Psyche
alle pijlers
Verslaafd aan kalmeringsmiddelen - aangeven bij werk?
zondag 15 augustus 2021 om 16:24
Hi lieve mensen,
Alvast sorry voor het lange verhaal. Ik ben een vrouw van 28 en ik zit al ruim 3 jaar met een probleem. Namelijk, dat ik niet in slaap kan vallen en last heb van een depressie (het gaat een stuk beter, maar met ups en downs).
Ik heb last van verdrietige gevoelens, angstgevoelens, een knoop in mijn maag (ik weet dat dit voorheen kwam door een enorm stressvolle baan, maar ik ben inmiddels geswitcht).
Waar deze gevoelens verder vandaan komen weet ik ook niet per se: Mijn leven is namelijk op orde- ik heb genoeg geld, heb nu een prima baan, ben jong, zie er leuk uit en heb een relatie en een sociaal leven. Mijn vader is een aantal jaar terug onverwacht overleden, wat een enorme klap was maar vanwege de vrij afstandelijke band met hem weet ik niet of dit de reden is van deze ellende.
Daarnaast kamp ik al jaren met een nare depressie, eetstoornissen en enorme stemmingswisselingen. Ik slik hiervoor 40 mg Fluoxetine. Dit houdt me op de been, om te kunnen blijven werken, mijn sociale leven en relatie te onderhouden, en om de diepe dalen wat te verminderen, maar het echte geluksgevoel voel ik niet. Helaas heb ik dus ook een heftig slaapprobleem.. Het probleem is dat ik het liefste helemaal verdoofd de nacht inga. Ik gebruik elke dag ongeveer 2/3 pillen Lorazepam/Xanax/Clonazepam en noem maar op. Nu gebruik ik het zelfs als ik om 8 uur sochtends wakker word in het weekend en nog even wil slapen, omdat dit op de natuurlijke manier niet lukt. Ik blijf als ik wil slapen zonder middelen malen en in een soort stressmodus.
Als ik een keer een drankje ga doen met mijn vriendinnen, kan ik mezelf nooit een halt toeroepen, ik ben vrij mateloos. Daarnaast heb ik de neiging om mezelf destructieve dingen aan te doen - anorexia, eetstoornis, teveel blowen/drinken, etc. Ik merk dus dat ik het liefste van de wereld ben.. dan ben ik het gelukkigst.
Ik heb een relatie en mijn vriend is enorm jaloers als het gaat om de aandacht die ik krijg van andere mannen. Hij gaat door mijn telefoon en vraagt me constant wie contact met heeft opgenomen. Hij vertrouwt me niet terwijl ik niet vreemdga, wat me ook stress geeft en pijn doet. IK vraag me af of het te maken heeft met het feit dat ik dus verslaafd ben en antidepressiva slik, hij weet dit niet, want hij is extreem anti drugs.
Het gekke is dus dat ik prima functioneer - ik kom mijn bed uit, doe mn werk, heb vaak ook veel plezier en lol in het leven (mensen zullen niet snel zeggen dat ik een depressief persoon ben omdat ik vrij outgoing kan zijn), heb goede relaties met mn vrienden en familie maar er komt heel vaak een enorm donker gevoel over me wat me overneemt en ik wil dan het liefste weg zijn van alle pijn en alle dingen die altijd maar moeten in het leven.. Dan is het enige wat helpt een sh*tload aan kalmeringsmiddelen.
Ik heb het er met mijn broer over gehad en hij maakt zich enorm zorgen over deze verslaving en hij zegt dat je dit niet langer dan 5 jaar vol kunt houden en je hier makkelijk aan dood kunt gaan. Jullie zijn (waarschijnlijk) geen dokters maar hoe kijken jullie hier tegenaan? Is er iemand die dit herkent?
Ik wil er natuurlijk graag vanaf, maar het is een makkelijke escape... Daarnaast ben ik net begonnen met werken (fulltime) en zit therapie er gewoon qua tijd niet in. Tenminste, het wordt een grote uitdaging een psychiater te vinden die in de avonduren beschikbaar is. Zeker als je een afkicktraject in wil is dit niet te combineren met werk...
Moet ik dit aankaarten bij werk? Ik weet op dit moment niet zo goed wat ik moet doen. Ik hoop dat jullie me wat handvatten kunnen geven..
