Psyche
alle pijlers
Partner depressief, ik kan er niet meer tegen!
dinsdag 18 september 2018 om 11:38
Wat is zijn behandelplan ? Misschien zou het je helpen om te zien dat er aan gewerkt wordt en wat de stappen zijn ?
En inderdaad goed voor jezelf zorgen - kinderen af en toe uitbesteden en dan zelf naar de welness, een boek lezen of sporten.
Verder je frustratie niet naar hem uiten, want hij kan er nu niets mee. Rationeel zal hij ook wel weten dat hij niet zichzelf is. Ventileer hier of bij een vriendin.
Wel met hem afspreken dat de grens is dat de kinderen niet afgesnauwd worden - dat hij zich op zo'n momenten moet verwijderen uit de situatie. Dan gaat hij maar boven zitten of wandelen.
En inderdaad goed voor jezelf zorgen - kinderen af en toe uitbesteden en dan zelf naar de welness, een boek lezen of sporten.
Verder je frustratie niet naar hem uiten, want hij kan er nu niets mee. Rationeel zal hij ook wel weten dat hij niet zichzelf is. Ventileer hier of bij een vriendin.
Wel met hem afspreken dat de grens is dat de kinderen niet afgesnauwd worden - dat hij zich op zo'n momenten moet verwijderen uit de situatie. Dan gaat hij maar boven zitten of wandelen.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
dinsdag 18 september 2018 om 11:38
Laat je niet gek maken, je cijfert jezelf volgens mij al genoeg wegMrsJane schreef: ↑18-09-2018 11:34Even voor de duidelijkheid. Ik zeg niet tegen hem dat hij zich niet moet aanstellen. Dat denk ik alleen. En van die gedachten wil ik juist af. Ik ga me er zeker in verdiepen en hoop d.m.v. psycho-educatie ook meer te leren over depressie.
Waar lees jij dat ik goed voor mezelf blijf zorgen? Ik doe niets voor mezelf, alles wat ik doe draait om hem en om ons gezin. Ik doe niet voor mijn lol het hele huishouden in mijn eentje. Dus waar mijn man is in dit verhaal? ALLES wat ik de laatste tijd doe draait om hem!
dinsdag 18 september 2018 om 11:38
Door het vetgedrukte krijg ik de indruk dat jij hem bevestigd in zijn gevoel van nutteloosheid. Da's niet best.MrsJane schreef: ↑18-09-2018 11:24Zó herkenbaar! Als ik mijn man zo zie zitten, heb ik eigenlijk al meteen geen zin meer om naar binnen te gaan.
Ik zeg het ook weleens tegen hem. Dat ik het óók moeilijk heb met zijn depressie en dat snapt hij ook. Hij beseft heel goed dat hij 'nutteloos' is en dat ik alles in mijn eentje doe. En het is ook geen onwil van hem, maar hij kan het gewoon niet opbrengen om actiever te zijn.
Op zich 'fijn' dat je vanuit je vakgebied al veel kennis hebt over depressies. Ik had er hiervoor nog nooit mee te maken gehad en merk dat ik het lastig vind om het als ziekte te zien, wat het natuurlijk wel gewoon is...
Hij is inderdaad momenteel niet de actieve, betrokken partner die jij je wenst maar realiseer je wel dat jouw houding misschien ook wel een steentje bijdraagt aan zijn depressie.
Daarmee zeg ik niet dat het jouw schuld is, voordat je deze opmerking naar je toe trekt. Een depressie is complex en helaas vaak langdurig.
Psychische hulp en medicatie zouden jouw man kunnen ondersteunen. En goed van je dat je voor jezelf ook hulp hebt ingeroepen.
Ik kan niet in jullie portemonnee kijken maar als het mogelijk is zou ik ook praktische hulp inschakelen zodat dat jullie ook kan ontlasten. Denk aan het bezorgen van boodschappen en een werkster en/of iemand voor de klusjes in en om huis. Eventueel een oppas zodat jullie samen een keer weg kunnen.
