Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen
zaterdag 26 november 2016 om 17:04
Hallo,
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 december 2016 om 11:23
quote:Knuffelbeertjes schreef op 30 november 2016 @ 22:31:
Wat je daarna schrijft vind ik moeilijker te lezen, dat ik het slechte allemaal niet verdien en juist liefde en zo verdien, dat lezen maakt al zoveel weerstand los. Ik ben nooit boos geweest op mijn ouders om wat ze gedaan hebben, zij hebben hun eigen verhaal ook weer en genoeg meegemaakt en hun best gedaan, denk ik, het zijn ook maar mensen.
Ik ben wel heel bang net zo te worden en dezelfde fouten te maken..
Daarom moet ik sterk blijven en me niet kwetsbaar opstellen en niet die beerput open trekken en het risico lopen zo te eindigen als zij..
wat ik eerder al schreef: het is zo zielig om mijn moeder te zien af takelen, een uitgemergeld vrouwtje met Korsakov, verstandelijk een zesjarige en lichamelijk onder de blauwe plekken van de drank.. ik kan me niet voorstellen dat iemand voor zo'n einde (haar hersenbeschadigingen zijn blijvend) kiest, dan moet zij het wel heel zwaar gehad hebben (met een dochter als ik).
Ik heb al zoveel verkeerd gedaan in mijn leven en heb nu de kans dingen goed te maken, mijn ouders trots te maken.. zelfs als ze het niet kunnen zien
Maar verdriet hebben of boos zijn voelt tegenover hen niet eerlijk, ik moet sterk blijven.. snap je wat ik bedoel?
Naar je ouders voel je altijd loyaliteit. Ook als ze je dingen hebben aangedaan waarvan je 100% zeker weet dat dat geen goede dingen zijn, is het vaak moeilijk om boos op ze te zijn. Maar jouw boosheid en verdriet naar je ouders mag bestaan naast het feit dat zij ook van alles hebben meegemaakt. Jij hebt het recht om boos en verdrietig te zijn. Praat je hier met je therapeut over?
Ik kan me niet voorstellen dat je moeder het extra zwaar heeft gehad met een dochter als jij. Het was juist makkelijker voor je moeder een dochter als jij te hebben, want jij hebt geleerd om je enorm aan te passen aan haar.
Je probeert je zelfs bij anderen aan te passen en klein te maken, zelfs bij je vriend. Maar jij mag er zijn. Je vriend is uit vrije wil bij jou.
Ik raad je ook aan het topic naar je therapeut te sturen. Zo ziet hij of zij wat er gebeurt bij jou (nogmaals: je omschrijft het heel duidelijk) en kan hij/zij jou het beste helpen.
Wat je daarna schrijft vind ik moeilijker te lezen, dat ik het slechte allemaal niet verdien en juist liefde en zo verdien, dat lezen maakt al zoveel weerstand los. Ik ben nooit boos geweest op mijn ouders om wat ze gedaan hebben, zij hebben hun eigen verhaal ook weer en genoeg meegemaakt en hun best gedaan, denk ik, het zijn ook maar mensen.
Ik ben wel heel bang net zo te worden en dezelfde fouten te maken..
Daarom moet ik sterk blijven en me niet kwetsbaar opstellen en niet die beerput open trekken en het risico lopen zo te eindigen als zij..
wat ik eerder al schreef: het is zo zielig om mijn moeder te zien af takelen, een uitgemergeld vrouwtje met Korsakov, verstandelijk een zesjarige en lichamelijk onder de blauwe plekken van de drank.. ik kan me niet voorstellen dat iemand voor zo'n einde (haar hersenbeschadigingen zijn blijvend) kiest, dan moet zij het wel heel zwaar gehad hebben (met een dochter als ik).
Ik heb al zoveel verkeerd gedaan in mijn leven en heb nu de kans dingen goed te maken, mijn ouders trots te maken.. zelfs als ze het niet kunnen zien
Maar verdriet hebben of boos zijn voelt tegenover hen niet eerlijk, ik moet sterk blijven.. snap je wat ik bedoel?
