Psyche
alle pijlers
ter dood veroordeeld
donderdag 19 februari 2009 om 18:02
ik schrijf al zo'n 10 jaar met een amerikaanse man in de dodencel. Ik ben met hem in contact gekomen via de stichting inside-outside in groningen. We schrijven hele intensief met elkaar. Nu is zijn datum bekend, in april zal hij de injectie krijgen. Het maakt me zo verdrietig. Er zullen veel negatieve reacties komen, dat weet ik nu al. Mensen die voor de doodstraf zijn, zeggen dat het zijn eigen schuld is en mij voor gek verklaren dat ik met zo iemand schrijf en dat ik van te voren wist dat dit zou gebeuren. Die reacties kan ik moeilijk verbieden, maar zit er niet echt op te wachten. ben gewoon verdrietig en bezorgd om iemand die me dierbaar is geworden en over 6 weken dood gaat
donderdag 19 februari 2009 om 19:04
donderdag 19 februari 2009 om 19:05
donderdag 19 februari 2009 om 19:13
Ik kan me zomaar voorstellen dat je begint te schrijven met zo iemand omdat er veel mensen zijn die denken al Tilalia. En ik kan me geen daad voorstellen waardoor iemand het recht op medemenselijkheid verliest. (nu kan iedereen allerlei voorbeelden gaan noemen, maar dat lijkt me niet zinvol). En ik kan me maar zo voorstellen dat je iemand na 10 jaar gaat missen, wat diegene ook gedaan heeft. Er gaat wel een mens dood. Misschien wel een mens met vreselijke daden, maar het blíjft een mens. En die heeft mi recht op contact met andere mensen, recht op medeleven.
En nee, ik vind slachtoffers niet minder zielig, ik vind niet dat er meer aandacht voor de daders moet zijn dan voor de slachtoffers, maar het een sluit het ander niet uit.
En nee, ik vind slachtoffers niet minder zielig, ik vind niet dat er meer aandacht voor de daders moet zijn dan voor de slachtoffers, maar het een sluit het ander niet uit.
donderdag 19 februari 2009 om 19:15
quote:droppertje schreef op 19 februari 2009 @ 19:04:
tilalia, TO moet het zelf zeggen, maar ik kan me wel voorstellen dat je na 10 jaar een heel persoon leert kennen die ook heel goede eigenschappen heeft en niet alleen iemand die 1 dag/nacht een fout heeft begaan!!
Verder heb ik wel mijn bedenkingen bij schrijven met een gevangene
Over het algemeen kom je niet op death row voor 1 klein missertje.
De crechemoordenaar uit Belgie had ook nog geen strafblad. Stel nou dat je in Belgie de doodstraf zou hebben. Zou je dan met die engerd gaan schrijven? Uit medemenselijkheid? Om vervolgens allemaal prachtige diepzinnige eigenschappen te ontdekken? Lijkt me sterk.
tilalia, TO moet het zelf zeggen, maar ik kan me wel voorstellen dat je na 10 jaar een heel persoon leert kennen die ook heel goede eigenschappen heeft en niet alleen iemand die 1 dag/nacht een fout heeft begaan!!
Verder heb ik wel mijn bedenkingen bij schrijven met een gevangene
Over het algemeen kom je niet op death row voor 1 klein missertje.
De crechemoordenaar uit Belgie had ook nog geen strafblad. Stel nou dat je in Belgie de doodstraf zou hebben. Zou je dan met die engerd gaan schrijven? Uit medemenselijkheid? Om vervolgens allemaal prachtige diepzinnige eigenschappen te ontdekken? Lijkt me sterk.
donderdag 19 februari 2009 om 19:17
quote:Eowynn_ schreef op 19 februari 2009 @ 19:13:
Ik kan me zomaar voorstellen dat je begint te schrijven met zo iemand omdat er veel mensen zijn die denken al Tilalia. En ik kan me geen daad voorstellen waardoor iemand het recht op medemenselijkheid verliest. (nu kan iedereen allerlei voorbeelden gaan noemen, maar dat lijkt me niet zinvol). En ik kan me maar zo voorstellen dat je iemand na 10 jaar gaat missen, wat diegene ook gedaan heeft. Er gaat wel een mens dood. Misschien wel een mens met vreselijke daden, maar het blíjft een mens. En die heeft mi recht op contact met andere mensen, recht op medeleven.
En nee, ik vind slachtoffers niet minder zielig, ik vind niet dat er meer aandacht voor de daders moet zijn dan voor de slachtoffers, maar het een sluit het ander niet uit.Eowynn, wat heeft uitsluiting van de maatschappij als straf voor zin als de maatschappij de dader de hele tijd opzoekt? Als je je kind voor straf op de gang zet ga je toch ook niet de hele tijd met em kletsen omdat ie zo zielig is?
