Psyche
alle pijlers
Partner depressief, ik kan er niet meer tegen!
dinsdag 18 september 2018 om 14:52
Het zou inderdaad in deze situatie misschien helpend zijn om een (tijdelijke) opname te hebben. Daarmee haal je zowel man als gezin uit een extreem stressvolle situatie. Dan ontstaat er meer ruimte, wat heel fijn kan zijn om te zoeken naar manieren om om te gaan met de situatie. Daarnaast zijn er bij de meeste ggz-instellingen mogelijkheden voor gezinstherapie of worden gezinsleden sowieso betrokken in de therapie. Dat lijkt me in deze situatie ook handig om op in te zetten.purple1973 schreef: ↑18-09-2018 14:34En heel misschien toch aansturen op opname. Heel erg verdrietig, grote stap maar soms wel het allerbeste voor degene met de depressie én voor het gezin.
Heel veel sterkte. Een depressie is gewoon iets verschrikkelijks. Voor iedereen!
dinsdag 18 september 2018 om 14:56
Dit dus! Waak er voor dat jullie wereld niet stiekem kleiner en kleiner wordt.boerinnetje-van-buuten schreef: ↑18-09-2018 14:37Stel he, dat de man van TO wel zelfmoord pleegt. Hoe zouden al deze mensen zich niet voelen als ze hoorden wat er al die tijd gespeeld heeft. Waarom staat jouw man niet toe dat jullie als gezin meer door de familie en vrienden gedragen worden? Ik wil wedden dat mensen graag willen helpen als ze weten wat er op het spel staat.
Als de situatie zo erg is dat je man niet werkt, dan vind ik ook dat JIJ het recht hebt om in elk geval steun van familie en vrienden te krijgen.
Het heeft bij mij ook eventjes geduurt. Maar de omgeving inlichten was heel helend voor ons beide.
dinsdag 18 september 2018 om 14:59
Om nog even persoonlijk te reageren: ik word vooral heel verdrietig van jouw bericht. Ik heb zelf last van depressies, en het is een van mijn grootste angsten dat ik mijn vriend dusdanig tot last ben als jouw vriend jou tot last is. Dus als ik me dan verplaats in jouw vriend, die wel deze kritieken van jou hoort/voelt, kan ik me alleen maar voorstellen hoe dat nog eens een extra verschrikkelijk is. Dat betekent echter niet dat ik jouw gevoelens niet begrijp. Juist wel, daarom ben ik er ook zo bang voor, omdat ik ze behoorlijk gegrond vind. Jij bent niet ziek, maar draagt een zware last van een zieke partner. Niet zomaar een zieke partner, ook nog eens eentje die alleen maar negativiteit uitstraalt. En dat is super moeilijk. Dus ik zou je nooit kunnen veroordelen om hoe je je voelt, maar vind het alleen maar onwijs verdrietig. Hoe jij je voelt is begrijpelijk, maar het effect dat dat heeft op partner is enorm rot.
dinsdag 18 september 2018 om 15:04
TO moet doen wat het beste is voor de kinderen. Het is nu alleen aan haar om dat te sturen. Begrip en compassie voor man gaan heel ver maar niet ten koste van alles. Als man geen gerichte therapie krijgt dan zal hij echt niet beter worden. Snauwen en schreeuwen tegen de kinderen is een no-go hoe ziek je ook bent, daar mag best een grens worden gesteld.
dinsdag 18 september 2018 om 15:07
Helemaal niet mee eens. Een depressie is heel erg. Maar samen leven met iemand met een depressie is echt niet makkelijk en het is heel normaal om dat zwaar te vinden. En vervolgens kun je je ei daarover ook nog eens niet kwijt bij je partner, want die heeft die nog heftigere depressie.Boheme schreef: ↑18-09-2018 11:19Jij begrijpt niet eens wat een depressie is. Misschien wordt het eens tijd om je te gaan inlezen.
Ik heb zelf een zware depressie en ik ben blij dat mijn man ziet dat ik het niet ben in mijn diepe buien, maar mijn depressie, mijn ziek zijn. Dat ik hem niet irriteer als ik het niet zie zitten.
Hij stelt zich niet aan. Hij wil ongetwijfeld ook van zijn prachtige gezin genieten, maar zijn depressie staat dat in de weg.
Steun hem, erken de depressie en wees niet zo'n hork als wat je nu bent.