Naar je ouders voel je altijd loyaliteit. Ook als ze je dingen hebben aangedaan waarvan je 100% zeker weet dat dat geen goede dingen zijn, is het vaak moeilijk om boos op ze te zijn. Maar jouw boosheid en verdriet naar je ouders mag bestaan naast het feit dat zij ook van alles hebben meegemaakt. Jij hebt het recht om boos en verdrietig te zijn. Praat je hier met je therapeut over?
Ik kan me niet voorstellen dat je moeder het extra zwaar heeft gehad met een dochter als jij. Het was juist makkelijker voor je moeder een dochter als jij te hebben, want jij hebt geleerd om je enorm aan te passen aan haar.
Je probeert je zelfs bij anderen aan te passen en klein te maken, zelfs bij je vriend. Maar jij mag er zijn. Je vriend is uit vrije wil bij jou.
Ik raad je ook aan het topic naar je therapeut te sturen. Zo ziet hij of zij wat er gebeurt bij jou (nogmaals: je omschrijft het heel duidelijk) en kan hij/zij jou het beste helpen.
donderdag 1 december 2016 om 12:28
quote:Knuffelbeertjes schreef op 01 december 2016 @ 07:13:
En ook: waarom zou je wel luisteren naar hen (jullie dus) en niet naar ons (die gedachten)
Zij (jullie) hebben je alleen deze week geholpen, wij je hele leven al..
Zeg maar tegen die stemmen dat de meesten die hier reageren ervaringsdeskundigen en/of hulpverleners zijn. We zeggen echt niet zomaar wat.
We hebben denk ik een goed beeld van wat je nu doormaakt, want je beschrijft het heel duidelijk. We weten wat gezond is voor jou en gunnen het jou om gelukkig te zijn. Maar veel belangrijker is: jij weet ook wat goed en gezond is voor jou! Want je luistert gelukkig niet meer naar de stemmen, je doet heel erg hard je best daarvoor. Dat kost je nu enorm veel energie en daar moet je mee aan de slag gaan. Het enige wat jij aan jezelf hoeft te veranderen is hoe je over jezelf denkt en dat je naar jezelf (je hart, je verstand, je geweten) leert luisteren en gezonde keuzes maakt, ook als je angst/stress/verdriet/pijn hebt.
Die stemmen hebben je heel lang geholpen en dat is fijn, maar ze zeggen helaas ook veel ongezonde, gevaarlijke dingen. Ze weten niet beter, want ze zijn gecreëerd door jou als kind zijnde en jij wist toen helaas niet beter. Nu weet je wél beter. Je hoeft niet meer naar ze te luisteren want je bent niet meer in gevaar. Het gaat om NU, op dit moment in jouw leven. Je weet zelf heel goed wat gezond is voor jou. Luister dus naar jezelf!
Ga hard werken aan een positief zelfbeeld Knuffelbeertjes. Jij moet gaan geloven dat jij waardevol bent en dat jij het allerbeste verdient (gelukkig zijn, liefdevol behandeld worden en vooral gezond, liefdevol en zuinig met jezelf omgaan, etc). Jij moet dit natuurlijk wel zélf willen! Niet omdat wij vinden dat dat moet. Je moet het zelf inzien en met elk vezeltje van je lichaam en geest willen.
Laat dit topic lezen aan je psycholoog morgen. Zonder inzicht kan ze jou niet verder helpen. Gun het jezelf om te genezen van jouw verleden.
En ook: waarom zou je wel luisteren naar hen (jullie dus) en niet naar ons (die gedachten)
Zij (jullie) hebben je alleen deze week geholpen, wij je hele leven al..
Zeg maar tegen die stemmen dat de meesten die hier reageren ervaringsdeskundigen en/of hulpverleners zijn. We zeggen echt niet zomaar wat.
