Psyche
alle pijlers
PTSS en naasten
maandag 2 september 2019 om 22:17
Hallo allemaal,
Enkele dagen geleden heb ik te horen gekregen dat mijn vriendin waarschijnlijk een PTSS heeft. Je kan loepen voor meer info. Voor de diagnose stelling was mijn vriendin erg verbaal agressief tegen mij, vooral als ze zich onveilig voelde, had ze mood swings. Ze slaapt slecht, ze zegt dat ze de hele tijd mensen in haar hoofd ziet die haar komen halen, ze trilt over haar hele lichaam, is extreem onzeker, ze heeft zich ook erg geisoleerd, en vind praten nog steeds lastig. Nu is mijn vraag: a) zijn er mensen die dit herkennen? En b) hoe is jullie herstel verlopen? Wat had je nodig van familie en vrienden?
Alvast bedankt
Enkele dagen geleden heb ik te horen gekregen dat mijn vriendin waarschijnlijk een PTSS heeft. Je kan loepen voor meer info. Voor de diagnose stelling was mijn vriendin erg verbaal agressief tegen mij, vooral als ze zich onveilig voelde, had ze mood swings. Ze slaapt slecht, ze zegt dat ze de hele tijd mensen in haar hoofd ziet die haar komen halen, ze trilt over haar hele lichaam, is extreem onzeker, ze heeft zich ook erg geisoleerd, en vind praten nog steeds lastig. Nu is mijn vraag: a) zijn er mensen die dit herkennen? En b) hoe is jullie herstel verlopen? Wat had je nodig van familie en vrienden?
Alvast bedankt
dinsdag 3 september 2019 om 21:06
Thuisblijver445 schreef: ↑03-09-2019 20:52Ah, ja, ik snap hem. Dankjewel voor je versimpelde voorbeelden.
Zeg niet zo snel dat je het snapt. Het is veel te complex. Ik zie het je vaak schrijven, om een paar posts later te demonstreren dat je het niet snapt. Dat is niet erg, allesbehalve, maar realiseer je dat wel even. Blijf je open stellen en je realiseren dat je het niet begrijpt.
Zo staat er iets in je post die je hierna schrijft waaruit weer blijkt dat je het niet snapt.
pergamon wijzigde dit bericht op 03-09-2019 21:10
10.03% gewijzigd
dinsdag 3 september 2019 om 21:08
Haal deze post even weg, tenzij geschreven met toestemming van je vriendin. Ik zou ziedend zijn als mijn vriend zoveel details op een forum zou zetten zonder mijn toestemming.
dinsdag 3 september 2019 om 21:09
Pergamon schreef: ↑03-09-2019 19:43Toevoeging op een vol hoofd:
Naar mijn omgeving leg ik het zo uit. Denk je in dat je rustig en geconcentreerd zit te werken en een onbekend persoon je plots van achteren vastpakt. Dan schrik je. Die schrik herkent denk ik iedereen. In een "normale" situatie daalt daarna je hartslag, de situatie is weer 'veilig', en je gaat door met werken.
Denk je nu eens in dat die "schrikreactie" uren, dagen of maanden doorgaat. Dus die ene seconde duurt opeens een hele week. Letterlijk. Je staat letterlijk een week op extreme alertheid.
Dat is voor mij wat het meeste in de buurt komt.
Probeer dan eens te slapen, normaal te communiceren of uit te leggen wat er aan de hand is.
Pergamom, ik ben echt zo zo zo blij met je simpele uitleggen. Ze heeft maanden in dezelfde situatie gezeten (haar woning/zij werd getarget door inbrekers, ze heeft geprobeerd een nieuwe prettige woning te vinden maar dat lukte maar niet, dingen regelen om die oude woning veiliger te maken lukten ook niet, ondertussen moet ze sowieso overdag altijd al alert zijn op onveilige omstandigheden vanwege de maatschappij daar) dus ik kan me heel goed voorstellen dat ze misschien wel maanden in de "aan" stand heeft gestaan.
dinsdag 3 september 2019 om 21:10
Echt, haal die prive info weg. Niet oke naar je vriendin toe.