Ik kan me zomaar voorstellen dat je begint te schrijven met zo iemand omdat er veel mensen zijn die denken al Tilalia. En ik kan me geen daad voorstellen waardoor iemand het recht op medemenselijkheid verliest. (nu kan iedereen allerlei voorbeelden gaan noemen, maar dat lijkt me niet zinvol). En ik kan me maar zo voorstellen dat je iemand na 10 jaar gaat missen, wat diegene ook gedaan heeft. Er gaat wel een mens dood. Misschien wel een mens met vreselijke daden, maar het blíjft een mens. En die heeft mi recht op contact met andere mensen, recht op medeleven.
En nee, ik vind slachtoffers niet minder zielig, ik vind niet dat er meer aandacht voor de daders moet zijn dan voor de slachtoffers, maar het een sluit het ander niet uit.Eowynn, wat heeft uitsluiting van de maatschappij als straf voor zin als de maatschappij de dader de hele tijd opzoekt? Als je je kind voor straf op de gang zet ga je toch ook niet de hele tijd met em kletsen omdat ie zo zielig is?
donderdag 19 februari 2009 om 19:18
Oh en overigens heb ik voor slachtofferhulp gewerkt en ik heb heel veel woede, pijn, verdriet gezien bij slachtoffers of nabestaanden, maar er is een hele grote groep daarvan die helemaal niet persé voor de doodstraf is hoor, ook niet omdat hen of hun naasten iets is aangedaan.
Daarbij, je gevoel erbij heeft er ook geen bal mee te maken, een strafmaat wordt opgelegd door een recher, en of je als slachtoffer nou graag wilt dat de dader doodgaat of niet, dat doet er gelukkig niet toe. Gevoel hoort daarin geen rol te spelen.
Je mag als slachtoffer best vinden dat de dader dood moet, maar gelukkig is er geen rechter die daarnaar luistert in ons land.
Ik vind de doodstraf dan ook een ongepaste straf, zelfs al is mijn eerste reactie op sommige misdrijven 'die moet dood'. Die eerste reactie mag nóóit tot uiting komen in rechtspraak vind ik, en daarom zou de doodstraf ook geen optie mogen zijn.
Daarbij, je gevoel erbij heeft er ook geen bal mee te maken, een strafmaat wordt opgelegd door een recher, en of je als slachtoffer nou graag wilt dat de dader doodgaat of niet, dat doet er gelukkig niet toe. Gevoel hoort daarin geen rol te spelen.
Je mag als slachtoffer best vinden dat de dader dood moet, maar gelukkig is er geen rechter die daarnaar luistert in ons land.
Ik vind de doodstraf dan ook een ongepaste straf, zelfs al is mijn eerste reactie op sommige misdrijven 'die moet dood'. Die eerste reactie mag nóóit tot uiting komen in rechtspraak vind ik, en daarom zou de doodstraf ook geen optie mogen zijn.
donderdag 19 februari 2009 om 19:21
Tila, het doel van opsluiting is niet buitensluiting van de maatschappij als straf, maar eerder het voorkomen dat het nog een keer gebeurt. Het is in ieder geval bewezen dat uitsluiten uit de maatschappij het hoogstens erger maakt, aangezien daders dan vervreemden van de maatschappij waar ze misschien ooit weer in terug moeten keren. Dus je maakt het echt niet beter door gevangenen te negeren.
Daarbij, zelfs die dader in Belgie, kun je daar geen medelijden voor voelen? Ik kan wel janken als ik eraan denk hoe ziek iemand moet zijn, en hoe ver heen om tot zo'n daad te komen. Iemand bij zijn volle verstand doet zoiets niet (en dat was hij ook niet, naar wat ik las). Voor de slachtoffers is het absoluut gruwelijk, niet te beschrijven en verwoestend. Maar denk je dat het voor de dader anders is?
Daarbij, zelfs die dader in Belgie, kun je daar geen medelijden voor voelen? Ik kan wel janken als ik eraan denk hoe ziek iemand moet zijn, en hoe ver heen om tot zo'n daad te komen. Iemand bij zijn volle verstand doet zoiets niet (en dat was hij ook niet, naar wat ik las). Voor de slachtoffers is het absoluut gruwelijk, niet te beschrijven en verwoestend. Maar denk je dat het voor de dader anders is?
donderdag 19 februari 2009 om 19:22
quote:Eowynn_ schreef op 19 februari 2009 @ 19:13:
Ik kan me zomaar voorstellen dat je begint te schrijven met zo iemand omdat er veel mensen zijn die denken al Tilalia.
