Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw - deel 2
woensdag 2 januari 2019 om 07:49
dinsdag 2 juli 2019 om 23:51
Vanavond diploma uitreiking gehad van oudste, zo n mijlpaal waar bij ik mijn ouders mis.. trots hadden ze meegegaan..
En jongste over met mooie cijfers komend jaar weer een examen kandidaat.
Jammer dat mijn schoonmoeder geen belangstelling op kan brengen.. is helaas altijd met zich zelf bezig. Heb haar telefoon laten gaan vanavond, wist van schoonzus dat ik weer iets moest regelen en had daar vanavond geen zin in. Vanavond was voor onze oudste!
En jongste over met mooie cijfers komend jaar weer een examen kandidaat.
Jammer dat mijn schoonmoeder geen belangstelling op kan brengen.. is helaas altijd met zich zelf bezig. Heb haar telefoon laten gaan vanavond, wist van schoonzus dat ik weer iets moest regelen en had daar vanavond geen zin in. Vanavond was voor onze oudste!
donderdag 4 juli 2019 om 08:51
Dit soort mijlpalen voelen dan echt 'bittersweet' he? Zo mooi dat er toch goede dingen gebeuren en juist daar had je je ouders bij willen hebben.
Jammer van je schoonmoeder maar je hebt er geen controle over. Behalve op hoe jij op haar reageert. Je verandert er niets aan en raakt alleen maar gefrustreerd.
Toch blijf ik mij ook wel verbazen over bepaalde dingen hoor. Jaren geleden, toen ik nog een relatie met een andere man had kwam zijn moeder te overlijden. Hij ging toen naar haar begrafenis maar had haar al jaren niet gezien terwijl ze geen ruzie hadden of zo. En zo ver weg woonde ze nou ook weer niet. Dat vind ik dan zo bijzonder. Maar goed, ik heb/had een heel andere relatie met mijn ouders.
Maar goed, ik dwaal weer af in mijn eigen beleving...
Gefeliciteerd Christiana. Je mag trots op je kinderen zijn. Volgens mij ben jij een heel lieve, zorgzame en betrokken ouder -- en mens.
Jammer van je schoonmoeder maar je hebt er geen controle over. Behalve op hoe jij op haar reageert. Je verandert er niets aan en raakt alleen maar gefrustreerd.
Toch blijf ik mij ook wel verbazen over bepaalde dingen hoor. Jaren geleden, toen ik nog een relatie met een andere man had kwam zijn moeder te overlijden. Hij ging toen naar haar begrafenis maar had haar al jaren niet gezien terwijl ze geen ruzie hadden of zo. En zo ver weg woonde ze nou ook weer niet. Dat vind ik dan zo bijzonder. Maar goed, ik heb/had een heel andere relatie met mijn ouders.
Maar goed, ik dwaal weer af in mijn eigen beleving...
Gefeliciteerd Christiana. Je mag trots op je kinderen zijn. Volgens mij ben jij een heel lieve, zorgzame en betrokken ouder -- en mens.
donderdag 4 juli 2019 om 23:58
Dat is het had zelf een andere band met mijn ouders. Er was wederzijds respect en je stond voor elkaar klaar. Mijn vader was tot het einde toe betrokken met zijn kinderen en kleinkinderen en vroeg altijd hoe het met ons ging. Dan was hij gerust gesteld.Lady_Day schreef: ↑04-07-2019 08:51Dit soort mijlpalen voelen dan echt 'bittersweet' he? Zo mooi dat er toch goede dingen gebeuren en juist daar had je je ouders bij willen hebben.
Jammer van je schoonmoeder maar je hebt er geen controle over. Behalve op hoe jij op haar reageert. Je verandert er niets aan en raakt alleen maar gefrustreerd.
Toch blijf ik mij ook wel verbazen over bepaalde dingen hoor. Jaren geleden, toen ik nog een relatie met een andere man had kwam zijn moeder te overlijden. Hij ging toen naar haar begrafenis maar had haar al jaren niet gezien terwijl ze geen ruzie hadden of zo. En zo ver weg woonde ze nou ook weer niet. Dat vind ik dan zo bijzonder. Maar goed, ik heb/had een heel andere relatie met mijn ouders.
Maar goed, ik dwaal weer af in mijn eigen beleving...
