doen
je hebt ons toch verraden
dus dan los je het nu zelf ook maar op
terwijl ik ze wel nodig heb
nu juist
heel hard
ze moeten me beschermen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 2 december 2016 om 10:37
Lief van jou Snowfall en ook de anderen die reageren, het voelt nog steeds bezwaard, maar het voelt ook heel fijn
Ik kon meteen doorlopen en ben nu net klaar. Ik vond het heel eng. Maar na twintig minuten of zo werd de spanning minder, omdat ze het niet over de engste/moeilijkste dingen ging hebben. Ze vroeg eerst of ik wel geslapen had (een beetje) en waarom slapen me moeite kost (vriend ligt naast mij, dan vind ik het eng versuft te zijn door de medicatie, want ik moet alert zijn) en daarop vroeg ze of ik vriend wel volledig vertrouw (niet helemaal), maar zei ze: dat doe je waarschijnlijk nog bij niemand.
Toen gaf ze aan dat ze me niet ging afwijzen, dat ik daar niet bang voor hoef te zijn, dat ze nooit iemand afwees. En vroeg ze waarom ik daar zo bang voor was (ik ben bang voor iedere afwijzing van mensen, omdat ik het nodig heb dat ze me bevestigen). Dus, zei ze, je bevestiging, waardering, etc. komt allemaal van buitenaf. Je hebt een heel, heel extreem kritisch zelfbeeld en kunt het nooit goed doen in je eigen ogen (klopt).
Ze gaf ook aan dat mijn intellect mij waarschijnlijk gered heeft, zo ver gebracht heeft, omdat ik anders allang kopje onder gegaan was. Zoals ik zie in mijn familie.. ik gaf aan dat ik me daar juist schuldig over voel, want ik ben degene die veel veroorzaakt heeft, maar dat was ze niet met me eens (net als jullie). Zij vindt het juist goed dat ik mijn mond open getrokken heb, zodat ik, maar ook de andere betrokkenen uit een schadelijke omgeving getrokken werden..Ik heb gezegd dat ik het niet geloof en dat snapte ze, maar ze zei wel dat zij er wel zo over dacht.
Ik moet ook een paar opdrachten uitvoeren, namelijk een bos bloemen voor mezelf kopen (ik vroeg waarom, toen zei ze daarom, dat doe je gewoon) en ik moet daar ook nog een foto van maken en naar haar sturen (ik zei dat ik het geen leuke opdracht vond, toen zei ze, jij weet als geen ander dat het leven soms niet leuk is, dit is gewoon iets wat je gaat doen voor jezelf).
Enorme weerstand, want ik gaf aan dat ik het dan wel voor mijn vriend kocht, maar ook dat is niet de bedoeling. Echt voor mij, dus een rot opdracht.
En het andere is dat ik elke dag (!) 3 dingen moet bedenken die ik bewust gedaan heb, die anders zijn dan andere dagen op de automatische piloot. Het liefst voor mezelf, maar mag ook voor een ander (bijv. hoi zeggen tegen een buurvrouw waar ik nooit mee spreek, een bakje thee voor mezelf zetten op een moeilijk moment, mijn vriend helpen met een e-mail schrijven, etc.). En dan het moeilijkste, ik moet mezelf dan letterlijk een schouderklopje geven, net zoals je bij een vriendin of zo zou doen.
Ook die opdracht vind ik niet leuk, roept enorme weerstand op, maar ze zei: je gaat het toch doen.
En we hebben het gehad over verantwoordelijkheidsgevoel. Ze zei dat ik de verantwoordelijkheid voor de dader, de meisjes, mijn moeder, mijn broertje allemaal op mij nam. Ze zei als er meer mensen waren zoals jij nam niemand meer zijn/haar verantwoordelijkheid. Het is niet eerlijk tegenover jezelf. Ben ik ook niet mee eens zoals jullie weten..
En ze zei dat ik haar moest mailen en appen, maar ik zei dat dat teveel voor haar werd. Toen zei ze dat ik niet voor haar mocht denken en dat ze dat zelf wel beslist. En ze legde uit dat als zij 's avonds op de bank zit en leest dat het niet goed gaat met mij, ze echt wel gaat reageren. Ze zei dat ze ook wel eens met vriendinnen iets deed of met haar gezin, net zoals ik dat doe, maar als ze gewoon weer thuis is, leest ze het dan wel en reageert dan ook. Dat voelde wel fijn.. Al ben ik nog steeds bang heel veel aandacht te vragen, zij gaf nu zelf aan dat het wel mag..
