Psyche
alle pijlers
Wat geeft het leven nut?
maandag 24 september 2018 om 13:10
Hoi,
ik ben een jonge vrouw, tegen de 30 aan. Al 6 jaar afgekeurd en sinds dit najaar duurzaam afgekeurd wegens psychische handicaps. Ik heb ASS, terugkerende depressies, PTSS.
Momenteel zit ik een depressie, al maanden naar toe aan het glijden, maar viel niet te stoppen zoals elke keer (ik heb per jaar ongeveer 3 ''goede'' maanden).
Ik ben aan het wachten op hulp, de gespecialiseerde GGZ waar ik zat, kon me niet de ondersteuning bieden die ik nodig heb omdat hun vakgebied bij andere diagnoses ligt. Ik sta op de wachtlijst bij een gespecialiseerd autsime-centrum. Dit gaat nog 1 jaar duren.
Afgelopen jaar heb ik in sneltreinvaart dromen/wensen echt op moeten geven:
- studeren (ik deed ooit hbo tot eerste langdurige opname) zit er niet meer in, alle mogelijkheden die er zijn, kan ik niet.
- werken. Ik doe 4 uur per week vrijwilligerswerk op vrijblijvende basis, 4 uur is het streven maar als ik 2 uur maak zonder meltdown ben ik al heel blij. Bedrijf waar ik werk gelukkig ook. Meer zit er niet, zeker niet betaald etc. Ik heb traject met jobcoach gehad van 18 maanden en dat was de algemene conclusie van UWV uiteindelijk waarna de duurzame afkeuring volgde.
- kinderwens. Dat is echt geen optie, maar is wel iets wat ik op aan het geven ben.
Mijn man werkt fulltime, heeft laatst contract voor onbepaalde tijd binnengehaald. Financieel zit het allemaal prima. We wonen heerlijk.
Ik zorg voor het huishouden, ik ben toch thuis. En dat vind ik ook wel prima, ik leef graag schoon, dus het huis is altijd opgeruimd/schoon/netjes.
Maar is dit mijn leven?
Depressie in, depressie uit. Meltdown in, meltdown uit.
Ik zorg voor rust/regelmaat/reinheid.
Dat het voor mijn man fijn is om thuis te komen (dus dat hij weinig meekrijgt van hoe ik me voel en gewoon het fijn heeft). We gaan regelmatig op vakantie, weekendjes weg, midweekjes etc.
Familie woont dichtbij en komen we veel.
Maar hoe maak ik mijn leven nuttig, nu alle dingen die ik altijd als nuttig en logisch had beschouwd er niet zijn en niet komen?
Heel veel is niet mogelijk door mijn beperkingen. Ik kan niet meer vrijwilligerswerk gaan doen, dan ik nu doe. Ik kan heel veel niet.
Wat geeft het leven nut? Is eigenlijk de vraag.
ik ben een jonge vrouw, tegen de 30 aan. Al 6 jaar afgekeurd en sinds dit najaar duurzaam afgekeurd wegens psychische handicaps. Ik heb ASS, terugkerende depressies, PTSS.
Momenteel zit ik een depressie, al maanden naar toe aan het glijden, maar viel niet te stoppen zoals elke keer (ik heb per jaar ongeveer 3 ''goede'' maanden).
Ik ben aan het wachten op hulp, de gespecialiseerde GGZ waar ik zat, kon me niet de ondersteuning bieden die ik nodig heb omdat hun vakgebied bij andere diagnoses ligt. Ik sta op de wachtlijst bij een gespecialiseerd autsime-centrum. Dit gaat nog 1 jaar duren.
Afgelopen jaar heb ik in sneltreinvaart dromen/wensen echt op moeten geven:
- studeren (ik deed ooit hbo tot eerste langdurige opname) zit er niet meer in, alle mogelijkheden die er zijn, kan ik niet.