Gefeliciteerd Christiana. Je mag trots op je kinderen zijn. Volgens mij ben jij een heel lieve, zorgzame en betrokken ouder -- en mens.
Mijn schoonmoeder heeft in haar leven ingrijpende beslissingen genomen die grote gevolgen hadden voor mijn man en zijn zus. En nog neemt ze rare beslissingen. Ik kon het altijd redelijk hendelen, maar op dit moment niet. Na jaren van ellende en tegenslag slaagt zoon haalt zijn rijbewijs in 1x en doet dochter het super goed op school.. mijn ouders hadden daar van genoten.. en mis ze daar nu bij.. en schoonmoeder die doet geen enkele moeite..
Meer afstand nemen en negeren dus van mijn kant..
Tja of ik het goed doet als moeder? Ik doe mijn best! Ben zeer betrokken, en sta achter mijn kinderen. Steun waar moet, los problemen voor ze op als het ze zelf niet lukt, en stimuleer. Meestal een knuffel en soms een figuurlijke schop onder hun kont.
Ook streng, en soms veeleisend, en opgeven is geen optie..
Kan over tien jaar zeggen of het goed is geweest.
maandag 15 juli 2019 om 21:36
Met haar verjaardag hebben we wel iets speciaals gedaan, toen hebben we haar uitgestrooid. Dat was erg heftig maar ook wel mooi op één of andere manier. Morgen ga ik eten met mijn vader, maar overdag wel gewoon werken. Met haar verjaardag heb ik vrij genomen, ik vind op één of andere manier dat een verjaardag een persoon veel meer definieert dan een overlijdensdag. En ik wil ook gewoon een beetje afleiding denk ik... Het gaat meestal best goed met me, maar soms ook even heel erg niet. En morgen vind ik toch wel erg confronterend. Jeetje, wat is dat jaar voorbij gevlogen op een bepaalde manier. En het merendeel van je leven pak je toch weer op he? Maar het is anders, een beetje donkerder, en sommige dagen merk je dat meer dan andere. Dit is wel zo'n dag dat ik het meer merk en ik verwacht morgen nog meer... Heb net een korte video van haar gekeken, waarop ze straalde, dat was mooi en confronterend.
"Altijd" is nog steeds veel te lang.
"Altijd" is nog steeds veel te lang.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
maandag 15 juli 2019 om 21:42
5 maanden geleden heb ik hier voor het laatst geschreven.
Mijn man is vorig jaar 21 juli overleden na een ziekbed van ongeveer 4 maanden.
Ik wilde graag vrijwilligerswerk doen in het EMC, maar de maatschappelijk werkster vond dat geen goed idee. Te kort geleden en te confronterend.
In april kreeg ik een betaalde baan via een detacheringsburo in de retail-klantenservice.
Ik hoef niet om financiele reden te werken, maar ik dacht dat het goed was om weer ritme te krijgen. Wat valt dat tegen! Ik ben 61 jaar, dus alles ging al wat minder snel, maar ik kan gewoon niet meer multitasken. Het lijkt of er een prop in mijn hoofd zit.
Als ik me bedenk of ik gelukkig ben geworden met mijn werk is het antwoord nee.
Collega’s zijn okee, maar zullen nooit vragen naar de periode van een jaar geleden. Sommigen weten geloof ik niet eens dat ik weduwe ben. Team van 8.
Ik ben al aan het kijken hoe lang mijn opzegtermijn is bij een detacheringscontract van 6 maanden, dus ik ben er denk ik wel uit.
Komt bij dat ze in het EMC weer vrijwilligers vragen, en dat trekt me nog steeds.
Mijn man is vorig jaar 21 juli overleden na een ziekbed van ongeveer 4 maanden.
Ik wilde graag vrijwilligerswerk doen in het EMC, maar de maatschappelijk werkster vond dat geen goed idee. Te kort geleden en te confronterend.
In april kreeg ik een betaalde baan via een detacheringsburo in de retail-klantenservice.
Ik hoef niet om financiele reden te werken, maar ik dacht dat het goed was om weer ritme te krijgen. Wat valt dat tegen! Ik ben 61 jaar, dus alles ging al wat minder snel, maar ik kan gewoon niet meer multitasken. Het lijkt of er een prop in mijn hoofd zit.
