Psyche
alle pijlers
Verslaafd aan kalmeringsmiddelen - aangeven bij werk?
zondag 15 augustus 2021 om 16:24
Hi lieve mensen,
Alvast sorry voor het lange verhaal. Ik ben een vrouw van 28 en ik zit al ruim 3 jaar met een probleem. Namelijk, dat ik niet in slaap kan vallen en last heb van een depressie (het gaat een stuk beter, maar met ups en downs).
Ik heb last van verdrietige gevoelens, angstgevoelens, een knoop in mijn maag (ik weet dat dit voorheen kwam door een enorm stressvolle baan, maar ik ben inmiddels geswitcht).
Waar deze gevoelens verder vandaan komen weet ik ook niet per se: Mijn leven is namelijk op orde- ik heb genoeg geld, heb nu een prima baan, ben jong, zie er leuk uit en heb een relatie en een sociaal leven. Mijn vader is een aantal jaar terug onverwacht overleden, wat een enorme klap was maar vanwege de vrij afstandelijke band met hem weet ik niet of dit de reden is van deze ellende.
Daarnaast kamp ik al jaren met een nare depressie, eetstoornissen en enorme stemmingswisselingen. Ik slik hiervoor 40 mg Fluoxetine. Dit houdt me op de been, om te kunnen blijven werken, mijn sociale leven en relatie te onderhouden, en om de diepe dalen wat te verminderen, maar het echte geluksgevoel voel ik niet. Helaas heb ik dus ook een heftig slaapprobleem.. Het probleem is dat ik het liefste helemaal verdoofd de nacht inga. Ik gebruik elke dag ongeveer 2/3 pillen Lorazepam/Xanax/Clonazepam en noem maar op. Nu gebruik ik het zelfs als ik om 8 uur sochtends wakker word in het weekend en nog even wil slapen, omdat dit op de natuurlijke manier niet lukt. Ik blijf als ik wil slapen zonder middelen malen en in een soort stressmodus.
Als ik een keer een drankje ga doen met mijn vriendinnen, kan ik mezelf nooit een halt toeroepen, ik ben vrij mateloos. Daarnaast heb ik de neiging om mezelf destructieve dingen aan te doen - anorexia, eetstoornis, teveel blowen/drinken, etc. Ik merk dus dat ik het liefste van de wereld ben.. dan ben ik het gelukkigst.
Ik heb een relatie en mijn vriend is enorm jaloers als het gaat om de aandacht die ik krijg van andere mannen. Hij gaat door mijn telefoon en vraagt me constant wie contact met heeft opgenomen. Hij vertrouwt me niet terwijl ik niet vreemdga, wat me ook stress geeft en pijn doet. IK vraag me af of het te maken heeft met het feit dat ik dus verslaafd ben en antidepressiva slik, hij weet dit niet, want hij is extreem anti drugs.
Het gekke is dus dat ik prima functioneer - ik kom mijn bed uit, doe mn werk, heb vaak ook veel plezier en lol in het leven (mensen zullen niet snel zeggen dat ik een depressief persoon ben omdat ik vrij outgoing kan zijn), heb goede relaties met mn vrienden en familie maar er komt heel vaak een enorm donker gevoel over me wat me overneemt en ik wil dan het liefste weg zijn van alle pijn en alle dingen die altijd maar moeten in het leven.. Dan is het enige wat helpt een sh*tload aan kalmeringsmiddelen.
Ik heb het er met mijn broer over gehad en hij maakt zich enorm zorgen over deze verslaving en hij zegt dat je dit niet langer dan 5 jaar vol kunt houden en je hier makkelijk aan dood kunt gaan. Jullie zijn (waarschijnlijk) geen dokters maar hoe kijken jullie hier tegenaan? Is er iemand die dit herkent?
Ik wil er natuurlijk graag vanaf, maar het is een makkelijke escape... Daarnaast ben ik net begonnen met werken (fulltime) en zit therapie er gewoon qua tijd niet in. Tenminste, het wordt een grote uitdaging een psychiater te vinden die in de avonduren beschikbaar is. Zeker als je een afkicktraject in wil is dit niet te combineren met werk...
Moet ik dit aankaarten bij werk? Ik weet op dit moment niet zo goed wat ik moet doen. Ik hoop dat jullie me wat handvatten kunnen geven..