- werken. Ik doe 4 uur per week vrijwilligerswerk op vrijblijvende basis, 4 uur is het streven maar als ik 2 uur maak zonder meltdown ben ik al heel blij. Bedrijf waar ik werk gelukkig ook. Meer zit er niet, zeker niet betaald etc. Ik heb traject met jobcoach gehad van 18 maanden en dat was de algemene conclusie van UWV uiteindelijk waarna de duurzame afkeuring volgde.
- kinderwens. Dat is echt geen optie, maar is wel iets wat ik op aan het geven ben.
Mijn man werkt fulltime, heeft laatst contract voor onbepaalde tijd binnengehaald. Financieel zit het allemaal prima. We wonen heerlijk.
Ik zorg voor het huishouden, ik ben toch thuis. En dat vind ik ook wel prima, ik leef graag schoon, dus het huis is altijd opgeruimd/schoon/netjes.
Maar is dit mijn leven?
Depressie in, depressie uit. Meltdown in, meltdown uit.
Ik zorg voor rust/regelmaat/reinheid.
Dat het voor mijn man fijn is om thuis te komen (dus dat hij weinig meekrijgt van hoe ik me voel en gewoon het fijn heeft). We gaan regelmatig op vakantie, weekendjes weg, midweekjes etc.
Familie woont dichtbij en komen we veel.
Maar hoe maak ik mijn leven nuttig, nu alle dingen die ik altijd als nuttig en logisch had beschouwd er niet zijn en niet komen?
Heel veel is niet mogelijk door mijn beperkingen. Ik kan niet meer vrijwilligerswerk gaan doen, dan ik nu doe. Ik kan heel veel niet.
Wat geeft het leven nut? Is eigenlijk de vraag.
woensdag 14 november 2018 om 14:31
Ik hoorde een keer iemand antwoorden op de vraag ' wat voor werk doe je'? ik werk aan mezelf. Vond ik wel een goeie!iones schreef: ↑24-09-2018 16:44En toch, je werk is wat je bent.
En ik kan het weten, want ik had geen werk. De eerste vraag bij een kennismaking die men stelt is je naam, en de tweede vraag is "wat doe je?"
Als je dan moet zeggen dat je geen werk hebt, voelt dat echt niet goed.
Maar het is niet dat ik geen structuur heb hoor. Ik heb mijn paarden en honden en zo waar ik voor zorg. Waar ik elke dag op tijd voor uit bed moet. En ik vul mijn dagen heus wel. Ik heb dat vervelende huishouden nog en daarna vind ik het leuk om te tennissen, en ik lees graag. Binnenkort hoop ik het paardrijden weer op te pakken. Er is genoeg om voor te leven.
woensdag 14 november 2018 om 20:46
Er zijn ergere dingen om ergens verslaafd aan te zijn.Thuis-in-eigen-huis schreef: ↑14-11-2018 11:30Ik loop nog steeds 3x in de week hard.
Heerlijk. Het is een verslaving geworden.
Verder ben ik bijna jarig, maar ik vier het niet, maar is altijd even slikken om te beseffen dat ik ''alweer zo oud word'' en nog niks heb bereikt of bereiken ga.
Dat moment gaat wel weer voorbij.
En langzaam aan het voorbereiden op de zon-vakantie van december, hardloop-spul mee. Ik blijf doortrainen, want dat is goede methode tegen spanning/overprikkeling.
Maar wat had je eigenlijk bereikt willen hebben?
Pas op voor de valkuil je te veel aan andere willen spiegelen. Misschien hebben zij wel wat jou uiteindelijk helemaal niet gelukkig had gemaakt. Misschien maken andere dingen jou gelukkig.
donderdag 15 november 2018 om 08:10
Ik had graag een studie afgerond, liefst degene waarin ik voor het eerst uitviel (en besloten opname van 1 jaar volgde) en daarna in dat vakgebied werken.iones schreef: ↑14-11-2018 20:46Er zijn ergere dingen om ergens verslaafd aan te zijn.