Thanks voor het lezen <3
Alvast sorry voor het lange verhaal. Ik ben een vrouw van 28 en ik zit al ruim 3 jaar met een probleem. Namelijk, dat ik niet in slaap kan vallen en last heb van een depressie (het gaat een stuk beter, maar met ups en downs).
Ik heb last van verdrietige gevoelens, angstgevoelens, een knoop in mijn maag (ik weet dat dit voorheen kwam door een enorm stressvolle baan, maar ik ben inmiddels geswitcht).
Waar deze gevoelens verder vandaan komen weet ik ook niet per se: Mijn leven is namelijk op orde- ik heb genoeg geld, heb nu een prima baan, ben jong, zie er leuk uit en heb een relatie en een sociaal leven. Mijn vader is een aantal jaar terug onverwacht overleden, wat een enorme klap was maar vanwege de vrij afstandelijke band met hem weet ik niet of dit de reden is van deze ellende.
Daarnaast kamp ik al jaren met een nare depressie, eetstoornissen en enorme stemmingswisselingen. Ik slik hiervoor 40 mg Fluoxetine. Dit houdt me op de been, om te kunnen blijven werken, mijn sociale leven en relatie te onderhouden, en om de diepe dalen wat te verminderen, maar het echte geluksgevoel voel ik niet. Helaas heb ik dus ook een heftig slaapprobleem.. Het probleem is dat ik het liefste helemaal verdoofd de nacht inga. Ik gebruik elke dag ongeveer 2/3 pillen Lorazepam/Xanax/Clonazepam en noem maar op. Nu gebruik ik het zelfs als ik om 8 uur sochtends wakker word in het weekend en nog even wil slapen, omdat dit op de natuurlijke manier niet lukt. Ik blijf als ik wil slapen zonder middelen malen en in een soort stressmodus.
Als ik een keer een drankje ga doen met mijn vriendinnen, kan ik mezelf nooit een halt toeroepen, ik ben vrij mateloos. Daarnaast heb ik de neiging om mezelf destructieve dingen aan te doen - anorexia, eetstoornis, teveel blowen/drinken, etc. Ik merk dus dat ik het liefste van de wereld ben.. dan ben ik het gelukkigst.
Ik heb een relatie en mijn vriend is enorm jaloers als het gaat om de aandacht die ik krijg van andere mannen. Hij gaat door mijn telefoon en vraagt me constant wie contact met heeft opgenomen. Hij vertrouwt me niet terwijl ik niet vreemdga, wat me ook stress geeft en pijn doet. IK vraag me af of het te maken heeft met het feit dat ik dus verslaafd ben en antidepressiva slik, hij weet dit niet, want hij is extreem anti drugs.
Het gekke is dus dat ik prima functioneer - ik kom mijn bed uit, doe mn werk, heb vaak ook veel plezier en lol in het leven (mensen zullen niet snel zeggen dat ik een depressief persoon ben omdat ik vrij outgoing kan zijn), heb goede relaties met mn vrienden en familie maar er komt heel vaak een enorm donker gevoel over me wat me overneemt en ik wil dan het liefste weg zijn van alle pijn en alle dingen die altijd maar moeten in het leven.. Dan is het enige wat helpt een sh*tload aan kalmeringsmiddelen.
Ik heb het er met mijn broer over gehad en hij maakt zich enorm zorgen over deze verslaving en hij zegt dat je dit niet langer dan 5 jaar vol kunt houden en je hier makkelijk aan dood kunt gaan. Jullie zijn (waarschijnlijk) geen dokters maar hoe kijken jullie hier tegenaan? Is er iemand die dit herkent?
Ik wil er natuurlijk graag vanaf, maar het is een makkelijke escape... Daarnaast ben ik net begonnen met werken (fulltime) en zit therapie er gewoon qua tijd niet in. Tenminste, het wordt een grote uitdaging een psychiater te vinden die in de avonduren beschikbaar is. Zeker als je een afkicktraject in wil is dit niet te combineren met werk...
Moet ik dit aankaarten bij werk? Ik weet op dit moment niet zo goed wat ik moet doen. Ik hoop dat jullie me wat handvatten kunnen geven..
