Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen
zaterdag 26 november 2016 om 17:04
Hallo,
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 30 november 2016 om 12:27
Je trekt niet teveel aandacht, echt niet. Als jij het nodig hebt om te mailen, dan doe je dat. Het gaat nu om jouw gezondheid, daar mag tijd en aandacht aan besteed worden. Jij kan het beste je eigen grenzen aanvoelen, ga ze alsjeblieft niet tot het uiterste overschrijden. Vraag hulp als jij dat nodig hebt. Heel veel succes.
woensdag 30 november 2016 om 12:38
Bij elk werkmailtje dat ik krijg kan ik wel in tranen uitbarsten
Laat me met rust denk ik
Echt best wel slecht dat ik zo denk
Maar alles valt me zo zwaar
Ik wil dat helemaal niet, zo'n zwakkeling zijn
Echt heel erg sorry voor mijn gezeur
Laat me met rust denk ik
Echt best wel slecht dat ik zo denk
Maar alles valt me zo zwaar
Ik wil dat helemaal niet, zo'n zwakkeling zijn
Echt heel erg sorry voor mijn gezeur
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 30 november 2016 om 13:09
Moet elke mail beantwoord worden? Ben jij degene die mails moet beantwoorden? Hebben ze allemaal spoed? Zo nee, maak een mapje met de titel Later en stop daar de mailtjes in die niet meteen hoeven te worden beantwoord. Stuur mails die een ander beter kan beantwoorden, meteen door naar diegene.
Krijg je mails op elk moment? Want je kunt ze ook bijvoorbeeld eens per uur ontvangen. Zou dat meer rust geven? Dan moet je dat vooral doen.
Je bent niet zwak, je bent nu juist keihard aan het vechten. Keihard! En als je het niet trekt op je werk, hoef je je helemaal niet stom of zwak te voelen als je je ziek meldt. Op sommige dagen is voor jezelf zorgen het enige wat je kan naast dat vechten.
Krijg je mails op elk moment? Want je kunt ze ook bijvoorbeeld eens per uur ontvangen. Zou dat meer rust geven? Dan moet je dat vooral doen.
Je bent niet zwak, je bent nu juist keihard aan het vechten. Keihard! En als je het niet trekt op je werk, hoef je je helemaal niet stom of zwak te voelen als je je ziek meldt. Op sommige dagen is voor jezelf zorgen het enige wat je kan naast dat vechten.
woensdag 30 november 2016 om 14:58
Eerste belangrijke gesprek zit er alweer op,
nu richting het engste gedeelte van de middag
Ben al op de plek waar ik moet zijn
dus snijden/overgeven/iets anders is niet meer mogelijk
weg vluchten wel (ik had bedacht een plotselinge buikgriep te verzinnen)
maar ga het toch aan...
handen trillen, ben misselijk en voel me zwak
maar doe het toch maar..
Wat ik moeilijk vind is dat de gedachten zo extreem gaan doen..
ze maken me bang voor van alles
dat er mensen zijn die me controleren
en camera's hangen om te kijken hoe ik het doe
het is echt compleet gestoord
zo wil ik niet denken...
nu richting het engste gedeelte van de middag
Ben al op de plek waar ik moet zijn
dus snijden/overgeven/iets anders is niet meer mogelijk
weg vluchten wel (ik had bedacht een plotselinge buikgriep te verzinnen)
maar ga het toch aan...
handen trillen, ben misselijk en voel me zwak
maar doe het toch maar..
Wat ik moeilijk vind is dat de gedachten zo extreem gaan doen..
ze maken me bang voor van alles
dat er mensen zijn die me controleren
en camera's hangen om te kijken hoe ik het doe
het is echt compleet gestoord
zo wil ik niet denken...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 30 november 2016 om 20:02
Het pilletje werkt vandaag niet zo goed als gisteren
Zou de huisarts me (deels) placebo's gegeven hebben ??
Ik ben best wel in paniek ..
Voel me ineens heel dik en wil mijn avond eten eruit hebben, maar ook weer niet natuurlijk
Zou de huisarts me (deels) placebo's gegeven hebben ??
Ik ben best wel in paniek ..