We hebben denk ik een goed beeld van wat je nu doormaakt, want je beschrijft het heel duidelijk. We weten wat gezond is voor jou en gunnen het jou om gelukkig te zijn. Maar veel belangrijker is: jij weet ook wat goed en gezond is voor jou! Want je luistert gelukkig niet meer naar de stemmen, je doet heel erg hard je best daarvoor. Dat kost je nu enorm veel energie en daar moet je mee aan de slag gaan. Het enige wat jij aan jezelf hoeft te veranderen is hoe je over jezelf denkt en dat je naar jezelf (je hart, je verstand, je geweten) leert luisteren en gezonde keuzes maakt, ook als je angst/stress/verdriet/pijn hebt.
Die stemmen hebben je heel lang geholpen en dat is fijn, maar ze zeggen helaas ook veel ongezonde, gevaarlijke dingen. Ze weten niet beter, want ze zijn gecreëerd door jou als kind zijnde en jij wist toen helaas niet beter. Nu weet je wél beter. Je hoeft niet meer naar ze te luisteren want je bent niet meer in gevaar. Het gaat om NU, op dit moment in jouw leven. Je weet zelf heel goed wat gezond is voor jou. Luister dus naar jezelf!
Ga hard werken aan een positief zelfbeeld Knuffelbeertjes. Jij moet gaan geloven dat jij waardevol bent en dat jij het allerbeste verdient (gelukkig zijn, liefdevol behandeld worden en vooral gezond, liefdevol en zuinig met jezelf omgaan, etc). Jij moet dit natuurlijk wel zélf willen! Niet omdat wij vinden dat dat moet. Je moet het zelf inzien en met elk vezeltje van je lichaam en geest willen.
Laat dit topic lezen aan je psycholoog morgen. Zonder inzicht kan ze jou niet verder helpen. Gun het jezelf om te genezen van jouw verleden.
donderdag 1 december 2016 om 14:45
Bedankt Snowfall en Libra
voor jullie duidelijke berichten
Het helpt mij anders te kijken
Vind dat best moeilijk nu het zo'n strijd is in mijn hoofd
Met heel veel moeite heb ik het haar gemaild
En natuurlijk enorme spijt van
Voelt als de grootste fout die ik kon maken
Alsof ik er in getrapt ben
En nu afgewezen ga worden (dat heb ik ook gemaild)
Voelt ook heel onbeschermd
Terwijl de gedachten me altijd geholpen hebben
En beschermd
En nu heb ik ze verraden
Ik ben heel bang nu
Mijn nek en hoofd doen vreselijk pijn
Kan wel huilen
Dat ik dit gedaan heb
Ben misselijk van die angst
Wat moet ik nou...
voor jullie duidelijke berichten
Het helpt mij anders te kijken
Vind dat best moeilijk nu het zo'n strijd is in mijn hoofd
Met heel veel moeite heb ik het haar gemaild
En natuurlijk enorme spijt van
Voelt als de grootste fout die ik kon maken
Alsof ik er in getrapt ben
En nu afgewezen ga worden (dat heb ik ook gemaild)
Voelt ook heel onbeschermd
Terwijl de gedachten me altijd geholpen hebben
En beschermd
En nu heb ik ze verraden
Ik ben heel bang nu
Mijn nek en hoofd doen vreselijk pijn
Kan wel huilen
Dat ik dit gedaan heb
Ben misselijk van die angst
Wat moet ik nou...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 december 2016 om 14:54
Super goed gedaan Knuffelbeertjes!!! Je mag héél erg trots zijn op jezelf. Probeer rustig te blijven. Je zult merken dat je psycholoog je niet gaat afwijzen. Schraap ál je moed bij elkaar, print (vooral jouw reacties) dit topic uit en laat het lezen aan je psycholoog morgen. Dan weet ze tenminste wat er allemaal speelt. Je hebt waarschijnlijk een lange weg te gaan maar de stap die je nu hebt gezet is zo ontzettend knap! Ga zo door!
En kun je afleiding zoeken? Samen met je vriend iets gaan doen misschien? Iets waardoor je een beetje kan ontspannen. Zolang het maar gezond en goed voor je is. Misschien een stukje wandelen/fietsen? Of iets creatiefs? Of een uitgebreide maaltijd koken samen?