Thanks voor het lezen <3
zondag 15 augustus 2021 om 23:19
Ja, dat schreef ik ook al.mariekekol schreef: ↑15-08-2021 23:12Dat van dat niet melden op werk, ben ik niet met je eens. Dat hangt er helemaal vanaf wat voor type werk je doet. Werk je met gevaarlijke machines, ben je bus- of vrachtwagenchauffeur of werk je met patienten oid, dan kan gedrogeerd werken (vanwege de nawerking) leiden tot levensgevaarlijke situaties. Ik weet dat wij een protocol op werk hebben waarin staat dat je bepaald medicijngebruik in dat soort situaties moet melden.
Verder weet ik als ervaringsdeskundige helaas hoe het is om langdurig dergelijke medicatie te gebruiken en de afhankelijkheid daarvan. Dat is vreselijk. Veel sterkte!
Iedere dag is gehaktdag
zondag 15 augustus 2021 om 23:20
mariekekol schreef: ↑15-08-2021 23:12Dat van dat niet melden op werk, ben ik niet met je eens. Dat hangt er helemaal vanaf wat voor type werk je doet. Werk je met gevaarlijke machines, ben je bus- of vrachtwagenchauffeur of werk je met patienten oid, dan kan gedrogeerd werken (vanwege de nawerking) leiden tot levensgevaarlijke situaties. Ik weet dat wij een protocol op werk hebben waarin staat dat je bepaald medicijngebruik in dat soort situaties moet melden.
Verder weet ik als ervaringsdeskundige helaas hoe het is om langdurig dergelijke medicatie te gebruiken en de afhankelijkheid daarvan. Dat is vreselijk. Veel sterkte!
Dan nog steeds hoef je niks inhoudelijk te melden. Dan is het gewoon een kwestie van als de donder je verantwoordelijkheid pakken door je ziek te melden en de arboarts in te schakelen.
zondag 15 augustus 2021 om 23:24
Wat heb je goed advies Moon-Alisa. TO, mij lijkt iets te doen aan wat jouw sombere/angstige gevoelens zo aanjaagt prioriteit heeft. En ga praten met de huisarts, of beter een psychiater over deze problemen. Als je van die diazepinenverslaving af wil kan hij of zij je daar ook bij helpen, evt. met medicinale ondersteuning. Dat is echt beter dan zo door gaan. Alles, ook het afbouwen kan stukje bij beetje en stap voor stap.
zondag 15 augustus 2021 om 23:26
Meid wat klink je eenzaam en wat moet het een energie kosten om naar iedereen, inclusief je vriend, alleen maar 1 kant te laten zien.
Ik wil je gewoon sterkte wensen en hoop dat je ergens een veilige plek vindt/maakt waar je gewoon jezelf mag zijn en waar je trots kunt zijn op wie je bent.
Ik gun je dat echt.
Ik wil je gewoon sterkte wensen en hoop dat je ergens een veilige plek vindt/maakt waar je gewoon jezelf mag zijn en waar je trots kunt zijn op wie je bent.
Ik gun je dat echt.
zondag 15 augustus 2021 om 23:26
Ik weet niet of het voor TO verstandig is om nu te stoppen met werken. Tenzij er klachten over functioneren zijn.
zondag 15 augustus 2021 om 23:46
Dat is dan ook niet mijn advies, tenzij het benzo gebruikt voor potentieel gevaarlijke situaties op de werkvloer kan zorgen (zie de post waar ik op reageerde).
dinsdag 17 augustus 2021 om 22:16
Beste TO,
Zoals de rest al schrijft zou ik als ik jou was ook hulp zoeken. Ik wil je wel meegeven dat sommige mensen er baat bij hebben om altijd medicijnen te slikken als bijvoorbeeld antidepressiva, slaaptabletten of kalmeringsmiddelen. Niet van alle medicijnen raak je verslaafd, maar wel van heel veel.
Ik merk dat jouw verhaal me raakt, omdat ik van de buitenkant ook een perfect leven heb. Toch voel ik me echt ongelukkig en weet ik niet waar ik wel echt gelukkig kan worden. Ikzelf ben met een intensieve therapie begonnen buiten mijn 36 urige werkweek om. Het is pittig maar dit kan wel.
