Psyche
alle pijlers
Postnatale depressie
dinsdag 16 mei 2017 om 22:17
Lieve mama's, heeft een van jullie ervaring mt een postnatale depressie?
Mijn zoontje is 5 maanden, ik voel me verschrikkelijk, hulp is ingeschakeld, ha heeft me doorverwezen naar het HSK en die bellen hopelijk asap voor een afspraak. Mijn man probeert me zo veel mogelijk te steunen
Maar toch voel ik me zo vreselijk alleen.. onbegrepen en bang
Ergens zoek ik dus een stukje herkenning, en ik zoek handvatten, om hier door heen te komen, de dag door te komen
Heb het gevoel dat ik mijn hoofd amper boven water kan houden
Wat heeft jou geholpen tijdens je pnd...?
Mijn zoontje is 5 maanden, ik voel me verschrikkelijk, hulp is ingeschakeld, ha heeft me doorverwezen naar het HSK en die bellen hopelijk asap voor een afspraak. Mijn man probeert me zo veel mogelijk te steunen
Maar toch voel ik me zo vreselijk alleen.. onbegrepen en bang
Ergens zoek ik dus een stukje herkenning, en ik zoek handvatten, om hier door heen te komen, de dag door te komen
Heb het gevoel dat ik mijn hoofd amper boven water kan houden
Wat heeft jou geholpen tijdens je pnd...?
dinsdag 16 mei 2017 om 23:53
Wat goed dat je hulp hebt gezocht!
Vervelend dat het waarschijnlijk nog even gaat duren, terwijl jij waarschijnlijk nù de hulp zo hard nodig hebt.
Ik sluit me aan bij HoesjeBoesje, probeer zoveel mogelijk structuur in je dagen aan te brengen, zodat ze 's ochtends niet als een uitzichtloze lap tijd voor je uitliggen. En licht zoveel mogelijk je naaste omgeving in, zodat je iig geen tijd en energie hoeft te stoppen in de 'met-mij-gaat-alles-goed-show'.
En voel jezelf vooral niet schuldig. Dit kan iedereen gebeuren en het gaat over, echt
Als je het fijn vindt mag je me een pb sturen. Ik heb zelf destijds ook via dit forum met een ervaringsdeskundige gemaild, daar heb ik toen veel aan gehad.
Vervelend dat het waarschijnlijk nog even gaat duren, terwijl jij waarschijnlijk nù de hulp zo hard nodig hebt.
Ik sluit me aan bij HoesjeBoesje, probeer zoveel mogelijk structuur in je dagen aan te brengen, zodat ze 's ochtends niet als een uitzichtloze lap tijd voor je uitliggen. En licht zoveel mogelijk je naaste omgeving in, zodat je iig geen tijd en energie hoeft te stoppen in de 'met-mij-gaat-alles-goed-show'.
En voel jezelf vooral niet schuldig. Dit kan iedereen gebeuren en het gaat over, echt
Als je het fijn vindt mag je me een pb sturen. Ik heb zelf destijds ook via dit forum met een ervaringsdeskundige gemaild, daar heb ik toen veel aan gehad.
The time is now
woensdag 17 mei 2017 om 08:47
Wat ontzettend naar dat je je zo voelt! En wat goed dat je hulp hebt gezocht. Ik weet zeker dat er hier een heleboel mensen zijn die hetzelfde meegemaakt hebben, dus weet: het ligt niet aan jou!
Wat ik het ergst vond zijn de schuldgevoelens. Je kan er niet voor jou kind zijn op de manier die jij graag zou willen, je hebt nergens zin in. Banba geeft hele goede tips en ik zou zeker contact opnemen met zoveel mogelijk mensen die jou kunnen steunen.
Je bent niet alleen, je doet het ontzettend goed.
Let vooral op jezelf, want bij het letten op jezelf stel je ook jouw kind en jouw gezin centraal!
Als het goed gaat met jou... afijn, je kent het!
Ik wens je heel veel sterkte toe. Weet dat met de hulp die je gaat krijgen de weg ingezet is naar beterschap. Kijk naar wat wèl goed gaat en wat jij op dit moment wèl kan. Je doet het fantastisch. <3
Wat ik het ergst vond zijn de schuldgevoelens. Je kan er niet voor jou kind zijn op de manier die jij graag zou willen, je hebt nergens zin in. Banba geeft hele goede tips en ik zou zeker contact opnemen met zoveel mogelijk mensen die jou kunnen steunen.
