Psyche
alle pijlers
Wat geeft het leven nut?
maandag 24 september 2018 om 13:10
Hoi,
ik ben een jonge vrouw, tegen de 30 aan. Al 6 jaar afgekeurd en sinds dit najaar duurzaam afgekeurd wegens psychische handicaps. Ik heb ASS, terugkerende depressies, PTSS.
Momenteel zit ik een depressie, al maanden naar toe aan het glijden, maar viel niet te stoppen zoals elke keer (ik heb per jaar ongeveer 3 ''goede'' maanden).
Ik ben aan het wachten op hulp, de gespecialiseerde GGZ waar ik zat, kon me niet de ondersteuning bieden die ik nodig heb omdat hun vakgebied bij andere diagnoses ligt. Ik sta op de wachtlijst bij een gespecialiseerd autsime-centrum. Dit gaat nog 1 jaar duren.
Afgelopen jaar heb ik in sneltreinvaart dromen/wensen echt op moeten geven:
- studeren (ik deed ooit hbo tot eerste langdurige opname) zit er niet meer in, alle mogelijkheden die er zijn, kan ik niet.
- werken. Ik doe 4 uur per week vrijwilligerswerk op vrijblijvende basis, 4 uur is het streven maar als ik 2 uur maak zonder meltdown ben ik al heel blij. Bedrijf waar ik werk gelukkig ook. Meer zit er niet, zeker niet betaald etc. Ik heb traject met jobcoach gehad van 18 maanden en dat was de algemene conclusie van UWV uiteindelijk waarna de duurzame afkeuring volgde.
- kinderwens. Dat is echt geen optie, maar is wel iets wat ik op aan het geven ben.
Mijn man werkt fulltime, heeft laatst contract voor onbepaalde tijd binnengehaald. Financieel zit het allemaal prima. We wonen heerlijk.
Ik zorg voor het huishouden, ik ben toch thuis. En dat vind ik ook wel prima, ik leef graag schoon, dus het huis is altijd opgeruimd/schoon/netjes.
Maar is dit mijn leven?
Depressie in, depressie uit. Meltdown in, meltdown uit.
Ik zorg voor rust/regelmaat/reinheid.
Dat het voor mijn man fijn is om thuis te komen (dus dat hij weinig meekrijgt van hoe ik me voel en gewoon het fijn heeft). We gaan regelmatig op vakantie, weekendjes weg, midweekjes etc.
Familie woont dichtbij en komen we veel.
Maar hoe maak ik mijn leven nuttig, nu alle dingen die ik altijd als nuttig en logisch had beschouwd er niet zijn en niet komen?
Heel veel is niet mogelijk door mijn beperkingen. Ik kan niet meer vrijwilligerswerk gaan doen, dan ik nu doe. Ik kan heel veel niet.
Wat geeft het leven nut? Is eigenlijk de vraag.
ik ben een jonge vrouw, tegen de 30 aan. Al 6 jaar afgekeurd en sinds dit najaar duurzaam afgekeurd wegens psychische handicaps. Ik heb ASS, terugkerende depressies, PTSS.
Momenteel zit ik een depressie, al maanden naar toe aan het glijden, maar viel niet te stoppen zoals elke keer (ik heb per jaar ongeveer 3 ''goede'' maanden).
Ik ben aan het wachten op hulp, de gespecialiseerde GGZ waar ik zat, kon me niet de ondersteuning bieden die ik nodig heb omdat hun vakgebied bij andere diagnoses ligt. Ik sta op de wachtlijst bij een gespecialiseerd autsime-centrum. Dit gaat nog 1 jaar duren.
Afgelopen jaar heb ik in sneltreinvaart dromen/wensen echt op moeten geven:
- studeren (ik deed ooit hbo tot eerste langdurige opname) zit er niet meer in, alle mogelijkheden die er zijn, kan ik niet.
