Psyche
alle pijlers
Wanneer mag je stoppen met jarenlang therapie???
vrijdag 31 maart 2017 om 23:39
Nijntje, ik heb nu een aantal topics van je gelezen. En doorgaan zoals je nu doet gaat je nergens brengen. Tijd voor verandering. Tijd om andere keuzes te maken. Om zelf een stapje te zetten in een andere richting. Dat is niet makkelijk, verdomd moeilijk zelfs, mar verandering komt helaas niet vanzelf. Was dat maar waar... Heeft jouw FACT team een ervaringsdeskundige? Of heeft je GGZ instelling een Herstel Café of soortgelijks? Is er een rehabilitatie expert in het team waar je op gebied van werk/vrije tijd iets mee kan oppakken? Heb je doelen die je zou willen halen, niet alleen op gebied van psychische gezondheid, maar ook op gebied van werk/wonen/leren/sociale contacten? Dus niet zo zeer een andere therapeut, maar een andere hulpverlener van het team naast je huidige therapeut betrekken bij je herstelproces?
Google evt. ook eens op acceptance and commitment therapie (ACT). Vermoed dat je dat nog niet hebt geprobeerd, maar wellicht is het iets? Deze theapie leert je je te richten op de dingen die je direct kunt beinvloeden (zoals je gedrag) in plaats van controle proberen te krijgen over ervaringen die niet direct te beïnvloeden zijn, zoals emoties en gedachtes. Hierdoor leer je je aandacht te richten op de dingen die je werkelijk belangrijk vindt in het leven. De filosofie van deze therapie is dat het vechten tegen onvermijdelijke omstandigheden uiteindelijk ten koste gaat van een waardevol leven.
Google evt. ook eens op acceptance and commitment therapie (ACT). Vermoed dat je dat nog niet hebt geprobeerd, maar wellicht is het iets? Deze theapie leert je je te richten op de dingen die je direct kunt beinvloeden (zoals je gedrag) in plaats van controle proberen te krijgen over ervaringen die niet direct te beïnvloeden zijn, zoals emoties en gedachtes. Hierdoor leer je je aandacht te richten op de dingen die je werkelijk belangrijk vindt in het leven. De filosofie van deze therapie is dat het vechten tegen onvermijdelijke omstandigheden uiteindelijk ten koste gaat van een waardevol leven.
vrijdag 31 maart 2017 om 23:52
quote:MoirenPhae schreef op 31 maart 2017 @ 23:38:
[...]
Neem een hapje humor. Dat relativeert.
Ik moest er erg om lachen
Zo was het ook bedoeld, ben nogal van de zwarte humor.
En heb me ook al eens uitgebreid verdiept in euthanasie bij psychische ziekte (met als conclusie dat ik het vooralsnog beter zelf kan regelen als ik er echt klaar mee ben. Helaas.).
[...]
Neem een hapje humor. Dat relativeert.
Ik moest er erg om lachen
Zo was het ook bedoeld, ben nogal van de zwarte humor.
En heb me ook al eens uitgebreid verdiept in euthanasie bij psychische ziekte (met als conclusie dat ik het vooralsnog beter zelf kan regelen als ik er echt klaar mee ben. Helaas.).
vrijdag 31 maart 2017 om 23:58
quote:SpringDing schreef op 31 maart 2017 @ 23:52:
[...]
Zo was het ook bedoeld, ben nogal van de zwarte humor.
En heb me ook al eens uitgebreid verdiept in euthanasie bij psychische ziekte (met als conclusie dat ik het vooralsnog beter zelf kan regelen als ik er echt klaar mee ben. Helaas.).Je mag het humor noemen, maar ik vind het vervelend voor je, sterkte.
[...]
Zo was het ook bedoeld, ben nogal van de zwarte humor.