Misschien is het net voor je om eerst met een huisarts en of een instantie te praten voordat je besluit om dit op je werk te vertellen. Zorg eerst dat je zelf weet wat er aan de hand is, voordat je alles en iedereen op de wereld erbij betrekt. Tuurlijk kan je werk je helpen met tijd voor therapie etc. Maar ik adviseer je om zelf eerst erachter te komen wat precies je problemen zijn, voordat je werk en iedereen er vanalles van weet en oordelen heeft
Zoals de rest al schrijft zou ik als ik jou was ook hulp zoeken. Ik wil je wel meegeven dat sommige mensen er baat bij hebben om altijd medicijnen te slikken als bijvoorbeeld antidepressiva, slaaptabletten of kalmeringsmiddelen. Niet van alle medicijnen raak je verslaafd, maar wel van heel veel.
Ik merk dat jouw verhaal me raakt, omdat ik van de buitenkant ook een perfect leven heb. Toch voel ik me echt ongelukkig en weet ik niet waar ik wel echt gelukkig kan worden. Ikzelf ben met een intensieve therapie begonnen buiten mijn 36 urige werkweek om. Het is pittig maar dit kan wel.
Misschien is het net voor je om eerst met een huisarts en of een instantie te praten voordat je besluit om dit op je werk te vertellen. Zorg eerst dat je zelf weet wat er aan de hand is, voordat je alles en iedereen op de wereld erbij betrekt. Tuurlijk kan je werk je helpen met tijd voor therapie etc. Maar ik adviseer je om zelf eerst erachter te komen wat precies je problemen zijn, voordat je werk en iedereen er vanalles van weet en oordelen heeft
dinsdag 17 augustus 2021 om 22:32
Mooie post Dymol.
Inderdaad soms is medicatie goed. Ik denk dat het vooral het verlangen is om verdoofd te worden, wat niet goed is. Als je het gaat slikken om van de wereld te zijn, in behoorlijke hoeveelheden dan is dat niet goed.
Daarnaast als je het niet via een arts krijgt maar op illegale wijze verkrijgt weet je natuurlijk ook wel dat je niet goed bezig bent.
TO ik hoop dat je durft te gaan kijken, met begeleiding, waarom je die verdoving zoekt. Je bent echt de enige niet, duizenden mensen zijn verslaafd aan iets. Ik vind het bewonderenswaardig dat je bent blijven werken. Je had ook op de bank kunnen gaan liggen met je pillen maar je weet kennelijk jezelf te motiveren om bezig te blijven.
Ik hoop dat je hier nog leest en dat je nog wilt reageren. Maar neem je tijd.
Inderdaad soms is medicatie goed. Ik denk dat het vooral het verlangen is om verdoofd te worden, wat niet goed is. Als je het gaat slikken om van de wereld te zijn, in behoorlijke hoeveelheden dan is dat niet goed.
Daarnaast als je het niet via een arts krijgt maar op illegale wijze verkrijgt weet je natuurlijk ook wel dat je niet goed bezig bent.
TO ik hoop dat je durft te gaan kijken, met begeleiding, waarom je die verdoving zoekt. Je bent echt de enige niet, duizenden mensen zijn verslaafd aan iets. Ik vind het bewonderenswaardig dat je bent blijven werken. Je had ook op de bank kunnen gaan liggen met je pillen maar je weet kennelijk jezelf te motiveren om bezig te blijven.
Ik hoop dat je hier nog leest en dat je nog wilt reageren. Maar neem je tijd.
Je kunt méér.
zondag 22 augustus 2021 om 01:08
Mooi hoe jij reageert!Moon-Alisa schreef: ↑17-08-2021 22:32Mooie post Dymol.
Inderdaad soms is medicatie goed. Ik denk dat het vooral het verlangen is om verdoofd te worden, wat niet goed is. Als je het gaat slikken om van de wereld te zijn, in behoorlijke hoeveelheden dan is dat niet goed.
Daarnaast als je het niet via een arts krijgt maar op illegale wijze verkrijgt weet je natuurlijk ook wel dat je niet goed bezig bent.
TO ik hoop dat je durft te gaan kijken, met begeleiding, waarom je die verdoving zoekt. Je bent echt de enige niet, duizenden mensen zijn verslaafd aan iets. Ik vind het bewonderenswaardig dat je bent blijven werken. Je had ook op de bank kunnen gaan liggen met je pillen maar je weet kennelijk jezelf te motiveren om bezig te blijven.
