Psyche
alle pijlers
pesten
zaterdag 22 september 2007 om 17:10
Vroeger ben ik gepest. Het begon toen ik 6 was en stopte 10 jaar later. Deze periode heeft voor mij grote invloed op veel dingen gehad en natuurlijk ook op mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen. Nu, 20 jaar later ben ik van mening dat er nog steeds te weinig bekend is over de gevolgen van pesten en hoe leraren en de omgeving het beste kunnen reageren op een kind dat nu gepest wordt. Maar daar gaat dit niet over.
Vroeger, toen ik dus een jaar of 6/7 was begon het pesten al. Ik durfde dit toen niet tegen leraren te vertellen omdat mijn klasgenoten mij bedreigden om het vooral tegen niemand te vertellen. Toen ik dan eindelijk toch durfde te vertellen tegen mijn leraar (en de jaren daarop later dus meerdere leraren) werd er altijd als volgt gereageerd: Dat ik gepest werd lag altijd aan mij. Ik moest maar weerbaarder worden. Punt, dat was alles wat ze zeiden. Er kwam geen hulp, ik werd niet geholpen. Er was geen (veilige) ruimte voor mij om aan mijn zelfvertrouwen te bouwen, er was geen bevestiging van eigenwaarde, niks. Het was mijn eigen schuld en ik moest mijn gedrag veranderen en dat was dat.
Volwassenen die de verantwoordelijkheid hadden mij adquaat tegen onacceptabel gedrag zoals pesten te beschermen, hebben zich er gemakkelijk vanaf gemaakt door ten eerste de verantwoordelijkheid voor het probleem bij een kind van 6/7/8 jaar te leggen, en hebben vervolgens een advies gegeven waar je als kind onmogelijk wat mee kon.
Dit is iets waar ik nu 20 jaar later nog steeds ontzettend kwaad over ben.
Dat pesten wel degelijk gevolgen met zich meebrengt, is inmiddels gelukkig wel bekend.
1 ding wat lastig is, is dat als mensen tegen me zeggen dat ik mijn gedrag moet veranderen, dan maakt dat me vaak heel kwaad. Ik weet wel dat het goed bedoeld is, maar voor mijn gevoel klopt het gewoon niet. Misschien een trigger naar vroeger. Omdat de leraren dat vroeger ook zeiden en de volledige verantwoordelijkheid bij mij legden ipv dat de pesters ook werden aangesproken en geholpen met hun gedrag.
Misschien heeft iemand anders dit ook?
Ik heb niet in het andere topic over pesten gereageerd omdat dat echt over zelf kinderen krijgen gaat. Iets waar ik mezelf overigens ook in herken omdat ik ook bang ben dat als ik een kind zou krijgen dat op mij lijkt dat het dan ook gepest wordt op school.
Vroeger, toen ik dus een jaar of 6/7 was begon het pesten al. Ik durfde dit toen niet tegen leraren te vertellen omdat mijn klasgenoten mij bedreigden om het vooral tegen niemand te vertellen. Toen ik dan eindelijk toch durfde te vertellen tegen mijn leraar (en de jaren daarop later dus meerdere leraren) werd er altijd als volgt gereageerd: Dat ik gepest werd lag altijd aan mij. Ik moest maar weerbaarder worden. Punt, dat was alles wat ze zeiden. Er kwam geen hulp, ik werd niet geholpen. Er was geen (veilige) ruimte voor mij om aan mijn zelfvertrouwen te bouwen, er was geen bevestiging van eigenwaarde, niks. Het was mijn eigen schuld en ik moest mijn gedrag veranderen en dat was dat.
Volwassenen die de verantwoordelijkheid hadden mij adquaat tegen onacceptabel gedrag zoals pesten te beschermen, hebben zich er gemakkelijk vanaf gemaakt door ten eerste de verantwoordelijkheid voor het probleem bij een kind van 6/7/8 jaar te leggen, en hebben vervolgens een advies gegeven waar je als kind onmogelijk wat mee kon.
Dit is iets waar ik nu 20 jaar later nog steeds ontzettend kwaad over ben.
Dat pesten wel degelijk gevolgen met zich meebrengt, is inmiddels gelukkig wel bekend.
1 ding wat lastig is, is dat als mensen tegen me zeggen dat ik mijn gedrag moet veranderen, dan maakt dat me vaak heel kwaad. Ik weet wel dat het goed bedoeld is, maar voor mijn gevoel klopt het gewoon niet. Misschien een trigger naar vroeger. Omdat de leraren dat vroeger ook zeiden en de volledige verantwoordelijkheid bij mij legden ipv dat de pesters ook werden aangesproken en geholpen met hun gedrag.
Misschien heeft iemand anders dit ook?
Ik heb niet in het andere topic over pesten gereageerd omdat dat echt over zelf kinderen krijgen gaat. Iets waar ik mezelf overigens ook in herken omdat ik ook bang ben dat als ik een kind zou krijgen dat op mij lijkt dat het dan ook gepest wordt op school.
zaterdag 1 december 2007 om 18:11
Ben een tijdje niet meer geweest. Het gaat ook al een tijdje niet zo goed. Het doet mij heel veel pijn om te lezen dat veel mensen vinden dat pesten toch echt aan het slachtoffer ligt. Ondanks dat veel mensen dat vinden heb ik nog steeds een andere mening. Ook zal ik niet snel mijn gedrag confirmeren aan een groep. Ik ben toch iemand die stil is en mensen zullen dat toch moeten accepteren. Ik hoef me niet anders voor te doen om geaccepteerd te worden. Je confirmeren aan een groep en dan bij gelegenheden als het ware een toneelstukje opvoeren omdat je bang bent anders buiten de boot te vallen, dat is niks voor mij. Naar mijn idee ben je dan stiekem ook nog bezig met het verleden en de angst er niet bij te horen. En zo heeft ieder zijn mening.
Maar desondanks gaat het nog steeds niet goed. Ik heb een leuk leven samen met mijn vriend en ik maak veel leuke dingen mee. Maar hoe leuk en hoe fijn dingen ook zijn die ik meemaak, ze vallen in het niet bij wat mensen vroeger zeiden en deden. Daarom heb ik een afspraak gemaakt bij een psycholoog, 1tje waarvan ik weet dat deze dezelfde mening heeft als dat ik heb, namelijk dat pesten iets is wat je overkomt en niet iets wat je over jezelf afroept. Ik hoop dat het lukt om het verleden het verleden te laten zijn en te leven in het hier en nu. Zodat ik ook verder kan.
