Psyche
alle pijlers
vluchten maar weet niet waarheen
woensdag 10 juni 2009 om 13:19
Ik wil weg, weg van de pijn, weg van mijn verdriet maar weet niet waarheen.
Na een dramatische scheiding zitten mijn kinderen gevangen in een enorme loyalitieitscrisis. Uiteraard ligt dit allemaal bij mij, want ik heb het moelijk met alles.
Ik weet niet meer wat te doen. Ik wil dit leven niet en ik wil niet dat mijn kinderen leven in dit vreslijke conflict.
Het liefste zou ik voor altijd willen verdwijnen maar ergens zegt een stemmetje dat ik dat niet kan maken voor de kinderen. Het zou ze teveel beschadigen. Maar nu worden ze toch ook aan alle kanten beschadigd? Wie weet een adres waar je veilig kan schuilen. Ik ben bang dat ik anders dingen ga doen die niet meer terug te draaien zijn.
Na een dramatische scheiding zitten mijn kinderen gevangen in een enorme loyalitieitscrisis. Uiteraard ligt dit allemaal bij mij, want ik heb het moelijk met alles.
Ik weet niet meer wat te doen. Ik wil dit leven niet en ik wil niet dat mijn kinderen leven in dit vreslijke conflict.
Het liefste zou ik voor altijd willen verdwijnen maar ergens zegt een stemmetje dat ik dat niet kan maken voor de kinderen. Het zou ze teveel beschadigen. Maar nu worden ze toch ook aan alle kanten beschadigd? Wie weet een adres waar je veilig kan schuilen. Ik ben bang dat ik anders dingen ga doen die niet meer terug te draaien zijn.
donderdag 11 juni 2009 om 00:27
Dat hij je in een hoekje heeft geschopt houdt niet in dat je daar ook maar moet blijven , hoor .
Zal even lekker zijn dat hij gaat bepalen waar jij je druk over maakt . Dat dit je voorstellingsvermogen te buiten gaat en dat je even niet weet hoe je van gekkigheid moet reageren is niet zo gek .
Heb je niet het idee dat je man een flinke tik van de molen heeft opgelopen ?
Zal even lekker zijn dat hij gaat bepalen waar jij je druk over maakt . Dat dit je voorstellingsvermogen te buiten gaat en dat je even niet weet hoe je van gekkigheid moet reageren is niet zo gek .
Heb je niet het idee dat je man een flinke tik van de molen heeft opgelopen ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 11 juni 2009 om 00:54
Ja dat denk ik echt. Hij was altijd een man waar je op kon vertrouwen. Een man en man, een woord een woord. Die stond voor zijn gezin. Dat veranderde een aantal jaar geleden, toen zij in zijn leven kwam. Hij heeft me jarenlang voor gek verklaard dat ik aangaf dat eea niet klopte. Ik was gek en jaloers en er was niets aan de hand. Zij schijnt een interlectuele en spirituele vrouw te zijn en hij gaat nu spirituele dansles nemen en is helemaal into stenen, horoscopen en andere zaken. Op zich prima als iemand dat wil, maar als je iemand zo lang kent en diegene is de nuchterheid zelve en heeft nooit enige interesse getoond in dat soort zaken, dan voelt dat anders.
Mijn kids gaven eerder ook al aan dat vader zo veranderd is maar zich er maar niet mee willen bemoeien. Ze zien/horen het, maar leggen het naast zich neer. Ze lachen er maar om.
Mijn kids gaven eerder ook al aan dat vader zo veranderd is maar zich er maar niet mee willen bemoeien. Ze zien/horen het, maar leggen het naast zich neer. Ze lachen er maar om.
donderdag 11 juni 2009 om 00:58
Spiritueel dansen ?
Hoe ouder hoe gekker ...........
Tsja , meid ..... ik hoor niet anders om me heen ; ze worden ouder , kijken in de spiegel en stellen zichzelf de vraag " is dit alles ? " , gaan zoeken naar de zin van het leven op het world wide web , openen eens per ongeluk een chatprogramma'tje en tadáááááá...................de Ware Liefde dient zich aan en vervolgens roepen ze dat ze al minstens 25 jaar thuis ongelukkig hebben lopen zijn en wég zijn ze . Klopt het zo'n beetje , Noa ?
