Positieve praat

Jammie chocolaaaa



Positief: 10 minuten gefietst (voor mij echt spectaculair) en bloemetjes geplukt.

Waar je veel bekijks bij krijgt. Blijkbaar is dat zeer bijzonder als je in een veld pinsterbloemen, er 10 plukt. 2 opmerkingen in die ene minuut van langs fietsende mensen.



Stil staan bij de natuur is blijkbaar bijzonder. Of ze vonden mij een vrolijk mooi bloemenmeisje

Oeh matz dat is echt heftig.....erover praten/schrijven is belangrijk.

Jij schreef toch ook dat je stemming/angsten in de ochtend slechter/erger zijn....

Ik merk dat nu ook. Ik voel me nu alsof ik hele slechte zin heb terwijl daar geen reden is.

Gisteren en eergisteren had ik vooral verdrietige en angstige onzekere gevoelens die in de loop van de dag minder.werden. hoop dat dat nu ook is.



Positief: ik heb uitgebreid gedouchet en mezelf verwend met mooie kleren.

Hahaha Gele Suikerspin, dat is bijzonder, dat die mensen daar zo verbaasd over waren! Als het toch gewoon bermbloemen zijn, gewoon doen toch!

Echt knap dat je gefietst hebt! Lijkt me echt heerlijk. Ik wil dat morgen ook gaan proberen, kijken of er hier ook leuke bloemen zijn in de buurt:) Een bosje koolzaad ofzo



Jufjufjuf, wat jammer dat je je zo voelt . Gaat het inmiddels naar de avond toe een beetje beter? Ik hoop dat je hebt kunnen uitrusten vandaag!



Ik ben vandaag naar mijn werk geweest. Het was echt fijn om mijn collega's weer even te zien en te spreken, heeft me echt goed gedaan. Was naderhand wel erg moe, dus heb verder bijna de hele middag geslapen.

Nu een fijne loungeavond met mijn man op de bank, een goede film kijken!

Leuk idee



Ik hoop dat je bloemen vind



Positief vandaag: gewandeld in mooie natuur én ook nog stofgezogen

Of de medicatie slaat aan of ik zit in mijn hyperrr modus

Rodelimo: wat goed dat je voor jezelf bent opgekomen!!! Een echte overwinning daar mag je trots op zijn!



Ik ben ook ontzettend conflict vermijdend en slik altijd alles maar. Ik leer nu ook in therapie om dat om te buigen en voor mezelf op te komen. Ik ben zelf ook altijd echt trots als ik weer even voor mezelf op kom, al is het iets kleins. Ik ben ook onzeker en ben altijd bang dat als ik mijn mening zeg de ander boos wordt of verkeerd op vat ofzo dus ik zeg meestal gewoon niets en ben stil.



Hier weer goede therapie gehad. Wat handvatten en een oefening weer meegekregen. Positief was dus een goede sessie en ik begin steeds wat vaker te huilen wat ik eerst dus nooit deed. Komt misschien ook wel door de hormonen maar dat maakt voor mij niets uit, ik huil en dat lucht op!

Ohh gele suikerspin ik hoop dat je medicatie aan slaat en je je steeds beter gaat voelen!



Gister een goede dag, vanochtend bij het opstaan wat minder, maaaaaaar er uit gegaan en net boodschappen gedaan en volgens mij knap ik weer wat op. Vanavond uit eten met de schoonfamilie, dus vanmiddag mezelf nog maar een uurtje slaap gunnen anders houd ik het denk ik niet vol.



Ik heb dus last van rare gedachten zoals ik ze zelf noem, ben bezig met wat er in de wereld afspeelt en dat soort dingen, op dat soort slechte momenten ga ik ook googlen. Ik verplicht mezelf nu een beetje om dat te verbieden want voor mijn gevoel voed ik het dan.

Maar de psycholoog zegt dat je jezelf af en toe het moet gunnen omdat je er anders mee blijft lopen... zucht. Iemand ervaring?

Ik persoonlijk laat google liggen. En vraag iemand anders voor mij te googlen.



Het hangt af van wat jij onder rare gedachten verstaat.

Over ellende in de wereld, ik kijk geen journaal meer en lees weinig dramatisch nieuws.