Iemand vroeg nog waarom ik denk dat als ik kinderen krijg en ze lijken om mij dat ze dan ook gepest worden. Dat is nog een souverniertje uit de tijd dat mensen het pesten wel aan mijzelf wijtten. Iets horen en echt beseffen dat iets niet zo is, daar kan nog wel wat tijd tussen zitten.
Voor de rest mag iedereen weer doorgaan met zijn handdoekenfeestje.
Maar desondanks gaat het nog steeds niet goed. Ik heb een leuk leven samen met mijn vriend en ik maak veel leuke dingen mee. Maar hoe leuk en hoe fijn dingen ook zijn die ik meemaak, ze vallen in het niet bij wat mensen vroeger zeiden en deden. Daarom heb ik een afspraak gemaakt bij een psycholoog, 1tje waarvan ik weet dat deze dezelfde mening heeft als dat ik heb, namelijk dat pesten iets is wat je overkomt en niet iets wat je over jezelf afroept. Ik hoop dat het lukt om het verleden het verleden te laten zijn en te leven in het hier en nu. Zodat ik ook verder kan.
Iemand vroeg nog waarom ik denk dat als ik kinderen krijg en ze lijken om mij dat ze dan ook gepest worden. Dat is nog een souverniertje uit de tijd dat mensen het pesten wel aan mijzelf wijtten. Iets horen en echt beseffen dat iets niet zo is, daar kan nog wel wat tijd tussen zitten.
Voor de rest mag iedereen weer doorgaan met zijn handdoekenfeestje.
zaterdag 1 december 2007 om 23:18
Hoi Elske, vervelend dat het niet zo goed met je gaat. Ik hoop dat je door te praten met een psycholoog verder komt en het verleden een plek kan geven.
Iedereen heeft zijn eigen mening inderdaad, ik weet ook niet of het blijven herhalen van standpunten zin heeft. Ik merk dat ik een beetje geirriteerd raak door je manier van schrijven, het lijkt alsof je 'ons' perse wil overtuigen van iets, wat dat ook moge zijn.
Veel mensen hier hebben op hun eigen manier geprobeerd je te helpen of een andere kijk te geven, bijvoorbeeld vanuit eigen ervaringen. Het lijkt alsof je de goede bedoelingen (of je het nou wel of niet mee eens bent met de inhoud is een ander verhaal) niet oppikt.
Klopt dat? Dat zou ik namelijk heel jammer vinden (voor jou), omdat je dan de kans mist om positieve ervaringen op te doen. En die zijn juist zo belangrijk met zo'n verleden.
Sterkte in elk geval.
Iedereen heeft zijn eigen mening inderdaad, ik weet ook niet of het blijven herhalen van standpunten zin heeft. Ik merk dat ik een beetje geirriteerd raak door je manier van schrijven, het lijkt alsof je 'ons' perse wil overtuigen van iets, wat dat ook moge zijn.
Veel mensen hier hebben op hun eigen manier geprobeerd je te helpen of een andere kijk te geven, bijvoorbeeld vanuit eigen ervaringen. Het lijkt alsof je de goede bedoelingen (of je het nou wel of niet mee eens bent met de inhoud is een ander verhaal) niet oppikt.
Klopt dat? Dat zou ik namelijk heel jammer vinden (voor jou), omdat je dan de kans mist om positieve ervaringen op te doen. En die zijn juist zo belangrijk met zo'n verleden.
Sterkte in elk geval.
zondag 2 december 2007 om 10:58
wie zegt dat ik me al niet aangepast heb op bepaalde punten de afgelopen jaren? Maar soms is het genoeg en kun je ook ophouden dit te doen omdat je jezelf kwijtraakt en beseft dat jij niet altijd degene hoeft te zijn die zich aanpast. Dat mensen jou ook mogen accepteren hoe jij bent, ook al hoort daar bv bij dat je niet zo spontaan bent en een afhoudende houding hebt.
Sneertjes van mij naar andere mensen komen voor jou misschien niet tolerant overkomen. Vind je dat dan ook niet van de sneertjes naar mij toe die her en der verspeid staan de afgelopen 10 pagina? Of zijn die dan wel prima? Hoe zou jij het vinden als pakweg 15 mensen steeds maar weer woorden om je oren gooien die jou heel veel verdriet doen?
En het gaat niet over gelijk hebben, ik hoef geen gelijk te hebben. Ik wil er gewoon vanaf en niet meer zoveel aan vroeger denken. Ik wil leven in hier en nu en niet dat hoe de mensen vroeger over mij praatten en hoe ze mij behandelden, dat dat nog steeds bepaalt hoe ik mijzelf zie en hoe ik denk dat andere mensen mij zien. Het is heel moeilijk om dat bij te stellen als je altijd hebt gehoord en geloofd dat je daar zelf de schuld van was. En ik denk ook niet dat dat voor mij de manier is. Het werkt voor mij veel positiever en motiverender om te beseffen dat ik er geen schuld aan had. En ik vind ook dat ik er geen schuld aan had. Als andere mensen dat anders vinden, dat kan. Maar die hoeven op hun beurt dan ook niet met pakweg 15 man te gaan roepen dat ik niet wil, en dat ik niet naar hun luister enz enz. Want andersom wordt er naar mij ook niet geluisterd. Of mijn mening/spiegel wordt van tafel geveegd als zijnde wrokgevoelens en denkfout. Daarom werd ik overigens zo kwaad op ReinAzura. Terwijl een ander uitgangspunt misschien voor 15 mensen hier niet werkt,maar wie weet voor andere mensen wel. zie bv http://groups.msn.com/pes...praten/waargebeurt5c.msnw
Ik kan er nog wel heel veel over zeggen, het heeft niet zo veel zin. Ik krijg er alleen maar een kutgevoel van.
Sneertjes van mij naar andere mensen komen voor jou misschien niet tolerant overkomen. Vind je dat dan ook niet van de sneertjes naar mij toe die her en der verspeid staan de afgelopen 10 pagina? Of zijn die dan wel prima? Hoe zou jij het vinden als pakweg 15 mensen steeds maar weer woorden om je oren gooien die jou heel veel verdriet doen?