Toen er nog geen internet was kochten veel mannen een motor en lieten ze hun haar groeien . Toen noemden we dat nog een Midlife Crisis ipv eindelijk de ware liefde .........
Hoe ouder hoe gekker ...........
Tsja , meid ..... ik hoor niet anders om me heen ; ze worden ouder , kijken in de spiegel en stellen zichzelf de vraag " is dit alles ? " , gaan zoeken naar de zin van het leven op het world wide web , openen eens per ongeluk een chatprogramma'tje en tadáááááá...................de Ware Liefde dient zich aan en vervolgens roepen ze dat ze al minstens 25 jaar thuis ongelukkig hebben lopen zijn en wég zijn ze . Klopt het zo'n beetje , Noa ?
Toen er nog geen internet was kochten veel mannen een motor en lieten ze hun haar groeien . Toen noemden we dat nog een Midlife Crisis ipv eindelijk de ware liefde .........
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 11 juni 2009 om 01:01
Noa , het gaat de eerst komende paar jaar niet veranderen .Midlife Crisis duurt wel 10 jaar ! En al zou die morgen tot bezinning komen denk ik ook niet dat het nog gaat werken . Daar is wel heel veel voor gebeurd , lijkt mij .
Is verschrikkelijk moeilijk , maar wat zou het fijn zijn als je er ook een héééééél klein beetje met je kinderen om lachen kon .
Net zoals jij je betrouwbare nuchtere echtgenoot hebt verloren hebben hun die ouwe vertrouwde vader niet meer . Je zou toch denken dat gedeelde smart .......
Is verschrikkelijk moeilijk , maar wat zou het fijn zijn als je er ook een héééééél klein beetje met je kinderen om lachen kon .
Net zoals jij je betrouwbare nuchtere echtgenoot hebt verloren hebben hun die ouwe vertrouwde vader niet meer . Je zou toch denken dat gedeelde smart .......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 11 juni 2009 om 01:07
Precies, ik heb altijd zijn leven bepaald en hij heeft nooit de dingen kunnen doen die hij graag wilde.........
Toen hij het internet opdook raakte ik hem kwijt, onbereikbaar en niet voor rede vatbaar. na 3 jaar aangeven dat het zo niet goedging ben ik zelf verliefd geworden en hij stuurde me binnen 5 minuten weg. Ik moest maar gaan, hij gunde mij mn geluk zo. Ik was zo verbaasd dat ik gegaan ben. Ik sputterde nog wat na, vond dat we moesten vechten maar dat vond hij niet nodig. Het kwam hem gewoon goed uit, dan kon hij eindelijk ook doen wat hij wilde. Ook dit heeft hij altijd ontkend.
Ik ben binnen 2 maanden teruggegaan en heb gevochten met alles wat ik in me had maar ondertussen bleef hij dus met zn internetk*tje rotzooien en sloot me volledig buiten. Had nog het lef te vragen waarom, als ik hem zo graag terug wilde ik mijn lijf niet meer in de strijd gooide. Er is heel veel gebeurd en een hele hoop stukgemaakt met leugens, loze beloftes en emotionele verwaarlozing. Natuurlijk ben ik(als ik hier goed over nadenk) blij dat ik hem kwijt ben, al is dat niet het goede woord. Maar dat de kinderen er zo tussen ingezet worden raakt met tot in mn ziel
Toen hij het internet opdook raakte ik hem kwijt, onbereikbaar en niet voor rede vatbaar. na 3 jaar aangeven dat het zo niet goedging ben ik zelf verliefd geworden en hij stuurde me binnen 5 minuten weg. Ik moest maar gaan, hij gunde mij mn geluk zo. Ik was zo verbaasd dat ik gegaan ben. Ik sputterde nog wat na, vond dat we moesten vechten maar dat vond hij niet nodig. Het kwam hem gewoon goed uit, dan kon hij eindelijk ook doen wat hij wilde. Ook dit heeft hij altijd ontkend.
Ik ben binnen 2 maanden teruggegaan en heb gevochten met alles wat ik in me had maar ondertussen bleef hij dus met zn internetk*tje rotzooien en sloot me volledig buiten. Had nog het lef te vragen waarom, als ik hem zo graag terug wilde ik mijn lijf niet meer in de strijd gooide. Er is heel veel gebeurd en een hele hoop stukgemaakt met leugens, loze beloftes en emotionele verwaarlozing. Natuurlijk ben ik(als ik hier goed over nadenk) blij dat ik hem kwijt ben, al is dat niet het goede woord. Maar dat de kinderen er zo tussen ingezet worden raakt met tot in mn ziel
donderdag 11 juni 2009 om 01:10
Nou meid , tijd om in actie te komen lijkt mij . Hoe passiever jij bent en hoe gelatener jij alles over je heen laat komen hoe meer ze geloven wat hij ze aanpraat .
