piekeren en te veel in je hoofd zitten...

De titel zegt het al. Ik ben een enorme piekeraar en ontzettend negatief. het is bij tijd en wijle erger! Als ik bijvoorbeeld erg veel stress heb op het werk. Ik kan dan bijvoorbeeld ook van een mug een olifant maken, in mijnhoofd maak ik het zo erg dat er in helemaal in doordraai. Dit is al zo vaak gebeurd dat je zou denken, leer er eens van. Maar automatisch worden mijn gedachten en gevoelens omtrent wat gebeurd is zo erg en negatief dat ik al weer helemaal gespannen ben voor ik er erg in heb. Soms denk ik ook wel dat het met de donkere dagen te maken heeft, dan heb ik er meer last van. Op dit moment loopt mijn relatie ook niet lekker. Ik merk dat hij steeds minder met mijn buien te maken wil hebben. Afgelopen week is er op mijn werk iets gebeurd waar ik ontzettend mee heb gezeten, ik heb er een paar dagen enorm tegen op gekeken om er naartoe te gaan, sliep slecht en was erg depri. Ik ben er dan continu in mijn hoofd mee bezig en kan me eigenlijk tot weinig anders zetten. Ook op mijn werk was ik er met mijn hoofd niet bij! Zulke dagen zijn erg extreem maar ik merk dat ik op "gewone" dagen ook erg veel "in mijn hoofd" ben. Heb dan weinig aandacht voor wat er om me heen gebeurd, zie de fijne, leuke dingen niet. Ben niet attent naar bijvoorbeeld collega's toe omdat ik eigenlijk zoveel in mezelf, met mezelf bezig ben, dat ik daar domweg niet aan denk. Soms is het één groot chaosje in mijn kop, dan spring in van het één in het ander.

Ik heb dit al langere tijd. Ik ben een paar jaar terug ook overspannen geweest, toen liep ik helemaal over door een samenloop van omstandigheden. De psycholoog schreef het toen helemaal af op mijn verleden, omdat er in mijn familie veel is gebeurd qua relatie en sterfgevallen en er sprake was van weinig oprechte aandacht en affectie in mijn jeugd.

Aan de psycholoog heb ik overigens destijds weinig gehad, ik kwam er toen grotendeels zelf weer overheen en we hebben gesprekken gehad over vroeger maar meer ook niet.

Ik ben nu op een punt beland dat ik voel dat ik weer aan de bel moet trekken. maar wat ga ik doen: antidepressiva, therapie? soms denk ik aan add, ik weet het gewoon niet.

Wie herkent dit? Ik voel me de laatste tijd ook zo alleen, terwijl ik een vriend en kind heb. het lijkt of alleen ik en mn gepieker nog bestaat. het lijkt wel of ik steeds verder, van vooral mn vriend, kom te staan en alles en iedereen om me heen. Wat daarin misschien dan nog wel meespeelt is dat ik niet uit een warm nest kom, dus die basis mis ik.

wie herkent dit? heeft misschien tips? Wat zou jij doen?

up

Tsja we zijn weer een jaar verder. een klein jaar geleden weer uit dat dalletje geklommen en nu weer terug bij af. Dezelfde problemen, het gepieker, het gevoel op het

werk niet uit de verf te komen, tegen overspannenheid aanzitten.

Inmiddels wel bij een psycholoog terechtgekomen. Tot nu toe nog niet echt het gevoel dat ik er iets aan heb.

Weet niet zo goed welke kant ik op moet......en ben weer op zoek naar lotgenootjes......