Dank u vriendelijk.
En ik kan me geen daad voorstellen waardoor iemand het recht op medemenselijkheid verliest. (nu kan iedereen allerlei voorbeelden gaan noemen, maar dat lijkt me niet zinvol).
En waarom is dat niet zinvol? Monsters als Dutroux. Fourniret, Kim Degelder of weet ik veel welke no-go-area-drugsdealer die z'n halve wijk uitmoordt danwel terroriseert, heeft m.i. geen extra nood aan medemenselijkheid.
En ik kan me maar zo voorstellen dat je iemand na 10 jaar gaat missen, wat diegene ook gedaan heeft. Er gaat wel een mens dood. Misschien wel een mens met vreselijke daden, maar het blíjft een mens. En die heeft mi recht op contact met andere mensen, recht op medeleven.
Ik ben ook tegen de doodstraf. Maar ik vind ook dat de uitspraak 'Let em rot in jail' een hele goeie is.
En nee, ik vind slachtoffers niet minder zielig, ik vind niet dat er meer aandacht voor de daders moet zijn dan voor de slachtoffers, maar het een sluit het ander niet uit.
Als de maatschappij nou heeft bedacht dat er wetten zijn waarin staat wat er wel en wat er niet mag. En dat als je iets doet dat niet mag, je de bak in draait. En als je iets doet wat echt heel gruwelijk wordt geacht, je heel lang de bak in draait, waarom zou je daar als totale buitenstaander dan brieven naar moeten gaan schrijven? Heel eerlijk: als die persoon het echt waard is om aandacht aan te g even, dan doet z'n inner circle dat toch wel?
Ik kan me zomaar voorstellen dat je begint te schrijven met zo iemand omdat er veel mensen zijn die denken al Tilalia.
Dank u vriendelijk.
En ik kan me geen daad voorstellen waardoor iemand het recht op medemenselijkheid verliest. (nu kan iedereen allerlei voorbeelden gaan noemen, maar dat lijkt me niet zinvol).
En waarom is dat niet zinvol? Monsters als Dutroux. Fourniret, Kim Degelder of weet ik veel welke no-go-area-drugsdealer die z'n halve wijk uitmoordt danwel terroriseert, heeft m.i. geen extra nood aan medemenselijkheid.
En ik kan me maar zo voorstellen dat je iemand na 10 jaar gaat missen, wat diegene ook gedaan heeft. Er gaat wel een mens dood. Misschien wel een mens met vreselijke daden, maar het blíjft een mens. En die heeft mi recht op contact met andere mensen, recht op medeleven.
Ik ben ook tegen de doodstraf. Maar ik vind ook dat de uitspraak 'Let em rot in jail' een hele goeie is.
En nee, ik vind slachtoffers niet minder zielig, ik vind niet dat er meer aandacht voor de daders moet zijn dan voor de slachtoffers, maar het een sluit het ander niet uit.
Als de maatschappij nou heeft bedacht dat er wetten zijn waarin staat wat er wel en wat er niet mag. En dat als je iets doet dat niet mag, je de bak in draait. En als je iets doet wat echt heel gruwelijk wordt geacht, je heel lang de bak in draait, waarom zou je daar als totale buitenstaander dan brieven naar moeten gaan schrijven? Heel eerlijk: als die persoon het echt waard is om aandacht aan te g even, dan doet z'n inner circle dat toch wel?
donderdag 19 februari 2009 om 19:24
quote:Eowynn_ schreef op 19 februari 2009 @ 19:18:
Oh en overigens heb ik voor slachtofferhulp gewerkt en ik heb heel veel woede, pijn, verdriet gezien bij slachtoffers of nabestaanden, maar er is een hele grote groep daarvan die helemaal niet persé voor de doodstraf is hoor, ook niet omdat hen of hun naasten iets is aangedaan.
Daarbij, je gevoel erbij heeft er ook geen bal mee te maken, een strafmaat wordt opgelegd door een recher, en of je als slachtoffer nou graag wilt dat de dader doodgaat of niet, dat doet er gelukkig niet toe. Gevoel hoort daarin geen rol te spelen.
Je mag als slachtoffer best vinden dat de dader dood moet, maar gelukkig is er geen rechter die daarnaar luistert in ons land.