En kun je afleiding zoeken? Samen met je vriend iets gaan doen misschien? Iets waardoor je een beetje kan ontspannen. Zolang het maar gezond en goed voor je is. Misschien een stukje wandelen/fietsen? Of iets creatiefs? Of een uitgebreide maaltijd koken samen?
donderdag 1 december 2016 om 15:06
Ik hoop dat jullie gelijk krijgen
Ik ben heel bang nu
Kan geen leuke afleiding zoeken
Moet straks nog wat belangrijks doen op mijn werk
Moet presteren en doe het maar half en voel me nu ook in mijn werk al mislukt
Ben echt zwaar teleurgesteld in mezelf
Dat ik zo moeilijk loop te doen
Zodra ik thuis ben mag ik weer zo'n pilletje
Daar kijk ik wel erg naar uit
Ik ben heel bang nu
Kan geen leuke afleiding zoeken
Moet straks nog wat belangrijks doen op mijn werk
Moet presteren en doe het maar half en voel me nu ook in mijn werk al mislukt
Ben echt zwaar teleurgesteld in mezelf
Dat ik zo moeilijk loop te doen
Zodra ik thuis ben mag ik weer zo'n pilletje
Daar kijk ik wel erg naar uit
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 december 2016 om 17:06
Lief van je Rhae, dank je.
Ik kan nu morgen niet meer ontvluchten
Wil dat natuurlijk ergens ook miet
Maar mijn hoofd maakt me helemaal gek
De ene gedachte komt naar de andere
Het ene beeld na het andere
Ik wil morgen niet er over praten
Ik wil er nooit over praten
Dat is zo slecht (praten)
Ik ben zo bang wat er dan gebeurt
Altijd iets slechts
Ik kan nu morgen niet meer ontvluchten
Wil dat natuurlijk ergens ook miet
Maar mijn hoofd maakt me helemaal gek
De ene gedachte komt naar de andere
Het ene beeld na het andere
Ik wil morgen niet er over praten
Ik wil er nooit over praten
Dat is zo slecht (praten)
Ik ben zo bang wat er dan gebeurt
Altijd iets slechts
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 december 2016 om 17:11
donderdag 1 december 2016 om 17:55
quote:Libra1990 schreef op 01 december 2016 @ 12:28:
[...]
Die stemmen hebben je heel lang geholpen en dat is fijn, maar ze zeggen helaas ook veel ongezonde, gevaarlijke dingen. Ze weten niet beter, want ze zijn gecreëerd door jou als kind zijnde en jij wist toen helaas niet beter. Nu weet je wél beter. Je hoeft niet meer naar ze te luisteren want je bent niet meer in gevaar. Het gaat om NU, op dit moment in jouw leven. Je weet zelf heel goed wat gezond is voor jou. Luister dus naar jezelf!
Ik quote dit nog even van Libra.
[...]
Die stemmen hebben je heel lang geholpen en dat is fijn, maar ze zeggen helaas ook veel ongezonde, gevaarlijke dingen. Ze weten niet beter, want ze zijn gecreëerd door jou als kind zijnde en jij wist toen helaas niet beter. Nu weet je wél beter. Je hoeft niet meer naar ze te luisteren want je bent niet meer in gevaar. Het gaat om NU, op dit moment in jouw leven. Je weet zelf heel goed wat gezond is voor jou. Luister dus naar jezelf!
Ik quote dit nog even van Libra.
Tjezus, wat vals
donderdag 1 december 2016 om 17:57
quote:Knuffelbeertjes schreef op 01 december 2016 @ 17:11:
En jullie kunnen niet zeggen dat er niks gebeurt morgen
Want jullie kennen haar niet eens
En mij niet...
Dus misschien is mijn angst wel realistisch en gegrond
Er kans niets érgs gebeuren. In het ergste geval ben je niet geholpen. Dan zoek je een andere psych.
Je angst is niet realistisch en niet gegrond.
En jullie kunnen niet zeggen dat er niks gebeurt morgen
Want jullie kennen haar niet eens
En mij niet...
Dus misschien is mijn angst wel realistisch en gegrond
Er kans niets érgs gebeuren. In het ergste geval ben je niet geholpen. Dan zoek je een andere psych.
