Psyche
alle pijlers
Wanneer mag je stoppen met jarenlang therapie???
vrijdag 31 maart 2017 om 17:27
vrijdag 31 maart 2017 om 17:47
quote:nijntjekonijn schreef op 31 maart 2017 @ 16:39:
[...]
Ze zeggen altijd dat ik niet zonder hulp kan. En dat is iets waar ik ook erg tegen aan hink. Bang dat het slechter gaat. Maar zo doorgaan is ook niet alles. En waar ik ook bang voor ben is, stel ik kan het niet alleen, dan zit ik weer met wachtlijsten. Heb je tips over hoe ik zonder hulp verder kom?
Momenteel ben ik werkeloos, en ben ook bang dat ik moeilijk weer een baan vindt. Helaas heb ik ook negatieve ervaringen op de werkplek meegemaakt, ben zeer veelvuldig gepest geworden. Ik hoop dat dit niet in ieder bedrijf voorkomt. Pesten op het werk is erg lastig. Als je al onzeker overkomt ben je al gauw het haasje, als je collega's hebt met verkeerde bedoelingen.
Lieverd, ik ben toen ik achttien was honderd procent afgekeurd. Toen ik twintig was werd door meerdere psychiaters gezegd dat ik chronisch in behandeling en evt chronische opname zou moeten. Ik heb meerdere diagnoses, meerdere opnames en zeer lang een doodswens gehad. Met een psychiater hulp bij zelfdoding overwogen. Kortom ik heb ook een zeer slechte prognose gehad. Toen een persoon van de UWV meer voor het idee een vacature van werk voor wajongeren liet zien die kans toch gepakt. Iets te verliezen had ik niet. Door dat werk en 'nuttig' voelen zelf eruit geklommen en ik ben nu behoorlijk succesvol in de opleiding, stages en het werk dat ik doe. Niemand die me alleen nu kent zou dat verleden achter me zoeken. Hiermee wil ik niet zeggen dat alles goed afloopt, maar wel dat je niet altijd moet luisteren naar negatieve prognoses van hulpverleners.
Soms gaan wij, mensen, zo vastzitten in de hulpverlening en gaat het met ons zoals er verwacht wordt. Je bent niet alleen maar ziek. Je hebt ook gezonde stukken in je. Je kunt misschien veel meer dan je denkt. Door tegen je te zeggen dat je niet zonder hulp kan word je klein gehouden. Je geeft zelf aan dat het je al lang niet verder brengt. Wat heb je te verliezen als je ermee stopt? Als je echt niet zonder kan raak je in crisis en zul je met spoed weer hulp krijgen.
Wat vind je leuk om te doen? Waar ben je goed in? Wat heb je nodig om aan een klein baantje of vrijwilligerswerk te durven? Stel dat je supervrouw was, zonder angst, wat zou je dan dit weekend doen?
Laat je niet klein maken en houden. Ik vind een keer stoppen met therapie in ieder geval al een heel gezond idee!
[...]
Ze zeggen altijd dat ik niet zonder hulp kan. En dat is iets waar ik ook erg tegen aan hink. Bang dat het slechter gaat. Maar zo doorgaan is ook niet alles. En waar ik ook bang voor ben is, stel ik kan het niet alleen, dan zit ik weer met wachtlijsten. Heb je tips over hoe ik zonder hulp verder kom?
Momenteel ben ik werkeloos, en ben ook bang dat ik moeilijk weer een baan vindt. Helaas heb ik ook negatieve ervaringen op de werkplek meegemaakt, ben zeer veelvuldig gepest geworden. Ik hoop dat dit niet in ieder bedrijf voorkomt. Pesten op het werk is erg lastig. Als je al onzeker overkomt ben je al gauw het haasje, als je collega's hebt met verkeerde bedoelingen.
Lieverd, ik ben toen ik achttien was honderd procent afgekeurd. Toen ik twintig was werd door meerdere psychiaters gezegd dat ik chronisch in behandeling en evt chronische opname zou moeten. Ik heb meerdere diagnoses, meerdere opnames en zeer lang een doodswens gehad. Met een psychiater hulp bij zelfdoding overwogen. Kortom ik heb ook een zeer slechte prognose gehad. Toen een persoon van de UWV meer voor het idee een vacature van werk voor wajongeren liet zien die kans toch gepakt. Iets te verliezen had ik niet. Door dat werk en 'nuttig' voelen zelf eruit geklommen en ik ben nu behoorlijk succesvol in de opleiding, stages en het werk dat ik doe. Niemand die me alleen nu kent zou dat verleden achter me zoeken. Hiermee wil ik niet zeggen dat alles goed afloopt, maar wel dat je niet altijd moet luisteren naar negatieve prognoses van hulpverleners.