Maar wat had je eigenlijk bereikt willen hebben?
Pas op voor de valkuil je te veel aan andere willen spiegelen. Misschien hebben zij wel wat jou uiteindelijk helemaal niet gelukkig had gemaakt. Misschien maken andere dingen jou gelukkig.
Al weet ik dat het niet realistisch is. Gisteren na 2 uur vrijwilligerswerk naar huis gegaan door overprikkeling. Er was een activiteit en die trok veel mensen en kinderen en dat was veel te heftig voor me. Het is al goed dat ik dan niet van mezelf per se moet blijven tot het eind maar gewoon besluit dat het slimmer is halverwege weg te gaan. Dat is al winst. Dan kan ik vandaag en morgenochtend herstellen en kan morgenmiddag nog even boodschappen doen zeg maar.
Het is soms gewoon prut om zo beperkt te zijn door mijn autisme
en dan erboven die depressies.
Ik heb wel een fijn leven hoor, maar het is heel anders dan ik had verwacht/gehoopt/gewenst/bedacht, terwijl ik al sinds vroege kindertijd met problemen kamp. Ik ben daar alleen zo blind voor als ik dat soort gedachten in mijn hoofd heb ''had ik maar'' en ''ik had dit en dit moeten doen'' ''bereiken'' etc.
Ach ja.
Vandaag weer hardlopen om hoofd leeg te maken.
donderdag 15 november 2018 om 16:51
Zo ken ik iemand die heeft zwaar suiker. Dat had ze al op jonge leeftijd en dat accepteerde ze toen niet. Ze leefde er best wel op los. Laat naar bed gaan, drinken, en daarmee heeft ze het verergerd. Daardoor kan ze ook niet meer gewoon functioneren in een baan. Haar fysiek laat haar heel vaak in de steek en dan kan ze niets.Thuis-in-eigen-huis schreef: ↑15-11-2018 08:10Ik had graag een studie afgerond, liefst degene waarin ik voor het eerst uitviel (en besloten opname van 1 jaar volgde) en daarna in dat vakgebied werken.
Al weet ik dat het niet realistisch is. Gisteren na 2 uur vrijwilligerswerk naar huis gegaan door overprikkeling. Er was een activiteit en die trok veel mensen en kinderen en dat was veel te heftig voor me. Het is al goed dat ik dan niet van mezelf per se moet blijven tot het eind maar gewoon besluit dat het slimmer is halverwege weg te gaan. Dat is al winst. Dan kan ik vandaag en morgenochtend herstellen en kan morgenmiddag nog even boodschappen doen zeg maar.
Het is soms gewoon prut om zo beperkt te zijn door mijn autisme
en dan erboven die depressies.
Ik heb wel een fijn leven hoor, maar het is heel anders dan ik had verwacht/gehoopt/gewenst/bedacht, terwijl ik al sinds vroege kindertijd met problemen kamp. Ik ben daar alleen zo blind voor als ik dat soort gedachten in mijn hoofd heb ''had ik maar'' en ''ik had dit en dit moeten doen'' ''bereiken'' etc.
Ach ja.
Vandaag weer hardlopen om hoofd leeg te maken.
Het feit dat ze daarom niet kan werken, geeft haar ook een soort van minderwaardigheidscomplex. Het gevoel van niet geslaagd zijn. Probeer het los te laten. Soms is er overmacht waardoor je niet in het leven kan staan zoals de meeste andere mensen. Maar dat maakt je toch niets minder?
donderdag 15 november 2018 om 17:29
Misschien. Ik weet het niet.iones schreef: ↑15-11-2018 16:51Zo ken ik iemand die heeft zwaar suiker. Dat had ze al op jonge leeftijd en dat accepteerde ze toen niet. Ze leefde er best wel op los. Laat naar bed gaan, drinken, en daarmee heeft ze het verergerd. Daardoor kan ze ook niet meer gewoon functioneren in een baan. Haar fysiek laat haar heel vaak in de steek en dan kan ze niets.