- werken. Ik doe 4 uur per week vrijwilligerswerk op vrijblijvende basis, 4 uur is het streven maar als ik 2 uur maak zonder meltdown ben ik al heel blij. Bedrijf waar ik werk gelukkig ook. Meer zit er niet, zeker niet betaald etc. Ik heb traject met jobcoach gehad van 18 maanden en dat was de algemene conclusie van UWV uiteindelijk waarna de duurzame afkeuring volgde.
- kinderwens. Dat is echt geen optie, maar is wel iets wat ik op aan het geven ben.
Mijn man werkt fulltime, heeft laatst contract voor onbepaalde tijd binnengehaald. Financieel zit het allemaal prima. We wonen heerlijk.
Ik zorg voor het huishouden, ik ben toch thuis. En dat vind ik ook wel prima, ik leef graag schoon, dus het huis is altijd opgeruimd/schoon/netjes.
Maar is dit mijn leven?
Depressie in, depressie uit. Meltdown in, meltdown uit.
Ik zorg voor rust/regelmaat/reinheid.
Dat het voor mijn man fijn is om thuis te komen (dus dat hij weinig meekrijgt van hoe ik me voel en gewoon het fijn heeft). We gaan regelmatig op vakantie, weekendjes weg, midweekjes etc.
Familie woont dichtbij en komen we veel.
Maar hoe maak ik mijn leven nuttig, nu alle dingen die ik altijd als nuttig en logisch had beschouwd er niet zijn en niet komen?
Heel veel is niet mogelijk door mijn beperkingen. Ik kan niet meer vrijwilligerswerk gaan doen, dan ik nu doe. Ik kan heel veel niet.
Wat geeft het leven nut? Is eigenlijk de vraag.
maandag 24 september 2018 om 19:11
Probeer eens een hele dag niet te klagen en niet ironisch of cynisch te zijn. Gewoon een hele dag tussendoor helemaal niet. Omdat je daarvoor op hem moet letten denk je dan minder aan jezelf.
Dat je ziek bent weet hij tóch wel. Dus die ene dag tussendoor zal hij niet meteen denken dat je normaal belastbaar bent.
Dat je ziek bent weet hij tóch wel. Dus die ene dag tussendoor zal hij niet meteen denken dat je normaal belastbaar bent.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 24 september 2018 om 19:48
Het klinkt alsof je verlangt naar meer voldoening.
Misschien zou je eens kunnen zoeken naar een existentieel therapeut, meestal een filosoof.
Momenteel lees ik het boek: wie het niet weet mag het zeggen, geschreven door een filosofisch practicus.
Deze vorm van gespreksvoering gaat ervan uit dat je je eigen wijsheid leert aanspreken door middel van het stoppen met proberen antwoorden van anderen te krijgen en enkel bezig moet zijn met het stellen van en het fine-tunen van de vraag.
Je wordt dus aan het einde van een sessie naar huis gestuurd met een vraag.
Misschien zou zoiets een mooie aanvulling kunnen zijn op de therapie-vorm die je al hebt?
Misschien zou je eens kunnen zoeken naar een existentieel therapeut, meestal een filosoof.
Momenteel lees ik het boek: wie het niet weet mag het zeggen, geschreven door een filosofisch practicus.
Deze vorm van gespreksvoering gaat ervan uit dat je je eigen wijsheid leert aanspreken door middel van het stoppen met proberen antwoorden van anderen te krijgen en enkel bezig moet zijn met het stellen van en het fine-tunen van de vraag.
Je wordt dus aan het einde van een sessie naar huis gestuurd met een vraag.
Misschien zou zoiets een mooie aanvulling kunnen zijn op de therapie-vorm die je al hebt?
anoniem_197806 wijzigde dit bericht op 25-09-2018 19:36
0.15% gewijzigd
maandag 24 september 2018 om 22:45
Als je anders op mondiaal gebied kijkt, hebben we helemaal geen nut. We zijn overbodig, sterker nog, het was beter geweest als we er niet waren. Er zijn immers te veel mensen. En ze richten heel veel kwaad aan en schade. Ik denk dus werkelijk niet dat we nut hebben. Maar ik denk ook niet dat je dat ten doel moet stellen. Je moet gewoon proberen vrede te hebben met je leven en het op je eigen manier proberen te leven.Pipostippels schreef: ↑24-09-2018 14:43Jij verstaat de kunst van iemand nog meer deprimeren.
