Psyche
alle pijlers
Schoonzus zegt dat ik me moeten laten opnemen
maandag 19 augustus 2019 om 02:18
In een GGZ kliniek...
Omdat ik vroeger van mijn 4e/5e tot mijn 14e jaar seksueel misbruikt ben door mijn vader. Mijn moeder wist er van trouwens, maar die heeft het altijd laten gebeuren.
Mijn moeder heeft mij vroeger ook mentaal en fysiek mishandeld, al met al geen fijne jeugd gehad. Tot zover mijn verleden in het kort.
Maar ik loop al vanaf mijn 16e bij de psycholoog vanwege onder andere mijn ptss. Heb er ook emdr voor gehad.
Maar verder ben ik een 'normaal' persoon, ik functioneer meer dan prima, ik ben stabiel maar draag wel een enorm trauma en verleden met me mee. En dat gaat niet meer weg.
Afgelopen vrijdag eindelijk mijn schoonzus durven vertellen waarom ik geen contact met mijn familie heb. Ik vond dat heel moeilijk en werd emotioneel.
Ze vond het eigenlijk maar raar dat ik er 13 jaar later nog steeds van moet huilen. En dat ik het mijn vader niet kan vergeven. Dat ik eigenlijk mijn zoon verplicht ben om mij te laten opnemen om alles te verwerken zodat ik verder kan met mijn leven en dit dus kan vergeten.
En nu ben ik gekwetst en verdrietig en kan ik er niet van slapen. Ik vertelde het, omdat ik op haar steun hoopte en nu voel ik me nog kutter.
Het is nu net alsof ze me ineens ziet alsof ik iemand ben die het niet meer op een rijtje heeft. Ja, ik heb nog steeds last van herbelevingen maar voor de rest heb ik een goed en gelukkig leven. Ik voel en ben stabieler dan ooit. Durf eigenlijk wel te zeggen dat ik me voor het eerst sinds jaren niet meer depressief voel.
Het is een beetje een lang verhaal geworden, sorry. Ik lig in bed, de tranen blijven maar vloeien en ik voel me nu vooral eventjes heel erg alleen.
Omdat ik vroeger van mijn 4e/5e tot mijn 14e jaar seksueel misbruikt ben door mijn vader. Mijn moeder wist er van trouwens, maar die heeft het altijd laten gebeuren.
Mijn moeder heeft mij vroeger ook mentaal en fysiek mishandeld, al met al geen fijne jeugd gehad. Tot zover mijn verleden in het kort.
Maar ik loop al vanaf mijn 16e bij de psycholoog vanwege onder andere mijn ptss. Heb er ook emdr voor gehad.
Maar verder ben ik een 'normaal' persoon, ik functioneer meer dan prima, ik ben stabiel maar draag wel een enorm trauma en verleden met me mee. En dat gaat niet meer weg.
Afgelopen vrijdag eindelijk mijn schoonzus durven vertellen waarom ik geen contact met mijn familie heb. Ik vond dat heel moeilijk en werd emotioneel.
Ze vond het eigenlijk maar raar dat ik er 13 jaar later nog steeds van moet huilen. En dat ik het mijn vader niet kan vergeven. Dat ik eigenlijk mijn zoon verplicht ben om mij te laten opnemen om alles te verwerken zodat ik verder kan met mijn leven en dit dus kan vergeten.
En nu ben ik gekwetst en verdrietig en kan ik er niet van slapen. Ik vertelde het, omdat ik op haar steun hoopte en nu voel ik me nog kutter.
Het is nu net alsof ze me ineens ziet alsof ik iemand ben die het niet meer op een rijtje heeft. Ja, ik heb nog steeds last van herbelevingen maar voor de rest heb ik een goed en gelukkig leven. Ik voel en ben stabieler dan ooit. Durf eigenlijk wel te zeggen dat ik me voor het eerst sinds jaren niet meer depressief voel.
Het is een beetje een lang verhaal geworden, sorry. Ik lig in bed, de tranen blijven maar vloeien en ik voel me nu vooral eventjes heel erg alleen.
Het is beter om een kaars aan te steken, dan de duisternis te vervloeken.
~ In loving memory of AnnA.