Je bent niet alleen, je doet het ontzettend goed.
Let vooral op jezelf, want bij het letten op jezelf stel je ook jouw kind en jouw gezin centraal!
Als het goed gaat met jou... afijn, je kent het!
Ik wens je heel veel sterkte toe. Weet dat met de hulp die je gaat krijgen de weg ingezet is naar beterschap. Kijk naar wat wèl goed gaat en wat jij op dit moment wèl kan. Je doet het fantastisch. <3
woensdag 17 mei 2017 om 11:15
Wat zijn jullie lief. Dankje voor al jullie fijne woorden. Structuur, dat is een fijne tip dat ga ik creeeren. als ik alleen thuis ben met de kids zoals nu dat voel ik me zo verloren, zonder houvast, ik kan het niet opbrengen met mijn dreumes van 18 maanden te spelen, erg he? Ik voel me daar echt verschrikkelijk over.. . Ik ben helemaal niet van het tv laten kijken, maar zet het nu best vaak aan, om
mezelf te ontlasten... ook iriteer ik me vaak aan mijn dreumes, vind ik het vervelend dat ze bij mij is
pfff ik voel me zo'n slechte moeder door die gevoelens en gedachtes.. want ze (dreumes) is eigenlijk zo lief. Zo ook met mijn zoontje, hoewel het met hem wat makkelijler is aangezien hij echt een makkelijke blije baby is van 5 maanden die je niet hoeft te entertainen
Ik weet niet zo goed hoe ik het mijn omgeving kan laten weten, ergens heb ik daar ook helemaal geen behoefte aan, alsof het echter word als ik het de wereld in gooi, ik wordt al moe en verdrietig als ik daar aan denk. En die schaamte gevoelens... die zijn inderdaad het aller ergst, misschien ook dat ik veel onbegrip heb naar mezelf, ik heb 2 prachtige gezonde kinderen, ik ben mama wat ik altijd al wilde, tis ook nooit goed...?
Sorry voor deze wir war, zo voelt het iig, met een paar best pure gedachtes / gevoelens
mezelf te ontlasten... ook iriteer ik me vaak aan mijn dreumes, vind ik het vervelend dat ze bij mij is
pfff ik voel me zo'n slechte moeder door die gevoelens en gedachtes.. want ze (dreumes) is eigenlijk zo lief. Zo ook met mijn zoontje, hoewel het met hem wat makkelijler is aangezien hij echt een makkelijke blije baby is van 5 maanden die je niet hoeft te entertainen Ik weet niet zo goed hoe ik het mijn omgeving kan laten weten, ergens heb ik daar ook helemaal geen behoefte aan, alsof het echter word als ik het de wereld in gooi, ik wordt al moe en verdrietig als ik daar aan denk. En die schaamte gevoelens... die zijn inderdaad het aller ergst, misschien ook dat ik veel onbegrip heb naar mezelf, ik heb 2 prachtige gezonde kinderen, ik ben mama wat ik altijd al wilde, tis ook nooit goed...?
Sorry voor deze wir war, zo voelt het iig, met een paar best pure gedachtes / gevoelens
anoniem_346681 wijzigde dit bericht op 17-05-2017 11:26
60.62% gewijzigd
woensdag 17 mei 2017 om 12:00
Gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar voel je niet schuldig over die gevoelens en gedachten. Je houdt zielsveel van je kinderen, maar nu vind je het gewoon even niet leuk*. En dat mag!
Ik heb zelf geen PND gehad, maar er wel dicht tegenaan gezeten en worstel nu nog steeds (zoon inmiddels 15 maanden) met dergelijke gedachten. Een psycholoog biedt mij veel hulp in hoe ik beter voor mezelf kan zorgen.
*Ik weet dat een PND meer is dan het "gewoon even niet leuk vinden".
Ik heb zelf geen PND gehad, maar er wel dicht tegenaan gezeten en worstel nu nog steeds (zoon inmiddels 15 maanden) met dergelijke gedachten. Een psycholoog biedt mij veel hulp in hoe ik beter voor mezelf kan zorgen.