Het feit dat ze daarom niet kan werken, geeft haar ook een soort van minderwaardigheidscomplex. Het gevoel van niet geslaagd zijn. Probeer het los te laten. Soms is er overmacht waardoor je niet in het leven kan staan zoals de meeste andere mensen. Maar dat maakt je toch niets minder?
Ik leef zo goed als het gaat.
Het voelt vaak dubbel als ik leuke dingen ga doen (vakantie/dierentuin/etc) alsof ik het niet verdien want ik doe niets. Ik kost de maatschappij alleen geld - al betaalt man veel belastinggeld ook.
Terwijl die foto's niet laten zien dat ik na een dag park een meltdown heb, of geregeld meltdowns op vakanties heb. Dat het een uitdaging is en ik de nare gevolgen die erbij horen (voor mij) voor lief moet nemen. Dat ik aanpassingen moet doen (noise canceling headphones/oordopjes/gebruik maken van auti-pas/eerder weg gaan dan ik eigenlijk wil/extra begeleiding meenemen/etc)
We hebben abonnement op dierentuin hier vlakbij, maar ik kan daar niet alleen heen. Terwijl het doordeweeks tuurlijk stuk rustiger is dan in weekend, maar ja; te ver om te fietsen en openbaar vervoer kan ik niet.
Mensen die denken dat je altijd 'vakantie' hebt, omdat ik dus afgekeurd ben en enkel 4 uur vrijwilligerswerk doe per week. Ouders die hopen op kleinkinderen (gelukkig heb ik daar broers/zussen voor). Vooroordelen waartegen ik moet vechten.
Ik heb niet gekozen voor een leven zonder werk/studie/eigen inkomsten/gebrek aan eigenwaarde/seksueel misbruik/misbruik van mijn kwetsbaarheid in sociale omgang.
Ik kies wel ervoor hoe ik ermee omga.
Dus ik laat veel los. Het doet me weinig wat anderen denken, behalve op sommige momenten, dan lukt dat niet en dat is menselijk.
Ik doe mijn best, ik zorg voor mijn man. Ik ben blij met mijn man.
Samen is het fijn. En het is wij tegen de wereld. Zo voelt het wel soms.
Hij begrijpt me beter dan ik ooit kan inschatten. Het is vaak leuk en blijkbaar weegt dat zo zwaar op tegen de vele meltdowns/overprikkeling dat hij niet weggaat.
Ik ben bang dat hij weggaat. Ik zou bij mezelf weggaan. Ik heb weinig te bieden.
donderdag 15 november 2018 om 17:33
Maar wat denk je dan van al die andere mensen aan wie uiterlijk niets te zien is, maar die wel ziek zijn. Ofwel fysiek, ofwel mentaal.
Als je ogenschijnlijk gezond bent, word je ook als zodanig beoordeeld door vreemden. Maar vreemden hebben niet te oordelen omdat ze jou niet kennen. En dat is nu net waar jij bang voor bent. Jij zou geen nut zijn voor de maatschappij.
Maar vertel eens, welk levend wezen heeft er eigenlijk nut voor de maatschappij? We leven gewoon. We zijn gewoon op de wereld geschopt tegen wil en dank en we moeten het er mee doen. Mogen we dan asjeblieft onze gang een beetje gaan, zonder dat we iets bijdragen "aan de wereld"?
Mensen hebben geen nut! Mensen maken alleen maar kapot met hun aanwezigheid. Jij ook, maar niet minder dan ieder ander! Dus maak je niet druk
Als je ogenschijnlijk gezond bent, word je ook als zodanig beoordeeld door vreemden. Maar vreemden hebben niet te oordelen omdat ze jou niet kennen. En dat is nu net waar jij bang voor bent. Jij zou geen nut zijn voor de maatschappij.