Ik hoop dat je hier nog leest en dat je nog wilt reageren. Maar neem je tijd.
Maar hoe is het nu t.o.?
maandag 23 augustus 2021 om 11:57
Hi all,
Even een update: ik heb de huisarts gebeld, ik moet eerst overstappen vanwege mijn verhuizing.
Een update, gister heb ik het aan mijn vriend verteld dat ik problemen heb met medicatie (ik heb niet verteld over hoeveel ik slik) en dat ik antidepressiva slik. Hij nam het redelijk goed op maar was ook niet super supportive of bezorgd toen ik zei dat rehab misschien een goede keuze is. Later op de avond heb ik een enorme ruzie gehad met hem. hij is door mijn telefoon gegaan en is er achtergekomen dat ik mijn nummer aan een man heb gegeven.. dit was in een dronken bui en totaal niet serieus en verder niet met die man gecommuniceerd. Het resulteerde bij hem in heel hard schreeuwen, intimideren, tegen het stuur van zijn auto slaan en helemaal gek worden. Ik heb gezegd dat ik heb niet meer aankan en dat hij me met rust moet laten. Nu zegt hij dat het niet goed gaat met hem en hij zo verschrikkelijk veel van me houd blablabla. Hij zegt geef me alsjeblieft een andere kans maar ik heb tijd nodig hiervoor en hij blijft me appen.
Ik hou zoveel van hem en wil hem niet kwijt maar dit gedrag maakt me misselijk.. hij smeekt me nu om een laatste kans en belooft dat hij het niet meer doet maar dit heb ik vaker gehoord.
Gisteravond dus ook weer flink aan de middelen om me te kalmeren, maar ben ontzettend verdrietig om hoe dit loopt..
Reden te meer om even vaart te zetten achter mn traject..
Even een update: ik heb de huisarts gebeld, ik moet eerst overstappen vanwege mijn verhuizing.
Een update, gister heb ik het aan mijn vriend verteld dat ik problemen heb met medicatie (ik heb niet verteld over hoeveel ik slik) en dat ik antidepressiva slik. Hij nam het redelijk goed op maar was ook niet super supportive of bezorgd toen ik zei dat rehab misschien een goede keuze is. Later op de avond heb ik een enorme ruzie gehad met hem. hij is door mijn telefoon gegaan en is er achtergekomen dat ik mijn nummer aan een man heb gegeven.. dit was in een dronken bui en totaal niet serieus en verder niet met die man gecommuniceerd. Het resulteerde bij hem in heel hard schreeuwen, intimideren, tegen het stuur van zijn auto slaan en helemaal gek worden. Ik heb gezegd dat ik heb niet meer aankan en dat hij me met rust moet laten. Nu zegt hij dat het niet goed gaat met hem en hij zo verschrikkelijk veel van me houd blablabla. Hij zegt geef me alsjeblieft een andere kans maar ik heb tijd nodig hiervoor en hij blijft me appen.
Ik hou zoveel van hem en wil hem niet kwijt maar dit gedrag maakt me misselijk.. hij smeekt me nu om een laatste kans en belooft dat hij het niet meer doet maar dit heb ik vaker gehoord.
Gisteravond dus ook weer flink aan de middelen om me te kalmeren, maar ben ontzettend verdrietig om hoe dit loopt..
Reden te meer om even vaart te zetten achter mn traject..
maandag 23 augustus 2021 om 12:14
mooie post indd <3Dymol schreef: ↑17-08-2021 22:16Beste TO,
Zoals de rest al schrijft zou ik als ik jou was ook hulp zoeken. Ik wil je wel meegeven dat sommige mensen er baat bij hebben om altijd medicijnen te slikken als bijvoorbeeld antidepressiva, slaaptabletten of kalmeringsmiddelen. Niet van alle medicijnen raak je verslaafd, maar wel van heel veel.
Ik merk dat jouw verhaal me raakt, omdat ik van de buitenkant ook een perfect leven heb. Toch voel ik me echt ongelukkig en weet ik niet waar ik wel echt gelukkig kan worden. Ikzelf ben met een intensieve therapie begonnen buiten mijn 36 urige werkweek om. Het is pittig maar dit kan wel.