*Ik weet dat een PND meer is dan het "gewoon even niet leuk vinden".
woensdag 17 mei 2017 om 13:03
Maar dat is toch ook behoorlijk pittig met een dreumes en een baby en een PND? Geef je zelf niet op de kop!
Wil je vertellen wat je klachten zijn? Ben je erg vermoeid, depressief?
Heb je hulp om er bovenop te komen?
Ikzelf was erg moe, kon niet meer slapen, had allerlei vreemde klachten en een heel vreemd wattengevoel in mijn hoofd.
Ik ben uiteindelijk bij een iemand terecht gekomen; ze is ervaringsdeskundige en oa natuurgeneeskundige gespecialiseerd in PND.
Op een gegeven moment toch ook de antidepressiva gegaan, zo er langzaam weer uit gekrabbeld.
Wil je vertellen wat je klachten zijn? Ben je erg vermoeid, depressief?
Heb je hulp om er bovenop te komen?
Ikzelf was erg moe, kon niet meer slapen, had allerlei vreemde klachten en een heel vreemd wattengevoel in mijn hoofd.
Ik ben uiteindelijk bij een iemand terecht gekomen; ze is ervaringsdeskundige en oa natuurgeneeskundige gespecialiseerd in PND.
Op een gegeven moment toch ook de antidepressiva gegaan, zo er langzaam weer uit gekrabbeld.
woensdag 17 mei 2017 om 13:08
Dankje Bloemenzee, ik hoop dat ik ook snel psychische hulp krijg.
Vraagje.. ik merk dat mijn omgeving reageert met: het is ook zwaar, met 2 kinderen, jouw wereldtje is zo klein, en je legt altijd de lat zo hoog
Deze mensen bedoelen het lief en meedenkend, maar ik merk dat het me enorm raakt..
Ik worstel al enorm met een schuldgevoel en alles wat zij zeggen is voor mij een bevestiging dat ik er zelf iets aan zou kunnen doen, dat het door mij komt, door de keuzes die ik maak.
Dat doet erg zeer, maar ik weet niet zo goed hoe ik uit kan leggen dat een pnd niet iets is wat ontstaat door drukte of door het maken van bewuste keuzes zoals dat mijn kinderen een bepaald voedingspatroon volgen die miss wat meer aandacht vraagt dan het voedingspatroon wat zij kennen...
Hoe leg ik dat uit? Hoe zijn jullie hier mee om gegaan?
Vraagje.. ik merk dat mijn omgeving reageert met: het is ook zwaar, met 2 kinderen, jouw wereldtje is zo klein, en je legt altijd de lat zo hoog
Deze mensen bedoelen het lief en meedenkend, maar ik merk dat het me enorm raakt..
Ik worstel al enorm met een schuldgevoel en alles wat zij zeggen is voor mij een bevestiging dat ik er zelf iets aan zou kunnen doen, dat het door mij komt, door de keuzes die ik maak.
Dat doet erg zeer, maar ik weet niet zo goed hoe ik uit kan leggen dat een pnd niet iets is wat ontstaat door drukte of door het maken van bewuste keuzes zoals dat mijn kinderen een bepaald voedingspatroon volgen die miss wat meer aandacht vraagt dan het voedingspatroon wat zij kennen...
Hoe leg ik dat uit? Hoe zijn jullie hier mee om gegaan?
woensdag 17 mei 2017 om 13:17
Lees je berichje pas na mijn post matz. Heeft de natuurgeneeskundige je kunnen helpen? Ik ben wel benieuwd wat zij zouden kunnen betekenen voor mij.
Mijn klachten zijn ook moeheid en niet kunnen slapen, veel en vaak wakker liggen, het wattengevoel ken ik ook, ik omschrijf het ook wel alsof ik er niet bij ben, alsof ik afwezig ben, heb ook het gevoel niet in mijn lijf te zitten en steeds verder van mezelf af te staan. Ik heb last van angst, hier thuis gaat het redelijk oke maar buiten of op andere plekken heb ik het idee dat iedereen naar me kijkt en negatief over me denkt.
