Psyche
alle pijlers
vluchten maar weet niet waarheen
woensdag 10 juni 2009 om 13:19
Ik wil weg, weg van de pijn, weg van mijn verdriet maar weet niet waarheen.
Na een dramatische scheiding zitten mijn kinderen gevangen in een enorme loyalitieitscrisis. Uiteraard ligt dit allemaal bij mij, want ik heb het moelijk met alles.
Ik weet niet meer wat te doen. Ik wil dit leven niet en ik wil niet dat mijn kinderen leven in dit vreslijke conflict.
Het liefste zou ik voor altijd willen verdwijnen maar ergens zegt een stemmetje dat ik dat niet kan maken voor de kinderen. Het zou ze teveel beschadigen. Maar nu worden ze toch ook aan alle kanten beschadigd? Wie weet een adres waar je veilig kan schuilen. Ik ben bang dat ik anders dingen ga doen die niet meer terug te draaien zijn.
Na een dramatische scheiding zitten mijn kinderen gevangen in een enorme loyalitieitscrisis. Uiteraard ligt dit allemaal bij mij, want ik heb het moelijk met alles.
Ik weet niet meer wat te doen. Ik wil dit leven niet en ik wil niet dat mijn kinderen leven in dit vreslijke conflict.
Het liefste zou ik voor altijd willen verdwijnen maar ergens zegt een stemmetje dat ik dat niet kan maken voor de kinderen. Het zou ze teveel beschadigen. Maar nu worden ze toch ook aan alle kanten beschadigd? Wie weet een adres waar je veilig kan schuilen. Ik ben bang dat ik anders dingen ga doen die niet meer terug te draaien zijn.
vrijdag 19 juni 2009 om 01:57
Hallo daar,
Ik heb uiteindelijk het gesprek gehad met de kinderen maar heb er toch een raar gevoel over. Dochter was heel erg emotioneel en vreselijk bang geweest dat ik mezelf iets zou aan zou doen. Daar zou zij verantwoordelijk zijn geweest omdat ze tegen me gelogen had. Haar heel duidelijk gemaakt dat het niet haar verantwoordelijkheid is, maar dat haar leugens me wel heel hard geraakt hebben.Dat ik haar gevoel van angst voor de waarheid heel goed begrijp maar dat het aan mij is wat ik doe met deze informatie. Ik ben een volwassen vrouw en pijn heb ik toch wel, maar het doet nog veel meer pijn als de mensen waar ik van hou tegen me gaan liegen, zelfs als ze dat met in hun ogen de beste bedoelingen doen. De vader is fout in deze, die had de kids nooit mogen opzadelen met een dergelijk geheim. Ze hadden ook aan hem gevraagd het zelf aan mij te vertellen en dat zou hij ook wel doen als het zover was. Maar zoals gebruikelijk is hij al jaren te laf om eerlijk tegen mij te zijn.
Daar ik, toen ik het net hoorde via via, hem een pissed mail had gestuurd blijkt ook die lesbische trut van hem helemaal over de zeik te zijn gegaan en wilde zelfs niet meer komen om te trouwen. In haar ogen hadden de kinderen haar belachelijk gemaakt door te vertellen dat papa en zij in hun blote kont spirituele dansjes gingen doen en als de kinderen zo over haar dachten ging de bruiloft niet door!!!!!!!!!! Dus ook dit werd wederom op de schouders van de kinderen gelegd, zij mogen daar niet om lachen en zelfs respect voor haar manier van dansen tonen......... De man is echt knettergek, ik kan niet anders constateren. Dochter gaf aan dat het huwelijk in haar optiek niet lang zal duren. Vader is zo raar als zij er is. Hij is zo veranderd en zeker niet meer de nuchtere en humorvolle vader die ze altijd gehad hebben. De kinderen vinden het gelukkig ook niet normaal dat hij met iemand gaat trouwen die hij niet kent. Maar de andere kant is dat ze jarenlang tegen een vader hebben aangekeken die nors, ongezellig en bot was. Nu bloeit hij op, lacht weer en is ondanks zijn spirituele vaagheid een stuk gezelliger en vriendelijker. Het is dus niet zo gek dat ze zich ook daar aan willen warmen.
Ik heb ze wederom duidelijk gemaakt dat ze van mij alles mogen vertellen. Zeker als het voor hun belangrijke zaken zijn die ze bezighoudt in positieve of negatieve zin. Ik word niet boos om de waarheid maar wel om alle leugens. Hun vader liegt al jarenlang tegen mij over zijn lesbische muts en ik tolereer van niemand meer ooit dat er tegen me gelogen word. Dan is het einde oefening en ban ik die persoon uit mijn wereld. Ik kan en wil niet leven met leugens.
Ik heb nog steeds een zwaar gevoel van pijn in mn hart van alle leugens en draaierij. Aan het einde van het gesprek kwam ook nog naar boven dat ze dus woensdag al gaan trouwen en dat mochten de kinderen wederom niet aan mij vertellen omdat ik anders de bruiloft zou komen verstoren.........................????
Alsof ik me daartoe zou gaan verlagen. Zo misselijk makend dat hij de kids dit wijs wil maken. Net zoals mijn zogenaamde dreigmails of scheldmails die hij zo regelmatig van mij ontvangt??? Ik heb alles aan mijn vriendin laten lezen en zij heeft aan de kinderen bevestigd dat er buiten het woord GVD geen enkel scheldwoord in mijn mails voorkomt en dat er absoluut geen bedreigingen instaan
Het is heel moeilijk voor ze om te zien dat hun vader liegt en zelfs hun voor zijn karretje spant om hun zover te krijgen ook voor hem te liegen.......zogenaamd in mijn belang.
Ik ben zo ongelofelijk boos op die vent dat ik me geen raad weet met die gevoelens...... Denk dat ik maar een boksbal koop of zo.
Ik heb uiteindelijk het gesprek gehad met de kinderen maar heb er toch een raar gevoel over. Dochter was heel erg emotioneel en vreselijk bang geweest dat ik mezelf iets zou aan zou doen. Daar zou zij verantwoordelijk zijn geweest omdat ze tegen me gelogen had. Haar heel duidelijk gemaakt dat het niet haar verantwoordelijkheid is, maar dat haar leugens me wel heel hard geraakt hebben.Dat ik haar gevoel van angst voor de waarheid heel goed begrijp maar dat het aan mij is wat ik doe met deze informatie. Ik ben een volwassen vrouw en pijn heb ik toch wel, maar het doet nog veel meer pijn als de mensen waar ik van hou tegen me gaan liegen, zelfs als ze dat met in hun ogen de beste bedoelingen doen. De vader is fout in deze, die had de kids nooit mogen opzadelen met een dergelijk geheim. Ze hadden ook aan hem gevraagd het zelf aan mij te vertellen en dat zou hij ook wel doen als het zover was. Maar zoals gebruikelijk is hij al jaren te laf om eerlijk tegen mij te zijn.