Misschien is het net voor je om eerst met een huisarts en of een instantie te praten voordat je besluit om dit op je werk te vertellen. Zorg eerst dat je zelf weet wat er aan de hand is, voordat je alles en iedereen op de wereld erbij betrekt. Tuurlijk kan je werk je helpen met tijd voor therapie etc. Maar ik adviseer je om zelf eerst erachter te komen wat precies je problemen zijn, voordat je werk en iedereen er vanalles van weet en oordelen heeft
maandag 23 augustus 2021 om 12:28
Oh, dat kan je nu echt niet gebruiken, dat soort trubbels.hannahwz schreef: ↑23-08-2021 11:57Hi all,
Even een update: ik heb de huisarts gebeld, ik moet eerst overstappen vanwege mijn verhuizing.
Een update, gister heb ik het aan mijn vriend verteld dat ik problemen heb met medicatie (ik heb niet verteld over hoeveel ik slik) en dat ik antidepressiva slik. Hij nam het redelijk goed op maar was ook niet super supportive of bezorgd toen ik zei dat rehab misschien een goede keuze is. Later op de avond heb ik een enorme ruzie gehad met hem. hij is door mijn telefoon gegaan en is er achtergekomen dat ik mijn nummer aan een man heb gegeven.. dit was in een dronken bui en totaal niet serieus en verder niet met die man gecommuniceerd. Het resulteerde bij hem in heel hard schreeuwen, intimideren, tegen het stuur van zijn auto slaan en helemaal gek worden. Ik heb gezegd dat ik heb niet meer aankan en dat hij me met rust moet laten. Nu zegt hij dat het niet goed gaat met hem en hij zo verschrikkelijk veel van me houd blablabla. Hij zegt geef me alsjeblieft een andere kans maar ik heb tijd nodig hiervoor en hij blijft me appen.
Ik hou zoveel van hem en wil hem niet kwijt maar dit gedrag maakt me misselijk.. hij smeekt me nu om een laatste kans en belooft dat hij het niet meer doet maar dit heb ik vaker gehoord.
Gisteravond dus ook weer flink aan de middelen om me te kalmeren, maar ben ontzettend verdrietig om hoe dit loopt..
Reden te meer om even vaart te zetten achter mn traject..
Kan de reden dat hij niet super supportive is, zijn dat je hem niet de héle waarheid hebt verteld? Dat hij dus nog steeds niet weet hoe diep je zit?
Ik zou deze relatie stoppen of op een heel laag pitje zetten, dit gaat je niet helpen.
maandag 23 augustus 2021 om 12:52
Echt nooit op je werk inlichtingen geven over ziektes of gebreken. Dat mogen ze niet eens vragen, en het heeft een zeer negatieve uitwerking op je carrière. Als ze problemen vrezen kan je er uit gewerkt worden.
Het is misschien een goed idee de serie "de verzuim politie" van Zembla terug te kijken op NOO start. Daar gaat in op ziektes en werk. Aanrader.
Ook nooit met een verzuimconsulent je ziektes bespreken. Alleen met bedrijfsartsen, hun naam kan je natrekken op het BIG register of ze echt arts zijn.
Het is misschien een goed idee de serie "de verzuim politie" van Zembla terug te kijken op NOO start. Daar gaat in op ziektes en werk. Aanrader.
Ook nooit met een verzuimconsulent je ziektes bespreken. Alleen met bedrijfsartsen, hun naam kan je natrekken op het BIG register of ze echt arts zijn.
maandag 23 augustus 2021 om 12:58
hannahwz schreef: ↑23-08-2021 11:57Hi all,
Even een update: ik heb de huisarts gebeld, ik moet eerst overstappen vanwege mijn verhuizing.