Ik vind de doodstraf dan ook een ongepaste straf, zelfs al is mijn eerste reactie op sommige misdrijven 'die moet dood'. Die eerste reactie mag nóóit tot uiting komen in rechtspraak vind ik, en daarom zou de doodstraf ook geen optie mogen zijn.Helemaal eens. En nogmaals: ik ben ook tegen de doodstraf. Ik begrijp alleen totaal niet waarom je als menselijk mens aandacht zou willen geven aan iemand die iets gruwelijks gedaan heeft. Waarom je de behoefte hebt om iemands diepere lagen eraf te gaan zitten pellen. Als het nou iemand is die je kènt, okee, maar als totale buitenstaander begrijp ik niet wat je daar nou zoekt.
Oh en overigens heb ik voor slachtofferhulp gewerkt en ik heb heel veel woede, pijn, verdriet gezien bij slachtoffers of nabestaanden, maar er is een hele grote groep daarvan die helemaal niet persé voor de doodstraf is hoor, ook niet omdat hen of hun naasten iets is aangedaan.
Daarbij, je gevoel erbij heeft er ook geen bal mee te maken, een strafmaat wordt opgelegd door een recher, en of je als slachtoffer nou graag wilt dat de dader doodgaat of niet, dat doet er gelukkig niet toe. Gevoel hoort daarin geen rol te spelen.
Je mag als slachtoffer best vinden dat de dader dood moet, maar gelukkig is er geen rechter die daarnaar luistert in ons land.
Ik vind de doodstraf dan ook een ongepaste straf, zelfs al is mijn eerste reactie op sommige misdrijven 'die moet dood'. Die eerste reactie mag nóóit tot uiting komen in rechtspraak vind ik, en daarom zou de doodstraf ook geen optie mogen zijn.Helemaal eens. En nogmaals: ik ben ook tegen de doodstraf. Ik begrijp alleen totaal niet waarom je als menselijk mens aandacht zou willen geven aan iemand die iets gruwelijks gedaan heeft. Waarom je de behoefte hebt om iemands diepere lagen eraf te gaan zitten pellen. Als het nou iemand is die je kènt, okee, maar als totale buitenstaander begrijp ik niet wat je daar nou zoekt.
donderdag 19 februari 2009 om 19:27
quote:Eowynn_ schreef op 19 februari 2009 @ 19:21:
Tila, het doel van opsluiting is niet buitensluiting van de maatschappij als straf, maar eerder het voorkomen dat het nog een keer gebeurt. Het is in ieder geval bewezen dat uitsluiten uit de maatschappij het hoogstens erger maakt, aangezien daders dan vervreemden van de maatschappij waar ze misschien ooit weer in terug moeten keren. Dus je maakt het echt niet beter door gevangenen te negeren.
Daarbij, zelfs die dader in Belgie, kun je daar geen medelijden voor voelen? Ik kan wel janken als ik eraan denk hoe ziek iemand moet zijn, en hoe ver heen om tot zo'n daad te komen. Iemand bij zijn volle verstand doet zoiets niet (en dat was hij ook niet, naar wat ik las). Voor de slachtoffers is het absoluut gruwelijk, niet te beschrijven en verwoestend. Maar denk je dat het voor de dader anders is?
Een straf heeft een meerledige achtergrond,. Eowynn, dat zou je zelf moeten weten.
Straf voor de schuldige (dus uitlsuiting van de maatschappij)
de maatschappij beschermen tegen de schuldigen
vergelding voor de slachtoffers.
Iemand die levenslang de bak in draait, komt er als het goed is niet meer uit en dus is het niet zo heel erg dat ie vervreemdt van de maatschappij.
Tila, het doel van opsluiting is niet buitensluiting van de maatschappij als straf, maar eerder het voorkomen dat het nog een keer gebeurt. Het is in ieder geval bewezen dat uitsluiten uit de maatschappij het hoogstens erger maakt, aangezien daders dan vervreemden van de maatschappij waar ze misschien ooit weer in terug moeten keren. Dus je maakt het echt niet beter door gevangenen te negeren.
Daarbij, zelfs die dader in Belgie, kun je daar geen medelijden voor voelen? Ik kan wel janken als ik eraan denk hoe ziek iemand moet zijn, en hoe ver heen om tot zo'n daad te komen. Iemand bij zijn volle verstand doet zoiets niet (en dat was hij ook niet, naar wat ik las). Voor de slachtoffers is het absoluut gruwelijk, niet te beschrijven en verwoestend. Maar denk je dat het voor de dader anders is?
Een straf heeft een meerledige achtergrond,. Eowynn, dat zou je zelf moeten weten.
Straf voor de schuldige (dus uitlsuiting van de maatschappij)
de maatschappij beschermen tegen de schuldigen
vergelding voor de slachtoffers.