Als jij toch wilt weten wat er speelt en het lucht jou op, zoals het lezen dat de dader is gepakt, het ver weg is, dan zou ik wel googlen of dus iemand vragen voor jou te googlen.



Bij medische rare gedachten, zou ik een lijstje met onderwerpen/vragen maken en die met de huisarts 1x per 6 weken bespreken. Of wanneer nodig.



Bij rare suïcidale gedachten zou ik niet gaan googlen maar je gedachten/angsten met iemand of zelfs met meerdere mensen delen. Het lucht op niet alleen te blijven zitten met die gedachten. En de angst/dwang wordt daardoor minder.



Zo is hoe ik het doe.



(Heb expres alles globaal omschreven, rare nare gedachten wil ik hier niet neer zetten, dat zou ik zelf ook niet fijn vinden)

Positief: aangevoeld dat het te veel werd. Ik wou eigenlijk nog naar een drogist maar mijn lichaam zei nee. Eerst dacht ik huh? Ik heb nog niks gedaan vandaag, balen dat er niks lukt vandaag. Toen tijdens mijn wandelingetje kwam ik er achter dat ik vanmorgen al 7 huishoudelijke klussen had gedaan. Zoals de was, vuilnis weg gegooid, gootsteen ontstopt enzo. En ook nog gewandeld.

Logisch dat ik moe ben. Dus nu de hele middag en avond relaxen. Ik hoef vandaag niks meer

Lekkere triple choco cookie en een pot thee, zennn zenn.

Het slechte zin gevoel is op de achtergrond nog steeds aanwezig. Het lukt me redelijk om het er te laten zijn en gewoon iets te gaan doen.



Positief: zit in het zonnetje!!

Hoop dattie bij jullie allen ook achijnt.

Lastig lijkt me dat Sabina, met die gedachten. Ik weet ook niet of het juist beter zou zijn erover te lezen of niet. Ik denk dat dat per geval ook misschien anders is, net hoe jij erin gaat. Als je erin duikt om het te onderzoeken, voor de feiten zeg maar, dan lijkt me dat niet verkeerd en wellicht ook geruststellend. Als je het doet om je eigen gevoel te bevestigen ( het is overal een chaos en ik wil daar bewijs voor) dan zou ik eerder zeggen dat je jezelf moet afleiden op dat moment.

Doet mij een beetje denken aan wat ik bij de Mindfulness leerde over dat je een probleem hebt, daarover gaat denken en er nog wat problemen bij creëert, en dat je er op een gegeven moment het huis niet meer voor uit durft. Trouble-double trouble- triple trouble.

Zo kan ik ook bedenken dat ik de bus naar mijn werk mis bijvoorbeeld, naar de bedrijfsarts, en op het eind heb ik mij zo overstuur dat ik zeker weet dat ik mijn baan kwijt ben. Heel handig van mezelf, haha.

Misschien helpt zoiets?



Cupcake, dat klinkt zo herkenbaar! Ik ben ook echt niet goed in voor me zelf opkomen, en laten we het over zelfvertrouwen helemaal maar niet hebben. Zo fijn als zoiets dan eens een keertje lukt:)

Fijn dat je steeds dichterbij je emoties kunt komen! Dat lucht goed op denk ik!



Wauw Gele suikerspin, jij hebt ook al veel gedaan vandaag en gister! Goed bezig! En helemaal dat je ook op tijd kunt aanvoelen wanner het teveel word, echt knap. Nu heerlijk genieten van je chocoladekoekje



Jufjufjuf, lekker is het nu in de tuin hea! Ik zit nu ook heerlijk te picknicken op het grasveld, voelt net als vakantie, haha.



Vanmorgen heb ik eerst even mijn loopoefening gedaan, en daarna heb ik na een tijd rust nog een kwartier kunnen fietsen. Dat was lang geleden! Maar het was heerlijk, echt voor herhaling vatbaar!

De rest van de middag uitgerust eigenlijk, want vanavond ga ik samen met mijn man uit eten. Heb ik ook echt zin in

Sorry even een egopost / van me afschrijven. Heb momenteel niet echt de ruimte in m'n hoofd om bij te lezen en te reageren, hopelijk morgen!