@TO, wat knap dat je zoveel oppakt. Ik denk dat het in deze situatie heel belangrijk is dat je ook goed voor jezelf zorgt. Dus zorg dat je ook dingen doet die je ontspanning bieden waardoor je weer op kunt laden. Zorg ervoor dat je hulp krijgt met het huishouden/de zorg voor je kinderen/ de zorg voor en om je man. Zorg ervoor dat er iemand is met wie je dit gevoel kan delen en die je helpt te zien dat dit gevoel er mag zijn, maar dat je toch ook verder moet. Want het is zoals het is, je man is depressief en dat betekent dat er heel veel op jouw schouders terecht komt.
Heel veel sterkte de komende tijd.
dinsdag 18 september 2018 om 15:09
Dat heb ik ook. Elke keer als ik zo'n topictitel lees dan denk ik ook 'dat kan over mij gaan'. Ik laat ze mij man ook wel eens lezen, die topics.Maktub schreef: ↑18-09-2018 14:59Om nog even persoonlijk te reageren: ik word vooral heel verdrietig van jouw bericht. Ik heb zelf last van depressies, en het is een van mijn grootste angsten dat ik mijn vriend dusdanig tot last ben als jouw vriend jou tot last is. Dus als ik me dan verplaats in jouw vriend, die wel deze kritieken van jou hoort/voelt, kan ik me alleen maar voorstellen hoe dat nog eens een extra verschrikkelijk is. Dat betekent echter niet dat ik jouw gevoelens niet begrijp. Juist wel, daarom ben ik er ook zo bang voor, omdat ik ze behoorlijk gegrond vind. Jij bent niet ziek, maar draagt een zware last van een zieke partner. Niet zomaar een zieke partner, ook nog eens eentje die alleen maar negativiteit uitstraalt. En dat is super moeilijk. Dus ik zou je nooit kunnen veroordelen om hoe je je voelt, maar vind het alleen maar onwijs verdrietig. Hoe jij je voelt is begrijpelijk, maar het effect dat dat heeft op partner is enorm rot.
Ik snap de partner in het verhaal ook altijd, dat maakt het nou juist zo eng.
Maar ik word ook altijd zo verdrietig hoe vaak het advies wordt gegeven om voor jezelf te kiezen en weg te gaan. (niet hier maar in andere vergelijkbare topics)
Ik weet hoe mijn man er in staat, maar ben dan toch altijd een beetje bang om alleen achter te blijven. Maar dan ga ik toch weer dingen achterhouden. Hoe het écht met mij gaat bijvoorbeeld. Dat vertel ik dan niet, want stel je voor dat hij me toch zat is.
Stom hè, hoe onzeker je wordt van een depressie. Ik was nooit bang om iemand tot 'last' te zijn en nu ben ik dat voordurend.
anoniem_370856 wijzigde dit bericht op 18-09-2018 15:16
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
1.37% gewijzigd
dinsdag 18 september 2018 om 15:10
En je mag er van man niet mee naar de naaste familie voor steun en begrip want niemand mag het weten.Kaaaaaaaatje schreef: ↑18-09-2018 15:07Helemaal niet mee eens. Een depressie is heel erg. Maar samen leven met iemand met een depressie is echt niet makkelijk en het is heel normaal om dat zwaar te vinden. En vervolgens kun je je ei daarover ook nog eens niet kwijt bij je partner, want die heeft die nog heftigere depressie.
@TO, wat knap dat je zoveel oppakt. Ik denk dat het in deze situatie heel belangrijk is dat je ook goed voor jezelf zorgt. Dus zorg dat je ook dingen doet die je ontspanning bieden waardoor je weer op kunt laden. Zorg ervoor dat je hulp krijgt met het huishouden/de zorg voor je kinderen/ de zorg voor en om je man. Zorg ervoor dat er iemand is met wie je dit gevoel kan delen en die je helpt te zien dat dit gevoel er mag zijn, maar dat je toch ook verder moet. Want het is zoals het is, je man is depressief en dat betekent dat er heel veel op jouw schouders terecht komt.
Heel veel sterkte de komende tijd.
Ja doei.
dinsdag 18 september 2018 om 15:13
Dat zegt niemand hier.Boheme schreef: ↑18-09-2018 15:09Dat heb ik ook. Elke keer als ik zo'n topictitel lees dan denk ik ook 'dat kan over mij gaan'. Ik laat ze mij man ook wel eens lezen, die topics.
Ik snap de partner in het verhaal ook altijd, dat maakt het nou juist zo eng.
