Psyche
alle pijlers
Verslaafd aan kalmeringsmiddelen - aangeven bij werk?
zondag 15 augustus 2021 om 16:24
Hi lieve mensen,
Alvast sorry voor het lange verhaal. Ik ben een vrouw van 28 en ik zit al ruim 3 jaar met een probleem. Namelijk, dat ik niet in slaap kan vallen en last heb van een depressie (het gaat een stuk beter, maar met ups en downs).
Ik heb last van verdrietige gevoelens, angstgevoelens, een knoop in mijn maag (ik weet dat dit voorheen kwam door een enorm stressvolle baan, maar ik ben inmiddels geswitcht).
Waar deze gevoelens verder vandaan komen weet ik ook niet per se: Mijn leven is namelijk op orde- ik heb genoeg geld, heb nu een prima baan, ben jong, zie er leuk uit en heb een relatie en een sociaal leven. Mijn vader is een aantal jaar terug onverwacht overleden, wat een enorme klap was maar vanwege de vrij afstandelijke band met hem weet ik niet of dit de reden is van deze ellende.
Daarnaast kamp ik al jaren met een nare depressie, eetstoornissen en enorme stemmingswisselingen. Ik slik hiervoor 40 mg Fluoxetine. Dit houdt me op de been, om te kunnen blijven werken, mijn sociale leven en relatie te onderhouden, en om de diepe dalen wat te verminderen, maar het echte geluksgevoel voel ik niet. Helaas heb ik dus ook een heftig slaapprobleem.. Het probleem is dat ik het liefste helemaal verdoofd de nacht inga. Ik gebruik elke dag ongeveer 2/3 pillen Lorazepam/Xanax/Clonazepam en noem maar op. Nu gebruik ik het zelfs als ik om 8 uur sochtends wakker word in het weekend en nog even wil slapen, omdat dit op de natuurlijke manier niet lukt. Ik blijf als ik wil slapen zonder middelen malen en in een soort stressmodus.
Als ik een keer een drankje ga doen met mijn vriendinnen, kan ik mezelf nooit een halt toeroepen, ik ben vrij mateloos. Daarnaast heb ik de neiging om mezelf destructieve dingen aan te doen - anorexia, eetstoornis, teveel blowen/drinken, etc. Ik merk dus dat ik het liefste van de wereld ben.. dan ben ik het gelukkigst.
Ik heb een relatie en mijn vriend is enorm jaloers als het gaat om de aandacht die ik krijg van andere mannen. Hij gaat door mijn telefoon en vraagt me constant wie contact met heeft opgenomen. Hij vertrouwt me niet terwijl ik niet vreemdga, wat me ook stress geeft en pijn doet. IK vraag me af of het te maken heeft met het feit dat ik dus verslaafd ben en antidepressiva slik, hij weet dit niet, want hij is extreem anti drugs.
Het gekke is dus dat ik prima functioneer - ik kom mijn bed uit, doe mn werk, heb vaak ook veel plezier en lol in het leven (mensen zullen niet snel zeggen dat ik een depressief persoon ben omdat ik vrij outgoing kan zijn), heb goede relaties met mn vrienden en familie maar er komt heel vaak een enorm donker gevoel over me wat me overneemt en ik wil dan het liefste weg zijn van alle pijn en alle dingen die altijd maar moeten in het leven.. Dan is het enige wat helpt een sh*tload aan kalmeringsmiddelen.
Ik heb het er met mijn broer over gehad en hij maakt zich enorm zorgen over deze verslaving en hij zegt dat je dit niet langer dan 5 jaar vol kunt houden en je hier makkelijk aan dood kunt gaan. Jullie zijn (waarschijnlijk) geen dokters maar hoe kijken jullie hier tegenaan? Is er iemand die dit herkent?
Ik wil er natuurlijk graag vanaf, maar het is een makkelijke escape... Daarnaast ben ik net begonnen met werken (fulltime) en zit therapie er gewoon qua tijd niet in. Tenminste, het wordt een grote uitdaging een psychiater te vinden die in de avonduren beschikbaar is. Zeker als je een afkicktraject in wil is dit niet te combineren met werk...
Moet ik dit aankaarten bij werk? Ik weet op dit moment niet zo goed wat ik moet doen. Ik hoop dat jullie me wat handvatten kunnen geven..
Thanks voor het lezen <3
Alvast sorry voor het lange verhaal. Ik ben een vrouw van 28 en ik zit al ruim 3 jaar met een probleem. Namelijk, dat ik niet in slaap kan vallen en last heb van een depressie (het gaat een stuk beter, maar met ups en downs).