Ik heb best een hele goede week achter de rug. Veel nieuwe lessen geleerd als het gaat om loslaten. Was wel hard werken deze week hoor om positief te blijven, maar toch trots op mezelf dat dat lukte. Helaas is gisteren mijn computer gecrashed en sindsdien voelt het alsof ik terug bij af ben in mijn depressie. Stomme is dat ik mijn cloud-abbonement heb moeten stopzetten omdat ik geen geld meer heb, aangezien ik niet meer zoveel kan werken. Ik had het plan om dan in plaats daarvan een extra harde schijf te vragen voor mijn verjaardag (volgende maand). Oh wat onwijs dom! Nu ben ik dus als de DOOD dat ik al mijn foto's en documenten kwijt ben. Ik baal enorm van mezelf dat ik alles niet veilig heb gezet.



Ik zie nu ook patronen bij mezelf, zoek bij ander bevestiging in mijn negativiteit over mezelf (dom he van me?!).



M'n moeder gaat er goed mee om. Geeft me de ruimte om te ventileren en stelt me gerust. M'n vader gaat in z'n eigen emoties zitten. Ik probeer hem ook duidelijk te maken dat ik nu positieve woorden van anderen nodig heb om mij wat meer uit de negativiteit te halen. Maar dat komt niet echt binnen: "ja sorry hoor, je moet je depressie niet elke keer gebruiken als excuus, dit is toch gewoon weer ontzettend dom van je?" en ja daar heeft hij ook wel weer een punt, maar dat wéét ik zelf ook wel dat het dom is. Pff hoe maak ik hem nou duidelijk dat zo'n opmerking heel hard binnenkomt als je al zo negatief denkt over jezelf?



Ik ben nu begonnen met de stage als "meeloopstage" tot ik goedkeuring heb van school. Kost veel energie maar gaat best goed vind ik! Ik heb al wel de eerste feedback terug en dat is dat ze meer willen zien wie er achter die vrolijke meid zit. Dat ze mijn ontwikkelingsproces meer willen volgen. Ik vind dit een hele worsteling, want ik ben juist zo hard bezig om te vechten tegen die depressiviteit en ik weet ook niet zo goed in hoeverre ik die negatieve gedachtes over mezelf moet delen met de stageinstelling. Bij mijn vorige stage vonden mijn stagebegeleiders het op een gegeven moment te zwaar worden met mij. Het is mijn valkuil dat ik anderen meesleur in mijn negativiteit. Dus dat wil ik nu absoluut voorkomen. Het is dus zoeken naar een balans.



Heeft iemand tips hoe ik de communicatie met anderen kan verbeteren als het gaat om de depressie? Ik zal dit ook nog bespreken met de psych, maar die zie ik pas donderdag weer.

Wat ben ik blij om toch te lezen dat het bij de meesten naar omstandigheden goed gaat! Het is niet makkelijk dat weten we allemaal maar wat fijn en goed dat we toch elke dag de kracht kunnen vinden er iets positiefs uit te halen!



Sabina: wat ik erin herken..toen ik net zwanger was vlogen alle nieuwsberichten me naar de keel. Trump is presidenr, aanslag hier, dan was er weer iets anders pff. Toen heb ik het wel even moeilijk gedacht maar meer in de zin van wat voor een wereld leven we en daarin ga ik een kindje op zetten?!? Ik heb het losgelaten en lees het nieuws nog maar heel oppervlakkig maar til er ook niet meer zo zwaar aan. Het zal allemaal wel denk ik dan. Ik probeer gewoon mijn leven te leven zoals ik dat zelf wil ongeacht van wat er om me heen gebeurt.



Hier gister ook lekker in de tuin gezeten. Vriend was aan het klussen in de tuin en ik zat erbij en keek erna hahaha. Werd gewoon weggestuurd 'jij bent zwanger dus nu als de wiedeweerga zitten!' Hahaha, mannen! Maar gelukkig kan ik er dan wel bij zitten dan is het iets gezelliger.



Vandaag wordt weer een prachtige dag! Lekker genieten.



