Psyche
alle pijlers
Partner depressief, ik kan er niet meer tegen!
dinsdag 18 september 2018 om 16:16
Een depressie zuigt, voor degene die er aan lijdt, maar ook degenen om diegene heen. En die hebben ook steun nodig, dus ik zou er zeker op staan dat jij iemand in je vertrouwen gaat nemen.
Wat betreft jouw gedachten: je hoeft het niet te voelen hoe hij zich voelt om het te begrijpen. Accepteer dat hij deze gevoelens van nutteloosheid, er niet meer willen zijn en boosheid heeft. Je hoeft er niets mee te doen, want je kunt ze niet wegnemen.
Boos op hem worden, ook al is het inwendig, helpt jou niet en hem zeker niet. Boosheid over de situatie is begrijpelijk. Denken dat hij zich aanstelt of "gewoon" iets moet gaan doen, helpt zeker niet en geloof me dat jij dat denkt, voelt hij echt wel.
Dat is jouw stuk, daar zul jij iets mee moeten.
Van hem mag je verwachten dat hij zijn best doet om beter te worden. En dat zal de ene dag beter lukken dan de andere. Vaak is opstaan al een hele onderneming als je zwaar depressief bent. Voor iemand die dat gevoel niet kent, is dat heel lastig te accepteren en in te voelen, maar het is de realiteit.
Wat iemand al zei, kijk samen met hem wat de mogelijkheden zijn en bekijk per dag hoe het is gegaan. Dat hoeft niet heel uitgebreid, je bent niet zijn therapeut.
Het is alleen heel lastig om een evenwichtige relatie te hebben met iemand die ziek is
Wat betreft jouw gedachten: je hoeft het niet te voelen hoe hij zich voelt om het te begrijpen. Accepteer dat hij deze gevoelens van nutteloosheid, er niet meer willen zijn en boosheid heeft. Je hoeft er niets mee te doen, want je kunt ze niet wegnemen.
Boos op hem worden, ook al is het inwendig, helpt jou niet en hem zeker niet. Boosheid over de situatie is begrijpelijk. Denken dat hij zich aanstelt of "gewoon" iets moet gaan doen, helpt zeker niet en geloof me dat jij dat denkt, voelt hij echt wel.
Dat is jouw stuk, daar zul jij iets mee moeten.
Van hem mag je verwachten dat hij zijn best doet om beter te worden. En dat zal de ene dag beter lukken dan de andere. Vaak is opstaan al een hele onderneming als je zwaar depressief bent. Voor iemand die dat gevoel niet kent, is dat heel lastig te accepteren en in te voelen, maar het is de realiteit.
Wat iemand al zei, kijk samen met hem wat de mogelijkheden zijn en bekijk per dag hoe het is gegaan. Dat hoeft niet heel uitgebreid, je bent niet zijn therapeut.
Het is alleen heel lastig om een evenwichtige relatie te hebben met iemand die ziek is
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 18 september 2018 om 16:22
Precies dit. Voor een deel doet hij dat al vanwege de hulp die hij heeft gezocht en die nu al wordt opgeschaald naar psychiatrie.Van hem mag je verwachten dat hij zijn best doet om beter te worden.
Daarnaast mag jij echt aangeven dat het gedrag naar de kinderen toe anders kan (en moet!).
Hoe kan het dat hij niet meer werkt en de omgeving denkt dat het goed gaat met hem? Wat geeft hij zelf dan aan voor reden voor het niet meer werken?
anoniem_356413 wijzigde dit bericht op 18-09-2018 16:23
3.16% gewijzigd
dinsdag 18 september 2018 om 16:22
boerinnetje-van-buuten schreef: ↑18-09-2018 14:37Stel he, dat de man van TO wel zelfmoord pleegt. Hoe zouden al deze mensen zich niet voelen als ze hoorden wat er al die tijd gespeeld heeft. Waarom staat jouw man niet toe dat jullie als gezin meer door de familie en vrienden gedragen worden? Ik wil wedden dat mensen graag willen helpen als ze weten wat er op het spel staat.
Als de situatie zo erg is dat je man niet werkt, dan vind ik ook dat JIJ het recht hebt om in elk geval steun van familie en vrienden te krijgen.