Ik heb last van verdrietige gevoelens, angstgevoelens, een knoop in mijn maag (ik weet dat dit voorheen kwam door een enorm stressvolle baan, maar ik ben inmiddels geswitcht).
Waar deze gevoelens verder vandaan komen weet ik ook niet per se: Mijn leven is namelijk op orde- ik heb genoeg geld, heb nu een prima baan, ben jong, zie er leuk uit en heb een relatie en een sociaal leven. Mijn vader is een aantal jaar terug onverwacht overleden, wat een enorme klap was maar vanwege de vrij afstandelijke band met hem weet ik niet of dit de reden is van deze ellende.
Daarnaast kamp ik al jaren met een nare depressie, eetstoornissen en enorme stemmingswisselingen. Ik slik hiervoor 40 mg Fluoxetine. Dit houdt me op de been, om te kunnen blijven werken, mijn sociale leven en relatie te onderhouden, en om de diepe dalen wat te verminderen, maar het echte geluksgevoel voel ik niet. Helaas heb ik dus ook een heftig slaapprobleem.. Het probleem is dat ik het liefste helemaal verdoofd de nacht inga. Ik gebruik elke dag ongeveer 2/3 pillen Lorazepam/Xanax/Clonazepam en noem maar op. Nu gebruik ik het zelfs als ik om 8 uur sochtends wakker word in het weekend en nog even wil slapen, omdat dit op de natuurlijke manier niet lukt. Ik blijf als ik wil slapen zonder middelen malen en in een soort stressmodus.
Als ik een keer een drankje ga doen met mijn vriendinnen, kan ik mezelf nooit een halt toeroepen, ik ben vrij mateloos. Daarnaast heb ik de neiging om mezelf destructieve dingen aan te doen - anorexia, eetstoornis, teveel blowen/drinken, etc. Ik merk dus dat ik het liefste van de wereld ben.. dan ben ik het gelukkigst.
Ik heb een relatie en mijn vriend is enorm jaloers als het gaat om de aandacht die ik krijg van andere mannen. Hij gaat door mijn telefoon en vraagt me constant wie contact met heeft opgenomen. Hij vertrouwt me niet terwijl ik niet vreemdga, wat me ook stress geeft en pijn doet. IK vraag me af of het te maken heeft met het feit dat ik dus verslaafd ben en antidepressiva slik, hij weet dit niet, want hij is extreem anti drugs.
Het gekke is dus dat ik prima functioneer - ik kom mijn bed uit, doe mn werk, heb vaak ook veel plezier en lol in het leven (mensen zullen niet snel zeggen dat ik een depressief persoon ben omdat ik vrij outgoing kan zijn), heb goede relaties met mn vrienden en familie maar er komt heel vaak een enorm donker gevoel over me wat me overneemt en ik wil dan het liefste weg zijn van alle pijn en alle dingen die altijd maar moeten in het leven.. Dan is het enige wat helpt een sh*tload aan kalmeringsmiddelen.
Ik heb het er met mijn broer over gehad en hij maakt zich enorm zorgen over deze verslaving en hij zegt dat je dit niet langer dan 5 jaar vol kunt houden en je hier makkelijk aan dood kunt gaan. Jullie zijn (waarschijnlijk) geen dokters maar hoe kijken jullie hier tegenaan? Is er iemand die dit herkent?
Ik wil er natuurlijk graag vanaf, maar het is een makkelijke escape... Daarnaast ben ik net begonnen met werken (fulltime) en zit therapie er gewoon qua tijd niet in. Tenminste, het wordt een grote uitdaging een psychiater te vinden die in de avonduren beschikbaar is. Zeker als je een afkicktraject in wil is dit niet te combineren met werk...
Moet ik dit aankaarten bij werk? Ik weet op dit moment niet zo goed wat ik moet doen. Ik hoop dat jullie me wat handvatten kunnen geven..
Thanks voor het lezen <3
zondag 15 augustus 2021 om 16:32
Je geeft aan dat je je leven nu op orde hebt.
Ik zou zeggen, ga dan vooral nu in therapie om van de verslaving af te komen! Dit kun je inderdaad niet levenslang volhouden.
Het probleem is dat je door gewenning steeds meer nodig gaat hebben ik hetzelfde effect te bereiken. En voor je het weet is je leven verre van op orde.
Ik zou zeggen, ga dan vooral nu in therapie om van de verslaving af te komen! Dit kun je inderdaad niet levenslang volhouden.
Het probleem is dat je door gewenning steeds meer nodig gaat hebben ik hetzelfde effect te bereiken. En voor je het weet is je leven verre van op orde.