~ In loving memory of AnnA.
maandag 19 augustus 2019 om 02:42
Oh wat erg! Raar dat ze zo weinig medeleven toont. Je rekende op steun, maar dat was blijkbaar niet helemaal terecht...
Ik snap dat dit je verdrietig maakt. Hoe zij reageert ligt bij haar he. Zij heeft de waarheid niet in pacht. Je zal dit vast ook met je therapeut bespreken. Dus ik hoop dat dat je kan helpen.
Ik snap dat dit je verdrietig maakt. Hoe zij reageert ligt bij haar he. Zij heeft de waarheid niet in pacht. Je zal dit vast ook met je therapeut bespreken. Dus ik hoop dat dat je kan helpen.
maandag 19 augustus 2019 om 02:44
Ik wil jou een hele dikke knuffel geven en jou het gevoel geven dat je niet alleen bent. ik ben maar een mens achter de computer die hetzelfde heeft mee gemaakt. Niet met mijn vader maar wel mijn broer die misbruik van mij maakte toen ik 11 jaar was. Dat vergeet je nooit en dat blijft altijd een diepe snee in je hart. Ik ben nu 54 en als ik dit lees voel ik verdriet.
maandag 19 augustus 2019 om 02:45
TO, je schoonzus snapt het niet, dat is niet meteen haar schuld en heel rot voor jou, maar zie het zo:
Die schoonzus die ziet het als een 'probleem' dat je moet/kunt oplossen. Vergelijk het met keelontsteking, als je dat hebt, ga je naar de dokter, slikt een pilletje en dan is het weg. Als iemand jou vertelde dat hij al 13 jaar keel ontsteking heeft denk je ook 'idioot: ga naar je huisarts en doe er wat aan".
Sommige mensen snappen simpelweg niet dat er dingen in het leven zijn die je gewoon met je meeneemt, die je niet kunt oplossen, en waar je geen pilletje, therapietje of cursusje voor kunt doen. Ze begrijpen niet dat het nooit meer over gaat. Je kun haar wellicht proberen uit te leggen dat het een 'chronische aandoening' is, zo heb ik het ooit aan iemand uitgelegd, en toen snapte die persoon (min of meer) dat het niet iets was dat je 'effe moet oplossen' dat het iets is waar je mee moet leren leven. Je kunt haar vertellen (als je dat wil) dat het je gekwetst heeft dat ze het niet begreep.
In elk geval, het ligt niet aan jou, jij doet niets fout. Zij zegt dit waarschijnlijk uit onwetendheid.
Die schoonzus die ziet het als een 'probleem' dat je moet/kunt oplossen. Vergelijk het met keelontsteking, als je dat hebt, ga je naar de dokter, slikt een pilletje en dan is het weg. Als iemand jou vertelde dat hij al 13 jaar keel ontsteking heeft denk je ook 'idioot: ga naar je huisarts en doe er wat aan".
Sommige mensen snappen simpelweg niet dat er dingen in het leven zijn die je gewoon met je meeneemt, die je niet kunt oplossen, en waar je geen pilletje, therapietje of cursusje voor kunt doen. Ze begrijpen niet dat het nooit meer over gaat. Je kun haar wellicht proberen uit te leggen dat het een 'chronische aandoening' is, zo heb ik het ooit aan iemand uitgelegd, en toen snapte die persoon (min of meer) dat het niet iets was dat je 'effe moet oplossen' dat het iets is waar je mee moet leren leven. Je kunt haar vertellen (als je dat wil) dat het je gekwetst heeft dat ze het niet begreep.
In elk geval, het ligt niet aan jou, jij doet niets fout. Zij zegt dit waarschijnlijk uit onwetendheid.
maandag 19 augustus 2019 om 02:53
Bedankt voor de lieve reacties.
Blondie, wat naar dat je dit ook hebt mee moeten maken.
Ik weet ook wel dat het haar 'gebrek' is. Ze is wel vaker onhandig, maar dit zag ik helemaal niet aankomen. Het heeft me heel veel moeite gekost om het durven te vertellen en nu kan ik alleen maar denken 'had ik het maar niet gezegd'.
