Psyche
alle pijlers
Verslaafd aan kalmeringsmiddelen - aangeven bij werk?
zondag 15 augustus 2021 om 16:24
Hi lieve mensen,
Alvast sorry voor het lange verhaal. Ik ben een vrouw van 28 en ik zit al ruim 3 jaar met een probleem. Namelijk, dat ik niet in slaap kan vallen en last heb van een depressie (het gaat een stuk beter, maar met ups en downs).
Ik heb last van verdrietige gevoelens, angstgevoelens, een knoop in mijn maag (ik weet dat dit voorheen kwam door een enorm stressvolle baan, maar ik ben inmiddels geswitcht).
Waar deze gevoelens verder vandaan komen weet ik ook niet per se: Mijn leven is namelijk op orde- ik heb genoeg geld, heb nu een prima baan, ben jong, zie er leuk uit en heb een relatie en een sociaal leven. Mijn vader is een aantal jaar terug onverwacht overleden, wat een enorme klap was maar vanwege de vrij afstandelijke band met hem weet ik niet of dit de reden is van deze ellende.
Daarnaast kamp ik al jaren met een nare depressie, eetstoornissen en enorme stemmingswisselingen. Ik slik hiervoor 40 mg Fluoxetine. Dit houdt me op de been, om te kunnen blijven werken, mijn sociale leven en relatie te onderhouden, en om de diepe dalen wat te verminderen, maar het echte geluksgevoel voel ik niet. Helaas heb ik dus ook een heftig slaapprobleem.. Het probleem is dat ik het liefste helemaal verdoofd de nacht inga. Ik gebruik elke dag ongeveer 2/3 pillen Lorazepam/Xanax/Clonazepam en noem maar op. Nu gebruik ik het zelfs als ik om 8 uur sochtends wakker word in het weekend en nog even wil slapen, omdat dit op de natuurlijke manier niet lukt. Ik blijf als ik wil slapen zonder middelen malen en in een soort stressmodus.
Als ik een keer een drankje ga doen met mijn vriendinnen, kan ik mezelf nooit een halt toeroepen, ik ben vrij mateloos. Daarnaast heb ik de neiging om mezelf destructieve dingen aan te doen - anorexia, eetstoornis, teveel blowen/drinken, etc. Ik merk dus dat ik het liefste van de wereld ben.. dan ben ik het gelukkigst.
Ik heb een relatie en mijn vriend is enorm jaloers als het gaat om de aandacht die ik krijg van andere mannen. Hij gaat door mijn telefoon en vraagt me constant wie contact met heeft opgenomen. Hij vertrouwt me niet terwijl ik niet vreemdga, wat me ook stress geeft en pijn doet. IK vraag me af of het te maken heeft met het feit dat ik dus verslaafd ben en antidepressiva slik, hij weet dit niet, want hij is extreem anti drugs.
Het gekke is dus dat ik prima functioneer - ik kom mijn bed uit, doe mn werk, heb vaak ook veel plezier en lol in het leven (mensen zullen niet snel zeggen dat ik een depressief persoon ben omdat ik vrij outgoing kan zijn), heb goede relaties met mn vrienden en familie maar er komt heel vaak een enorm donker gevoel over me wat me overneemt en ik wil dan het liefste weg zijn van alle pijn en alle dingen die altijd maar moeten in het leven.. Dan is het enige wat helpt een sh*tload aan kalmeringsmiddelen.
Ik heb het er met mijn broer over gehad en hij maakt zich enorm zorgen over deze verslaving en hij zegt dat je dit niet langer dan 5 jaar vol kunt houden en je hier makkelijk aan dood kunt gaan. Jullie zijn (waarschijnlijk) geen dokters maar hoe kijken jullie hier tegenaan? Is er iemand die dit herkent?
Ik wil er natuurlijk graag vanaf, maar het is een makkelijke escape... Daarnaast ben ik net begonnen met werken (fulltime) en zit therapie er gewoon qua tijd niet in. Tenminste, het wordt een grote uitdaging een psychiater te vinden die in de avonduren beschikbaar is. Zeker als je een afkicktraject in wil is dit niet te combineren met werk...
Moet ik dit aankaarten bij werk? Ik weet op dit moment niet zo goed wat ik moet doen. Ik hoop dat jullie me wat handvatten kunnen geven..
Thanks voor het lezen <3
Alvast sorry voor het lange verhaal. Ik ben een vrouw van 28 en ik zit al ruim 3 jaar met een probleem. Namelijk, dat ik niet in slaap kan vallen en last heb van een depressie (het gaat een stuk beter, maar met ups en downs).