Je angst is niet realistisch en niet gegrond.
donderdag 1 december 2016 om 18:28
Rhae, in het ergste geval heeft zij geprobeerd dit bij mij los te krijgen (door de vorige drie keer zo aardig te doen en me te helpen) en gaat ze nu ze het weet er om lachen of het belachelijk maken of juist er boos om worden en zeggen dat ik normaal moet doen/me er over heen moet zetten. Dat kan realistisch gezien echt wel gebeuren. Dat soort dingen gebeuren. Precies wat jij eerder al gezegd hebt:quote:Rhae schreef op 28 november 2016 @ 12:43:
[...]
Hoe meer jij naar ze luistert, hoe meer macht je ze geeft, hoe meer jij er open over bent (tegen de juiste mensen!!) hoe minder controle je ze geeft.
Het kan zijn dat ik open geweest ben tegen de verkeerde mensen, zoals de psycholoog.
Ik weet niet hoe zij morgen reageert he, en jullie ook niet.
Slecht: inschattingsfout van mij, is allemaal mogelijk.
Snowfall, gelukkig om 9 uur al, ik maak me er nu heel veel zorgen om, vooral door bovenstaand.
Vriend is eng momenteel, ik schrik snel van hem en vertrouw hem niet.
Ik weet het niet zeker, maar het lijkt soms alsof hij wat van plan is.
Ik heb ook alle redenen hem niet te vertrouwen, maar hij is daar zo van geschrokken, wat ik aangaf, dat ik dat hier ook niet kwijt kan.
Ik zou het wel begrijpen als hij het niet meer volhoudt met mij en plannen maakt om weg te gaan.
Lijkt me vreselijk pijnlijk, maar ik snap het wel.
Dank je MevrouwJack
Ik heb zo'n spijt van die mail, maar heb het zelf gedaan en moet nu de consequenties ook dragen. Dus wat er ook gebeurt, ik heb het aan mezelf te danken. Maakt het niet minder eng, maar daar moet ik me overheen zetten.
[...]
Hoe meer jij naar ze luistert, hoe meer macht je ze geeft, hoe meer jij er open over bent (tegen de juiste mensen!!) hoe minder controle je ze geeft.
Het kan zijn dat ik open geweest ben tegen de verkeerde mensen, zoals de psycholoog.
Ik weet niet hoe zij morgen reageert he, en jullie ook niet.
Slecht: inschattingsfout van mij, is allemaal mogelijk.
Snowfall, gelukkig om 9 uur al, ik maak me er nu heel veel zorgen om, vooral door bovenstaand.
Vriend is eng momenteel, ik schrik snel van hem en vertrouw hem niet.
Ik weet het niet zeker, maar het lijkt soms alsof hij wat van plan is.
Ik heb ook alle redenen hem niet te vertrouwen, maar hij is daar zo van geschrokken, wat ik aangaf, dat ik dat hier ook niet kwijt kan.
Ik zou het wel begrijpen als hij het niet meer volhoudt met mij en plannen maakt om weg te gaan.
Lijkt me vreselijk pijnlijk, maar ik snap het wel.
Dank je MevrouwJack
Ik heb zo'n spijt van die mail, maar heb het zelf gedaan en moet nu de consequenties ook dragen. Dus wat er ook gebeurt, ik heb het aan mezelf te danken. Maakt het niet minder eng, maar daar moet ik me overheen zetten.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 december 2016 om 18:41
Ik vind het zorgelijk wat je typt. Ik vind het zorgelijk dat je jezelf zo de schuld geeft van alles, dat je moet leven volgens regels die je zelf bedacht hebt, dat je zo bang bent voor mensen en voor je gedachten. Ik vind de mate waarin je achterdochtig bent zorgelijk, en de mate waarin je jezelf wilt straffen.
Er is van alles in me opgekomen maar niet dat je het voor de aandacht doet of het overdrijft. Ik denk wel dat je behoorlijk in de war bent momenteel.