Daar kan ik pijnlijk genoeg over meepraten hoe je je dan voelt als alles jaren binnen 4 muren is gehouden en je uiteindelijk in een aantal dagen van te voren op de hoogte gebracht wordt dat het goed mis blijkt te zijn, vervolgens een telefoontje krijgt dat het over en uit is.
Het is veel te zwaar om dit in je eentje te dragen.
dinsdag 18 september 2018 om 16:43
TO,
Begrijpelijk dat jeje niet kunt inleven in iets wat je zelf totaal niet kan voorstellen. Ik kon dat ook niet tot het me overkwam. Maar het is echt intens, intens naar om jeje zo te voelen. Suïcidaal was ik niet echt..maar wel dacht ik: joh.. laat mij maar.. stop me vol met pillen en neem me maar op. Laat me maar in een hoekje liggen. Komt nooit goed dit. Ik wil nooit meer naar die donkere plek.
Heb destijds zelfs mijn relatie verbroken in mijn diepste dal omdat ik dacht dat dat beter was. Dat ik me daarna misschien iets opgeluchter zou voelen... weer een rol minder om aan te voldoen. En ik voelde trouwens ook eigenlijk helemaal geen liefde meer.. voor niemand.. alleen maar paniek, wanhoop en uitzichtloosheid. Daar heb ik mijn partner (ja we zijn nog steeds samen, al bijna 15 jaar) veel pijn mee gedaan. Ik had zulke rare kronkels...
Hij heeft toen gezegd: wordt beter.. en als je je weer ok voelt en nog steeds denkt dat het beter is om zonder mij verder te gaan.. dan zal ik je loslaten.
Ik werd beter.. dankzij medicatie, therapie en mijn geweldige netwerk en mijn geduldige partner en we houden elkaar gelukkig nog steeds vast.
Alleen jij hebt een gezin.. das toch echt weer andere koek..
Dus nogmaals wat zijn jouw hulplijnen/hulptroepen?
Is er huishoudelijke hulp?
Begrijpelijk dat jeje niet kunt inleven in iets wat je zelf totaal niet kan voorstellen. Ik kon dat ook niet tot het me overkwam. Maar het is echt intens, intens naar om jeje zo te voelen. Suïcidaal was ik niet echt..maar wel dacht ik: joh.. laat mij maar.. stop me vol met pillen en neem me maar op. Laat me maar in een hoekje liggen. Komt nooit goed dit. Ik wil nooit meer naar die donkere plek.
Heb destijds zelfs mijn relatie verbroken in mijn diepste dal omdat ik dacht dat dat beter was. Dat ik me daarna misschien iets opgeluchter zou voelen... weer een rol minder om aan te voldoen. En ik voelde trouwens ook eigenlijk helemaal geen liefde meer.. voor niemand.. alleen maar paniek, wanhoop en uitzichtloosheid. Daar heb ik mijn partner (ja we zijn nog steeds samen, al bijna 15 jaar) veel pijn mee gedaan. Ik had zulke rare kronkels...
Hij heeft toen gezegd: wordt beter.. en als je je weer ok voelt en nog steeds denkt dat het beter is om zonder mij verder te gaan.. dan zal ik je loslaten.
Ik werd beter.. dankzij medicatie, therapie en mijn geweldige netwerk en mijn geduldige partner en we houden elkaar gelukkig nog steeds vast.
Alleen jij hebt een gezin.. das toch echt weer andere koek..
Dus nogmaals wat zijn jouw hulplijnen/hulptroepen?
Is er huishoudelijke hulp?
dinsdag 18 september 2018 om 17:03
TO, helemaal eens met alle forummers die schrijven: accepteer hulp. Je bent goed op weg met een stukje psycho educatie. Je doet je best. Hoe een depressie voelt... ik denk dat het onmogelijk is om dit echt te ‘voelen’ als je het niet zelf kent. En dan nog is ieder mens verschillend.