Draai het eens om: alles heeft nut. Hoe klein en hoe onbenullig iets ook lijkt. Alles is een schakel in het geheel.
Maar of je jezelf en hetgeen je doet nuttig vindt ligt aan je (zelf) perceptie.
dinsdag 25 september 2018 om 12:20
Ik vind het toch raar om zo te denken, vijandigheid jegens eigen soort. Dat komt uit een bepaalde religie, die zelfhaat van een mens onder de mensen. Ik zie mensen met zo'n levenshouding aan zelfkastijding doen.iones schreef: ↑24-09-2018 22:45Als je anders op mondiaal gebied kijkt, hebben we helemaal geen nut. We zijn overbodig, sterker nog, het was beter geweest als we er niet waren. Er zijn immers te veel mensen. En ze richten heel veel kwaad aan en schade. Ik denk dus werkelijk niet dat we nut hebben. Maar ik denk ook niet dat je dat ten doel moet stellen. Je moet gewoon proberen vrede te hebben met je leven en het op je eigen manier proberen te leven.
Het mooiste wat we kunnen ervaren, is het mysterie. Het is de bron van alle ware kunst en wetenschap. Einstein ♡
dinsdag 25 september 2018 om 17:30
Dat heb je mis. Ik heb geen hoge pet op van de mensheid, Maar ik haat mensen niet. En dit staat juist wars van religie want die stelt de mens boven alles.
En zelfkastijding speelt nog minder een rol.
Ik denk gewoon heel nuchter, en heel reeel. Feit is dat er te veel mensen zijn. Feit is dat ze alles kapot maken. De mensheid breidt zich over de aarde uit als een virus, een spoor van destructie achterlatend. Is nu eenmaal zo.
dinsdag 25 september 2018 om 17:46
Ik ben het helemaal met je eens. De mensheid maakt heel veel kapot. Deze aarde bijvoorbeeld. Het zijn niet de ijsberen, de panda's of de berkenbomen die dat doen.iones schreef: ↑25-09-2018 17:30Dat heb je mis. Ik heb geen hoge pet op van de mensheid, Maar ik haat mensen niet. En dit staat juist wars van religie want die stelt de mens boven alles.
En zelfkastijding speelt nog minder een rol.
Ik denk gewoon heel nuchter, en heel reeel. Feit is dat er te veel mensen zijn. Feit is dat ze alles kapot maken. De mensheid breidt zich over de aarde uit als een virus, een spoor van destructie achterlatend. Is nu eenmaal zo.
dinsdag 25 september 2018 om 18:14
Ik herken je probleem, TO... alleen heeft in mijn geval mijn man ons partnerschap beëindigd. Dat beetje nut dat ik nog had, er voor hem zijn en zorgen dat in huis in elk geval dingen geregeld (en deels door mij gedaan) werden, viel ineens weg. En toen ben ik helemaal gecrasht en in de psychiatrie gekomen.
Ik werk niet (ook afgekeurd), ik doe geen vrijwilligerswerk (waarschijnlijk binnenkort wel, 2 uurtjes in de week), in de afgelopen 3 jaar heb ik letterlijk de helft van de tijd in een opname gezeten. Ik kost de maatschappij zoveel en lever niets op. Mijn moeder en Kater helpen met veel praktische dingen, maar hen echt terug helpen gaat niet (af en toe een bedankje wel natuurlijk). Ik vraag me ook heel vaak af wat ik hier nog doe. Ik zorg voor de honden, maar tijdens opnames belast ik mijn moeder en Kater daarmee. Ik heb ontzettend veel therapie gehad ook, lichamelijk en psychisch hard gevochten, maar er moet nog zoveel meer. Dus nut... dat moet ik ook nog even vinden.