Soms gaan wij, mensen, zo vastzitten in de hulpverlening en gaat het met ons zoals er verwacht wordt. Je bent niet alleen maar ziek. Je hebt ook gezonde stukken in je. Je kunt misschien veel meer dan je denkt. Door tegen je te zeggen dat je niet zonder hulp kan word je klein gehouden. Je geeft zelf aan dat het je al lang niet verder brengt. Wat heb je te verliezen als je ermee stopt? Als je echt niet zonder kan raak je in crisis en zul je met spoed weer hulp krijgen.
Wat vind je leuk om te doen? Waar ben je goed in? Wat heb je nodig om aan een klein baantje of vrijwilligerswerk te durven? Stel dat je supervrouw was, zonder angst, wat zou je dan dit weekend doen?
Laat je niet klein maken en houden. Ik vind een keer stoppen met therapie in ieder geval al een heel gezond idee!
vrijdag 31 maart 2017 om 17:47
En in je angst blijven hangen helpt niks. Je zult het moeten ervaren. Al schijt je 7 kleuren stront (sorry voor de bewoording) zal het doen van bijv. vrijwilligerswerk je weer goed en nuttig doen voelen. Echt meid, terugtrekken uit deze wereld heb ik ook gedaan, en ik kwam maar niet uit m'n cirkeltje van ellende. Soms als ik de deur binnenloop van m'n vrijwilligerswerk vliegt de angst naar m'n keel. Toch loop ik door, want ik weet dat angst grillig is, en net als de weeen van een barende vrouw op en af gaan. Daar heb ik lang over gedaan, en nu lukt het me, om toch door te lopen. Dat gun ik jou ook.
vrijdag 31 maart 2017 om 17:54
quote:nijntjekonijn schreef op 31 maart 2017 @ 16:08:
[...]
Ik heb meerdere malen gevraagd voor een andere psycholoog. Maar de GGZ instelling vindt dat het geen nut heeft, aangezien ze zeggen dat het aan mij ligt.
Ik wijs geen tips af. Ik loop tegen grote problemen aan, waarbij het nog een probleem is om iemand een bos bloemen cadeau te geven.
Ik zit niet in de slachtofferrol, ik heb bij vele instanties aangeklopt voor hulp. Maar als je niet 1 duidelijke diagnose hebt wordt het al moeilijker en erg ingewikkeld. Voor sommige therapieën kom ik gewoon niet in aanmerking, omdat ik te veel last heb van bepaalde klachten, of omdat ik problemen heb waardoor die therapie voor mij niets kan opbrengen. En dan wordt het al moeilijk, als je niet in 1 hokje duidelijk past.Daar ga je weer.... Ik heb gevraagd om andere psycholoog, maar zij..... Hup, neem je verantwoordelijkheid en ga naar een andere instelling
[...]
Ik heb meerdere malen gevraagd voor een andere psycholoog. Maar de GGZ instelling vindt dat het geen nut heeft, aangezien ze zeggen dat het aan mij ligt.
Ik wijs geen tips af. Ik loop tegen grote problemen aan, waarbij het nog een probleem is om iemand een bos bloemen cadeau te geven.
Ik zit niet in de slachtofferrol, ik heb bij vele instanties aangeklopt voor hulp. Maar als je niet 1 duidelijke diagnose hebt wordt het al moeilijker en erg ingewikkeld. Voor sommige therapieën kom ik gewoon niet in aanmerking, omdat ik te veel last heb van bepaalde klachten, of omdat ik problemen heb waardoor die therapie voor mij niets kan opbrengen. En dan wordt het al moeilijk, als je niet in 1 hokje duidelijk past.Daar ga je weer.... Ik heb gevraagd om andere psycholoog, maar zij..... Hup, neem je verantwoordelijkheid en ga naar een andere instelling
vrijdag 31 maart 2017 om 18:20
quote:noisekick schreef op 31 maart 2017 @ 17:47:
En in je angst blijven hangen helpt niks. Je zult het moeten ervaren. Al schijt je 7 kleuren stront (sorry voor de bewoording) zal het doen van bijv. vrijwilligerswerk je weer goed en nuttig doen voelen. Echt meid, terugtrekken uit deze wereld heb ik ook gedaan, en ik kwam maar niet uit m'n cirkeltje van ellende. Soms als ik de deur binnenloop van m'n vrijwilligerswerk vliegt de angst naar m'n keel. Toch loop ik door, want ik weet dat angst grillig is, en net als de weeen van een barende vrouw op en af gaan. Daar heb ik lang over gedaan, en nu lukt het me, om toch door te lopen. Dat gun ik jou ook.