Op dit moment ben jij de pilaar van het gezin. Zorg dus goed voor jezelf. Ga niet uit valse schaamte (of schaamte van man) jezelf in een hoekje laten zetten en daarmee hulp uitsluiten. Trek de situatie open naar vrienden, familie. Eventueel collega’s in vertrouwen nemen. Jij bent nu zijn en jouw eigen backup. Je kunt nu niet zelf ook kopje onder gaan. Dat klinkt heel dramatisch maar pragmatisch bekeken ben je ook maar een mens, geen superwezen. Het is in een doorsnee gezin met twee kleintjes al soms een struggle om de rust, reinheid en regelmaat erin te houden. Jij staat dit nu in je eentje te doen. Dus zorg voor jezelf. Net zomin als je een cent twee keer kunt uitgeven kun je ook niet op vier plaatsen tegelijk zijn en het werk voor twee doen.
Veel sterkte.
Op dit moment ben jij de pilaar van het gezin. Zorg dus goed voor jezelf. Ga niet uit valse schaamte (of schaamte van man) jezelf in een hoekje laten zetten en daarmee hulp uitsluiten. Trek de situatie open naar vrienden, familie. Eventueel collega’s in vertrouwen nemen. Jij bent nu zijn en jouw eigen backup. Je kunt nu niet zelf ook kopje onder gaan. Dat klinkt heel dramatisch maar pragmatisch bekeken ben je ook maar een mens, geen superwezen. Het is in een doorsnee gezin met twee kleintjes al soms een struggle om de rust, reinheid en regelmaat erin te houden. Jij staat dit nu in je eentje te doen. Dus zorg voor jezelf. Net zomin als je een cent twee keer kunt uitgeven kun je ook niet op vier plaatsen tegelijk zijn en het werk voor twee doen.
Veel sterkte.
dinsdag 18 september 2018 om 17:31
TO, depressie gaat over je een mislukking voelen, niemand willen zien omdat je denkt dat je hun aandacht niet waard bent en jezelf isoleren omdat je je klote voelt. Schaamte omdat je je zwak voelt.
Door mee te gaan in zijn wens tot geheimhouding, alles in huis over te nemen en in je uppie de boel draaiende te houden faciliteer je eigenlijk de depressie. Het is te vergelijken met tegen een anorect zeggen ‘nee hoor, je hoeft niet te eten’. Vraag hem weer mee te draaien in het gezin: iedere dag een stapje/taak. Een kleine, overzichtelijke taak. Dat is het doel van die dag.
En ja, hij gaat dat vreselijk moeilijk en zwaar vinden. Maar van op de bank zitten gaat hij niet beter worden.
Door mee te gaan in zijn wens tot geheimhouding, alles in huis over te nemen en in je uppie de boel draaiende te houden faciliteer je eigenlijk de depressie. Het is te vergelijken met tegen een anorect zeggen ‘nee hoor, je hoeft niet te eten’. Vraag hem weer mee te draaien in het gezin: iedere dag een stapje/taak. Een kleine, overzichtelijke taak. Dat is het doel van die dag.
En ja, hij gaat dat vreselijk moeilijk en zwaar vinden. Maar van op de bank zitten gaat hij niet beter worden.
dinsdag 18 september 2018 om 18:03
Dat er geen medicatie is voorgeschreven, vind ik best raar eigenlijk. Een huisarts zou hier wel mee kunnen beginnen. En wat mij opviel in wat je schrijft, is dat je man niet opgenomen wil worden. Ik wil ook zeker niet beweren dat dit moet, maar het is wel zo dat de dagelijkse gang van zaken tijdens een opname heel anders is. In principe willen de mensen die opgenomen worden, werken aan hun herstel. Daar mogen ze niet de hele dag op een bank of bed liggen, maar krijgen ze een dagplanning. Bijvoorbeeld op tijd op staan en een gezamelijke wandeling maken, voordat ze aan de therapie beginnen. Ook worden er afspraken met de patienten gemaakt. Dat je man bijvoorbeeld heel snauwerig doet, is niet nodig. Dat je in een depressie zit is héél naar, maar je kunt je wel gedragen naar anderen toe. Het is niet de bedoeling dat er manipulatief gedrag vertoond wordt. Hoe lelijk dat ook klinkt, het kan wel een valkuil zijn.
Verder hoop ik echt dat je je verhaal ook bij familie en vrienden gaat doen. Dit is niet iets wat je in je eentje moet dragen, ongeacht wat je man daar van vindt. Ik hoop dat je man snel de juiste hulp gaat vinden en dat jullie er samen goed uitkomen.
