Psyche
alle pijlers
vluchten maar weet niet waarheen
woensdag 10 juni 2009 om 13:19
Ik wil weg, weg van de pijn, weg van mijn verdriet maar weet niet waarheen.
Na een dramatische scheiding zitten mijn kinderen gevangen in een enorme loyalitieitscrisis. Uiteraard ligt dit allemaal bij mij, want ik heb het moelijk met alles.
Ik weet niet meer wat te doen. Ik wil dit leven niet en ik wil niet dat mijn kinderen leven in dit vreslijke conflict.
Het liefste zou ik voor altijd willen verdwijnen maar ergens zegt een stemmetje dat ik dat niet kan maken voor de kinderen. Het zou ze teveel beschadigen. Maar nu worden ze toch ook aan alle kanten beschadigd? Wie weet een adres waar je veilig kan schuilen. Ik ben bang dat ik anders dingen ga doen die niet meer terug te draaien zijn.
Na een dramatische scheiding zitten mijn kinderen gevangen in een enorme loyalitieitscrisis. Uiteraard ligt dit allemaal bij mij, want ik heb het moelijk met alles.
Ik weet niet meer wat te doen. Ik wil dit leven niet en ik wil niet dat mijn kinderen leven in dit vreslijke conflict.
Het liefste zou ik voor altijd willen verdwijnen maar ergens zegt een stemmetje dat ik dat niet kan maken voor de kinderen. Het zou ze teveel beschadigen. Maar nu worden ze toch ook aan alle kanten beschadigd? Wie weet een adres waar je veilig kan schuilen. Ik ben bang dat ik anders dingen ga doen die niet meer terug te draaien zijn.
woensdag 10 juni 2009 om 13:27
Waar wil je voor vluchten? Valt je ex je lastig? Of ben je bang dat je jezelf of je kinderen iets zult aandoen?
Heb je geen vriendinnen of familieleden waar je terecht kunt? Heb je een goed contact met je huisarts? Bel alsjeblieft NU iemand op en praat erover. Zoek hulp en doe geen domme dingen.
Ik wens je heel veel sterkte.
Heb je geen vriendinnen of familieleden waar je terecht kunt? Heb je een goed contact met je huisarts? Bel alsjeblieft NU iemand op en praat erover. Zoek hulp en doe geen domme dingen.
Ik wens je heel veel sterkte.
mahna mahna tuduuuudududu
woensdag 10 juni 2009 om 13:29
Lieve Noa,
Dit forum is een fijne plek om mensen te vinden waar je je verhaal kwijt kan. Maar zoals het klinkt is het vele malen urgenter dan wie dan ook hier voor je kan betekenen.
Neem alsjeblieft contact op met de huisarts en als je hulp hebt ingeschakeld weer terug komen hier.
Sterkte. Korte termijn is het nu heel moeilijk. Dit hoeft op langere termijn niet zo te zijn als jij jezelf nu laat helpen. Ja, je kinderen hebben jou nodig en ja, jij kan zonder die man.
Dit forum is een fijne plek om mensen te vinden waar je je verhaal kwijt kan. Maar zoals het klinkt is het vele malen urgenter dan wie dan ook hier voor je kan betekenen.
Neem alsjeblieft contact op met de huisarts en als je hulp hebt ingeschakeld weer terug komen hier.
Sterkte. Korte termijn is het nu heel moeilijk. Dit hoeft op langere termijn niet zo te zijn als jij jezelf nu laat helpen. Ja, je kinderen hebben jou nodig en ja, jij kan zonder die man.
woensdag 10 juni 2009 om 13:29
woensdag 10 juni 2009 om 13:30
Noa, wees eens duidelijk. Voor ons, maar vooral ook voor jezelf. Je klinkt alsof de situatie je boven het hoofd is gegroeid en een goed begin is duidelijk benoemen wat er aan de hand is.
Je hebt het over een loyaliteitscrisis: welke? Met wie?
Voor altijd willen verdwijnen: waar denk je dan aan? Zelfmoord? Naar een ander land verhuizen? Wat bedoel je ermee?