Maar vertel eens, welk levend wezen heeft er eigenlijk nut voor de maatschappij? We leven gewoon. We zijn gewoon op de wereld geschopt tegen wil en dank en we moeten het er mee doen. Mogen we dan asjeblieft onze gang een beetje gaan, zonder dat we iets bijdragen "aan de wereld"?
Mensen hebben geen nut! Mensen maken alleen maar kapot met hun aanwezigheid. Jij ook, maar niet minder dan ieder ander! Dus maak je niet druk
donderdag 15 november 2018 om 17:56
Leuk dat je op de stoel van (meerdere!) keuringsarts(en) gaat zitten.
Dit is precies een van de vooroordelen waar ik tegenaan loop, gemiddeld tot hoog IQ en autisme en dan moet je maar prima (leren) functioneren want immers je kan zelfstandig praten.
Bedankt voor het benadrukken dat ik mezelf beperk en ik niet functioneer in de maatschappij terwijl ik ontzettend mijn best doe
donderdag 15 november 2018 om 18:40
Moeten is niet het juiste woord, mis bij jou vooral de wil om er toch nog wat van te willen maken.Thuis-in-eigen-huis schreef: ↑15-11-2018 17:56Leuk dat je op de stoel van (meerdere!) keuringsarts(en) gaat zitten.
Dit is precies een van de vooroordelen waar ik tegenaan loop, gemiddeld tot hoog IQ en autisme en dan moet je maar prima (leren) functioneren want immers je kan zelfstandig praten.
Bedankt voor het benadrukken dat ik mezelf beperk en ik niet functioneer in de maatschappij terwijl ik ontzettend mijn best doe
Ongeacht wat de deskundigen zeggen zijn er tig autisten die ondanks hun beperkingen toch prima meekomen in de maatschappij met hier en daar wat aanpassingen misschien maar dat is ook niet erg.
Vind dat je erg bij de pakken neerzit en jezelf weinig uitdaagt.
Maargoed.
Jouw leven.
donderdag 15 november 2018 om 18:43
Tja, ik heb diverse op-weg-naar-werk trajecten (vanuit UWV/ggz-instelling/gemeente/etc) gevolgd met nul resultaat.Soulsista schreef: ↑15-11-2018 18:40Moeten is niet het juiste woord, mis bij jou vooral de wil om er toch nog wat van te willen maken.
Ongeacht wat de deskundigen zeggen zijn er tig autisten die ondanks hun beperkingen toch prima meekomen in de maatschappij met hier en daar wat aanpassingen misschien maar dat is ook niet erg.
Vind dat je erg bij de pakken neerzit en jezelf weinig uitdaagt.
Maargoed.
Jouw leven.
En leuk dat je alle autisten onder een kam schaart, maar er is veel diversiteit in heftigheid.
Ik doe vrijwilligerswerk en dat is uitdagend en gelijk de grens.
Ik lijk wel gek me hier te verdedigen want dat doe ik al heel mijn leven ongeveer.
En zeker mijn leven en ik heb weinig aan jouw oordeel.
donderdag 15 november 2018 om 19:10
Tja meid.Thuis-in-eigen-huis schreef: ↑15-11-2018 18:43Tja, ik heb diverse op-weg-naar-werk trajecten (vanuit UWV/ggz-instelling/gemeente/etc) gevolgd met nul resultaat.
En leuk dat je alle autisten onder een kam schaart, maar er is veel diversiteit in heftigheid.
Ik doe vrijwilligerswerk en dat is uitdagend en gelijk de grens.
Ik lijk wel gek me hier te verdedigen want dat doe ik al heel mijn leven ongeveer.
En zeker mijn leven en ik heb weinig aan jouw oordeel.
Op het moment dat je stopt met proberen of (andere) mogelijkheden te zien hebt jij je eigen lot al geschreven. En dat is inderdaad deprimerend.
Succes ermee.
donderdag 15 november 2018 om 19:13
Hoezo stoppen met proberen?