Wees dankbaar voor je man en je vrijwilligrswerk. Daar zit al veel nut in. Ik weet dat iedereen roept dat het daar niet om gaat. Maar in zo'n situatie voelt dat anders. Ik denk dat je misschien aan je rollen kunt gaan werken. Probeer een lieve partner te zijn, een leuke vriendin etc. Dat maakt jou nuttig voor hen.
Ik werk niet (ook afgekeurd), ik doe geen vrijwilligerswerk (waarschijnlijk binnenkort wel, 2 uurtjes in de week), in de afgelopen 3 jaar heb ik letterlijk de helft van de tijd in een opname gezeten. Ik kost de maatschappij zoveel en lever niets op. Mijn moeder en Kater helpen met veel praktische dingen, maar hen echt terug helpen gaat niet (af en toe een bedankje wel natuurlijk). Ik vraag me ook heel vaak af wat ik hier nog doe. Ik zorg voor de honden, maar tijdens opnames belast ik mijn moeder en Kater daarmee. Ik heb ontzettend veel therapie gehad ook, lichamelijk en psychisch hard gevochten, maar er moet nog zoveel meer. Dus nut... dat moet ik ook nog even vinden.
Wees dankbaar voor je man en je vrijwilligrswerk. Daar zit al veel nut in. Ik weet dat iedereen roept dat het daar niet om gaat. Maar in zo'n situatie voelt dat anders. Ik denk dat je misschien aan je rollen kunt gaan werken. Probeer een lieve partner te zijn, een leuke vriendin etc. Dat maakt jou nuttig voor hen.
dinsdag 25 september 2018 om 19:41
goede vraag. Wat is het nut van een mens?
Dieren spelen vaak een rol in de voedselketen. Eten of gegeten worden, of opruimen van iets, of in stand houden van iets. Maar het maakt allemaal deel uit van.
En de mens is zo ver verwijderd geraakt van de natuur en van zichzelf, die maakt nergens meer deel van uit. Die staat alleen op zichzelf.
dinsdag 25 september 2018 om 19:51
Zo denk ik er ook over. En ik ben verder best wel gelukkigiones schreef: ↑25-09-2018 17:30Dat heb je mis. Ik heb geen hoge pet op van de mensheid, Maar ik haat mensen niet. En dit staat juist wars van religie want die stelt de mens boven alles.
En zelfkastijding speelt nog minder een rol.
Ik denk gewoon heel nuchter, en heel reeel. Feit is dat er te veel mensen zijn. Feit is dat ze alles kapot maken. De mensheid breidt zich over de aarde uit als een virus, een spoor van destructie achterlatend. Is nu eenmaal zo.
dinsdag 25 september 2018 om 20:26
Het klinkt of je eigenlijk best een mooie balans vindt in je omgang met de depressie en andere psychische problemen en het 'gewone' leven.
Waarna de vraag rijst: wat is eigenlijk een gewoon leven?
Voor sommigen is jezelf staande houden zonder werk en gezin een hele prestatie, voor een ander is dat fulltime werken en drie kinderen groot brengen, voor een derde is dat puur overleven en voor een vierde is dat een routineuze baan als alleenstaande ouder.
Het maakt niet uit wat je feitelijk doet of wat je toevoegt. Ik denk dat 'het goede'' willen en zoeken het belangrijkste is. Zoals anderen al zeiden: dat zit voor iedereen in iets anders soms groot, soms klein.
Een wat abstract betoog maar misschien heb je er wat aan
Waarna de vraag rijst: wat is eigenlijk een gewoon leven?
Voor sommigen is jezelf staande houden zonder werk en gezin een hele prestatie, voor een ander is dat fulltime werken en drie kinderen groot brengen, voor een derde is dat puur overleven en voor een vierde is dat een routineuze baan als alleenstaande ouder.
Het maakt niet uit wat je feitelijk doet of wat je toevoegt. Ik denk dat 'het goede'' willen en zoeken het belangrijkste is. Zoals anderen al zeiden: dat zit voor iedereen in iets anders soms groot, soms klein.