Daar ik, toen ik het net hoorde via via, hem een pissed mail had gestuurd blijkt ook die lesbische trut van hem helemaal over de zeik te zijn gegaan en wilde zelfs niet meer komen om te trouwen. In haar ogen hadden de kinderen haar belachelijk gemaakt door te vertellen dat papa en zij in hun blote kont spirituele dansjes gingen doen en als de kinderen zo over haar dachten ging de bruiloft niet door!!!!!!!!!! Dus ook dit werd wederom op de schouders van de kinderen gelegd, zij mogen daar niet om lachen en zelfs respect voor haar manier van dansen tonen......... De man is echt knettergek, ik kan niet anders constateren. Dochter gaf aan dat het huwelijk in haar optiek niet lang zal duren. Vader is zo raar als zij er is. Hij is zo veranderd en zeker niet meer de nuchtere en humorvolle vader die ze altijd gehad hebben. De kinderen vinden het gelukkig ook niet normaal dat hij met iemand gaat trouwen die hij niet kent. Maar de andere kant is dat ze jarenlang tegen een vader hebben aangekeken die nors, ongezellig en bot was. Nu bloeit hij op, lacht weer en is ondanks zijn spirituele vaagheid een stuk gezelliger en vriendelijker. Het is dus niet zo gek dat ze zich ook daar aan willen warmen.
Ik heb ze wederom duidelijk gemaakt dat ze van mij alles mogen vertellen. Zeker als het voor hun belangrijke zaken zijn die ze bezighoudt in positieve of negatieve zin. Ik word niet boos om de waarheid maar wel om alle leugens. Hun vader liegt al jarenlang tegen mij over zijn lesbische muts en ik tolereer van niemand meer ooit dat er tegen me gelogen word. Dan is het einde oefening en ban ik die persoon uit mijn wereld. Ik kan en wil niet leven met leugens.
Ik heb nog steeds een zwaar gevoel van pijn in mn hart van alle leugens en draaierij. Aan het einde van het gesprek kwam ook nog naar boven dat ze dus woensdag al gaan trouwen en dat mochten de kinderen wederom niet aan mij vertellen omdat ik anders de bruiloft zou komen verstoren.........................????
Alsof ik me daartoe zou gaan verlagen. Zo misselijk makend dat hij de kids dit wijs wil maken. Net zoals mijn zogenaamde dreigmails of scheldmails die hij zo regelmatig van mij ontvangt??? Ik heb alles aan mijn vriendin laten lezen en zij heeft aan de kinderen bevestigd dat er buiten het woord GVD geen enkel scheldwoord in mijn mails voorkomt en dat er absoluut geen bedreigingen instaan
Het is heel moeilijk voor ze om te zien dat hun vader liegt en zelfs hun voor zijn karretje spant om hun zover te krijgen ook voor hem te liegen.......zogenaamd in mijn belang.
Ik ben zo ongelofelijk boos op die vent dat ik me geen raad weet met die gevoelens...... Denk dat ik maar een boksbal koop of zo.
vrijdag 19 juni 2009 om 02:05
oja, ook dat nog even
Die lesbische muts heeft het zooooooo moeilijk met het feit dat ze in Nederland moet gaan wonen, ze vindt het helemaal geen leuk land!!. Ze zal lichtherapie nodig hebben omdat ze het licht hier niet kan verdragen. Ze zal haar hoge functie moeten opgeven en met haar hoge opleiding hier genoegen moeten nemen met een baantje achter de kassa. Ze moet haar hele familie achterlaten en kent hier helemaal niemand. Heeft dan ook geen vriendinnen....... Tja het leven kan zwaar zijn he
En als dan ook nog de kinderen van die man moeten lachen dat zij de hele dag bloot wil rondlopen en hun vader spirituele dansjes gaat leren(verplicht in blote kont) ja dan wordt het allemaal nog lastiger.
Die lesbische muts heeft het zooooooo moeilijk met het feit dat ze in Nederland moet gaan wonen, ze vindt het helemaal geen leuk land!!. Ze zal lichtherapie nodig hebben omdat ze het licht hier niet kan verdragen. Ze zal haar hoge functie moeten opgeven en met haar hoge opleiding hier genoegen moeten nemen met een baantje achter de kassa. Ze moet haar hele familie achterlaten en kent hier helemaal niemand. Heeft dan ook geen vriendinnen....... Tja het leven kan zwaar zijn he
En als dan ook nog de kinderen van die man moeten lachen dat zij de hele dag bloot wil rondlopen en hun vader spirituele dansjes gaat leren(verplicht in blote kont) ja dan wordt het allemaal nog lastiger.
vrijdag 19 juni 2009 om 10:57
Hi Noa, zoals het klinkt heb je wel een fijn gesprek gehad met je kinderen. De onderwerpen waren misschien gevoelig, maar het gesprek ging goed. Goed van je dat de schuldgevoelens van je dochter weg hebt genomen en tegelijkertijd hebt verteld dat je moeite hebt met de leugens.
Zou het jou en de kinderen makkelijker maken door af te spreken dat je het helemaal niet meer hoeft te horen over die vrouw? Het maakt toch alleen maar verdrietig, jij moet toch verder een andere kant op en je kinderen voelen zich dan minder ongemakkelijk. Niet eerlijk omdat de vader hun wil dwingen te liegen, aan de andere kant zo ontneem je het plezier omdat het je niets kan schelen (zo doe je het dan iig lijken)
Je kunt tegen de kinderen zeggen dat ze alles kunnen vertellen als ze dat willen, maar dat je het aan hen overlaat. Als ze maar niet liegen. Liever dat ze eerlijk zeggen er niet over te willen praten.
Een kanttekening. Als jij een gesprek hebt gehad met de kinderen, stuur dan geen boze mails. Want anders durven ze niets meer te vertellen aan je. Die boze mailtjes hebben ook totaal geen zin. Ze maken jou alleen maar onrustig, brengt de kinderen in een lastig pakket en hij doet er toch niets mee.
Ik ben wel blij te lezen dat je weer opgeknapt bent
Zou het jou en de kinderen makkelijker maken door af te spreken dat je het helemaal niet meer hoeft te horen over die vrouw? Het maakt toch alleen maar verdrietig, jij moet toch verder een andere kant op en je kinderen voelen zich dan minder ongemakkelijk. Niet eerlijk omdat de vader hun wil dwingen te liegen, aan de andere kant zo ontneem je het plezier omdat het je niets kan schelen (zo doe je het dan iig lijken)
Je kunt tegen de kinderen zeggen dat ze alles kunnen vertellen als ze dat willen, maar dat je het aan hen overlaat. Als ze maar niet liegen. Liever dat ze eerlijk zeggen er niet over te willen praten.
Een kanttekening. Als jij een gesprek hebt gehad met de kinderen, stuur dan geen boze mails. Want anders durven ze niets meer te vertellen aan je. Die boze mailtjes hebben ook totaal geen zin. Ze maken jou alleen maar onrustig, brengt de kinderen in een lastig pakket en hij doet er toch niets mee.
Ik ben wel blij te lezen dat je weer opgeknapt bent
vrijdag 19 juni 2009 om 11:59
Dank voor je berichtje.
Ik weet dat het niet goed is om een pissed mailtje te sturen maar ik soms zit zo vast in mijn verdriet en boosheid. Dit jaar zijn er misschien maar 3 x over een weer wat boze mailtjes gestuurd en/of beantwoord maar hij doet het aan de kinderen voorkomen dat ik hem overlaat met mails, hem bedreig en dingen schrijf die hem, haar en de kinderen schade aanbrengen???? Hij heeft zelfs aangegeven dat hij naar een advocaat zal gaan en al mijn mails aan de advocaat zal doorsturen........... De man is gewoon gek.
Ik kan het niet hebben als hij ook hun leugens verteld en nog doet alsof het allemaal heel gewoon is wat hij doet en mij dus wegzet als een dreigende en scheldende ex die hem zijn geluk niet gunt.