Dus wat dacht je van .....nu naar bed , morgen er uit om te ontbijten met je kinderen ? Geen slecht begin , toch ?
Dus wat dacht je van .....nu naar bed , morgen er uit om te ontbijten met je kinderen ? Geen slecht begin , toch ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 11 juni 2009 om 01:17
donderdag 11 juni 2009 om 08:19
Noa, je man, je ex-man......wat een lul. Met vingers.
Spiritueel dansen, zelf weten maar jou verbieden met je kinderen te praten, dat zit er niet in.
Eerst moet je uit die put, ik denk dat dat de boodschap hier is. De kinderen trekken misschien meer naar hun vader toe omdat hij, ondanks zijn spirituele geneuzel, gelukkiger, blijer en evenwichtger overkomt dan jij.
Meid, wat een vreselijk verhaal......
Denk niet dat ik niet meevoel met je, dat doe ik wel. Maar ik hoop dat je vechtlust krijgt door met ons te praten. Dat je uit je slaap komt en gaat knokken. Voor jezelf. Dat je opkomt voor jezelf en je realiseert dat jij mag zeggen 'ho eens even, tot hier en niet verder!'
Je man ben je kwijt maar je kinderen niet hoor, die weten het nu even niet allemaal, maar die keren terug bij jou. Als jij ook weer jezelf wordt.
Spiritueel dansen, zelf weten maar jou verbieden met je kinderen te praten, dat zit er niet in.
Eerst moet je uit die put, ik denk dat dat de boodschap hier is. De kinderen trekken misschien meer naar hun vader toe omdat hij, ondanks zijn spirituele geneuzel, gelukkiger, blijer en evenwichtger overkomt dan jij.
Meid, wat een vreselijk verhaal......
Denk niet dat ik niet meevoel met je, dat doe ik wel. Maar ik hoop dat je vechtlust krijgt door met ons te praten. Dat je uit je slaap komt en gaat knokken. Voor jezelf. Dat je opkomt voor jezelf en je realiseert dat jij mag zeggen 'ho eens even, tot hier en niet verder!'
Je man ben je kwijt maar je kinderen niet hoor, die weten het nu even niet allemaal, maar die keren terug bij jou. Als jij ook weer jezelf wordt.
donderdag 11 juni 2009 om 09:44
quote:noa1963 schreef op 10 juni 2009 @ 23:46:
De kinderen zitten uiteraard in een riante loyaliteitscrisis en dat wordt nu volledig om mijn conto geschreven. Want als ik maar doe alsof deze hele situatie normaal is dan is dat het beste voor iedereen.
Als jij het spel niet meespeelt, hoeven de kinderen niet in een loyaliteitscrisis te zitten, toch? Je hoeft "alleen maar" stoppen met je bezig houden met hoe het bij je ex gaat en hoe hij de kinderen probeert in zijn kamp te trekken (tenminste, ik heb het idee dat jij dat zo ervaart). Kinderen zijn bijna grenzeloos loyaal, naar beide ouders toe. En ze zullen het enorm waarderen als ze doorkrijgen dat ze naar jou toe geen schuldgevoel hoeven te hebben voor de band die ze met hun vader hebben.
M.i. moet je niet vluchten, maar vechten. Niet tegen je ex, maar om je eigen leven weer op poten te krijgen. Vindt je zoon oorlogsspelletjes leuk, pak de tweede controller en doe mee (véél therapeutischer dan spiritueel dansen ..), vraag of het vriendje van dochter mee komt eten of whatever. Probeer de draad weer op te pakken, dit heeft lang genoeg geduurd zo.
Dit klinkt allemaal niet zo empatisch, maar is wel goed bedoeld
De kinderen zitten uiteraard in een riante loyaliteitscrisis en dat wordt nu volledig om mijn conto geschreven. Want als ik maar doe alsof deze hele situatie normaal is dan is dat het beste voor iedereen.
