Psyche
alle pijlers
Voer voor psychologen
zondag 11 mei 2008 om 03:08
Hebben jullie dat ook, dat je alleen maar met 1 van je beide oren kunt telefoneren? Ik kan er niks mee als ik de hoorn rechts heb, terwijl ik echt niet doof ben aan dat oor ofzo.
En dan dit; als ik een telefoonnummer onthoud, dan groepeer ik het bijvoorbeeld alsvolgt; acht acht zessentwintig vierenveertig negentien. Als iemand dan tegen me zegt; "is dat telefoonnummer achtentachtig tweehonderdvierenzestig vierhonderdnegentien?", dan heb ik echt geen idee.
En soms weet ik een nummer niet meer precies, en dan moet ik even met een telefoon in mn hand het toetsenbordje bekijken, dan toets ik met mn vingers het juiste figuur in de lucht en dan weet ik het weer.
Hebben jullie ook van die dingen? En is er ook een psycholoog in de zaal om het te verklaren?
En dan dit; als ik een telefoonnummer onthoud, dan groepeer ik het bijvoorbeeld alsvolgt; acht acht zessentwintig vierenveertig negentien. Als iemand dan tegen me zegt; "is dat telefoonnummer achtentachtig tweehonderdvierenzestig vierhonderdnegentien?", dan heb ik echt geen idee.
En soms weet ik een nummer niet meer precies, en dan moet ik even met een telefoon in mn hand het toetsenbordje bekijken, dan toets ik met mn vingers het juiste figuur in de lucht en dan weet ik het weer.
Hebben jullie ook van die dingen? En is er ook een psycholoog in de zaal om het te verklaren?
maandag 19 mei 2008 om 20:33
Ik heb zelfs wel eens gehad, dat ik met iemand aan de telefoon was, en die vrouw zou mij haar nummer geven. Dacht ik tenminste. Dus ik noteerde: 29-28-354. Ik denk he, dat nummer ken ik.... *lampje* Bleek het mijn eigen nummer te zijn, maar dan anders gegroepeerd. (Ze wilde dus mijn nummer checken ipv haar nummer geven. Dat soort dingen gebeuren vaker als ik aan de telefoon zit met een een spaanstalig mens, kwestie van gebrekkige communicatie. Maar wel grappig dus die keer.)
Evidenza; in het spaans en het engels zijn getallen trouwens veel logischer; het is gewoon fourty-eight en quarenta y ocho. Dus eerst de 4 en dan de 8, gewoon op volgorde. In het NL zegt je achtenveertig waardoor ik soms de neiging heb om op te schijven; 84. Met mijn eigen geboortejaar, 1969, moet ik daarom vaak echt even nadenken als ik dat moet opschrijven.
Evidenza; in het spaans en het engels zijn getallen trouwens veel logischer; het is gewoon fourty-eight en quarenta y ocho. Dus eerst de 4 en dan de 8, gewoon op volgorde. In het NL zegt je achtenveertig waardoor ik soms de neiging heb om op te schijven; 84. Met mijn eigen geboortejaar, 1969, moet ik daarom vaak echt even nadenken als ik dat moet opschrijven.
maandag 19 mei 2008 om 20:50
Hai,
Leuk leuk leuk dit topic!! Ik heb voor mijn telefoon nr een riedeltje, ik verdeel het in groepjes. Maar als iemand andere groepjes maakt, kan ik er niks meer mee...
En de code van de personeelsdeur van mn werk (waar ik tegenwoodig niet zo vaak kom, ivm ziekte, zo'n eens in de twee maanden ongeveer dat ik dr kom) kan ik niet opnoemen, maar als ik voor die deur sta, toets ik hem zo in.
Vreemd toch, hoe zulke dingen dan werken.
Leuk leuk leuk dit topic!! Ik heb voor mijn telefoon nr een riedeltje, ik verdeel het in groepjes. Maar als iemand andere groepjes maakt, kan ik er niks meer mee...