Als ik me bedenk of ik gelukkig ben geworden met mijn werk is het antwoord nee.
Collega’s zijn okee, maar zullen nooit vragen naar de periode van een jaar geleden. Sommigen weten geloof ik niet eens dat ik weduwe ben. Team van 8.
Ik ben al aan het kijken hoe lang mijn opzegtermijn is bij een detacheringscontract van 6 maanden, dus ik ben er denk ik wel uit.
Komt bij dat ze in het EMC weer vrijwilligers vragen, en dat trekt me nog steeds.
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg
maandag 15 juli 2019 om 21:51
Gamayun, ik vond het heel dubbel het eerste jaar. Aan de ene kant ging het heel snel voorbij... als een grote brij van dag en nacht en heel veel tranen en gemis. En aan de andere kant... een jaar... alle dagen heb je dan gehad. Ik keek er op de een of andere manier ook wel naar uit, dan had ik alle dagen zonder mijn vader overleefd. Dan zou het beter gaan.
Dat klopt ook wel. Het gaat nu zeker beter dan een half jaar geleden maar dat ging niet van de een op de andere dag. Ik heb nu dagen dat ik wel okay ben maar nooit meer zo onbezonnen of zo. Ik weet het juiste woord niet maar alles is toch anders.
Marcellav, gewoon ervoor gaan, het EMC. Hoe gaat het verder met jou?
Dat klopt ook wel. Het gaat nu zeker beter dan een half jaar geleden maar dat ging niet van de een op de andere dag. Ik heb nu dagen dat ik wel okay ben maar nooit meer zo onbezonnen of zo. Ik weet het juiste woord niet maar alles is toch anders.
Marcellav, gewoon ervoor gaan, het EMC. Hoe gaat het verder met jou?
maandag 15 juli 2019 om 22:05
Lady Day
Het gaat verder heel goed. Ik kan weer een beetje genieten en lachen.
Afgelopen tijd ben ik begonnen om digitale fotoboeken te laten maken van onze vele vakanties samen.
Is een goede manier om stil te staan bij alle fijne herinneringen met een lach en een traan. Voor mij goed voor de verwerking.
Er wordt vaak gezegd dat het 2e jaar het heftigst kan zijn. Ik laat het maar komen, en ga met de golven mee.
Voor alle schrijvers en lezers hier veel sterkte gewenst.
Het gaat verder heel goed. Ik kan weer een beetje genieten en lachen.
Afgelopen tijd ben ik begonnen om digitale fotoboeken te laten maken van onze vele vakanties samen.
Is een goede manier om stil te staan bij alle fijne herinneringen met een lach en een traan. Voor mij goed voor de verwerking.
Er wordt vaak gezegd dat het 2e jaar het heftigst kan zijn. Ik laat het maar komen, en ga met de golven mee.
Voor alle schrijvers en lezers hier veel sterkte gewenst.
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg
maandag 15 juli 2019 om 22:11
Marcellav, je hebt een duidelijke voorkeur voor het EMC, gewoon nog een keer proberen toch?
Lady_Day, ik heb dat ook wel een beetje, dat ik 'ernaar uit' kijk alle dagen een keer te hebben gehad. Dat klinkt ook niet helemaal goed, want natuurlijk kijk ik er niet naar uit, maar ik kan het niet anders verwoorden. Ik kan het ook niet goed uitleggen, maar het is inderdaad anders. En nu is het even extra kut allemaal...
Goed om te lezen dat het beter en beter gaat.
Lady_Day, ik heb dat ook wel een beetje, dat ik 'ernaar uit' kijk alle dagen een keer te hebben gehad. Dat klinkt ook niet helemaal goed, want natuurlijk kijk ik er niet naar uit, maar ik kan het niet anders verwoorden. Ik kan het ook niet goed uitleggen, maar het is inderdaad anders. En nu is het even extra kut allemaal...
Goed om te lezen dat het beter en beter gaat.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
maandag 15 juli 2019 om 22:32
Ik heb ook wel gehoord dat het tweede jaar heftiger is dan het eerste maar ik ervaar dat niet zo. Ik heb nu nog wel momenten van ongeloof en verdriet maar de scherpe randjes zijn er wel af. Ik word niet meer wakker en dat ik me dan opeens realiseer dat mijn vader er niet meer is en ik mijn hart voel zakken. Ik mis hem gewoon heel erg maar ik lig niet meer dagen lang onder de dekens in bed met de gordijnen dicht.