Wat bedoel je als je zegt dat je kinderen nu ook aan alle kanten beschadigd zijn?
Dingen die niet meer terug te draaien zijn: welke dingen denk je dan aan?
Ongeacht je antwoorden op deze vragen zou ik heel snel aan de bel trekken: huisarts, maatschappelijk werk, bél iemand en maak een afspraak.
Maar wees dan eerlijk, duidelijk, vertel wat er écht aan de hand is.
Anders kàn niemand je helpen.
Je hebt het over een loyaliteitscrisis: welke? Met wie?
Voor altijd willen verdwijnen: waar denk je dan aan? Zelfmoord? Naar een ander land verhuizen? Wat bedoel je ermee?
Wat bedoel je als je zegt dat je kinderen nu ook aan alle kanten beschadigd zijn?
Dingen die niet meer terug te draaien zijn: welke dingen denk je dan aan?
Ongeacht je antwoorden op deze vragen zou ik heel snel aan de bel trekken: huisarts, maatschappelijk werk, bél iemand en maak een afspraak.
Maar wees dan eerlijk, duidelijk, vertel wat er écht aan de hand is.
Anders kàn niemand je helpen.
woensdag 10 juni 2009 om 13:36
quote:robo schreef op 10 juni 2009 @ 13:30:
Noa, wees eens duidelijk. Voor ons, maar vooral ook voor jezelf. Je klinkt alsof de situatie je boven het hoofd is gegroeid en een goed begin is duidelijk benoemen wat er aan de hand is.
Je hebt het over een loyaliteitscrisis: welke? Met wie?
Voor altijd willen verdwijnen: waar denk je dan aan? Zelfmoord? Naar een ander land verhuizen? Wat bedoel je ermee?
Wat bedoel je als je zegt dat je kinderen nu ook aan alle kanten beschadigd zijn?
Dingen die niet meer terug te draaien zijn: welke dingen denk je dan aan?
Ongeacht je antwoorden op deze vragen zou ik heel snel aan de bel trekken: huisarts, maatschappelijk werk, bél iemand en maak een afspraak.
Maar wees dan eerlijk, duidelijk, vertel wat er écht aan de hand is.
Anders kàn niemand je helpen.
Mooi gezegd Robo....ik sluit me er bij aan.
Lieve Noa, ga geen gekke dingen doen hoor, voor jezelf niet, maar ook voor je kindjes niet! Bel de huisarts, crisisdienst, je beste vriendin?
Veel sterkte
Noa, wees eens duidelijk. Voor ons, maar vooral ook voor jezelf. Je klinkt alsof de situatie je boven het hoofd is gegroeid en een goed begin is duidelijk benoemen wat er aan de hand is.
Je hebt het over een loyaliteitscrisis: welke? Met wie?
Voor altijd willen verdwijnen: waar denk je dan aan? Zelfmoord? Naar een ander land verhuizen? Wat bedoel je ermee?
Wat bedoel je als je zegt dat je kinderen nu ook aan alle kanten beschadigd zijn?
Dingen die niet meer terug te draaien zijn: welke dingen denk je dan aan?
Ongeacht je antwoorden op deze vragen zou ik heel snel aan de bel trekken: huisarts, maatschappelijk werk, bél iemand en maak een afspraak.
Maar wees dan eerlijk, duidelijk, vertel wat er écht aan de hand is.
Anders kàn niemand je helpen.
Mooi gezegd Robo....ik sluit me er bij aan.
Lieve Noa, ga geen gekke dingen doen hoor, voor jezelf niet, maar ook voor je kindjes niet! Bel de huisarts, crisisdienst, je beste vriendin?
Veel sterkte
woensdag 10 juni 2009 om 13:39
Oei Noa,
Je hangt op dit moment in een vreselijk donkere wolk.
Als alles zo boven je hoofd groeit en alles dreigt verkeerd te gaan en je bent de grip totaal kwijt...dan lijkt verdwijnen de enige oplossing.