En het gaat niet over gelijk hebben, ik hoef geen gelijk te hebben. Ik wil er gewoon vanaf en niet meer zoveel aan vroeger denken. Ik wil leven in hier en nu en niet dat hoe de mensen vroeger over mij praatten en hoe ze mij behandelden, dat dat nog steeds bepaalt hoe ik mijzelf zie en hoe ik denk dat andere mensen mij zien. Het is heel moeilijk om dat bij te stellen als je altijd hebt gehoord en geloofd dat je daar zelf de schuld van was. En ik denk ook niet dat dat voor mij de manier is. Het werkt voor mij veel positiever en motiverender om te beseffen dat ik er geen schuld aan had. En ik vind ook dat ik er geen schuld aan had. Als andere mensen dat anders vinden, dat kan. Maar die hoeven op hun beurt dan ook niet met pakweg 15 man te gaan roepen dat ik niet wil, en dat ik niet naar hun luister enz enz. Want andersom wordt er naar mij ook niet geluisterd. Of mijn mening/spiegel wordt van tafel geveegd als zijnde wrokgevoelens en denkfout. Daarom werd ik overigens zo kwaad op ReinAzura. Terwijl een ander uitgangspunt misschien voor 15 mensen hier niet werkt,maar wie weet voor andere mensen wel. zie bv http://groups.msn.com/pes...praten/waargebeurt5c.msnw
Ik kan er nog wel heel veel over zeggen, het heeft niet zo veel zin. Ik krijg er alleen maar een kutgevoel van.
zondag 2 december 2007 om 11:48
Elske,het is zeker zo dat een kind er niet zelf om vraagt om gepest te worden,ik denk dat iedereen het daar wel mee eens kan zijn..
Dat jij niet zo spontaan bent en een afwachtende houding aanneemt naar andere mensen daar kan ik ook inkomen..
Maar,mischien kan jij je ook voorstellen dat andere mensen die jouw pestverleden niet kennen jou een beetje links laten liggen..
Als jij uitstraalt dat je liever hebt dat mensen op een afstandje blijven omdat je ze eigenlijk niet vertrouwt dan is dat dus precies wat ze zullen doen..
Een vreemde die jou verder niet kent en dus ook je verleden niet zal al snel het gevoel hebben dat jij liever helemaal geen contact wil en jou dus ook op een afstand houden...
Een vreemde kan niet aan de buitenkant zien dat jij juist dolgraag geaccepteerd wil worden want dat is namelijk niet wat je uitstraalt..
Dat jij niet zo spontaan bent en een afwachtende houding aanneemt naar andere mensen daar kan ik ook inkomen..
Maar,mischien kan jij je ook voorstellen dat andere mensen die jouw pestverleden niet kennen jou een beetje links laten liggen..
Als jij uitstraalt dat je liever hebt dat mensen op een afstandje blijven omdat je ze eigenlijk niet vertrouwt dan is dat dus precies wat ze zullen doen..
Een vreemde die jou verder niet kent en dus ook je verleden niet zal al snel het gevoel hebben dat jij liever helemaal geen contact wil en jou dus ook op een afstand houden...
Een vreemde kan niet aan de buitenkant zien dat jij juist dolgraag geaccepteerd wil worden want dat is namelijk niet wat je uitstraalt..
zondag 2 december 2007 om 12:32
Superstar, wat jij zegt dat klopt. En dat is juist het probleem bij pesten. Mensen weten het niet en laten je links liggen en daardoor krijg ik in dit geval weer de bevestiging dat mensen je raar vinden of je er liever niet bij willen hebben. Daardoor voel je je weer net (zo onzeker) als vroeger. En ik weet ook wel dat als jij zelf je houding veranderd, dat de houding van andere mensen ook veranderd. Maar dat is heel moeilijk om dat om te zetten als jij mensen niet durft te vertrouwen en daardoor ook niet open bent. En als je dan hulp gaat zoeken en je krijgt te horen dat je er zelf schuld/aandeel in had, dan is dat weer een extra bevestiging er bovenop dat er iets ernstig mis is met jou. Wat in mijn geval alleen maar averechts werkt.
@Roosvrouw: ja. zeker als er gezegd wordt dat jouw mening een denkfout is en andere mensen het voor deze persoon opnemen als je er tegenin gaat.
@Roosvrouw: ja. zeker als er gezegd wordt dat jouw mening een denkfout is en andere mensen het voor deze persoon opnemen als je er tegenin gaat.
zondag 2 december 2007 om 13:10
Elske, vervelend dat je het als pesten opvat. Als ik heel voorzichtig voor menige ander in dit topic praat, dan heb ik niet het gevoel dat ook maar iemand van hem verkeerde bedoelingen heeft of denkt 'hatsjee, laten we eens lekker elske een poets bakken', laat staan pesten.
Voor mijn beleving haal je een aantal dingen door elkaar. Een aantal mensen zijn het bepaald niet met jouw mening eens. Jij bent het totaal niet eens met de mening van andere mensen. Weet je? Dat mág. Daarover praten in een forum is waar een forum voor bedoeld is. Ja, je wordt daarbij soms op je eigen rol in het alles gewezen.
Voor mijn gevoel interpreteer je het merendeel van wat er hier gepost is op een manier waarop je totaal andere intenties aan de schrijfsters toe dicht dan ze hebben. Jij hebt het over pesten, voor personen opnemen, iets bestempelen als een denkfout. Zelf heb ik het niet zo ervaren en nog niet als ik het topic terug lees.
Nogmaals, ik vind het heel vervelend voor je als je dit topic als pesten ervaart. Maar tegelijkertijd denk ik dat we daar 'het' punt wel hebben; je reageert erg heftig op welke uitspraak dan ook over dit onderwerp, voor sommigen vast zelfs overtrokken.
OK, dit is pesten voor jou, laten we dat even als een feit nemen. Het topic was tot rust gekomen na Ambrosia's laatste postings. Jij haalde het gisteren uit de mottenballen. Waarom? Jij hebt kennelijk een negatief gevoel bij dit topic, dan denk ik; let it be. Laat het lekker links liggen. Stel; diverse dames hier zijn vervelende mensen die je willen pesten. Daar kun je je heel makkelijk aan onttrekken; gewoon lekker negeren die handel en het topic links laten liggen.
Jij bent op zoek naar een plekje waar je de steun/reacties kunt krijgen waar je op zit te wachten. OK, kan gebeuren. De laatste weken heeft getoond dat jij hier niet vindt wat je verwacht had en dat je vindt dat wat anderen van je verlangen om dat wél te krijgen een onrealistisch verlangen is waar je niet aan kan of wil voldoen. Misschien denk ik nu te logisch, maar dan zou dit topic voor jou toch weinig nut meer hebben? Je krijgt er niet waarom je het topic gestart bent, je ervaart het zelfs als pesten. Ben je helemaal malle marieke om jezelf daar dan in te blijven gooien? Niet om mij, niet om anderen, maar om jezelf! Waarom in hemelsnaam dit topic dan nog een seconde langer opzoeken als het op een forum als deze zó makkelijk is om uit de situatie te stappen waar je je niet prettig in voelt en waarvan je kennelijk de overtuiging hebt dat desbetreffende mensen niet veranderen en niet al te mooie motieven hebben? Ik had het persoonlijk wel geweten, toedeledoki!![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
Voor mijn beleving haal je een aantal dingen door elkaar. Een aantal mensen zijn het bepaald niet met jouw mening eens. Jij bent het totaal niet eens met de mening van andere mensen. Weet je? Dat mág. Daarover praten in een forum is waar een forum voor bedoeld is. Ja, je wordt daarbij soms op je eigen rol in het alles gewezen.