Ik voel me helaas niet echt opgeknapt. De dagen bij mn vriendin waren fijn maar nu thuis zit ik weer aan te kijken naar een week waar ik voornamelijk alleen zit. Alles moet uit mezelf komen en die energie heb ik niet meer.
Ik heb het gevoel dat ik aan alle kanten klem zit. Een veel te groot en duur huis in een stad waar geen hart in zit en waar ik alleen maar woon omdat we hier als gezin woonde en nu nog steeds omdat de kids hier naar school gaan etc. Geen werk en met mijn huidige jankkop ook geen idee dat iemand ooit nog op me zit te wachten. Financieel afhankelijk van een tijdelijke uitkering en een vent die zijn zuurstof niet waard is.
Het liefste zou ik de boel verkopen en opnieuw beginnen in de stad waar mijn hart ligt, mijn vriendinnen wonen en duizend voetstapjes liggen uit mijn verleden. Maar ik kan niet weg omdat de kids hier nog naar school gaan, de andere co-ouder hier woont en bovendien zal ik ook geen hypotheek krijgen om een ander huis te kopen. Voor een huurwoning moet je jarenlang ingeschreven staan, dus ook geen optie.
Mijn lucht is nog steeds zwart met als lichtpuntje dat de kinderen gelukkig ook zien dat de situatie niet normaal is.
Zij kunnen echter niet anders dan gewoon doorgaan met hun leven en laveren tussen een man in zijn midlife crisis en een moeder emotioneel kapot gaat aan alle leugens en bedrog. Arme kinderen, ik had een andere jeugd voor ze bedacht. Ik weet dat iedereen roept dat ik mezelf een schop onder mn kont moet geven en ik zou willen dat ik de kracht had om dat te doen. Maar ik kan gewoon niet meer.
Ik weet dat het niet goed is om een pissed mailtje te sturen maar ik soms zit zo vast in mijn verdriet en boosheid. Dit jaar zijn er misschien maar 3 x over een weer wat boze mailtjes gestuurd en/of beantwoord maar hij doet het aan de kinderen voorkomen dat ik hem overlaat met mails, hem bedreig en dingen schrijf die hem, haar en de kinderen schade aanbrengen???? Hij heeft zelfs aangegeven dat hij naar een advocaat zal gaan en al mijn mails aan de advocaat zal doorsturen........... De man is gewoon gek.
Ik kan het niet hebben als hij ook hun leugens verteld en nog doet alsof het allemaal heel gewoon is wat hij doet en mij dus wegzet als een dreigende en scheldende ex die hem zijn geluk niet gunt.
Ik voel me helaas niet echt opgeknapt. De dagen bij mn vriendin waren fijn maar nu thuis zit ik weer aan te kijken naar een week waar ik voornamelijk alleen zit. Alles moet uit mezelf komen en die energie heb ik niet meer.
Ik heb het gevoel dat ik aan alle kanten klem zit. Een veel te groot en duur huis in een stad waar geen hart in zit en waar ik alleen maar woon omdat we hier als gezin woonde en nu nog steeds omdat de kids hier naar school gaan etc. Geen werk en met mijn huidige jankkop ook geen idee dat iemand ooit nog op me zit te wachten. Financieel afhankelijk van een tijdelijke uitkering en een vent die zijn zuurstof niet waard is.
Het liefste zou ik de boel verkopen en opnieuw beginnen in de stad waar mijn hart ligt, mijn vriendinnen wonen en duizend voetstapjes liggen uit mijn verleden. Maar ik kan niet weg omdat de kids hier nog naar school gaan, de andere co-ouder hier woont en bovendien zal ik ook geen hypotheek krijgen om een ander huis te kopen. Voor een huurwoning moet je jarenlang ingeschreven staan, dus ook geen optie.
Mijn lucht is nog steeds zwart met als lichtpuntje dat de kinderen gelukkig ook zien dat de situatie niet normaal is.
Zij kunnen echter niet anders dan gewoon doorgaan met hun leven en laveren tussen een man in zijn midlife crisis en een moeder emotioneel kapot gaat aan alle leugens en bedrog. Arme kinderen, ik had een andere jeugd voor ze bedacht. Ik weet dat iedereen roept dat ik mezelf een schop onder mn kont moet geven en ik zou willen dat ik de kracht had om dat te doen. Maar ik kan gewoon niet meer.
vrijdag 19 juni 2009 om 22:05
Ach meid, wat verdrietig allemaal...
Is het geen idee om hulp in te schakelen? Zowel voor jezelf, als voor je kinderen? De situatie waarin je je nu bevindt en zoals je hier zelf tegen aan kijkt, lijkt mij gevaarlijk...Gevaarlijk in de zin dat je misschien terugvalt in het gevoel zoals je had toen je je openingspost plaatste.
Echt meid, mijn advies: zoek hulp!! Ga naar je huisarts en vertel hem dat je met spoed hulp nodig hebt. Maar zeker ook voor je kinderen. Die zitten hier zó midden in gevangen. Gewoon ronduit zielig!!!!
Ik denk echt als je het ervaart als: 'ik kan niet meer' , dat je het dan aan al je naasten verplicht bent om hulp in te schakelen. Want als jij het niet meer kan, lieve Noa, wie doet het dan??? Wie zorgt er dan nog voor jou en je kinderen?
Is het geen idee om hulp in te schakelen? Zowel voor jezelf, als voor je kinderen? De situatie waarin je je nu bevindt en zoals je hier zelf tegen aan kijkt, lijkt mij gevaarlijk...Gevaarlijk in de zin dat je misschien terugvalt in het gevoel zoals je had toen je je openingspost plaatste.
Echt meid, mijn advies: zoek hulp!! Ga naar je huisarts en vertel hem dat je met spoed hulp nodig hebt. Maar zeker ook voor je kinderen. Die zitten hier zó midden in gevangen. Gewoon ronduit zielig!!!!
Ik denk echt als je het ervaart als: 'ik kan niet meer' , dat je het dan aan al je naasten verplicht bent om hulp in te schakelen. Want als jij het niet meer kan, lieve Noa, wie doet het dan??? Wie zorgt er dan nog voor jou en je kinderen?
vrijdag 19 juni 2009 om 23:28
ja het maakt me intens verdrietig en put me geestelijk en lichamelijk uit. vandaag het grootste deel van de dag in bed gebleven. Ik ben 2 weken geleden bij de huisarts geweest en die heeft het riagg een brief geschreven dat ik hulp nodig heb. Maar dat werkt niet binnen een paar dagen, ik moet dus nog geduld hebben.
Ik ben altijd de motor in dit gezin geweest, alles georganiseerd, bedacht,iedereen verzorgd en het gezellig gemaakt. Ik kan het niet meer, de energie is op.
Wel zie ik dat mijn verdriet niet langer alleen om mijn ex draait, hoewel zijn laatste acties mij weer heel diep hebben geraakt. Het verdriet betreft vooral mijn kinderen, zij hebben hier allemaal niet om gevraagd. Ik zie mezelf dan ook zitten als 15 jarig meisje om de bank met ouders die altijd ruzie hadden.