En je snapt me wederom niet trouwens. Het gaat niet om "aan" staan tijdens traumatische ervaring, maar dat je NA die ervaring "aan" blijft staan, of door triggers in de "aan" stand kan schieten.
Echt, je snapt het niet. Je projecteert mijn beleving zonder overleg met je vriendin, 1:1 op de beleving van je vriendin, terwijl ik al vaker aangeef dat je dit niet moet doen. Zorg dat je zelf begeleiding krijgt.
En je snapt me wederom niet trouwens. Het gaat niet om "aan" staan tijdens traumatische ervaring, maar dat je NA die ervaring "aan" blijft staan, of door triggers in de "aan" stand kan schieten.
Echt, je snapt het niet. Je projecteert mijn beleving zonder overleg met je vriendin, 1:1 op de beleving van je vriendin, terwijl ik al vaker aangeef dat je dit niet moet doen. Zorg dat je zelf begeleiding krijgt.
pergamon wijzigde dit bericht op 03-09-2019 21:14
77.41% gewijzigd
dinsdag 3 september 2019 om 21:12
Ik bedoel alleen maar dat ik denk je versimpelde voorbeeld te begrijpen, ik bedoel het goed, en bedoel daar niet mee dat ik denk dat ik er al ben. Ik weet dat het waarschijnlijk pas stapje 1 uit de 100 is.Pergamon schreef: ↑03-09-2019 21:06Zeg niet zo snel dat je het snapt. Het is veel te complex. Ik zie het je vaak schrijven, om een paar posts later te demonstreren dat je het niet snapt. Dat is niet erg, allesbehalve, maar realiseer je dat wel even. Blijf je open stellen en je realiseren dat je het niet begrijpt.
Zo staat er iets in je post die je hierna schrijft waaruit weer blijkt dat je het niet snapt.
En als ik heel erg eerlijk ben, vind ik het ook wel heel moeilijk om het niet te snappen. Ik heb de afgelopen maanden van mijn vriendin als ze iets uit probeerde te leggen, over wat er was en hoe ze dingen ervaarde daar, zo vaak "maar je snapt het niet" te horen gekregen of een "je weet niet hoe het hier is". Zo moedeloos en machteloos word ik daarvan.
dinsdag 3 september 2019 om 21:16
Thuisblijver445 schreef: ↑03-09-2019 21:12Ik bedoel alleen maar dat ik denk je versimpelde voorbeeld te begrijpen, ik bedoel het goed, en bedoel daar niet mee dat ik denk dat ik er al ben. Ik weet dat het waarschijnlijk pas stapje 1 uit de 100 is.
En als ik heel erg eerlijk ben, vind ik het ook wel heel moeilijk om het niet te snappen. Ik heb de afgelopen maanden van mijn vriendin als ze iets uit probeerde te leggen, over wat er was en hoe ze dingen ervaarde daar, zo vaak "maar je snapt het niet" te horen gekregen of een "je weet niet hoe het hier is". Zo moedeloos en machteloos word ik daarvan.
Maar je snapt het ook niet en je weet er ook niks van. Accepteer dat. Je gaat het, als het goed is, nooit helema begrijpen. Dat is oke. Je kan iemand heel goed steunen zonder het te begrijpen.
dinsdag 3 september 2019 om 21:18
Sorry, ik zag je bericht nadat ik die ander had getypt en heb het gelijk verwijderd. Ik denk dat ik misschien niet helder genoeg ben geweest in mijn eerdere post, ik bedoelde namelijk wel dat het op mij overkomt alsof mijn vriendin na een traumatische ervaring "aan" is blijven staan, of met vlagen"aan" is gegaan, doordat ze in een triggerende/traumatiserende ervaring is gebleven. Daarnaast is het overduidelijk dat ze ook nu nog steeds "aan" staat. Maargoed, dit is waarschijnlijk weer 1 op 1 projectie, dus laatmaar.Pergamon schreef: ↑03-09-2019 21:10Echt, haal die prive info weg. Niet oke naar je vriendin toe.
