PTSS en naasten

Ik denk dat de hoofdlijn van dit topic is: het is voor partners en buitenstaanders verdómd moeilijk. Ik heb het ook bij mijn ex partners gezien, zie het ook nog steeds bij mijn vrienden.

[...]

TO, zoek hulp hierbij. En denk ook goed om jezelf.

.

.

Thuisblijver445 schreef: ↑

03-09-2019 22:45

Yup, "ik wil anders maar ik kan het niet, ik zit vast" heb ik letterlijk een paar maanden geleden ook gehoord...en destijds niets mee gedaan...>> ze zei tegen mij dat haar hoofd voelde alsof alle draadjes van het netwerk losgekoppeld en verkeerd aangesloten waren.

Ik weet ook niet wat zij precies wilt, maar het is me nu wel duidelijk dat ik moet beginnen met luisteren zonder oordeel.

Herkenbaar hoe ze het beschrijft. Ja, door te luisteren zonder oordeel kom je er vaak sneller achter wat iemand wil of juist niet.

Ik heb je een pb gestuurd.

Ik haal straks even wat reacties weg ivm herkenning. Thuisblijver: zou jij dan mijn quotes willen verwijderen?

Edit: Slechts 1 reactie aangepast, gaat om de 1 na laatste over hulp die je gequote hebt.

Thuisblijver445 schreef: ↑

03-09-2019 21:12

Ik bedoel alleen maar dat ik denk je versimpelde voorbeeld te begrijpen, ik bedoel het goed, en bedoel daar niet mee dat ik denk dat ik er al ben. Ik weet dat het waarschijnlijk pas stapje 1 uit de 100 is.

En als ik heel erg eerlijk ben, vind ik het ook wel heel moeilijk om het niet te snappen. Ik heb de afgelopen maanden van mijn vriendin als ze iets uit probeerde te leggen, over wat er was en hoe ze dingen ervaarde daar, zo vaak "maar je snapt het niet" te horen gekregen of een "je weet niet hoe het hier is". Zo moedeloos en machteloos word ik daarvan.

Ik volg dit gesprek al even een beetje. Ik wilde even de tijd nemen om te reageren en dat ging tot nu toe niet vanwege werk etc.

Mijn partner heeft PTSS en ik herken een hoop van wat Pergamon en Wolfmeisje schrijven. Complimenten trouwens voor Pergamon en de manier waarop je het omschrijft! Ik vind het knap dat je een zo complex iets, zo goed in Jip en Janneke taal weet uit te leggen!

Snappen is inderdaad haal erg moelijk. In de 'paniek aanvallen' (ik noem ze buien) gebeurt er zo veel in het hoofd van iemand met PTSS dat dat simpelweg niet te snappen is. Het is kortsluiting en niet met 'logisch nadenken' te beredeneren of uit te leggen en bij iedereen anders. Ik snap mijn partner vaak ook niet. Het enige wat ik kan doen is proberen rustig te blijven, proberen te lezen wat hij nodig heeft. In mijn vriend zij geval is dat soms een knuffel, soms rust en heel soms gewoon een 'schop onder zijn kont'. Compleet afhankelijk van zijn gemoedstoestand, hoe ver de bui is, de omstandigheden. Nu, na 5 jaar, 'lees' ik hem soms nog steeds verkeerd. Of soms ben ik ook moe of een hoop aan mijn hoofd en kan ik even wat minder geduld opbrengen. Het is nu eenmaal zo en we zullen er samen mee moeten dealen. We praten wel veel, op momenten dat hij geen last van zijn PTSS heeft.

Het is soms ontzettend moeilijk en hoewel PTSS geen vrijbrief is voor 'hufter gedrag' pik ik sommige dingen wel van hem, die ik van exen echt niet geaccepteerd heb. Zo kan mijn partner in zijn buien vaak 'dichtslaan'. Hij weet/ kan dan gewoon even niet terug praten. Met als gevolg dat ik dan even een soort silent treatment krijg, terwijl ik juist de neiging heb om te willen blijven praten, Ik moet op zo'n moment echt mezelf voor houden dat dat zijn PTSS is en ik ook gewoon even mijn kop moet houden en hem tijd geven om zijn hoofd er weer bij te halen. Weg lopen moet ik op zo'n moment juist niet doen. Dat interpreteert mijn partner dan weer in zijn PTSS als in de steek gelaten worden en dan is de kortsluiting compleet. Voor mij ontzettend moeilijk en soms lukt het ook niet. Maar dat is leren omgaan met de PTSS.