Jempo: lastig zeg, vooral omdat je eerder er tegen aanliep dat het je collega's te veel was. Ik ben echt een open boek en flap alles er gewoon uit. Ik weet niet anders dan dat mensen er altijd begrip voor hebben en diegene die dat niet heeft die valt voor mij af. Zo heb ik mijn toenmalige beste vriendin aan de kant gezet omdat ze niet begreep wat een burn out met je doet. Ze dreef er meer de spot mee en daar had ik echt geen energie voor om daar mee om te gaan. Werk is wel anders. Hmm ja als ik mijn advies of tip moest geven dan zou dat gewoon zijn om er open en eerlijk over te zijn. Misschien tref je wel iemand die het begrijpt of mee heeft gemaakt. Een soort vertrouwenspersoon waar je af en toe je verhaal kwijt kan zonder daarbij meteen iedereen te betrekken?

Heej, mijn tip is om alleen met mensen die jou snappen en kunnen helpen te communiceren over jou depressie.



Zo kan ik juist met mijn vader er over praten en heb ik geaccepteerd dat ik er niet met mijn moeder over praat, erg verdrietig, maar het helpt mij niet.



Dus is zou er met je moeder over praten en niet met je vader. Bij een botte volgende opmerking zou je gewoon kunnen zeggen hardop: dit helpt mij niet. Ander onderwerp. Of hang op. Ga wat doen wat wel helpend is op dat momenteel; knutselen, puzzelen, kleuren, met iemand anders bellen die wel helpend is.



Verder een mooie kaart in huis hangen waarop je zet, ik ben niet dom, ik ben een mooi mens, ik ben slim, ik mag er zijn, en ik ga nu iets leuks doen omdat ik het waard ben



Op je stage zou ik persoonlijk niet teveel delen. Het kan ook gewoon zijn dat ze bedoelen, dat je soms mag aangeven, ik ben nu chagrijnig, of ik ben nu verdrietig, of sorry ik trek het niet ik ga een uur eerder weg, ik ben moe, ik ben wat stiller want ik heb slecht geslapen.

Je mag best je zwakheden laten zien, iedereen is weleens chagrijnig, moe, verdrietig.



Dat zei jou dat vragen wil nog niet zeggen dat jij daar mee akkoord hoeft te gaan



Je kunt zeggen ik heb nagedacht over de feedback, maar ik heb besloten dat ik mijn depressie op stage niet deel. Punt.



Je zou ook lukt zeggen, mijn leven heeft al genoeg ellende om stage is voor mij een moment om even mijn vrolijke kant te zijn.



Het is jou stage. Kom met punten die jij wilt leren. Mijn stagiaires mogen altijd leren wat ze zelf willen leren.



Bijvoorbeeld, anders mijn negativiteit uiten als tijdens mijn vorige stage, af en toe mij kwetsbaar opstellen door mijn grenzen aan te geven (moe, chagrijnig, je even terugtrekken)



Bespreek dit eerlijk met je stage begeleider, dan geef je meteen een stap in hun richting, je laat jezelf wat zien.

Maar alles binnen jou grens.

Gele Suikerspin; welke medicatie gebruik jij?



Ik heb venlafaxine, die is sinds vorige week opgehoogd. De eerste dagen voelde ik me goed, nu steeds zo onrustig, misselijk, moe.

Even doorbijten denk ik..

Matz even doorbijten idd, heb in het verleden ook venlafaxine gehad ( wat trouwens super goed gewerkt heeft) maar herken de bijwerkingen wel!



Bedankt voor jullie tips! Ik denk niet echt in negatieve zin om het maar zo te noemen.

In het begin wel veel gedaan dus nieuws vermijd ik, ben ook van facebook, en drang pm nieuws op te zoeken heb ik gelukkig niet.

Ik denk ( in mijn ogen ) over onnozele dingen na die mij niet per definitie slecht laten voelen maar het feit dat ze zoveel terug komen maakt dat ik er vermoeid van wordt in mijn hoofd.

Gedachten als ( vind dit trouwens moeilijk te vertellen ) hoe gaan alle kinderen in europa naar school, hebben ze, weet ik veel waar, ook van die fijne wijken om in te wonen. Ed.

Opzich geen nare maar voor mijn gevoel wel rare gedachten, heb ik me nooit mee bezig gehouden. Klote hormonen! Voelt soms of ik gek ben.

Ik ga toch maar op de negeren tour wanneer ze opkomen, want ik kan mezelf er niet mee helpen ze uit te zetten, zelfs niet als google een bevredigend antwoord heeft.