Maar zoals jij tegen jezelf praat en zoals jij over jezelf denkt dat is ernstig, zorgelijk en echt niet normaal, terecht of gemiddeld. Zelfs mensen die héle nare dingen hebben gedaan denken niet zo over zichzelf en jij hebt niets naars gedaan, er is jou een hele hoop narigheid aangedaan.
Er is van alles in me opgekomen maar niet dat je het voor de aandacht doet of het overdrijft. Ik denk wel dat je behoorlijk in de war bent momenteel.
Maar zoals jij tegen jezelf praat en zoals jij over jezelf denkt dat is ernstig, zorgelijk en echt niet normaal, terecht of gemiddeld. Zelfs mensen die héle nare dingen hebben gedaan denken niet zo over zichzelf en jij hebt niets naars gedaan, er is jou een hele hoop narigheid aangedaan.
donderdag 1 december 2016 om 19:24
ik word er heel verdrietig van dat te lezen Rhae want ik wil dat heel graag geloven en voel dan ook dat ik verdrietig mag zijn
Maar het wordt zo snel afgekapt, die gevoelens, door de moeilijke gedachten (andere mensen maken pas erge dingen mee, dat van jou stelt niks voor en die narigheid heb je verdiend en je hebt wel heel slecht gehandeld ) en dan kan ik het niet zien zoals jij schrijft
Ik ben ook heel bang dat jij het wel ziet en de psycholoog niet, al voelt het wel heel fijn dat jullie me tot dusver zo serieus genomen hebben, dat waardeer ik zeer
Maar het wordt zo snel afgekapt, die gevoelens, door de moeilijke gedachten (andere mensen maken pas erge dingen mee, dat van jou stelt niks voor en die narigheid heb je verdiend en je hebt wel heel slecht gehandeld ) en dan kan ik het niet zien zoals jij schrijft
Ik ben ook heel bang dat jij het wel ziet en de psycholoog niet, al voelt het wel heel fijn dat jullie me tot dusver zo serieus genomen hebben, dat waardeer ik zeer
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 december 2016 om 19:29
Als ik het zou zien als iets wat me aangedaan is, voelt het erg als slachtoffer spelen
Mijn moeder kotste en plaste vaak in bed als ze gedronken had en toch moest ik bij haar liggen, anders kreeg ik straf, de volgende dag ruimde ik het dan op maar vaak was ze dan alweer heel boos.
Ik voel me daar schuldig over en had zoveel meer voor haar willen betekenen
Dan was ze misschien nog gezond..
Maar als ik er aan denk dat het mij is aangedaan, dat het best wel een ongezonde situatie is voor een kind, dan voelt dat slecht om te zeggen, want ik moest en moet sterk zijn
Mijn moeder kotste en plaste vaak in bed als ze gedronken had en toch moest ik bij haar liggen, anders kreeg ik straf, de volgende dag ruimde ik het dan op maar vaak was ze dan alweer heel boos.
Ik voel me daar schuldig over en had zoveel meer voor haar willen betekenen
Dan was ze misschien nog gezond..
Maar als ik er aan denk dat het mij is aangedaan, dat het best wel een ongezonde situatie is voor een kind, dan voelt dat slecht om te zeggen, want ik moest en moet sterk zijn
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 december 2016 om 20:12
Vind het ook lastig om de richting op te gaan die jullie aandragen, dat het me is aangedaan, dat van vroeger, want als ik dat zou toegeven ooit, zou ik zoveel verliezen en zoveel verdriet hebben, ik denk niet dat ik dat aan kan en durf
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 december 2016 om 20:21
Heb je door dat die gedachten je beschermen tegen de confrontatie met de werkelijkheid?
Dat die gedachten je een schijnveiligheid geven door je eigen werkelijkheid te creëren?
Heel gek vind ik het niet hoor, dat je dit (onbewust) doet na wat je allemaal hebt meegemaakt.
Logisch zelfs. Als kind kun je dit namelijk allemaal niet handelen, dus moet je er iets anders mee. Alles behalve de narigheid op je in te laten werken en de tekortkomingen van je ouders in te zien.