En de code van de personeelsdeur van mn werk (waar ik tegenwoodig niet zo vaak kom, ivm ziekte, zo'n eens in de twee maanden ongeveer dat ik dr kom) kan ik niet opnoemen, maar als ik voor die deur sta, toets ik hem zo in.
Vreemd toch, hoe zulke dingen dan werken.
maandag 19 mei 2008 om 21:17
Dat klopt idd. Al vraag ik me af of ze het echt anders zíen of dat ze het anders interpreteren. Het klopt wel dat autisten in heel veel details zien; eigenlijk komt dat in alle zintuigen terug. Er zit geen 'rem''/filter op, zoals de meesten van ons wél hebben. Autisten horen, zien, voelen vaak alles (al kunnen ze juist ook óndergevoelig zijn!), een continue stroom aan prikkels. Zo vermoeiend lijkt me dat. En het is zeker dat hun brein anders werkt, maar waar het precies 'misgaat' durf ik eigenlijk niet te zeggen. Of het echt al bij de waarneming is, of dat er later op de weg iets misgaat. Niet eens zo zeer bij bewuste interpretatie, maar daarvóór nog. Dus wel onbewust en niet/moeilijk te sturen.
Wat Helahola ook al zegt: je ontvangt de signalen wel hetzelfde, alleen in de weg naar bewuste waarneming kunnen verschillen zitten.
Datzelfde vraagt men trouwens ook af bij (bijv) anorexiapatienten. Hebben zij echt een vertekend beeld van zichzelf, of is het 'slechts' interpretatie. Het typische daarbij is, is dat zij anderen vaak wél goed in kunnen schatten.....
maandag 19 mei 2008 om 21:21
:
Hai,
Leuk leuk leuk dit topic!! Ik heb voor mijn telefoon nr een riedeltje, ik verdeel het in groepjes. Maar als iemand andere groepjes maakt, kan ik er niks meer mee...
En de code van de personeelsdeur van mn werk (waar ik tegenwoodig niet zo vaak kom, ivm ziekte, zo'n eens in de twee maanden ongeveer dat ik dr kom) kan ik niet opnoemen, maar als ik voor die deur sta, toets ik hem zo in.
Vreemd toch, hoe zulke dingen dan werken.
Dat is echt een soort automatisme dat je in de praktijk leert. Waarschijnlijk heb je de code wel ooit geleerd in cijfers, maar op een bepaald moment gaat het automatisch. En probeer dan nog maar eens uit te leggen wat je eigenlijk doet! Hetzelfde zie je bijvoorbeeld bij autorijden; dat is zo geautomatiseerd; veel mensen raken echt in de war als ze moeten uitleggen wat ze allemaal doen bij bijv een weg afslaan.
Ikzelf heb altijd veel gedanst en ik wist gewoon wat ik moest doen; ik telde vaak niet (soms wel om de passen aan te leren, maar daarna al snel niet meer). Ik dacht niet na, maar deed gewoon; goed motorisch geheugen dus (maar overigens wel desgevraagd uitleggen wat ik deed). Vaak was het voordat we begonnen vaak nog wel even paniek, zo van 'shit, wat was de eerste pas ook alweer?!'', maar als ik die eenmaal wist ging het vanzelf.
dinsdag 20 mei 2008 om 02:46
Dat automatische, dat klopt denk ik wel, girl.
Zo had ik vroeger toen ik een jaar of 12 was een piano-uitvoering van de muziekschool, alle ouders mochten komen. Ik kende het stuk zo goed, dat ik het eigenlijk uit mn hoofd geleerd had. Ik had de muziek wel voor me staan tijdens het oefenen thuis, maar deed het op de automatische piloot, het zat gewoon in mn vingers.
Toen de uitvoering kwam was ik zo zenuwachtig dat ik het niet meer wist. En de muziek zei me niks meer; die had ik al te lang genegeerd. Ik moest wel 5 x opnieuw beginnen en toen pas kwam het terug.
Mijn moeder vertelt altijd dat ze nog nooit zo heeft zitten zweten als toen.