Want jij weg,probleem weg???
Je weet best dat dat zo niet werkt toch?
Ik denk dat je gewoon rust in je koppie wil.
En nu heb je paniekvoetbal in je hoofd.
Meid ,pak de telefoon en bel iemand.
Heb je familie,een vriendin die je kan bellen?
De huisarts?
Je moet even niet alleen zijn denk ik.
Je hangt op dit moment in een vreselijk donkere wolk.
Als alles zo boven je hoofd groeit en alles dreigt verkeerd te gaan en je bent de grip totaal kwijt...dan lijkt verdwijnen de enige oplossing.
Want jij weg,probleem weg???
Je weet best dat dat zo niet werkt toch?
Ik denk dat je gewoon rust in je koppie wil.
En nu heb je paniekvoetbal in je hoofd.
Meid ,pak de telefoon en bel iemand.
Heb je familie,een vriendin die je kan bellen?
De huisarts?
Je moet even niet alleen zijn denk ik.
woensdag 10 juni 2009 om 13:44
Ik ben al bij de huisarts geweest en ben verwezen naar het plaatselijke riag maar dat duurt minimaal een week of 2 voordat ik daar terecht kan.
Ik zal geen zelfmoord plegen, daar ben ik veel te laf voor.
Ik zal zeker mijn kinderen nix aandoen, ze zijn me veel te lief.
Maar ik zie dat ze gevangen zijn door mijn verdriet en het nieuwe leven van hun vader. Ze willen hem en mij niet kwetsen.
Ik ben bang dat ik voor altijd mn handen van ze aftrek en ze naar hun vader stuur omdat ik hun verdriet er niet bij kan hebben. Maar ze zullen zich weggestuurd voelen en niet begrijpen dat ik het alleen maar doe om ze te beschermen.Ik kan niet langer toneelspelen dat ik het leven leuk vind, wat dat is gewoon niet zo
Ik heb geen familie.
Niemand slaat me of bedreigd me. Maar ik word bang van mijn eigen verdriet.
Ik wil weg naar een plek waar niemand me kan vinden, waar ik alleen kan zijn met mijn verdriet en niemand tot last ben.
Ik zal geen zelfmoord plegen, daar ben ik veel te laf voor.
Ik zal zeker mijn kinderen nix aandoen, ze zijn me veel te lief.
Maar ik zie dat ze gevangen zijn door mijn verdriet en het nieuwe leven van hun vader. Ze willen hem en mij niet kwetsen.
Ik ben bang dat ik voor altijd mn handen van ze aftrek en ze naar hun vader stuur omdat ik hun verdriet er niet bij kan hebben. Maar ze zullen zich weggestuurd voelen en niet begrijpen dat ik het alleen maar doe om ze te beschermen.Ik kan niet langer toneelspelen dat ik het leven leuk vind, wat dat is gewoon niet zo
Ik heb geen familie.
Niemand slaat me of bedreigd me. Maar ik word bang van mijn eigen verdriet.
Ik wil weg naar een plek waar niemand me kan vinden, waar ik alleen kan zijn met mijn verdriet en niemand tot last ben.
woensdag 10 juni 2009 om 13:50
quote:noa1963 schreef op 10 juni 2009 @ 13:44:
Ik ben al bij de huisarts geweest en ben verwezen naar het plaatselijke riag maar dat duurt minimaal een week of 2 voordat ik daar terecht kan.
Ik zal geen zelfmoord plegen, daar ben ik veel te laf voor.
Ik zal zeker mijn kinderen nix aandoen, ze zijn me veel te lief.
Maar ik zie dat ze gevangen zijn door mijn verdriet en het nieuwe leven van hun vader. Ze willen hem en mij niet kwetsen.
Ik ben bang dat ik voor altijd mn handen van ze aftrek en ze naar hun vader stuur omdat ik hun verdriet er niet bij kan hebben. Maar ze zullen zich weggestuurd voelen en niet begrijpen dat ik het alleen maar doe om ze te beschermen.Ik kan niet langer toneelspelen dat ik het leven leuk vind, wat dat is gewoon niet zo
Ik heb geen familie.