Een update, gister heb ik het aan mijn vriend verteld dat ik problemen heb met medicatie (ik heb niet verteld over hoeveel ik slik) en dat ik antidepressiva slik. Hij nam het redelijk goed op maar was ook niet super supportive of bezorgd toen ik zei dat rehab misschien een goede keuze is. Later op de avond heb ik een enorme ruzie gehad met hem. hij is door mijn telefoon gegaan en is er achtergekomen dat ik mijn nummer aan een man heb gegeven.. dit was in een dronken bui en totaal niet serieus en verder niet met die man gecommuniceerd. Het resulteerde bij hem in heel hard schreeuwen, intimideren, tegen het stuur van zijn auto slaan en helemaal gek worden. Ik heb gezegd dat ik heb niet meer aankan en dat hij me met rust moet laten. Nu zegt hij dat het niet goed gaat met hem en hij zo verschrikkelijk veel van me houd blablabla. Hij zegt geef me alsjeblieft een andere kans maar ik heb tijd nodig hiervoor en hij blijft me appen.
Ik hou zoveel van hem en wil hem niet kwijt maar dit gedrag maakt me misselijk.. hij smeekt me nu om een laatste kans en belooft dat hij het niet meer doet maar dit heb ik vaker gehoord.
Gisteravond dus ook weer flink aan de middelen om me te kalmeren, maar ben ontzettend verdrietig om hoe dit loopt..
Reden te meer om even vaart te zetten achter mn traject..
Kies alsjeblieft voor jezelf! Met je verstand weet je al dat deze relatie je nu alleen maar meer moeilijkheden geeft. Je gevoel volgt ooit wel.
maandag 23 augustus 2021 om 13:24
Thanks voor de tip, ik ga die aflevering van Zembla kijken.Adieu schreef: ↑23-08-2021 12:52Echt nooit op je werk inlichtingen geven over ziektes of gebreken. Dat mogen ze niet eens vragen, en het heeft een zeer negatieve uitwerking op je carrière. Als ze problemen vrezen kan je er uit gewerkt worden.
Het is misschien een goed idee de serie "de verzuim politie" van Zembla terug te kijken op NOO start. Daar gaat in op ziektes en werk. Aanrader.
Ook nooit met een verzuimconsulent je ziektes bespreken. Alleen met bedrijfsartsen, hun naam kan je natrekken op het BIG register of ze echt arts zijn.
Je kunt méér.
maandag 23 augustus 2021 om 13:27
TO hoe kan je vriend zien dat jij je nummer aan een man hebt gegeven? Of heb je hem gebeld zodat hij je nummer zag?
Je zegt dat je niet met hem gecommuniceerd hebt namelijk.
Ik snap wel dat je vriend er kwaad om is maar hij lijkt zich niet echt onder controle te hebben.
Wonen jullie samen trouwens of heb je je eigen plek? (indien eigen plek: houd dat alsjeblieft zo)
Ik denk dat je voor jezelf moet kiezen en idd voor rehab. Overigens wel fijn dat je een update hebt gegeven, ik hoop dat je blijft schrijven.
Je zegt dat je niet met hem gecommuniceerd hebt namelijk.
Ik snap wel dat je vriend er kwaad om is maar hij lijkt zich niet echt onder controle te hebben.
Wonen jullie samen trouwens of heb je je eigen plek? (indien eigen plek: houd dat alsjeblieft zo)
Ik denk dat je voor jezelf moet kiezen en idd voor rehab. Overigens wel fijn dat je een update hebt gegeven, ik hoop dat je blijft schrijven.
Je kunt méér.
maandag 23 augustus 2021 om 14:31
Hij kijkt constant op mn telefoon en als ik iemand app/ door mn appjes ga kijkt hij altijd mee om me te checken. Nu zag hij een bericht van die gast (waar ik niet op heb gereageerd) en vroeg me wie dat was en waarom hij me appte.Moon-Alisa schreef: ↑23-08-2021 13:27TO hoe kan je vriend zien dat jij je nummer aan een man hebt gegeven? Of heb je hem gebeld zodat hij je nummer zag?
Je zegt dat je niet met hem gecommuniceerd hebt namelijk.
Ik snap wel dat je vriend er kwaad om is maar hij lijkt zich niet echt onder controle te hebben.
Wonen jullie samen trouwens of heb je je eigen plek? (indien eigen plek: houd dat alsjeblieft zo)
Ik denk dat je voor jezelf moet kiezen en idd voor rehab. Overigens wel fijn dat je een update hebt gegeven, ik hoop dat je blijft schrijven.
Hij heeft zichzelf indd absoluut niet onder controle.. gelukkig wonen we niet samen en heb ik mijn eigen plek
Ik ga mezelf inderdaad nu op nr 1 zetten en doen wat goed voor me is, en evt later kijken wat er van de relatie overblijft..