Zo had ik vroeger toen ik een jaar of 12 was een piano-uitvoering van de muziekschool, alle ouders mochten komen. Ik kende het stuk zo goed, dat ik het eigenlijk uit mn hoofd geleerd had. Ik had de muziek wel voor me staan tijdens het oefenen thuis, maar deed het op de automatische piloot, het zat gewoon in mn vingers.
Toen de uitvoering kwam was ik zo zenuwachtig dat ik het niet meer wist. En de muziek zei me niks meer; die had ik al te lang genegeerd. Ik moest wel 5 x opnieuw beginnen en toen pas kwam het terug.
Mijn moeder vertelt altijd dat ze nog nooit zo heeft zitten zweten als toen.
dinsdag 20 mei 2008 om 07:10
Ik onthoud telefoonnummers (eigenlijk elk groot getal zoals toegangnummers, rekeningnummers) alleen cijfer voor cijfer. Als iemand nummers groepeert per twee moet ik even nadenken. In mijn hoofd moet ik grafische beelden maken van getallen (ik ben een beelddenker) en dat kost me even tijd.
Telefoon houd ik aan mijn linkeroor. Waarschijnlijk door de manier waarop telefoons vroeger zijn gemaakt, met de draad links. Dan is er geen reden om mijn mobieltje ook aan mijn linkeroor te houden als ik bel, maar dat gebeurt toch.
En als ik op de fiets wil stappen, ga ik rechts van de fiets staan en sla ik mijn linkerbeen over de zadel heen. Ik zat me al een tijd af te vragen waarom de standaard aan de linkerkant zit, en niet gewoon rechts... totdat ik keek hoe andere mensen op de fiets stapten: die gaan links van de de fiets staan en zwaaien hun rechterbeen. En die hebben het dus gemakkelijker. :D
Telefoon houd ik aan mijn linkeroor. Waarschijnlijk door de manier waarop telefoons vroeger zijn gemaakt, met de draad links. Dan is er geen reden om mijn mobieltje ook aan mijn linkeroor te houden als ik bel, maar dat gebeurt toch.
En als ik op de fiets wil stappen, ga ik rechts van de fiets staan en sla ik mijn linkerbeen over de zadel heen. Ik zat me al een tijd af te vragen waarom de standaard aan de linkerkant zit, en niet gewoon rechts... totdat ik keek hoe andere mensen op de fiets stapten: die gaan links van de de fiets staan en zwaaien hun rechterbeen. En die hebben het dus gemakkelijker. :D
World of Warcraft: Legion
dinsdag 20 mei 2008 om 07:23
Ik probeer het te volgen, ik ben zelf nl. autistisch. Letterlijk zien is gewoon hetzelfde als een bij een niet-autist. Als ik die vrouw rechts omschrijf (welk kleur haar heeft ze, wat voor vest) en ik vraag één van jullie haar te omschrijven, zullen de resultaten hetzelfde zijn. Maar als we haar houding beschrijven, bijv. gezichtsuitdrukking, waarom ondersteunt ze haar hoofd met haar hand?, dan zullen de resultaten misschien verschillend zijn. En ze lijkt ook te glimlachen. Maar het kan zijn dat jullie haar gedrag of houding anders opvatten. Dat noem ik niet letterlijk zien, maar figuurlijk zien.
Zien is bij mij het enige zintuig volgens mij wat niet afwijkt van niet-autisten. Bij mij zijn waarnemingen versterkt of verzwakt. Daar kwam ik achter door gedragsverschillen tussen mij en anderen en vragen hoe anderen bepaalde prikkels ervaren.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 20 mei 2008 om 08:10
Wat kleuren betreft geloof ik wel dat de nuances van kleuren door iedereen anders worden gezien.
Ik heb een keer als proef door een paar mensen in mijn omgeving een aantal kleurrijke foto's op de computer laten bekijken. Toen heb ik hen gevraagd om de kleuren aan te passen zoals zij vonden dat deze het meest natuurgetrouw afgesteld stonden op het plaatje. Toen bleek dat iedere persoon de kleuren anders aanpaste. De een maakte de kleuren fletser, de ander feller, weer een ander donkerder, enz. Allen beweerden dat ze de foto zo natuurgetrouw mogelijk hadden aangepast.