Wat noisekick hier zo mooi beschrijft, je moet soms de draak in zijn bek kijken om verder te gaan.
To, ik krijg bij jou sterk het gevoel dat je prioriteiten verkeerd liggen. Ik denk namelijk dat beter worden je grootste prioriteit moet zijn, op wat voor een manier dan ook, moet je daar echt voor gaan. Rondjes draaien in het zelfde dolhof doe je al lang genoeg. Hak een knoop door, stop met therapie en compleet wat anders doen met je leven zoals vrijwillgerswerk óf ga echt voor die therapie, zoek een andere therapeut, ander traject, andere instelling. Maar op deze manier heb je ook wel door dat het niet lukt.
En in je angst blijven hangen helpt niks. Je zult het moeten ervaren. Al schijt je 7 kleuren stront (sorry voor de bewoording) zal het doen van bijv. vrijwilligerswerk je weer goed en nuttig doen voelen. Echt meid, terugtrekken uit deze wereld heb ik ook gedaan, en ik kwam maar niet uit m'n cirkeltje van ellende. Soms als ik de deur binnenloop van m'n vrijwilligerswerk vliegt de angst naar m'n keel. Toch loop ik door, want ik weet dat angst grillig is, en net als de weeen van een barende vrouw op en af gaan. Daar heb ik lang over gedaan, en nu lukt het me, om toch door te lopen. Dat gun ik jou ook.
Wat noisekick hier zo mooi beschrijft, je moet soms de draak in zijn bek kijken om verder te gaan.
To, ik krijg bij jou sterk het gevoel dat je prioriteiten verkeerd liggen. Ik denk namelijk dat beter worden je grootste prioriteit moet zijn, op wat voor een manier dan ook, moet je daar echt voor gaan. Rondjes draaien in het zelfde dolhof doe je al lang genoeg. Hak een knoop door, stop met therapie en compleet wat anders doen met je leven zoals vrijwillgerswerk óf ga echt voor die therapie, zoek een andere therapeut, ander traject, andere instelling. Maar op deze manier heb je ook wel door dat het niet lukt.
vrijdag 31 maart 2017 om 18:30
Nijntje, misschien moet je tot doel in je leven maken dat je zèlf weer gaat denken, bepalen en handelen.
Ik lees in je antwoorden dat je steeds de keuzes, beslissingen en verantwoordelijkheid bij je psychologen en behandelaars legt: 'mijn psycholoog vindt...' 'ze zeggen...' 'mijn huidige psycholoog zegt...' 'de GGZ-instelling vindt... ' enz.
Wat vind jij eigenlijk zelf?
En durf je eens wat uit te proberen (met het risico dat het mislukt, maar dan wèl de voldoening van een uitdaging!)?
Kun je op eigen initiatief iets ondernemen?
Wat vind je leuk, waar haal je voldoening uit, wat kun je goed, wat zou je willen leren?
Kijk eens of je hier iets mee kan...
Ik lees in je antwoorden dat je steeds de keuzes, beslissingen en verantwoordelijkheid bij je psychologen en behandelaars legt: 'mijn psycholoog vindt...' 'ze zeggen...' 'mijn huidige psycholoog zegt...' 'de GGZ-instelling vindt... ' enz.
Wat vind jij eigenlijk zelf?
En durf je eens wat uit te proberen (met het risico dat het mislukt, maar dan wèl de voldoening van een uitdaging!)?
Kun je op eigen initiatief iets ondernemen?
Wat vind je leuk, waar haal je voldoening uit, wat kun je goed, wat zou je willen leren?
Kijk eens of je hier iets mee kan...
vrijdag 31 maart 2017 om 18:36
quote:Luna_ schreef op 31 maart 2017 @ 17:47:
[...]
Lieverd, ik ben toen ik achttien was honderd procent afgekeurd. Toen ik twintig was werd door meerdere psychiaters gezegd dat ik chronisch in behandeling en evt chronische opname zou moeten. Ik heb meerdere diagnoses, meerdere opnames en zeer lang een doodswens gehad. Met een psychiater hulp bij zelfdoding overwogen. Kortom ik heb ook een zeer slechte prognose gehad. Toen een persoon van de UWV meer voor het idee een vacature van werk voor wajongeren liet zien die kans toch gepakt. Iets te verliezen had ik niet. Door dat werk en 'nuttig' voelen zelf eruit geklommen en ik ben nu behoorlijk succesvol in de opleiding, stages en het werk dat ik doe. Niemand die me alleen nu kent zou dat verleden achter me zoeken. Hiermee wil ik niet zeggen dat alles goed afloopt, maar wel dat je niet altijd moet luisteren naar negatieve prognoses van hulpverleners.