Iemand die levenslang de bak in draait, komt er als het goed is niet meer uit en dus is het niet zo heel erg dat ie vervreemdt van de maatschappij.
donderdag 19 februari 2009 om 19:28
quote:Eowynn_ schreef op 19 februari 2009 @ 19:22:
En een gevangenisstraf vergelijken met een kind op de gang zetten getuigd van niet gek veel inzicht in dat soort processen.En het feit dat jij de overeenkomst niet een klein beetje ziet getuigt mn.i. niet echt van het inzicht in het idee achter 'straf' geven.
En een gevangenisstraf vergelijken met een kind op de gang zetten getuigd van niet gek veel inzicht in dat soort processen.En het feit dat jij de overeenkomst niet een klein beetje ziet getuigt mn.i. niet echt van het inzicht in het idee achter 'straf' geven.
donderdag 19 februari 2009 om 19:31
Tja Tila, dat jij die behoefte niet hebt en een ander wel maakt die behoefte niet raar of sensatiebelust of verkeerd. Mensen zijn nou eenmaal verschillend, de een heeft meer inlevingsvermogen dan de ander, de een kan beter met bepaalde dingen omgaan dan met de ander, de een is beter in het contact met slachtoffers, de ander in het contact met daders. Maar daders hebben net zo goed behoefte aan contact.
Rare tik van mij, maar ik ben er tijdens mijn werk bij slachtofferhulp ook achter gekomen dat ik 'meer heb' met daders dan met slachtoffers. Niet omdat ik het goedpraat of omdat ik het verdriet van de slachtoffers niet serieus neem, maar omdat ik ook in staat ben om compassie te voelen met mensen die verschrikkelijke dingen hebben gedaan, omdat ik het interessant vindt hoe het menselijk brein werkt, hoe mensen tot daden komen. Ik bekijk het iets nuchterder.
Ik was dan weer niet zo'n ster in het werken met slachtoffers, dat kon ik wel, maar andere mensen zijn er veel beter in. En zo heeft ieder zijn ding. Ik zou er mijn werk wel van willen maken.
Privé daarmee bezig zijn is weer iets anders, maar slachtofferhulp draait ook op vrijwilligers, dus dat kan ook voor contact met daders gelden.
Mensen zijn gewoon verschillend, zo raar is dat toch niet?
Rare tik van mij, maar ik ben er tijdens mijn werk bij slachtofferhulp ook achter gekomen dat ik 'meer heb' met daders dan met slachtoffers. Niet omdat ik het goedpraat of omdat ik het verdriet van de slachtoffers niet serieus neem, maar omdat ik ook in staat ben om compassie te voelen met mensen die verschrikkelijke dingen hebben gedaan, omdat ik het interessant vindt hoe het menselijk brein werkt, hoe mensen tot daden komen. Ik bekijk het iets nuchterder.
Ik was dan weer niet zo'n ster in het werken met slachtoffers, dat kon ik wel, maar andere mensen zijn er veel beter in. En zo heeft ieder zijn ding. Ik zou er mijn werk wel van willen maken.
Privé daarmee bezig zijn is weer iets anders, maar slachtofferhulp draait ook op vrijwilligers, dus dat kan ook voor contact met daders gelden.
Mensen zijn gewoon verschillend, zo raar is dat toch niet?
donderdag 19 februari 2009 om 19:34
Overigens zijn er daarnaast ook een boel vrouwen die uit een soort misplaatst gevoel van 'ik zal jou weleens even redden' met veroordeelden schrijven, die bestaan ook, en het zullen er vast veel zijn. Een relatie beginnen met iemand die veroordeeld is tot de doodstraf, er kinderen mee krijgen en ermee trouwen, zoals ook voorkomt, dat vind ik dan weer raar en ongezond. Maar er gewoon mee schrijven? Neuh.
donderdag 19 februari 2009 om 19:39
quote:droppertje schreef op 19 februari 2009 @ 18:57:
[...]
Ik vind het wel een beetje kort door de bocht....Als een seriemoordenaar heel luguber te werk ging etc...oke.
Maar in gevallen als 'vrouw vermoordt verkrachter',
'man vermoordt geweldadige inbreker uit zelfbescherming' ,
'man vermoordt aanrander van zijn kind' etc.
Vind ik de doodstraf wel erg zwaar!!
In zulke zelfverdedigingsgevallen vind ik het geen moord en mogen ze juist 'n beloning krijgen voor het opruimen van 'n crimineel. Laat staan dat ze in de gevangenis zouden belanden of de doodstraf zouden krijgen. In Amerika is jezelf of je huis verdedigen met 'n schietwapen volgens mij niet eens strafbaar, dus dit figuur zal wel heel iets ernstigers op zijn geweten hebben.