Thanks voor het lezen <3
Alvast sorry voor het lange verhaal. Ik ben een vrouw van 28 en ik zit al ruim 3 jaar met een probleem. Namelijk, dat ik niet in slaap kan vallen en last heb van een depressie (het gaat een stuk beter, maar met ups en downs).
Ik heb last van verdrietige gevoelens, angstgevoelens, een knoop in mijn maag (ik weet dat dit voorheen kwam door een enorm stressvolle baan, maar ik ben inmiddels geswitcht).
Waar deze gevoelens verder vandaan komen weet ik ook niet per se: Mijn leven is namelijk op orde- ik heb genoeg geld, heb nu een prima baan, ben jong, zie er leuk uit en heb een relatie en een sociaal leven. Mijn vader is een aantal jaar terug onverwacht overleden, wat een enorme klap was maar vanwege de vrij afstandelijke band met hem weet ik niet of dit de reden is van deze ellende.
Daarnaast kamp ik al jaren met een nare depressie, eetstoornissen en enorme stemmingswisselingen. Ik slik hiervoor 40 mg Fluoxetine. Dit houdt me op de been, om te kunnen blijven werken, mijn sociale leven en relatie te onderhouden, en om de diepe dalen wat te verminderen, maar het echte geluksgevoel voel ik niet. Helaas heb ik dus ook een heftig slaapprobleem.. Het probleem is dat ik het liefste helemaal verdoofd de nacht inga. Ik gebruik elke dag ongeveer 2/3 pillen Lorazepam/Xanax/Clonazepam en noem maar op. Nu gebruik ik het zelfs als ik om 8 uur sochtends wakker word in het weekend en nog even wil slapen, omdat dit op de natuurlijke manier niet lukt. Ik blijf als ik wil slapen zonder middelen malen en in een soort stressmodus.
Als ik een keer een drankje ga doen met mijn vriendinnen, kan ik mezelf nooit een halt toeroepen, ik ben vrij mateloos. Daarnaast heb ik de neiging om mezelf destructieve dingen aan te doen - anorexia, eetstoornis, teveel blowen/drinken, etc. Ik merk dus dat ik het liefste van de wereld ben.. dan ben ik het gelukkigst.
Ik heb een relatie en mijn vriend is enorm jaloers als het gaat om de aandacht die ik krijg van andere mannen. Hij gaat door mijn telefoon en vraagt me constant wie contact met heeft opgenomen. Hij vertrouwt me niet terwijl ik niet vreemdga, wat me ook stress geeft en pijn doet. IK vraag me af of het te maken heeft met het feit dat ik dus verslaafd ben en antidepressiva slik, hij weet dit niet, want hij is extreem anti drugs.
Het gekke is dus dat ik prima functioneer - ik kom mijn bed uit, doe mn werk, heb vaak ook veel plezier en lol in het leven (mensen zullen niet snel zeggen dat ik een depressief persoon ben omdat ik vrij outgoing kan zijn), heb goede relaties met mn vrienden en familie maar er komt heel vaak een enorm donker gevoel over me wat me overneemt en ik wil dan het liefste weg zijn van alle pijn en alle dingen die altijd maar moeten in het leven.. Dan is het enige wat helpt een sh*tload aan kalmeringsmiddelen.
Ik heb het er met mijn broer over gehad en hij maakt zich enorm zorgen over deze verslaving en hij zegt dat je dit niet langer dan 5 jaar vol kunt houden en je hier makkelijk aan dood kunt gaan. Jullie zijn (waarschijnlijk) geen dokters maar hoe kijken jullie hier tegenaan? Is er iemand die dit herkent?
Ik wil er natuurlijk graag vanaf, maar het is een makkelijke escape... Daarnaast ben ik net begonnen met werken (fulltime) en zit therapie er gewoon qua tijd niet in. Tenminste, het wordt een grote uitdaging een psychiater te vinden die in de avonduren beschikbaar is. Zeker als je een afkicktraject in wil is dit niet te combineren met werk...
Moet ik dit aankaarten bij werk? Ik weet op dit moment niet zo goed wat ik moet doen. Ik hoop dat jullie me wat handvatten kunnen geven..