Ik heb een keer als proef door een paar mensen in mijn omgeving een aantal kleurrijke foto's op de computer laten bekijken. Toen heb ik hen gevraagd om de kleuren aan te passen zoals zij vonden dat deze het meest natuurgetrouw afgesteld stonden op het plaatje. Toen bleek dat iedere persoon de kleuren anders aanpaste. De een maakte de kleuren fletser, de ander feller, weer een ander donkerder, enz. Allen beweerden dat ze de foto zo natuurgetrouw mogelijk hadden aangepast.
dinsdag 20 mei 2008 om 08:35
Sommige mensen schrijven bij "achtenveertig" eerst de 8 op, en zetten dan de 4 voor de 8, zodat er toch nog staat: 48. Ik schrijf cijfers gewoon van links naar rechts. Bij typen of computeren (zoals schrijven op dit forum) heb je trouwens geen keuze. Ja, misschien ook wel. Je typt 8, pijltje naar links, en dan 4.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 20 mei 2008 om 08:49
Ik hoor, voel, ruik en proef ook van alles. Maar voelen moet worden gesplitst. Warmte voel ik erg snel, maar ik ben wat minder gevoelig voor kou en letterlijke pijn.
Bij mij gaat het gedeeltelijk bij waarnemen mis, versterking of verzwakking, maar geen vervorming (op dit moment heb ik wat vocht achter het trommelvlies dus dan is het gehoor enigszins vervormd of heb bijgeluiden). En dan de interpretatie in de hersenen. Ik (en misschien specialisten) zien autisme als een neurologische stoornis.
BIj anorexiapatiënten (eigenlijk anorexia nervosa) zitten de zaken iets anders in elkaar. Waarschijnlijk is er dan een psychiatrische stoornis. Bij autisten is het waarnemen en/of informatieverwerking direct al verstoord, en bij anorexia-patiënten treden de problemen later op. Ze worden beïnvloed door de media op een m.i. ongezonde wijze. Er was gisteren een knappe vrouw in de reclame op de TV. Ik keek eens goed naar het lichaam omdat ze zo mooi was... maar ik vond haar eigenlijk te mager. Als man word je daar minder snel door beïnvloed.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 20 mei 2008 om 09:29
Als autist zijnde zal ik een hamer wel vrij snel herkennen als een hamer, maar ik kan snel gefascineerd raken door de vorm van de hamer; de ene hamer is de andere niet. Hoe ziet de houten steel van de bovenkant eruit? Volgens mij is de doorsnede een elips. En dan heb je een welgevormde metalen deel met twee lange gebogen punten (zo'n hamer heeft volgens mij een speciale naam), waarbij het gemakkelijk is om een misgeslagen of op een verkeerde plaats geslagen spijker uit het hout te krijgen.
Je merkt het al, ik kan heerlijk verzanden in details bij een simpel ding als een hamer.
EDIT: O ja... zo'n hamer wordt een klauwhamer genoemd. Ik heb even een duik genomen in Wikipedia.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 20 mei 2008 om 12:46
Ik denk dat die kleurnamen gewoon gedefinieerd zijn met geringe afwijkingen.
Om die vrouw rechts weer als voorbeeld te nemen: Haar vest is roze, haar rok is roze, haar lippen zijn roze, haar achtergrond is roze, maar ik zie wel steeds varianten die nog binnen de definitie van "roze" vallen.
Als kind leer je denk ik wat "groen" is, en wat "roze" is. Later heb ik wat vreemde kleurnamen (en daarbij behorende kleuren) geleerd: cyaan, magenta, antraciet, cyclaam, etc. Maar samengestelde kleurnamen hebben volgens mij een strakkere definitie, bijv. wijnrood, steengroen, azuurblauw, zilvergrijs, okergeel. Ik moet zeggen dat ik niet precies het verschil weet tussen purper, violet en paars.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 20 mei 2008 om 22:05
Bij jou werkt het dan inderdaad op die manier, maar het verschilt echt per persoon hoe het zit.