Als ik er goed over nadenk vind ik het nog wel steeds heel erg vreemd. Hoe snel het gegaan is en hoe iemand die er bijna 50 jaar voor mij was er niet meer is en nooit meer terug komt. Nooit meer... ja, dat blijft heel lastig.
Marcellav, ik zit er ook aan te denken om een mooi fotoboek te maken... de foto's die ik op mijn telefoon heb zijn voornamelijk in het ziekenhuis gemaakt. Mijn vader zag er zo slecht uit... zo wil ik mij hem niet herinneren. Het lijkt me een heel mooi project om van die boeken te maken.
Als ik er goed over nadenk vind ik het nog wel steeds heel erg vreemd. Hoe snel het gegaan is en hoe iemand die er bijna 50 jaar voor mij was er niet meer is en nooit meer terug komt. Nooit meer... ja, dat blijft heel lastig.
Marcellav, ik zit er ook aan te denken om een mooi fotoboek te maken... de foto's die ik op mijn telefoon heb zijn voornamelijk in het ziekenhuis gemaakt. Mijn vader zag er zo slecht uit... zo wil ik mij hem niet herinneren. Het lijkt me een heel mooi project om van die boeken te maken.
maandag 15 juli 2019 om 22:42
Lady Day
Bij ons waren er zo veel foto’s door de jaren heen. Afdrukken, op pc, mobiel, sd kaartjes, ipad. Ook van Ron en mij als kind zelfs.
Ik heb ze allemaal eerst op google foto gezet en daar verbetert en mooie uitsnede gemaakt.
Dan heb ik daar mappen gemaakt voor elk boek, en zo kun je gemakkelijk online ergens een album laten maken.
Mijn idee was dat als ik over 25 jaar dement ben en niet meer weet hoe een ipad werkt, heb ik altijd mijn boeken nog.
Bij ons waren er zo veel foto’s door de jaren heen. Afdrukken, op pc, mobiel, sd kaartjes, ipad. Ook van Ron en mij als kind zelfs.
Ik heb ze allemaal eerst op google foto gezet en daar verbetert en mooie uitsnede gemaakt.
Dan heb ik daar mappen gemaakt voor elk boek, en zo kun je gemakkelijk online ergens een album laten maken.
Mijn idee was dat als ik over 25 jaar dement ben en niet meer weet hoe een ipad werkt, heb ik altijd mijn boeken nog.
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg
maandag 15 juli 2019 om 23:11
Vindt het tweede jaar niet heftiger, wel confronterend met mijlpalen van mijn kinderen die ik heel graag met ze had gedeeld.
En het verlies van beide ouders daalt meer in, wel komen ze nu weer in gezonde doen op mijn netvlies. En niet meer in die laatste aftakelende maanden..
Ook met de fiscus, de laatste stappen aan het zetten, en dan is hun nalatenschap ook geregeld.
En het verlies van beide ouders daalt meer in, wel komen ze nu weer in gezonde doen op mijn netvlies. En niet meer in die laatste aftakelende maanden..
Ook met de fiscus, de laatste stappen aan het zetten, en dan is hun nalatenschap ook geregeld.
maandag 15 juli 2019 om 23:15
Het bedrijf waar ik 25 jaar werkte hield op te bestaan, begon aan een nieuwe baan, terwijl mijn vader net was overleden, het ouderlijk huis leeggeruimd en verkocht werd. En mijn moeder heel slecht was zij overleed vier maanden later.marcellav schreef: ↑15-07-2019 21:425 maanden geleden heb ik hier voor het laatst geschreven.
Mijn man is vorig jaar 21 juli overleden na een ziekbed van ongeveer 4 maanden.
Ik wilde graag vrijwilligerswerk doen in het EMC, maar de maatschappelijk werkster vond dat geen goed idee. Te kort geleden en te confronterend.
In april kreeg ik een betaalde baan via een detacheringsburo in de retail-klantenservice.
Ik hoef niet om financiele reden te werken, maar ik dacht dat het goed was om weer ritme te krijgen. Wat valt dat tegen! Ik ben 61 jaar, dus alles ging al wat minder snel, maar ik kan gewoon niet meer multitasken. Het lijkt of er een prop in mijn hoofd zit.