Thanks voor het lezen <3
zondag 15 augustus 2021 om 19:25
Woll*Stone schreef: ↑15-08-2021 19:20Als To echt in therapie gaat zal ze het wel moeten vertellen. Therapie volgen voor deze ernstige problemen doe je er niet even bij in de avonduren, zonder dat dat invloed heeft op de rest van je tijd.
Je moet helemaal niks vertellen. Dan meld je je ziek, en inhoudelijk gaat het via de bedrijfsarts. Heeft een werkgever precies 0 mee te maken.
zondag 15 augustus 2021 om 19:39
De werkgever heeft er alles mee te maken. TO voert haar werk gedrogeerd uit. Dat kan voor de werkgever consequenties hebben en voor TO ook. De halfwaardetijd van de middelen die ze slikt zijn gem. 24-40 uur.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 15 augustus 2021 om 19:48
Ik lees even mee.
Hier Seroquel en Lorazepam.
Seroquel sliken en toch niet in slaap vallen, dat maakt de nachten echt hels. Dan ben je blij als je Lorazepam hebt
Nu onder begeleiding van de psychiater aan het afbouwen. Belangrijkste is overdag (en vooral s ochtends) genoeg te plannen.
In jouw geval vind ik in de OP je vriend echt niet leuk klinken.
Voor sommige mensen is een combinatie van medicijnen nuttig om te kunnen leven met een stoornis. Langdurig antidepressiva slikken is voor sommige mensen niet heel slecht. Alleen alles waar 'pam' achter staat is eigenlijk wel slecht. Ik denk dat je met een goede psychiater moet kijken wat je onderliggende problemen zijn en dan proberen de pillen af te bouwen.
Deze verdoving kan ook maken dat je het allemaal wel prima vindt. Een vervelende vriend en familie die zich ernstige zorgen maakt.
Ik snap het wel, ben dol op verdovende dingetjes en ook op alcohol. Maar als het steeds meer wordt is dat echt niet goed.
Hier Seroquel en Lorazepam.
Seroquel sliken en toch niet in slaap vallen, dat maakt de nachten echt hels. Dan ben je blij als je Lorazepam hebt
Nu onder begeleiding van de psychiater aan het afbouwen. Belangrijkste is overdag (en vooral s ochtends) genoeg te plannen.
In jouw geval vind ik in de OP je vriend echt niet leuk klinken.
Voor sommige mensen is een combinatie van medicijnen nuttig om te kunnen leven met een stoornis. Langdurig antidepressiva slikken is voor sommige mensen niet heel slecht. Alleen alles waar 'pam' achter staat is eigenlijk wel slecht. Ik denk dat je met een goede psychiater moet kijken wat je onderliggende problemen zijn en dan proberen de pillen af te bouwen.
Deze verdoving kan ook maken dat je het allemaal wel prima vindt. Een vervelende vriend en familie die zich ernstige zorgen maakt.
Ik snap het wel, ben dol op verdovende dingetjes en ook op alcohol. Maar als het steeds meer wordt is dat echt niet goed.
Je kunt méér.
zondag 15 augustus 2021 om 21:34
Moon-Alisa schreef: ↑15-08-2021 19:48
Voor sommige mensen is een combinatie van medicijnen nuttig om te kunnen leven met een stoornis. Langdurig antidepressiva slikken is voor sommige mensen niet heel slecht. Alleen alles waar 'pam' achter staat is eigenlijk wel slecht. Ik denk dat je met een goede psychiater moet kijken wat je onderliggende problemen zijn en dan proberen de pillen af te bouwen.
Deze verdoving kan ook maken dat je het allemaal wel prima vindt. Een vervelende vriend en familie die zich ernstige zorgen maakt.
Ik snap het wel, ben dol op verdovende dingetjes en ook op alcohol. Maar als het steeds meer wordt is dat echt niet goed.
Dat is bs.
Het is hoe je ermee omgaat. Net als met alcohol. Ik slik het zo nodig. Soms is dat een paar dagen achter elkaar, soms een hele periode niet. En altijd rekening houdend met wat ik overdag moet doen (autorijden bv). Gaat prima, zonder gewenning, zonder verslaving.
Als je er verslaafd aan raakt moet je ermee stoppen, zoals een alcoholist beter niet af en toe een biertje pakt. Maar dat maakt niet alcohol per definitie voor iedereen slecht.
zondag 15 augustus 2021 om 22:03
Serieus? Alcohol is slecht voor iedereen. Het tast je lichaam aan. Een drugsverslaving is echt een groot probleem. En wat TO omschrijft is niet meer of minder dan een drugsprobleem.OohBoy schreef: ↑15-08-2021 21:34Dat is bs.