(al denk ik nu wel dat dat komt doordat ik heel bewust weinig mailtjes en appjes gestuurd heb en als ik het vaker ga doen, ze alsnog denkt: dit is niet de bedoeling, ik heb spijt dat ik dat gezegd heb.., dus ik moet daar nog wel mee oppassen)
En ze heeft me doorverwezen voor de EMDR naar een collega. Ik heb gevraagd of ik tot die tijd, maar vooral tijdens de EMDR ook wel met haar kon blijven praten. Ze zei dat EMDR waarschijnlijk heel veel van me zou vragen, maar ik altijd bij haar terecht kon en ik altijd op haar kon terug vallen.
Dat voelt toch wel fijn...
Ik kon meteen doorlopen en ben nu net klaar. Ik vond het heel eng. Maar na twintig minuten of zo werd de spanning minder, omdat ze het niet over de engste/moeilijkste dingen ging hebben. Ze vroeg eerst of ik wel geslapen had (een beetje) en waarom slapen me moeite kost (vriend ligt naast mij, dan vind ik het eng versuft te zijn door de medicatie, want ik moet alert zijn) en daarop vroeg ze of ik vriend wel volledig vertrouw (niet helemaal), maar zei ze: dat doe je waarschijnlijk nog bij niemand.
Toen gaf ze aan dat ze me niet ging afwijzen, dat ik daar niet bang voor hoef te zijn, dat ze nooit iemand afwees. En vroeg ze waarom ik daar zo bang voor was (ik ben bang voor iedere afwijzing van mensen, omdat ik het nodig heb dat ze me bevestigen). Dus, zei ze, je bevestiging, waardering, etc. komt allemaal van buitenaf. Je hebt een heel, heel extreem kritisch zelfbeeld en kunt het nooit goed doen in je eigen ogen (klopt).
Ze gaf ook aan dat mijn intellect mij waarschijnlijk gered heeft, zo ver gebracht heeft, omdat ik anders allang kopje onder gegaan was. Zoals ik zie in mijn familie.. ik gaf aan dat ik me daar juist schuldig over voel, want ik ben degene die veel veroorzaakt heeft, maar dat was ze niet met me eens (net als jullie). Zij vindt het juist goed dat ik mijn mond open getrokken heb, zodat ik, maar ook de andere betrokkenen uit een schadelijke omgeving getrokken werden..Ik heb gezegd dat ik het niet geloof en dat snapte ze, maar ze zei wel dat zij er wel zo over dacht.
Ik moet ook een paar opdrachten uitvoeren, namelijk een bos bloemen voor mezelf kopen (ik vroeg waarom, toen zei ze daarom, dat doe je gewoon) en ik moet daar ook nog een foto van maken en naar haar sturen (ik zei dat ik het geen leuke opdracht vond, toen zei ze, jij weet als geen ander dat het leven soms niet leuk is, dit is gewoon iets wat je gaat doen voor jezelf).
Enorme weerstand, want ik gaf aan dat ik het dan wel voor mijn vriend kocht, maar ook dat is niet de bedoeling. Echt voor mij, dus een rot opdracht.
En het andere is dat ik elke dag (!) 3 dingen moet bedenken die ik bewust gedaan heb, die anders zijn dan andere dagen op de automatische piloot. Het liefst voor mezelf, maar mag ook voor een ander (bijv. hoi zeggen tegen een buurvrouw waar ik nooit mee spreek, een bakje thee voor mezelf zetten op een moeilijk moment, mijn vriend helpen met een e-mail schrijven, etc.). En dan het moeilijkste, ik moet mezelf dan letterlijk een schouderklopje geven, net zoals je bij een vriendin of zo zou doen.
Ook die opdracht vind ik niet leuk, roept enorme weerstand op, maar ze zei: je gaat het toch doen.
En we hebben het gehad over verantwoordelijkheidsgevoel. Ze zei dat ik de verantwoordelijkheid voor de dader, de meisjes, mijn moeder, mijn broertje allemaal op mij nam. Ze zei als er meer mensen waren zoals jij nam niemand meer zijn/haar verantwoordelijkheid. Het is niet eerlijk tegenover jezelf. Ben ik ook niet mee eens zoals jullie weten..
