Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
maandag 13 januari 2020 om 00:27
Ik ben zelf ernstig ziek op dit moment en durf daarom dit topic niet meer echt te openen. Het is confronterend wat gemis met mensen doet.
Maar ik denk wel regelmatig aan Anna. De kraanvogel die ik voor haar gevouwen heb, de eerste die ik vouwde, die ligt hier tussen alle anderen.
Het is een heel onwerkelijk gevoel dat dingen gewoon doorgaan. De tijd. De mensen. De wereld. Dat de jaarwisseling extra moeilijk was herinner ik me nog levendig van toen mijn zus overleden was in dat jaar.
Het voelde alsof ik haar in dat jaar achterliet.
Inmiddels zijn de dingen makkelijker. Het gemis is niks minder, er is steeds meer wat ik haar zou willen vertellen en laten zien. Maar toch wordt het makkelijker. Het gemis wordt een deel van jou en je leven.
Anna ... heerlijk mens.
Frans, knuffel
Maar ik denk wel regelmatig aan Anna. De kraanvogel die ik voor haar gevouwen heb, de eerste die ik vouwde, die ligt hier tussen alle anderen.
Het is een heel onwerkelijk gevoel dat dingen gewoon doorgaan. De tijd. De mensen. De wereld. Dat de jaarwisseling extra moeilijk was herinner ik me nog levendig van toen mijn zus overleden was in dat jaar.
Het voelde alsof ik haar in dat jaar achterliet.
Inmiddels zijn de dingen makkelijker. Het gemis is niks minder, er is steeds meer wat ik haar zou willen vertellen en laten zien. Maar toch wordt het makkelijker. Het gemis wordt een deel van jou en je leven.
Anna ... heerlijk mens.
Frans, knuffel
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
woensdag 15 januari 2020 om 18:36
woensdag 15 januari 2020 om 19:27
wiezel schreef: ↑13-01-2020 00:27Ik ben zelf ernstig ziek op dit moment en durf daarom dit topic niet meer echt te openen. Het is confronterend wat gemis met mensen doet.
Maar ik denk wel regelmatig aan Anna. De kraanvogel die ik voor haar gevouwen heb, de eerste die ik vouwde, die ligt hier tussen alle anderen.
Het is een heel onwerkelijk gevoel dat dingen gewoon doorgaan. De tijd. De mensen. De wereld. Dat de jaarwisseling extra moeilijk was herinner ik me nog levendig van toen mijn zus overleden was in dat jaar.
Het voelde alsof ik haar in dat jaar achterliet.
Inmiddels zijn de dingen makkelijker. Het gemis is niks minder, er is steeds meer wat ik haar zou willen vertellen en laten zien. Maar toch wordt het makkelijker. Het gemis wordt een deel van jou en je leven.
Anna ... heerlijk mens.
Frans, knuffel
woensdag 15 januari 2020 om 21:05
Wat lief. Ik heb een zeer instabiele nek waardoor hersenstam, zenuwen en bloedvaten bekneld zitten. Hierdoor vallen vitale functies langzaam uit. Dit is een vrij onbekend probleem in Nederland, ze gaan er een studie naar starten dus hopelijk mag ik daaraan meedoen. Dat hoor ik deze maand.
Anders moet ik uitwijken naar Barcelona voor een levensreddende operatie. Maar dat kost rond de 85.000 tot 100.000 euro en de verzekering vergoedt dat niet.
Spannende tijden dus, en ik ga rap achteruit.
Precies dát gevoel wat jij hebt, heb ik ook "nu moet het met mij goed gaan, voor mijn ouders". Maar we hebben het niet voor het kiezen en ik ben te zwak om me daar nog héél druk om te kunnen maken.
Maar elke dag sta ik op met hoop! En hoop..... Ik word beter. Punt. Al wordt het sowieso een lang en pijnlijk proces. Het gaat lukken!!
Bedankt allemaal voor jullie knuffels. Is fijn. Maar dit topic is voor Anna en Frans. Dus ik geef ze allemaal door aan Frans.
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
woensdag 15 januari 2020 om 22:07
Wiezel, ik geef onmiddellijk die knuffels weer (zeer voorzichtig) aan jou. Wat klinkt dit enorm ellendig zeg!
Helaas heb je het niet voor het kiezen. Ik ga zo enorm voor je meehopen dat je mee mag doen aan de studie in Nederland. En ik hoop ook dat als er een crowdfundingsactie oid voor jou mocht komen, dat ik daar van hoor en ik kan doneren.
Wiezel, je hebt me zo geholpen met jouw ervaringen met het verliezen van een zus. Ik vind het heel erg dat jij nu ook zo ernstig ziek bent
Helaas heb je het niet voor het kiezen. Ik ga zo enorm voor je meehopen dat je mee mag doen aan de studie in Nederland. En ik hoop ook dat als er een crowdfundingsactie oid voor jou mocht komen, dat ik daar van hoor en ik kan doneren.
