Psyche
alle pijlers
pesten
zaterdag 22 september 2007 om 17:10
Vroeger ben ik gepest. Het begon toen ik 6 was en stopte 10 jaar later. Deze periode heeft voor mij grote invloed op veel dingen gehad en natuurlijk ook op mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen. Nu, 20 jaar later ben ik van mening dat er nog steeds te weinig bekend is over de gevolgen van pesten en hoe leraren en de omgeving het beste kunnen reageren op een kind dat nu gepest wordt. Maar daar gaat dit niet over.
Vroeger, toen ik dus een jaar of 6/7 was begon het pesten al. Ik durfde dit toen niet tegen leraren te vertellen omdat mijn klasgenoten mij bedreigden om het vooral tegen niemand te vertellen. Toen ik dan eindelijk toch durfde te vertellen tegen mijn leraar (en de jaren daarop later dus meerdere leraren) werd er altijd als volgt gereageerd: Dat ik gepest werd lag altijd aan mij. Ik moest maar weerbaarder worden. Punt, dat was alles wat ze zeiden. Er kwam geen hulp, ik werd niet geholpen. Er was geen (veilige) ruimte voor mij om aan mijn zelfvertrouwen te bouwen, er was geen bevestiging van eigenwaarde, niks. Het was mijn eigen schuld en ik moest mijn gedrag veranderen en dat was dat.
Volwassenen die de verantwoordelijkheid hadden mij adquaat tegen onacceptabel gedrag zoals pesten te beschermen, hebben zich er gemakkelijk vanaf gemaakt door ten eerste de verantwoordelijkheid voor het probleem bij een kind van 6/7/8 jaar te leggen, en hebben vervolgens een advies gegeven waar je als kind onmogelijk wat mee kon.
Dit is iets waar ik nu 20 jaar later nog steeds ontzettend kwaad over ben.
Dat pesten wel degelijk gevolgen met zich meebrengt, is inmiddels gelukkig wel bekend.
1 ding wat lastig is, is dat als mensen tegen me zeggen dat ik mijn gedrag moet veranderen, dan maakt dat me vaak heel kwaad. Ik weet wel dat het goed bedoeld is, maar voor mijn gevoel klopt het gewoon niet. Misschien een trigger naar vroeger. Omdat de leraren dat vroeger ook zeiden en de volledige verantwoordelijkheid bij mij legden ipv dat de pesters ook werden aangesproken en geholpen met hun gedrag.
Misschien heeft iemand anders dit ook?
Ik heb niet in het andere topic over pesten gereageerd omdat dat echt over zelf kinderen krijgen gaat. Iets waar ik mezelf overigens ook in herken omdat ik ook bang ben dat als ik een kind zou krijgen dat op mij lijkt dat het dan ook gepest wordt op school.
Vroeger, toen ik dus een jaar of 6/7 was begon het pesten al. Ik durfde dit toen niet tegen leraren te vertellen omdat mijn klasgenoten mij bedreigden om het vooral tegen niemand te vertellen. Toen ik dan eindelijk toch durfde te vertellen tegen mijn leraar (en de jaren daarop later dus meerdere leraren) werd er altijd als volgt gereageerd: Dat ik gepest werd lag altijd aan mij. Ik moest maar weerbaarder worden. Punt, dat was alles wat ze zeiden. Er kwam geen hulp, ik werd niet geholpen. Er was geen (veilige) ruimte voor mij om aan mijn zelfvertrouwen te bouwen, er was geen bevestiging van eigenwaarde, niks. Het was mijn eigen schuld en ik moest mijn gedrag veranderen en dat was dat.
Volwassenen die de verantwoordelijkheid hadden mij adquaat tegen onacceptabel gedrag zoals pesten te beschermen, hebben zich er gemakkelijk vanaf gemaakt door ten eerste de verantwoordelijkheid voor het probleem bij een kind van 6/7/8 jaar te leggen, en hebben vervolgens een advies gegeven waar je als kind onmogelijk wat mee kon.
Dit is iets waar ik nu 20 jaar later nog steeds ontzettend kwaad over ben.
Dat pesten wel degelijk gevolgen met zich meebrengt, is inmiddels gelukkig wel bekend.
1 ding wat lastig is, is dat als mensen tegen me zeggen dat ik mijn gedrag moet veranderen, dan maakt dat me vaak heel kwaad. Ik weet wel dat het goed bedoeld is, maar voor mijn gevoel klopt het gewoon niet. Misschien een trigger naar vroeger. Omdat de leraren dat vroeger ook zeiden en de volledige verantwoordelijkheid bij mij legden ipv dat de pesters ook werden aangesproken en geholpen met hun gedrag.
Misschien heeft iemand anders dit ook?
Ik heb niet in het andere topic over pesten gereageerd omdat dat echt over zelf kinderen krijgen gaat. Iets waar ik mezelf overigens ook in herken omdat ik ook bang ben dat als ik een kind zou krijgen dat op mij lijkt dat het dan ook gepest wordt op school.
zondag 18 november 2007 om 00:26
Elske, heb je erooit weleens over nagedacht dat jij misschien heel anders geworden zou zijn als je níet gepest was?
In dat geval kan je je ook afvragen in hoeverre jouw 'eigen' gedrag, nu zo 'natuurlijk' is en in hoeverre dat een gevolg van het pesten is.
Stel dat je door pesten verlegener of juist assertiever bent geworden, onzekerder, zekerder, harder, zachter, enfin, je begrijpt me.