Het plan is uren vrijwilligerswerk uit te breiden op termijn.
Bedankt meid.
(en meid ben ik allang niet meer, ben al poosje geen 6 meer)
donderdag 15 november 2018 om 19:19
Mooi.Thuis-in-eigen-huis schreef: ↑15-11-2018 19:13Hoezo stoppen met proberen?
Het plan is uren vrijwilligerswerk uit te breiden op termijn.
Bedankt meid.
Doe je best.
donderdag 15 november 2018 om 20:55
Wie zegt dat ze dat niet geprobeerd heeft? Hoe denk je dat ze haar grenzen heeft leren kennen?????? Denk eens effe na voordat je een dergelijke achterlijke uitspraak doet!
donderdag 15 november 2018 om 21:28
Grenzen dienen verlegd te worden wil je erachter komen waar je daadwerkelijk toe instaat bent. Niet in één keer maar stukje bij beetje..
De volgende keer juist wel blijven als er weer een activiteit is, al is het maar een paar minuten.
Jezelf wegstoppen en vluchten daar bereik je in ieder geval weinig mee.
vrijdag 16 november 2018 om 07:59
Uh, er zijn geregeld activiteiten en ik blijf geregeld langer en dan krijg ik een meltdown en moeten collega's dat opvangen (zorgen dat ik veilig thuiskom) dus dan zit iedereen met de shit en soms gaat het goed maar dan zit ik ook in een goede periode. Ik ben veel minder weerbaar nu ik in een depressie zit en dat weten mijn collega's net zo goed. Je probeert me iets te ''leren'' waar ik al jaren mee bezig ben.Soulsista schreef: ↑15-11-2018 21:28Grenzen dienen verlegd te worden wil je erachter komen waar je daadwerkelijk toe instaat bent. Niet in één keer maar stukje bij beetje..
De volgende keer juist wel blijven als er weer een activiteit is, al is het maar een paar minuten.
Jezelf wegstoppen en vluchten daar bereik je in ieder geval weinig mee.
Ik ken mijn grenzen en ik ben blij dat ik ernaar luister al vergeet het af en toe en dan mag ik de prijs betalen.
Je doet net alsof ik het leuk vind, alsof ik liever thuis zit. Ik kies hier niet voor.
vrijdag 16 november 2018 om 16:33
Hoi Thuis,
Kwam toevallig jouw topic tegen. Ik vind eigenlijk dat je al heel veel goed doet, dingen die sommige anderen niet voor elkaar krijgen, of niet het geluk hebben te mogen ervaren (je houdt een ritme aan, je hebt een partner en mooie woonomgeving, je hebt familie om je heen). Ik weet dat dat het gemis van andere dingen niet wegmaakt, zo bedoel ik het ook niet, maar misschien doe je het nog niet zo slecht als je denkt. Jij hebt je eigen 'werk' ook al is het geen betaalde baan, ik vind niet dat je 'niks' doet. Daarnaast is het vaak ontzettend moeilijk om zelf vorm te geven aan je leven als je niet 'meedoet' zoals anderen dat doen.
Ik weet niet of het wat voor je is, maar als je instagram gebruikt is misschien @mignonnus iets voor je om te volgen. Ook en slimme vrouw die autisme heeft en, hoewel het niet altijd zichtbaar of merkbaar is, ook worstelt met prikkels, een (sociaal) leven los van online, en ook de 'meltdowns' waar zij precies hetzelfde woord voor gebruikt. https://www.instagram.com/mignonnus/
Ik vroeg me ook af of een ander soort vrijwilligerswerk fijn zou zijn? Ik las dat er iets was waar veel mensen op afkwamen, wat te veel prikkels voor jou leverde en dat je iets doet met klanten. Wellicht past een ander soort vrijwilligerswerk beter bij je?
En ik hoop dat de specialistische behandeling je gaat helpen!