Mijn vader was alcoholist en mijn broer stierf op 14 jarige leeftijd na een slopende ziekte toen ik zelf pas 12 was. Vanaf die tijd ben ik altijd bezig geweest het verdriet van mijn ouders te verlichten door lief te zijn en te zorgen. Mijn dochter doet precies hetzelfde en dit leven heb ik niet voor haar gewenst. Ik dacht dat ik de ziekte van mijn broer, de alcoholverslaving van mijn vader en daarna het overlijden van beide ouders wel had verwerkt, misschien is dat toch een grote denkfout geweest.
Ik voel me meer dan anders helemaal alleen op deze wereld.
Ik ben altijd de motor in dit gezin geweest, alles georganiseerd, bedacht,iedereen verzorgd en het gezellig gemaakt. Ik kan het niet meer, de energie is op.
Wel zie ik dat mijn verdriet niet langer alleen om mijn ex draait, hoewel zijn laatste acties mij weer heel diep hebben geraakt. Het verdriet betreft vooral mijn kinderen, zij hebben hier allemaal niet om gevraagd. Ik zie mezelf dan ook zitten als 15 jarig meisje om de bank met ouders die altijd ruzie hadden.
Mijn vader was alcoholist en mijn broer stierf op 14 jarige leeftijd na een slopende ziekte toen ik zelf pas 12 was. Vanaf die tijd ben ik altijd bezig geweest het verdriet van mijn ouders te verlichten door lief te zijn en te zorgen. Mijn dochter doet precies hetzelfde en dit leven heb ik niet voor haar gewenst. Ik dacht dat ik de ziekte van mijn broer, de alcoholverslaving van mijn vader en daarna het overlijden van beide ouders wel had verwerkt, misschien is dat toch een grote denkfout geweest.
Ik voel me meer dan anders helemaal alleen op deze wereld.
vrijdag 19 juni 2009 om 23:33
Dat is ook zwaar, als je verder niemand hebt om op terug te vallen.
De situatie voor je kinderen die is nu zoals het is. Het is even niet anders. Het enige wat je kan doen is zoveel mogelijk de rust bewaren. En dan doel ik op de mails en dergelijke.
Je kinderen zijn flexibel. Ze hebben het nu zwaar, maar dat hebben ze niet altijd gehad. Je dochter is natuurlijk lief voor je. Dat is omdat jij haar moeder bent en niet uit medelijden.
Je hebt je jaren lang af kunnen leiden en bezig geweest voor anderen. Nu is dat weggevallen. Give yoursef a break. Je krabbelt wel weer op, maar accepteer even hoe jij je nu voelt. Neem veel rust en probeer in komende dagen stukje bij beetje wat meer activiteiten op te pakken. Dat zal je helpen afleiden.
De situatie voor je kinderen die is nu zoals het is. Het is even niet anders. Het enige wat je kan doen is zoveel mogelijk de rust bewaren. En dan doel ik op de mails en dergelijke.
Je kinderen zijn flexibel. Ze hebben het nu zwaar, maar dat hebben ze niet altijd gehad. Je dochter is natuurlijk lief voor je. Dat is omdat jij haar moeder bent en niet uit medelijden.
Je hebt je jaren lang af kunnen leiden en bezig geweest voor anderen. Nu is dat weggevallen. Give yoursef a break. Je krabbelt wel weer op, maar accepteer even hoe jij je nu voelt. Neem veel rust en probeer in komende dagen stukje bij beetje wat meer activiteiten op te pakken. Dat zal je helpen afleiden.
zaterdag 20 juni 2009 om 09:54
hoi noa,
als ik jou verhaal zo lees zou het een gedeelte van mij kunnen zijn. zit nu al 2,5 jaar in de ellende en krijg klap na klap. heb 2 kleinere kinderen en ook ik had hun zo'n ander leven willen geven, praat daar wel met hun over want wil dat ze open blijven voor me. gelukkig doen ze dat ook, ook al moet ik het vaak vragen omdat ik zie dat er wat is met hun. zit nu ook het weekened alleen en voel me zo verdrietig. ik heb de stap genomen om naar een psycholoog te gaan en zij verklaarde me dat ik overspannen ben door dat ik alles achter elkaar krijg. de oudste van de 2 heeft heel veel woede in zich en ik zie hem veranderen. probeer zo veel mogelijk met hem te praten. hij is boos op zijn vader omdat hij hem in de steek laat. zeg hem altijd duidelijk dat zijn vader van hem houd en dat het zijn vader is en blijft. dat doet wel pijn maar het is zo. de jongste heeft een stornis waar door hij zich vaak uitleefd bij mij. bij zijn vader doet hij dat niet want daar krijgt hij de hele dag zijn zin. (erg moeilijk voor mij want ik probeer regelmaat en structuur in zijn leven te geven). als hij ook terug komt van het weekend bij zijn vader is er geen land mee te bezeilen. ben dan weer dagen bezig hem in het gereel te krijgen.
ik heb het zelfde als jou er over gedacht, wilde weg kruipen en de kinderen niet laten merken dat ik verdrietig was maar kon dat niet. ik huil waar ze bij zijn en probeer dat zo min mogelijk te doen. is niet goed dat weet ik maar ben een erg emotineel mens.
wij zijn nog niet gescheiden want bij ons gaat het met up's en down's. nu zit ik weer in een down en voel me diep ellendig. kids weg, niemand om voor te zorgen... zit alleen thuis en ben eigenlijk doodmoe maar kan niet slapen omdat ik lig te malen. de ene keer gaan we scheiden en de andere keer gaat het weer weken goed. het probleem is dat ik nog zo veel van deze man hou dat ik er zelf geen einde aan kan maken. daarbij spelen: geen werk per 1 juli, te duur huis, moet nog minstens jaren op een huur woning wachten en probeer het toch allemaal goed te doen voor de kinderen.
ik ben belazerd, wat me heel veel pijn doet na 23 jaar huwelijk. hij heeft veel gelogen, waar ik helemaal niet van hou want ben net als jij een eerlijk mens die het iedereen naar zijn zin wil maken. als iedereen gelukkig is ben ik dat ook. tegen mij word gezegd dat ik midden in het leven moet gaan staan, vrolijker moet zijn en dat ik een volwassen vrouw ben. maar deze dingen kan je misschien wel aan als je je goed voelt maar niet als je heel verdrietig bent. vrolijk ben ik vaak maar dan is hij er niet, hij woont al 2 jaar bij zijn ouders. ik mis hem gewoon iedere dag en dat doet pijn, net zo als ik zie dat zijn kinderen dat doen. wij hebben nu de kinderen om het weekend sinds een half jaar want heb er al die 2 jaar alleen voor gestaan totdat ik dat zat was. bij mijn man is trouwens ook ontdekt dat hij die stornis heeft. heb hem wel gezegd dat hij zich daar niet achter kan verbergen omdat hij verantwordelijkheden heeft die hij voor de ontdekking ook had.
ik moet een woensdag weer naar de psycholoog toe, moest eigenlijk over 2 weken maar ze wilde me eerder zien omdat het zoveel is wat ik mee maak.
sorry dat ik zomaar binnen ben komen vallen!!! wil je duidelijk maken dat je niet de enige bent en dat ik erg met je mee leef. dat ik jou en mezef weer een gelukkig leven gun maar daar zullen we beide zelf aan moeten werken. hoe moeilijk ook.
een hele dikke knuffel voor jou!!!