Ik denk dat veel ervaringen uit je kindertijd en puberteit je vormen. Een kind dat zonder ouders opgroei ontwikkelt zich anders dan een kind dat in een liefdevol gezin opgroeit. Een kind dat tijdens oorlog opgroeit ontwikkelt zich anders dan een kind dat in vrede opgroeit. En een kind dat gepest is ontwikkelt zich anders dan een kind dat niet gepest is.
Als je het daar mee eens bent, is het misschien ook niet zo vervelend of moeiljik meer bepaald gedrag van jezelf te veranderen. Als je je beseft dat je überhaupt een product bent van je ervaringen, is ook niet al je gedrag meer zo 'eigen'.
Voor mezelf heb ik een paar eigenschappen die ik nooit weg zou kunnen moffelen (of in elk geval, die ik niet weg wíl moffelen) want die heel erg 'Margaretha' zijn (of die dat voor mij vertegenwoordigen). Daarnaast zijn er ook andere eigenschappen, karaktertrekken, manieren die niet persé inherent zijn aan 'Margaretha'. Als ik die moet veranderen gaat dat best, zonder slag of stoot. En als het in een situatie gunstig is voor mij (bijvoorbeeld omdat ik dan makkelijker contact kan maken en dat is toevallig ook iets wat ik graag wil) dan verander ik dat zonder probleem.
zondag 18 november 2007 om 15:29
Roosvrouw, ik kom eraan met m'n blauwe handdoek, tapashapjes, een fles Spaanse wijn, zonnig muziekje en een opblaaszwembad to join the party!
Maar eerst nog eventjes dit:
Elske, waar-o-waar lees jij (want ik neem aan dat je het over jezelf hebt?) dat je belachelijk wordt gemaakt?
Is dit niet jouw interpretatie van hoe er gereageerd wordt? Waarom zie jij daar onmiddellijk iets 'belachelijkmakends' in?
Ik zie het nl niet. Echt niet.
Zegt jouw interpretatie daarmee niet heel veel van hoe jij ook IRL reacties verwerkt? Hoe die bij jou binnenkomen?
Nogmaals, ik zie zoveel wrok en boosheid bij jou, dat ik denk dat die emoties sterk jouw beleving van de wereld en de mensen om jou heen kleuren.
Het enige wat ik getracht heb, is je een spiegel voor te houden. Een andere kijk op zaken, een andere kant belichten...
Maar je hebt me òf genegeerd òf alleen gerefereerd aan wat niet relevant is òf het verongelijkt verworpen.
Niet één keer heb ik je (bij mij of andere -andersdenkende- posters) zien reageren dat een nieuw standpunt misschien een overdenking waard is, dat een ander zichtpunt wellicht een nieuw licht op jouw situatie zou kunnen schijnen, dat een andere mening je zou kunnen prikkelen om eens anders naar jezelf te kijken.
Een discussie wordt waardevol door het inbrengen van verschillende meningen, zienswijzen en standpunten en je kunt jezelf verrijken door de uitdaging aan te gaan uit je eigen denkcirkeltje te stappen en die andere inzichten te toetsen op je eigen situatie.
En je hoeft niet spoorslags alles voor 'waar' aan te nemen, maar een 'open mind for a different view' is wel een voorwaarde om jezelf te ontwikkelen en eens een blik buiten de vastgesleten paden te werpen.
Zò, en nu...........partytime....whoeaaaa!!!
zondag 18 november 2007 om 17:13
:
[...]
Roosvrouw, ik kom eraan met m'n blauwe handdoek, tapashapjes, een fles Spaanse wijn, zonnig muziekje en een opblaaszwembad to join the party!
Ja joh, dat soort reacties is toch heel normaal. Een handdoekenfeestje omdat iemand 'niet wil luisteren'. Zo eindigt toch elke topic hier. Open er maar 1 en ze eindigen allemaal zo.
Het enige wat ik getracht heb, is je een spiegel voor te houden. Een andere kijk op zaken, een andere kant belichten...
Maar je hebt me òf genegeerd òf alleen gerefereerd aan wat niet relevant is òf het verongelijkt verworpen.
Niet één keer heb ik je (bij mij of andere -andersdenkende- posters) zien reageren dat een nieuw standpunt misschien een overdenking waard is, dat een ander zichtpunt wellicht een nieuw licht op jouw situatie zou kunnen schijnen, dat een andere mening je zou kunnen prikkelen om eens anders naar jezelf te kijken.
Dat is omdat ik dat altijd wel heb gedaan voordat ik besefte dat het niet mijn schuld was. Voor die tijd was ik het helemaal met je eens geweest mbt naar jezelf kijken en jezelf veranderen.
Een discussie wordt waardevol door het inbrengen van verschillende meningen, zienswijzen en standpunten en je kunt jezelf verrijken door de uitdaging aan te gaan uit je eigen denkcirkeltje te stappen en die andere inzichten te toetsen op je eigen situatie.
Dat kan andersom ook. Het wil niet zeggen dat wat ik zeg volslagen onzin is of in ieder geval niet waar is. Maar ik krijg meestal reacties waarin vooral de woorden slachtofferen en eigen verantwoording terugkomen. Dit is wel de algemene manier waarop er gedacht wordt, maar is dit wel zo terecht? Die spiegel kan ook andersom.
En je hoeft niet spoorslags alles voor 'waar' aan te nemen, maar een 'open mind for a different view' is wel een voorwaarde om jezelf te ontwikkelen en eens een blik buiten de vastgesleten paden te werpen.
Kan dus ook andersom
Zò, en nu...........partytime....whoeaaaa!!!
zondag 18 november 2007 om 17:39
Ja joh, dat soort reacties is toch heel normaal. Een handdoekenfeestje omdat iemand 'niet wil luisteren'. Zo eindigt toch elke topic hier. Open er maar 1 en ze eindigen allemaal zo.