Het is hoe je ermee omgaat. Net als met alcohol. Ik slik het zo nodig. Soms is dat een paar dagen achter elkaar, soms een hele periode niet. En altijd rekening houdend met wat ik overdag moet doen (autorijden bv). Gaat prima, zonder gewenning, zonder verslaving.
Als je er verslaafd aan raakt moet je ermee stoppen, zoals een alcoholist beter niet af en toe een biertje pakt. Maar dat maakt niet alcohol per definitie voor iedereen slecht.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 15 augustus 2021 om 22:13
Ok dat was misschien te kort door de bocht. Ik slik het zelf dagelijks terwijl dat eigenlijk niet de bedoeling was.OohBoy schreef: ↑15-08-2021 21:34Dat is bs.
Het is hoe je ermee omgaat. Net als met alcohol. Ik slik het zo nodig. Soms is dat een paar dagen achter elkaar, soms een hele periode niet. En altijd rekening houdend met wat ik overdag moet doen (autorijden bv). Gaat prima, zonder gewenning, zonder verslaving.
Als je er verslaafd aan raakt moet je ermee stoppen, zoals een alcoholist beter niet af en toe een biertje pakt. Maar dat maakt niet alcohol per definitie voor iedereen slecht.
'Zo nodig' is misschien ok maar volgens mij is het bij geen enkele pam de bedoeling het dagelijks en langdurig te slikken. En zoals TO schrijft gebruikt ze het veelvuldig en ook om continu verdoofd te zijn.
Je kunt méér.
zondag 15 augustus 2021 om 22:23
Bovendien is to verslaafd, en Oohboy blijkbaar gelukkig niet. Dat is nogal een cruciaal verschil.Moon-Alisa schreef: ↑15-08-2021 22:13Ok dat was misschien te kort door de bocht. Ik slik het zelf dagelijks terwijl dat eigenlijk niet de bedoeling was.
'Zo nodig' is misschien ok maar volgens mij is het bij geen enkele pam de bedoeling het dagelijks en langdurig te slikken. En zoals TO schrijft gebruikt ze het veelvuldig en ook om continu verdoofd te zijn.
zondag 15 augustus 2021 om 22:31
Ja blablabla, dat is weer een andere discussie en dat snap je zelf ook wel. Daaag.
zondag 15 augustus 2021 om 22:38
Again - dankjewel iedereen voor alle reacties en support, ik waardeer het echt.
Confronterend voor me om te lezen, omdat ik het hier los van met mijn broer nooit met iemand over heb en af en toe de ernst van de situatie niet goed inzie.. Maar wat jullie zeggen is waar, het is gewoon een heftige drugsverslaving. En de mensen hier die zeggen dat ik niet WIL afkicken hebben ergens ook gelijk. Ik zit in een soort bubbel en ben min of meer comfortabel geraakt met het feit dat ik mezelf fysiek naar de klote aan het helpen ben, ook door veel te weinig te eten en mentaal probeer ik me zoveel mogelijk te verdoven en als het ware te verdwijnen, zowel fysiek als mentaal.
Het komt voort uit het gevoel ''ik wil verdwijnen'' en ik ben bang dat als ik ga afkicken en in therapie ga deze gedachtes alleen maar heftiger en enger worden.. Ik ga me in ieder geval morgen orienteren waar ik in behandeling zou kunnen
Confronterend voor me om te lezen, omdat ik het hier los van met mijn broer nooit met iemand over heb en af en toe de ernst van de situatie niet goed inzie.. Maar wat jullie zeggen is waar, het is gewoon een heftige drugsverslaving. En de mensen hier die zeggen dat ik niet WIL afkicken hebben ergens ook gelijk. Ik zit in een soort bubbel en ben min of meer comfortabel geraakt met het feit dat ik mezelf fysiek naar de klote aan het helpen ben, ook door veel te weinig te eten en mentaal probeer ik me zoveel mogelijk te verdoven en als het ware te verdwijnen, zowel fysiek als mentaal.