Sterkte.
dinsdag 18 september 2018 om 11:40
Nee, maar als jullie op de tenen lopen en hij zich afreageeert is dat ook voor niemand leuk. Met de tablet op bed kan prima hoor. Gewoon bespreken, desnoods gooi je het erop dat je merkt dat hij jullie leefgeluiden slecht kan verdragen, en dat het dan miss beter is als hij zich even terugtrekt.
dinsdag 18 september 2018 om 11:41
Ok al begrijpt iemand wél wat een depressie is, en steun je je partner, wil niet zeggen dat je zelf niet eens compleet op bent, ook al heb je zelf geen depressie.Boheme schreef: ↑18-09-2018 11:19Jij begrijpt niet eens wat een depressie is. Misschien wordt het eens tijd om je te gaan inlezen.
Ik heb zelf een zware depressie en ik ben blij dat mijn man ziet dat ik het niet ben in mijn diepe buien, maar mijn depressie, mijn ziek zijn. Dat ik hem niet irriteer als ik het niet zie zitten.
Hij stelt zich niet aan. Hij wil ongetwijfeld ook van zijn prachtige gezin genieten, maar zijn depressie staat dat in de weg.
Steun hem, erken de depressie en wees niet zo'n hork als wat je nu bent.
En ook daar moet soms ruimte voor zijn, dat de partner dat ook 'mag' voelen. Betekent niet dat je alles altijd uit moet spreken, maar als je als partner niet eens 'op' mag zijn, of er even 'flauw' van mag zijn, dan kan het op den duur ook met de partner verkeerd gaan.
Als partner sta je er vaak alleen voor, is er weinig of geen ruimte voor je gevoel, en moet je ook nog het gezin draaiende houden.
Allemaal heel logisch en natuurlijk doe je dat met liefde, maar het is weleens retezwaar, en dat kan niet zomaar afgedaan worden als gezeur of geen begrip.
Ondanks dat je verstandelijk heel veel kan weten, ben je ook maar gewoon een mens die fysiek en mentaal ook even op kan zijn.
Ook dat zie ik in mijn werk vaak misgaan; degene met de depressie ligt alle focus op (en moet ook), maar het is te kort door de bocht om van de partner alleen maar begrip en steun te verwachten, vooral als het lange tijd duurt. Mensen onderschatten ook wat dát kan doen, en kan gemakkelijk uitmonden in een burn out, of zelfs depressie van de partner zelf.
Dus hierin vind ik dat jij zelf maar weinig inlevingsvermogen hebt.
dinsdag 18 september 2018 om 11:42
De hele situatie is niet leuk maar jullie moeten hierin een middenweg zoeken in het belang van het gezin.
Hij zoekt rust en jij moet ook rust kunnen vinden en dan zijn er ook nog kinderen die moeten kunnen spelen.
Soms betekent dat hij boven gaat zitten en soms dat jij met de kinderen naar buiten gaat om te spelen.
dinsdag 18 september 2018 om 11:42
Precies dit! Hij overweegt om ons allemaal in de steek te laten en ik moet daar begrip voor opbrengen. Dat is heel lastig.nessemeisje schreef: ↑18-09-2018 11:31Lijkt me heel zwaar TO. Niet alleen is je lieve man ziek, maar jij moet vervolgens alle ballen in de lucht houden, alle snauwen maar incasseren en aardig blijven doen als hij de kinderen afsnauwt. Lief en begripvol blijven als hij aangeeft er een eind aan te willen maken en schouderklopjes geven als hij jullie hele leven samen weg wil gooien. Ik zou daar ook heel veel moeite mee hebben, want waar kan jij terecht?
Iedereen trouwens bedankt voor alle lieve, begripvolle en soms confronterende reacties.
Kan helaas niet op iedereen afzonderlijk reageren, maar ik waardeer het heel erg.