Als jij het spel niet meespeelt, hoeven de kinderen niet in een loyaliteitscrisis te zitten, toch? Je hoeft "alleen maar" stoppen met je bezig houden met hoe het bij je ex gaat en hoe hij de kinderen probeert in zijn kamp te trekken (tenminste, ik heb het idee dat jij dat zo ervaart). Kinderen zijn bijna grenzeloos loyaal, naar beide ouders toe. En ze zullen het enorm waarderen als ze doorkrijgen dat ze naar jou toe geen schuldgevoel hoeven te hebben voor de band die ze met hun vader hebben.
M.i. moet je niet vluchten, maar vechten. Niet tegen je ex, maar om je eigen leven weer op poten te krijgen. Vindt je zoon oorlogsspelletjes leuk, pak de tweede controller en doe mee (véél therapeutischer dan spiritueel dansen ..), vraag of het vriendje van dochter mee komt eten of whatever. Probeer de draad weer op te pakken, dit heeft lang genoeg geduurd zo.
Dit klinkt allemaal niet zo empatisch, maar is wel goed bedoeld
donderdag 11 juni 2009 om 13:11
Meid, wat een verhaal toch. Onvoorstelbaar, wat heb jij een hoop te verstouwen gehad de afgelopen jaren met je man. Moeilijk hoor, om dan maar overeind te blijven.
En dan nu weer deze move...spiritueel dansen, hoe bedenkt ie het??
Ik kan me voorstellen dat de situatie rondom je kinderen nu bijna voelt als een soort van genadeklap, bovenop dit alles. Het (ogenschijnlijke) gebrek aan vertrouwen van hen in jou moet je dwars door je ziel snijden. Ik kan het me helemaal voorstellen.
Maar...ook ik bljif van mening dat de enige manier om hier verandering in te brengen is: práát met je kinderen. Laat je niet in een hoek drukken door ex, die schijnbaar denkt te bepalen hoe jij met je kinderen om moet gaan.
Maar het erge is: hij heeft nog succes ook!!! Want meid, je doet het nog ook!!!! Laat je verdomme (sorry hoor) toch niet zo in een hoek drukken! Wie denkt hij wel niet dat hij is? Met zijn spirituele dansjes.... En daar ga jij serieus naar luisteren?
Laat hem maar fijn heel gelukkig worden met zijn overzeese vrouwtje. Wat hij doet met zijn leven, is zijn zaak. Hij zoekt het maar lekker uit. Maar laat hem even heel gauw de rambam krijgen, met zijn gecommandeer en opjutterij! Laat hij zijn energie nou maar storten in die spirituele danserij van 'm. Jij hebt wel wat beters te doen...
En dan nu weer deze move...spiritueel dansen, hoe bedenkt ie het??
Ik kan me voorstellen dat de situatie rondom je kinderen nu bijna voelt als een soort van genadeklap, bovenop dit alles. Het (ogenschijnlijke) gebrek aan vertrouwen van hen in jou moet je dwars door je ziel snijden. Ik kan het me helemaal voorstellen.
Maar...ook ik bljif van mening dat de enige manier om hier verandering in te brengen is: práát met je kinderen. Laat je niet in een hoek drukken door ex, die schijnbaar denkt te bepalen hoe jij met je kinderen om moet gaan.
Maar het erge is: hij heeft nog succes ook!!! Want meid, je doet het nog ook!!!! Laat je verdomme (sorry hoor) toch niet zo in een hoek drukken! Wie denkt hij wel niet dat hij is? Met zijn spirituele dansjes.... En daar ga jij serieus naar luisteren?
Laat hem maar fijn heel gelukkig worden met zijn overzeese vrouwtje. Wat hij doet met zijn leven, is zijn zaak. Hij zoekt het maar lekker uit. Maar laat hem even heel gauw de rambam krijgen, met zijn gecommandeer en opjutterij! Laat hij zijn energie nou maar storten in die spirituele danserij van 'm. Jij hebt wel wat beters te doen...
donderdag 11 juni 2009 om 13:13
Misschien kun je met je kinderen een spiritueel dansje inoefenen , voor op pa zijn bruiloft .
http://www.youtube.com/watch?v=gEtSo6o5BMs
Ik denk dat het tijd wordt dat je er - hoe verdrietig en gekwetst en boos je ook bent - de draak mee gaat steken ; er komt een tijd dat je ineens merkt dat je er écht ( al een beetje ) om lachen kan .