Maar ik word ook altijd zo verdrietig hoe vaak het advies wordt gegeven om voor jezelf te kiezen en weg te gaan.
Ik weet hoe mijn man er in staat, maar ben dan toch altijd een beetje bang om alleen achter te blijven. Maar dan ga ik toch weer dingen achterhouden. Hoe het écht met mij gaat bijvoorbeeld. Dat vertel ik dan niet, want stel je voor dat hij me toch zat is.
Stom hè, hoe onzeker je wordt van een depressie. Ik was nooit bang om iemand tot 'last' te zijn en nu ben ik dat voordurend.
En dat is ook niet nodig. TO en haar man moeten dit samen doen.
TO trekt de kar en haar man moet haar dat laten doen op haar manier en met alle hulp die ze kan krijgen, zodat ze er voor hem kan zijn. Op die manier heeft de liefde kans om te overleven.
dinsdag 18 september 2018 om 15:15
Nee in dit topic niet inderdaad. Beetje onduidelijk van mij, maar ik bedoelde dus dat het vaak wordt geschreven in andere topics.Lillybit schreef: ↑18-09-2018 15:13Dat zegt niemand hier.
En dat is ook niet nodig. TO en haar man moeten dit samen doen.
TO trekt de kar en haar man moet haar dat laten doen op haar manier en met alle hulp die ze kan krijgen, zodat ze er voor hem kan zijn. Op die manier heeft de liefde kans om te overleven.
Maar wat je zegt ook, to haar man moet to ook inspraak geven in hoe ze dit samen gaan doen. Als je het samen wil doen, dan heb je ook beide wat te zeggen over hoe en wat.
dinsdag 18 september 2018 om 15:18
Ik kan me niet voorstellen dat je je niet kunt in leven in de partner van iemand die ziek is die het zwaar vindt dat je voor meer moet opdraaien en daarbij ook nog eens de extra zorgen heeft voor de partner.viva-amber schreef: ↑18-09-2018 12:08Ik vind het wel bijzonder dat we begrijpen dat iemand met een gebroken been niet kan rennen maar dat we wel vinden dat iemand met een depressie normaal moet doen omdat het leven voor iedereen zwaar is.
Het is een ziekte en niet alle ziektes zijn aan de buitenkant even duidelijk. Er zijn ook mensen met deze aandoening die er tussen uit knijpen, denk aan Antonie Kamerling, Joost Zwagerman en recent TV-kok Antoni Boudain.
Ik vind het wel bijzonder dat je met onbegrip en zelfs met een oke reageert op zijn suïcide wens en dan er achter aan schrijft dat je helemaal niet harteloos bent. Het kan namelijk niet allebei waar zijn. Dit is iemand waarvan je zegt te houden in goede en in slechte tijden? Ik kan mij er namelijk niet zo veel bij voorstellen. Of je hebt een enorm bord of je kop of dit is geen liefde...
Als iemand een gebroken been heeft kun je ook als partner wel eens denken, pff, moet ik nu alweer de deur open doen, dit is het eerste moment vandaag dat ik even kan zitten. Of alweer naar het ziekenhuis en ik moet vandaag ook nog met de kinderen naar gym en de hockey ik heb geen idee hoe ik het allemaal moet bolwerken. En dat zijn heel erg logische reacties. Daarna sta je natuurlijk op en doe je het wel, maar het is geen rare gedachte.
Bij een depressie voelt iemand zich nog veel slechter en kan die persoon nog minder en dus komt er nog meer van de zorg bij de ander terecht en de zorgen over je partner zijn ook nog veel groter, het is heel logisch om dat soms zwaar te vinden.
dinsdag 18 september 2018 om 15:18
Ik reageer even op deze opmerking, zonder alle andere reacties gelezen te hebben.MrsJane schreef: ↑18-09-2018 11:13Bedankt voor je snelle reactie!
Hulp krijgt hij, alleen nog niet de juiste. Hij staat nu op de wachtlijst, maar dat gaat helaas nog enige tijd duren...
Wat betreft de tweede opmerking, ik weet dat je helemaal gelijk hebt. Maar hoe doe ik dat dan?
Hoe kan ik begrip opbrengen voor iets wat ik totaal niet snap?
Ik wil hem zo graag helpen en steunen, maar ik weet gewoon niet hoe.
Een depressie is een ernstige ziekte. Ik wil er verder niet al te veel op in gaan, omdat hier waarschijnlijk alles al gezegd is.