Ik begrijp ook dat mijn OP harteloos over kan komen. Dat komt ook omdat we vanmorgen weer een aanvaring heb gehad en ik voel me soms zo alleen en machteloos. Ik hou echt wel van hem en ik laat hem niet in de steek, maar ik word er langzaamaan wel moedeloos van.
dinsdag 18 september 2018 om 11:46
Hij loopt al enkele maanden bij een psycholoog (1e lijn), maar hij is nu doorverwezen naar een andere gespecialiseerde psycholoog (2e lijn). In de tussentijd kan hij wel bij 'mijn' psych terecht, maar die kan niet de gespecialiseerde hulp bieden die hij nodig heeft.
dinsdag 18 september 2018 om 11:47
MrsJane schreef: ↑18-09-2018 11:34Even voor de duidelijkheid. Ik zeg niet tegen hem dat hij zich niet moet aanstellen. Dat denk ik alleen. En van die gedachten wil ik juist af. Ik ga me er zeker in verdiepen en hoop d.m.v. psycho-educatie ook meer te leren over depressie.
Waar lees jij dat ik goed voor mezelf blijf zorgen? Ik doe niets voor mezelf, alles wat ik doe draait om hem en om ons gezin. Ik doe niet voor mijn lol het hele huishouden in mijn eentje. Dus waar mijn man is in dit verhaal? ALLES wat ik de laatste tijd doe draait om hem!
Als jij een psycholoog inschakelt om te voorkomen dat je er zelf aan onderdoor gaat, is dat een vorm van goed voor jezelf zorgen. Dat moet je ook blijven doen!
Wat ik bedoel met waar je man is in dit verhaal, is de vraag wat je MET hem doet, in plaats van VOOR hem. Van het huishouden uit zijn handen nemen gaat hij niet beter worden.
Wel van je inlezen in zijn ziekte. Proberen hem te begrijpen. Praten met hem. Samen de weg naar herstel lopen, zo je wil. En daarvoor hoef je niet op psycho educatie te wachten. Daarmee kan je nu meteen al beginnen.
anoniem_283719 wijzigde dit bericht op 18-09-2018 11:49
1.36% gewijzigd
dinsdag 18 september 2018 om 11:49
Ja, ik zou er piswoest van worden. Je weet gewoon niet waar je aan toe bent. Maar ja, dat brengt je ook niet verder. Ik hoop dat hij snel terecht kan voor behandeling. En let in de tussentijd goed op jezelf en jullie kinderen. Laat je niks aanpraten dat je nog meer moet doen, want dat is gewoon bullshit, je doet álles al. En ondertussen ben jij je maatje en je partner kwijt. Die depressie aanpakken moet hij zélf doen, met behulp van een arts.
Heel veel sterkte TO.
dinsdag 18 september 2018 om 11:50
Je staat er ineens alleen voor in je gezin, werken, alles regelen, de kinderen en dan Kun je thuis niet tot rust komen omdat er continue een negatieve sfeer hangt. Ik begrijp je wel. En ik begrijp ook dat die gedachten uit onmacht voorkomen. Niet alleen zijn leven is prut momenteel, hij trekt jullie allemaal mee.
Ik zou het wel heel zorgelijk vinden als hij die zelfmoord gedachten uitspreken.9
Een beetje begrip vanuit zijn kant zou ook fijn zijn. Hij is ziek ja, maar er is ook een gezin om rekening mee te houden. Hij hoeft dit niet op de kinderen af te reageren.
Neem ook ruimte voor jezelf. Als jij straks een burn-out hebt, zijn jullie nig verder van huis.
Ik zou het wel heel zorgelijk vinden als hij die zelfmoord gedachten uitspreken.9
Een beetje begrip vanuit zijn kant zou ook fijn zijn. Hij is ziek ja, maar er is ook een gezin om rekening mee te houden. Hij hoeft dit niet op de kinderen af te reageren.
Neem ook ruimte voor jezelf. Als jij straks een burn-out hebt, zijn jullie nig verder van huis.
dinsdag 18 september 2018 om 11:52
In hoeverre was het kiezen voor een tweede kind een gezamenlijke beslissing? Je schrijft dat zijn depressie aanzienlijk erger werd na de komst van de tweede.