Een wat abstract betoog maar misschien heb je er wat aan
woensdag 26 september 2018 om 00:39
Ik heb ook ASS en leid een simpel leven. Gedeeltelijk afgekeurd na vaak vastgelopen te zijn in stages en werkplekken. Nu werk ik bij een Sociale Werkplaats. Onder mijn niveau. Ik heb een MAVO - diploma en MBO 4 - certificaten. Maar daar kan ik niks mee doen, omdat mijn praktijkvermogen veel lager ligt. Ik werk 4 ochtenden en dat is genoeg voor mij. Nu houd ik tijd over voor huishouden en ontspannen. Tijdens mijn opleidingen was dat heel anders. Dan had ik bijna geen leven naast school. En de hoge werkdruk op stages. Dat wil ik echt nooit meer. Dan heb ik liever te simpel werk dan te moeilijk. Het liefst zou ik de middenweg hierin hebben. Maar die heb ik (nog) niet gevonden. Misschien komt het nooit.
Ik heb weinig vriendschappen. Soms vind ik het jammer dat ik zo weinig keus uit mensen heb. Maar na veel teleurstellingen ben ik kieskeuriger geworden. Thuis ziet mijn leven er vaak hetzelfde uit. Een huishoudelijke taak, met mijn honden wandelen, koken, 's avonds meestal thuis achter de pc of tv (in de donkere maanden). Soms zou ik wel meer willen, maar kan het niet opbrengen. Dan gaat het weer gauw als verplichting voelen.
Ik heb weinig vriendschappen. Soms vind ik het jammer dat ik zo weinig keus uit mensen heb. Maar na veel teleurstellingen ben ik kieskeuriger geworden. Thuis ziet mijn leven er vaak hetzelfde uit. Een huishoudelijke taak, met mijn honden wandelen, koken, 's avonds meestal thuis achter de pc of tv (in de donkere maanden). Soms zou ik wel meer willen, maar kan het niet opbrengen. Dan gaat het weer gauw als verplichting voelen.
donderdag 27 september 2018 om 07:29
Ik heb gistermiddag gewerkt, alle uren volgehouden. Dat is toch vaak een uitdaging.
Allemaal nuttige dingen gedaan, zelfs klanten geholpen al heb ik veel achter de schermen gedaan gezien ik snel overprikkeld ben door sociaal contact.
Gelukkig was er veel werk achter de schermen. (word ook vaak voor mij bewaard, behalve als ik langere tijd niet kan komen natuurlijk).
Bijna 9 uur geslapen, dankzij mijn verzwaringsdeken/ballendeken en omdat ik best erg overprikkeld was uiteindelijk.
En nu is het donderdag. Ik ga met mijn moeder kijken naar herfstkleding bij een kringloop een plaats verderop, en dan bij de Ikea lunchen/koffie doen.
Eerst maar even huishouden!
Het wordt ook mooi weer, dus misschien vanavond met mijn man naar strand ligt beetje aan hoe vandaag verloopt.
Allemaal nuttige dingen gedaan, zelfs klanten geholpen al heb ik veel achter de schermen gedaan gezien ik snel overprikkeld ben door sociaal contact.
Gelukkig was er veel werk achter de schermen. (word ook vaak voor mij bewaard, behalve als ik langere tijd niet kan komen natuurlijk).
Bijna 9 uur geslapen, dankzij mijn verzwaringsdeken/ballendeken en omdat ik best erg overprikkeld was uiteindelijk.
En nu is het donderdag. Ik ga met mijn moeder kijken naar herfstkleding bij een kringloop een plaats verderop, en dan bij de Ikea lunchen/koffie doen.
Eerst maar even huishouden!
Het wordt ook mooi weer, dus misschien vanavond met mijn man naar strand ligt beetje aan hoe vandaag verloopt.
donderdag 27 september 2018 om 18:29
Ja. Ik vind het heel moeilijk mezelf dat te gunnen, vind het mezelf niet waard.
Uiteindelijk goed geslaagd in de kringloop
thuis nog wat hoofdstukken uit mijn boek gelezen, we hebben heerlijk gegeten.