Ik lees in je andere topic dat je vriendin in het verleden depressies gehad heeft en ze toch malaria tabletten (Lariam?) gekregen heeft. Zij had dan nooit Lariam mogen krijgen. Ik ben zelf ook gevoelig voor depressies en mag om die reden ook geen Lariam. Als ik naar een malaria gebied moest, kreeg ik altijd Malerone mee van de betreffende organisatie. Of in 'lager risico gebieden' niet de malaria medicatie preventief slikken, maar alleen als je malaria (verschijnselen) hebt. Lariam is echt smerig spul waar je, als je er gevoelig voor bent, flink van door kan draaien. De meeste mensen hebben er geen last van of dromen alleen wat heftiger. Maar het kan echt schadelijk zijn.

Ik begrijp uit je andere topic dat je vriendin in een ontwikkelingsland heeft gezeten? Dat is, ook zonder Lariam en onveilige situaties, al ontzettend heftig. Niet alleen de voor de hand liggende aspecten als de armoede en ellende die je om je heen ziet, maar ook op andere aspecten doet dat heel veel met je. Eenzaamheid, gebrek aan privacy, niet de 'weg' weten (niet letterlijk), andere cultuur, andere taal. Maar ook: als je veel ellende o je heen ziet, kun je geneigd zijn om je eigen problemen te bagatalliseren. Want de ellende die je om je heen ziet is zoveel erger. Dus wil je je niet te veel 'aanstellen' en ga je maar door zonder te zeuren. Tot je te ver gegaat en in elkaar klapt. Want je eigen problemen mogen er ook altijd zijn, maar dat vergeet je.

Het is heftig TO en ik weet niet of jullie relatie dit kan overleven. Het enige wat jij kunt doen is haar steunen en heel erg veel geduld hebben, zonder je eigen grenzen en mentale gezondheid uit het oog te verliezen. Roep hier zelf ook echt hulp voor in, want dit kan heel erg veel met je doen. Wat je vriendin heeft meegemaakt en waar ze nu doorheen gaat is een trauma. Ook als ze er weer bovenop komt, zal dit haar waarschijnlijk veranderen. Dat kan overigens ook op een positieve manier zijn. Maar voor ze zover is heeft ze nog een hele lange weg van misschien nog wel jaren te gaan. En mogelijk zal er altijd een spoortje van de PTSS/ trauma blijven hangen.

Thuisblijver445 schreef: ↑

03-09-2019 14:35

Ok, dit helpt. Haar familie (bij wie ze nu is) zij ook al zoiets. Eigenlijk kan ze op het moment niets zelf (alleen al naar buiten vind ze eng, ze staart eigenlijk de hele dag een beetje voor zich uit geloof ik, werk vind ze veel te ingewikkeld) maar kleine concrete opdrachtjes doet ze wel, als je het haar vraagt (de afwas, was ophangen, dat soort dingen).

Die woedeaanvallen zijn vooral waar ik mee zit, zoals ik eerder al zei. Als het klachtenpakket per persoon verschilt maakt het het ook wel lastiger voor mij in te schatten of dat er voor haar bij hoort of niet. Ik heb zelf ook gezegd dat het niet als excuus gebruikt mag worden, dat het nog steeds haar eigen keuze is zo te doen, maar daar krijg ik dan alleen maar warrige antwoorden als "ik bedoel het niet zo" "er is iets mis in mijn hoofd" "ik kan niet bij mezelf" op terug.

Weet je, ik heb ook PTSS en ik moest me tegen mijn ex ook altijd verdedigen over mijn woede aanvallen.

Maar als het niet de PTSS is, is het haar persoonlijkheid. Ik las net ook al dat ze het gevoel heeft dat je haar niet serieus neemt. Dat doe je ook niet want wij moeten jou vertellen dat het echt door de PTSS kan komen.

Thuisblijver445 schreef: ↑

03-09-2019 15:30

Mja, ik neig dus al een tijdje naar het laatste. Maar het is zo lullig om haar te dumpen terwijl ze en ziek is en daardoor problemen heeft op werk en eigenlijk ook niet echt een huis heeft voor haarzelf en eigenlijk vrij weinig kan....Dus ik dacht dat het laatste/beste wat ik nu nog kon doen in ieder geval mezelf proberen te informeren is.

Maak het uit.

Wolfmeisje schreef: ↑

03-09-2019 22:53

Ja, is het ook, maar aan de andere kant ook heel erg begrijpelijk. Maar ironisch genoeg ben ik een rasechte ptss-er als ik zeg ( of eigenlijk mijn ptss ) dat ik het liefst wil dat ik er nooit mee bezig hoef te zijn en dus ook geen hulp erbij hoef. Dat de wachtlijsten ellenlang zijn voedt mijn ptss natuurlijk ook alleen maar, want zo kan ik het lekker blijven vermijden. En zo gaat dat in mijn leven zelf ook, ik mijd wat triggert. Zo veel als dat lukt.

Wat natuurlijk totáál niet werkt. Nou ja, wel als je wilt blijven overleven, maar niet als je eindelijk eens wilt gaan leven.