Ik heb last van verdrietige gevoelens, angstgevoelens, een knoop in mijn maag (ik weet dat dit voorheen kwam door een enorm stressvolle baan, maar ik ben inmiddels geswitcht).
Waar deze gevoelens verder vandaan komen weet ik ook niet per se: Mijn leven is namelijk op orde- ik heb genoeg geld, heb nu een prima baan, ben jong, zie er leuk uit en heb een relatie en een sociaal leven. Mijn vader is een aantal jaar terug onverwacht overleden, wat een enorme klap was maar vanwege de vrij afstandelijke band met hem weet ik niet of dit de reden is van deze ellende.
Daarnaast kamp ik al jaren met een nare depressie, eetstoornissen en enorme stemmingswisselingen. Ik slik hiervoor 40 mg Fluoxetine. Dit houdt me op de been, om te kunnen blijven werken, mijn sociale leven en relatie te onderhouden, en om de diepe dalen wat te verminderen, maar het echte geluksgevoel voel ik niet. Helaas heb ik dus ook een heftig slaapprobleem.. Het probleem is dat ik het liefste helemaal verdoofd de nacht inga. Ik gebruik elke dag ongeveer 2/3 pillen Lorazepam/Xanax/Clonazepam en noem maar op. Nu gebruik ik het zelfs als ik om 8 uur sochtends wakker word in het weekend en nog even wil slapen, omdat dit op de natuurlijke manier niet lukt. Ik blijf als ik wil slapen zonder middelen malen en in een soort stressmodus.
Als ik een keer een drankje ga doen met mijn vriendinnen, kan ik mezelf nooit een halt toeroepen, ik ben vrij mateloos. Daarnaast heb ik de neiging om mezelf destructieve dingen aan te doen - anorexia, eetstoornis, teveel blowen/drinken, etc. Ik merk dus dat ik het liefste van de wereld ben.. dan ben ik het gelukkigst.
Ik heb een relatie en mijn vriend is enorm jaloers als het gaat om de aandacht die ik krijg van andere mannen. Hij gaat door mijn telefoon en vraagt me constant wie contact met heeft opgenomen. Hij vertrouwt me niet terwijl ik niet vreemdga, wat me ook stress geeft en pijn doet. IK vraag me af of het te maken heeft met het feit dat ik dus verslaafd ben en antidepressiva slik, hij weet dit niet, want hij is extreem anti drugs.
Het gekke is dus dat ik prima functioneer - ik kom mijn bed uit, doe mn werk, heb vaak ook veel plezier en lol in het leven (mensen zullen niet snel zeggen dat ik een depressief persoon ben omdat ik vrij outgoing kan zijn), heb goede relaties met mn vrienden en familie maar er komt heel vaak een enorm donker gevoel over me wat me overneemt en ik wil dan het liefste weg zijn van alle pijn en alle dingen die altijd maar moeten in het leven.. Dan is het enige wat helpt een sh*tload aan kalmeringsmiddelen.
Ik heb het er met mijn broer over gehad en hij maakt zich enorm zorgen over deze verslaving en hij zegt dat je dit niet langer dan 5 jaar vol kunt houden en je hier makkelijk aan dood kunt gaan. Jullie zijn (waarschijnlijk) geen dokters maar hoe kijken jullie hier tegenaan? Is er iemand die dit herkent?
Ik wil er natuurlijk graag vanaf, maar het is een makkelijke escape... Daarnaast ben ik net begonnen met werken (fulltime) en zit therapie er gewoon qua tijd niet in. Tenminste, het wordt een grote uitdaging een psychiater te vinden die in de avonduren beschikbaar is. Zeker als je een afkicktraject in wil is dit niet te combineren met werk...
Moet ik dit aankaarten bij werk? Ik weet op dit moment niet zo goed wat ik moet doen. Ik hoop dat jullie me wat handvatten kunnen geven..
Thanks voor het lezen <3
zondag 15 augustus 2021 om 17:07
Je hoeft op je werk nooit een reden te vertellen. Dat zou ik dus ook niet doen. Is privé.
Eerste stap is huisarts en als je daarna toch in een traject komt, waarbij je je ziek moet meiden, dan lijkt mij “het beter” worden belangrijker dan je baan nu. Tenminste dit kun je niet eeuwig volhouden zo.....