Wederom jouw interpretatie. Roosvrouw heeft uitgebreid de moeite genomen om je uit te leggen waarom zij ervoor kiest om de handdoek in de ring te gooien. Ik deel haar visie hierin.
Bovendien ga je direct generaliseren door te stellen dat 'elk' topic hier zo eindigt. Heel negatief en bovendien pertinent nìet waar!
Dat is omdat ik dat altijd wel heb gedaan voordat ik besefte dat het niet mijn schuld was. Voor die tijd was ik het helemaal met je eens geweest mbt naar jezelf kijken en jezelf veranderen.
Elske, niemand heeft het hier over 'schuld', jouw interpretatie. (of moet ik zeggen: jouw 'allergie')
Dat kan andersom ook. Het wil niet zeggen dat wat ik zeg volslagen onzin is of in ieder geval niet waar is. Maar ik krijg meestal reacties waarin vooral de woorden slachtofferen en eigen verantwoording terugkomen. Dit is wel de algemene manier waarop er gedacht wordt, maar is dit wel zo terecht? Die spiegel kan ook andersom.
Iedereen is verantwoordelijk voor zijn/haar eigen leven, niemand anders.
Ik heb zelf ervaren dat verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven, mij een heleboel waardevols heeft opgeleverd en ik daarmee mijn slachtofferrol heb kunnen afleggen. Ik heb die spiegel ook ooit voorgehouden gekregen en het heeft mijn ogen geopend.
Ik lees jouw 'spiegel' ook wel, maar ik kan er niets van meerwaarde in ontdekken, ik bespeur alleen boosheid en wrok, denkfouten, irreële denkbeelden en starheid.
Prima Elske, als dat voor jou de weg en de oplossing is, jij bent verantwoordelijk voor jouw leven tenslotte.
Ik ben blij de spiegels ik die eens gekregen heb en die mijn leven een andere impuls en benadering heeft gegeven.
Dat werkt voor mij.
Voor jou kennelijk niet en daarmee zijn we klaar met de discussie.
Wederom jouw interpretatie. Roosvrouw heeft uitgebreid de moeite genomen om je uit te leggen waarom zij ervoor kiest om de handdoek in de ring te gooien. Ik deel haar visie hierin.
Bovendien ga je direct generaliseren door te stellen dat 'elk' topic hier zo eindigt. Heel negatief en bovendien pertinent nìet waar!
Dat is omdat ik dat altijd wel heb gedaan voordat ik besefte dat het niet mijn schuld was. Voor die tijd was ik het helemaal met je eens geweest mbt naar jezelf kijken en jezelf veranderen.
Elske, niemand heeft het hier over 'schuld', jouw interpretatie. (of moet ik zeggen: jouw 'allergie')
Dat kan andersom ook. Het wil niet zeggen dat wat ik zeg volslagen onzin is of in ieder geval niet waar is. Maar ik krijg meestal reacties waarin vooral de woorden slachtofferen en eigen verantwoording terugkomen. Dit is wel de algemene manier waarop er gedacht wordt, maar is dit wel zo terecht? Die spiegel kan ook andersom.
Iedereen is verantwoordelijk voor zijn/haar eigen leven, niemand anders.
Ik heb zelf ervaren dat verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven, mij een heleboel waardevols heeft opgeleverd en ik daarmee mijn slachtofferrol heb kunnen afleggen. Ik heb die spiegel ook ooit voorgehouden gekregen en het heeft mijn ogen geopend.
Ik lees jouw 'spiegel' ook wel, maar ik kan er niets van meerwaarde in ontdekken, ik bespeur alleen boosheid en wrok, denkfouten, irreële denkbeelden en starheid.
Prima Elske, als dat voor jou de weg en de oplossing is, jij bent verantwoordelijk voor jouw leven tenslotte.
Ik ben blij de spiegels ik die eens gekregen heb en die mijn leven een andere impuls en benadering heeft gegeven.
Dat werkt voor mij.
Voor jou kennelijk niet en daarmee zijn we klaar met de discussie.
zondag 18 november 2007 om 17:53
Elske, helemaal met je eens.
Ik vind ook dat een kind niet verteld moet worden dat het zijn schuld is dat hij gepest wordt of dat het aan zijn gedrag ligt. Dat lijkt me heel erg om te horen.
Maar je kan een kind volgens mij wel vertellen dat hij alleen zijn eigen gedrag kan veranderen, en dat dat misschien er wel voor zorgt dat hij niet meer gepest wordt.
Een kind dat pest moet ook extra begeleiding krijgen vind ik. Op de basisschool hadden wij een pestende klas, en wij hebben toen allerlei projecten gedaan met de hele groep (en bv. een pestcontract getekend
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
). Als je zo jong bent, dan zie je soms ook niet de gevolgen. Ik weet van mezelf nog dat een meisje dat vaak gepest was of zich vaak gepest voelde, ook áltijd dacht dat we het over haar hadden als we met elkaar aan 't kletsen waren. Dat was bijna noooit zo. Maar er was natuurlijk niets grappiger dan als zij in de buurt kwam met elkaar gaan lopen fluisteren. Dat is nooit gemeen bedoeld geweest. Kinderen kunnen hard zijn, zonder dat zelf te beseffen (en al helemaal kunnen kinderen de gevolgen van hun daden moeilijk overzien, een kind van 8 kan moeilijk beseffen dat iemand van 18 of 28 nog steeds last kan hebben van zijn pestverleden. Een kind van 8 kan niet eens beseffen hoe 't is om 18 te zijn).