Niemand slaat me of bedreigd me. Maar ik word bang van mijn eigen verdriet.
Ik wil weg naar een plek waar niemand me kan vinden, waar ik alleen kan zijn met mijn verdriet en niemand tot last ben.
Je kinderen hebben je nodig en jij bent verantwoordelijk voor ze Noa, samen met hun vader. Jullie allebei. Is het alleen de breuk die je zo kapot heeft gemaakt of speelt er meer?
Het LIJKT uitzichtloos, maar dat is het niet. Er zijn mensen/instanties die jou EN je kinderen willen en kunnen helpen. Je hoeft ze niet weg te sturen. Nogmaals, zeker in deze tijd hebben zij jullie allebei nodig. JE BENT NIET TE VERVANGEN !!! Zelfs niet door de mooiste/liefste/rijkste/geduldigste/perfectste moeder op aarde. Er is er maar 1 en dat ben jij.
Ik ben al bij de huisarts geweest en ben verwezen naar het plaatselijke riag maar dat duurt minimaal een week of 2 voordat ik daar terecht kan.
Ik zal geen zelfmoord plegen, daar ben ik veel te laf voor.
Ik zal zeker mijn kinderen nix aandoen, ze zijn me veel te lief.
Maar ik zie dat ze gevangen zijn door mijn verdriet en het nieuwe leven van hun vader. Ze willen hem en mij niet kwetsen.
Ik ben bang dat ik voor altijd mn handen van ze aftrek en ze naar hun vader stuur omdat ik hun verdriet er niet bij kan hebben. Maar ze zullen zich weggestuurd voelen en niet begrijpen dat ik het alleen maar doe om ze te beschermen.Ik kan niet langer toneelspelen dat ik het leven leuk vind, wat dat is gewoon niet zo
Ik heb geen familie.
Niemand slaat me of bedreigd me. Maar ik word bang van mijn eigen verdriet.
Ik wil weg naar een plek waar niemand me kan vinden, waar ik alleen kan zijn met mijn verdriet en niemand tot last ben.
Je kinderen hebben je nodig en jij bent verantwoordelijk voor ze Noa, samen met hun vader. Jullie allebei. Is het alleen de breuk die je zo kapot heeft gemaakt of speelt er meer?
Het LIJKT uitzichtloos, maar dat is het niet. Er zijn mensen/instanties die jou EN je kinderen willen en kunnen helpen. Je hoeft ze niet weg te sturen. Nogmaals, zeker in deze tijd hebben zij jullie allebei nodig. JE BENT NIET TE VERVANGEN !!! Zelfs niet door de mooiste/liefste/rijkste/geduldigste/perfectste moeder op aarde. Er is er maar 1 en dat ben jij.
woensdag 10 juni 2009 om 13:52
quote:Gravinnetje schreef op 10 juni 2009 @ 13:49:
Toch maar weer de huisarts dan, hij moet toch kunnen regelen dat je sneller geholpen kan worden?
Jij moet je hoofd ordenen en opruimen, dat kan je niet alleen meer nu je op dit punt bent beland.Precies, weer de huisarts bellen, vertellen dat het GGZ je 2 weken laat wachten en dat je dat niet aan kunt.
Toch maar weer de huisarts dan, hij moet toch kunnen regelen dat je sneller geholpen kan worden?
Jij moet je hoofd ordenen en opruimen, dat kan je niet alleen meer nu je op dit punt bent beland.Precies, weer de huisarts bellen, vertellen dat het GGZ je 2 weken laat wachten en dat je dat niet aan kunt.
woensdag 10 juni 2009 om 13:55
Je kunt de Riagg bellen met de mededeling dat je niet langer kunt wachten, dat het spoed heeft, dat je liever gisteren dan vandaag een begin wil maken met de gesprekken.
Daarnaast: je handen van je kinderen aftrekken vanwege jouw liefdesverdriet klinkt bijna nobel, zoals je het stelt.