http://www.youtube.com/watch?v=gEtSo6o5BMs
Ik denk dat het tijd wordt dat je er - hoe verdrietig en gekwetst en boos je ook bent - de draak mee gaat steken ; er komt een tijd dat je ineens merkt dat je er écht ( al een beetje ) om lachen kan .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 11 juni 2009 om 13:18
quote:noa1963 schreef op 10 juni 2009 @ 22:40:
Desteny, dank voor je lieve aanbod. Ik zal het in gedachten houden. Morgen ga ik naar een lieve vriend die mij vrijdag naar mijn vriendin brengt voor het weekend. Zij zal ook mijn kinderen op de hoogte brengen en uitleggen wat er aan de hand is. Ze kunnen dan voorlopig even bij hun vader blijven.
Nogmaals dank voor jullie lieve berichtjes, het geeft me toch het gevoel er niet helemaal alleen voor te staan.graag gedaan.ik meen het echt, je mag er gebruik van maken waneer jij wilt.ik heb zelf ook een aantal jaren geleden in een andere situatie gezeten en weet hoe het voelt om zo verdrietig te zijn.fijn dat je nu een weekendje weg kan.het zal je vast goed doen.probeer er van te genieten meiss,hou je taai!!!
Desteny, dank voor je lieve aanbod. Ik zal het in gedachten houden. Morgen ga ik naar een lieve vriend die mij vrijdag naar mijn vriendin brengt voor het weekend. Zij zal ook mijn kinderen op de hoogte brengen en uitleggen wat er aan de hand is. Ze kunnen dan voorlopig even bij hun vader blijven.
Nogmaals dank voor jullie lieve berichtjes, het geeft me toch het gevoel er niet helemaal alleen voor te staan.graag gedaan.ik meen het echt, je mag er gebruik van maken waneer jij wilt.ik heb zelf ook een aantal jaren geleden in een andere situatie gezeten en weet hoe het voelt om zo verdrietig te zijn.fijn dat je nu een weekendje weg kan.het zal je vast goed doen.probeer er van te genieten meiss,hou je taai!!!
donderdag 11 juni 2009 om 14:03
quote:blijfgewoonbianca schreef op 11 juni 2009 @ 13:13:
Misschien kun je met je kinderen een spiritueel dansje inoefenen , voor op pa zijn bruiloft .
http://www.youtube.com/watch?v=gEtSo6o5BMs
Ik denk dat het tijd wordt dat je er - hoe verdrietig en gekwetst en boos je ook bent - de draak mee gaat steken ; er komt een tijd dat je ineens merkt dat je er écht ( al een beetje ) om lachen kan .hoe verschrikkelijk dit verhaal ook is, ik kom echt niet meer bij van dat clipje
Misschien kun je met je kinderen een spiritueel dansje inoefenen , voor op pa zijn bruiloft .
http://www.youtube.com/watch?v=gEtSo6o5BMs
Ik denk dat het tijd wordt dat je er - hoe verdrietig en gekwetst en boos je ook bent - de draak mee gaat steken ; er komt een tijd dat je ineens merkt dat je er écht ( al een beetje ) om lachen kan .hoe verschrikkelijk dit verhaal ook is, ik kom echt niet meer bij van dat clipje
donderdag 11 juni 2009 om 15:22
Dat filmpje! Noa daar ben je dan toch maar mooi aan ontsnapt. Stel je voor dat ie samen met jou op spiritueel dansen had gewild.
Je weet het zelf eigenlijk ook wel hè, die zak kun je missen als kiespijn in je leven. Focus op jezelf en de kinderen en maak je niet druk om zijn nieuwe leven. Dikke kans dat ie over een paar jaar weer is uitgeknuffeld met zijn chakra's en zijn Afrikaanse pot, maar dat is dan lekker niet meer jouw probleem.
Goed weekend, lucht eens even lekker je hart en laat je niet kisten!
Je weet het zelf eigenlijk ook wel hè, die zak kun je missen als kiespijn in je leven. Focus op jezelf en de kinderen en maak je niet druk om zijn nieuwe leven. Dikke kans dat ie over een paar jaar weer is uitgeknuffeld met zijn chakra's en zijn Afrikaanse pot, maar dat is dan lekker niet meer jouw probleem.