Aan de andere kant, ken ik bijvoorbeeld een meisje dat op de basisschool gepest werd, toen naar een nieuwe middelbare school ging en daar weer gepest werd, veranderde van middelbare school, ging studeren en daar in haar studievereniging weer niet geaccepteerd werd. In dat geval kun je je wel afvragen in hoeverre haar gedrag zulke reacties uitlokt.
Iedereen mag zijn hoe hij is, natuurlijk, maar bepaald gedrag wekt eerder irritatie bij anderen, en bepaald gedrag wekt bewondering. bepaald gedrag wekt medelijden, etc. Iemand als Emile Ratelband wekt bij mij behoorlijke irritatie. Zo'n zwetser, zo'n clown. Toch zie ik hem niet snel als slachtoffer van pesten. Dus het feit dat iemands gedrag irritatie wekt, hoeft natuurlijk niet te betekenen dat hij 'dus' niet mag zijn hoe hij is. Tuurlijk mag dat wel. Maar het mag mij net zo goed irriteren.
Dat meisje had ook een bepaalde houding die bij anderen snel irritatie wekte. Op jongere leeftijd was ze gepest en later viel ze gewoon een beetje buiten de boot. Ik kan best gezellig met haar een kopje koffie gaan drinken, maar een week hou ik 't absoluut niet uit. Dat kan en dat mag. Echter, wanneer zij wél graag 'goed in de groep' wil liggen, is het aan haar om iets te veranderen aan haar gedrag. Ze mag uiteraard zijn wie ze is. Dat ze dan minder snel aansluiting vindt, tja dat is natuurlijk niet mijn schuld (noch mijn probleem).
zondag 18 november 2007 om 17:59
Toen mijn vriendje 8 was en klappen had gekregen van een speelkameraadje dat veel groter was stuurde zijn moeder hem terug. Toen zei mijn vriendje huilend dat hij dat niet wilde want dat het andere kindje veel groter en ouder was en hij er niet tegenop kom. Toen zei mijn vriendjes moeder 'dan neem maar een stok mee'. Hij werd teruggestuurd, kwam voor zichzelf op en heeft nergens meer last van gehad.
Is dat in jouw ogen ook een kind vertellen dat hij niet goed genoeg is zoals hij zelf is?
Kinderen worden aan de lopende band gecorrigeert in hun gedrag.
De meeste kindertjes pakken speelgoed zomaar af van hun speelkameraadjes. Gewoon omdat ze daar zin in hebben. Dan worden de ouders boos, dat mag niet, daar was Keesje mee aan 't spelen, geef 't terug. Dan doet 't kind dat.
Mag het kind dan ook niet zijn hoe 't is?
In een samenleving wordt bepaald gedrag altijd meer getolereerd dan ander gedrag. Dat is hard, en daar kan je filosofisch hele discussies over houden of dat goed is ja of nee, maar het is nou eenmaal wél zo.
Het beste lijkt mij om een kind te wapenen zodat 't met die sociale omgangsvormen om kan gaan.
Als dat inhoudt dat hij van zich af moet bijten, minder verlegen moet doen of minder arrogant, dan wil dat in mijn ogen niet zeggen dat het kind dan zichzelf niet mag zijn.
Of misschen ook wel, maar dan mag geen een kind zichzelf zijn want elk mens past zich aan, ook de niet gepeste onder ons (zoals ikzelf). Elk kind probeert het gedrag te vertonen wat beloond wordt, en het gedrag wat hij ziet te kopieren omdat dat blijkbaar 'goed' is. In die zin is dus niemand zichzelf of iedereen zichzelf.
Is dat in jouw ogen ook een kind vertellen dat hij niet goed genoeg is zoals hij zelf is?
Kinderen worden aan de lopende band gecorrigeert in hun gedrag.
De meeste kindertjes pakken speelgoed zomaar af van hun speelkameraadjes. Gewoon omdat ze daar zin in hebben. Dan worden de ouders boos, dat mag niet, daar was Keesje mee aan 't spelen, geef 't terug. Dan doet 't kind dat.
Mag het kind dan ook niet zijn hoe 't is?
In een samenleving wordt bepaald gedrag altijd meer getolereerd dan ander gedrag. Dat is hard, en daar kan je filosofisch hele discussies over houden of dat goed is ja of nee, maar het is nou eenmaal wél zo.
Het beste lijkt mij om een kind te wapenen zodat 't met die sociale omgangsvormen om kan gaan.
Als dat inhoudt dat hij van zich af moet bijten, minder verlegen moet doen of minder arrogant, dan wil dat in mijn ogen niet zeggen dat het kind dan zichzelf niet mag zijn.
Of misschen ook wel, maar dan mag geen een kind zichzelf zijn want elk mens past zich aan, ook de niet gepeste onder ons (zoals ikzelf). Elk kind probeert het gedrag te vertonen wat beloond wordt, en het gedrag wat hij ziet te kopieren omdat dat blijkbaar 'goed' is. In die zin is dus niemand zichzelf of iedereen zichzelf.
zondag 18 november 2007 om 18:00
Ik lees jouw 'spiegel' ook wel, maar ik kan er niets van meerwaarde in ontdekken, ik bespeur alleen boosheid en wrok, denkfouten, irreële denkbeelden en starheid.
Goed dan weten we dat ook weer. Als ik voortaan nog ergens mee zit kom ik wel naar jou toe. Jij hebt blijkbaar de wijsheid in pacht.
Lees jij eigenlijk wel Elske?
Er staat 'ik bespeur...' oftwel mijn beleving, mijn interpretatie.
Nèrgens beweer ik dat ik de wijsheid in pacht heb, noch dat ik het bij het juiste eind heb.