Chocolate is the answer, who cares what the question is..
zondag 15 augustus 2021 om 16:34
Ik denk persoonlijk dat met deze problemen aan de slag gaan een hogere prioriteit is dan je baan. Je bent al volop redenen aan het verzinnen waarom je je verslavingen nu niet aan kan pakken, maar dit is natuurlijk een doodlopende weg die je in bent geslagen.
Huisarts, psychiater, afkickkliniek, allemaal nu even belangrijker dan werk.
Huisarts, psychiater, afkickkliniek, allemaal nu even belangrijker dan werk.
zondag 15 augustus 2021 om 16:36
Dat kan ze wel aangeven, maar het leest niet bepaald als iemand die haar leven op orde heeft. Verre van zelfs.
zondag 15 augustus 2021 om 16:38
Je zoekt een oorzaak voor je depressie. Die is er niet altijd
En ook een oorzaak voor je verslaving; is er ook niet altijd
Je broer heeft natuurlijk gelijk dat je gedrag extreem zelfdestructief is want je weet dat je steeds meer nodig heb voor hetzelfde verdoofde gevoel. Hoeveel ga je over een. 2 of 3 jaar gebruiken? Op een bepaald moment heb je zoveel nodig dat je over het randje gaat en niet meer wakker wordt
Als je in een depressie zit misschien expres
De eerste stap is nu naar je huisarts
En ook een oorzaak voor je verslaving; is er ook niet altijd
Je broer heeft natuurlijk gelijk dat je gedrag extreem zelfdestructief is want je weet dat je steeds meer nodig heb voor hetzelfde verdoofde gevoel. Hoeveel ga je over een. 2 of 3 jaar gebruiken? Op een bepaald moment heb je zoveel nodig dat je over het randje gaat en niet meer wakker wordt
Als je in een depressie zit misschien expres
De eerste stap is nu naar je huisarts
zondag 15 augustus 2021 om 16:39
“Ik wil er natuurlijk heel graag vanaf, MAAR…”
Je wil er niet van af. Je hebt een hele lijst met redenen waarom je er niet vanaf wil, en als je er vanaf wil, dan op jouw voorwaarden (therapie in de avonduren, het moet te combineren zijn met je werk…).
Jij wil er niet van af, je wil dat anderen ophouden met zich zorgen maken om jou, zodat jij lekker door kan gaan zoals je nu doet, zonder schuldgevoel.
Je wil er niet van af. Je hebt een hele lijst met redenen waarom je er niet vanaf wil, en als je er vanaf wil, dan op jouw voorwaarden (therapie in de avonduren, het moet te combineren zijn met je werk…).
Jij wil er niet van af, je wil dat anderen ophouden met zich zorgen maken om jou, zodat jij lekker door kan gaan zoals je nu doet, zonder schuldgevoel.
zondag 15 augustus 2021 om 16:42
zondag 15 augustus 2021 om 16:43
hannahwz schreef: ↑15-08-2021 16:24Ik heb een relatie en mijn vriend is enorm jaloers als het gaat om de aandacht die ik krijg van andere mannen. Hij gaat door mijn telefoon en vraagt me constant wie contact met heeft opgenomen. Hij vertrouwt me niet terwijl ik niet vreemdga, wat me ook stress geeft en pijn doet.
Zonder de problemen met deze vriend heb je al meer dan genoeg problemen.
Een controlerende vriend is geen leuke vriend. Vraag hem daarmee te stoppen en lukt hem dat niet stop dan met de relatie want zo'n man krijg je dan nooit tevreden.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 15-08-2021 16:45
0.25% gewijzigd
zondag 15 augustus 2021 om 16:43
Zoek alsjeblieft professionele hulpverlening. Je hebt geen idee welke zooi je op straat krijgt. Straks zit er een keer een verkeerd pilletje tussen.hannahwz schreef: ↑15-08-2021 16:42Thanks voor jullie reactie, waardeer ik
Ik krijg inderdaad de anti depressiva van mijn dokter, maar de rest van de middelen koop ik op internet of op straat bij een dealer.
En het klopt, mijn leven is voor de buitenwereld op orde, maar in mijn hoofd is het verre van op orde..
zondag 15 augustus 2021 om 16:45
Kwestie van tijd voordat hij je wat sterkers aansmeert omdat het niet meer voldoethannahwz schreef: ↑15-08-2021 16:42Thanks voor jullie reactie, waardeer ik
Ik krijg inderdaad de anti depressiva van mijn dokter, maar de rest van de middelen koop ik op internet of op straat bij een dealer.
En het klopt, mijn leven is voor de buitenwereld op orde, maar in mijn hoofd is het verre van op orde..