Het komt voort uit het gevoel ''ik wil verdwijnen'' en ik ben bang dat als ik ga afkicken en in therapie ga deze gedachtes alleen maar heftiger en enger worden.. Ik ga me in ieder geval morgen orienteren waar ik in behandeling zou kunnen
zondag 15 augustus 2021 om 22:46
Het is ook ongemakkelijk om te horen of te lezen. En zoals het nou eenmaal werkt bij verslaving: je wil er wel van loskomen, maar eigenlijk ook niet. Want het líjkt je ook iets te bieden, als een soort veiligheidsdeken. Maar dan één waarvan je eigenlijk wel weet dat hij giftig is.hannahwz schreef: ↑15-08-2021 22:38Again - dankjewel iedereen voor alle reacties en support, ik waardeer het echt.
Confronterend voor me om te lezen, omdat ik het hier los van met mijn broer nooit met iemand over heb en af en toe de ernst van de situatie niet goed inzie.. Maar wat jullie zeggen is waar, het is gewoon een heftige drugsverslaving. En de mensen hier die zeggen dat ik niet WIL afkicken hebben ergens ook gelijk. Ik zit in een soort bubbel en ben min of meer comfortabel geraakt met het feit dat ik mezelf fysiek naar de klote aan het helpen ben, ook door veel te weinig te eten en mentaal probeer ik me zoveel mogelijk te verdoven en als het ware te verdwijnen, zowel fysiek als mentaal.
Het komt voort uit het gevoel ''ik wil verdwijnen'' en ik ben bang dat als ik ga afkicken en in therapie ga deze gedachtes alleen maar heftiger en enger worden.. Ik ga me in ieder geval morgen orienteren waar ik in behandeling zou kunnen
Het zijn grote stappen waar je mee te maken gaat krijgen. En het zal heus niet makkelijk zijn. Maar uiteindelijk ga je er echt iets heel waardevols voor terug krijgen: de vrijheid om te leven zoals jij wil. En niet zoals de verslaving jou opdraagt.
Ik wens je heel veel sterkte.
zondag 15 augustus 2021 om 22:55
Het komt voort uit het gevoel ''ik wil verdwijnen'' en ik ben bang dat als ik ga afkicken en in therapie ga deze gedachtes alleen maar heftiger en enger worden.. Ik ga me in ieder geval morgen orienteren waar ik in behandeling zou kunnen
Het klopt wel dat als je stopt met verdoven dat dan de rauwe en nare dingen weer boven komen. Maar dat is óók het moment dat je iets constructiefs met die gevoelens kunt gaan doen. En daarom hoef je dat ook niet alleen te doen!
Beste zou zijn als je ergens terecht kan voor dubbele problematiek (diagnose); verslaving en eetstoornis - of wat nog meer onderliggend is. Misschien kan je alvast eens googelen om te kijken wat er is in jouw omgeving en dat bespreken met je huisarts. Want je hebt sowieso hulp nodig.
En werk komt sowieso pas op een latere plaats, je gezondheid komt eerst want dit houdt je op de lange termijn toch niet vol! Sterkte!
oohboy wijzigde dit bericht op 15-08-2021 23:01
41.50% gewijzigd
zondag 15 augustus 2021 om 22:59
Ik denk dat je eerst een heel goed vangnet moet hebben. Deskundige hulp, vrienden en familie inlichten en misschien iets van een praatgroep of lotgenotengroep.
En dan met een arts een afbouwschema opstellen. Waarbij je ook moet letten dat je niet vervalt in een andere verslaving.
Je kunt niet alles tegelijk en dat hoeft ook niet. Maar je moet nu wel dingen gaan regelen en doorpakken.
En dan met een arts een afbouwschema opstellen. Waarbij je ook moet letten dat je niet vervalt in een andere verslaving.
Je kunt niet alles tegelijk en dat hoeft ook niet. Maar je moet nu wel dingen gaan regelen en doorpakken.