Is een ander verhaal, maar zo'n hoge pijngrens kan wel nadelig uitpakken. Pijn is tenslotte een waarschuwingsteken van het lichaam voor gevaar in de omgeving. Er zijn dus ook mensen die het niet voelen als ze zich branden aan heet water, of een open haard, met alle gevolgen van dien.
Er gaan zeker dingen 'mis', of beter/neutraler 'anders' in de waarneming. De vraag is dan inderdaad wáár, op welk punt, er iets anders gaat dan bij niet-autistische mensen. Misschien wel op meerdere punten. Want het kan natuurlijk zijn dat een autistisch persoon écht meer en/of sterkere prikkels te verwerken krijgt, omdat de zintuigen scherper (of juist minder scherp bij ondergevoeligen) ontwikkeld zijn, ofwel dat er geen goede filter optreedt later in de weg naar interpretatie, waardoor er voor een autist méér of sterkere prikkels overblijven (het zien van veel details bijvoorbeeld; zíe je echt meer, of filter je minder sterk dan niet-autisten?) (of is het een combi van beiden) [/quote]
Dat is dus maar zeer de vraag Hans. Er zijn onderzoeken bekend waarin ze er toch echt vanuit gaan dat er echt een verstoring in de waarneming an sich zit. Niet dat er per definitie geen invloed is van de media, want dat zal zeker meespelen, maar het is méér dan dat. Er zit namelijk ook een zeer sterke component in van 'controle'; het niet willen (en soms zelfs niet meer 'kunnen') eten. Er zijn weinig dingen waar ze controle over kunnen hebben, maar over het eten wel. Het is een houvast geworden. Op een gegeven moment speelt dat zogenaamde ideaalbeeld echt geen rol meer. Daar zijn de meiden toch echt te ziek voor.
Daarbij wat ik al stelde; het feit dat meiden met anorexia nervosa juist anderen wél goed in kunnen schatten qua figuur maakt de zaak wel lastiger; want waarom kunnen ze het bij zichzelf niet maar bij een ander wel??
Een nieuw fenomeen waar mannen door getroffen zouden kunnen worden is trouwens het Adoniscomplex, waarbij mannen zich een zo gespierd mogelijk uiterlijk ana willen meten. En dus druk gaan sporten en ook aan de anabole steroiden gaan. Dus ook mannen opgelet
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
dinsdag 20 mei 2008 om 22:51
Ik herken het van die telefoonnummers, cijfer voor cijfer opnoemen, anders raak ik de draad kwijt.
Wat ik me ook afvraag is waarom ik zelden mijn dochters met de goede dochternaam aanspreek in eerste instantie. Mijn moeder deed dat vroeger ook bij ons en ik vond het altijd belachelijk, maar nu doe ik precies hetzelfde. En ik vergis me weer nooit in zoons naam.
En ik ben rechts, maar ik leg mijn zoon zo op het aankleedkussen als dat een linkshandige dat zou doen. Op de rechtshandige manier loop ik enorm te klooien.
Wat ik me ook afvraag is waarom ik zelden mijn dochters met de goede dochternaam aanspreek in eerste instantie. Mijn moeder deed dat vroeger ook bij ons en ik vond het altijd belachelijk, maar nu doe ik precies hetzelfde. En ik vergis me weer nooit in zoons naam.
En ik ben rechts, maar ik leg mijn zoon zo op het aankleedkussen als dat een linkshandige dat zou doen. Op de rechtshandige manier loop ik enorm te klooien.
dinsdag 20 mei 2008 om 23:19
Wat grappig, mijn vader had en heeft dit ook. Ik heb maar 1 kind dus dat kan niet missen
. Wij waren er zo aan gewend dat wanneer hij mijn naam noemde, mijn oudste halfzus opkeek en andersom, en dat mijn stiefzus en een andere halfzus hetzelfde deden haha.Ik kon me er vroeger heel soms aan ergeren, nu vind ik het vooral heel grappig wanneer hij bijv mijn dochter wil roepen en het hele dochters/stiefdochters/nichtje repertoire afgaat met wat gegrom en gevloek tussendoor
.