Ondanks een wat vol hoofd vanmiddag toch even een stukje gefietst met vriendlief, nu is hij eten aan het maken en gaan we zo lekker in de tuin op eten, daarna boer zoekt vrouw!

Hier helaas nog steeds dat depri gevoel...ben er nu echt wel klaar mee...kan er nu ook maar moeilijk rustig bij blijven.

Waar blijft die positieve flow????

Ik had echt het gevoel dat ik "on my way back" was en dit voelt als een echte domper.

En dan komen de twijfels weer of dit echt wel goedkomt....



Positief: met man en kids lekker buiten geweest en dadelijk bzv!

Jempo, wat fijn dat je toch aan je stage hebt kunnen beginnen! Lijkt me erg fijn dat je nu toch een soort van dagritme houd, en ook werkervaring opdoet. Top!

Ik vind het ook erg lastig om te bepalen in hoeverre je bepaalde emoties op professioneel gebied moet laten zien, vwb de depressie. Maar weet het bedrijf waar je stage loopt/ je stagebegeleider van je situatie? Als hij er al van weet zou ik denk ik jouw eerdere ervaring en de angst die je daardoor opgelopen hebt delen, en aan jouw begeleider vragen hoe hij dat voor zich ziet en met wie het evt handig is jouw verhaal te delen, zodat ze je kunnen helpen. Of ze je zeg maar op stage niveau willen monitoren, of misschien ook of je qua depressie vooruitgaat zeg maar?



Jammer dat jouw vader zich niet beter kan inleven in jouw situatie... En dat ook nog op die manier uit! Knap van je dat je hem gezegd hebt dat je daar niet van gediend bent! Als hij daar niet naar luistert zou ik het contact voor nu gewoon even heel oppervlakkig houden, hoe lastig ook, en meer met je moeder optrekken en alleen met haar afspreken.

Ik heb hier een soortgelijke situatie. Mijn problemen komen voort uit mijn moeders problemen, alleen wil zei niet zien dat zij een probleem heeft (een te pijnlijk trauma wat ze dus ontwijkt). Nu mijn psycholoog dit als diagnose gegeven heeft kan ik er met haar ook vrijwel niet meer over praten, omdat ze vind dat ik gek ben en dat ik het helemaal verkeerd aanpak.

Ik spreek haar nu dus veel minder, en spreek vooral met mijn vader af. Dat is hartstikke fijn om te doen, maar ik vind het erg jammer dat er nu zo'n barrière bestaat. Ik hoop dat het hier tijdelijk gaat zijn, en ik hoop dat voor jou ook Jempo.



Hahaha Cupcake, goed geregeld! Wat lief van jouw man. Jij mocht alleen een een taart bakken voor in zijn pauze?



Sabina, dat lijkt me erg lastig . Enige positieve is dat als het aan de hormonen ligt het als het goed is over een tijdje weer weg is, al schiet je daar nu natuurlijk niets mee op. Een heel gek idee: Zou je die gedachten misschien wat kunnen verlichten als jij iets zou doen voor de kinderen in de rest van europa? Ook al is het iets heel kleins? Een kennis van mij heeft bijvoorbeeld een tijdje kleine octopussen gehaakt voor couveusekindjes in allerlei landen voor het goede doel.

Ik hoop echt voor je dat die gedachten gauw af zullen nemen! Lekker fietsen helpt wel voor even dan lijkt me. Heerlijk om te doen!



Jufjufjuf, wat vervelend dat dat negatieve gevoel zo lang aanblijft... Ik kan me voorstellen dat je er rusteloos van word, maar het komt echt goed! Ik hoop dat je vannacht goed kunt slapen, en dat de wereld er morgen dan weer heel anders uitziet.



Hier was het een rommeldagje. Ik heb samen met mijn man allerlei klusjes gedaan die nog gedaan moesten worden rondom het huis. Tenminste, hij heeft meer gedaan dan ik . Ik heb voornamelijk onkruid zitten wieden in de borders, een heerlijk relaxt werkje

Nu ben ik wel behoorlijk moe, maar krijg ik wel een beetje een trots gevoel als ik naar mijn borders kijk

Wat een onwijs fijne reacties zeg! Jullie hebben geen idee hoe dankbaar ik ben! Zal later uitgebreid reageren, ben nu erg moe.

Positief: een hobby rustig aan opgepakt. Gewandeld. Voelde me goed vandaag



Slaap lekker iedereen!!