Goed weekend, lucht eens even lekker je hart en laat je niet kisten!
mahna mahna tuduuuudududu
maandag 15 juni 2009 om 14:22
Hallo weer,
Heb ondanks alle shit toch wel een fijn weekend gehad.
Rust gezocht tijdens een lange fietstocht in de zon langs allemaal prachtige dijken rond amsterdam tot aan Oostzaam. Terrasje tot 2 uur snachts met 2 lieve vriendinnen en zondag nog een boottocht rond broek in waterland.
Af en toe kon ik het ook even loslaten maar de knoop in mn maag en het onbestendige gevoel zijn er nog steeds. Ik ben helemaal uit mn evenwicht en weet nog steeds niet welke kant ik op moet gaan. Dinsdag of woensdag ga ik pas weer naar huis en zal dan een gesprek moeten aangaan met de kinderen. Ik zie daar enorm tegen op. Ze zitten al zo klem en en bang dat ik ze nog meer klem zet met mijn kant van het verhaal. Aan de andere kant wil en kan ik niet verder met al die leugens en dat gedraai om me heen. Ik ben zelf een heel open een eerlijk persoon en als er tegen me gelogen wordt kan ik dat heel slecht handelen.
Men schrijft/zegt dat je door moet met je leven maar ik weet dus niet wat mijn leven is. Een scheiding na 29 jaar, geen familie, kinderen die het al moeilijk genoeg hebben, geen baan meer en wonend in een stad waar ik helemaal niks mee heb.
Ik heb mezelf tijdens mijn huwelijk zo opzij gezet dat ik helemaal niet weet hoe voor mezelf te kiezen en wat daar mee aan te moeten. Ik deed wat voor het huwelijk en het hebben van kinderen nodig was, zorgen en lief zijn. En als iedereen daar mee tevreden was dat ok.
Natuurlijk kan ik soms ook wel lachen om die loser met zn zuidafricaanse muts maar achter die lach schuilt diep verdriet om het verlies en het veraad. Want het gaat wel om de man waar ik (te) veel van hield en de vader van mijn kinderen.
Heb ondanks alle shit toch wel een fijn weekend gehad.
Rust gezocht tijdens een lange fietstocht in de zon langs allemaal prachtige dijken rond amsterdam tot aan Oostzaam. Terrasje tot 2 uur snachts met 2 lieve vriendinnen en zondag nog een boottocht rond broek in waterland.
Af en toe kon ik het ook even loslaten maar de knoop in mn maag en het onbestendige gevoel zijn er nog steeds. Ik ben helemaal uit mn evenwicht en weet nog steeds niet welke kant ik op moet gaan. Dinsdag of woensdag ga ik pas weer naar huis en zal dan een gesprek moeten aangaan met de kinderen. Ik zie daar enorm tegen op. Ze zitten al zo klem en en bang dat ik ze nog meer klem zet met mijn kant van het verhaal. Aan de andere kant wil en kan ik niet verder met al die leugens en dat gedraai om me heen. Ik ben zelf een heel open een eerlijk persoon en als er tegen me gelogen wordt kan ik dat heel slecht handelen.
Men schrijft/zegt dat je door moet met je leven maar ik weet dus niet wat mijn leven is. Een scheiding na 29 jaar, geen familie, kinderen die het al moeilijk genoeg hebben, geen baan meer en wonend in een stad waar ik helemaal niks mee heb.
Ik heb mezelf tijdens mijn huwelijk zo opzij gezet dat ik helemaal niet weet hoe voor mezelf te kiezen en wat daar mee aan te moeten. Ik deed wat voor het huwelijk en het hebben van kinderen nodig was, zorgen en lief zijn. En als iedereen daar mee tevreden was dat ok.
Natuurlijk kan ik soms ook wel lachen om die loser met zn zuidafricaanse muts maar achter die lach schuilt diep verdriet om het verlies en het veraad. Want het gaat wel om de man waar ik (te) veel van hield en de vader van mijn kinderen.
dinsdag 16 juni 2009 om 14:30
Hoi Noa, goed om van je te horen. Fijn dat het lange weekend je goed doet, hopelijk lucht het op om er met vriendinnen over te kunnen praten.