liefs doos (naam is niet voor niets)
als ik jou verhaal zo lees zou het een gedeelte van mij kunnen zijn. zit nu al 2,5 jaar in de ellende en krijg klap na klap. heb 2 kleinere kinderen en ook ik had hun zo'n ander leven willen geven, praat daar wel met hun over want wil dat ze open blijven voor me. gelukkig doen ze dat ook, ook al moet ik het vaak vragen omdat ik zie dat er wat is met hun. zit nu ook het weekened alleen en voel me zo verdrietig. ik heb de stap genomen om naar een psycholoog te gaan en zij verklaarde me dat ik overspannen ben door dat ik alles achter elkaar krijg. de oudste van de 2 heeft heel veel woede in zich en ik zie hem veranderen. probeer zo veel mogelijk met hem te praten. hij is boos op zijn vader omdat hij hem in de steek laat. zeg hem altijd duidelijk dat zijn vader van hem houd en dat het zijn vader is en blijft. dat doet wel pijn maar het is zo. de jongste heeft een stornis waar door hij zich vaak uitleefd bij mij. bij zijn vader doet hij dat niet want daar krijgt hij de hele dag zijn zin. (erg moeilijk voor mij want ik probeer regelmaat en structuur in zijn leven te geven). als hij ook terug komt van het weekend bij zijn vader is er geen land mee te bezeilen. ben dan weer dagen bezig hem in het gereel te krijgen.
ik heb het zelfde als jou er over gedacht, wilde weg kruipen en de kinderen niet laten merken dat ik verdrietig was maar kon dat niet. ik huil waar ze bij zijn en probeer dat zo min mogelijk te doen. is niet goed dat weet ik maar ben een erg emotineel mens.
wij zijn nog niet gescheiden want bij ons gaat het met up's en down's. nu zit ik weer in een down en voel me diep ellendig. kids weg, niemand om voor te zorgen... zit alleen thuis en ben eigenlijk doodmoe maar kan niet slapen omdat ik lig te malen. de ene keer gaan we scheiden en de andere keer gaat het weer weken goed. het probleem is dat ik nog zo veel van deze man hou dat ik er zelf geen einde aan kan maken. daarbij spelen: geen werk per 1 juli, te duur huis, moet nog minstens jaren op een huur woning wachten en probeer het toch allemaal goed te doen voor de kinderen.
ik ben belazerd, wat me heel veel pijn doet na 23 jaar huwelijk. hij heeft veel gelogen, waar ik helemaal niet van hou want ben net als jij een eerlijk mens die het iedereen naar zijn zin wil maken. als iedereen gelukkig is ben ik dat ook. tegen mij word gezegd dat ik midden in het leven moet gaan staan, vrolijker moet zijn en dat ik een volwassen vrouw ben. maar deze dingen kan je misschien wel aan als je je goed voelt maar niet als je heel verdrietig bent. vrolijk ben ik vaak maar dan is hij er niet, hij woont al 2 jaar bij zijn ouders. ik mis hem gewoon iedere dag en dat doet pijn, net zo als ik zie dat zijn kinderen dat doen. wij hebben nu de kinderen om het weekend sinds een half jaar want heb er al die 2 jaar alleen voor gestaan totdat ik dat zat was. bij mijn man is trouwens ook ontdekt dat hij die stornis heeft. heb hem wel gezegd dat hij zich daar niet achter kan verbergen omdat hij verantwordelijkheden heeft die hij voor de ontdekking ook had.
ik moet een woensdag weer naar de psycholoog toe, moest eigenlijk over 2 weken maar ze wilde me eerder zien omdat het zoveel is wat ik mee maak.
sorry dat ik zomaar binnen ben komen vallen!!! wil je duidelijk maken dat je niet de enige bent en dat ik erg met je mee leef. dat ik jou en mezef weer een gelukkig leven gun maar daar zullen we beide zelf aan moeten werken. hoe moeilijk ook.
een hele dikke knuffel voor jou!!!
liefs doos (naam is niet voor niets)
zaterdag 20 juni 2009 om 10:51
Lief doosje,
Na mijn scheiding ging het ook niet zo goed met mijn zoon. Ik heb hem een periode lang naar een kinder psycholoog gebracht zodat hij vrij en openlijk kon praten. Want hoewel ik en zijn vader open zijn, loyaliteitconflict zou je altijd. Zeker in het begin. Hij is daardoor erg opgeknapt. Eens in de zoveel tijd gingen ik en zijn vader langs om van haar te horen hoe het beste met hem om te gaan en wat hij nodig heeft. Dat is best fijn om eens te horen van buitenaf als je het zelf niet zo goed meer weet.
Ik wil je wel een klein beetje waarschuwen meid, want waar je nu mee bezig bent is niet goed. Ik snap dat je emotioneel en gekwetst bent, maar het is niet altijd een excuus.
Je kinderen hebben nu te lijden onder jou. Ja, ook hun vader, maar die is er nu niet en die kan ik niet aanspreken dus richt me tot jou. Wat jou ex doet, staat ook compleet los van jou. Wat hij ook doet, nogmaals, wat hij ook doet, staat compleet los van wat jij doet. Jullie zijn gescheiden. Jullie hebben een kind samen waar jullie samen verantwoordelijk voor zijn die jullie samen dienen op te voeden. Je hebt dus een verantwoordelijkheid die band op te bouwen met hem. (band = vader/moeder vs verantwoordelijkheid/gedragen)
Het is verdrietig dat je in de steek gelaten bent, maar het leven gaat door. Doordat je zo met hem bezig bent kan je hem nooit loslaten, blijf jij eeuwig boos en verdrietig en kom je er nooit over heen en zadel jij je kinderen op met een groot probleem. Scheiden is niet niks, ouders die ruzie blijven maken of waar de sfeer slecht is, schadelijk in kwadraat.
Ik spreek jou dus nu aan op je verantwoordelijkheid voor jezelf en je kinderen. Wat je zegt is goed, het is en blijft hun vader en hij houdt van ze. Onderliggende emotie is pijn. Hoe je het ook op kunt lossen is, je ouders houden allebei heel veel van je. Als je ergens problemen mee hebt, bespreek dit dan met je vader en/of met mij. Wij hebben hier de afspraak dat als er echt iets is over papa, dat de kinderen dat met mij mogen bespreken en andersom. Dan praten papa en mama wel samen.
Niks papa heeft je in de steek gelaten. Nee, het liep niet meer goed tussen ons, maar dat heeft niets met jullie te maken.
Een psycholoog gaat je niet helpen als je er in blijft hangen, als je niet los wil laten. Een psycholoog kan je hooguit ondersteunen in een proces waarin jij ZELF kan gaan loslaten.
Heb respect voor je ex als vader van zijn kind. Doe alles wat in jou vermogen ligt om de rust te bewaren en vrede te bewaren. Dat betekent niet dat je over je heen moet laten lopen, maar zorgvuldig je grenzen bewaken en met respect met hem omgaan.
Echt waar meid, je kinderen lopen ernstige schade op. Door hun vader, die weg is gegaan. Door de scheiding in zijn algemeenheid, maar ook door jou, door hoe jij met de situatie omgaat. Het is geen verwijt van mij naar jou, maar de situatie zoals hij ligt in de hoop dat je er iets mee kan.
Schakel hulp in. Niet met de motivatie om het voor je op te lossen, maar om je te ondersteunen bij dit moeilijke proces. Vele vrouwen zijn je voor gegaan en het komt heus wel goed. Maar dan moet je wel de ruimte geven om het goed te laten komen.