Jufjufjuf; ik herken wel veel in jouw klachten/verhaal. Ik heb je even een privebericht gestuurd (hoop niet dat je het erg vindt).

Rodelimo, haha ik heb al het e.e.a gedaan, geeft een goed gevoel maar helpt helaas niet mee aan de gedachte.

Vandaag een nieuwe week en ik ga het deze week eens op de negeerstand proberen te zetten. Voelt een beetje als een verslaving waar ik van af moet. Elke keer als ik na wil denken over dingen in de wereld ga ik mezelf verplichte iets te doen of proberen een andere gedachte op te zetten, ben benieuwd.



Gele suikerspin, wat fijn dat je je alweer goed voelde! Op naar weer zo'n goede dag!



Ik ga nu even lekker ncis terug kijken en na de lunch richting sportschool, even een uurtje baantjes trekken!

Gele suikerspin, wat leuk dat je weer aan een hobby toegekomen bent! Tof!



Sabina, goed zeg, alweer naar de sportschool! Goed bezig! Zwemmen is wel echt heerlijk. Ik kan niet wachten tot hier het zwembad opengaat (buitenbad), lijkt me erg lekker om dat regelmatig even te gaan!



Ik ben vanmorgen bij de tandarts geweest. Ik dacht na het kies-debacle, laat ik de rest ook maar even laten checken. Ik was best wel nerveus, want mijn hoofd zit nu echt stampensvol met gedachten nav het gesprek met de psycholoog, dus nog meer dingen kon ik er echt even niet bij hebben. Maar gelukkig was alles goed! Een klein gaatje, maar dat is weer verholpen. Ben ik daar weer een half jaar vanaf!



Ook heb ik een goed gesprek met mijn opa gehad vandaag over mijn traject bij de psycholoog, en wat er nu allemaal gaat gebeuren. Dat was echt heel erg fijn. Ik wist niet zeker hoe hij erop zou reageren (hij de vader van mijn moeder), maar hij was superlief en heel steunend. Echt fijn.

Ik was ook best trots op mijzelf dat ik hem gebeld had. Het ging vanmorgen helemaal niet goed, dus ik had hem gebeld om even te kletsen, omdat mij dat meestal wel opvrolijkt. Maar normaal wil ik eigenlijk nooit iemand belasten met mijn problemen, en het liever zelf oplossen, zodat niemand last heeft van mij. Maar hij vond het niet erg, of niet gek, volgens mij juist fijn dat ik hem belde. Wat een fijn gevoel Echt een mijlpaal voor mij!

Nu komen mijn opa en oma donderdag eten. Superfijn

Nou m'n harde schijf is dus echt stuk... Voel me verschrikkelijk. Al m'n foto's en bestanden kwijt, zomaar. Ik kan het op dit moment ook niet goed overzien wat dit betekent. Ik zeg steeds tegen mezelf dat het écht steeds een beetje beter met me gaat, maar door dit soort dingen blijkt toch maar weer dat ik er nog langer niet ben. Want ja, als je al moeite hebt om twee keer per dag je tanden te poetsen dan is back-uppen nog een stapje te ver. En beide voorbeelden hebben nogal grote gevolgen, dat moet ik nu echt onder ogen gaan zien.



Ik heb morgen nog een dag stage en ga dan woensdag de huisarts weer bellen of ik écht niet iets kan krijgen voor het slapen of misschien doorverwezen kan worden naar het slaapcentrum. Ik denk dat goed slapen de depressie al iets zou verminderen. Want zo kan ik echt niet doorgaan. Die 1x per week naar de psycholoog is gewoon echt niet genoeg blijkbaar.



Bovenstaande is ook positieve praat, want deze stap durf ik nu pas eindelijk te zetten.

En dan ga ik nu even teruglezen! Ik heb nu de afspraak met mezelf dat ik elke dag tot 21u mag internetten, daarna moeten alle schermen uit zodat m'n lijf hopelijk wat melatonine gaat aanmaken



@Cupcake1988 Wat mooi dat je probeert om je op het nu te focussen. Ik denk soms ook nog iets teveel naar de toekomst. De periode waarin ik nu zit (afstuderen) draait daar soms ook bijna alleen nog om lijkt het wel. Terwijl dat niet zozeer beter is voor het herstel!