Voor mijn gevoel interpreteer je het merendeel van wat er hier gepost is op een manier waarop je totaal andere intenties aan de schrijfsters toe dicht dan ze hebben. Jij hebt het over pesten, voor personen opnemen, iets bestempelen als een denkfout. Zelf heb ik het niet zo ervaren en nog niet als ik het topic terug lees.
Nogmaals, ik vind het heel vervelend voor je als je dit topic als pesten ervaart. Maar tegelijkertijd denk ik dat we daar 'het' punt wel hebben; je reageert erg heftig op welke uitspraak dan ook over dit onderwerp, voor sommigen vast zelfs overtrokken.
OK, dit is pesten voor jou, laten we dat even als een feit nemen. Het topic was tot rust gekomen na Ambrosia's laatste postings. Jij haalde het gisteren uit de mottenballen. Waarom? Jij hebt kennelijk een negatief gevoel bij dit topic, dan denk ik; let it be. Laat het lekker links liggen. Stel; diverse dames hier zijn vervelende mensen die je willen pesten. Daar kun je je heel makkelijk aan onttrekken; gewoon lekker negeren die handel en het topic links laten liggen.
Jij bent op zoek naar een plekje waar je de steun/reacties kunt krijgen waar je op zit te wachten. OK, kan gebeuren. De laatste weken heeft getoond dat jij hier niet vindt wat je verwacht had en dat je vindt dat wat anderen van je verlangen om dat wél te krijgen een onrealistisch verlangen is waar je niet aan kan of wil voldoen. Misschien denk ik nu te logisch, maar dan zou dit topic voor jou toch weinig nut meer hebben? Je krijgt er niet waarom je het topic gestart bent, je ervaart het zelfs als pesten. Ben je helemaal malle marieke om jezelf daar dan in te blijven gooien? Niet om mij, niet om anderen, maar om jezelf! Waarom in hemelsnaam dit topic dan nog een seconde langer opzoeken als het op een forum als deze zó makkelijk is om uit de situatie te stappen waar je je niet prettig in voelt en waarvan je kennelijk de overtuiging hebt dat desbetreffende mensen niet veranderen en niet al te mooie motieven hebben? Ik had het persoonlijk wel geweten, toedeledoki!
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 2 december 2007 om 13:14
En even kort m.b.t. mensen vertrouwen. Soms moet je nu eenmaal een risico nemen om iets wat je graag zou willen hebben te bereiken. Soms moet je de kans nemen dat je op je bek gaat en mensen bleken dat vertrouwen toch niet zo verdient te hebben. Heel vervelend, maar je pakt jezelf weer bij elkaar en gaat verder. Als je namelijk dat risico níet neemt, dan weet je niet alleen zeker dat je niet gekwetst kan worden maar ook dat je niets meer zult 'winnen'. Geen nieuwe vriendschappen, geen onverwachte leuke praatjes, geen relaties, noppes.
Gekwetst worden is nooit leuk en altijd pijnlijk, voor elk mens. Alleen, wat is de keuze? Het andere uiterste lijkt mij persoonlijk nog pijnlijker op lange duur, dus dan maar een gezonde balans bewandelen en af en toe het risico nemen.
Gekwetst worden is nooit leuk en altijd pijnlijk, voor elk mens. Alleen, wat is de keuze? Het andere uiterste lijkt mij persoonlijk nog pijnlijker op lange duur, dus dan maar een gezonde balans bewandelen en af en toe het risico nemen.
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 2 december 2007 om 13:50
Zoals Roosvrouw ook al zegt soms moet je het risico nemen om op je bek te gaan..
Als jij mensen blijft wantrouwen dan zal je dus nooit verder komen dan waar je nu bent..
Jij vetrouwd mensen niet wil ze dus eigenlijk geen kans geven dus zal je altijd in dit kringetje blijven zitten en je elke keer weer afgewezen voelen..
Dat het niet makkelijk is dat begrijp ik maar dit is toch echt iets waar je zelf iets aan moet doen al dan niet met behulp van een therapeut..
Als je doet wat je altijd hebt gedaan dan krijg je wat je altijd hebt gekregen..
zondag 2 december 2007 om 14:05
Maar ik heb dat niet zelf veroorzaakt en daar ontstaan nog wel eens misverstanden over.
Ik ga nu ook naar een andere therapeut en daar ben ik heel erg blij mee. Ik hoop dat het beter gaat in de toekomst en ik hoop dat ik eindelijk het verleden achter mij kan laten. Ik hoop het echt want ik zit er al 20 jaar mee en ik vind het heel erg dat het gebeurd is. Ook al waren het nog maar kinderen en wisten ze niet wat de gevolgen waren, ik was ook nog maar een kind.
Ik ga nu ook naar een andere therapeut en daar ben ik heel erg blij mee. Ik hoop dat het beter gaat in de toekomst en ik hoop dat ik eindelijk het verleden achter mij kan laten. Ik hoop het echt want ik zit er al 20 jaar mee en ik vind het heel erg dat het gebeurd is. Ook al waren het nog maar kinderen en wisten ze niet wat de gevolgen waren, ik was ook nog maar een kind.
zondag 2 december 2007 om 14:14
Elske. ik ben vandaag nogal van de vragen, so shoot me.
Wat zou er gebeuren als jij zou zeggen; "ok, dit is vroeger gebeurd. Ik ben het er niet mee eens, maar wat gebeurd is kan ik niet veranderen. Het is zoals het is. Dat was toen en dit is nu. Ik laat het daar, in het verleden. Ik laat het los. Het leven is niet eerlijk en dit hoorde kennelijk bij mijn portie 'niet eerlijk' in het leven. Wie ik nu ben, wat ik nu doe, dat bepaal ik zelf en daar laat ik vroeger niet langer een ijzeren grip op houden."