Voel me ineens heel dik en wil mijn avond eten eruit hebben, maar ook weer niet natuurlijk
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 30 november 2016 om 20:36
Ik vind het echt heel erg knap dat je nog kan werken als je herbelevingen hebt en zo bang bent. Jij bent echt ontzettend sterk! Ik denk ook dat je je eigen prestaties ontzettend onderschat.
Ik vind het vreselijk om te lezen dat je je zo slecht voelt en dat je denkt dat je een slecht mens bent. Het liefst zou ik naar je toe komen en je heel lang vasthouden, gewoon vasthouden om je te laten voelen dat je goed bent zoals je bent. Dat je het waard bent om gekoesterd en gewaardeerd te worden, dat je heel veel liefde verdient. Ik lees je en ik snap dat je dat zelf niet vindt. Ik snap dat dat door je ervaringen in je vroege jeugd komt. Ik weet dat dat veel sterker voelt dan alles wat ik hier nu kan schrijven. Ik lees een sterke vrouw, die bang is, die hele, hele nare ervaringen heeft gehad en die daar nu heel dapper mee knokt. Ik lees een vrouw die daar hulp bij vraagt en daar hulp bij verdient. Ik hoop dat een beetje van wat ik probeer te zeggen toch binnen komt!
Ik vind het vreselijk om te lezen dat je je zo slecht voelt en dat je denkt dat je een slecht mens bent. Het liefst zou ik naar je toe komen en je heel lang vasthouden, gewoon vasthouden om je te laten voelen dat je goed bent zoals je bent. Dat je het waard bent om gekoesterd en gewaardeerd te worden, dat je heel veel liefde verdient. Ik lees je en ik snap dat je dat zelf niet vindt. Ik snap dat dat door je ervaringen in je vroege jeugd komt. Ik weet dat dat veel sterker voelt dan alles wat ik hier nu kan schrijven. Ik lees een sterke vrouw, die bang is, die hele, hele nare ervaringen heeft gehad en die daar nu heel dapper mee knokt. Ik lees een vrouw die daar hulp bij vraagt en daar hulp bij verdient. Ik hoop dat een beetje van wat ik probeer te zeggen toch binnen komt!
woensdag 30 november 2016 om 20:43
quote:Knuffelbeertjes schreef op 30 november 2016 @ 10:06:
Heel erg bedankt voor je bericht Rhae, wat kun jij dat goed uitleggen, het helpt mij om anders naar de situatie te kijken.
Ik ben het niet eens met het laatste stuk, ik heb juist veel strengheid en straf nodig, maar de rest klopt denk ik wel.
Vrijdag zie ik haar en ik weet niet hoe ik het moet aanpakken
In de mail heb ik aangegeven herbelevingen te hebben en paniek te ervaren en dat de gedachten aangeven dat ik straf verdien door snijden/overgeven/etc
Maar ben bang dat ik vrijdag mooi weer ga spelen
Omdat ik me zo zwak opgesteld heb en dat goed moet maken
Ik kan het ook niet weer op papier zetten want dat is zwak, ik moet erover kunnen praten
De herbelevingen worden erger: ze zijn er vaker en heftiger.
Het voelt echt net als toen en maakt me doodsbenauwd
Zoals altijd als ik met mijn moeder in de auto zat als ze gedronken had
Ik ruik die geur weer van alcohol en voel me weer zo angstig
Ze reed tegen een lantaarnpaal een keer en we moesten zo snel mogelijk naar huis
En ik mocht niks vertellen
Ook wat dat betreft heb je gelijk Rhae, het voelt nu nog net als destijds: ik mag nergens over praten..
En ik voel me zo mislukt en slecht
Vroeger dacht ik dat ik alles moest doorstaan als soort test
Als ik maar sterk bleef en het aan kon kwam alles goed
Dat is ook zo: ik heb m'n leven nu (inderdaad op het oog) goed voor elkaar
Maar nu kan ik het niet meer aan en ben ik niet meer sterk
En dat voelt als een enorme mislukking
Mijn hart breekt echt een beetje als ik je berichten lees. Als kind moet je dat soort dingen niet meemaken. En jij hebt niets fout gedaan, je was een kind. Je verdiende liefde, aandacht, bescherming en veiligheid en zéker geen misbruik, straf, geweld of andere ellende. Echt niet. En nog steeds niet. En ik vind het heel erg om te lezen dat je denkt dat je dat wel verdient of dat jij je schuldig zou moeten voelen over je ouders. Zoals ik het zie hebben zij enorm gefaald in jouw jeugd. En dat heeft jou ernstig beschadigd. Ik vind het wonderbaarlijk dat je er überhaupt nog zit, hoe dapper en sterk is dat?!?!?! Jij hebt niets verkeerd gedaan en je verdient geen straf.