Ik had ook iets gevonden voor man in de kringloop, was hij erg blij mee dat ik eraan gedacht had dat hij dat al poosje wilde hebben.
Man moet morgen overwerken (weet hij nu al; iets met een project zal wegens privacy niet meer vertellen) maar vanavond rustig avondje. Ik vind dat wel fijner, het was druk in de kringloop.
En ik moet leren mijn grenzen te bewaken.
donderdag 27 september 2018 om 20:08
Ik vind kringloopwinkels bezoeken ook heel leuk. Heel veel uit mijn inrichting in huis komt van de kringloop.
Jammer dat je jezelf iets niet waard vindt. Misschien zou ik om dezelfde redenen mezelf ook wel niet waard kunnen vinden om mezelf iets te gunnen. Maar ik sta daar niet bij stil. Misschien moet jij proberen dat ook niet te doen.
Jammer dat je jezelf iets niet waard vindt. Misschien zou ik om dezelfde redenen mezelf ook wel niet waard kunnen vinden om mezelf iets te gunnen. Maar ik sta daar niet bij stil. Misschien moet jij proberen dat ook niet te doen.
vrijdag 28 september 2018 om 10:21
Het lijkt me best pittig, dat je op zo'n manier je toekomstverwachtingen/dromen hebt moeten opgeven.
Ik kan me voorstellen dat dat wel voor een negatief gevoel zorgt.
Maar het klinkt goed dat je nu op zoek bent naar nieuwe manieren om zin/invulling aan je leven te geven!
Natuurlijk is het zuur als dingen totaal niet lopen zoals je graag had gewild.
Maar helaas kan dat gebeuren.
En het is het beter om niet te lang te blijven hangen in zielige gevoelens.
Je kunt beter je energie steken in iets positievers; anders is het ook zo zonde van je leven.
Wat het leven nut geeft, verschilt per persoon.
De dingen die op jouw lijstje stonden, blijken op de manier zoals je ze wilde niet mogelijk te zijn.
Maar andere dingen zijn vast wel mogelijk.
Je had een lijstje met dingen in je hoofd; maar denk ook eens daarbuiten. Die dingen zijn lang niet het enige waaraan je je dagen kunt besteden.
Omdat ik je niet ken, is het lastig om dingen te gaan roepen die bij je zouden passen.
Veel dingen doe je overigens al; wat ik zo lees.
Je bent er voor je man en familie. Je zorgt voor het huishouden. Je doet vrijwilligerswerk.
En voor jezelf doe je ook dingen die het leven leuk maken; weekendjes weg etc...
Zomaar wat andere suggesties (die je ook naast je neer mag gooien
):
- Ook door kleine gebaren kun je een ander blij maken. Al is het maar een praatje met een oude mevrouw in de supermarkt die daarom verlegen zit... Zo is er veel meer te verzinnen.
- Dingen leren kan altijd; dat hoeft geen studie te zijn; een losse cursus of workshop kan bijvoorbeeld ook. Jezelf ontwikkelen is altijd goed.
- Kijk om je heen. Er zijn zoveel mooie dingen te zien.
De bladeren beginnen langzaam herfstkleuren te krijgen. Er komen weer meer vogeltjes in de tuin (en die lusten wel wat... heb je nog wat lekkers voor ze liggen?). Buurkinderen huppelen door de straat.
De zon schijnt... nouja ... 1 straaltje tussen de wolken door, maar toch
- Heb je hobby's? Zo niet, snuffel eens rond wat er allemaal te doen valt. Of verzin een variant op wat je al doet.
Nog even een toevoeging:
Ik moest net denken aan een filmpje dat ik gisteren zag van de NOS, van een vrouw die haar ervaringen met problemen (andere problemen dan de jouwe; maar toch misschien inspirerend) nu inzet om anderen/lotgenoten te helpen.
Ter inspiratie:
https://nos.nl/artikel/2252368-mij-moes ... iever.html
Ik kan me voorstellen dat dat wel voor een negatief gevoel zorgt.
Maar het klinkt goed dat je nu op zoek bent naar nieuwe manieren om zin/invulling aan je leven te geven!