En heb me ook al eens uitgebreid verdiept in euthanasie bij psychische ziekte (met als conclusie dat ik het vooralsnog beter zelf kan regelen als ik er echt klaar mee ben. Helaas.).Je mag het humor noemen, maar ik vind het vervelend voor je, sterkte.
zaterdag 1 april 2017 om 15:48
quote:nijntjekonijn schreef op 01 april 2017 @ 15:43:
[...]
Dat gezonde deel is bij mij volledig begraven onder het zieke deel.
Alle aandacht ging alleen maar naar het slechte, niet naar het goede.
Met als gevolg dat het goede deel voor je onzichtbaar wordt.
Daar ben je zelf bij.
Door je als een slachtoffer op te stellen, word je niet beter.
[...]
Dat gezonde deel is bij mij volledig begraven onder het zieke deel.
Alle aandacht ging alleen maar naar het slechte, niet naar het goede.
Met als gevolg dat het goede deel voor je onzichtbaar wordt.
Daar ben je zelf bij.
Door je als een slachtoffer op te stellen, word je niet beter.
zaterdag 1 april 2017 om 16:06
quote:nijntjekonijn schreef op 01 april 2017 @ 15:59:
[...]
In de therapie wordt gewoon constant mijn ongezonde deel onder de loep genomen.
Ik denk dat dit voor veel mensen niet ideaal is.
Je gaat toch ook niet naar de huisarts omdat je géén hoofdpijn hebt, of géén uitslag?
Nogal logisch dat het gaat over datgene wat jou niet lukt.
Verder; alles wat je schrijft ademt slachterofferrol. Het is allemaal de schuld van de GGZ. Als je verder wilt komen, zul je moeten kijken naar jouw aandeel. Echt.
[...]
In de therapie wordt gewoon constant mijn ongezonde deel onder de loep genomen.
Ik denk dat dit voor veel mensen niet ideaal is.
Je gaat toch ook niet naar de huisarts omdat je géén hoofdpijn hebt, of géén uitslag?
Nogal logisch dat het gaat over datgene wat jou niet lukt.
Verder; alles wat je schrijft ademt slachterofferrol. Het is allemaal de schuld van de GGZ. Als je verder wilt komen, zul je moeten kijken naar jouw aandeel. Echt.
zaterdag 1 april 2017 om 16:06
quote:nijntjekonijn schreef op 01 april 2017 @ 15:41:
[...]
Ik heb bewondering voor je dat het met je is goed gekomen.
Wat die negatieve prognoses betreft, soms had ik gewoon het gevoel dat bepaalde mensen ervan genoten om je dat onder de neus te wrijven. Vooral de toon die gebruikt werd, en dan nog met zo'n big smile. Ik heb er nu nog last van, en altijd werd gezegd dat het mijn schuld allemaal was.
Ik weet momenteel helemaal niks meer. Ik ben zo achteruit gegaan sinds ik zit in de GGZ. Dingen die ik eerst kon, kan ik nu helemaal niet meer. Ik weet niet wat de supervrouw in me zou doen. Ik voel me gewoon te wanhopig.
Dat stuk over klein houden en maken spreekt me wel erg aan. Voordat ik in therapie ging was ik niet zo afhankelijk. Die is steeds meer toegenomen. Eerst was het bevestiging vragen naar iets, vanwege mijn onzekerheid. Maar het werd steeds erger, namelijk dat ik nog niet meer mijn eigen beslissingen mocht nemen. De psycholoog besliste wat ik moest doen. De GGZ instelling zei het immers veel beter te kunnen dan mij. Mijn familie zei vaker dit gaat mis, je hebt niks meer te zeggen over jezelf, het ging van kwaad naar erger. En voor de duidelijkheid, dit is altijd gebeurd bij therapie op vrijwillige basis.Waarom mocht je geen eigen beslissingen nemen? En ik heb nog nooit een psycholoog meegemaakt die besliste wat ik moest doen. Wel verbreedde zij mijn blik, om meerdere opties te zien.
[...]