Fijn dat jullie meedenken:)!
maandag 23 augustus 2021 om 23:08
dinsdag 24 augustus 2021 om 06:52
DeSlager schreef: ↑15-08-2021 18:11Een paar dingen vallen me op. Je zegt dat je een afstandelijke vader had. Je zegt tegelijkertijd dat je niet weet waar je problemen vandaan komen. Tip: kijk eens kritisch naar je jeugd. Tevens zeg je dat je je leven op orde hebt, maar je slikt elke avond een apotheek aan kalmeringsmiddelen, je herhaalt dat in de ochtend en je drinkt er ook nog bij. Je hebt je leven dus helemaal niet op orde. Je hebt zelfs niet echt meer een leven voor je als je hiermee doorgaat.
Ga afkicken onder professionele begeleiding en zoekt psychologische hulp want je klinkt als een zinkend schip. Die baan is nu geen prioriteit. Jij bent dat wel. Ik hoop dat je dat ook ziet.
Dit
Veel sterkte TO
dinsdag 24 augustus 2021 om 07:51
Sterkte hannah, ik hoop dat het werken aan jezelf en het afkicken je gaat lukken.
Mijn advies is wel om het vooral níet aan je werkgever te vertellen! Dit soort eerlijkheid kan écht tegen je gaan werken, zelfs al je inmiddels al jaren clean/nuchter bent. Want 'ééns een dief..
Ik vind het ook opmerkelijk hoe sommige van mening zijn dat jij je baan maar ergens onderaan je prioriteitenlijst moet plaatsen. Die mening deel ik niet.
Bij teveel mensen gezien hoe het 'zelfvernietigingsproces' om het zo maar te noemen, in rap tempo verergerde en versnelde toen ze eenmaal hun baan kwijt waren.
Meld je dus ziek. Wellicht kun je na de nodige tijd gedeeltelijk ziek gemeld blijven om aan je herstel te werken, therapieen te volgen en daarnaast toch productief op je werkplek te blijven. Overigens bestaat verslavingszorg en psychische ondersteuning ook buiten kantooruren hoor.
Heel veel sterkte en succes.
Ps. Je vriend is niet oké.
Breken met een bepaalde leefstijl, houdt eigenlijk ook altijd in dat je moet breken met bepaalde mensen...
Je beschreef hoe hij niet erg onder de indruk of bezorgd om je was na jouw heftige biecht. Liever spitte hij even later weer je telefoon uit om stampij te maken over een bericht.
Deze man lijkt me net zo toxic als de pillen die je neemt.
Al heb ik het flauwe vermoeden dat je ook wel verslaafd bent aan de drama's binnen je relatie.
Sterkte nogmaals.
Mijn advies is wel om het vooral níet aan je werkgever te vertellen! Dit soort eerlijkheid kan écht tegen je gaan werken, zelfs al je inmiddels al jaren clean/nuchter bent. Want 'ééns een dief..
Ik vind het ook opmerkelijk hoe sommige van mening zijn dat jij je baan maar ergens onderaan je prioriteitenlijst moet plaatsen. Die mening deel ik niet.
Bij teveel mensen gezien hoe het 'zelfvernietigingsproces' om het zo maar te noemen, in rap tempo verergerde en versnelde toen ze eenmaal hun baan kwijt waren.
Meld je dus ziek. Wellicht kun je na de nodige tijd gedeeltelijk ziek gemeld blijven om aan je herstel te werken, therapieen te volgen en daarnaast toch productief op je werkplek te blijven. Overigens bestaat verslavingszorg en psychische ondersteuning ook buiten kantooruren hoor.
Heel veel sterkte en succes.
Ps. Je vriend is niet oké.
Breken met een bepaalde leefstijl, houdt eigenlijk ook altijd in dat je moet breken met bepaalde mensen...
Je beschreef hoe hij niet erg onder de indruk of bezorgd om je was na jouw heftige biecht. Liever spitte hij even later weer je telefoon uit om stampij te maken over een bericht.
Deze man lijkt me net zo toxic als de pillen die je neemt.
Al heb ik het flauwe vermoeden dat je ook wel verslaafd bent aan de drama's binnen je relatie.
Sterkte nogmaals.