Na mijn scheiding ging het ook niet zo goed met mijn zoon. Ik heb hem een periode lang naar een kinder psycholoog gebracht zodat hij vrij en openlijk kon praten. Want hoewel ik en zijn vader open zijn, loyaliteitconflict zou je altijd. Zeker in het begin. Hij is daardoor erg opgeknapt. Eens in de zoveel tijd gingen ik en zijn vader langs om van haar te horen hoe het beste met hem om te gaan en wat hij nodig heeft. Dat is best fijn om eens te horen van buitenaf als je het zelf niet zo goed meer weet.
Ik wil je wel een klein beetje waarschuwen meid, want waar je nu mee bezig bent is niet goed. Ik snap dat je emotioneel en gekwetst bent, maar het is niet altijd een excuus.
Je kinderen hebben nu te lijden onder jou. Ja, ook hun vader, maar die is er nu niet en die kan ik niet aanspreken dus richt me tot jou. Wat jou ex doet, staat ook compleet los van jou. Wat hij ook doet, nogmaals, wat hij ook doet, staat compleet los van wat jij doet. Jullie zijn gescheiden. Jullie hebben een kind samen waar jullie samen verantwoordelijk voor zijn die jullie samen dienen op te voeden. Je hebt dus een verantwoordelijkheid die band op te bouwen met hem. (band = vader/moeder vs verantwoordelijkheid/gedragen)
Het is verdrietig dat je in de steek gelaten bent, maar het leven gaat door. Doordat je zo met hem bezig bent kan je hem nooit loslaten, blijf jij eeuwig boos en verdrietig en kom je er nooit over heen en zadel jij je kinderen op met een groot probleem. Scheiden is niet niks, ouders die ruzie blijven maken of waar de sfeer slecht is, schadelijk in kwadraat.
Ik spreek jou dus nu aan op je verantwoordelijkheid voor jezelf en je kinderen. Wat je zegt is goed, het is en blijft hun vader en hij houdt van ze. Onderliggende emotie is pijn. Hoe je het ook op kunt lossen is, je ouders houden allebei heel veel van je. Als je ergens problemen mee hebt, bespreek dit dan met je vader en/of met mij. Wij hebben hier de afspraak dat als er echt iets is over papa, dat de kinderen dat met mij mogen bespreken en andersom. Dan praten papa en mama wel samen.
Niks papa heeft je in de steek gelaten. Nee, het liep niet meer goed tussen ons, maar dat heeft niets met jullie te maken.
Een psycholoog gaat je niet helpen als je er in blijft hangen, als je niet los wil laten. Een psycholoog kan je hooguit ondersteunen in een proces waarin jij ZELF kan gaan loslaten.
Heb respect voor je ex als vader van zijn kind. Doe alles wat in jou vermogen ligt om de rust te bewaren en vrede te bewaren. Dat betekent niet dat je over je heen moet laten lopen, maar zorgvuldig je grenzen bewaken en met respect met hem omgaan.
Echt waar meid, je kinderen lopen ernstige schade op. Door hun vader, die weg is gegaan. Door de scheiding in zijn algemeenheid, maar ook door jou, door hoe jij met de situatie omgaat. Het is geen verwijt van mij naar jou, maar de situatie zoals hij ligt in de hoop dat je er iets mee kan.
Schakel hulp in. Niet met de motivatie om het voor je op te lossen, maar om je te ondersteunen bij dit moeilijke proces. Vele vrouwen zijn je voor gegaan en het komt heus wel goed. Maar dan moet je wel de ruimte geven om het goed te laten komen.
zaterdag 20 juni 2009 om 12:17
Tja ik weet het allemaal wel hoor, mijn verstand is er gelukkig ook nog wel al lijkt het ergens diep verstopt. Maar de pijn en verdriet overheersen het verstand. Mensen zeggen me vaak, jij hebt altijd andere op de eerste plaats gezet, nu moet je aan jezelf denken. Maar als ik nu nadenk over wat ik graag zou willen dan is dat geen pijn meer voelen, niets meer om me heen wat me aan die pijn kan herinneren en slapen om nooit meer wakker te worden. Ik vind het leven niet meer leuk.
Zie geen enkel lichtpuntje meer, ben boos, onaardig, zeikerig, een zeur en niemand die nog op mij zit te wachten met dit jankerige hoofd. ik ben gewoon geen leuk mens meer.
Ik weet dat ik door moet, doodgaat geen optie is.
Maar de energie is gewoonweg op
Zie geen enkel lichtpuntje meer, ben boos, onaardig, zeikerig, een zeur en niemand die nog op mij zit te wachten met dit jankerige hoofd. ik ben gewoon geen leuk mens meer.
Ik weet dat ik door moet, doodgaat geen optie is.
Maar de energie is gewoonweg op
zaterdag 20 juni 2009 om 13:32
Nee, je ziet nu geen lichtpuntje meer.
Het klinkt heel oubollig en cliché, maar je gaat het weer zien.
Je zit in een zwaar rouwproces, je bent je leven kwijt en alles waar het om draaide en waar je voor zorgde.
Alleen de tijd kan je helpen.
Het klinkt heel oubollig en cliché, maar je gaat het weer zien.
Je zit in een zwaar rouwproces, je bent je leven kwijt en alles waar het om draaide en waar je voor zorgde.
Alleen de tijd kan je helpen.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 20 juni 2009 om 16:10
hoi noa,
dank je wel, lief van je.
het is en blijft moeilijk! en ben ook naar de psych gegaan om weer wat zelfvertrouwen op te bouwen (waar ik achter sta). heb mezelf gewoon jaren lang weg gecijferd en daar moet een einde aan komen. het is me eerder gelukt om weer door te gaan, maar toen had mijn man spijt en ging er weer aan werken. heb ook tegen hem gezegd dat ik er weer wil komen maar dat ik eerst uit deze hel moet komen. heb net de hele huiskamer om gegooid en lekker alles goed schoongemaakt. meubels in een of andere white wash gezet en het ziet er weer leuk uit. als morgen de jongens thuis komen zullen ze raar staan te kijken, maar weten hoe hun moeder is.
wij zijn trouwens niet gescheiden op papier. en proberen er wel aan te werken, maar is soms zo moeilijk omdat ik veel aan me hoofd heb. ben een onwijze flapuit en moet daar op gaan letten. ruzie maken we nooit waar de kinderen bij zijn. heb hun ook verteld dat het niet door hun komt maar dat papa en mama op dit ogenblik niet zo goed met elkaar overweg kunnen. dat papa wel van ze houd enz. maar dat ik ook even veel van ze hou. ben nu na het opruimen erg moe en probeer zo even bij te tanken. ik moet rustig aan doen, maar als ik bezig ben zijn mijn gedachte even met iets anders bezig.
ik zal idd eens kijken of ik hulp kan krijgen voor de oudste. kan het aan de psycholoog vragen waar ik bij loop. ik sta er achter, want heb zelf naar de verwijzing gevraagd. ik kom/kwam er zelf niet meer uit en hoop dat zij me tip's kan geven waar ik mee aan de slag kan.
ga even bankhangen, kom vanavond nog wel even kijken.
groetjes doos
dank je wel, lief van je.
het is en blijft moeilijk! en ben ook naar de psych gegaan om weer wat zelfvertrouwen op te bouwen (waar ik achter sta). heb mezelf gewoon jaren lang weg gecijferd en daar moet een einde aan komen. het is me eerder gelukt om weer door te gaan, maar toen had mijn man spijt en ging er weer aan werken. heb ook tegen hem gezegd dat ik er weer wil komen maar dat ik eerst uit deze hel moet komen. heb net de hele huiskamer om gegooid en lekker alles goed schoongemaakt. meubels in een of andere white wash gezet en het ziet er weer leuk uit. als morgen de jongens thuis komen zullen ze raar staan te kijken, maar weten hoe hun moeder is.