Weet je, ik dek echt niet dat je het moeilijker voor je kinderen maakt door met ze te praten. Als je dat op een serene manier aanpakt (geen verwijten, vader niet belachelijk maken, geen hysterische huilbuien, maar je kunt natuurlijk best tonen dat je veel verdriet hebt) zal dat denk ik ook voor hun een opluchting zijn. Ik heb het toch goed begrepen dat de vader deze zwijgplicht aan de kinderen heeft opgelegd of aangepraat?
Kan me heel goed voorstellen dat de periode na je huwelijk je nu nog als een zwart gat voorkomt, zeker als je al die jaren zo weinig aan jezelf bent toegekomen. Neem de tijd om opnieuw te ontdekken wie jij ook alweer bent, en 'what makes you tick'. Zoek een baan, ga vrijwilligerswerk doen, pak een hobby op, ga een cursus of opleiding doen, en oriënteer je al doende op wat je met de rest van je leven wilt doen. Als je uit 1963 stamt ben je pas 46, de wereld ligt voor je open. Maar dat zul je vanzelf wel weer ontdekken als je uit de put krabbelt die je nu het uitzicht ontneemt.
En praat met je kinderen, echt - dat is volgens mij nu het beste wat je kan doen.
Weet je, ik dek echt niet dat je het moeilijker voor je kinderen maakt door met ze te praten. Als je dat op een serene manier aanpakt (geen verwijten, vader niet belachelijk maken, geen hysterische huilbuien, maar je kunt natuurlijk best tonen dat je veel verdriet hebt) zal dat denk ik ook voor hun een opluchting zijn. Ik heb het toch goed begrepen dat de vader deze zwijgplicht aan de kinderen heeft opgelegd of aangepraat?
Kan me heel goed voorstellen dat de periode na je huwelijk je nu nog als een zwart gat voorkomt, zeker als je al die jaren zo weinig aan jezelf bent toegekomen. Neem de tijd om opnieuw te ontdekken wie jij ook alweer bent, en 'what makes you tick'. Zoek een baan, ga vrijwilligerswerk doen, pak een hobby op, ga een cursus of opleiding doen, en oriënteer je al doende op wat je met de rest van je leven wilt doen. Als je uit 1963 stamt ben je pas 46, de wereld ligt voor je open. Maar dat zul je vanzelf wel weer ontdekken als je uit de put krabbelt die je nu het uitzicht ontneemt.
En praat met je kinderen, echt - dat is volgens mij nu het beste wat je kan doen.
mahna mahna tuduuuudududu
dinsdag 16 juni 2009 om 15:18
Dank voor je berichtje.
Ik heb zojuist een mailtje naar de kinderen gezonden dat ik morgen weer thuis kom en dan met ze wil praten.
Mijn vriendin, die ze al hun hele leven kennen, gaat mee om ons te steunen. Ik zie er als een berg tegenop omdat ik niet weet wat hij ze nog meer heeft wijsgemaakt. Ik weet dat ik zou moeten vechten, maar na een flink aantal jaren knokken voor mn huwelijk, vele telerstellingen en diep verdriet is mijn energie en zelfbeeld niet zo hoog meer. Ik heb echt fysiek pijn in mijn hart en een steen op mn maag. I
Het gekke is ik herken mezelf hier helemaal niet in. Ben altijd best een stoer wijf geweest, deed dingen die andere niet durfde of konden. Zag overal altijd het positieve van in en vind overal wel een oplossing voor. Vanmiddag nog even Amsterdam onveilig maken op de fiets en morgen de confrontatie....
Nog even niet aandenken
Ik heb zojuist een mailtje naar de kinderen gezonden dat ik morgen weer thuis kom en dan met ze wil praten.
Mijn vriendin, die ze al hun hele leven kennen, gaat mee om ons te steunen. Ik zie er als een berg tegenop omdat ik niet weet wat hij ze nog meer heeft wijsgemaakt. Ik weet dat ik zou moeten vechten, maar na een flink aantal jaren knokken voor mn huwelijk, vele telerstellingen en diep verdriet is mijn energie en zelfbeeld niet zo hoog meer. Ik heb echt fysiek pijn in mijn hart en een steen op mn maag. I
Het gekke is ik herken mezelf hier helemaal niet in. Ben altijd best een stoer wijf geweest, deed dingen die andere niet durfde of konden. Zag overal altijd het positieve van in en vind overal wel een oplossing voor. Vanmiddag nog even Amsterdam onveilig maken op de fiets en morgen de confrontatie....