Ik heb mijn wereldje heel klein gemaakt en dat probeer ik nu te veranderen. Maar dit maakt het wel weer moeilijk zo.
Blondie, wat naar dat je dit ook hebt mee moeten maken.
Ik weet ook wel dat het haar 'gebrek' is. Ze is wel vaker onhandig, maar dit zag ik helemaal niet aankomen. Het heeft me heel veel moeite gekost om het durven te vertellen en nu kan ik alleen maar denken 'had ik het maar niet gezegd'.
Ik heb mijn wereldje heel klein gemaakt en dat probeer ik nu te veranderen. Maar dit maakt het wel weer moeilijk zo.
Het is beter om een kaars aan te steken, dan de duisternis te vervloeken.
~ In loving memory of AnnA.
~ In loving memory of AnnA.
maandag 19 augustus 2019 om 02:54
Ach lieverd toch, allereerst een hele dikke knuffel!!.
Ik voel met je mee.
Je zegt zelf dat je stabieler dan ooit bent, therapie en emdr te hebben gehad en voor het eerst sinds jaren niet meer depressief bent. Dat klinkt echt super. Het trauma zal idd niet weggaan,
Maar zoals ik het begrijp ben je van een heel eind gekomen en gaat het nu goed. Vind ik heel erg fijn voor je.
Ik kan me voorstellen dat de reactie van je schoonzusje je pijn doet.
Waarschijnlijk heeft ze er niet zoveel verstand van en begrijpt ze het niet zo goed. Haar reactie komt iig onbegripvol en hard op me over.
Vooral dat stuk dat ze het raar vind dat je er nog emotioneel van wordt, je vader niet kan vergeven en je zoon opname verplicht bent.
Dat vind ik echt heel hard van haar.
Kun je dit met je vriend bespreken?.
Zou je haar nog willen spreken om het hier nog eens over te hebben?.
Ik kan me voorstellen dat je je gekwetst voelt en dit veel pijn doet.
Had je hiervoor veel/goed contact met schoonzus?.
Ik voel met je mee.
Je zegt zelf dat je stabieler dan ooit bent, therapie en emdr te hebben gehad en voor het eerst sinds jaren niet meer depressief bent. Dat klinkt echt super. Het trauma zal idd niet weggaan,
Maar zoals ik het begrijp ben je van een heel eind gekomen en gaat het nu goed. Vind ik heel erg fijn voor je.
Ik kan me voorstellen dat de reactie van je schoonzusje je pijn doet.
Waarschijnlijk heeft ze er niet zoveel verstand van en begrijpt ze het niet zo goed. Haar reactie komt iig onbegripvol en hard op me over.
Vooral dat stuk dat ze het raar vind dat je er nog emotioneel van wordt, je vader niet kan vergeven en je zoon opname verplicht bent.
Dat vind ik echt heel hard van haar.
Kun je dit met je vriend bespreken?.
Zou je haar nog willen spreken om het hier nog eens over te hebben?.
Ik kan me voorstellen dat je je gekwetst voelt en dit veel pijn doet.
Had je hiervoor veel/goed contact met schoonzus?.
maandag 19 augustus 2019 om 03:00
Ik heb het met mijn man besproken. Hij keek er niet van op. Volgens hem heeft zij vaker een vreemde kijk op dingen. Ze lijkt soms erg wereldvreemd.
We waren het eens met elkaar dat bespreken geen zin heeft. Want ze gaat het toch niet begrijpen. En ik bespaar mezelf dat liever ook. Het gaat alleen maar meer frustreren.
We waren het eens met elkaar dat bespreken geen zin heeft. Want ze gaat het toch niet begrijpen. En ik bespaar mezelf dat liever ook. Het gaat alleen maar meer frustreren.
Het is beter om een kaars aan te steken, dan de duisternis te vervloeken.
~ In loving memory of AnnA.
~ In loving memory of AnnA.
maandag 19 augustus 2019 om 03:00
Ik weet niet of iemand iets kan typen wat dit kutgevoel bij jou kan wegnemen.