Ik heb bewondering voor je dat het met je is goed gekomen.
Wat die negatieve prognoses betreft, soms had ik gewoon het gevoel dat bepaalde mensen ervan genoten om je dat onder de neus te wrijven. Vooral de toon die gebruikt werd, en dan nog met zo'n big smile. Ik heb er nu nog last van, en altijd werd gezegd dat het mijn schuld allemaal was.
Ik weet momenteel helemaal niks meer. Ik ben zo achteruit gegaan sinds ik zit in de GGZ. Dingen die ik eerst kon, kan ik nu helemaal niet meer. Ik weet niet wat de supervrouw in me zou doen. Ik voel me gewoon te wanhopig.
Dat stuk over klein houden en maken spreekt me wel erg aan. Voordat ik in therapie ging was ik niet zo afhankelijk. Die is steeds meer toegenomen. Eerst was het bevestiging vragen naar iets, vanwege mijn onzekerheid. Maar het werd steeds erger, namelijk dat ik nog niet meer mijn eigen beslissingen mocht nemen. De psycholoog besliste wat ik moest doen. De GGZ instelling zei het immers veel beter te kunnen dan mij. Mijn familie zei vaker dit gaat mis, je hebt niks meer te zeggen over jezelf, het ging van kwaad naar erger. En voor de duidelijkheid, dit is altijd gebeurd bij therapie op vrijwillige basis.Waarom mocht je geen eigen beslissingen nemen? En ik heb nog nooit een psycholoog meegemaakt die besliste wat ik moest doen. Wel verbreedde zij mijn blik, om meerdere opties te zien.
zaterdag 1 april 2017 om 16:11
Nijntje, ik denk dat het misschien andersom is.
Je wilt het eerst begrijpen en dan gaan doen.
Maar als je "gewoon" gaat doen zul je waarschijnlijk al doende heel veel leren.
Natuurlijk is dat wel gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Daarvoor zul je misschien wel iemand nodig hebben die je steunt.
Stel dat je baliewerk gaat doen.
Wat kan er fout gaan? In jouw hoofd vanalles.
Maar als er in "het echt" iets fout gaat, zal iemand je gewoon helpen dat weer op te lossen.
Je hoeft gelukkig geen (niet direct) hersenchirurg te worden!
Je kunt gewoon iets gaan doen waar je fouten mag maken die je ook weer recht kunt zetten.
Die ACT lijkt me wel iets. Dat werd hierboven al genoemd. Je hebt ook een boek "uit je hoofd in je leven"
Juist mensen die veel nadenken komen in de problemen. Die zoeken verklaringen maar soms zijn die er niet. En zo gaan ze in een kringetje denken en worden inderdaad wanhopig!
Affijn, ik ben geen therapeut dus ik heb er geen verstand van.
Maar ik denk als jij je moed bij elkaar raapt en iets gaat doen dat dat juist wel goed gaat.
En ik denk ook dat je daar eigenlijk ook juist zin in hebt!
Je wilt het eerst begrijpen en dan gaan doen.
Maar als je "gewoon" gaat doen zul je waarschijnlijk al doende heel veel leren.
Natuurlijk is dat wel gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Daarvoor zul je misschien wel iemand nodig hebben die je steunt.
Stel dat je baliewerk gaat doen.
Wat kan er fout gaan? In jouw hoofd vanalles.
Maar als er in "het echt" iets fout gaat, zal iemand je gewoon helpen dat weer op te lossen.
Je hoeft gelukkig geen (niet direct) hersenchirurg te worden!
Je kunt gewoon iets gaan doen waar je fouten mag maken die je ook weer recht kunt zetten.
Die ACT lijkt me wel iets. Dat werd hierboven al genoemd. Je hebt ook een boek "uit je hoofd in je leven"
Juist mensen die veel nadenken komen in de problemen. Die zoeken verklaringen maar soms zijn die er niet. En zo gaan ze in een kringetje denken en worden inderdaad wanhopig!