Het enige wat ik doe is jou vertellen hoe ik jouw 'spiegel' lees en wat mijn persoonlijke conclusie is.
Ik stel me niet boven jou, doe me niet wijzer voor en beweer niet dat ik weet hoe het moet.
Want je reageert niet op het andere deel van mijn tekst: wat voor mij werkt, werkt kennelijk niet voor jou. Even goeie vrienden. Einde discussie!
Goed dan weten we dat ook weer. Als ik voortaan nog ergens mee zit kom ik wel naar jou toe. Jij hebt blijkbaar de wijsheid in pacht.
Lees jij eigenlijk wel Elske?
Er staat 'ik bespeur...' oftwel mijn beleving, mijn interpretatie.
Nèrgens beweer ik dat ik de wijsheid in pacht heb, noch dat ik het bij het juiste eind heb.
Het enige wat ik doe is jou vertellen hoe ik jouw 'spiegel' lees en wat mijn persoonlijke conclusie is.
Ik stel me niet boven jou, doe me niet wijzer voor en beweer niet dat ik weet hoe het moet.
Want je reageert niet op het andere deel van mijn tekst: wat voor mij werkt, werkt kennelijk niet voor jou. Even goeie vrienden. Einde discussie!
zondag 18 november 2007 om 19:00
Jammer inderdaad dat deze discussie zo dreigt te eindigen. Ieder zijn mening natuurlijk.
Mijn verhaal heb ik een paar pagina's eerder gedaan en daaraan heb ik verder niets toe te voegen. Nou vooruit, een ding dan
Elske, ik kan me heel goed voorstellen dat je veel hebt meegemaakt en helemaal klaar bent met mensen die je een schuldgevoel bezorgen. Het komt op mij over dat je dreigt te blijven hangen in je wrokgevoelens; daar kun je voor kiezen. Maar op langere termijn kom je daar niet verder mee, vrees ik. Wat toen is gebeurd, is afschuwelijk en niet goed te praten. Als kind heb je daar geen schuld aan.
Nu ben je volwassen en word je geacht om zelfstandig keuzes te maken. Wanneer je ervoor kiest jezelf te laten bepalen door wat er vroeger is gebeurd, dan is dat jouw beslissing. Wanneer je nu problemen ondervindt van het pesten (begrijpelijk overigens), dan heb je ook nu een probleem.
Dat betekent niet dat je je meteen zou moeten aanpassen aan anderen, maar misschien zou je wel meer open kunnen staan voor ander gedrag. Dat je uiteindelijk zelf de touwtjes in handen neemt en je geen slachtoffer meer voelt.
Mijn verhaal heb ik een paar pagina's eerder gedaan en daaraan heb ik verder niets toe te voegen. Nou vooruit, een ding dan
Elske, ik kan me heel goed voorstellen dat je veel hebt meegemaakt en helemaal klaar bent met mensen die je een schuldgevoel bezorgen. Het komt op mij over dat je dreigt te blijven hangen in je wrokgevoelens; daar kun je voor kiezen. Maar op langere termijn kom je daar niet verder mee, vrees ik. Wat toen is gebeurd, is afschuwelijk en niet goed te praten. Als kind heb je daar geen schuld aan.
Nu ben je volwassen en word je geacht om zelfstandig keuzes te maken. Wanneer je ervoor kiest jezelf te laten bepalen door wat er vroeger is gebeurd, dan is dat jouw beslissing. Wanneer je nu problemen ondervindt van het pesten (begrijpelijk overigens), dan heb je ook nu een probleem.
Dat betekent niet dat je je meteen zou moeten aanpassen aan anderen, maar misschien zou je wel meer open kunnen staan voor ander gedrag. Dat je uiteindelijk zelf de touwtjes in handen neemt en je geen slachtoffer meer voelt.
zondag 18 november 2007 om 19:11
Verduidelijking: hiermee bedoel ik de mensen in de omgeving van Elske die aangeven dat ze het aan zichzelf te danken heeft (stond ergens in haar tekst, geloof ik).
Ik ben van mening dat veel mensen hier op het forum goede adviezen hebben gegeven (ik kan me bv ook aansluiten bij Reina Azura). Vandaar dat ik het jammer vind dat de discussie blijft hangen in: 'Dat vind ik nou eenmaal zo', want dan ben je inderdaad snel uitgepraat.
zondag 18 november 2007 om 19:37
Mijn idee Tja2 en dat is precies de reden dat een aantal mensen (waaronder ik) ervoor gekozen hebben dan maar een 'handdoekparty' te gaan beginnen.....
Da's nl ook een kwestie van jezelf conformeren aan de ontstane situatie.
Een discussie is fijn, verrijkend en bevredigend zolang alle opties open en bespreekbaar blijven...als dat stagneert kun je ook kiezen voor de optie gezellig dollen zonder pretenties...
zondag 18 november 2007 om 19:41
Ik ben het zo ontzettend eens met wat Mastermind een paar pagina's eerder schreef. (geloof pagina 2)
Ik ben van mijn 6e tot mijn 16e gepest. Op elke school eingelijk waar ik terechtkwam.
Pas toen ik mijn neus in de lucht stak en de wereld tegemoet durfde te treden hield het op. Een keer een pester een goede stomp op zijn ogen geven, ook een keer een stom grapje in de klas maken, toch vriendjes proberen te maken op het schoolplein, het hielp.
(ook een stoere brommer kopen, haar platinablond verven en die bril met jampotglazen de deur uitdoen was een goede zet)
Uiteindelijk lag het wel aan mij, ik heb de pesters destijds de ruimte gegeven om door te gaan omdat ik er niks tegen deed. Ik was een stoffige professor en een makkelijk slachtoffer, als ik maar zou incasseren of mezelf zou verstoppen zou het wel ophouden. Was dus helemaal niks van waar en het werd alleen maar erger.