En je snapt me wederom niet trouwens. Het gaat niet om "aan" staan tijdens traumatische ervaring, maar dat je NA die ervaring "aan" blijft staan, of door triggers in de "aan" stand kan schieten.
Echt, je snapt het niet. Je projecteert mijn beleving zonder overleg met je vriendin, 1:1 op de beleving van je vriendin, terwijl ik al vaker aangeef dat je dit niet moet doen. Zorg dat je zelf begeleiding krijgt.
dinsdag 3 september 2019 om 21:21
Ik kan me voorstellen dat dit een machteloos gevoel geeft. Echter kun je met de vragen die je hebt beter bij een hulpverlener terecht. Heel hard gezegd, en ik bedoel het echt niet zo rot, heeft zij in dit proces niets aan iemand die het ook nog via haar probeert te snappen. Sterker nog, daarin kan ook weer het gevaar van triggers zitten.
Pergamon heeft het volgens mij al geopperd, zoek inderdaad hulp bij degene die ook hulp aan haar verstrekt. Ins en outs zul je inderdaad niet te horen krijgen, wel hopelijk iemand die je in dit proces kunt begeleiden en ook op maat gemaakt advies doordat deze persoon je vriendin helpt. Ik heb daar geen ervaring in overigens, maar hierin is vast een weg te vinden.
En je blijft inderdaad aan staan. Dat is het vermoeiende. Zelfs in voor de buitenwereld meest veilig ogende omgeving sta je nog steeds op aan. Zelfs in je slaap.
Pergamon heeft het volgens mij al geopperd, zoek inderdaad hulp bij degene die ook hulp aan haar verstrekt. Ins en outs zul je inderdaad niet te horen krijgen, wel hopelijk iemand die je in dit proces kunt begeleiden en ook op maat gemaakt advies doordat deze persoon je vriendin helpt. Ik heb daar geen ervaring in overigens, maar hierin is vast een weg te vinden.
En je blijft inderdaad aan staan. Dat is het vermoeiende. Zelfs in voor de buitenwereld meest veilig ogende omgeving sta je nog steeds op aan. Zelfs in je slaap.
wolfmeisje wijzigde dit bericht op 03-09-2019 21:25
0.69% gewijzigd
dinsdag 3 september 2019 om 21:22
Het is geen schande om zulke diepe angst niet te kennen. Richt je niet op het begrijpen van angst, maar op het steunen in de angst, het herkennen van triggers en het helpen in het herstel. Dat is vele malen waardevoller.
dinsdag 3 september 2019 om 21:26
Dat heeft zij ook gezegd tegen me. Dat het niet gewoon angst is, maar veel fundamenteler dan dat, en dat het proberen te begrijpen eigenlijk niet te doen is, en een soort van...voor haar voelt alsof mensen het probleem/de angst/gebeurtenis kleiner proberen te maken.
dinsdag 3 september 2019 om 21:29
Ok, dankjewel. Ik zal het er met mijn vriendin over hebben. Misschien is voor haar ouders zoiets ook wel fijn, die zitten ook met hun handen in hun haar.Wolfmeisje schreef: ↑03-09-2019 21:21Ik kan me voorstellen dat dit een machteloos gevoel geeft. Echter kun je met de vragen die je hebt beter bij een hulpverlener terecht. Heel hard gezegd, en ik bedoel het echt niet zo rot, heeft zij in dit proces niets aan iemand die het ook nog via haar probeert te snappen. Sterker nog, daarin kan ook weer het gevaar van triggers zitten.
Pergamon heeft het volgens mij al geopperd, zoek inderdaad hulp bij degene die ook hulp aan haar verstrekt. Ins en outs zul je inderdaad niet te horen krijgen, wel hopelijk iemand die je in dit proces kunt begeleiden en ook op maat gemaakt advies doordat deze persoon je vriendin helpt. Ik heb daar geen ervaring in overigens, maar hierin is vast een weg te vinden.