Ik heb last van dwang gedachtes, vooral in de auto, dat ik zo de weg af kan sturen, of tegen een boom of een andere auto, dat het dan klaar is, wat er dan zou gebeuren, maar ook dat ik mijn dochter de trap af duw, en last van dwanggedachtes vlak voor het hoogtepunt tijdens seks of masturbatie, dan zijn er ineens mensen bijv. familie leden in mijn fantasie die daar totaaaaal niet thuis horen. Dat maakt ook dat ik dus geen orgasme meer wil krijgen, sowieso is mijn lidibo echt gone.
Ik denk trouwens niet dat ik me aan deze dwanggedachtes toe zou geven, zo voelt het niet, maar ze beangstigen wel, en lijden af. Ik rij dus ook geen auto meer.
Verder algeheel gevoel van down, nergens zin in hebben, geen fut en energie voor wat dan ook, geen zin om iets te doen maar ook echt geen zin om niks te doen.
Mijn klachten zijn ook moeheid en niet kunnen slapen, veel en vaak wakker liggen, het wattengevoel ken ik ook, ik omschrijf het ook wel alsof ik er niet bij ben, alsof ik afwezig ben, heb ook het gevoel niet in mijn lijf te zitten en steeds verder van mezelf af te staan. Ik heb last van angst, hier thuis gaat het redelijk oke maar buiten of op andere plekken heb ik het idee dat iedereen naar me kijkt en negatief over me denkt.
Ik heb last van dwang gedachtes, vooral in de auto, dat ik zo de weg af kan sturen, of tegen een boom of een andere auto, dat het dan klaar is, wat er dan zou gebeuren, maar ook dat ik mijn dochter de trap af duw, en last van dwanggedachtes vlak voor het hoogtepunt tijdens seks of masturbatie, dan zijn er ineens mensen bijv. familie leden in mijn fantasie die daar totaaaaal niet thuis horen. Dat maakt ook dat ik dus geen orgasme meer wil krijgen, sowieso is mijn lidibo echt gone.
Ik denk trouwens niet dat ik me aan deze dwanggedachtes toe zou geven, zo voelt het niet, maar ze beangstigen wel, en lijden af. Ik rij dus ook geen auto meer.
Verder algeheel gevoel van down, nergens zin in hebben, geen fut en energie voor wat dan ook, geen zin om iets te doen maar ook echt geen zin om niks te doen.
woensdag 17 mei 2017 om 13:43
Herkenbaar wat je verteld. Mijn gedachtes werden minder. Ik ben eerst met zoon gaan rijden, want een ding wist ik zeker, ik zou hem niet dood willen. Wel wilde ikzelf verdwijnen, en risico als ik alleen ging rijden vond ik een tijdje te hoog.
Boodschappen doen was ook zo lastig, ik werd angstig en benauwd. Dus eerst gaan oefenen op maandag ochtend.
Boodschappen doen was ook zo lastig, ik werd angstig en benauwd. Dus eerst gaan oefenen op maandag ochtend.
woensdag 17 mei 2017 om 13:51
donderdag 18 mei 2017 om 10:47
Hoi Floater met veel herkenning lees ik je post. Ik heb een kindje van net een jaar en voelde me vanaf de dag na de bevalling anders en niet mezelf. Iedereen zei het zijn kraamtranen. Het hoort erbij. Dat gevoel ging niet weg. Na 2 weken kreeg ik angst gedachten en paniekaanvallen. Heb toen meteen hulp gezocht bij een psycholoog. Ik heb nooit medicatie gehad. Na 9 maanden ging ik me beter voelen. Wat mij heeft geholpen is inderdaad vertellen hoe je je voelt. Spreek uit waar je bang voor bent dan kunnen anderen of de psycholoog je helpen het te relativeren. Jij bent je gedachtes niet. Hormonen doen veel met je. Daarbij de verantwoordelijkheid voor kindjes en slapeloze nachten maken dat je je zo voelt. Praten helpt. Op een gegeven moment ga je zelf inzien dat wat jij denkt niet realistisch is. Dan ga je ook weer zelfvertrouwen krijgen. Het wordt beter al snap ik dat dat nu niet zo voelt. Sterkte
Heb
Heb