@Rodelimo Ik heb geen medicatie hoor, die validespert is gewoon een combi van melatonine en valeriaan, van de DA. Ik heb het doosje nu aan een vriendin gegeven. Werkte bij mij helaas niet goed. De hoofdpijn heb ik nu nog steeds, dus misschien toch niet door de valdispert maar door slaapgebrek oid? Heb echt nooit hoofdpijn.



Qua boeken lees ik momenteel alleen zelfhulpboeken. Op dit moment 'denk je sterk', was een tip van een forummer hier. Gaat over cognitieve gedragstherapie. Durf nog niet te zeggen wat ik ervan vind.



En haha ja hier sinds de depressie ook gek van kinderfilms! Ik kijk ook van die flauwe filmpjes op youtube met pratende dieren ofzo. Bij een dansende papegaai heb ik voor het eerst echt weer even een blij gevoel gehad. Echt bizar want voor mijn depressie kon ik niets met dat soort filmpjes haha.



Ik kijk inderdaad ook geen films meer waar actie in voorkomt o.i.d. Beïnvloedt m'n stemming enorm. Terwijl ik vroeger stapelgek was van horrorfilms. En ik volg al helemaal niet waar de aanslagen plaatsvinden. Tot grote verbazing van sommige mensen. Facebook ben ik ook van afgekickt, man wat werd ik daar ellendig van!



@Gele_Suikerspin oh wat een heerlijke positieve posts maak jij! Ik zit hier gewoon trots op je te zijn! Je bent inspirerend voor me!



Trouwens heel tussendoor, ik bedenk me nu ook: een lege laptop... misschien moet ik het positief bekijken. Is het een teken van boven dat ik met een schone lei moet beginnen. Ben de laatste tijd ook veel bezig met minimaliseren, plannen, orde in m'n hoofd. Het doet nog steeds zeer hoor, ook m'n vakantiefoto's kwijt e.d... maar ik heb er ook niets aan als ik daarover ga zitten sippen.



Nogmaals bedankt voor jullie reacties op mijn post over communicatie! Was wel even een eye-opener, jullie formuleren het zo goed! Ik ben er direct mee aan de slag gegaan en heb op stage aangegeven wat ik nodig heb. Ik merk wel dat ik het erg zwaar vind, heb continu het gevoel dat ik elk moment in huilen kan uitbarsten en merk dat ik erg angstig ben en hierdoor weinig zeg op stage. Ik wil dit woensdag op mijn vrije dag ook op papier gaan zetten, zodat de stage hier ook vanaf weet.



Met mijn vader heb ik ook een gesprek gehad. Blijkbaar heeft die soms ook wat tijd nodig voordat wat ik zeg 'binnenkomt'. Want nu begreep hij het direct en zei ook direct 'ach we hebben nog zat foto's, over een tijdje ben je dit alweer vergeten'. Wat een opluchting. Het is voor m'n ouders ook niet niets natuurlijk, zo'n jonge dochter die zo moet vechten.



@Gele_Suikerspin ik heb een groot visionboard op m'n kamer met allerlei mooie lijfspreuken. Met in het groot: ik ben niet wat ik denk!



En ik heb inderdaad gisteren gewoon maar aangegeven aan het eind van de dag dat ik erg vermoeid was en dat ik graag naar huis wilde. Kreeg de indruk dat ze dat ook wel konden waarderen.



@Rodelimo ja dat is ook de reden dat ik graag nú wilde beginnen met de stage. Van thuiszitten zakte ik nog dieper weg. Nu heb ik inderdaad wat afleiding en hopelijk doe ik ook wat succeservaringen op. Ik merk alleen wel dat mijn concentratie erg slecht is. Ik heb ook nog veel moeite met lezen (zo ook op dit topic), waardoor ik veel meer tijd nodig heb en dat is voor anderen soms wel vervelend. Misschien moet ik dat ook wat meer gaan benoemen, dat dit onderdeel is van de depressie. Dat soort dingen vind ik erg lastig om te benoemen door de negatieve ervaringen uit het verleden. School heeft zéér expliciet aangegeven dat de stage geen zorginstelling is en dat de depressie wel los moet blijven staan van de stage. School vroeg ook aan mij of ik de depressie 'thuis kon laten' (letterlijk zo gevraagd). Ik heb wel aangegeven dat ik dit wil proberen.