Ik wil je toch aanraden om dit topic aan je psycholoog te laten lezen. Zo heeft zij een heel uitgebreid beeld van wat er speelt, hoef jij niet te praten én je kunt geen mooi weer spelen.
Heel erg bedankt voor je bericht Rhae, wat kun jij dat goed uitleggen, het helpt mij om anders naar de situatie te kijken.
Ik ben het niet eens met het laatste stuk, ik heb juist veel strengheid en straf nodig, maar de rest klopt denk ik wel.
Vrijdag zie ik haar en ik weet niet hoe ik het moet aanpakken
In de mail heb ik aangegeven herbelevingen te hebben en paniek te ervaren en dat de gedachten aangeven dat ik straf verdien door snijden/overgeven/etc
Maar ben bang dat ik vrijdag mooi weer ga spelen
Omdat ik me zo zwak opgesteld heb en dat goed moet maken
Ik kan het ook niet weer op papier zetten want dat is zwak, ik moet erover kunnen praten
De herbelevingen worden erger: ze zijn er vaker en heftiger.
Het voelt echt net als toen en maakt me doodsbenauwd
Zoals altijd als ik met mijn moeder in de auto zat als ze gedronken had
Ik ruik die geur weer van alcohol en voel me weer zo angstig
Ze reed tegen een lantaarnpaal een keer en we moesten zo snel mogelijk naar huis
En ik mocht niks vertellen
Ook wat dat betreft heb je gelijk Rhae, het voelt nu nog net als destijds: ik mag nergens over praten..
En ik voel me zo mislukt en slecht
Vroeger dacht ik dat ik alles moest doorstaan als soort test
Als ik maar sterk bleef en het aan kon kwam alles goed
Dat is ook zo: ik heb m'n leven nu (inderdaad op het oog) goed voor elkaar
Maar nu kan ik het niet meer aan en ben ik niet meer sterk
En dat voelt als een enorme mislukking
Mijn hart breekt echt een beetje als ik je berichten lees. Als kind moet je dat soort dingen niet meemaken. En jij hebt niets fout gedaan, je was een kind. Je verdiende liefde, aandacht, bescherming en veiligheid en zéker geen misbruik, straf, geweld of andere ellende. Echt niet. En nog steeds niet. En ik vind het heel erg om te lezen dat je denkt dat je dat wel verdient of dat jij je schuldig zou moeten voelen over je ouders. Zoals ik het zie hebben zij enorm gefaald in jouw jeugd. En dat heeft jou ernstig beschadigd. Ik vind het wonderbaarlijk dat je er überhaupt nog zit, hoe dapper en sterk is dat?!?!?! Jij hebt niets verkeerd gedaan en je verdient geen straf.
Ik wil je toch aanraden om dit topic aan je psycholoog te laten lezen. Zo heeft zij een heel uitgebreid beeld van wat er speelt, hoef jij niet te praten én je kunt geen mooi weer spelen.
woensdag 30 november 2016 om 22:45
Dr paniek is nu ook weer groot
Ben bang naast mijn vriend te slapen
Wat kan hij allemaal doen als ik slaap?!
Voelt heel onveilig..
Hij is ook een man en kan dingen doen die ik niet wil, hij heeft 'iets' wat mij enorm triggert, ja dat heeft elke man, maar ik kan daar nu niet mee omgaan
Ik ben zo bang
Ben bang naast mijn vriend te slapen
Wat kan hij allemaal doen als ik slaap?!
Voelt heel onveilig..