Soms gaan wij, mensen, zo vastzitten in de hulpverlening en gaat het met ons zoals er verwacht wordt. Je bent niet alleen maar ziek. Je hebt ook gezonde stukken in je. Je kunt misschien veel meer dan je denkt. Door tegen je te zeggen dat je niet zonder hulp kan word je klein gehouden. Je geeft zelf aan dat het je al lang niet verder brengt. Wat heb je te verliezen als je ermee stopt? Als je echt niet zonder kan raak je in crisis en zul je met spoed weer hulp krijgen.
Wat vind je leuk om te doen? Waar ben je goed in? Wat heb je nodig om aan een klein baantje of vrijwilligerswerk te durven? Stel dat je supervrouw was, zonder angst, wat zou je dan dit weekend doen?
Laat je niet klein maken en houden. Ik vind een keer stoppen met therapie in ieder geval al een heel gezond idee!Precies! Mooi ervaringsvoorbeeld van hoe het óók kan!
[...]
Lieverd, ik ben toen ik achttien was honderd procent afgekeurd. Toen ik twintig was werd door meerdere psychiaters gezegd dat ik chronisch in behandeling en evt chronische opname zou moeten. Ik heb meerdere diagnoses, meerdere opnames en zeer lang een doodswens gehad. Met een psychiater hulp bij zelfdoding overwogen. Kortom ik heb ook een zeer slechte prognose gehad. Toen een persoon van de UWV meer voor het idee een vacature van werk voor wajongeren liet zien die kans toch gepakt. Iets te verliezen had ik niet. Door dat werk en 'nuttig' voelen zelf eruit geklommen en ik ben nu behoorlijk succesvol in de opleiding, stages en het werk dat ik doe. Niemand die me alleen nu kent zou dat verleden achter me zoeken. Hiermee wil ik niet zeggen dat alles goed afloopt, maar wel dat je niet altijd moet luisteren naar negatieve prognoses van hulpverleners.
Soms gaan wij, mensen, zo vastzitten in de hulpverlening en gaat het met ons zoals er verwacht wordt. Je bent niet alleen maar ziek. Je hebt ook gezonde stukken in je. Je kunt misschien veel meer dan je denkt. Door tegen je te zeggen dat je niet zonder hulp kan word je klein gehouden. Je geeft zelf aan dat het je al lang niet verder brengt. Wat heb je te verliezen als je ermee stopt? Als je echt niet zonder kan raak je in crisis en zul je met spoed weer hulp krijgen.
Wat vind je leuk om te doen? Waar ben je goed in? Wat heb je nodig om aan een klein baantje of vrijwilligerswerk te durven? Stel dat je supervrouw was, zonder angst, wat zou je dan dit weekend doen?
Laat je niet klein maken en houden. Ik vind een keer stoppen met therapie in ieder geval al een heel gezond idee!Precies! Mooi ervaringsvoorbeeld van hoe het óók kan!
vrijdag 31 maart 2017 om 22:33
quote:iemand_anders schreef op 31 maart 2017 @ 18:30:
Nijntje, misschien moet je tot doel in je leven maken dat je zèlf weer gaat denken, bepalen en handelen.
Ik lees in je antwoorden dat je steeds de keuzes, beslissingen en verantwoordelijkheid bij je psychologen en behandelaars legt: 'mijn psycholoog vindt...' 'ze zeggen...' 'mijn huidige psycholoog zegt...' 'de GGZ-instelling vindt... ' enz.
Wat vind jij eigenlijk zelf?
En durf je eens wat uit te proberen (met het risico dat het mislukt, maar dan wèl de voldoening van een uitdaging!)?
Kun je op eigen initiatief iets ondernemen?
Wat vind je leuk, waar haal je voldoening uit, wat kun je goed, wat zou je willen leren?
Kijk eens of je hier iets mee kan...
Dit vind ik een mooie reactie. Mee eens ook.
Inhoudelijk heb ik weinig te melden, maar wel even een
Nijntje, misschien moet je tot doel in je leven maken dat je zèlf weer gaat denken, bepalen en handelen.
Ik lees in je antwoorden dat je steeds de keuzes, beslissingen en verantwoordelijkheid bij je psychologen en behandelaars legt: 'mijn psycholoog vindt...' 'ze zeggen...' 'mijn huidige psycholoog zegt...' 'de GGZ-instelling vindt... ' enz.
Wat vind jij eigenlijk zelf?
En durf je eens wat uit te proberen (met het risico dat het mislukt, maar dan wèl de voldoening van een uitdaging!)?