Is je man iemand voor wie het zelf niet hoefde, maar jou wel een tweede kind gunde? Om maar even bij dit voorbeeld te blijven?
Bij mensen die onvoldoende hun grenzen aangeven ligt een depressie snel op de loer. Als dat bij hem zo Is, zal hij daarmee aan de slag moeten.
Is je man iemand voor wie het zelf niet hoefde, maar jou wel een tweede kind gunde? Om maar even bij dit voorbeeld te blijven?
Bij mensen die onvoldoende hun grenzen aangeven ligt een depressie snel op de loer. Als dat bij hem zo Is, zal hij daarmee aan de slag moeten.
janiva wijzigde dit bericht op 18-09-2018 11:55
20.22% gewijzigd
dinsdag 18 september 2018 om 11:54
dinsdag 18 september 2018 om 11:57
Ik weet niet exact wat zijn behandelplan is. Hij vind het moeilijk om hierover te praten en daarom ontwijk ik ook vaak dit onderwerp, omdat ik hem anders weer op de kast jaag.belgali schreef: ↑18-09-2018 11:38Wat is zijn behandelplan ? Misschien zou het je helpen om te zien dat er aan gewerkt wordt en wat de stappen zijn ?
En inderdaad goed voor jezelf zorgen - kinderen af en toe uitbesteden en dan zelf naar de welness, een boek lezen of sporten.
Verder je frustratie niet naar hem uiten, want hij kan er nu niets mee. Rationeel zal hij ook wel weten dat hij niet zichzelf is. Ventileer hier of bij een vriendin.
Wel met hem afspreken dat de grens is dat de kinderen niet afgesnauwd worden - dat hij zich op zo'n momenten moet verwijderen uit de situatie. Dan gaat hij maar boven zitten of wandelen.
Frustratie hier uiten vind ik wel een goede. Ik merk nu al dat het me iets op lucht.
Die grens hebben we inderdaad al besproken. Hij doet echt zijn best om een leuke vader voor de kinderen te zijn, maar het kost hem enorm veel moeite en soms knapt er iets in hem. Dan snauwt of schreeuwt hij en dan kan ik het weer oplossen met een huilend kind. Dat doet me eigenlijk nog veel meer pijn, dan als hij tegen mij moppert.
anoniem_343589 wijzigde dit bericht op 18-09-2018 11:58
2.96% gewijzigd
dinsdag 18 september 2018 om 11:58
Ja joh, het tweede kind is de oorzaak.Janiva schreef: ↑18-09-2018 11:52In hoeverre was het kiezen voor een tweede kind een gezamenlijke beslissing? Je schrijft dat zijn depressie aanzienlijk erger werd na de komst van de tweede.
Is je man iemand voor wie het zelf niet hoefde, maar jou wel een tweede kind gunde? Om maar even bij dit voorbeeld te blijven?
Bij mensen die onvoldoende hun grenzen aangeven ligt een depressie snel op de loer. Als dat bij hem zo Is, zal hij daarmee aan de slag moeten.
Waarom proberen sommige mensen hier de depressie van TO's man in haar schoenen te schuiven?
dinsdag 18 september 2018 om 12:01
En de reacties dat TO niet mag denken 'stel je niet aan' of 'ik ben er flauw van' en met andere woorden aangeven dat zíj gewoon zich niet moet aanstellen en moet doorzetten, getuigen ook niet van veel begrip en is denk ik net zo nutteloos als tegen een depressief iemand zeggen dat hij/zij zich niet moet aanstellen.
Naar wat ik lees gáát TO ook door, en doet ze heel erg haar best om man te ondersteunen.
Maar het lijkt me toch ook heel logisch en menselijk dat je ook weleens andere gevoelens en gedachten hebt, als je zelf ook even op bent?
Naar wat ik lees gáát TO ook door, en doet ze heel erg haar best om man te ondersteunen.