Verder hoop ik echt dat je je verhaal ook bij familie en vrienden gaat doen. Dit is niet iets wat je in je eentje moet dragen, ongeacht wat je man daar van vindt. Ik hoop dat je man snel de juiste hulp gaat vinden en dat jullie er samen goed uitkomen.
Ik ben niet dom, ik weet precies wat ik bedoel.
dinsdag 18 september 2018 om 18:08
TO, nogmaals om te benadrukken wat de meesten hier zeggen en het belang ervan. Praat erover, met anderen. Je kunt het niet alleen dragen, hij ook niet. Maar hij heeft een depressie en dat weerhoudt hem ervan hulp van naasten te ervaren. Omdat hij zich slecht voelt, ellendig en zich schaamt. Maar ook dat het zo makkelijker is om in de depressie te blijven. Je kunt een depressie ongeveer vergelijken met Anorexia. Ze willen wel eten en beter worden, maar de Anorexia wil dat niet. Die houdt hun ziek en in bedwang van de ziekte. Zo ervaar ik de depressie ook. Maar door steun van mijn omgeving gaat het heel langzaam de goede kant op (hoop ik). Ik zit er nog middenin.
Gelukkig kun je je niet voorstellen hoe het is als je wereld zwart is. Als je alleen maar kunt denken aan de dood en je doodongelukkig voelt. Maar het is rete zwaar. En dat is het zeker ook voor jou en jouw gezin. Het is niet alleen hij die eronder lijdt. En jij bent hierin ook belangrijk. Dat ook jij gehoord wordt en gesteund wordt door naasten. Hij kan het gezin nu niks bieden. Hij probeert te overleven en dat vergt al zijn energie. Maar daar is hulp bij nodig, en zeker ook van naasten.
Gelukkig kun je je niet voorstellen hoe het is als je wereld zwart is. Als je alleen maar kunt denken aan de dood en je doodongelukkig voelt. Maar het is rete zwaar. En dat is het zeker ook voor jou en jouw gezin. Het is niet alleen hij die eronder lijdt. En jij bent hierin ook belangrijk. Dat ook jij gehoord wordt en gesteund wordt door naasten. Hij kan het gezin nu niks bieden. Hij probeert te overleven en dat vergt al zijn energie. Maar daar is hulp bij nodig, en zeker ook van naasten.
dinsdag 18 september 2018 om 19:24
Ik snap heel goed dat je er op den duur doorheen zit. Ik ben ook een keer uitgevallen naar een suicidale vriend. Gewoon omdat ik helemaal kapot was van bezorgdheid en ik gefrustreerd was omdat ik er met vele begripvolle reacties nog steeds niks aan kon veranderen.
Dat is gewoon onmacht.
Natuurlijk werd het even ruzie maar ik heb hem niet beschadigd ofzo, dat gaat nou ook weer niet zo snel, gelukkig.
Ik lees uit je post dat je een harde werker bent, dus ik begrijp dat je er soms ziek van wordt, het contrast met je man die niks zit te doen. Ik denk niet dat het hem schaadt als je af en toe eens uit je slof schiet, zeker niet als het na 99 keren tevergeefs begripvol en lief reageren de 100e keer eens misgaat.
Ik zal wel een aantal mensen op de tenen trappen hiermee maar dat is dan maar zo. Ik wens jullie van harte toe dat jullie hier goed uitkomen, maar ik denk eigenlijk dat dat nu meer bij hem ligt dan bij jou, jij geeft alles al. Sterkte! En voel je niet schuldig over de gedachten die je hebt, die kun je niet sturen. Gedrag wel. En dat doe je volgens mij prima.
Dat is gewoon onmacht.
Natuurlijk werd het even ruzie maar ik heb hem niet beschadigd ofzo, dat gaat nou ook weer niet zo snel, gelukkig.
Ik lees uit je post dat je een harde werker bent, dus ik begrijp dat je er soms ziek van wordt, het contrast met je man die niks zit te doen. Ik denk niet dat het hem schaadt als je af en toe eens uit je slof schiet, zeker niet als het na 99 keren tevergeefs begripvol en lief reageren de 100e keer eens misgaat.