Eerste stap is huisarts en als je daarna toch in een traject komt, waarbij je je ziek moet meiden, dan lijkt mij “het beter” worden belangrijker dan je baan nu. Tenminste dit kun je niet eeuwig volhouden zo.....
zondag 15 augustus 2021 om 17:20
Uiteraard, het gevaarlijke is dat je gewoon doorgaat met je leven en er misschien makkelijk over gaat denken - zovan, je slikt pillen om te relaxen, so what.. De mensen om je heen merken het niet echt aan je en je praat het al snel goed voor jezelf.. \Maar ik zie wel in dat deze manier van leven geen toekomst heeft.
zondag 15 augustus 2021 om 17:21
Ik ken het gevoel van depressie, onrust rondom slapen en snachts het liefst van de wereld willen zijn. Vroeger gebruikte ik daar ook heftige middelen voor, ben daar uiteindelijk mee gestopt omdat mijn lichaam steeds zieker werd en werken enzo niet meer ging als ik bleef doorgaan.
Ik kan je wel een ding zeggen; een verslaving is niet weg als je stopt. Het uit zich steeds op andere manieren. Soms een tijdje in de luwte, soms schreeuwend op de voorgrond.
Ik ben zelf nooit een voorstander geweest van volledig ziekmelden en zo'n traject. Maar uiteindelijk moet je wel gaan praten. Ik ben nu pas zo ver dat ik dat in zie, en met veel tegenzin ga doen.
Zorg dat je stopt of afbouwt. In therapie kunnen ze niks met je zo lang je nog gebruikt. HA kan helpen met afbouwen en medicatie voorschrijven. Dan zit er een grens aan. Breek het contact met de dealer.
Ik kan je wel een ding zeggen; een verslaving is niet weg als je stopt. Het uit zich steeds op andere manieren. Soms een tijdje in de luwte, soms schreeuwend op de voorgrond.
Ik ben zelf nooit een voorstander geweest van volledig ziekmelden en zo'n traject. Maar uiteindelijk moet je wel gaan praten. Ik ben nu pas zo ver dat ik dat in zie, en met veel tegenzin ga doen.
Zorg dat je stopt of afbouwt. In therapie kunnen ze niks met je zo lang je nog gebruikt. HA kan helpen met afbouwen en medicatie voorschrijven. Dan zit er een grens aan. Breek het contact met de dealer.
Vergeet niet genoeg taart te eten
zondag 15 augustus 2021 om 17:25
Waarom praat je niet in de ik vorm?hannahwz schreef: ↑15-08-2021 17:20Uiteraard, het gevaarlijke is dat je gewoon doorgaat met je leven en er misschien makkelijk over gaat denken - zovan, je slikt pillen om te relaxen, so what.. De mensen om je heen merken het niet echt aan je en je praat het al snel goed voor jezelf.. \Maar ik zie wel in dat deze manier van leven geen toekomst heeft.
Houd je het ver van je? Heb je meer last van een bezorgde broer en een ongemakkelijk toekomstbeeld dan van je gedrag op dit moment? Daarom mijm vraag, 'heb je het idee dat jij een probleem hebt?'
zondag 15 augustus 2021 om 18:11
Een paar dingen vallen me op. Je zegt dat je een afstandelijke vader had. Je zegt tegelijkertijd dat je niet weet waar je problemen vandaan komen. Tip: kijk eens kritisch naar je jeugd. Tevens zeg je dat je je leven op orde hebt, maar je slikt elke avond een apotheek aan kalmeringsmiddelen, je herhaalt dat in de ochtend en je drinkt er ook nog bij. Je hebt je leven dus helemaal niet op orde. Je hebt zelfs niet echt meer een leven voor je als je hiermee doorgaat.
Ga afkicken onder professionele begeleiding en zoekt psychologische hulp want je klinkt als een zinkend schip. Die baan is nu geen prioriteit. Jij bent dat wel. Ik hoop dat je dat ook ziet.
Ga afkicken onder professionele begeleiding en zoekt psychologische hulp want je klinkt als een zinkend schip. Die baan is nu geen prioriteit. Jij bent dat wel. Ik hoop dat je dat ook ziet.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 15 augustus 2021 om 18:45
Je praat je verslaving goed voor jezelf. Je houdt het ver van je af, verzint excuses, alles om maar niet af te hoeven kicken.hannahwz schreef: ↑15-08-2021 17:20Uiteraard, het gevaarlijke is dat je gewoon doorgaat met je leven en er misschien makkelijk over gaat denken - zovan, je slikt pillen om te relaxen, so what.. De mensen om je heen merken het niet echt aan je en je praat het al snel goed voor jezelf.. \Maar ik zie wel in dat deze manier van leven geen toekomst heeft.
zondag 15 augustus 2021 om 18:57
Je bent depressief.
Je hebt eetproblemen.
Je slaapt niet.
Je wil het liefst van de wereld zijn.
Je bent verslaafd aan medicijnen.