Kun je op eigen initiatief iets ondernemen?
Wat vind je leuk, waar haal je voldoening uit, wat kun je goed, wat zou je willen leren?
Kijk eens of je hier iets mee kan...
Dit vind ik een mooie reactie. Mee eens ook.
Inhoudelijk heb ik weinig te melden, maar wel even een
vrijdag 31 maart 2017 om 23:08
Ik heb als vrijwilligerswerk achter een balie gezeten bij een zorginstelling. Mijn taken bestonden uit de deur open doen (knop op balie), mensen goeiedag zeggen en vertellen waar ze cursus hadden (blaadje op balie) of degene bellen met wie ze een afspraak hadden (telefoon op balie, interne lijn, 3 getallen/knopjes intoetsen). Verder bracht ik de post boven (sleutel halen, brievenbus open doen, post pakken, post naar het secretariaat brengen, sleutel inleveren, terug naar balie). Volgens mij moet je zoiets kunnen Nijn!
Verder: misschien eens een poosje niet therapie, maar praktische ondersteuning van een wijkteam of ribw.
O, en wat ik ook onlangs (weer) gedaan heb: Pokemon Go installeren op m'n telefoon. Dan moet je naar buiten. Ik ben redelijk depressiegevoelig en net m'n baan kwijt. Daglicht en beweging zijn dan erg goed voor je, dus ik sjouw kilometers op zoek naar pokemon, om eieren uit te broeden en op zoek naar pokestops. Is dat misschien nog een optie nijn? Gewoon iedere dag een uur op zoek naar Pokemon?
Verder: misschien eens een poosje niet therapie, maar praktische ondersteuning van een wijkteam of ribw.
O, en wat ik ook onlangs (weer) gedaan heb: Pokemon Go installeren op m'n telefoon. Dan moet je naar buiten. Ik ben redelijk depressiegevoelig en net m'n baan kwijt. Daglicht en beweging zijn dan erg goed voor je, dus ik sjouw kilometers op zoek naar pokemon, om eieren uit te broeden en op zoek naar pokestops. Is dat misschien nog een optie nijn? Gewoon iedere dag een uur op zoek naar Pokemon?
vrijdag 31 maart 2017 om 23:22
quote:MoirenPhae schreef op 31 maart 2017 @ 23:17:
Heel lief dat jullie allemaal ideeën aandragen, maar volgens mij zit TO al heel lang in het hulpverleningscircuit.
Als een maatje of Pokemon Go zou helpen had ze daar vast niet zo lang in rondgelopen Je zult je verbazen over hoe men verstrikt kan raken in de hulpverlening zonder dat eenvoudige opties geprobeerd/ aangedragen worden.
Heel lief dat jullie allemaal ideeën aandragen, maar volgens mij zit TO al heel lang in het hulpverleningscircuit.
Als een maatje of Pokemon Go zou helpen had ze daar vast niet zo lang in rondgelopen Je zult je verbazen over hoe men verstrikt kan raken in de hulpverlening zonder dat eenvoudige opties geprobeerd/ aangedragen worden.
vrijdag 31 maart 2017 om 23:28
quote:Luna_ schreef op 31 maart 2017 @ 23:22:
[...]
Je zult je verbazen over hoe men verstrikt kan raken in de hulpverlening zonder dat eenvoudige opties geprobeerd/ aangedragen worden.
Ja dat denk ik dus ook. En misschien zijn dingen al eerder aangedragen maar staat Nijntje er nu anders tegenover.
En wat ik ook steeds denk maar eigenlijk niet zo goed durf te schrijven: sommige dingen groei je ook gewoon een beetje overheen. Niet dat alles dan opgelost is, maar dat het op dit moment uitzichtloos is of lijkt, hoeft niet te betekenen dat dat altijd zo blijft. Daarmee wil ik de situatie niet bagatelliseren dus ik hoop niet dat het zo overkomt.
[...]
Je zult je verbazen over hoe men verstrikt kan raken in de hulpverlening zonder dat eenvoudige opties geprobeerd/ aangedragen worden.
Ja dat denk ik dus ook. En misschien zijn dingen al eerder aangedragen maar staat Nijntje er nu anders tegenover.
En wat ik ook steeds denk maar eigenlijk niet zo goed durf te schrijven: sommige dingen groei je ook gewoon een beetje overheen. Niet dat alles dan opgelost is, maar dat het op dit moment uitzichtloos is of lijkt, hoeft niet te betekenen dat dat altijd zo blijft. Daarmee wil ik de situatie niet bagatelliseren dus ik hoop niet dat het zo overkomt.