Wat erg dat je moeder denkt dat je gek bent! Lijkt me heel naar! En tegelijkertijd heel mooi hoe je opa reageerde, zo lief! Heb de tranen in de ogen staan!

Hihi, Jempo, ik moest wel lachen om je opmerking over jezelf toestaan tot 21h te mogen internetten (goed idee overigens!) en je post die om 20:59 geplaatst was. Timing!



Wat balen van je harde schijf... Ik kan me goed voorstellen dat je daar even goed ziek van bent! (uitdrukking, niet letterlijk). Vakantiefoto's lijken me wel het allerergst om kwijt te zijn. Ik hoop voor je dat je die evt bij vrienden/familie/reisgenoten nog wat terug kunt vinden? Ik vind het heel knap van je dat je het nu al van de positieve kant weet te benaderen in ieder geval!



Hoe gaat het met slapen nu? Heb je nog contact gehad met de huisarts over evt slaapmedicatie?



En wat goed van je dat je op je stage meteen aan de slag gegaan bent met de communicatie! Hoe reageerde je stagebegeleiders daarop? Stonden ze daar wel voor open? Als ze je daarbij goed willen ondersteunen, en je aangenomen hebben terwijl ze wisten dat je een depressie had, zou ik er zo open mogelijk over communiceren. Dan is het voor hen ook duidelijk dat dit misschien helemaal niet jouw capaciteiten zijn zoals je ze hebt, maar alleen zoals ze tijdens je depressie nu zijn.



Wat ik me trouwens nog bedacht over die negatieve emoties icm een depressie, van wat ik me kan herinneren van die van mij een aantal jaar terug, was dat ik alle negatieve emoties wegdrukte. Dus ook de hele normale, zoals dat je inderdaad echt wel even behoorlijk mag balen als je harde schijf chrasht, of als je de bus mist en te laat bent oid. Ik deed altijd alsof alles goed was, altijd dat masker op. Later sprak ik nog eens een vriendin van de middelbare school (toen ik die depressie had), en die zei van:"ja, het was altijd heel vreemd. Je gedroeg je altijd heel vrolijk, maar er hing gewoon een enorme wolk van negativiteit om je heen, en ik kon het nooit helemaal plaatsen". Toen ik haar later vertelde over die depressie viel voor haar alles op haar plek en zei ze dat ze dat toen graag geweten had, dan had ze me beter begrepen. Niet gezegd dat dat bij jou ook zo is, maar misschien straalde je op je stage heel verschillende emoties uit en vroeg je begeleider er daarom naar?

Sophie van den Enk kon hierover erg mooi vertellen tijdens het depressiegala vond ik.



Hier heb ik gisteren een heel postieve dag gehad, zo positief eigenlijk dat ik nog niet eens tijd gehad had om erover te schrijven, haha. 's ochtends had ik eerst een afspraak met de bedrijfsarts. Hij was ook erg blij dat er eindelijk duidelijkheid is over een diagnose en een behandeling, en stelde zich heel erg meewerkend op. Ik krijg dan ook de ruimte om mij nu goed te richten op de EMDR therapie, en even iets minder op werk de komende weken. Wel stelde hij voor om dan wel iedere dag op een bepaalde tijd even iets aan werk te doen, al is het maar een half uurtje thuis. Om weer een beetje ritme op te bouwen zeg maar. Positief! Ik ben erg blij dat alle hulpverleners nu op een lijn zitten en het daar ook allemaal over eens zijn. Heb ik nu echt de ruimte in mijn hoofd om me te richten op mijn herstel



's avonds ben ik naar de bioscoop geweest met een vriendin. (na heel de middag geslapen te hebben) Beauty & the Beast. Echt een mooie film! Ik was er een beetje huiverig voor, omdat het toch een remake is in feite, maar het bleef een mooi sprookje om in op te gaan, en gewoon mooi opgenomen en gefilmd. Echt top! Superleuke avond.



Nu heb ik net mijn loopoefening gedaan, de rest van de dag is een loungedag. Gisteren was toch aardig teveel, dus vandaag maar wat bijkomen. Maar ik heb een hoop positieve energie opgedaan, dus het was het me wel waard