En je blijft inderdaad aan staan. Dat is het vermoeiende. Zelfs in voor de buitenwereld meest veilig ogende omgeving sta je nog steeds op aan. Zelfs in je slaap.
Jup, zelfs met die spierverslappers/slaaptabletten kan ze nog steeds niet slapen. Ook al is ze nu "veilig" in haar ouderlijk huis.
dinsdag 3 september 2019 om 21:31
Omdat je van versimpeldd voorbeelddn houdt:
Stel je vriendin zwanger en gaat bevallen. Jij vraagt nu, als het hoofdje staat, of zij zeer gedetailleerd aan jou kan uitleggen hoe bevallen voelt. Jij wil dat ook graag voelen! Dus blijf je vragen "hoe voelt het? Hoe voelt het?". Aan elke vrouw in de kamer vraag je "hoe voelt het???"
Maar 1) die timing is wat onhandig, want het is in deze fase handiger om haar te ondersteunen in alles wat ze wil en 2) hoe graag je ook wil, geen baarmoeder betekent ook nooit weten hoe bevallen voelt.
3) door te hameren op HOE VOELT HET, mis je de geboorte en geef je je vrouw niet de steun die zij nodig heeft.
Is dat erg dat jij niet weet hoe bevallen voelt? Nee. Veel barende vrouwen zullen aangeven de bevalling niet zonder hun partner te hebben kunnen doen. Elke vrouw die bevallen is zal je ook vertellen dat mannen die in de beval-fase gedetailleerde vragen gaan stellen er niet best mee wegkomen. De enige rol die dan schikt is die van helper en ondersteuner. Dat is de enige rol waar de barende vrouw op dat moment wat aan heeft.
De verhalen komen na afloop wel, na de nageboorte, het hechten, de eerste keer aanleggen, het eerste bezoek, en na weken gebroken nachten. En net zoals bij heftige bevallingen: na het bevallen is de schade niet opeens weg. Soms is er lange nazorg nodig en gaan de littekens/verzakkingen/etc nooit meer weg.
Stel je vriendin zwanger en gaat bevallen. Jij vraagt nu, als het hoofdje staat, of zij zeer gedetailleerd aan jou kan uitleggen hoe bevallen voelt. Jij wil dat ook graag voelen! Dus blijf je vragen "hoe voelt het? Hoe voelt het?". Aan elke vrouw in de kamer vraag je "hoe voelt het???"
Maar 1) die timing is wat onhandig, want het is in deze fase handiger om haar te ondersteunen in alles wat ze wil en 2) hoe graag je ook wil, geen baarmoeder betekent ook nooit weten hoe bevallen voelt.
3) door te hameren op HOE VOELT HET, mis je de geboorte en geef je je vrouw niet de steun die zij nodig heeft.
Is dat erg dat jij niet weet hoe bevallen voelt? Nee. Veel barende vrouwen zullen aangeven de bevalling niet zonder hun partner te hebben kunnen doen. Elke vrouw die bevallen is zal je ook vertellen dat mannen die in de beval-fase gedetailleerde vragen gaan stellen er niet best mee wegkomen. De enige rol die dan schikt is die van helper en ondersteuner. Dat is de enige rol waar de barende vrouw op dat moment wat aan heeft.
De verhalen komen na afloop wel, na de nageboorte, het hechten, de eerste keer aanleggen, het eerste bezoek, en na weken gebroken nachten. En net zoals bij heftige bevallingen: na het bevallen is de schade niet opeens weg. Soms is er lange nazorg nodig en gaan de littekens/verzakkingen/etc nooit meer weg.
pergamon wijzigde dit bericht op 03-09-2019 21:35
10.32% gewijzigd
dinsdag 3 september 2019 om 21:32
Thuisblijver445 schreef: ↑03-09-2019 21:26Dat heeft zij ook gezegd tegen me. Dat het niet gewoon angst is, maar veel fundamenteler dan dat, en dat het proberen te begrijpen eigenlijk niet te doen is, en een soort van...voor haar voelt alsof mensen het probleem/de angst/gebeurtenis kleiner proberen te maken.