Ik heb er nu, op dit moment, helemaal geen last meer van en kom sommige ex-pesters nog weleens tegen. Kan prima met ze werken en omgaan. Zou er niet aan moeten denken om de rest van mijn leven als een pest-slachtoffer te moeten doorbrengen. Daarvoor is het leven veel te leuk.
Ik ben van mijn 6e tot mijn 16e gepest. Op elke school eingelijk waar ik terechtkwam.
Pas toen ik mijn neus in de lucht stak en de wereld tegemoet durfde te treden hield het op. Een keer een pester een goede stomp op zijn ogen geven, ook een keer een stom grapje in de klas maken, toch vriendjes proberen te maken op het schoolplein, het hielp.
(ook een stoere brommer kopen, haar platinablond verven en die bril met jampotglazen de deur uitdoen was een goede zet)
Uiteindelijk lag het wel aan mij, ik heb de pesters destijds de ruimte gegeven om door te gaan omdat ik er niks tegen deed. Ik was een stoffige professor en een makkelijk slachtoffer, als ik maar zou incasseren of mezelf zou verstoppen zou het wel ophouden. Was dus helemaal niks van waar en het werd alleen maar erger.
Ik heb er nu, op dit moment, helemaal geen last meer van en kom sommige ex-pesters nog weleens tegen. Kan prima met ze werken en omgaan. Zou er niet aan moeten denken om de rest van mijn leven als een pest-slachtoffer te moeten doorbrengen. Daarvoor is het leven veel te leuk.
zondag 18 november 2007 om 20:31
Nastik, heil!
En Tja2, ReinaAzura en Margaretha, ik vind jullie reacties heel waardevol, en ik denk dat Elske, als ze goed leest, er zeer veel aan kan hebben.
Elske, ik begrijp je spiegel best, maar ik ben het in mijn geval niet met je eens. En velen op dit topic blijkbaar met mij. Buiten de boot vallen is niet alleen een gevolg van pesten, maar voor veel gepesten ook de oorzaak.
Ik weet dat je het liever niet hoort, maar ik zou je toch willen adviseren om eens goed naar jezelf en naar je gedrag te kijken. Je geeft zelf al aan dat je bang bent dat je kinderen ook gepest zullen worden. Waarom ben je daar bang voor? Zullen je kinderen zich raar gaan gedragen om jíj ze niet de normale omgangsvormen kunt bij brengen? Als dat het geval is, lijkt het me zéker belangrijk om iets aan je gedrag en je gevoelens te doen. Want je bent nog steeds heel boos en heel verdrietig om wat er vroeger is gebeurd, en dat is ontzettend jammer. Zoals Nastik al zegt: het is zonde om de rest van je leven een pestslachtoffer te zijn. Daarvoor is het leven veel te leuk.
En Tja2, ReinaAzura en Margaretha, ik vind jullie reacties heel waardevol, en ik denk dat Elske, als ze goed leest, er zeer veel aan kan hebben.
Elske, ik begrijp je spiegel best, maar ik ben het in mijn geval niet met je eens. En velen op dit topic blijkbaar met mij. Buiten de boot vallen is niet alleen een gevolg van pesten, maar voor veel gepesten ook de oorzaak.
Ik weet dat je het liever niet hoort, maar ik zou je toch willen adviseren om eens goed naar jezelf en naar je gedrag te kijken. Je geeft zelf al aan dat je bang bent dat je kinderen ook gepest zullen worden. Waarom ben je daar bang voor? Zullen je kinderen zich raar gaan gedragen om jíj ze niet de normale omgangsvormen kunt bij brengen? Als dat het geval is, lijkt het me zéker belangrijk om iets aan je gedrag en je gevoelens te doen. Want je bent nog steeds heel boos en heel verdrietig om wat er vroeger is gebeurd, en dat is ontzettend jammer. Zoals Nastik al zegt: het is zonde om de rest van je leven een pestslachtoffer te zijn. Daarvoor is het leven veel te leuk.
zondag 18 november 2007 om 21:26
@Onderdezon en Reina Azura, jullie ook bedankt voor de reakties. Ik hoop ook dat Elske hiermee verder kan (want ook daarin staan goede adviezen/overwegingen) en ik kan me dat gevoel om 'de handdoek in de ring te werpen' ook goed voorstellen.
Denk dat Elske in ieder geval weer nieuwe stof tot nadenken heeft gekregen. Aan haar de keuze wat ze hiermee gaat doen; ik hoop dat ze daarbij ook de woorden van Nastik ter harte neemt.
Denk dat Elske in ieder geval weer nieuwe stof tot nadenken heeft gekregen. Aan haar de keuze wat ze hiermee gaat doen; ik hoop dat ze daarbij ook de woorden van Nastik ter harte neemt.
maandag 19 november 2007 om 21:53
Ik zat na 9 jaar niks van die jongen gezien te hebben (die me zo vals gepest heeft), opeens vanochtend met em in de bus! Hij zag me maar keek direct een andere kant op. Ik heb em een paar hele valse blikken toegeworpen maar toen we op het eindpunt waren sprintte hij een heel stuk vooruit, dus denk niet dat hij zin had in een confrontatie. Van mijn kant weet ik niet of ik een confrontatie wel had aangedurfd, maar zijn reactie verbaasde me eigenlijk. Vroeger was hij zo arrogant en zou hij eerder een rotopmerking maken dan weg te kijken...
dinsdag 20 november 2007 om 03:36
Ambrosia, tegen jou was toch gezegd dat je de schuld was van de dood van je broertje? Ik denk dat je pester, ondanks dat hij misschien op dat moment niet zo goed wist wat hij zei, zich nu de ogen uit de kop schaamt.