Maar het lijkt me toch ook heel logisch en menselijk dat je ook weleens andere gevoelens en gedachten hebt, als je zelf ook even op bent?
dinsdag 18 september 2018 om 12:03
Dankje voor je reactie!Oakes schreef: ↑18-09-2018 11:38Door het vetgedrukte krijg ik de indruk dat jij hem bevestigd in zijn gevoel van nutteloosheid. Da's niet best.
Hij is inderdaad momenteel niet de actieve, betrokken partner die jij je wenst maar realiseer je wel dat jouw houding misschien ook wel een steentje bijdraagt aan zijn depressie.
Daarmee zeg ik niet dat het jouw schuld is, voordat je deze opmerking naar je toe trekt. Een depressie is complex en helaas vaak langdurig.
Psychische hulp en medicatie zouden jouw man kunnen ondersteunen. En goed van je dat je voor jezelf ook hulp hebt ingeroepen.
Ik kan niet in jullie portemonnee kijken maar als het mogelijk is zou ik ook praktische hulp inschakelen zodat dat jullie ook kan ontlasten. Denk aan het bezorgen van boodschappen en een werkster en/of iemand voor de klusjes in en om huis. Eventueel een oppas zodat jullie samen een keer weg kunnen.
Sterkte.
Ik zeg natuurlijk niet dat ik hem nutteloos vind, dat vind hij zelf vooral. Ik besef ook heel goed dat een positieve houding vanuit mij belangrijk is, al kan ik dat steeds slechter opbrengen, omdat ik vaak word meegetrokken in zijn negativiteit.
Onze financiële situatie wordt er helaas ook niet beter op sinds hij niet meer werkt. Ziektewet uitkering is veel minder dan wat hij verdiende toen hij nog werkte. We zijn wel op zoek naar een oppas, zodat we er eens met zijn tweeën uit kunnen. Denk dat dat heel goed voor ons beide zal zijn.
dinsdag 18 september 2018 om 12:04
Dan lees je niet goed, ik schrijf letterlijk dat hij daar dan mee aan de slag moet gaan, door te leren tijdig duidelijk te zijn bij dit soort beslissingen.nessemeisje schreef: ↑18-09-2018 11:58Ja joh, het tweede kind is de oorzaak.
Waarom proberen sommige mensen hier de depressie van TO's man in haar schoenen te schuiven?
dinsdag 18 september 2018 om 12:05
Dat is absoluut niet het geval. Hij wilde altijd een groot gezin (al denk ik dat het nu bij twee kinderen blijft) en we stonden beiden volledig achter het besluit voor een tweede.Janiva schreef: ↑18-09-2018 11:52In hoeverre was het kiezen voor een tweede kind een gezamenlijke beslissing? Je schrijft dat zijn depressie aanzienlijk erger werd na de komst van de tweede.
Is je man iemand voor wie het zelf niet hoefde, maar jou wel een tweede kind gunde? Om maar even bij dit voorbeeld te blijven?
Bij mensen die onvoldoende hun grenzen aangeven ligt een depressie snel op de loer. Als dat bij hem zo Is, zal hij daarmee aan de slag moeten.
dinsdag 18 september 2018 om 12:08
Ik vind het wel bijzonder dat we begrijpen dat iemand met een gebroken been niet kan rennen maar dat we wel vinden dat iemand met een depressie normaal moet doen omdat het leven voor iedereen zwaar is.
Het is een ziekte en niet alle ziektes zijn aan de buitenkant even duidelijk. Er zijn ook mensen met deze aandoening die er tussen uit knijpen, denk aan Antonie Kamerling, Joost Zwagerman en recent TV-kok Antoni Boudain.
Ik vind het wel bijzonder dat je met onbegrip en zelfs met een oke reageert op zijn suïcide wens en dan er achter aan schrijft dat je helemaal niet harteloos bent. Het kan namelijk niet allebei waar zijn. Dit is iemand waarvan je zegt te houden in goede en in slechte tijden? Ik kan mij er namelijk niet zo veel bij voorstellen. Of je hebt een enorm bord of je kop of dit is geen liefde...