Ik ben echt “het gevecht” aangegaan met de wachtlijsten en de manier waarop ermee omgegaan word. Ik kan je vertellen, ik ben alleen nog maar verder stuk. Het zijn triggerende situaties en zelfs in de zorg kunnen ze zo simpel er over denken als TO.

YellowLemon schreef: ↑

04-09-2019 10:29

Ik ben echt “het gevecht” aangegaan met de wachtlijsten en de manier waarop ermee omgegaan word. Ik kan je vertellen, ik ben alleen nog maar verder stuk. Het zijn triggerende situaties en zelfs in de zorg kunnen ze zo simpel er over denken als TO.

Dit herken ik bij mijn partner ook. Hij heeft tot twee keer toe hulp gezocht bij professionals en is door beide met een kluitje in het riet gestuurd. Beide psychiaters hebben het probleem bij hem aangewakkerd en een deel van zijn beeld waar hij bij PTSS mee worstelt verergert. Hij voelde zich ontzettend in de steek gelaten. Ik probeer hem no wel eens over te halen dat er ook echt wel hulpverleners zijn die hem wel goed kunnen helpen, maar dat is tegen dove mans oren gericht. Hij gelooft daar niet (meer) in.

Kraaienpootje schreef: ↑

04-09-2019 10:35

Dit herken ik bij mijn partner ook. Hij heeft tot twee keer toe hulp gezocht bij professionals en is door beide met een kluitje in het riet gestuurd. Beide psychiaters hebben het probleem bij hem aangewakkerd en een deel van zijn beeld waar hij bij PTSS mee worstelt verergert. Hij voelde zich ontzettend in de steek gelaten. Ik probeer hem no wel eens over te halen dat er ook echt wel hulpverleners zijn die hem wel goed kunnen helpen, maar dat is tegen dove mans oren gericht. Hij gelooft daar niet (meer) in.

Ik ben er wel nog steeds mee bezig.. Maar gematigd anders word ik gek. Ik heb een maatschappelijk werkster, en tijdens mijn afspraken met haar focus ik me nog op mogelijke therapie vinden en ik heb volgende week een gesprek met de gemeente voor een indicatie voor psychomotorische therapie. Want dat kan weer niet via de zorgverzekering. Ik wil nog steeds hopen dat ‘t kan.

YellowLemon schreef: ↑

04-09-2019 10:41

Ik ben er wel nog steeds mee bezig.. Maar gematigd anders word ik gek. Ik heb een maatschappelijk werkster, en tijdens mijn afspraken met haar focus ik me nog op mogelijke therapie vinden en ik heb volgende week een gesprek met de gemeente voor een indicatie voor psychomotorische therapie. Want dat kan weer niet via de zorgverzekering. Ik wil nog steeds hopen dat ‘t kan.

Sterkte! Ik hoop dat het lukt!

Ik heb zelf in mijn tienerjaren therapie en EMDR gehad tegen PTSS en bij mij heeft het goed aangeslagen. Ik ben hoogstens nog wat gevoelig voor bepaalde situaties/ stemmingen. Maar het was bij ook niet zo complex/ heftig... Met PMT heb ik geen ervaring. Ik kende het ook niet, dus ik heb het even opgezocht

.

YellowLemon schreef: ↑

04-09-2019 10:41

Ik ben er wel nog steeds mee bezig.. Maar gematigd anders word ik gek. Ik heb een maatschappelijk werkster, en tijdens mijn afspraken met haar focus ik me nog op mogelijke therapie vinden en ik heb volgende week een gesprek met de gemeente voor een indicatie voor psychomotorische therapie. Want dat kan weer niet via de zorgverzekering. Ik wil nog steeds hopen dat ‘t kan.

Ik heb je een pb gestuurd.

Ik wil je nogmaals op het hart drukken niet zo veel (medische / PTSS) details over je vriendin te geven. Niet jouw plaats om dat namens haar te doen, en niet relevant voor het topic m.i.. Voor mij ga je daar echt een grens over in de privacy van je vriendin.

Thuisblijver445 schreef: ↑

04-09-2019 11:36

Ik weet het ook niet. Ik weet niet of we hier genoeg "basis" voor hebben, als dat logisch klinkt, en of ik er goed genoeg mee om kan gaan voor haar.

Die basis moet er wel zijn. Anders ga je dit niet volhouden, zij waarschijnlijk ook niet. Ik heb je vorige topic niet gelezen, dus weet voor de rest ook niet het fijne van jullie relatie. En zelfs in het meest stevig gebouwde huis kun je nog gaan wankelen.

Pergamon schreef: ↑

04-09-2019 12:11

Ik wil je nogmaals op het hart drukken niet zo veel (medische / PTSS) details over je vriendin te geven. Niet jouw plaats om dat namens haar te doen, en niet relevant voor het topic m.i.. Voor mij ga je daar echt een grens over in de privacy van je vriendin.

Sluit ik me bij aan. Zijn teveel specifieke details.

Ik heb je een PB gestuurd TO