Natuurlijk is het zuur als dingen totaal niet lopen zoals je graag had gewild.
Maar helaas kan dat gebeuren.
En het is het beter om niet te lang te blijven hangen in zielige gevoelens.
Je kunt beter je energie steken in iets positievers; anders is het ook zo zonde van je leven.
Wat het leven nut geeft, verschilt per persoon.
De dingen die op jouw lijstje stonden, blijken op de manier zoals je ze wilde niet mogelijk te zijn.
Maar andere dingen zijn vast wel mogelijk.
Je had een lijstje met dingen in je hoofd; maar denk ook eens daarbuiten. Die dingen zijn lang niet het enige waaraan je je dagen kunt besteden.
Omdat ik je niet ken, is het lastig om dingen te gaan roepen die bij je zouden passen.
Veel dingen doe je overigens al; wat ik zo lees.
Je bent er voor je man en familie. Je zorgt voor het huishouden. Je doet vrijwilligerswerk.
En voor jezelf doe je ook dingen die het leven leuk maken; weekendjes weg etc...
Zomaar wat andere suggesties (die je ook naast je neer mag gooien
):- Ook door kleine gebaren kun je een ander blij maken. Al is het maar een praatje met een oude mevrouw in de supermarkt die daarom verlegen zit... Zo is er veel meer te verzinnen.
- Dingen leren kan altijd; dat hoeft geen studie te zijn; een losse cursus of workshop kan bijvoorbeeld ook. Jezelf ontwikkelen is altijd goed.
- Kijk om je heen. Er zijn zoveel mooie dingen te zien.
De bladeren beginnen langzaam herfstkleuren te krijgen. Er komen weer meer vogeltjes in de tuin (en die lusten wel wat... heb je nog wat lekkers voor ze liggen?). Buurkinderen huppelen door de straat.
De zon schijnt... nouja ... 1 straaltje tussen de wolken door, maar toch
- Heb je hobby's? Zo niet, snuffel eens rond wat er allemaal te doen valt. Of verzin een variant op wat je al doet.
Nog even een toevoeging:
Ik moest net denken aan een filmpje dat ik gisteren zag van de NOS, van een vrouw die haar ervaringen met problemen (andere problemen dan de jouwe; maar toch misschien inspirerend) nu inzet om anderen/lotgenoten te helpen.
Ter inspiratie:
https://nos.nl/artikel/2252368-mij-moes ... iever.html
anoniem_373704 wijzigde dit bericht op 28-09-2018 12:37
Reden: Toevoeging die net nog in mijn hoofd opkwam
Reden: Toevoeging die net nog in mijn hoofd opkwam
8.17% gewijzigd
vrijdag 28 september 2018 om 10:47
Nog even een feitje, ik las dat elke dat 200.000!!!! mensen erbij komen. Vreselijk. Orka's worden onvruchtbaar omdat er door mensen allerlei pcb's in de oceanen komen. Helaas is er niets wat weerslag heeft op de vruchtbaarheid van de mens. In een van de boeken van Dan Brown wordt een terrorist bestreden die een ziekte wil verspreiden dat de mensheid onvruchtbaar maakt. Je zou het bijna gaan wensen dat het echt gebeurde en dat die persoon er in zou slagen.
Elk mens is nutteloos. Dat geeft jou geen reden om je nutteloos of minderwaardig te voelen want dan zouden we ons allemaal zo moeten voelen. En het zou niets veranderen. We zijn er nu eenmaal. Maak er dan maar het beste van. En probeer niet te veel vervuilen. Dat maakt je nog eventueel méér waard dan andere mensen die vervuilen. Of die heel gemene dingen doen met andere mensen of met dieren.