woensdag 21 mei 2008 om 08:52
Dat is eigenlijk niet duidelijk. Er wordt gezegd dat zenuwen bij mensen met autisme slechter geïsoleerd zijn, en autisten hebben een met MRI-scan aantoonbare hersenafwijking. Daardoor beleven ze de wereld anders. Er is zover ik weet onvoldoende onderzoek naar gedaan. Ik weet niet of er bijv. bij het gehoor afwijkingen zijn in het trommelvlies, middenoor, gehoorbeentjes, etc. die zichtbaar zouden zijn bij autisten met een verhoogde gevoeligheid voor geluid.
Komt dit verschijnsel minder voor bij mannen dan anorexia nervosa bij vrouwen? Je hoort er bijna niet over. Ik wil trouwens niet ontkennen dat het adoniscomplex wel degelijk bestaat.Een nieuw fenomeen waar mannen door getroffen zouden kunnen worden is trouwens het Adoniscomplex, waarbij mannen zich een zo gespierd mogelijk uiterlijk ana willen meten. En dus druk gaan sporten en ook aan de anabole steroiden gaan. Dus ook mannen opgelet
World of Warcraft: Legion
woensdag 21 mei 2008 om 14:24
Het is zeker waar dat er afwijkingen in de hersenen zijn bij mensen met een AS-stoornis. Máár, dan is nog wel de vraag waar die hersengebieden precies hun invloed uitoefenen; op welke plaats in de lijn van objectief binnenkrijgen van informatie naar de interpretatie ervan (snap je? ik twijfel dus absoluut niet dát er een verschil in waarneming zou zijn, maar vraag me af hoe/waar die verschillen ontstaan). Misschien dat er wel iets over bekend is hoor, daar weet ik gewoon het fijne niet van.
Mag ik eens iets vragen: jij bent lijkt me een hoog/hoger intelligente, of in ieder geval hoogfunctionerend persoon met autisme. Waar heb je precies het meeste last van? Van de vele prikkels die je op ene dag te verwerken krijgt (het verzanden in details etc), of juist met de persoonlijke interactie, die waarschijnlijk niet altijd zo vlotjes verloopt als je zou willen (of anderen zouden willen
)? Dat lijkt me namelijk ook echt aan de intelligentie te liggen. Even vanuit mijn leken-positie als niet-autistisch: ik zou denken dat een overdaad aan prikkels altijd vervelend is, maar dat de sociale problemen pas echt veel invloed op je krijgen als je goed doorhebt dat er iets misgaat, en je er daardoor ook meer/eerder last van hebt. Maar: I could be totally wrong.... (nu kun jij natuurlijk ook niet redeneren vanuit een ander persoon, maar dan heb ik in elk geval n mening van een', zoals ik het maar zou noemen en das goed bedoeld, 'ervaringsdeskundige')Heb er eigenlijk geen idee van hoevaak het voorkomt. Staat me toevallig bij, omdat ik er een tijd geleden iets over las. Maar geloof zeker dat het bestaat.
woensdag 21 mei 2008 om 15:47
:
Mag ik eens iets vragen: jij bent lijkt me een hoog/hoger intelligente, of in ieder geval hoogfunctionerend persoon met autisme. Waar heb je precies het meeste last van? Van de vele prikkels die je op ene dag te verwerken krijgt (het verzanden in details etc), of juist met de persoonlijke interactie, die waarschijnlijk niet altijd zo vlotjes verloopt als je zou willen (of anderen zouden willen
Dat is moeilijk te zeggen. Ik denk dat ik meer last heb van vele prikkels dan van sociale interactie. Sociale interactie gaat bij mij vaak best goed. Soms denk ik echter dat het hier en daar wat beter kan. Heb humor niet of te laat door, of ik ben erg gevoelig voor bepaalde humor (ik lach eigenlijk snel). Sociale interactie gaat minder goed met personen die door leeftijd en/of intelligentie verder van mij afstaan. Het gaat goed met personen die volwassen zijn, ook autistisch, of juist een erg hoge sociale intelligentie hebben (deze personen weten me daardoor goed in te schatten).