Wat zou er gebeuren als jij zou zeggen; "ok, dit is vroeger gebeurd. Ik ben het er niet mee eens, maar wat gebeurd is kan ik niet veranderen. Het is zoals het is. Dat was toen en dit is nu. Ik laat het daar, in het verleden. Ik laat het los. Het leven is niet eerlijk en dit hoorde kennelijk bij mijn portie 'niet eerlijk' in het leven. Wie ik nu ben, wat ik nu doe, dat bepaal ik zelf en daar laat ik vroeger niet langer een ijzeren grip op houden."
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 2 december 2007 om 14:20
zondag 2 december 2007 om 15:27
Dat zou wel het beste en het fijnste zijn. Ik weet alleen niet hoe ik dat moet doen. Als ik bv voor een groep mensen iets moet zeggen, dan breekt het angstzweet me nog steeds uit. Of als iemand iets zegt wat me raakt of waar ik het niet mee eens ben, dan kan ik het niet uiten/er iets van zeggen. Ik krijg een steen in mijn maag en zie in gedachte weer beelden voor me wat mensen toen zeiden en deden. Dan klap ik dicht. Iets wat echt door vroeger komt. Ik weet niet hoe ik mijn reacties daarop kan veranderen. Het gaat automatisch.:
Elske. ik ben vandaag nogal van de vragen, so shoot me.
Wat zou er gebeuren als jij zou zeggen; "ok, dit is vroeger gebeurd. Ik ben het er niet mee eens, maar wat gebeurd is kan ik niet veranderen. Het is zoals het is. Dat was toen en dit is nu. Ik laat het daar, in het verleden. Ik laat het los. Het leven is niet eerlijk en dit hoorde kennelijk bij mijn portie 'niet eerlijk' in het leven. Wie ik nu ben, wat ik nu doe, dat bepaal ik zelf en daar laat ik vroeger niet langer een ijzeren grip op houden."
zondag 2 december 2007 om 16:55
ik lees al een tijdje mee maar nog nooit wat gepost. ik ben vroeger ook gepest op school. heb geen flauw idee meer waarom. ben niet gepest omdat vanwege mn lengte ( was vaak de langste van de klas) het lijkt er op dat dit topic een soort therapeutische werking heeft op me. in het begin toen ik meelas stonden de tranen in mn ogen maar dat gebeurd nu niet meer. het doet me nog wel wat maar minder dan in het begin. heb in die periode dat ik gepest werd altijd wel een vriendin gehad. door mn eigen schuld zijn we nu geen vriendinnen mee. heb paar keer een poging gedaan om het goed te maken maar daar ging ze niet op in. dan heb ik ook zoiets: dan niet.
heb nu ook 1 vriendin en veel kennissen. met mn vriendin die ik nu heb kan ik alles mee bespreken. ik weet nu ook dat er mensen die het echt goed bedoelen met me. dat was vroeger wel eens anders. deden ze eerst aardig en vervolgens lieten ze me vallen( kwam niet door wat ik gedaan heb met mn vriendin toen).
wat ik al eerder zei heeft dit een soort therapeutische werking op me en begin daardoor me ook steeds lekkerder voelen. ik vertrouw ook nu steeds meer op mn intuititie en meestal is die goed.
heb nu ook 1 vriendin en veel kennissen. met mn vriendin die ik nu heb kan ik alles mee bespreken. ik weet nu ook dat er mensen die het echt goed bedoelen met me. dat was vroeger wel eens anders. deden ze eerst aardig en vervolgens lieten ze me vallen( kwam niet door wat ik gedaan heb met mn vriendin toen).
wat ik al eerder zei heeft dit een soort therapeutische werking op me en begin daardoor me ook steeds lekkerder voelen. ik vertrouw ook nu steeds meer op mn intuititie en meestal is die goed.
zondag 2 december 2007 om 17:47
Ik heb een afspraak gemaakt met die therapeut, dus ik moet daar nog voor de 1e keer heengaan. Ik bespreek altijd hoe ik dingen ervaar en zie en ik bespreek niet alleen het pesten zelf.
Ik ben wel vaker in therapie geweest hiervoor. Mijn ervaring bij therapeuten die denken dat je zelf de oorzaak bent, is dat ze je wel horen maar ze luisteren niet. Als je vertelt hoe je dingen ervaart dan gaan ze daar niet echt op in. Het klinkt heel raar, en ik kan het ook niet beter omschrijven. Sorry. Gelukkig is dat nu niet meer.
Maar als ik binnenkort naar die therapeut ga dan zal ik het op deze manier vertellen, over die beelden en het dichtslaan enzo. Ik hoop dat ze me op weg kan helpen.
bedankt, want ik voel me nu wel beter begrepen. En roosvrouw ook.
zondag 2 december 2007 om 18:28
Elske, rot dat het op dit moment niet zo goed met je gaat. Hopelijk kan die andere therapeut je verder helpen; goed dat je hulp blijft zoeken. Ik vind dat je duidelijk je mening hier op dit topic verwoordt; is het misschien een idee om (een deel) uit te printen en mee te nemen?
Ik heb een paar keren gereageerd en het is absoluut niet mijn bedoeling om je het gevoel te geven dat het pesten aan jou zou liggen. Wat Superstar ook al aangeeft, geen enkel kind vraagt daarom.
Alleen, op dit moment zit jij er erg mee (overigens niet raar na alles wat er is gebeurd) en ik zou het je gunnen dat je het voor jezelf een plekje kunt geven. Dat de rest van je leven niet overschaduwd wordt door je pestverleden.
Sterkte in ieder geval.
Ik heb een paar keren gereageerd en het is absoluut niet mijn bedoeling om je het gevoel te geven dat het pesten aan jou zou liggen. Wat Superstar ook al aangeeft, geen enkel kind vraagt daarom.
Alleen, op dit moment zit jij er erg mee (overigens niet raar na alles wat er is gebeurd) en ik zou het je gunnen dat je het voor jezelf een plekje kunt geven. Dat de rest van je leven niet overschaduwd wordt door je pestverleden.
Sterkte in ieder geval.
zondag 2 december 2007 om 19:07
Zullen we eens experimenteren, Elske? Dit kan eng zijn, je zult wellicht merken dat je in de verdediging schiet, of je persoonlijk aangevallen voelt. Als je dat merkt; adem even rustig in en uit, stapje terug en kom er later nog eens op terug en kijk of je het dan beter kunt relativeren. Niets is bedoelt als persoonlijke aanval, slechts als goedbedoelde hulp (en tja, niemand van ons is feilloos, dus ook die hulp niet).