Ik zal wel een aantal mensen op de tenen trappen hiermee maar dat is dan maar zo. Ik wens jullie van harte toe dat jullie hier goed uitkomen, maar ik denk eigenlijk dat dat nu meer bij hem ligt dan bij jou, jij geeft alles al. Sterkte! En voel je niet schuldig over de gedachten die je hebt, die kun je niet sturen. Gedrag wel. En dat doe je volgens mij prima.
Don't be a salad, be the best goddamn broccoli you could ever be.
dinsdag 18 september 2018 om 19:38
Mocht hij met antidepressiva beginnen, wees er dan wel alert op dat sommige pillen in het begin juist suïcidale gedachten kunnen versterken. Idem met een opname in een inrichting, de eerste (en laatste dagen) daar zijn 'gevaarlijke' dagen.
Ik ben absoluut niet tegen pillen of opname (of een combinatie). Veel mensen komen zo uit hun depressie. Maar de begindagen zijn risicodagen.
Ik ben absoluut niet tegen pillen of opname (of een combinatie). Veel mensen komen zo uit hun depressie. Maar de begindagen zijn risicodagen.
dinsdag 18 september 2018 om 19:42
Precies. Het is een goed idee om aan de HA te vragen of hij of zij alvast antidepressiva voor kan schrijven. Mocht hij tijdens het traject bij de psycholoog ook een psychiater bezoeken dan kan het voorschrijven van medicatie overgenomen worden door de behandeld psychiater.
Veel sterkte! Vergeet inderdaad niet dat het een vreselijke ziekte is, maar dat jij ook recht hebt op jouw emoties. Goed dat je zelf ook met iemand gaat praten.
dinsdag 18 september 2018 om 20:45
Ja, en? Willen depressieve mensen geen therapie, geen medicijnen, niet dat hun vrouw met iemand kan praten?
dinsdag 18 september 2018 om 20:46
respect voor beide situatiesBoheme schreef: ↑18-09-2018 11:19Jij begrijpt niet eens wat een depressie is. Misschien wordt het eens tijd om je te gaan inlezen.
Ik heb zelf een zware depressie en ik ben blij dat mijn man ziet dat ik het niet ben in mijn diepe buien, maar mijn depressie, mijn ziek zijn. Dat ik hem niet irriteer als ik het niet zie zitten.
Hij stelt zich niet aan. Hij wil ongetwijfeld ook van zijn prachtige gezin genieten, maar zijn depressie staat dat in de weg.
Steun hem, erken de depressie en wees niet zo'n hork als wat je nu bent.
dinsdag 18 september 2018 om 20:47
dinsdag 18 september 2018 om 20:47
respect voor beide situaties je noemt iemand niet zo even een hork. voor een depressief persoon is het niet leuk als een gezond iemand tegenwerkt, en voor een gezond iemand is het niet leuk als iemand depressief doet...Boheme schreef: ↑18-09-2018 11:19Jij begrijpt niet eens wat een depressie is. Misschien wordt het eens tijd om je te gaan inlezen.
Ik heb zelf een zware depressie en ik ben blij dat mijn man ziet dat ik het niet ben in mijn diepe buien, maar mijn depressie, mijn ziek zijn. Dat ik hem niet irriteer als ik het niet zie zitten.
Hij stelt zich niet aan. Hij wil ongetwijfeld ook van zijn prachtige gezin genieten, maar zijn depressie staat dat in de weg.
Steun hem, erken de depressie en wees niet zo'n hork als wat je nu bent.
dinsdag 18 september 2018 om 20:48
Dit. Hij moet niet de hele dag in bed liggen en je moet het ook niet faciliteren (wat je in feite wel doet als je álles in huis en omstreken regelt en doet). TO kan ook wel wat hulp en steun gebruiken.Celaena_Aelin schreef: ↑18-09-2018 12:46TO, ik vind dat je man wat water bij de wijn moet doen. Ofwel hij gaat iedere dag 1 huishoudelijke taak doen (stofzuigen, vaatwasser uitruimen, was ophangen, wc schoonmaken, dat soort dingen) ofwel hij moet het goed vinden dat jullie de omgeving in gaan lichten zodat daar hulp vandaan komt. Daarnaast iedere dag naar buiten en een sport gaan doen/weer oppakken. Daglicht en beweging zijn bewezen effectief bij depressie.
dinsdag 18 september 2018 om 20:48