Wiezel, je hebt me zo geholpen met jouw ervaringen met het verliezen van een zus. Ik vind het heel erg dat jij nu ook zo ernstig ziek bent
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
woensdag 15 januari 2020 om 22:25
Het mooiste cadeau heb jij me net gegeven: me nuttig voelen. Ondanks het ziek zijn.frans3 schreef: ↑15-01-2020 22:07Wiezel, ik geef onmiddellijk die knuffels weer (zeer voorzichtig) aan jou. Wat klinkt dit enorm ellendig zeg!
Helaas heb je het niet voor het kiezen. Ik ga zo enorm voor je meehopen dat je mee mag doen aan de studie in Nederland. En ik hoop ook dat als er een crowdfundingsactie oid voor jou mocht komen, dat ik daar van hoor en ik kan doneren.
Wiezel, je hebt me zo geholpen met jouw ervaringen met het verliezen van een zus. Ik vind het heel erg dat jij nu ook zo ernstig ziek bent
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
donderdag 16 januari 2020 om 18:34
Anna kon ook met vlagen zo bezorgd zijn over haar "nut". Zorgen maken over van nut zijn, terwijl iemand alleen al van nut is door te zijn, is zo jammer. Hoe kun je spreken over "van nut zijn" als het gaat om een persoon van wie je enorm houdt.
Wiezel ik vindt het erg troostend, geruststellend en fijn om jouw ervaringen te lezen, dank je wel. Ik hoop dat jij het gevoel van nutteloosheid vaker kunt loslaten. Ik begrijp het gevoel, maar de mensen die van je houden, of je gewoon reuzeleuk vinden zijn totaal niet bezig met de vraag of jij "van nut bent. Simpelweg omdat je voor hen altijd "van nut bent"
Wiezel ik vindt het erg troostend, geruststellend en fijn om jouw ervaringen te lezen, dank je wel. Ik hoop dat jij het gevoel van nutteloosheid vaker kunt loslaten. Ik begrijp het gevoel, maar de mensen die van je houden, of je gewoon reuzeleuk vinden zijn totaal niet bezig met de vraag of jij "van nut bent. Simpelweg omdat je voor hen altijd "van nut bent"
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
maandag 27 januari 2020 om 17:22
Ik kom even langs om te zeggen dat ik aan Anna denk en aan jou Frans.
En ook een knuffel voor Wiezel (wat een situatie.. niet te bevatten)..
Ik ga snel weer al mijn zegeningen tellen. Het besef hoe anders het ook kan lopen in het leven is veel waard. Ik probeer zo goed mogelijk de mooie momenten te plukken! En ik ga snel eens leren een kraanvogel te vouwen. Dat is toch wel de hoogste tijd inmiddels.
En ook een knuffel voor Wiezel (wat een situatie.. niet te bevatten)..
Ik ga snel weer al mijn zegeningen tellen. Het besef hoe anders het ook kan lopen in het leven is veel waard. Ik probeer zo goed mogelijk de mooie momenten te plukken! En ik ga snel eens leren een kraanvogel te vouwen. Dat is toch wel de hoogste tijd inmiddels.
vrijdag 31 januari 2020 om 21:15
Vandaar weer eens zo veel plezier gehad bij het spelen van Exploding Kittens met mijn kinderen.
Een gouden tip van Anna
Ik moest er vandaag ineens aan denken dat dat het laatste was wat ze actief met haar kinderen heeft kunnen doen. Zó onrechtvaardig!
Frans, ik hoop dat het ondanks het verdriet goed gaat met jou, je neefjes, zwager, ouders en de rest van de familie / nabestaanden.
Een gouden tip van Anna
Ik moest er vandaag ineens aan denken dat dat het laatste was wat ze actief met haar kinderen heeft kunnen doen. Zó onrechtvaardig!
Frans, ik hoop dat het ondanks het verdriet goed gaat met jou, je neefjes, zwager, ouders en de rest van de familie / nabestaanden.
woensdag 5 februari 2020 om 15:54
Aphia, wat lief dat je er aan denkt. Vandaag zou ze jarig geweest zijn.
Ik ben maar wat eerder uit mijn werk vetrokken. Ik ga zo haar favoriete taart maken en dan naar haar huis om met haar mannen, mijn gezin en mijn ouders (taart) te eten.
Hele rare dag zo.
Ik ben maar wat eerder uit mijn werk vetrokken. Ik ga zo haar favoriete taart maken en dan naar haar huis om met haar mannen, mijn gezin en mijn ouders (taart) te eten.
Hele rare dag zo.
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
woensdag 5 februari 2020 om 16:01
Neem het wel mee zodat je de sfeer kunt peilen of het wel of geen goed moment is.
Rare dag moet het zijn vandaag, sterkte voor jullie allemaal.
Fijn dat jullie haar favoriete taart hebben op haar geboortedag.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