Waarom breekt jou het angstzweet uit in grote groepen? Laat me raden; je hebt hele -onbewuste- dialogen in jouw gedachten; 'wat zullen ze wel niet van me denken, oh jee ze kunnen vast aan me zien dat ik me ongemakkelijk voel, oh jee ze vinden me vast niet leuk, oh jee........'. Het is niet altijd makkelijk, maar die gedachten kun je leren ombuigen. Het is dat vertrouwde denkpatroon waar je in schiet waardoor je je klote gaat voelen, wat meer gaat stuntelen, en zo een cirkeltje rond krijgt.
Wat nou als jij een groep in stapt en bij jezelf denkt; weet je, ik ben ook maar 1 van die 10 mensen hier, iedereen is druk met zichzelf, pietje heeft misschien angst om in het openbaar te spreken, marietje is bang dat we haar vetblubbertjes op de dijen zien en katrien is alleen maar druk met Gezien Worden. Verdraaid zeg, ik ben helemaal niet zo opvallend of afwijkend, maar bijna saai gelijk aan de groep.
Kritiek, opmerkingen, alles zo persoonlijk opvatten. Dat moet hartstikke vermoeiend en pijnlijk zijn! Wat nou als je jezelf vanaf nu daarin gaat vragen of het nu eigenlijk zó terecht is om alles zo persoonlijk aan te trekken? Waarom zou iemand jou niet op een fout mogen wijzen, kritiek hebben of je zelfs een grote trut vinden? Omdat een ander dat vindt, bén je het nog niet. Kritiek is vaak niet persoonlijk. Men is het soms niet eens met wat je zegt of doet, maar dat staat los van wie je als persoon bént.
Voorbeeldje; ik heb je ook best wat kritiek gegeven in dit topic. Zoals dat je dingen te persoonlijk zag en te snel een waas had op het onderwerp 'schuldvraag'. Best onhandig discussiëren, soms frustrerend
maar dat betekent niet dat je voor mij 'dus' alleen maar negatief bent. Een enkele opmerking van kritiek maakt niet dat jij verwordt tot een groot negatief geheel. Het is slechts 1 puntje kritiek in al die punten die samen Elske maken. We hebben allemaal onze plus- en minpunten. Zelf kan ik bijv. af en toe net zo'n irritante zalvende geitenwollensok zijn, ben ik soms te 'oplossing zoeken' gericht waar het ook wel eens handig kan zijn om gewoon je mond te houden en te luisteren, ik heb de neiging om mezelf voorbij te rennen. Allemaal punten van 'kritiek' die iemand mij zou kunnen geven, die nog wáár zijn ook. Alleen, daarnaast ben ik ook al die andere positieve kanten van mezelf. Als iemand hier op Viva zegt 'en nu moet je eens ophouden met geitenwollensokken, RV!', dan hoef ik dat niet persoonlijk op te vatten. Ik bén geen geitenwollensok, ik krijg slechts commentaar op mijn gedrag van dat moment (een klein stukje in het geheel van RV).
Als je merkt dat je terug gaat in gedachten en beelden naar vroeger, wees dan kritisch op jezelf. Vraag jezelf in hoeverre dat terecht is. Zit je dan daadwerkelijk in zo'n pest-situatie of is het 'slechts' jouw angst die de boventoon voert en een loopje met jou neemt? In het merendeel van de situaties zullen anderen geen slechte bedoelingen hebben, maar is het een associatie die je ergens bij oproept waardoor je in herkenning, angst etc. schiet.
Als jij jezelf afvraagt of het zó terecht is, of dat het misschien 'slechts' angst is die spreekt, dan kun je jezelf makkelijker bijsturen. Tegen jezelf praten dat je niet bang hoeft te zijn, niet terugblikken naar vroeger maar focussen op hier en nu en 'dit was niet persoonlijk, waarschijnlijk gewoon iets barstende onbelangrijk voor alle anderen'.
Meer controle hebben over hoe je denkt, associeert etc. zal op den duur de druk verlagen. Als jij vast raakt in denken aan vroeger, dan reageer je vervolgens als een kat in het nauw en zul je grotere kans lopen dat er iets in een groep inderdaad echt niet goed loopt. Kun je jezelf uit dat denkpatroon halen, dan ben je zelf relaxter, je kunt kleine grapjes weer herkennen als grapjes i.p.v. aanval, je zult merken dat je in een groep jezelf eigenlijk best staande kunt houden. Daarmee bouw je vertrouwen op, net datgene wat je zo graag wilt.
Snap je een beetje wat ik bedoel? Wij mensen zijn enorm machtig in het kunnen sturen van onze gevoelens. Niet negeren o.i.d. maar kritisch naar jezelf kijken of wat je voelt wel terecht is, of het je helpt te bereiken wat je wilt bereiken etc. Zelfregie!
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 2 december 2007 om 19:08
Kleine aanvulling;
er zijn geen Foute Gedachten. Je mag alles denken en voelen wat maar mogelijk is. Wel zijn er gedachten en gevoelens die er voor zorgen dat jij verder verwijdert raakt van het doel dat jij voor ogen hebt. Dan kan het handig zijn om jezelf tegen het licht te houden en te kijken 'hoe kan ik er voor zorgen dat ik niet verder van mijn doel verwijdert raak, maar er daadwerkelijk op een dag kom?'
er zijn geen Foute Gedachten. Je mag alles denken en voelen wat maar mogelijk is. Wel zijn er gedachten en gevoelens die er voor zorgen dat jij verder verwijdert raakt van het doel dat jij voor ogen hebt. Dan kan het handig zijn om jezelf tegen het licht te houden en te kijken 'hoe kan ik er voor zorgen dat ik niet verder van mijn doel verwijdert raak, maar er daadwerkelijk op een dag kom?'
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 2 december 2007 om 19:36
Bedankt! Je hebt het heel mooi opgeschreven vind ik:
[...]
Zullen we eens experimenteren, Elske? Dit kan eng zijn, je zult wellicht merken dat je in de verdediging schiet, of je persoonlijk aangevallen voelt. Als je dat merkt; adem even rustig in en uit, stapje terug en kom er later nog eens op terug en kijk of je het dan beter kunt relativeren. Niets is bedoelt als persoonlijke aanval, slechts als goedbedoelde hulp (en tja, niemand van ons is feilloos, dus ook die hulp niet).
Ik heb je bericht gelezen en ik ben niet 1 keer boos geweest of heb me niet 1 keer aangevallen gevoeld. Ik heb dat wel als mensen zeggen dat ik iets niet wil of een reactie als mastermind op het feit dat ik een therapeut heb gezocht die hetzelfde over pesten denkt. Dan voel ik me heel erg aangevallen. Maar je bericht hieronder helemaal niet.