Ik weet niet of je knuffels fijn vindt, maar met een virtuele kun je doen wat je wil 
Kwam toevallig jouw topic tegen. Ik vind eigenlijk dat je al heel veel goed doet, dingen die sommige anderen niet voor elkaar krijgen, of niet het geluk hebben te mogen ervaren (je houdt een ritme aan, je hebt een partner en mooie woonomgeving, je hebt familie om je heen). Ik weet dat dat het gemis van andere dingen niet wegmaakt, zo bedoel ik het ook niet, maar misschien doe je het nog niet zo slecht als je denkt. Jij hebt je eigen 'werk' ook al is het geen betaalde baan, ik vind niet dat je 'niks' doet. Daarnaast is het vaak ontzettend moeilijk om zelf vorm te geven aan je leven als je niet 'meedoet' zoals anderen dat doen.
Ik weet niet of het wat voor je is, maar als je instagram gebruikt is misschien @mignonnus iets voor je om te volgen. Ook en slimme vrouw die autisme heeft en, hoewel het niet altijd zichtbaar of merkbaar is, ook worstelt met prikkels, een (sociaal) leven los van online, en ook de 'meltdowns' waar zij precies hetzelfde woord voor gebruikt. https://www.instagram.com/mignonnus/
Ik vroeg me ook af of een ander soort vrijwilligerswerk fijn zou zijn? Ik las dat er iets was waar veel mensen op afkwamen, wat te veel prikkels voor jou leverde en dat je iets doet met klanten. Wellicht past een ander soort vrijwilligerswerk beter bij je?
En ik hoop dat de specialistische behandeling je gaat helpen!
Ik weet niet of je knuffels fijn vindt, maar met een virtuele kun je doen wat je wil
zaterdag 17 november 2018 om 13:12
Dankje voor je bericht tuinhek. Ander vrijwilligerswerk is ook weleens geopperd door UWV maar ik vind dat mijn wereld te klein word als ik nog minder onder de mensen kom (die ik niet ken zeg maar) en dan mijn eigen autisme in de hand werk. Dit is beter voor me. En vaak ook gewoon leuk, ook als ik niet alle uren kan draaien. Het is nuttig!
Ik heb feb. intake bij nieuwe instantie, ben benieuwd.
Donderdag zwaar overprikkeld geweest en vrijdag meltdown (inclusief met deuren slaan en janken) en dan snap ik niet waarom, en dan zijn het kleine dingen die bij elkaar optellen. Zo vermoeiend.
En ik word moe van mijn hoofd. Ik negeer mijn gedachten van ''je kan beter van de flat/brug springen'' en daarmee ontken ik hoe slecht het gaat. En dat werkt nooit goed maakt de depressie sterker en mij zwakker. En dat weet ik na al die jaren echt wel.
Lastige materie altijd.
Weekend. Straks even hardlopen, en we gaan ook nog even uitwaaien op strand. Ik vind strand/zee heerlijk, dus hoop dat ik dan even ontspan.
Ik heb feb. intake bij nieuwe instantie, ben benieuwd.
Donderdag zwaar overprikkeld geweest en vrijdag meltdown (inclusief met deuren slaan en janken) en dan snap ik niet waarom, en dan zijn het kleine dingen die bij elkaar optellen. Zo vermoeiend.
En ik word moe van mijn hoofd. Ik negeer mijn gedachten van ''je kan beter van de flat/brug springen'' en daarmee ontken ik hoe slecht het gaat. En dat werkt nooit goed maakt de depressie sterker en mij zwakker. En dat weet ik na al die jaren echt wel.
Lastige materie altijd.
Weekend. Straks even hardlopen, en we gaan ook nog even uitwaaien op strand. Ik vind strand/zee heerlijk, dus hoop dat ik dan even ontspan.
zaterdag 17 november 2018 om 19:32
Maar soulsista heeft wél melding gemaakt bij vivaforum!
zaterdag 17 november 2018 om 19:41
Ik heb een waarschuwing gekregen van "op de man spelen"'.