Wat ik lees is iemand die al vanaf haar 16e bezig is met verwerking. Dus je ‘werkt’ al aan jezelf. Ik weet niet wat die schoonzus denkt dat een GGZ-kliniek allemaal doet. Maar ik ben er vrij zeker van dat je geen 14-dagen all-in kunt boeken op aanvraag en dat je dan helemaal traumavrij weer naar buiten loopt. Dan zat half Nederland in een kliniek.
Zij vindt het raar dat je moet huilen na 13 jaar. Ik vind het bijzonder raar dat iemand je in vertrouwen neemt en zo’n schokkend iets verteld en dat je het dan raar vindt dat iemand erbij huilt. Dan heb je toch de empathische vermogens van een diepvries met fast frost functie.
Wat ik lees is iemand die al vanaf haar 16e bezig is met verwerking. Dus je ‘werkt’ al aan jezelf. Ik weet niet wat die schoonzus denkt dat een GGZ-kliniek allemaal doet. Maar ik ben er vrij zeker van dat je geen 14-dagen all-in kunt boeken op aanvraag en dat je dan helemaal traumavrij weer naar buiten loopt. Dan zat half Nederland in een kliniek.
Zij vindt het raar dat je moet huilen na 13 jaar. Ik vind het bijzonder raar dat iemand je in vertrouwen neemt en zo’n schokkend iets verteld en dat je het dan raar vindt dat iemand erbij huilt. Dan heb je toch de empathische vermogens van een diepvries met fast frost functie.
maandag 19 augustus 2019 om 03:14
Bedankt voor je reactie lemoos, ik schrijf nu eventjes van mij af en merk dat het fijn is. Dus wat jullie ook schrijven, het helpt.
Ik ben van 'ik wil niet meer leven' naar 'ik heb een leefbaar leven' gegaan en nu denk ik 'het is fijn om te leven'. Ik ben niet meer gebroken, maar ik heb nog wel scheurtjes. Maar dat heb ik geaccepteerd.
Ik vind het ook gewoon heel stom dat dit zo bij mij binnen komt en er zo'n verdriet om heb.
Ik ben van 'ik wil niet meer leven' naar 'ik heb een leefbaar leven' gegaan en nu denk ik 'het is fijn om te leven'. Ik ben niet meer gebroken, maar ik heb nog wel scheurtjes. Maar dat heb ik geaccepteerd.
Ik vind het ook gewoon heel stom dat dit zo bij mij binnen komt en er zo'n verdriet om heb.
Het is beter om een kaars aan te steken, dan de duisternis te vervloeken.
~ In loving memory of AnnA.
~ In loving memory of AnnA.
maandag 19 augustus 2019 om 03:21
En ergens ben ik ook 'blij' dat ze zo denkt, want dat betekend dat ze nog nooit iets naars of traumatisch heeft mee gemaakt.
Lieve forummers, bedankt voor de lieve woorden. Tranen vloeien niet meer en ik ga nu proberen te slapen.
Welterusten!
Lieve forummers, bedankt voor de lieve woorden. Tranen vloeien niet meer en ik ga nu proberen te slapen.
Welterusten!
Het is beter om een kaars aan te steken, dan de duisternis te vervloeken.
~ In loving memory of AnnA.
~ In loving memory of AnnA.
maandag 19 augustus 2019 om 03:21
maandag 19 augustus 2019 om 04:49
Iedereen die zo denkt is zelf niet helemaal goed.Caaf-Dracula schreef: ↑19-08-2019 02:18Ze vond het eigenlijk maar raar dat ik er 13 jaar later nog steeds van moet huilen. En dat ik het mijn vader niet kan vergeven.
Kan het zijn dat ze jou nog ziet worstelen met allerlei zaken dat ze over opname begint? Dat is de enige reden die ik kan bedenken. Óf ze is nog raarder dan ik denk.
maandag 19 augustus 2019 om 05:14
Hoi,
Ik kan me voorstellen dat je verdrietig bent.
Je schooonzus heeft je vertrouwen gekwetst. Ze heeft geen idee wat haar woorden doen. Verder is ze verre van empathisch.
Jij hebt je een slag in de rondte gewerkt om te kunnen leven, een plek en een leven voor jezelf op te bouwen. Je hebt keihard gewerkt. Je bent een overlever!