Ik herinner mijzelf een bepaald moment op de basisschool (weet niet meer welke groep) waarin ik 'ruzie' had met een jongetje en toen een gemene opmerking maakte over zijn zieke moeder. Ik krijg 't nog warm als ik er aan denk, ik schaam me kapot. Als ik 'm zie denk ik er nog weleens aan.
Hij werd verder niet gepest, ook niet door mij, maar ik kan mij voorstellen dat jouw pester zich nog véél erger schaamt dan ik, want hij heeft jou immers wél gepest. Ook als dat toen niet zo ernstig leek, denk ik dat hij, terugkijkend, wel beseft wat een lul hij geweest is (en dat wil natuurlijk niemand van zichzelf weten).
Voelde 't wel lekker, dat hij voor je op de loop ging?
Ik herinner mijzelf een bepaald moment op de basisschool (weet niet meer welke groep) waarin ik 'ruzie' had met een jongetje en toen een gemene opmerking maakte over zijn zieke moeder. Ik krijg 't nog warm als ik er aan denk, ik schaam me kapot. Als ik 'm zie denk ik er nog weleens aan.
Hij werd verder niet gepest, ook niet door mij, maar ik kan mij voorstellen dat jouw pester zich nog véél erger schaamt dan ik, want hij heeft jou immers wél gepest. Ook als dat toen niet zo ernstig leek, denk ik dat hij, terugkijkend, wel beseft wat een lul hij geweest is (en dat wil natuurlijk niemand van zichzelf weten).
Voelde 't wel lekker, dat hij voor je op de loop ging?
dinsdag 20 november 2007 om 13:05
Hoi Ambrosia,
Ja, het zou inderdaad kunnen dat hij zich schaamt en/of niet trots is op wat er is gebeurd. Ik denk maar zo: naast dat je jezelf ontwikkelt staat zo'n pester natuurlijk ook niet stil. Een aantal pesters zullen waarschijnlijk nooit bij hun gedrag stil staan en qua karakter niet veel veranderen. Voor anderen is dat misschien anders; ze komen misschien andere dingen tegen in hun leven en gaan over vroeger nadenken. Misschien dat er daarbij dan ook gevoelens van spijt of schaamte komen kijken.
Ik heb wel vaker gehoord van mensen die enorme pesters waren, dat ze later aangaven veel spijt te hebben van hun gedrag van toen. Ik weet niet of dat ook voor jouw situatie geldt, maar ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Lijkt me een hele vreemde situatie voor je in ieder geval! Gaat het weer een beetje?
Ja, het zou inderdaad kunnen dat hij zich schaamt en/of niet trots is op wat er is gebeurd. Ik denk maar zo: naast dat je jezelf ontwikkelt staat zo'n pester natuurlijk ook niet stil. Een aantal pesters zullen waarschijnlijk nooit bij hun gedrag stil staan en qua karakter niet veel veranderen. Voor anderen is dat misschien anders; ze komen misschien andere dingen tegen in hun leven en gaan over vroeger nadenken. Misschien dat er daarbij dan ook gevoelens van spijt of schaamte komen kijken.
Ik heb wel vaker gehoord van mensen die enorme pesters waren, dat ze later aangaven veel spijt te hebben van hun gedrag van toen. Ik weet niet of dat ook voor jouw situatie geldt, maar ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Lijkt me een hele vreemde situatie voor je in ieder geval! Gaat het weer een beetje?
dinsdag 20 november 2007 om 15:27
Je hebt wel een punt, BGB. Mij - toen ik een kind was - werd verteld dat ik me verkeerd gedroeg, en dat dat gedrag voor pesters een aanleiding was, om mij te treiteren. Maar mij werd niet verteld hoe ik me wel moest gedragen. Als een intelligent persoon (was naast autistisch ook hoogbegaafd) werd ik geacht dat te weten. Als autist zijnde, heb ik daar weinig aan. Ik bereik vrij veel op kennisgebied, maar ik kan met mijn intelligentie, en met het pestgedrag van anderen weinig uitrichten. Ja, ik zou de pesters negeren, maar dan kan ik geen vriendschappen sluiten. Als ik een vreemd iemand tegen het lijf liep, zou die achter mijn rug om roddelen. Dus hoe wist ik of iemand te vertrouwen was?
Als ik zelf moet gissen in welk opzicht ik me moet aanpassen:
- zou ik me socialer en kwetsbaarder moeten opstellen;
- zou ik minder vaak vrouwen moeten afwijzen. Ik zou - als man - minder hekel moeten hebben aan vrouwen (ik weet dat laatste trouwens te realiseren. Het kost me minder moeite dan vroeger);
- zou ik het onderscheid moeten zien tussen vriendelijk gedrag en flirten;
- zou ik gevoeliger moeten zijn voor lichaamstaal;
- zou ik vaker uit moeten gaan en contacten leggen met vrouwen. Ik zou sociale en seksuele ervaring op moeten doen met vrouwen;
- zou ik minder vaak anderen in de rede moeten vallen;
- zou ik meer moeten accepteren dat anderen mij in de rede vallen;
- zou ik me minder moeten ergeren aan collega's die afspraken met mij en met de directie van mijn werk aan de laars lappen;
- zou ik niet overal op moeten reageren.
World of Warcraft: Legion
woensdag 21 november 2007 om 01:30
Fijn Ambrosia!!!