Snap niet dat mensen met 'n moordenaar gaan schrijven trouwens. Waarom niet met de slachtoffers van zo'n gedrocht? Of gewoon met eenzame oude mensen?
[...]
Ik vind het wel een beetje kort door de bocht....Als een seriemoordenaar heel luguber te werk ging etc...oke.
Maar in gevallen als 'vrouw vermoordt verkrachter',
'man vermoordt geweldadige inbreker uit zelfbescherming' ,
'man vermoordt aanrander van zijn kind' etc.
Vind ik de doodstraf wel erg zwaar!!
In zulke zelfverdedigingsgevallen vind ik het geen moord en mogen ze juist 'n beloning krijgen voor het opruimen van 'n crimineel. Laat staan dat ze in de gevangenis zouden belanden of de doodstraf zouden krijgen. In Amerika is jezelf of je huis verdedigen met 'n schietwapen volgens mij niet eens strafbaar, dus dit figuur zal wel heel iets ernstigers op zijn geweten hebben.
Snap niet dat mensen met 'n moordenaar gaan schrijven trouwens. Waarom niet met de slachtoffers van zo'n gedrocht? Of gewoon met eenzame oude mensen?
donderdag 19 februari 2009 om 19:50
donderdag 19 februari 2009 om 19:53
quote:Eowynn_ schreef op 19 februari 2009 @ 19:31:
Tja Tila, dat jij die behoefte niet hebt en een ander wel maakt die behoefte niet raar of sensatiebelust of verkeerd.
Zeg ik dat? Nee, alleen dat ik het niet begrijp.
Mensen zijn nou eenmaal verschillend, de een heeft meer inlevingsvermogen dan de ander, de een kan beter met bepaalde dingen omgaan dan met de ander, de een is beter in het contact met slachtoffers, de ander in het contact met daders. Maar daders hebben net zo goed behoefte aan contact.
Daders hebben ook behoeft aan in de vrijheid rondrennen, of hun wekelijkse portie sex, of een leuke baan, maar het recht op het vervullen van die behoefte hebben ze nou net verspeeld door hun daad te begaan.
Rare tik van mij, maar ik ben er tijdens mijn werk bij slachtofferhulp ook achter gekomen dat ik 'meer heb' met daders dan met slachtoffers. Niet omdat ik het goedpraat of omdat ik het verdriet van de slachtoffers niet serieus neem, maar omdat ik ook in staat ben om compassie te voelen met mensen die verschrikkelijke dingen hebben gedaan, omdat ik het interessant vindt hoe het menselijk brein werkt, hoe mensen tot daden komen. Ik bekijk het iets nuchterder.
Eowynn, je bekijkt het niet per se nuchterder - compassie voelen met Kim Degelder vind ik nou niet direct nuchter, namelijk - je bekijkt het ànders. Voor je eigen gevoel beter, anders zou je niet net hebben geschreven dat mensen juist met langveroordeelden of deathrow mensen gaan schrijven omdat ik denk hoe ik denk.
Als ik jouw beweegredenen zo lees van hoe interessant je het wel niet vindt, kan ik concluderen dat je niet uit compassie met een dader zou gaan schrijven, maar puur om je eigen nieuwsgierigheid te bevredigen.
Ik was dan weer niet zo'n ster in het werken met slachtoffers, dat kon ik wel, maar andere mensen zijn er veel beter in. En zo heeft ieder zijn ding. Ik zou er mijn werk wel van willen maken.
Privé daarmee bezig zijn is weer iets anders, maar slachtofferhulp draait ook op vrijwilligers, dus dat kan ook voor contact met daders gelden.
Nogmaals: waarom zou je de 'straf' proberen te ondermijnen?
Mensen zijn gewoon verschillend, zo raar is dat toch niet?
Nee, dat is niet raar, maar ik begrijp het niet. Net zomin dat ik begrijp wat er lekker is aan sm-sex, of leuk is aan alleen maar merkkleding kopen, of bushokjes vernielen. Begrijp ik niet.
Tja Tila, dat jij die behoefte niet hebt en een ander wel maakt die behoefte niet raar of sensatiebelust of verkeerd.
Zeg ik dat? Nee, alleen dat ik het niet begrijp.
Mensen zijn nou eenmaal verschillend, de een heeft meer inlevingsvermogen dan de ander, de een kan beter met bepaalde dingen omgaan dan met de ander, de een is beter in het contact met slachtoffers, de ander in het contact met daders. Maar daders hebben net zo goed behoefte aan contact.