wij zijn trouwens niet gescheiden op papier. en proberen er wel aan te werken, maar is soms zo moeilijk omdat ik veel aan me hoofd heb. ben een onwijze flapuit en moet daar op gaan letten. ruzie maken we nooit waar de kinderen bij zijn. heb hun ook verteld dat het niet door hun komt maar dat papa en mama op dit ogenblik niet zo goed met elkaar overweg kunnen. dat papa wel van ze houd enz. maar dat ik ook even veel van ze hou. ben nu na het opruimen erg moe en probeer zo even bij te tanken. ik moet rustig aan doen, maar als ik bezig ben zijn mijn gedachte even met iets anders bezig.
ik zal idd eens kijken of ik hulp kan krijgen voor de oudste. kan het aan de psycholoog vragen waar ik bij loop. ik sta er achter, want heb zelf naar de verwijzing gevraagd. ik kom/kwam er zelf niet meer uit en hoop dat zij me tip's kan geven waar ik mee aan de slag kan.
ga even bankhangen, kom vanavond nog wel even kijken.
groetjes doos
zaterdag 20 juni 2009 om 17:08
Gelukkig ben ik wel officieel gescheiden. De periode waarin we wel/niet gingen scheiden heeft ruim 3 jaar geduurd en daar voorafgaand zat het al minimaal 3 jaar helemaal niet meer goed. Ook ik kon zelf de knoop niet doorhakken terwijl ik wist dat de man mij niks meer te bieden had, het vermoeden had dat hij loog etc.
Dus doos(rotwoord trouwens) wacht niet meer, het zal echt niet beter worden. Zolang je ook nog niet officieel gescheiden bent kan je ook geen doorstart maken voor je verdere leven.
Juist het slopende proces van jaren hebben mijn energie compleet weggezogen. Zo erg en zo diep was is nooit terecht gekomen als ik nog iets van energie voor mezelf had bewaard.
Ik had bij de 2e of 3e leugen hem er al uit moeten gooien maar heb hem veel te lang de hand boven het hoofd gehouden omdat hij zo in de war was.
Nee, echt ik ben blij dat ik gescheiden ben van deze loser, al heeft het me al mijn energie gekost.
Dus doos(rotwoord trouwens) wacht niet meer, het zal echt niet beter worden. Zolang je ook nog niet officieel gescheiden bent kan je ook geen doorstart maken voor je verdere leven.
Juist het slopende proces van jaren hebben mijn energie compleet weggezogen. Zo erg en zo diep was is nooit terecht gekomen als ik nog iets van energie voor mezelf had bewaard.
Ik had bij de 2e of 3e leugen hem er al uit moeten gooien maar heb hem veel te lang de hand boven het hoofd gehouden omdat hij zo in de war was.
Nee, echt ik ben blij dat ik gescheiden ben van deze loser, al heeft het me al mijn energie gekost.
zaterdag 20 juni 2009 om 21:05
Tjeempie lieve Noa, je zit er aardig doorheen lees ik. Ik kan mij jouw gevoelens wel heel goed voorstellen. Je voelt je leeg als een batterij en ziet nergens energie om deze weer op te laden...
Het zal sowieso tijd nodig hebben. Je zult de kracht in jouzelf weer moeten zien terug te vinden (want die zit er wel!!), maar dat heeft zijn tijd nodig. Je zult je moeten afvragen wat wil ik? wie ben ik? wat vind ik leuk? waar liggen mijn interesses? enzovoort...
Het valt niet mee, ik weet het... maar wie heeft er ooit gezegd dat het makkelijk zou zijn?
Veel sterkte
Het zal sowieso tijd nodig hebben. Je zult de kracht in jouzelf weer moeten zien terug te vinden (want die zit er wel!!), maar dat heeft zijn tijd nodig. Je zult je moeten afvragen wat wil ik? wie ben ik? wat vind ik leuk? waar liggen mijn interesses? enzovoort...
Het valt niet mee, ik weet het... maar wie heeft er ooit gezegd dat het makkelijk zou zijn?
Veel sterkte
zaterdag 20 juni 2009 om 22:20
dank je freemind. tijd heelt alle wonden en dat weet ik maar al te goed. Omdat mijn shit al vrij jong begonnen is en ik me vandaar uit altijd heb ingesteld om te reageren zoals ik dacht dat mijn omgeving van mij verwachte. Nu moet ik voor het eerst gaan nadenken over mijn toekomst alleen en dat is verdomde lastig. Zeker na de afgelopen jaren van spanning en verdriet.
zaterdag 20 juni 2009 om 22:28
hoi noa,
ik weet idd dat het beter is, maar mijn gevoel...ben gewoon langer met hem samen geweest dan dat ik ooit alleen heb geleefd. (jeugdliefde) heb niet echt meer iemand waar ik mee kan praten, en ben veel vrienden kwijt geraakt. daar kijk ik wel nuchter tegen aan want denk dan, het zijn nooit echt vrienden geweest anders hadden ze er nog geweest. nieuwe vriendschap sluiten, waar? mijn vertrouwen is een beetje weg want dat mokkel wat met mijn man heeft zitten klote was een vriendin. ze zou nooit iets met een getrouwde man beginnen.... in de afgelopen jaren heeft ze met meer dingen gekwaetst ook al wist ik dat het gelogen was. ze was zwanger van hem tot 2 x toe zei ze. heeft me veel pijn gedaan want dat kreng wist dat ik altijd een derde kindje wilde. ook is mijn vader in deze periode heel erg ziek geweest en heb 5 maanden iedere avond naar een stad gereden en was ruim 3,5 uur per avond weg. heb 5x afscheid van me vader moeten nemen wat heel veel impact op me heeft gehad (papa's kindje). gelukkig is hij er nog, maar zijn gezondheid is nooit meer zo geweest als er voor. mijn ouders wil ik dus ook niet lastig vallen met mijn problemen omdat ze genoeg aan hn hoofd hebben. mijn zus zegt (om het even makelijk te zeggen) je zoekt het maar uit wat je wilt. mijn schoonmoeder is een schat maar loopt in de lijnen van zijn vader, en zijn vader is een giga L*L. hij heeft dingen over me kinderen gezegt waar ik zo boos om kan worden, nu nog! zijn broer staat wel achter me maar is ook pas gescheiden en leeft er op los en heeft ook niet altijd tijd. zijn zus en nichtje heb ik juist door dit alles een betere band mee gekregen. maar weet je je wilt niet iedere keer deze mensen lastig vallen met je zeik verhalen. daarbij heb ik zelf de laatste jaren veel meegemaakt en dat is me niet in de koude kleren gaan zitten. heb denk ik heel veel te verwerken, en ga daar echt mee aan de slag. mensen zeggen je moet niet terug kijken, maar ik heb het mee gemaakt en zal het gaan verwerken. heb net een tijd lang op de bank liggen slapen, dus hoop dat ik straks geen problemen heb met inslapen. ik weet dat ik alles los moet laten en verder moet en probeer dat echt wel. morgen ga ik lekker rustig aan doen want heb vandaag erg veel van mezelf gevraagd.