Nog even niet aandenken
dinsdag 16 juni 2009 om 17:13
Noa, je doet me zo denken aan een hele goede vriendin. Weliswaar is die wat jaren jonger en heeft nog kleine kinderen, maar ook zij was haast ongemerkt in een situatie geraakt dat ze alleen maar bezig was om te zorgen dat de anderen in het gezin het goed hadden. Ik heb het vaak met kromme tenen aangezien hoe haar man aan alles prioriteit gaf behalve aan haar, en hoe ze altijd wel weer een excuus voor hem klaar had. Uiteindelijk heeft ze hem toch verlaten omdat hij al heel lang een minnares bleek te hebben. De wereld stortte in, daar stond ze: twee kleine kinderen, geen baan, geen inkomen en een lul van een ex die haar ook financieel nog probeerde te naaien.
Zodra ze uit 'survival mode' kwam heeft ze een aantal grote knopen doorgehakt, is naar het buitenland verhuisd met de kinderen, heeft haar werk weer opgepakt en bloeide weer helemaal op. Nu gaat het ontzettend goed met haar, nieuwe vriend, nieuw kind onderweg. Ze zegt nu zelf dat de scheiding achteraf gezien heel goed voor haar is geweest, en dat ze in haar huwelijk een soort van Stepford wife was geworden. Maar zo dacht ze in eerste instantie echt niet, hoor.
Ik wil maar zeggen, doe het stapje voor stapje. Dieper dan dit kun je niet raken, dus vanaf hier kun je naar boven kijken.
Morgen dus een eerste stap, heel spannend. Hou je ons op de hoogte? Ik duim voor je.
Zodra ze uit 'survival mode' kwam heeft ze een aantal grote knopen doorgehakt, is naar het buitenland verhuisd met de kinderen, heeft haar werk weer opgepakt en bloeide weer helemaal op. Nu gaat het ontzettend goed met haar, nieuwe vriend, nieuw kind onderweg. Ze zegt nu zelf dat de scheiding achteraf gezien heel goed voor haar is geweest, en dat ze in haar huwelijk een soort van Stepford wife was geworden. Maar zo dacht ze in eerste instantie echt niet, hoor.
Ik wil maar zeggen, doe het stapje voor stapje. Dieper dan dit kun je niet raken, dus vanaf hier kun je naar boven kijken.
Morgen dus een eerste stap, heel spannend. Hou je ons op de hoogte? Ik duim voor je.
mahna mahna tuduuuudududu
dinsdag 16 juni 2009 om 21:04
Ook van mij heel veel sterkte gewenst Noa, morgen tijdens het gesprek. Fijn dat jullie vriendin erbij wil zijn om het te begeleiden en je te steunen.
Probeer er op te vertrouwen dat je kinderen uiteindelijk ook maar 1 doel voor ogen hebben: mama weer gelukkig zien. Ook voor hen is dit natuurlijk allesbehalve leuk en makkelijk geweest. Geef ze een kans, ga het gesprek open en eerlijk met ze aan..
(PS. moet een rare gewaarwording voor je zijn, als je jezelf eigenlijk helemaal niet meer herkent in hoe je 'ooit' was. Probeer je oerkracht terug te vinden, meid. Diep van binnen ben jij nog altijd wie je was: een mooi, puur, eerlijk en oprecht mens. Niets mis mee, toch? En die vrouw zit er nog altijd hoor. Misschien wat dieper verstopt dan voorheen? Maar ze is er echt nog hoor...Haal haar weer naar boven!)
Probeer er op te vertrouwen dat je kinderen uiteindelijk ook maar 1 doel voor ogen hebben: mama weer gelukkig zien. Ook voor hen is dit natuurlijk allesbehalve leuk en makkelijk geweest. Geef ze een kans, ga het gesprek open en eerlijk met ze aan..
(PS. moet een rare gewaarwording voor je zijn, als je jezelf eigenlijk helemaal niet meer herkent in hoe je 'ooit' was. Probeer je oerkracht terug te vinden, meid. Diep van binnen ben jij nog altijd wie je was: een mooi, puur, eerlijk en oprecht mens. Niets mis mee, toch? En die vrouw zit er nog altijd hoor. Misschien wat dieper verstopt dan voorheen? Maar ze is er echt nog hoor...Haal haar weer naar boven!)