Je kunt méér.
zondag 15 augustus 2021 om 23:03
Maar wat ik niet snap: al die kalmeringsmiddelen schrijft de huisarts toch voor. Dus hij/zij ziet bij (herhaal) recept hoe extreem veel zij het gebruikt! Zonder recept zijn ze echt niet verkrijgbaar. Dan gaat er toch een lampje branden bij de huisarts...Airesopure schreef: ↑15-08-2021 19:02Dit ja. Wat een enorme puinhoop. Je hebt een heleboel problemen en je dilemma of je je werkgever op de hoogte moet stellen van je verslaving aan kalmeringspillen bungelt echt ergens onderaan het rijtje.
zondag 15 augustus 2021 om 23:05
Als je echt wilt verdwijnen, dan moet je vooral zo doorgaan. Want op deze manier ga je verdwijnen. Je gaat niet oud worden en een gezin of carrière zal niet lukken. Je gaat gewoon dood terwijl je leeftijdsgenoten midden in het leven staan. Mocht je jezelf een betere toekomst gunnen dan moet je nu aan de slag. Onmiddellijk stoppen met over doseren en morgen naar de huisarts. Maak een dubbele afspraak!hannahwz schreef: ↑15-08-2021 22:38Again - dankjewel iedereen voor alle reacties en support, ik waardeer het echt.
Confronterend voor me om te lezen, omdat ik het hier los van met mijn broer nooit met iemand over heb en af en toe de ernst van de situatie niet goed inzie.. Maar wat jullie zeggen is waar, het is gewoon een heftige drugsverslaving. En de mensen hier die zeggen dat ik niet WIL afkicken hebben ergens ook gelijk. Ik zit in een soort bubbel en ben min of meer comfortabel geraakt met het feit dat ik mezelf fysiek naar de klote aan het helpen ben, ook door veel te weinig te eten en mentaal probeer ik me zoveel mogelijk te verdoven en als het ware te verdwijnen, zowel fysiek als mentaal.
Het komt voort uit het gevoel ''ik wil verdwijnen'' en ik ben bang dat als ik ga afkicken en in therapie ga deze gedachtes alleen maar heftiger en enger worden.. Ik ga me in ieder geval morgen orienteren waar ik in behandeling zou kunnen
Iedere dag is gehaktdag
zondag 15 augustus 2021 om 23:06
Echt.. zoek hulp.. deze verslaving(en) overwin je niet alleen..
En ja het wordt eerst misschien slechter voordat het beter wordt.. maar dat verdoven kan je niet oneindig blijven volhouden.. mentaal niet maar vooral fysiek niet.
Gun jezelf meer, ga onder begeleiding afkicken.. ga op je bek.. maar sta weer op en ga een leven opbouwen zonder al die middelen. Life is too short.
En ja het wordt eerst misschien slechter voordat het beter wordt.. maar dat verdoven kan je niet oneindig blijven volhouden.. mentaal niet maar vooral fysiek niet.
Gun jezelf meer, ga onder begeleiding afkicken.. ga op je bek.. maar sta weer op en ga een leven opbouwen zonder al die middelen. Life is too short.
zondag 15 augustus 2021 om 23:09
Als je TO haar posts leest, zie je dat ze ze illegaal koopt.
TO, kun je een lijst bijhouden met wat je slikt en ook drank/blowen etc?
Dan kun je dat meenemen naar de arts. Wellicht kun je ambulant behandeld worden maar misschien is een afkickkliniek ook een optie, afhankelijk van hoeveel het is alles bij elkaar.
Wel goed dat je begonnen bent te schrijven trouwens. Vaak is het niet makkelijk om eerlijk te zijn over zoiets.
Je kunt méér.
zondag 15 augustus 2021 om 23:12
Dat van dat niet melden op werk, ben ik niet met je eens. Dat hangt er helemaal vanaf wat voor type werk je doet. Werk je met gevaarlijke machines, ben je bus- of vrachtwagenchauffeur of werk je met patienten oid, dan kan gedrogeerd werken (vanwege de nawerking) leiden tot levensgevaarlijke situaties. Ik weet dat wij een protocol op werk hebben waarin staat dat je bepaald medicijngebruik in dat soort situaties moet melden.Slagroomsoesje1988 schreef: ↑15-08-2021 17:07Je hoeft op je werk nooit een reden te vertellen. Dat zou ik dus ook niet doen. Is privé.
Eerste stap is huisarts en als je daarna toch in een traject komt, waarbij je je ziek moet meiden, dan lijkt mij “het beter” worden belangrijker dan je baan nu. Tenminste dit kun je niet eeuwig volhouden zo.....
Verder weet ik als ervaringsdeskundige helaas hoe het is om langdurig dergelijke medicatie te gebruiken en de afhankelijkheid daarvan. Dat is vreselijk. Veel sterkte!