Waarom breekt jou het angstzweet uit in grote groepen? Laat me raden; je hebt hele -onbewuste- dialogen in jouw gedachten; 'wat zullen ze wel niet van me denken, oh jee ze kunnen vast aan me zien dat ik me ongemakkelijk voel, oh jee ze vinden me vast niet leuk, oh jee........'. Het is niet altijd makkelijk, maar die gedachten kun je leren ombuigen. Het is dat vertrouwde denkpatroon waar je in schiet waardoor je je klote gaat voelen, wat meer gaat stuntelen, en zo een cirkeltje rond krijgt.
Als ik iedereen naar me zie kijken voel ik me niet veilig meer. Ik ben vooral bang dat ze me raar vinden. Of dat ze me uitlachen.
Wat nou als jij een groep in stapt en bij jezelf denkt; weet je, ik ben ook maar 1 van die 10 mensen hier, iedereen is druk met zichzelf, pietje heeft misschien angst om in het openbaar te spreken, marietje is bang dat we haar vetblubbertjes op de dijen zien en katrien is alleen maar druk met Gezien Worden. Verdraaid zeg, ik ben helemaal niet zo opvallend of afwijkend, maar bijna saai gelijk aan de groep.
Ja het klopt, het is alleen heel moeilijk. Maar ik hoop dat ik dat in de toekomst kan. Nou ja toekomst, ik ben heel het weekend down geweest door alles van vroeger. Misschien morgen al proberen
Kritiek, opmerkingen, alles zo persoonlijk opvatten. Dat moet hartstikke vermoeiend en pijnlijk zijn! Wat nou als je jezelf vanaf nu daarin gaat vragen of het nu eigenlijk zó terecht is om alles zo persoonlijk aan te trekken? Waarom zou iemand jou niet op een fout mogen wijzen, kritiek hebben of je zelfs een grote trut vinden? Omdat een ander dat vindt, bén je het nog niet. Kritiek is vaak niet persoonlijk. Men is het soms niet eens met wat je zegt of doet, maar dat staat los van wie je als persoon bént.
Ja dat is een heel groot probleem voor mij, want zo zie ik het wel. Als iemand vindt dat ik iets ben, dan heb ik het gevoel dat ik dat ook idd ben. Zo is mijn gevoel dan. Ik kan kritiek niet los zien van mijn persoon.
Voorbeeldje; ik heb je ook best wat kritiek gegeven in dit topic. Zoals dat je dingen te persoonlijk zag en te snel een waas had op het onderwerp 'schuldvraag'. Best onhandig discussiëren, soms frustrerend
Net als hierboven, ik vind het heel moeilijk om dat te zien. Want 1 punt van kritiek is voor mij wel 1 geheel. In jouw vb van negatief hierboven, neem ik het dus wel op dat ik 'dus' alleen maar negatief ben. Ik kan het niet apart zien. Da's idd heel pijnlijk en vermoeiend.
We hebben allemaal onze plus- en minpunten. Zelf kan ik bijv. af en toe net zo'n irritante zalvende geitenwollensok zijn, ben ik soms te 'oplossing zoeken' gericht waar het ook wel eens handig kan zijn om gewoon je mond te houden en te luisteren, ik heb de neiging om mezelf voorbij te rennen. Allemaal punten van 'kritiek' die iemand mij zou kunnen geven, die nog wáár zijn ook. Alleen, daarnaast ben ik ook al die andere positieve kanten van mezelf. Als iemand hier op Viva zegt 'en nu moet je eens ophouden met geitenwollensokken, RV!', dan hoef ik dat niet persoonlijk op te vatten. Ik bén geen geitenwollensok, ik krijg slechts commentaar op mijn gedrag van dat moment (een klein stukje in het geheel van RV).
Als je merkt dat je terug gaat in gedachten en beelden naar vroeger, wees dan kritisch op jezelf. Vraag jezelf in hoeverre dat terecht is. Zit je dan daadwerkelijk in zo'n pest-situatie of is het 'slechts' jouw angst die de boventoon voert en een loopje met jou neemt? In het merendeel van de situaties zullen anderen geen slechte bedoelingen hebben, maar is het een associatie die je ergens bij oproept waardoor je in herkenning, angst etc. schiet.
Ja het is dan de angst. Je herkent dingen en gaat weer terug in de tijd en ben bang dat het weer gebeurt.
Als jij jezelf afvraagt of het zó terecht is, of dat het misschien 'slechts' angst is die spreekt, dan kun je jezelf makkelijker bijsturen. Tegen jezelf praten dat je niet bang hoeft te zijn, niet terugblikken naar vroeger maar focussen op hier en nu en 'dit was niet persoonlijk, waarschijnlijk gewoon iets barstende onbelangrijk voor alle anderen'.
Dat kan ik nog niet, maar hoop het wel te leren want dat zou wel heel veel verschil maken. En dan hoef ik niet altijd meer met vroeger bezig te zijn, maar kan ik gewoon mezelf zijn en ben ik niet steeds bezig met het idee dat mensen me raar vinden oid.
Meer controle hebben over hoe je denkt, associeert etc. zal op den duur de druk verlagen. Als jij vast raakt in denken aan vroeger, dan reageer je vervolgens als een kat in het nauw en zul je grotere kans lopen dat er iets in een groep inderdaad echt niet goed loopt. Kun je jezelf uit dat denkpatroon halen, dan ben je zelf relaxter, je kunt kleine grapjes weer herkennen als grapjes i.p.v. aanval, je zult merken dat je in een groep jezelf eigenlijk best staande kunt houden. Daarmee bouw je vertrouwen op, net datgene wat je zo graag wilt.
Snap je een beetje wat ik bedoel? Wij mensen zijn enorm machtig in het kunnen sturen van onze gevoelens. Niet negeren o.i.d. maar kritisch naar jezelf kijken of wat je voelt wel terecht is, of het je helpt te bereiken wat je wilt bereiken etc. Zelfregie!
zondag 2 december 2007 om 19:57
Elske ik denk dat het heel verstandig is om met je therapeut te praten over die angsten..
Dus niet zozeer het pesten zelf want daar is niets meer aan te doen maar wel de angsten en beelden die als gevolg van dat pesten steeds weer naar boven komen..
Ik hoop oprecht dat deze nieuwe therapeut je wél kan helpen..
Ik denk ook dat je best mag aangeven dat je bij je vorige therapeuten het gevoel had niet begrepen te worden...
Dus niet zozeer het pesten zelf want daar is niets meer aan te doen maar wel de angsten en beelden die als gevolg van dat pesten steeds weer naar boven komen..
Ik hoop oprecht dat deze nieuwe therapeut je wél kan helpen..