Zonde dat je niet van je verslaving af wil, nu kan je het tij nog keren maar het zal niet lang meer zijn voordat alles instort
En neem je vriend ook in vertrouwen trouwens
zondag 15 augustus 2021 om 16:49
Aan de andere kant: zonder haar vriend zou er een groot probleem wegvallen: het geheimhouden. Dan gaat to helemaal los. Wellicht houdt vriend (niet wetende) de verslaving nog net weg van de allerdiepste afgrond. En omdat hij anti drugs is, is hij misschien juist de aangewezen persoon om to te steunen. Ik zou dan ook adviseren om het hem te vertellen.
zondag 15 augustus 2021 om 16:51
zondag 15 augustus 2021 om 16:53
Goede, praktische tips. Doen, to! Echt, dit kan zo niet langer.Louise70 schreef: ↑15-08-2021 16:51Tip, biecht aan je huisarts je verslaving op. Vraag of hij je kan helpen met voorgeschreven medicatie.
En dan samen een schema maken.
Stop met de clonazepam en Xanax. Lorazepam via de huisarts. Desnoods eerst iets meer. Vraag een verwijzing naar een afkickkliniek.
zondag 15 augustus 2021 om 16:57
Nee dat begrijp ik. Maar daardoor is het momenteel iets gemakkelijk om er iets aan te gaan doen dan later als de situatie slechter wordt.
Chocolate is the answer, who cares what the question is..
zondag 15 augustus 2021 om 17:00
Goede tip!Louise70 schreef: ↑15-08-2021 16:51Tip, biecht aan je huisarts je verslaving op. Vraag of hij je kan helpen met voorgeschreven medicatie.
En dan samen een schema maken.
Stop met de clonazepam en Xanax. Lorazepam via de huisarts. Desnoods eerst iets meer. Vraag een verwijzing naar een afkickkliniek.
Uit ervaring weet ik dat ze je niet cold turkey laten stoppen.
En op straat weet je nooit wat je aanschaft.
Chocolate is the answer, who cares what the question is..
zondag 15 augustus 2021 om 17:03
Dit is het inderdaad... Hij is bijna de enige persoon in mijn leven waarom ik echt wil blijven bestaan. Ik hou heel veel van hem en ik wil hem niet kwijt. Aan de andere kant kan hij erg explosief zijn en is de relatie op bepaalde momenten zo toxic en zijn de ups en downs nogal heftig. Hij is bezitterig, wil dat ik me op een bepaalde manier gedraag (waardoor ik dus bang ben dat hij me veroordeelt als hij dit weet). HIj wordt extreem boos als een andere man me ook maar een bericht stuurt en begint hierom te schreeuwen - ik reageer overigens nooit op berichten van mannen).Jufjoke schreef: ↑15-08-2021 16:49Aan de andere kant: zonder haar vriend zou er een groot probleem wegvallen: het geheimhouden. Dan gaat to helemaal los. Wellicht houdt vriend (niet wetende) de verslaving nog net weg van de allerdiepste afgrond. En omdat hij anti drugs is, is hij misschien juist de aangewezen persoon om to te steunen. Ik zou dan ook adviseren om het hem te vertellen.
Daarna zeg ik dat hij hiermee moet stoppen omdat het anders klaar is en laat hij zich van zijn beste gedrag zien en vervalt weer in zijn oude gedrag..
Een beetje off topic, maar misschien dat dit ook nog een extra stressfactor is.. Ik hou enorm veel van m en als we het leuk hebben is het waanzinnig, maar ik vraag me af of zo n relatie OK is aangezien het ook grimmig kan worden
zondag 15 augustus 2021 om 17:04
Goed dat je een topic opent! De eerste stappen van het probleem erkennen en erover praten zijn genomen. Dat is al heel wat! Verslaving wordt gezien als een ziekte, je kunt je ziek melden wanneer je een traject in gaat.
Ik raad je echt aan dat te doen. Je probeert constant te vluchten omdat de realiteit jou alleen maar stress en ellende geeft. Rationeel denk je alles op orde te hebben en dan noem je als reden allemaal externe factoren. De reden van jouw verslaving ligt intern in je eigen gedachtes en gevoelens.
Ga praten met de huisarts en benoem de ernst van je probleem. Er was al een lange wachtrij bij verslavingszorg en door corona is die alleen maar langer geworden.
Ik raad je echt aan dat te doen. Je probeert constant te vluchten omdat de realiteit jou alleen maar stress en ellende geeft. Rationeel denk je alles op orde te hebben en dan noem je als reden allemaal externe factoren. De reden van jouw verslaving ligt intern in je eigen gedachtes en gevoelens.
Ga praten met de huisarts en benoem de ernst van je probleem. Er was al een lange wachtrij bij verslavingszorg en door corona is die alleen maar langer geworden.
...