Affijn, ik ben geen therapeut dus ik heb er geen verstand van.
Maar ik denk als jij je moed bij elkaar raapt en iets gaat doen dat dat juist wel goed gaat.
En ik denk ook dat je daar eigenlijk ook juist zin in hebt!
zaterdag 1 april 2017 om 16:17
quote:nijntjekonijn schreef op 01 april 2017 @ 15:59:
[...]
In de therapie wordt gewoon constant mijn ongezonde deel onder de loep genomen.
Ik denk dat dit voor veel mensen niet ideaal is.Biedt de instelling waar je therapie hebt ook dagbesteding? Of misschien dat je daar via je huisarts een verwijzing voor kunt regelen? Dat is een veilige omgeving om juist je gezonde deel de ruimte te geven.
[...]
In de therapie wordt gewoon constant mijn ongezonde deel onder de loep genomen.
Ik denk dat dit voor veel mensen niet ideaal is.Biedt de instelling waar je therapie hebt ook dagbesteding? Of misschien dat je daar via je huisarts een verwijzing voor kunt regelen? Dat is een veilige omgeving om juist je gezonde deel de ruimte te geven.
zaterdag 1 april 2017 om 16:18
quote:SpringDing schreef op 31 maart 2017 @ 23:52:
[...]
Zo was het ook bedoeld, ben nogal van de zwarte humor.
En heb me ook al eens uitgebreid verdiept in euthanasie bij psychische ziekte (met als conclusie dat ik het vooralsnog beter zelf kan regelen als ik er echt klaar mee ben. Helaas.).Oh het was zo'n grapje. Niet hatelijk bedoelt, ik snap het.
[...]
Zo was het ook bedoeld, ben nogal van de zwarte humor.
En heb me ook al eens uitgebreid verdiept in euthanasie bij psychische ziekte (met als conclusie dat ik het vooralsnog beter zelf kan regelen als ik er echt klaar mee ben. Helaas.).Oh het was zo'n grapje. Niet hatelijk bedoelt, ik snap het.
zaterdag 1 april 2017 om 16:36
Een vriendin van mij doet dagbesteding. Ze werkt in een atelier waar ze in opdracht bepaalde projecten maakt. Schilderijen en beelden. Is dat wat?
Een alternatief is gaan sporten. Ook met sporten kun je je een stuk beter gaan voelen. Misschien is er ook wel psychomotorische therapie beschikbaar voor je.
Wat mij opvalt is dat je niet door wil op deze manier, maar dat je doodsbang bent om iets nieuws aan te pakken. Daarom zou misschien hulp van een ribw of wijkteam wel handig zijn, dan kun je zo'n nieuw iets voorbereiden, evt de eerste keer samen gaan. En je hebt een stok achter de deur, want die begeleiding (geen behandelaar, begeleiding) wil natuurlijk wel weten hoe het gaat bij het nieuwe iets.
Bij die balie was het ook zo dat je ondersteuning kon krijgen. Dat is bij de meeste vrijwilligersbaantjes zo, dus dat hoeft je niet tegen te houden.
Een alternatief is gaan sporten. Ook met sporten kun je je een stuk beter gaan voelen. Misschien is er ook wel psychomotorische therapie beschikbaar voor je.
Wat mij opvalt is dat je niet door wil op deze manier, maar dat je doodsbang bent om iets nieuws aan te pakken. Daarom zou misschien hulp van een ribw of wijkteam wel handig zijn, dan kun je zo'n nieuw iets voorbereiden, evt de eerste keer samen gaan. En je hebt een stok achter de deur, want die begeleiding (geen behandelaar, begeleiding) wil natuurlijk wel weten hoe het gaat bij het nieuwe iets.
Bij die balie was het ook zo dat je ondersteuning kon krijgen. Dat is bij de meeste vrijwilligersbaantjes zo, dus dat hoeft je niet tegen te houden.