Ik heb daarom 1 tip voor je: lees alsjeblieft het boek "help, mijn partner heeft een depressie" van psychiater Stef Linssen.
En hou dit voor ogen: een depressie kan dodelijk zijn.
Sterkte, ik hoop dat je man snel de juiste hulp krijgt. Hij gaat door een hel.
dinsdag 18 september 2018 om 15:22
Precies en een knuffel voor jouBoheme schreef: ↑18-09-2018 15:15Nee in dit topic niet inderdaad. Beetje onduidelijk van mij, maar ik bedoelde dus dat het vaak wordt geschreven in andere topics.
Maar wat je zegt ook, to haar man moet to ook inspraak geven in hoe ze dit samen gaan doen. Als je het samen wil doen, dan heb je ook beide wat te zeggen over hoe en wat.
dinsdag 18 september 2018 om 15:23
Ernstig inderdaad.nessemeisje schreef: ↑18-09-2018 11:58Ja joh, het tweede kind is de oorzaak.
Waarom proberen sommige mensen hier de depressie van TO's man in haar schoenen te schuiven?
dinsdag 18 september 2018 om 15:30
Mijn partner heeft een tijd geworsteld met sombere gedachtes en depressiviteit. Ik denk niet zo erg als de partner van TO en we hadden geodzijdank nog geen gezin, maar ik vond het zo moeilijk om hem zo te zien worstelen en ik vond het ook zo moeilijk dat er geen ruimte was voor wat dat deed met mij en hoe ik daar mee om moest gaan. Dat vond ik echt heel naar en ik wordt nog verdrietig als ik terug denk ik aan die periode in ons leven.
dinsdag 18 september 2018 om 15:39
Het lijkt me vreselijk zwaar To, om met zo'n ernstig depressieve man te leven. Het lijkt mij voor je man tegelijkertijd vreselijk om zo'n depressie te hebben.
Iemand maakte de vergelijking met een gebroken been, dat vind ik toch anders. De pijn van een gebroken been kan ik mij voorstellen, een depressie snap ik helemaal niet.
Dat jouw man bepaalt wat jij wel en niet mag vertellen vind ik egoïstisch en dom.
Jij hebt de steun nodig van familie of goede vrienden. Dus ondanks wat jouw man ervan vindt, zou ik mensen zoeken waar je terecht kan. Je man zal daar mee om moeten leren gaan. Ik vind dat hij daar weinig keus in heeft.
Ik zou mij totaal niet schuldig voelen dat je soms denkt dat hij zich niet zo moet aanstellen, ik zou precies hetzelfde elke dag wel een keer denken. Ondanks dat je rationeel weet dat depressie een ziekte is, kun je gevoelsmatig soms heel anders voelen.
Ik wens je erg veel sterkte toe.
Iemand maakte de vergelijking met een gebroken been, dat vind ik toch anders. De pijn van een gebroken been kan ik mij voorstellen, een depressie snap ik helemaal niet.
Dat jouw man bepaalt wat jij wel en niet mag vertellen vind ik egoïstisch en dom.
Jij hebt de steun nodig van familie of goede vrienden. Dus ondanks wat jouw man ervan vindt, zou ik mensen zoeken waar je terecht kan. Je man zal daar mee om moeten leren gaan. Ik vind dat hij daar weinig keus in heeft.
Ik zou mij totaal niet schuldig voelen dat je soms denkt dat hij zich niet zo moet aanstellen, ik zou precies hetzelfde elke dag wel een keer denken. Ondanks dat je rationeel weet dat depressie een ziekte is, kun je gevoelsmatig soms heel anders voelen.
Ik wens je erg veel sterkte toe.
dinsdag 18 september 2018 om 15:43
Nou ja, ik begrijp dat er negatieve reacties op je topic komen. Natuurlijk is het vreselijk voor je man en is hij ziek, maar 4 jaar lang met een depressieve man samenleven, werken en 2 kleine kinderen verzorgen is gewoon super zwaar. Bijna alles staat in het teken van de depressie van je man. Er zijn ook dagen of perioden waarin jij persoonlijke problemen of zorgen ervaart en dan is daar (vermoed ik) nauwelijks begrip voor.
Helaas spreek ik uit ervaring met een bipolaire man, we zitten in therapie, hij gebruikt medicatie, hij is een fantastische vader enz, maar er zijn dagen (of nachten) waarin mezelf afvraag waar ik aan begonnen ben. Het gevoel dat iemand zó mist die gewoon naast je zit is gewoon heel verdrietig.