De enige oplossing om het dan nog hanteerbaar te maken is om de nare dingen aan jezelf te wijten. Want jezelf heb je tenminste nog in de hand. Je kunt altijd nóg beter je best doen maar je ouders kun je niet veranderen.
Dat je zo bang bent voor morgen snap ik ook heel goed. Alleen denk ik dat je meer bang bent dat iets in het contact opnieuw je pijn raakt aan het niet serieus worden genomen (herbeleven, want nog niet verwerkt) dan dat de psycholoog je daadwerkelijk niet serieus gaat nemen.
In ieder geval wilde ik je veel sterkte en succes voor morgen wensen. En je zeggen dat ik lees hoe hard je knokt en dat ik vind dat je het heel! goed doet. Het is nu allemaal heel veel en moeilijk te hanteren maar hoe meer je gaat verwerken hoe beter hanteerbaar alles wordt.
Dat die gedachten je een schijnveiligheid geven door je eigen werkelijkheid te creëren?
Heel gek vind ik het niet hoor, dat je dit (onbewust) doet na wat je allemaal hebt meegemaakt.
Logisch zelfs. Als kind kun je dit namelijk allemaal niet handelen, dus moet je er iets anders mee. Alles behalve de narigheid op je in te laten werken en de tekortkomingen van je ouders in te zien.
De enige oplossing om het dan nog hanteerbaar te maken is om de nare dingen aan jezelf te wijten. Want jezelf heb je tenminste nog in de hand. Je kunt altijd nóg beter je best doen maar je ouders kun je niet veranderen.
Dat je zo bang bent voor morgen snap ik ook heel goed. Alleen denk ik dat je meer bang bent dat iets in het contact opnieuw je pijn raakt aan het niet serieus worden genomen (herbeleven, want nog niet verwerkt) dan dat de psycholoog je daadwerkelijk niet serieus gaat nemen.
In ieder geval wilde ik je veel sterkte en succes voor morgen wensen. En je zeggen dat ik lees hoe hard je knokt en dat ik vind dat je het heel! goed doet. Het is nu allemaal heel veel en moeilijk te hanteren maar hoe meer je gaat verwerken hoe beter hanteerbaar alles wordt.
Doubt kills more dreams than failure ever will
donderdag 1 december 2016 om 20:26
quote:Knuffelbeertjes schreef op 01 december 2016 @ 20:12:
Vind het ook lastig om de richting op te gaan die jullie aandragen, dat het me is aangedaan, dat van vroeger, want als ik dat zou toegeven ooit, zou ik zoveel verliezen en zoveel verdriet hebben, ik denk niet dat ik dat aan kan en durfDat moet je ook niet in je eentje doen.
Vind het ook lastig om de richting op te gaan die jullie aandragen, dat het me is aangedaan, dat van vroeger, want als ik dat zou toegeven ooit, zou ik zoveel verliezen en zoveel verdriet hebben, ik denk niet dat ik dat aan kan en durfDat moet je ook niet in je eentje doen.
donderdag 1 december 2016 om 22:10
quote:VivaFleur schreef op 01 december 2016 @ 20:21:
Heb je door dat die gedachten je beschermen tegen de confrontatie met de werkelijkheid?
Dat die gedachten je een schijnveiligheid geven door je eigen werkelijkheid te creëren?
....
Het is nu allemaal heel veel en moeilijk te hanteren maar hoe meer je gaat verwerken hoe beter hanteerbaar alles wordt.
Dat bovenste begin ik nu door te krijgen.. het maakt me heel verdrietig.. is mijn eigen zelf gecreëerde werkelijkheid een gevolg van vroeger en niet echt? Kan het zo zijn dat ik het al zolang verkeerd zie..?
Dat onderste hoop ik heel erg maar ik heb van de vorige keren dat beelden boven kwamen en die gedachten zo sterk waren, geleerd dat hoe meer ik toe laat, hoe meer er boven komt. Het is een orkaan aan beelden, herbelevingen en bijpassende emoties en die maken me zo bang dat ik tot dusver altijd ervoor gezorgd heb dat ik ze weer onder controle kreeg. Het is nu voor het eerst dat ik iets anders probeer, dankzij jullie adviezen, maar het maakt wel dat de herinneringen vrij spel hebben...