Ik denk ook dat je best mag aangeven dat je bij je vorige therapeuten het gevoel had niet begrepen te worden...
zondag 2 december 2007 om 20:00
Elske, je bent grappig. ![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Je reageert heel erg verklarend op mijn posting. Zeg maar iets als 'ja dat wil ik wel, maar kan ik niet, want ik doe het zus en zo'. Daar zijn 2 grote 'grappen' in;
- juist dat verklarende is 'veilig'. Het is stap 1; je weet, herkent en erkent waarom je iets doet. Voor jouw visie (of veiligheidsgevoel?) houdt het daar op. Elske reageert zo, het zij zo. Het zij alleen pas zo als jij zegt dat het zo zijt. Gedrag en gedachten zijn niet makkelijk te veranderen maar het kan. Je kunt jezelf corrigeren als je jezelf betrapt op het bekende patroon. In het begin is dat verdomde lastig, maar je zult merken dat het gewoner wordt en je minder veroordelend tov jezelf wordt
- je zegt je niet prettig in een groep te kunnen voelen, trekt alles persoonlijk aan, nou ja eigenlijk een hoop negatieve dingen over hoe jij wel of niet in een groep functioneert. Ook negatieve dingen als 'ik denk nu eenmaal zo, kan het niet zoals jij het voorstelt'. Lees het topic nog eens terug. In het begin reageerde je behoorlijk stekelig op mijn mening. Die is namelijk niet veel verschillend van anderen. Ergens al naar gelang dit topic heb je besloten mij toch nog maar een kans te geven en zie daar; we krijgen een inhoudelijkere discussie en je komt daar dingen in tegen waar je misschien zelfs wel wat mee kan. Zie je wat er is gebeurd? Je zat in een groep, voelde je zwaar onprettig, reageerde als een kat in het nauw, haalde adem, riep jezelf ergens een halt toe, probeerde mijn goede motieven te zien en zie daar; je functioneert op een manier waardoor je je al een stuk prettiger voelt in dézelfde groep in hetzelfde topic. Je hebt dus zojuist voor jezelf bewezen dat je het WEL kan. Maar ook dat het nooit te laat is om ergens op terug te komen. Je hoeft het niet meteen 'perfect' te doen om later toch nog tot een prettigere interactie te kunnen komen.
Dat alles zó negatief en persoonlijk aantrekken, daar ligt denk ik de kern van het probleem in jouw hier en nu. Uiteindelijk doet pesten er dan weinig meer toe. Het verleden is allang al dood. In het hier en nu blijf jij echter jezelf pijnigen met het verleden, met angsten, met denkbeelden, met alles meteen als negatief te bestempelen, met jezélf als negatief te bestempelen. Ergens pest je jezelf nu dag in, dag uit. Des te sterker je in je schoenen komt te staan, des te beter je dingen van een afstandje kunt bekijken en meer aspecten van 1 geheel kunt zien. Dat Elske bijv. niet alleen dat ene negatieve punt is, maar dat ze ook dit kan, zus doet en, weet ik veel, prachtige ogen heeft. Laat het pesten voor wat het is. Is dat uiteindelijk niet maar een 'makkelijk' probleem in vergelijk met onder ogen komen hoe hard je voor jezelf bent en daar aan werken? Hoe makkelijk is het bijv. voor jou om eens een aantal positieve punten over jezelf op te noemen?
Psst, niet verder vertellen, beetje praktijk-ervaring enzo.
Je reageert heel erg verklarend op mijn posting. Zeg maar iets als 'ja dat wil ik wel, maar kan ik niet, want ik doe het zus en zo'. Daar zijn 2 grote 'grappen' in;
- juist dat verklarende is 'veilig'. Het is stap 1; je weet, herkent en erkent waarom je iets doet. Voor jouw visie (of veiligheidsgevoel?) houdt het daar op. Elske reageert zo, het zij zo. Het zij alleen pas zo als jij zegt dat het zo zijt. Gedrag en gedachten zijn niet makkelijk te veranderen maar het kan. Je kunt jezelf corrigeren als je jezelf betrapt op het bekende patroon. In het begin is dat verdomde lastig, maar je zult merken dat het gewoner wordt en je minder veroordelend tov jezelf wordt
- je zegt je niet prettig in een groep te kunnen voelen, trekt alles persoonlijk aan, nou ja eigenlijk een hoop negatieve dingen over hoe jij wel of niet in een groep functioneert. Ook negatieve dingen als 'ik denk nu eenmaal zo, kan het niet zoals jij het voorstelt'. Lees het topic nog eens terug. In het begin reageerde je behoorlijk stekelig op mijn mening. Die is namelijk niet veel verschillend van anderen. Ergens al naar gelang dit topic heb je besloten mij toch nog maar een kans te geven en zie daar; we krijgen een inhoudelijkere discussie en je komt daar dingen in tegen waar je misschien zelfs wel wat mee kan. Zie je wat er is gebeurd? Je zat in een groep, voelde je zwaar onprettig, reageerde als een kat in het nauw, haalde adem, riep jezelf ergens een halt toe, probeerde mijn goede motieven te zien en zie daar; je functioneert op een manier waardoor je je al een stuk prettiger voelt in dézelfde groep in hetzelfde topic. Je hebt dus zojuist voor jezelf bewezen dat je het WEL kan. Maar ook dat het nooit te laat is om ergens op terug te komen. Je hoeft het niet meteen 'perfect' te doen om later toch nog tot een prettigere interactie te kunnen komen.
Dat alles zó negatief en persoonlijk aantrekken, daar ligt denk ik de kern van het probleem in jouw hier en nu. Uiteindelijk doet pesten er dan weinig meer toe. Het verleden is allang al dood. In het hier en nu blijf jij echter jezelf pijnigen met het verleden, met angsten, met denkbeelden, met alles meteen als negatief te bestempelen, met jezélf als negatief te bestempelen. Ergens pest je jezelf nu dag in, dag uit. Des te sterker je in je schoenen komt te staan, des te beter je dingen van een afstandje kunt bekijken en meer aspecten van 1 geheel kunt zien. Dat Elske bijv. niet alleen dat ene negatieve punt is, maar dat ze ook dit kan, zus doet en, weet ik veel, prachtige ogen heeft. Laat het pesten voor wat het is. Is dat uiteindelijk niet maar een 'makkelijk' probleem in vergelijk met onder ogen komen hoe hard je voor jezelf bent en daar aan werken? Hoe makkelijk is het bijv. voor jou om eens een aantal positieve punten over jezelf op te noemen?
Psst, niet verder vertellen, beetje praktijk-ervaring enzo.
vandaag ga ik van alles kunnen