Je vriendin heeft 100% gelijk dat je het kleiner probeert te maken. Je probeert iets te begrijpen dat niet te begrijpen is.
dinsdag 3 september 2019 om 21:33
Wolfmeisje schreef: ↑03-09-2019 21:27Pergamon, ik kan het niet beter verwoorden dan hoe jij het steeds doet.
Fijn!
dinsdag 3 september 2019 om 21:35
dinsdag 3 september 2019 om 21:35
Klopt, het voelt ook zoveel meer dan angst, paniek of wat dan ook. Ik zou je willen vertellen hoe het voelt, maar dat is voor mij niet verstandig nu.
Ik merk dat ik moeite heb met dit topic, als in dat ik je aan de ene kant mijn beleving zou willen vertellen, maar aan de andere kant al zit te trillen, snel geïrriteerd raak ( wat niets met jou te maken heeft, maar wat een kleine trigger al doet bij mij ) En dit schrijf ik nu juist bewust voor je op om je te laten zien hoe ver dat “aan staan” gaat. Ik heb niet eens verteld over de ins en outs van mijn complexe ptss, mijn trauma’s, maar alleen al een klein beetje erover vertellen zorgt ervoor dat ik op scherp ga staan. Veel en veel minder dan bij een flinke trigger, maar het aan staan werkt ook met dit door.
Zoek hulp hierbij, het is niet niks allemaal.
Ik merk dat ik moeite heb met dit topic, als in dat ik je aan de ene kant mijn beleving zou willen vertellen, maar aan de andere kant al zit te trillen, snel geïrriteerd raak ( wat niets met jou te maken heeft, maar wat een kleine trigger al doet bij mij ) En dit schrijf ik nu juist bewust voor je op om je te laten zien hoe ver dat “aan staan” gaat. Ik heb niet eens verteld over de ins en outs van mijn complexe ptss, mijn trauma’s, maar alleen al een klein beetje erover vertellen zorgt ervoor dat ik op scherp ga staan. Veel en veel minder dan bij een flinke trigger, maar het aan staan werkt ook met dit door.
Zoek hulp hierbij, het is niet niks allemaal.
dinsdag 3 september 2019 om 21:36
Ha, dit voorbeeld raakt me. We hadden het een tijdje geleden over hoe het zou zijn als ze zou bevallen, en ze benadrukte dat ik haar moet beschermen, haar moet geloven, en haar moet helpen haar integriteit van haar lichaam moet bewaren. Dat ik naar haar moet luisteren, en haar stem moet verwoorden, als ze dat zelf misschien niet meer kan.Pergamon schreef: ↑03-09-2019 21:31Omdat je van versimpeldd voorbeelddn houdt:
Stel je vriendin zwanger en gaat bevallen. Jij vraagt nu, als het hoofdje staat, of zij zeer gedetailleerd aan jou kan uitleggen hoe bevallen voelt. Jij wil dat ook graag voelen! Maar 1) die timing is wat onhandig, want het is in deze fase handiger om haar te ondersteunen in alles wat ze wil en 2) hoe graag je ook wil, geen baarmoeder betekent ook nooit weten hoe bevallen voelt.
Is dat erg? Nee. Veel barende vrouwen zullen aangeven de bevalling niet zonder hun partner te hebben kunnen doen. Elke vrouw die bevallen is zal je ook vertellen dat mannen die in de beval-fase gedetailleerde vragen gaan stellen er niet best mee wegkomen. De enige rol die dan schikt is die van helper en ondersteuner. Dat is de enige rol waar de barende vrouw op dat moment wat aan heeft.
De verhalen komen na afloop wel, na de nageboorte, het hechten, de eerste keer aanleggen, het eerste bezoek, en na weken gebroken nachten. En net zoals bij heftige bevallingen: na het bevallen is de schade niet opeens weg. Soms is er lange nazorg nodig en gaan de littekens/verzakkingen/etc nooit meer weg.