Maar dat is het natuurlijk niet.
Het zou een vreselijk egoistische daad van je zijn.
Mama wil alleen zijn met haar verdriet, dus mama doet de kinderen weg.
Het is niet nobel van je en door het te brengen alsof je ze zou beschermen maak je het niet mooier dan het is.
Volgens mij weet je dat zelf ook, want ze zijn nog steeds bij je. Gelukkig!
Zeggen dat het beter is voor je kinderen wanneer mama voor altijd weg zou gaan is natuurlijk onzinnig: je zou ze hun moeder afnemen en dàt is pas beschadigend voor een kind.
Je zit overduidelijk zo diep in je verdriet dat je het leven even niet meer aankunt. Dat is vreselijk voor je, hartepijn kan zo enorm veel pijn doen!
Maar verdriet wordt minder, verdriet is niét voor altijd. Ik weet waar ik het over heb, ik weet hoe het is om geen uitweg meer te zien.
Maar het wordt op een dag beter, als je een stap zet, mensen in vertrouwen neemt, jezelf verdriet laat hebben zodat het eruit kan.
En als je over een paar maanden, een jaar, twee jaar terugkijkt op nu, dan zul je blij zijn dat je je kinderen in je leven gehouden hebt.
Liefdesverdriet of niet, moeder ben je voor altijd.
Daarnaast: je handen van je kinderen aftrekken vanwege jouw liefdesverdriet klinkt bijna nobel, zoals je het stelt.
Maar dat is het natuurlijk niet.
Het zou een vreselijk egoistische daad van je zijn.
Mama wil alleen zijn met haar verdriet, dus mama doet de kinderen weg.
Het is niet nobel van je en door het te brengen alsof je ze zou beschermen maak je het niet mooier dan het is.
Volgens mij weet je dat zelf ook, want ze zijn nog steeds bij je. Gelukkig!
Zeggen dat het beter is voor je kinderen wanneer mama voor altijd weg zou gaan is natuurlijk onzinnig: je zou ze hun moeder afnemen en dàt is pas beschadigend voor een kind.
Je zit overduidelijk zo diep in je verdriet dat je het leven even niet meer aankunt. Dat is vreselijk voor je, hartepijn kan zo enorm veel pijn doen!
Maar verdriet wordt minder, verdriet is niét voor altijd. Ik weet waar ik het over heb, ik weet hoe het is om geen uitweg meer te zien.
Maar het wordt op een dag beter, als je een stap zet, mensen in vertrouwen neemt, jezelf verdriet laat hebben zodat het eruit kan.
En als je over een paar maanden, een jaar, twee jaar terugkijkt op nu, dan zul je blij zijn dat je je kinderen in je leven gehouden hebt.
Liefdesverdriet of niet, moeder ben je voor altijd.
woensdag 10 juni 2009 om 13:58
Lieve Noa,
Als het echt niet meer gaat kun je opnieuw de huisarts bellen en aangeven dat je nú hulp nodig hebt. Misschien dat er een crisisplek of gesprek geregeld kan worden? En dan zul je in je verhaal moeten volhouden, niet afzwakken, niet zeggen 'het gaat wel weer'.
En als je kinderen naar je ex kunnen, breng ze daar dan naar toe. Raap jezelf nog één keer bij elkaar om je sterk te houden. Leg ze uit waarom, en dat het niet om hen gaat en wanneer je ze weer op komt halen. Je kunt kinderen best uitleggen waarom jij even tijd voor jezelf nodig hebt. Wens ze uit de grond van je hart een fijne week (? dag?maand?) toe. En ik weet niet of je ex hier voor open staat maar die moet het maar gewoon even overnemen, het zijn ook zijn kinderen en als je in het ziekenhuis lag kon je ook niet voor ze zorgen. En nu kun je dat ook niet, je moet nu eerst voor jezelf zorgen.