Daders hebben ook behoeft aan in de vrijheid rondrennen, of hun wekelijkse portie sex, of een leuke baan, maar het recht op het vervullen van die behoefte hebben ze nou net verspeeld door hun daad te begaan.
Rare tik van mij, maar ik ben er tijdens mijn werk bij slachtofferhulp ook achter gekomen dat ik 'meer heb' met daders dan met slachtoffers. Niet omdat ik het goedpraat of omdat ik het verdriet van de slachtoffers niet serieus neem, maar omdat ik ook in staat ben om compassie te voelen met mensen die verschrikkelijke dingen hebben gedaan, omdat ik het interessant vindt hoe het menselijk brein werkt, hoe mensen tot daden komen. Ik bekijk het iets nuchterder.
Eowynn, je bekijkt het niet per se nuchterder - compassie voelen met Kim Degelder vind ik nou niet direct nuchter, namelijk - je bekijkt het ànders. Voor je eigen gevoel beter, anders zou je niet net hebben geschreven dat mensen juist met langveroordeelden of deathrow mensen gaan schrijven omdat ik denk hoe ik denk.
Als ik jouw beweegredenen zo lees van hoe interessant je het wel niet vindt, kan ik concluderen dat je niet uit compassie met een dader zou gaan schrijven, maar puur om je eigen nieuwsgierigheid te bevredigen.
Ik was dan weer niet zo'n ster in het werken met slachtoffers, dat kon ik wel, maar andere mensen zijn er veel beter in. En zo heeft ieder zijn ding. Ik zou er mijn werk wel van willen maken.
Privé daarmee bezig zijn is weer iets anders, maar slachtofferhulp draait ook op vrijwilligers, dus dat kan ook voor contact met daders gelden.
Nogmaals: waarom zou je de 'straf' proberen te ondermijnen?
Mensen zijn gewoon verschillend, zo raar is dat toch niet?
Nee, dat is niet raar, maar ik begrijp het niet. Net zomin dat ik begrijp wat er lekker is aan sm-sex, of leuk is aan alleen maar merkkleding kopen, of bushokjes vernielen. Begrijp ik niet.
donderdag 19 februari 2009 om 19:55
@ fullbody, inderdaad wat je schrijft, ik ben niet verliefd, wil gene kind van hem etc. ik heb dit besluit 10 jaar geleden genomen en heb geprobeerd uit te leggen waarom ik daar toen toe kwam. Voel me dus niet geroepen de vraag waarom nog eens te beantwoorden. en helaas mag je niet bellen....
Waarom is hij me dierbaar geworden? Lijkt me een vreemde vraag als je 10 jaar met iemand schrijft...
en behoefte om iemands diepere lagen af te pellen is een uitspraak die ik nooit heb gedaan.
en ik heb zeker ook behoefte om de 'andere kant' te helpen, zo heb ik vrijwilligerswerk gedaan bij de kindertelefoon, in het buitenland gewerkt met straatkinderen en andere dingen gedaan. Ben gewoon begaan met mensen in het algemeen en dus ook met 'gedrochten'.
heb trouwens in afrika wel gezien hoe dun het lijntje slachtoffer-dader is. ik hielp in een centrum voor kindsoldaten, arme zielige slachtoffertjes die ontvoerd waren door rebellen... maar die zielige slachtoffertjes werden (vaak gedwongen) ook daders die anderen weer ontvoerden en moordden en verkrachtten. Dus wie hielpen we, de daders of slachtoffers? Het is vaak niet zo zwart wit
Waarom is hij me dierbaar geworden? Lijkt me een vreemde vraag als je 10 jaar met iemand schrijft...
en behoefte om iemands diepere lagen af te pellen is een uitspraak die ik nooit heb gedaan.
en ik heb zeker ook behoefte om de 'andere kant' te helpen, zo heb ik vrijwilligerswerk gedaan bij de kindertelefoon, in het buitenland gewerkt met straatkinderen en andere dingen gedaan. Ben gewoon begaan met mensen in het algemeen en dus ook met 'gedrochten'.
heb trouwens in afrika wel gezien hoe dun het lijntje slachtoffer-dader is. ik hielp in een centrum voor kindsoldaten, arme zielige slachtoffertjes die ontvoerd waren door rebellen... maar die zielige slachtoffertjes werden (vaak gedwongen) ook daders die anderen weer ontvoerden en moordden en verkrachtten. Dus wie hielpen we, de daders of slachtoffers? Het is vaak niet zo zwart wit
donderdag 19 februari 2009 om 20:01
quote:Vl43inder schreef op 19 februari 2009 @ 19:57:
Maar Tilalia, waarom zou je andere mensen met alle macht willen begrijpen eigenlijk? Waar heb je dat voor nodig dan?Uit alle macht lijkt me overdreven, maar een beetje weten wat mensen drijft is best handig in een maatschappij. Ik hoef niet zoals Eowynn de lagen af te pellen van iemand die iets vreselijks heeft gedaan, maar ik zou wel willen snappen waarom je de behoefte voelt òm dat te doen.