En ze zei dat ik haar moest mailen en appen, maar ik zei dat dat teveel voor haar werd. Toen zei ze dat ik niet voor haar mocht denken en dat ze dat zelf wel beslist. En ze legde uit dat als zij 's avonds op de bank zit en leest dat het niet goed gaat met mij, ze echt wel gaat reageren. Ze zei dat ze ook wel eens met vriendinnen iets deed of met haar gezin, net zoals ik dat doe, maar als ze gewoon weer thuis is, leest ze het dan wel en reageert dan ook. Dat voelde wel fijn.. Al ben ik nog steeds bang heel veel aandacht te vragen, zij gaf nu zelf aan dat het wel mag..
(al denk ik nu wel dat dat komt doordat ik heel bewust weinig mailtjes en appjes gestuurd heb en als ik het vaker ga doen, ze alsnog denkt: dit is niet de bedoeling, ik heb spijt dat ik dat gezegd heb.., dus ik moet daar nog wel mee oppassen)
En ze heeft me doorverwezen voor de EMDR naar een collega. Ik heb gevraagd of ik tot die tijd, maar vooral tijdens de EMDR ook wel met haar kon blijven praten. Ze zei dat EMDR waarschijnlijk heel veel van me zou vragen, maar ik altijd bij haar terecht kon en ik altijd op haar kon terug vallen.
Dat voelt toch wel fijn...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 2 december 2016 om 10:45
En ik vond het praten heel, heel zwaar.
Want de gedachten blijven trekken, dat ik het niet mag zeggen
En dan zoek ik naar woorden en schreeuwen ze er door heen
Maar zeg ik het toch
en ben ik doodsbang voor de reactie
En elke keer, elke reactie, was niet zoals ik verwacht had
in positieve zin...
Geen enkele keer lachte ze er om of vond ze dat ik aandacht trok
Ze was het niet eens met alles wat ik zei
maar ik mocht het wel gewoon zeggen en uitleggen waarom ik er zo over denk
Ik vind het moeilijk te geloven dat het ook zo kan
dat ik mag zeggen wat ik denk en voel...
en dat ze het serieus neemt
en er met me over praat
Ik merk wel dat ik dat heel erg gemist heb in mijn leven
Want de gedachten blijven trekken, dat ik het niet mag zeggen
En dan zoek ik naar woorden en schreeuwen ze er door heen
Maar zeg ik het toch
en ben ik doodsbang voor de reactie
En elke keer, elke reactie, was niet zoals ik verwacht had
in positieve zin...
Geen enkele keer lachte ze er om of vond ze dat ik aandacht trok
Ze was het niet eens met alles wat ik zei
maar ik mocht het wel gewoon zeggen en uitleggen waarom ik er zo over denk
Ik vind het moeilijk te geloven dat het ook zo kan
dat ik mag zeggen wat ik denk en voel...
en dat ze het serieus neemt
en er met me over praat
Ik merk wel dat ik dat heel erg gemist heb in mijn leven
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 2 december 2016 om 10:50
Oh ja en ze vroeg of ik al boeken geschreven had
omdat de mail die ik haar gestuurd had
zo'n goede opbouw had qua spanning
en ze op het puntje van haar stoel zat
en ze mee genomen werd in de mail
Ik heb dit vaker gehoord, misschien ooit kan ik er iets mee
Al vind ik dat er nog heel veel te verbeteren valt
en hoe ik hier schrijf is niet zoals ik een boek zou schrijven hoor
hier schrijf ik van mij af
jullie helpen mij, zelfs als ik in paniek ben mag ik hier schrijven
omdat de mail die ik haar gestuurd had
zo'n goede opbouw had qua spanning
en ze op het puntje van haar stoel zat
en ze mee genomen werd in de mail
Ik heb dit vaker gehoord, misschien ooit kan ik er iets mee
Al vind ik dat er nog heel veel te verbeteren valt
en hoe ik hier schrijf is niet zoals ik een boek zou schrijven hoor
hier schrijf ik van mij af
jullie helpen mij, zelfs als ik in paniek ben mag ik hier schrijven
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 2 december 2016 om 10:52
Ik ben zo blij dat je de stap gezet hebt! Heeeeeeeel erg veel sterkte en succes met dit 'proces' Knuffelbeertjes. Deze nieuwe inzichten zullen heel verdrietig zijn en veel pijn doen, maar zo kun je het wel onder ogen komen en kun je samen met de psycholoog gaan werken aan een gezond zelfbeeld, positieve en gezonde gedachten, nóg sterker worden en leren naar jezelf te luisteren. En wie weet waar ze je nog meer bij kan helpen. Zet hem op. Je kan het!