Maar waar ga je dan naar toe? Waar is 'waar niemand me kan vinden en waar ik niemand tot last ben'. Ik maak me zorgen om je. Heb je een buurvrouw aan wie je iets kunt vertellen? Een vriendin? Kun je iets op de scholen van de kinderen zeggen? En als je echt weg wilt, ga dan in vredesnaam ergens naar toe waar je beschikking hebt tot een computer en internet zodat je op het forum kunt! Da's geen grapje hoor!
Denk aan je en wil je een knuffel geven maar dat klote-icoontje werkt niet bij mij... Komt ie dan toch, onzichtbaar:
Als het echt niet meer gaat kun je opnieuw de huisarts bellen en aangeven dat je nú hulp nodig hebt. Misschien dat er een crisisplek of gesprek geregeld kan worden? En dan zul je in je verhaal moeten volhouden, niet afzwakken, niet zeggen 'het gaat wel weer'.
En als je kinderen naar je ex kunnen, breng ze daar dan naar toe. Raap jezelf nog één keer bij elkaar om je sterk te houden. Leg ze uit waarom, en dat het niet om hen gaat en wanneer je ze weer op komt halen. Je kunt kinderen best uitleggen waarom jij even tijd voor jezelf nodig hebt. Wens ze uit de grond van je hart een fijne week (? dag?maand?) toe. En ik weet niet of je ex hier voor open staat maar die moet het maar gewoon even overnemen, het zijn ook zijn kinderen en als je in het ziekenhuis lag kon je ook niet voor ze zorgen. En nu kun je dat ook niet, je moet nu eerst voor jezelf zorgen.
Maar waar ga je dan naar toe? Waar is 'waar niemand me kan vinden en waar ik niemand tot last ben'. Ik maak me zorgen om je. Heb je een buurvrouw aan wie je iets kunt vertellen? Een vriendin? Kun je iets op de scholen van de kinderen zeggen? En als je echt weg wilt, ga dan in vredesnaam ergens naar toe waar je beschikking hebt tot een computer en internet zodat je op het forum kunt! Da's geen grapje hoor!
Denk aan je en wil je een knuffel geven maar dat klote-icoontje werkt niet bij mij... Komt ie dan toch, onzichtbaar:
woensdag 10 juni 2009 om 13:58
Lieve Noa, er is niks 'lafs' aan om geen zelfmoord te willen plegen. Ik vind dit eigenlijk wel een verontrustende opmerking.
Praat je wel eens met je kinderen over de scheiding en over hoe je je voelt? Niet om jouw problemen op hun bordje te leggen maar het maakt zo'n verschil als iedereen niet krampachtig hoeft te doen alsof het allemaal best OK gaat. Jullie hebben het allemaal zwaar, het kan echt helpen als je dat met elkaar kunt delen. Je kinderen nu wegsturen lijkt me echt niet goed. Eventueel kun je misschien wel met ze overleggen of ze misschien zelf wat vaker naar hun vader zouden willen of eens bij vriendjes/vriendinnetjes logeren.
En heb je echt helemaal geen mensen om je heen bij wie je terecht kunt in deze moeilijke tijden? Vrienden, buren, een leraar, een ouder van een vriendje van je kinderen? Blijf hier inderdaad ook maar op het forum posten als je een ei kwijt wilt.
Praat je wel eens met je kinderen over de scheiding en over hoe je je voelt? Niet om jouw problemen op hun bordje te leggen maar het maakt zo'n verschil als iedereen niet krampachtig hoeft te doen alsof het allemaal best OK gaat. Jullie hebben het allemaal zwaar, het kan echt helpen als je dat met elkaar kunt delen. Je kinderen nu wegsturen lijkt me echt niet goed. Eventueel kun je misschien wel met ze overleggen of ze misschien zelf wat vaker naar hun vader zouden willen of eens bij vriendjes/vriendinnetjes logeren.
En heb je echt helemaal geen mensen om je heen bij wie je terecht kunt in deze moeilijke tijden? Vrienden, buren, een leraar, een ouder van een vriendje van je kinderen? Blijf hier inderdaad ook maar op het forum posten als je een ei kwijt wilt.
mahna mahna tuduuuudududu