Je koopt medicijnen bij dealers.
Je zit in een toxische relatie.
En dan schrijf je dat je je leven op orde hebt?
Je hebt je leven totaal, volkomen niet op orde.
En ja, het lukt je nu nog wel om jezelf en de buitenwereld voor de gek te houden. Maar dat houdt binnenkort ook op.
En dan zit je met een verkloot leven. Want dat leuke werk? Dat ga je onherroepelijk verliezen. Die relatie met die man waar je zo gek op bent, dat wordt onherroepelijk een drama.
Bel morgen je huisarts en ga deze week langs. Laat hem dit topic lezen en laat je doorverwijzen. En geef dan absolute prioriteit aan therapie.
Ook als dat niet samengaat met de schone schijn ophouden.
Je hebt eetproblemen.
Je slaapt niet.
Je wil het liefst van de wereld zijn.
Je bent verslaafd aan medicijnen.
Je koopt medicijnen bij dealers.
Je zit in een toxische relatie.
En dan schrijf je dat je je leven op orde hebt?
Je hebt je leven totaal, volkomen niet op orde.
En ja, het lukt je nu nog wel om jezelf en de buitenwereld voor de gek te houden. Maar dat houdt binnenkort ook op.
En dan zit je met een verkloot leven. Want dat leuke werk? Dat ga je onherroepelijk verliezen. Die relatie met die man waar je zo gek op bent, dat wordt onherroepelijk een drama.
Bel morgen je huisarts en ga deze week langs. Laat hem dit topic lezen en laat je doorverwijzen. En geef dan absolute prioriteit aan therapie.
Ook als dat niet samengaat met de schone schijn ophouden.
zondag 15 augustus 2021 om 19:02
Dit ja. Wat een enorme puinhoop. Je hebt een heleboel problemen en je dilemma of je je werkgever op de hoogte moet stellen van je verslaving aan kalmeringspillen bungelt echt ergens onderaan het rijtje.Woll*Stone schreef: ↑15-08-2021 18:57Je bent depressief.
Je hebt eetproblemen.
Je slaapt niet.
Je wil het liefst van de wereld zijn.
Je bent verslaafd aan medicijnen.
Je koopt medicijnen bij dealers.
Je zit in een toxische relatie.
En dan schrijf je dat je je leven op orde hebt?
Je hebt je leven totaal, volkomen niet op orde.
En ja, het lukt je nu nog wel om jezelf en de buitenwereld voor de gek te houden. Maar dat houdt binnenkort ook op.
En dan zit je met een verkloot leven. Want dat leuke werk? Dat ga je onherroepelijk verliezen. Die relatie met die man waar je zo gek op bent, dat wordt onherroepelijk een drama.
Bel morgen je huisarts en ga deze week langs. Laat hem dit topic lezen en laat je doorverwijzen. En geef dan absolute prioriteit aan therapie.
Ook als dat niet samengaat met de schone schijn ophouden.
zondag 15 augustus 2021 om 19:09
hannahwz schreef: ↑15-08-2021 16:42Thanks voor jullie reactie, waardeer ik
Ik krijg inderdaad de anti depressiva van mijn dokter, maar de rest van de middelen koop ik op internet of op straat bij een dealer.
En het klopt, mijn leven is voor de buitenwereld op orde, maar in mijn hoofd is het verre van op orde..
Waar betaal je dat dan in godsnaam van?
Ik heb ooit 1x een doosje gekocht via internet, niet te betalen als je dat dagelijks gaat slikken.
Nog helemaal los van de fysieke en mentale ellende stort je jezelf ook in een financiële afgrond..
zondag 15 augustus 2021 om 19:13
Je broer heeft gelijk trouwens, overdosis kalmeringsmiddelen (die je dus elke dag neemt) is op zichzelf al een killer, ook al kan er wat tolerantie optreden. Vroeg of laat geeft je lever het op. De combinatie met alcohol maakt het echter een accuut levensgevaarlijke actie. En je begrijpt hopelijk ook dat je met deze middelen in je lijf geen auto mag rijden, machines mag bedienen of wat dan ook? Ik hoop niet dat je in de verpleging werkt.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 15 augustus 2021 om 19:14
Ik zou het wel vertellen. Haar werkgever kan ondersteuning bieden of evt. meebetalen aan een behandelplan.Zalmsnipper schreef: ↑15-08-2021 19:05Ga naar de huisarts. Niet op je werk vertellen totdat je behandelend arts dit aanraadt.
Veel sterkte, je kunt dit!
Iedere dag is gehaktdag
zondag 15 augustus 2021 om 19:19
zondag 15 augustus 2021 om 19:19