Hij is ook een man en kan dingen doen die ik niet wil, hij heeft 'iets' wat mij enorm triggert, ja dat heeft elke man, maar ik kan daar nu niet mee omgaan
Ik ben zo bang
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 30 november 2016 om 22:48
Dan lig ik in bed en word opeens terug gezogen naar toen en twijfel ik wie er naast me ligt en of het een veilige situatie is
Doe het lichtje aan en zie m'n vriend of vraag hem iets en hoor zijn stem, dan weet ik: ok niks aan de hand het is m'n vriend
Paar seconden later gebeurt het opnieuw
Voel me dan smerig en angstig en verkrampt
Wil dat 'hij' van vroeger wegblijft maar zie het toch steeds voor me en waar zijn handen heen gaan en voel me zo vies
Maar kan niks doen
Doe het lichtje aan en zie m'n vriend of vraag hem iets en hoor zijn stem, dan weet ik: ok niks aan de hand het is m'n vriend
Paar seconden later gebeurt het opnieuw
Voel me dan smerig en angstig en verkrampt
Wil dat 'hij' van vroeger wegblijft maar zie het toch steeds voor me en waar zijn handen heen gaan en voel me zo vies
Maar kan niks doen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 30 november 2016 om 22:54
woensdag 30 november 2016 om 22:56
Ik lees net je topic en wil je even een geven. Wat moeilijk voor je maar ook wat knap dat je er mee bezig bent!
Zie net je laatste berichten. Je gedachten zijn gedachten, jij bent niet je gedachten en je gedachten zijn de werkelijkheid niet. Je mag er ook tegen zeggen "bedankt voor de input, maar ik doe er even niks mee" en ze naast je neerleggen.
Zie net je laatste berichten. Je gedachten zijn gedachten, jij bent niet je gedachten en je gedachten zijn de werkelijkheid niet. Je mag er ook tegen zeggen "bedankt voor de input, maar ik doe er even niks mee" en ze naast je neerleggen.
Tjezus, wat vals
woensdag 30 november 2016 om 22:59
quote:Knuffelbeertjes schreef op 30 november 2016 @ 22:54:
Zo gemeen dit tegenover mijn vriend
Want hij heeft niks gedaan
Is juist zo lief
En ik verpest alles hiermee
Sorry hoor, zal nu weer proberen normaal te doenAls jij echt zo'n naar mens was, was hij niet zo lief tegen je. Hij houdt van je, ook nu je zo'n moeilijke periode door gaat. Wat jij ook over jezelf denkt, hij heeft het recht jou lief te vinden en om je te geven, ook al denk jij er anders over
Zo gemeen dit tegenover mijn vriend
Want hij heeft niks gedaan
Is juist zo lief
En ik verpest alles hiermee
Sorry hoor, zal nu weer proberen normaal te doenAls jij echt zo'n naar mens was, was hij niet zo lief tegen je. Hij houdt van je, ook nu je zo'n moeilijke periode door gaat. Wat jij ook over jezelf denkt, hij heeft het recht jou lief te vinden en om je te geven, ook al denk jij er anders over
Tjezus, wat vals
woensdag 30 november 2016 om 23:01
Ik vind het naar om te lezen dat je geen plek durft op te eisen voor jou, geen ruimte en aandacht voor jou. Dat je bang bent dat je teveel vraagt van je therapeut. Ik denk ook dat het een heel goed idee is haar dit topic te laten lezen. Je beschrijft zo goed en duidelijk hoe je je voelt, waar je mee worstelt. Ik denk dat het enorm helpt om goede hulp te krijgen.
donderdag 1 december 2016 om 00:07
quote:aikidoka schreef op 30 november 2016 @ 22:57:
Wat naar. Durf je aan je vriend te vragen je vast te houden, dat je in zijn armen ligt en voelt en ruikt dat hijhet is en je veilig bent?
Dat klinkt fijn Aikidoka alleen zoals nu als ik terug ben in herbelevingen verdraag ik aanrakingen niet... voel me al zo vies en gebruikt...
Je laatste berichtje is wel hoe ik het ervaar, geen ruimte durven te nemen
Wat de psych aangaat heb ik gewoon ook zo veel angsten
Dat ze me een aandachtstrekker vindt
Of dat ze denkt dat ik overdrijf
Dat ze spijt heeft dat ik haar (werk)06 nummer heb
Dat ze me zsm door wil sturen naar een collega
Als ze weet dat ik dit allemaal denk durf ik haar echt niet meer onder ogen te komen
Dus hoe kan ze me dan helpen??
Bedankt MevrouwJack ik besef dat ik mijn gedachten teveel ruimte geef, dat ze niks kunnen en niet de werkelijkheid zijn, dat laatste voelt soms wel zo, het is zo echt lijkt het..