Maar Tilalia, waarom zou je andere mensen met alle macht willen begrijpen eigenlijk? Waar heb je dat voor nodig dan?Uit alle macht lijkt me overdreven, maar een beetje weten wat mensen drijft is best handig in een maatschappij. Ik hoef niet zoals Eowynn de lagen af te pellen van iemand die iets vreselijks heeft gedaan, maar ik zou wel willen snappen waarom je de behoefte voelt òm dat te doen.
donderdag 19 februari 2009 om 20:05
tilalia, ik denk dat het weinig zin heeft om jou dat uit te leggen omdat je er niet echt voor open staat, je hebt een hele duidelijke mening en dat mag ook, maar in die mening lijkt weinig ruimte over te zijn voor de meningen van andere. Ik lees bijvoorbeeld dat eowynn een hoop dingen zegt die voor haar gelden en voor haar persoonlijk zijn en jij probeert alles te weerleggen en ook aan te vallen. Dus wat heeft het voor zin jou iets uit te leggen als je er toch alleen maar tegen aan wilt schoppen en er geen respect voor kan tonen.
donderdag 19 februari 2009 om 20:10
Paars Eekhoorntje, ik ga met Eowynn in discussie om deze zin:
Ik kan me zomaar voorstellen dat je begint te schrijven met zo iemand omdat er veel mensen zijn die denken al Tilalia.
Dat doet niets af aan jouw verdriet dat iemand die jij schriftelijk kent gaat sterven, al snap ik gewoon niet waarom je ooit met zo iemand bent gaan schrijven. Ik begrijp niet wat daar interessant of spannend aan is. Ik zou persoonlijk zulke monsters zo ver als maar mogelijk is van mijn leven vandaan willen houden.
Ik ben heus van de tweede kansen in een maatschappij, maar als iemand zo iets ergs gedaan heeft dat ie levenslang danwel de doodstraf krijgt dan denk ik dat dat niet voor niets is. En ik ben tegen de doodstraf, Maar niet tegen levenslang. (en dasn wel echt levenslang) ik geloof niet dat er voor sommige daden clementie van de maatschappij moet zijn.
Ik kan me zomaar voorstellen dat je begint te schrijven met zo iemand omdat er veel mensen zijn die denken al Tilalia.
Dat doet niets af aan jouw verdriet dat iemand die jij schriftelijk kent gaat sterven, al snap ik gewoon niet waarom je ooit met zo iemand bent gaan schrijven. Ik begrijp niet wat daar interessant of spannend aan is. Ik zou persoonlijk zulke monsters zo ver als maar mogelijk is van mijn leven vandaan willen houden.
Ik ben heus van de tweede kansen in een maatschappij, maar als iemand zo iets ergs gedaan heeft dat ie levenslang danwel de doodstraf krijgt dan denk ik dat dat niet voor niets is. En ik ben tegen de doodstraf, Maar niet tegen levenslang. (en dasn wel echt levenslang) ik geloof niet dat er voor sommige daden clementie van de maatschappij moet zijn.
donderdag 19 februari 2009 om 20:12
donderdag 19 februari 2009 om 20:12
Tilalia, er zijn meerdere redenen genoemd die iemand er toe zouden kunnen brengen om te schrijven met iemand op death row.
Verwacht je nou dat iemand hier een reden noemt die jij goed genoeg vind? Zou die er uberhaupt zijn?
Sommige emoties en gedragingen kun je je gewoon niet voorstellen, laat staan snappen (zoals SM zei je al) Dat betekent nog niet dat ze fout of slecht zijn, dat betekent alleen maar dat jij er niets mee kan. Je hoeft toch niet overal wat mee te kunnen.
Verwacht je nou dat iemand hier een reden noemt die jij goed genoeg vind? Zou die er uberhaupt zijn?
Sommige emoties en gedragingen kun je je gewoon niet voorstellen, laat staan snappen (zoals SM zei je al) Dat betekent nog niet dat ze fout of slecht zijn, dat betekent alleen maar dat jij er niets mee kan. Je hoeft toch niet overal wat mee te kunnen.