Rhae, ik voel me wel heel alleen en ben heel bang voor alles wat komen gaat, wat nu komt is allemaal onbekend terrein en ik wil het liefst stoppen met vechten maar dat kan niet.
De psych heeft al terug gemaild (!) heel kort, dat ze het een dappere mail vindt en of de seroquel iets voor me doet. Ben er nog verbaasd over, had deze reactie niet verwacht. Ben alsnog heel bang voor morgen (sorry, ik snap dat dat stom is), omdat ik denk dat dan alsnog kan gebeuren waar ik bang voor ben (haar reactie) en als dat niet gebeurt en ze blijft zo begripvol, ben ik ook bang, want welke kant gaan we dan op en hoe krijg ik die controle weer terug ??
Heb je door dat die gedachten je beschermen tegen de confrontatie met de werkelijkheid?
Dat die gedachten je een schijnveiligheid geven door je eigen werkelijkheid te creëren?
....
Het is nu allemaal heel veel en moeilijk te hanteren maar hoe meer je gaat verwerken hoe beter hanteerbaar alles wordt.
Dat bovenste begin ik nu door te krijgen.. het maakt me heel verdrietig.. is mijn eigen zelf gecreëerde werkelijkheid een gevolg van vroeger en niet echt? Kan het zo zijn dat ik het al zolang verkeerd zie..?
Dat onderste hoop ik heel erg maar ik heb van de vorige keren dat beelden boven kwamen en die gedachten zo sterk waren, geleerd dat hoe meer ik toe laat, hoe meer er boven komt. Het is een orkaan aan beelden, herbelevingen en bijpassende emoties en die maken me zo bang dat ik tot dusver altijd ervoor gezorgd heb dat ik ze weer onder controle kreeg. Het is nu voor het eerst dat ik iets anders probeer, dankzij jullie adviezen, maar het maakt wel dat de herinneringen vrij spel hebben...
Rhae, ik voel me wel heel alleen en ben heel bang voor alles wat komen gaat, wat nu komt is allemaal onbekend terrein en ik wil het liefst stoppen met vechten maar dat kan niet.
De psych heeft al terug gemaild (!) heel kort, dat ze het een dappere mail vindt en of de seroquel iets voor me doet. Ben er nog verbaasd over, had deze reactie niet verwacht. Ben alsnog heel bang voor morgen (sorry, ik snap dat dat stom is), omdat ik denk dat dan alsnog kan gebeuren waar ik bang voor ben (haar reactie) en als dat niet gebeurt en ze blijft zo begripvol, ben ik ook bang, want welke kant gaan we dan op en hoe krijg ik die controle weer terug ??
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 december 2016 om 22:17
En heel heel veel moet ik wel in mijn eentje doen en dat vind ik heel zwaar
Want op de momenten dat ik iemand het hardst nodig heb, druk ik ze het verst weg
En dan is dit wel een rot strijd om aan te gaan
En hulpverlening is er een uur per week max, de rest moet ik steeds weer alleen dragen.
Alhoewel jullie mij deze week wel gesteund hebben en de psycholoog wel meerdere dagen iets voor me betekend heeft..
Maar dat was nu even toegestaan blijkbaar en straks sta ik er weer alleen voor want iedereen denkt dan weer dat ik het wel prima red..
en ik zou willen dat ik het allemaal prima red, maar dat is niet waar
Ik ben bang ..
Want op de momenten dat ik iemand het hardst nodig heb, druk ik ze het verst weg
En dan is dit wel een rot strijd om aan te gaan
En hulpverlening is er een uur per week max, de rest moet ik steeds weer alleen dragen.
Alhoewel jullie mij deze week wel gesteund hebben en de psycholoog wel meerdere dagen iets voor me betekend heeft..
Maar dat was nu even toegestaan blijkbaar en straks sta ik er weer alleen voor want iedereen denkt dan weer dat ik het wel prima red..
en ik zou willen dat ik het allemaal prima red, maar dat is niet waar
Ik ben bang ..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