Heel veel sterkte voor jou en je man.
Helaas spreek ik uit ervaring met een bipolaire man, we zitten in therapie, hij gebruikt medicatie, hij is een fantastische vader enz, maar er zijn dagen (of nachten) waarin mezelf afvraag waar ik aan begonnen ben. Het gevoel dat iemand zó mist die gewoon naast je zit is gewoon heel verdrietig.
Heel veel sterkte voor jou en je man.
dinsdag 18 september 2018 om 15:43
Het is ook loodzwaar, gelukkig komt het in vele gevallen ook weer in orde.Kaaaaaaaatje schreef: ↑18-09-2018 15:30Mijn partner heeft een tijd geworsteld met sombere gedachtes en depressiviteit. Ik denk niet zo erg als de partner van TO en we hadden geodzijdank nog geen gezin, maar ik vond het zo moeilijk om hem zo te zien worstelen en ik vond het ook zo moeilijk dat er geen ruimte was voor wat dat deed met mij en hoe ik daar mee om moest gaan. Dat vond ik echt heel naar en ik wordt nog verdrietig als ik terug denk ik aan die periode in ons leven.
Het is alle hands aan dek en in "battle modus" daarin moet je een weg vinden samen. Als het ernstiger is
(zelfmoordgedachten) dan is acute hulp wel wenselijk.
dinsdag 18 september 2018 om 15:43
Hier dus vooral niet naar luisteren, TO. TheDutchWiseGuy is een partner die je absoluut niet zou moeten willen hebben.thedutchwiseguy schreef: ↑18-09-2018 13:17Jij krijgt, na het lezen van jouw verhaal, van mij echt geen hart onder de riem!
Schop onder jouw kont zou ik eerder aan denken! Wat een reacties op een in en intrieste depressie van jouw man. Waar jouw man nu behoefte aan heeft is stabiliteit, hoe zwaar of lastig dit dan ook is. Hem dingen vragen waar jij zijn antwoord al op weet maakt het niet beter. Jij hoeft namelijk niet op elke “scheet” van hem te reageren. Een luisterend oor houdt niet in dat jij op alles hoeft te reageren. Tenenkrommende gevoelens roept jouw verhaal op. Nee, hier geen theoreticus, pure langjarige zelfs tientallen jaren ervaring achter de rug.
Zelfs opmerkingen van ik “zeg” het niet maar “denk” het wel....... Gun jouw man een beter leven, een leven zonder zelfbeklag. Van jouw acties en reacties blijft best veel hangen NADAT jouw man weer van zijn depressie af is hoor. Dus jouw gedrag maakt nu al bijna voorspelbaar dat de oude situatie ooit terug zal keren.
Inderdaad erg duidelijk dat jouw snappertje even buiten gebruik is ja. Helpen? Jij? Vraag jouw huisarts maar eens hoe jij hem nog kan helpen en ik hoop echt, voor jullie hele gezin, dat jij niet al blijvende schade hebt aangericht.
Mens, mens, mens.....
Boodschap voor jouw man: beterschap, heel veel steun toegewenst en sterkte, erg veel sterkte met jouw partner
dinsdag 18 september 2018 om 15:45
En de vergelijking met een gebroken been gaat ook niet op want met een gebroken been kan je weliswaar geen klus uit handen nemen maar je kan wel opgewekt zijn, spelletje doen met de kinderen, klankbord zijn voor je partner. Een depressie gaat zoveel verder dan dat en legt veel meer pressie bij je partner.
dinsdag 18 september 2018 om 15:58
+1viva-amber schreef: ↑18-09-2018 12:08Ik vind het wel bijzonder dat we begrijpen dat iemand met een gebroken been niet kan rennen maar dat we wel vinden dat iemand met een depressie normaal moet doen omdat het leven voor iedereen zwaar is.
Het is een ziekte en niet alle ziektes zijn aan de buitenkant even duidelijk. Er zijn ook mensen met deze aandoening die er tussen uit knijpen, denk aan Antonie Kamerling, Joost Zwagerman en recent TV-kok Antoni Boudain.