Elk mens is nutteloos. Dat geeft jou geen reden om je nutteloos of minderwaardig te voelen want dan zouden we ons allemaal zo moeten voelen. En het zou niets veranderen. We zijn er nu eenmaal. Maak er dan maar het beste van. En probeer niet te veel vervuilen. Dat maakt je nog eventueel méér waard dan andere mensen die vervuilen. Of die heel gemene dingen doen met andere mensen of met dieren.
vrijdag 28 september 2018 om 11:16
Ach, ook dat maakt niets uit, want uiteindelijk sterft de mens heus wel weer uit en dan komen andere soorten aan bod, de aarde overleeft het uiteindelijk toch wel en de evolutie zorgt voor weer nieuwe soorten, echt; wij zijn niet eens een korreltje in de kosmische zandloper.
Het gaat er gewoon om dat je voor jezelf een beetje voldoening vindt en voor de een is dat door andere mensen te helpen en voor de andere is dat door carrière te maken en weer een ander doet dat door een leuk boek te lezen en weer een ander moet gewoon de lat lager leggen en accepteren dat het niet altijd zo geweldig is, het leven en dat je helemaal niet blij hoeft te zijn, maar gewoon tevreden.
Sommige mensen hebben één goede vriend nodig en dan gaat het hen ineens wél goed en anderen hebben meer baat bij juist wat vaker alleen zijn, of een keertje met vakantie, of een paar nieuwe schoenen.
Het is zo persoonlijk wat zorgt voor voldoening in een mensenleven.
Meet jezelf niet af aan anderen en oordeel niet te snel en geef jezelf het voordeel van de twijfel.
Wees kritisch, maar mild, wees geduldig maar moedig, wees dankbaar en trots.
Het gaat er gewoon om dat je voor jezelf een beetje voldoening vindt en voor de een is dat door andere mensen te helpen en voor de andere is dat door carrière te maken en weer een ander doet dat door een leuk boek te lezen en weer een ander moet gewoon de lat lager leggen en accepteren dat het niet altijd zo geweldig is, het leven en dat je helemaal niet blij hoeft te zijn, maar gewoon tevreden.
Sommige mensen hebben één goede vriend nodig en dan gaat het hen ineens wél goed en anderen hebben meer baat bij juist wat vaker alleen zijn, of een keertje met vakantie, of een paar nieuwe schoenen.
Het is zo persoonlijk wat zorgt voor voldoening in een mensenleven.
Meet jezelf niet af aan anderen en oordeel niet te snel en geef jezelf het voordeel van de twijfel.
Wees kritisch, maar mild, wees geduldig maar moedig, wees dankbaar en trots.
zaterdag 29 september 2018 om 14:07
@To: niet alle reacties gelezen, dus waarschijnlijk val ik in herhaling.
Op zich heeft het leven geen nut of doel, we modderen allemaal wat aan geleid door onze verlangens; maar ons bestaan is in feite compleet zinloos.
Hoe vaak je mensen ook hoort praten over zingeving, luister er niet naar, zij praten zichzelf moed in.
Heel concreet is dit leven een wachten op de dood en het enige dat je echt kunt doen is trachten om deze rit voor jou en je medemens zo aangenaam mogelijk te maken.
Zorg voor jezelf en zorg voor je omgeving, dan lever je al een bijdrage aan deze gemeenschap. Staar je niet blind aan de zaken die buiten jouw bereik liggen, jij mag er zijn net als elk ander, want uiteindelijk leiden we allemaal ons nutteloze leventje en is ons grootste plezier een zacht kakske aan het begin van de dag.
Op zich heeft het leven geen nut of doel, we modderen allemaal wat aan geleid door onze verlangens; maar ons bestaan is in feite compleet zinloos.
Hoe vaak je mensen ook hoort praten over zingeving, luister er niet naar, zij praten zichzelf moed in.
Heel concreet is dit leven een wachten op de dood en het enige dat je echt kunt doen is trachten om deze rit voor jou en je medemens zo aangenaam mogelijk te maken.
Zorg voor jezelf en zorg voor je omgeving, dan lever je al een bijdrage aan deze gemeenschap. Staar je niet blind aan de zaken die buiten jouw bereik liggen, jij mag er zijn net als elk ander, want uiteindelijk leiden we allemaal ons nutteloze leventje en is ons grootste plezier een zacht kakske aan het begin van de dag.
voor jou Thuis.