Het is een ziekte en niet alle ziektes zijn aan de buitenkant even duidelijk. Er zijn ook mensen met deze aandoening die er tussen uit knijpen, denk aan Antonie Kamerling, Joost Zwagerman en recent TV-kok Antoni Boudain.
Ik vind het wel bijzonder dat je met onbegrip en zelfs met een oke reageert op zijn suïcide wens en dan er achter aan schrijft dat je helemaal niet harteloos bent. Het kan namelijk niet allebei waar zijn. Dit is iemand waarvan je zegt te houden in goede en in slechte tijden? Ik kan mij er namelijk niet zo veel bij voorstellen. Of je hebt een enorm bord of je kop of dit is geen liefde...
viva-amber wijzigde dit bericht op 18-09-2018 12:12
31.67% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 18 september 2018 om 12:10
Ik besef heel goed dat hij zich niet aanstelt en ik neem hem zeker serieus, anders was ik allang bij hem weggeweest.viva-amber schreef: ↑18-09-2018 11:54Een stel je niet aan houding ten opzichte van iemand met een depressie zal je niet helpen. Hij stelt zich niet aan.
Waarom neem je hem niet serieus?
Zonder depressie zou ik dit gedrag namelijk nooit accepteren.
Dat ik ook aan mijn eigen houding moet werken, dat weet ik. Daarom ga ik binnenkort ook met iemand praten.
dinsdag 18 september 2018 om 12:10
Jane, heel begrijpelijk dat je het moeilijker kunt opbrengen.MrsJane schreef: ↑18-09-2018 12:03Dankje voor je reactie!
Ik zeg natuurlijk niet dat ik hem nutteloos vind, dat vind hij zelf vooral. Ik besef ook heel goed dat een positieve houding vanuit mij belangrijk is, al kan ik dat steeds slechter opbrengen, omdat ik vaak word meegetrokken in zijn negativiteit.
Onze financiële situatie wordt er helaas ook niet beter op sinds hij niet meer werkt. Ziektewet uitkering is veel minder dan wat hij verdiende toen hij nog werkte. We zijn wel op zoek naar een oppas, zodat we er eens met zijn tweeën uit kunnen. Denk dat dat heel goed voor ons beide zal zijn.
Hebben jullie een netwerk om je heen van familie en vrienden die af en toe kunnen helpen?
dinsdag 18 september 2018 om 12:12
Nogmaals, ik zeg niet dat hij normaal moet doen, dat denk ik alleen. En aan die gedachten ga ik werken.viva-amber schreef: ↑18-09-2018 12:08Ik vind het wel bijzonder dat we begrijpen dat iemand met een gebroken been niet kan rennen maar dat we wel vinden dat iemand met een depressie normaal moet doen omdat het leven voor iedereen zwaar is.
Het is een ziekte en niet alle ziektes zijn aan de buitenkant even duidelijk. Er zijn ook mensen met deze aandoening die er tussen uit knijpen, denk aan Antonie Kamerling, Joost Zwagerman en recent TV-kok Antoni Boudain.
Ik open dit topic niet, omdat ik wil horen dat mijn man niet ziek is, want dat is hij wel. Ik open dit topic voor tips voor mezelf om hiermee om te gaan. Dat vind ik namelijk steeds lastiger.
dinsdag 18 september 2018 om 12:14
Wanneer je met oké reageert op iemand zijn suïcide wens dan neem je iemand niet serieus. Je doet iets anders dan je zegt. je zegt dat je begrip hebt maar het tonen ontbreekt. Volgens mij geef je hier vooral sociaal wenselijke antwoorden op de reacties.MrsJane schreef: ↑18-09-2018 12:10Ik besef heel goed dat hij zich niet aanstelt en ik neem hem zeker serieus, anders was ik allang bij hem weggeweest.
Zonder depressie zou ik dit gedrag namelijk nooit accepteren.
Dat ik ook aan mijn eigen houding moet werken, dat weet ik. Daarom ga ik binnenkort ook met iemand praten.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