Verder heb je hele lange tijd therapie gevolgd en al met al heb je het goed voor elkaar.
Wat jij hebt meegemaakt laat hele grote littekens achter en het is logisch dat je je vader niet kan vergeven. Sjezus, wie zou dat wel kunnen na wat jij hebt meegemaakt?
En je hoeft helemaal niet in GGZ therapie. Je hoeft het kontakt met je ouders en familie niet te herstellen. Absoluut niet.
Het is een heel raar iets om te zeggen dat je er na 13 jaar wel overheen zou zijn.
Nee, en het is meer dan natuurlijk dat daar een enorme lading en emoties ligt.
Vertrouw je schoonzus niet meer voor kwetsbare, vertrouwde dingen.
Je doet het enorm goed samen met je gezin, echt waar. Respekt voor jou.
Ik kan me voorstellen dat je verdrietig bent.
Je schooonzus heeft je vertrouwen gekwetst. Ze heeft geen idee wat haar woorden doen. Verder is ze verre van empathisch.
Jij hebt je een slag in de rondte gewerkt om te kunnen leven, een plek en een leven voor jezelf op te bouwen. Je hebt keihard gewerkt. Je bent een overlever!
Verder heb je hele lange tijd therapie gevolgd en al met al heb je het goed voor elkaar.
Wat jij hebt meegemaakt laat hele grote littekens achter en het is logisch dat je je vader niet kan vergeven. Sjezus, wie zou dat wel kunnen na wat jij hebt meegemaakt?
En je hoeft helemaal niet in GGZ therapie. Je hoeft het kontakt met je ouders en familie niet te herstellen. Absoluut niet.
Het is een heel raar iets om te zeggen dat je er na 13 jaar wel overheen zou zijn.
Nee, en het is meer dan natuurlijk dat daar een enorme lading en emoties ligt.
Vertrouw je schoonzus niet meer voor kwetsbare, vertrouwde dingen.
Je doet het enorm goed samen met je gezin, echt waar. Respekt voor jou.
maandag 19 augustus 2019 om 05:54
Jeetje. Dan vertel je zoiets moeilijks en dan krijg je dit...
Natuurlijk hoef je dit je vader (en moeder) niet te vergeven. En natuurlijk mag je hier emotioneel van worden. Dat mag als je 80 bent nog steeds.
Ze heeft ook geen realistisch beeld van de ggz. Alsof iedereen na een opname in de ggz huppelend naar buiten komt... En dan jouw kindje erbij halen. Als jij stabiel bent en nu goed kunt leven kun je ook een goede moeder zijn hoor. Laat je niks aanpraten hoor.
Het raakt me ook dat je je zo eenzaam voelt. Huilend in bed. Kruip lekker tegen man aan een laat je maar troosten hoor
Natuurlijk hoef je dit je vader (en moeder) niet te vergeven. En natuurlijk mag je hier emotioneel van worden. Dat mag als je 80 bent nog steeds.
Ze heeft ook geen realistisch beeld van de ggz. Alsof iedereen na een opname in de ggz huppelend naar buiten komt... En dan jouw kindje erbij halen. Als jij stabiel bent en nu goed kunt leven kun je ook een goede moeder zijn hoor. Laat je niks aanpraten hoor.
Het raakt me ook dat je je zo eenzaam voelt. Huilend in bed. Kruip lekker tegen man aan een laat je maar troosten hoor
maandag 19 augustus 2019 om 06:57
Ik ben het eens met alles hierboven! Wat heb jij al aan jezelf gewerkt. En jij kunt er zo mee leven. Klaar. Schoonzus kan de boom in. Een hele hoge.
Maar wat zul je balen dat je haar in vertrouwen heb genomen. Maar laat het gaan.... Misschien dat je man nog eens met haar kan praten om iets van dt enorme domme gewouwel bij haar weg te krijgen?
Maar wat zul je balen dat je haar in vertrouwen heb genomen. Maar laat het gaan.... Misschien dat je man nog eens met haar kan praten om iets van dt enorme domme gewouwel bij haar weg te krijgen?
anoniem_387659 wijzigde dit bericht op 19-08-2019 07:01
5.17% gewijzigd
maandag 19 augustus 2019 om 07:08