vrijdag 2 december 2016 om 11:22
doe het dan stiekem zeggen ze
in je enkels ziet niemand het
dan mag je daarna die bloemen kopen
als beloning voor het snijden
dan is het gerechtvaardigd
het is zo makkelijk zeggen ze
even die vinger in je keel
even die roes ervaren
hoe fijn zou dat zijn
in je enkels ziet niemand het
dan mag je daarna die bloemen kopen
als beloning voor het snijden
dan is het gerechtvaardigd
het is zo makkelijk zeggen ze
even die vinger in je keel
even die roes ervaren
hoe fijn zou dat zijn
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 2 december 2016 om 11:58
Wat een fijn gesprek Knuffelbeertje. En wat een goede opdrachten. Al snap ik wel dat ze voor jou lastig zijn, ik hoop toch dat je ze gaat uitvoeren.
En over het schrijven hier: dit is een openbaar forum, mensen lezen en schrijven hoer vrijwillig dus je mag er vanuit gaan dat als mensen op je reageren dat ze dat doen omdat ze dat willen en belangrijk vinden, niet omdat het moet.
Sterkte vandaag!
En over het schrijven hier: dit is een openbaar forum, mensen lezen en schrijven hoer vrijwillig dus je mag er vanuit gaan dat als mensen op je reageren dat ze dat doen omdat ze dat willen en belangrijk vinden, niet omdat het moet.
Sterkte vandaag!
vrijdag 2 december 2016 om 12:36
quote:Knuffelbeertjes schreef op 02 december 2016 @ 12:22:
Snowfall ja het viel mee, echt 100%, het was vooraf zoveel enger en het had ook heel anders kunnen gaan, dit was het beste scenario en dat kende ik niet eens
Bedankt voor je tip, ik heb haar geappt, dat het me niet lukt het te kopen en ik het te confronterend is..
Normaal koop ik het voor mensen met een reden, of ik krijg het omdat mensen vinden dat ik ze verdien
Nu zoek ik naar die reden bij mezelf maar die heb ik niet
Rhae dank je wel, ik ga proberen het te onthouden, ik kan me niet goed voorstellen dat jullie het belangrijk vinden op mij te reageren, ik heb er enorm veel aan en het helpt heel erg tegen de gedachten wat jullie schrijven
Maar voor jullie lijkt het me heel storend hoe ik met dingen om gaJe moet proberen minder voor een ander te denken. Mensen zien niet dat je medicatie gebruikt en als ze het al zien (wat echt bijna niemand kan) zullen ze dat waarschijnlijk niet raar vinden. Plus je weet gewoon niet wat ze denken én het maakt niet uit. Mensen mogen denken wat ze willen, dat heeft geen invloed op jou
Snowfall ja het viel mee, echt 100%, het was vooraf zoveel enger en het had ook heel anders kunnen gaan, dit was het beste scenario en dat kende ik niet eens
Bedankt voor je tip, ik heb haar geappt, dat het me niet lukt het te kopen en ik het te confronterend is..
Normaal koop ik het voor mensen met een reden, of ik krijg het omdat mensen vinden dat ik ze verdien
Nu zoek ik naar die reden bij mezelf maar die heb ik niet
Rhae dank je wel, ik ga proberen het te onthouden, ik kan me niet goed voorstellen dat jullie het belangrijk vinden op mij te reageren, ik heb er enorm veel aan en het helpt heel erg tegen de gedachten wat jullie schrijven
Maar voor jullie lijkt het me heel storend hoe ik met dingen om gaJe moet proberen minder voor een ander te denken. Mensen zien niet dat je medicatie gebruikt en als ze het al zien (wat echt bijna niemand kan) zullen ze dat waarschijnlijk niet raar vinden. Plus je weet gewoon niet wat ze denken én het maakt niet uit. Mensen mogen denken wat ze willen, dat heeft geen invloed op jou