Het lastigste zijn gehoorprikkels bij mij. Ik kan geluid niet goed filteren. Dat is lastig als ik in een lawaaiige omgeving naar iemand wil luisteren. Mij lukt het vaak niet om te horen wat iemand zegt (niet te verwarren met sociale interactie). Ik ben inderdaad bovengemiddeld begaafd (vroeger hoogbegaafd).
Hm, ik moet even goed nadenken wat je hiermee bedoelt. Misschien kun je dat verduidelijken. Ik denk juist: Als ik weet wat er misgaat, kan ik proberen erachter te komen waarom het misgaat, en hoe ik mijn gedrag moet aanpassen, zodat het niet weer misgaat.
World of Warcraft: Legion
woensdag 21 mei 2008 om 21:58
Kan ik me voorstellen ja. Mensen die aanvoelen waaróm je soms misschien anders reageert zijn inderdaad vaak toleranter. Ze kunnen, zoals je zegt, inschatten met wat voor persoon ze te maken hebben en ook hun houding ten opzichte van de persoon aanpassen. Anders kan ik me voorstellen dat er inderdaad spanningen/irritaties kunnen ontstaan.
Bedankt voor je uitleg! Lijkt me erg lastig altijd alle geluidsprikkels even sterk binnen te krijgen. En niet te vergeten doodvermoeiend.Kan ik het ermee vergelijken dat het net is alsof je de godganse dag in de disco staat met een beukende herrie om je heen terwijl je ook nog een gesprek met iemand aan het voeren bent? Dan zou ik ook de helft niet verstaan (en heb ik het idd niet over begrijpen, want dat is dan weer punt twee).
Daar heb je inderdaad ook een punt mee. Dat is ook zeker zo. Soms kunnen hoger functionerende menen met autisme het zo goed verbergen dat je lang niks in de gaten hebt. Even van een meisje met autisme dat ik ken, zij vertelde me: 'ik weet dat ik mensen moet aankijken bij het praten, dat dat zo hoort. Maar ik voel er zelf niks bij, zie er geen nut in, en soms zelfs wat vervelend, maar goed, zo doe je dat nu eenmaal. ik pas me aan''(dat is dan 1 voorbeeld natuurlijk; er zijn er vast legio). En dat is zeker waar; je past je aan.
Maar wat ik bedoelde is het volgende: die zintuiglijke prikkels krijg je als autistisch persoon binnen, onafhankelijk van je intelligentie. Eens?
Met die sociale interactie is iets anders aan de hand (althans: kan ik me voorstellen): zwak(ker) begaafde autisten weten misschien wel dat ze anders zijn, maar zien het misschien vaak ook níet. Misschien merken ze soms niet eens dat een ander hen niet begrijpt/raar vindt etc. En als ze dat wel zouden merken, zouden ze mogelijk niet snappen waarom. Hoger functionerenden kunnen door hun intelligentie inschatten dat een interactie niet lekker loopt. Ze merken aan de ander dat het misgaat. Dat lijkt me vervelend te beseffen dat het soms moeilijk is te begrijpen wat een ander (niet-autistisch persoon) bedoelt, en dat het voor niet-autistische mensen zo gemakkelijk en vanzelfsprekend lijkt te gaan, die interacties. Terwijl je er als autistisch persoon veel meer moeite voor moet doen alles goed te laten verlopen (als dat altijd al lukt). Dat lijkt me erg frustrerend. Máár, inderdaad, zoals je zegt, het voordeel is dan weer wel, dat je als hoger functionerende autist 1) ziet dat er iets fout gaat 2) snapt of kunt vragen waaróm het fout ging en 3) je gedrag gemakkelijker aan kunt passen.
Is het nu wat duidelijker wat ik bedoel (realiseer me dat het de vorige keer misschien wat onduidelijk was; zeker gezien het ount dat jij in bovenstaande posting aanhaalt)?