Ik vind het wel bijzonder dat je met onbegrip en zelfs met een oke reageert op zijn suïcide wens en dan er achter aan schrijft dat je helemaal niet harteloos bent. Het kan namelijk niet allebei waar zijn. Dit is iemand waarvan je zegt te houden in goede en in slechte tijden? Ik kan mij er namelijk niet zo veel bij voorstellen. Of je hebt een enorm bord of je kop of dit is geen liefde...
dinsdag 18 september 2018 om 16:05
Dat mag ik hopen, zolang ze suïcidale klachten en pogingen daartoe opnemen is dat hier voor max 3-4 weken en Dan “ krijg je ze toch echt weer mee naar huis”. Kom net bij pro persona vandaan en heb mijn reactie op dit topic daar laten lezen. Raad wat de psychiater zei, “waren er maar eerlijk mensen, misschien iets meer nuance maar de strekking begreep zij erg goed”.Maktub schreef: ↑18-09-2018 14:52Het zou inderdaad in deze situatie misschien helpend zijn om een (tijdelijke) opname te hebben. Daarmee haal je zowel man als gezin uit een extreem stressvolle situatie. Dan ontstaat er meer ruimte, wat heel fijn kan zijn om te zoeken naar manieren om om te gaan met de situatie. Daarnaast zijn er bij de meeste ggz-instellingen mogelijkheden voor gezinstherapie of worden gezinsleden sowieso betrokken in de therapie. Dat lijkt me in deze situatie ook handig om op in te zetten.
Twee opmerking ook in steeds meer maar lang niet alle regio’s goed geregeld. Wij wonen niet in het deel van GGnet maar dat is een regio met een organisatie om, als je elders woont, haast jaloers op te worden. Hun website kan prima ondersteunen als je het lastig zou vinden dingen onder woorden te brengen. Erg overzichtelijk en erg uitgebreid. Veel zaken die zij beschrijven gelden voor andere GGZ regio’s ook maar staan nergens vermeld.
Katten manipuleren vrouwen.......ik wist het ik wist het......
dinsdag 18 september 2018 om 16:07
Krijgt hij medicatie?
Wat een nare situatie.. depressie is ontzettend moeilijk om mee om te gaan. En dat mag je dus ook gerust vinden. Alleen voor degene die depressief is, geldt hetzelfde. Het is vreselijk om je intens nutteloos en lusteloos te voelen. Te denken dat het nooit meer goedkomt, nergens zin of moed voor hebben en dat anderen beter af zijn zonder jou...Kan je het je voorstellen?
Hij is ziek. Heel ziek.. en daardoor zijn jullie als gezin ook ziek.. met ziekte moet je een acceptatie modus vinden als partner. Ja je hebt nu niet veel aan hem.. nee het is niet de man die het was.. maar nogmaals. Hij is hartstikke ziek. Dat jij je gezin nu draaiende moet houden in je up is zwaar.. maar accepteer dat dit nog wel een poos gaat duren. Schakel hulp in waar mogelijk. Zorg dat je er zelf ook af en toe even tussenuit kan. Blijf praten.
Give yourself a break. Maar hem ook. Niemand heeft hier om gevraagd.. Met medicatie en therapie zal het hopelijk over een poos beter gaan.
Wees niet boos.. laat verdriet toe.. Boos zijn lost niks op en kan je niet verwerken. Verdriet wel.
Wat een nare situatie.. depressie is ontzettend moeilijk om mee om te gaan. En dat mag je dus ook gerust vinden. Alleen voor degene die depressief is, geldt hetzelfde. Het is vreselijk om je intens nutteloos en lusteloos te voelen. Te denken dat het nooit meer goedkomt, nergens zin of moed voor hebben en dat anderen beter af zijn zonder jou...Kan je het je voorstellen?
Hij is ziek. Heel ziek.. en daardoor zijn jullie als gezin ook ziek.. met ziekte moet je een acceptatie modus vinden als partner. Ja je hebt nu niet veel aan hem.. nee het is niet de man die het was.. maar nogmaals. Hij is hartstikke ziek. Dat jij je gezin nu draaiende moet houden in je up is zwaar.. maar accepteer dat dit nog wel een poos gaat duren. Schakel hulp in waar mogelijk. Zorg dat je er zelf ook af en toe even tussenuit kan. Blijf praten.
Give yourself a break. Maar hem ook. Niemand heeft hier om gevraagd.. Met medicatie en therapie zal het hopelijk over een poos beter gaan.
Wees niet boos.. laat verdriet toe.. Boos zijn lost niks op en kan je niet verwerken. Verdriet wel.
enigme wijzigde dit bericht op 18-09-2018 16:09
0.05% gewijzigd