Sorry als dit misschien ook te veel info is
dinsdag 3 september 2019 om 21:36
Lucifer2018 schreef: ↑03-09-2019 21:35Dat probeert hij ook niet. Hij wil dat het iets is wat in zijn referentiekader past en liefst zo dat het haar eigen schuld is.
Ah, die miste ik zelf even
dinsdag 3 september 2019 om 21:38
Thuisblijver445 schreef: ↑03-09-2019 21:36Ha, dit voorbeeld raakt me. We hadden het een tijdje geleden over hoe het zou zijn als ze zou bevallen, en ze benadrukte dat ik haar moet beschermen, haar moet geloven, en haar moet helpen haar integriteit van haar lichaam moet bewaren. Dat ik naar haar moet luisteren, en haar stem moet verwoorden, als ze dat zelf misschien niet meer kan.
Dat is geloof ik niet het punt wat ik hoopte te maken
dinsdag 3 september 2019 om 21:39
Ik waardeer het heel erg dan je dat toch de moeite neemt om te reageren. Blijf trouw aan je grenzen en wat goed/veilig voelt voor jou.Wolfmeisje schreef: ↑03-09-2019 21:35Klopt, het voelt ook zoveel meer dan angst, paniek of wat dan ook. Ik zou je willen vertellen hoe het voelt, maar dat is voor mij niet verstandig nu.
Ik merk dat ik moeite heb met dit topic, als in dat ik je aan de ene kant mijn beleving zou willen vertellen, maar aan de andere kant al zit te trillen, snel geïrriteerd raak ( wat niets met jou te maken heeft, maar wat een kleine trigger al doet bij mij ) En dit schrijf ik nu juist bewust voor je op om je te laten zien hoe ver dat “aan staan” gaat. Ik heb niet eens verteld over de ins en outs van mijn complexe ptss, mijn trauma’s, maar alleen al een klein beetje erover vertellen zorgt ervoor dat ik op scherp ga staan. Veel en veel minder dan bij een flinke trigger, maar het aan staan werkt ook met dit door.
Zoek hulp hierbij, het is niet niks allemaal.
dinsdag 3 september 2019 om 21:40
Nee, sorry. Ik weet dat het totaal niet een logische reactie lijkt op jouw punt. Uhm. Ik kan het niet goed uitleggen nu.
Wat ik bedoel is dat ze zelf de afgelopen maanden wel vaker dit soort voorbeelden heeft gegeven, bijna precies zoals die van jou, om mij haar gevoel uit te leggen. Dus dit resoneert extra omdat ze het zelf in dit soort woorden heeft gezegd, ook door middel van andere "simpele" voorbeelden. En keer op keer heb ik a) of gevraagd hoe het dan gaat, ook al wilde ze/kon ze niet antwoorden b) gezegd dat ik in vergelijkbare situaties heb gezeten en het dus wel snap of c) gevraagd het uit te leggen. Gewoon totaal de verkeerde aanpak. of d) gezegd dat als ze niet zo praten we alleen maar verder van elkaar weg zouden drijven en ze onze relatie zou beschadigen.
anoniem_63a638cda6176 wijzigde dit bericht op 03-09-2019 21:47
56.82% gewijzigd
dinsdag 3 september 2019 om 21:41
Thuisblijver: Deze reactie slaat alle spijkers op de kop. Doe hier iets mee mbv begeleiding/GGZ.
dinsdag 3 september 2019 om 21:46
Wolfmeisje schreef: ↑03-09-2019 21:41Thuisblijver: Deze reactie slaat alle spijkers op de kop. Doe hier iets mee mbv begeleiding/GGZ.
Gekoppeld aan het bevallings-voorbeeld:
Je begrijpt niet wat een barende vrouw voelt
Je helpt de barende vrouw waar nodig
Je steunt de barende vrouw op de manier die zij wenst
Je herkent signalen die je vrouw afgeeft (water, duwen op de rug, nat washandje) zonder dat vrouw dit expliciet moet vragen.