groetjes doos ( naam heb ik genomen omdat ik me op dat moment echt een doos voelde)
ik weet idd dat het beter is, maar mijn gevoel...ben gewoon langer met hem samen geweest dan dat ik ooit alleen heb geleefd. (jeugdliefde) heb niet echt meer iemand waar ik mee kan praten, en ben veel vrienden kwijt geraakt. daar kijk ik wel nuchter tegen aan want denk dan, het zijn nooit echt vrienden geweest anders hadden ze er nog geweest. nieuwe vriendschap sluiten, waar? mijn vertrouwen is een beetje weg want dat mokkel wat met mijn man heeft zitten klote was een vriendin. ze zou nooit iets met een getrouwde man beginnen.... in de afgelopen jaren heeft ze met meer dingen gekwaetst ook al wist ik dat het gelogen was. ze was zwanger van hem tot 2 x toe zei ze. heeft me veel pijn gedaan want dat kreng wist dat ik altijd een derde kindje wilde. ook is mijn vader in deze periode heel erg ziek geweest en heb 5 maanden iedere avond naar een stad gereden en was ruim 3,5 uur per avond weg. heb 5x afscheid van me vader moeten nemen wat heel veel impact op me heeft gehad (papa's kindje). gelukkig is hij er nog, maar zijn gezondheid is nooit meer zo geweest als er voor. mijn ouders wil ik dus ook niet lastig vallen met mijn problemen omdat ze genoeg aan hn hoofd hebben. mijn zus zegt (om het even makelijk te zeggen) je zoekt het maar uit wat je wilt. mijn schoonmoeder is een schat maar loopt in de lijnen van zijn vader, en zijn vader is een giga L*L. hij heeft dingen over me kinderen gezegt waar ik zo boos om kan worden, nu nog! zijn broer staat wel achter me maar is ook pas gescheiden en leeft er op los en heeft ook niet altijd tijd. zijn zus en nichtje heb ik juist door dit alles een betere band mee gekregen. maar weet je je wilt niet iedere keer deze mensen lastig vallen met je zeik verhalen. daarbij heb ik zelf de laatste jaren veel meegemaakt en dat is me niet in de koude kleren gaan zitten. heb denk ik heel veel te verwerken, en ga daar echt mee aan de slag. mensen zeggen je moet niet terug kijken, maar ik heb het mee gemaakt en zal het gaan verwerken. heb net een tijd lang op de bank liggen slapen, dus hoop dat ik straks geen problemen heb met inslapen. ik weet dat ik alles los moet laten en verder moet en probeer dat echt wel. morgen ga ik lekker rustig aan doen want heb vandaag erg veel van mezelf gevraagd.
groetjes doos ( naam heb ik genomen omdat ik me op dat moment echt een doos voelde)
zondag 21 juni 2009 om 15:49
Ik voel me ook wel eens een doos hoor, zeker omdat ik veel te lang alles maar heb gepikt voor de lieve vrede. Maar weiger mezelf zo te noemen. Wees lief voor jezelf, das belangrijk.
Ook mijn relatie met ex starte toen ik net 16 was geworden, dus weet ook niet beter dan dat wij samen waren. Uiteindelijk hebben we de 29 jaar net gehaald. Maar terugkijkend ben ik zeker de laaste 10 jaar al bezig geweest om de kar alleen te trekken en voelde ik hem en ons huwelijk tussen mn vingers wegglippen.
Misschien juist wel omdat ik alles om me heen al kwijt ben heb ik veel te lang willen vasthouden aan het perfecte plaatje van een compleet gezinnetje. Dat doet zo'n pijn en natuurlijk het feit dat mijn kinderen nu leven met gescheiden ouders en in 2 zo verschillende werelden waarin hun ouders zelfs niet meer met elkaar kunnen comminiseren is verschrikkelijk ingewikkeld . verdrietig en lastig voor ze. Ik weet zeker dat ze hier hun verdere levens de littekens van zullen moeten dragen. En daar baal ik zo van. Mijn dochter huilde van de week bij het idee dat ze nooit beide ouders meer bij zich zou hebben op voor haar belangrijke momenten in haar leven. Het lijkt alsof ze het na het drama van 2 weken geleden pas echt helemaal lijkt te beseffen. Arme meid. Het doet echt pijn tot diep in mijn hart.
Ook mijn relatie met ex starte toen ik net 16 was geworden, dus weet ook niet beter dan dat wij samen waren. Uiteindelijk hebben we de 29 jaar net gehaald. Maar terugkijkend ben ik zeker de laaste 10 jaar al bezig geweest om de kar alleen te trekken en voelde ik hem en ons huwelijk tussen mn vingers wegglippen.
Misschien juist wel omdat ik alles om me heen al kwijt ben heb ik veel te lang willen vasthouden aan het perfecte plaatje van een compleet gezinnetje. Dat doet zo'n pijn en natuurlijk het feit dat mijn kinderen nu leven met gescheiden ouders en in 2 zo verschillende werelden waarin hun ouders zelfs niet meer met elkaar kunnen comminiseren is verschrikkelijk ingewikkeld . verdrietig en lastig voor ze. Ik weet zeker dat ze hier hun verdere levens de littekens van zullen moeten dragen. En daar baal ik zo van. Mijn dochter huilde van de week bij het idee dat ze nooit beide ouders meer bij zich zou hebben op voor haar belangrijke momenten in haar leven. Het lijkt alsof ze het na het drama van 2 weken geleden pas echt helemaal lijkt te beseffen. Arme meid. Het doet echt pijn tot diep in mijn hart.
dinsdag 23 juni 2009 om 01:34
Vandaag even lekker van me af kunnen praten bij 2 lieve mensen. Morgen mijn jongste jarig en die wilde het hier vieren dus de slingers zijn opgehangen. Dat vind ik nog altijd moeilijk, dat was echt iets dat we altijd samen deden en dan sta je gewoon in je eentje te pielen met die slingers.
Morgenochtend een taart maken en vrolijk doen.
Heb trouwens vandaag een enorm wespennest ontdekt tegen mijn pui. Zat verstop achter een bak........
Ik heb met een lange stok het nest losgestoken en daarna in de fik gestoken. Het gonste van de wespen en de kriebels liepen over mn rug. De kids met aanhang zaten op de aanrecht tegen het raam aan om het allemaal te zien. Ze durfden niet naar buiten te komen. Voelde me wel heel stoer dat ik dat ff mooi zelf heb opgelost. Was al met al wel grappig. Hopelijk zijn ze morgen echt weg anders kan ik alsnog de gemeente bellen voor de ongediertebestrijding. Als ze in mijn pui zijn gekropen krijg ik ze er zelf niet uit.
Morgenochtend een taart maken en vrolijk doen.
Heb trouwens vandaag een enorm wespennest ontdekt tegen mijn pui. Zat verstop achter een bak........
Ik heb met een lange stok het nest losgestoken en daarna in de fik gestoken. Het gonste van de wespen en de kriebels liepen over mn rug. De kids met aanhang zaten op de aanrecht tegen het raam aan om het allemaal te zien. Ze durfden niet naar buiten te komen. Voelde me wel heel stoer dat ik dat ff mooi zelf heb opgelost. Was al met al wel grappig. Hopelijk zijn ze morgen echt weg anders kan ik alsnog de gemeente bellen voor de ongediertebestrijding. Als ze in mijn pui zijn gekropen krijg ik ze er zelf niet uit.