Ja mijn vriend is heel lief.. zo net zei hij nog: je zeurt niet om aandacht, je hebt aandacht nodig en dat is wat heel anders..
ik benadruk steeds hoe erg ik het voor hem vindt maar hij zegt dat het voor mij ook heftig is en ik dat ook mag toegeven
Daar ben ik het niet mee eens, ik had sterker moeten zijn dan dit..
Wat naar. Durf je aan je vriend te vragen je vast te houden, dat je in zijn armen ligt en voelt en ruikt dat hijhet is en je veilig bent?
Dat klinkt fijn Aikidoka alleen zoals nu als ik terug ben in herbelevingen verdraag ik aanrakingen niet... voel me al zo vies en gebruikt...
Je laatste berichtje is wel hoe ik het ervaar, geen ruimte durven te nemen
Wat de psych aangaat heb ik gewoon ook zo veel angsten
Dat ze me een aandachtstrekker vindt
Of dat ze denkt dat ik overdrijf
Dat ze spijt heeft dat ik haar (werk)06 nummer heb
Dat ze me zsm door wil sturen naar een collega
Als ze weet dat ik dit allemaal denk durf ik haar echt niet meer onder ogen te komen
Dus hoe kan ze me dan helpen??
Bedankt MevrouwJack ik besef dat ik mijn gedachten teveel ruimte geef, dat ze niks kunnen en niet de werkelijkheid zijn, dat laatste voelt soms wel zo, het is zo echt lijkt het..
Ja mijn vriend is heel lief.. zo net zei hij nog: je zeurt niet om aandacht, je hebt aandacht nodig en dat is wat heel anders..
ik benadruk steeds hoe erg ik het voor hem vindt maar hij zegt dat het voor mij ook heftig is en ik dat ook mag toegeven
Daar ben ik het niet mee eens, ik had sterker moeten zijn dan dit..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 december 2016 om 00:11
Ik zou mezelf zo graag even pijn willen doen
Om wat goed te maken van mijn fouten
Die gedachten zeggen dat niemand het hoeft te weten of erachter komt
Dat het nu toch echt tijd is weer 'normaal' te gaan doen
Te luisteren zodat ze me weer kunnen helpen..
Het zou zo fijn voelen
Alles beter dan dit.
Om wat goed te maken van mijn fouten
Die gedachten zeggen dat niemand het hoeft te weten of erachter komt
Dat het nu toch echt tijd is weer 'normaal' te gaan doen
Te luisteren zodat ze me weer kunnen helpen..
Het zou zo fijn voelen
Alles beter dan dit.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 december 2016 om 04:54
donderdag 1 december 2016 om 06:03
Wat heftig allemaal TO. Ik heb niet alles gelezen, maar ik denk dat je therapeut jou beter kan helpen als ze dit allemaal leest. Zij is er om jou te helpen, en zij wil jou ook graag helpen. Dat kan ze als ze snapt wat er speelt. En ik denk dat zij dit heel goed zal snappen als je dit topic aan haar laat lezen. Heel veel sterkte TO.
donderdag 1 december 2016 om 07:01
Dankje Sandra
Dit wat nu door mijn hoofd spookt is het moeilijkst: ze zeggen dat als ik nu niks doe, ik morgen ook niks zeggen mag, want er is toch concreet niks?
Zoals jullie ook al zeggen: die gedachten zijn er alleen in mijn hoofd..
Als ik mezelf pijn doe, zeggen ze, heb ik tenminste een reden om morgen te mogen zeggen dat het niet goed gaat.
Al weet ik ook dat als ik toegeef aan die straf, ze morgen zullen zeggen dat ik er over moet liegen dus dat levert niks op
Dit wat nu door mijn hoofd spookt is het moeilijkst: ze zeggen dat als ik nu niks doe, ik morgen ook niks zeggen mag, want er is toch concreet niks?
Zoals jullie ook al zeggen: die gedachten zijn er alleen in mijn hoofd..
Als ik mezelf pijn doe, zeggen ze, heb ik tenminste een reden om morgen te mogen zeggen dat het niet goed gaat.
Al weet ik ook dat als ik toegeef aan die straf, ze morgen zullen zeggen dat ik er over moet liegen dus dat levert niks op
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 december 2016 om 07:13