Hans, maar is zoiets juist voor een autist niet heel moeilijk aan te voelen? Bijvoorbeeld wanneer je het hebt over het verschil tussen vriendelijk gedrag en flirten? Of 'gevoeliger moeten zijn voor lichaamstaal'? Hoe doe je dat dan? (ik werkte met verstandelijk gehandicapten en de autisten daar, naast dat ze verstandelijk gehandicapt waren, begrepen vaak boze blikken niet om maar een voorbeeld te noemen. Dus als je dat niet weet denk je 'waarom ga je nou verdorie nog door terwijl ik je al drie keer heb aangekeken?!??!?').
Misschien is het eerder iets om gewoon te vragen 'hoe bedoel je dat precies'., in plaats van van jezelf te verwachten dat je dat allemaal doorziet en aanvoelt
Ik weet ook weer niet zóveel van autisme af, maar het lijkt mij de lat wel heel hoog leggen. Of zijn dit wel dingen die makkelijker te realiseren zijn?
(een voorbeeldje, ik woon in zuid europa sinds kort en blijk nu heel veel dingen niet aan te voelen. Een klasgenoot van mij komt uit Japan, en die vindt dat in Japan / Azie mensen nog minder direct en duidelijk zijn, en dat buitenlanders dat dan ook aan moeten voelen. Ik ben 't daar op zich wel mee eens, maar hoe je dat in godsnaam doet?????)
Dat van in de rede vallen lijkt me trouwens wel een concreet en te realiseren doel.
Heb je ook dat boek gelezen van die autistische man, die heel goed terecht was gekomen en toen al zijn oud klasgenoten opgezocht heef't en hun verhalen opgetekend heeft? Het was een groot succesverhaal, bijna alle klasgenoten hebben een voor hun werkende manier gevonden en doen volop mee in 't sociale en zakenleven.
Hans, maar is zoiets juist voor een autist niet heel moeilijk aan te voelen? Bijvoorbeeld wanneer je het hebt over het verschil tussen vriendelijk gedrag en flirten? Of 'gevoeliger moeten zijn voor lichaamstaal'? Hoe doe je dat dan? (ik werkte met verstandelijk gehandicapten en de autisten daar, naast dat ze verstandelijk gehandicapt waren, begrepen vaak boze blikken niet om maar een voorbeeld te noemen. Dus als je dat niet weet denk je 'waarom ga je nou verdorie nog door terwijl ik je al drie keer heb aangekeken?!??!?').
Misschien is het eerder iets om gewoon te vragen 'hoe bedoel je dat precies'., in plaats van van jezelf te verwachten dat je dat allemaal doorziet en aanvoelt
Ik weet ook weer niet zóveel van autisme af, maar het lijkt mij de lat wel heel hoog leggen. Of zijn dit wel dingen die makkelijker te realiseren zijn?
(een voorbeeldje, ik woon in zuid europa sinds kort en blijk nu heel veel dingen niet aan te voelen. Een klasgenoot van mij komt uit Japan, en die vindt dat in Japan / Azie mensen nog minder direct en duidelijk zijn, en dat buitenlanders dat dan ook aan moeten voelen. Ik ben 't daar op zich wel mee eens, maar hoe je dat in godsnaam doet?????)
Dat van in de rede vallen lijkt me trouwens wel een concreet en te realiseren doel.
Heb je ook dat boek gelezen van die autistische man, die heel goed terecht was gekomen en toen al zijn oud klasgenoten opgezocht heef't en hun verhalen opgetekend heeft? Het was een groot succesverhaal, bijna alle klasgenoten hebben een voor hun werkende manier gevonden en doen volop mee in 't sociale en zakenleven.
woensdag 21 november 2007 om 11:02
Dat was vrijwel onmogelijk. Toen ik tussen 15 en 30 was, had ik daardoor vrijwel geen inzicht hoe dat allemaal ging. Nu ben ik 41, en ik begrijp meer van anderen, en heb ik een beter zelfbeeld. Nog steeds is het vrij moeilijk om het gedrag van vrouwen te doorgronden. Er zijn gedragingen die ik zie, maar dan zijn ze moeilijk te begrijpen. Ik probeer uit te zoeken wat het is, kennelijk vindt ze me leuk, maar het is vast verbeelding. Ik kan dat gewoon op de vrouw af vragen, maar is dat dan niet te direct? Ik vraag me dan af of ik nog steeds degene ben die ze leuk vindt.
Ik probeer dan daarop door te vragen, maar dan zeggen ze dat ik intelligent genoeg ben om dat te begrijpen. (Hoog)begaafde autisten hebben de intelligentie om wiskunde, scheikunde of een andere hobby te begrijpen, maar missen de intelligentie om sociaal gedrag en lichaamstaal te begrijpen. In het geval van versieren denk ik dat de sfeer minder wordt door dat soort analyserende vragen. Ik denk dat ze dan snel aftaait.
Toen ik jonger was, kreeg ik niet de kans om gedrag op veel jongere leeftijd te begrijpen, want al hun aandacht was in negatieve zin op mij gericht. Ik kon niet zien hoe ze met elkaar omgingen. Ik zou kunnen zeggen dat mijn socialisatie (wat ik dringend gewenst vind) door het pesten behoorlijk vertraagd is.
Ik vind dat trouwens vreemd. Mensen willen dat ik hen niet in de rede val, maar zij vallen mij wel in de rede. Het lukt daardoor soms niet om mondeling te communiceren. Ik gebruik de interne mail op het werk als communicatiemiddel, i.p.v. mondeling.
Nee... hoe heet dat boek dan?
hans66 wijzigde dit bericht op 21-11-2007 13:50
Reden: Paar dingen verduidelijkt.
Reden: Paar dingen verduidelijkt.
% gewijzigd
World of Warcraft: Legion