Als ik me bedenk of ik gelukkig ben geworden met mijn werk is het antwoord nee.
Collega’s zijn okee, maar zullen nooit vragen naar de periode van een jaar geleden. Sommigen weten geloof ik niet eens dat ik weduwe ben. Team van 8.
Ik ben al aan het kijken hoe lang mijn opzegtermijn is bij een detacheringscontract van 6 maanden, dus ik ben er denk ik wel uit.
Komt bij dat ze in het EMC weer vrijwilligers vragen, en dat trekt me nog steeds.
Heb heel veel moeite moeten doen om te focussen, en voor mijn doen duurde het inwerken dan ook langer. Geen klachten Ed gehad. Maar achteraf had ik mezelf meer rust moeten gunnen. Maar ja hoeveel kansen krijg je op een nieuwe baan..
Als ik jou was stoppen bij dat call center en je hart gaan volgen!
maandag 15 juli 2019 om 23:18
Heel herkenbaar. Ik heb het er nog steeds moeilijk mee. Zonder de scherpe kantjes dan wel, maar het gemis blijft intens.Lady_Day schreef: ↑15-07-2019 22:32Ik heb ook wel gehoord dat het tweede jaar heftiger is dan het eerste maar ik ervaar dat niet zo. Ik heb nu nog wel momenten van ongeloof en verdriet maar de scherpe randjes zijn er wel af. Ik word niet meer wakker en dat ik me dan opeens realiseer dat mijn vader er niet meer is en ik mijn hart voel zakken. Ik mis hem gewoon heel erg maar ik lig niet meer dagen lang onder de dekens in bed met de gordijnen dicht.
Als ik er goed over nadenk vind ik het nog wel steeds heel erg vreemd. Hoe snel het gegaan is en hoe iemand die er bijna 50 jaar voor mij was er niet meer is en nooit meer terug komt. Nooit meer... ja, dat blijft heel lastig.
maandag 15 juli 2019 om 23:22
Dit het gemis blijft intens, en bij mijlpalen maar ook een simpele verjaardag is er het gemis, de kleur is er af bij die gelegenheden.redbulletje schreef: ↑15-07-2019 23:18Heel herkenbaar. Ik heb het er nog steeds moeilijk mee. Zonder de scherpe kantjes dan wel, maar het gemis blijft intens.
maandag 15 juli 2019 om 23:37
Hier nu bijna 11 maanden geleden en ik ben het rouwen zo zat.
Ik wil verder maar het rouwen houdt me tegen. Nu ik dit opschrijf klinkt het heel hard, maar ik wil net als Lady onbezorgd verder, hoewel ik weet dat dat niet meer kan.
Het gaat best goed met me maar soms.... ik hoef jullie niets uit te leggen.
Ik wil verder maar het rouwen houdt me tegen. Nu ik dit opschrijf klinkt het heel hard, maar ik wil net als Lady onbezorgd verder, hoewel ik weet dat dat niet meer kan.
Het gaat best goed met me maar soms.... ik hoef jullie niets uit te leggen.
maandag 15 juli 2019 om 23:40
Bij mij is er nu meer ruimte gekomen voor het gemis. Zeker het eerste half jaar was ik nog zo'n beetje in shock. Ik weet dit klinkt dramatisch maar als ik zo terug kijk vind ik het bijna traumatisch wat er gebeurd is. Dit terwijl het de normale gang van zaken is dat een ouder komt te overlijden. Ook heb ik nog net voldoende tijd gehad om afscheid te nemen. De impact is immens geweest. En nog steeds.
Ik moet wel zeggen dat ik voor het eerst in anderhalf jaar weer zin krijg om plannen te maken. Ik heb mijn huis verkocht en heb nog geen puf gehad om iets anders te kopen. Toch ben ik al wel bezig met wat ik zou willen en dan heb ik ook wel zin om straks weer te verhuizen. Alleen het stadium van bieden en (te duur) kopen heb ik geen zin in. Maar heel voorzichtig kan ik weer naar de toekomst kijken. Dat kon ik een jaar geleden echt niet. Ik was al lang blij als ik de dag doorgekomen was.
Ik moet wel zeggen dat ik voor het eerst in anderhalf jaar weer zin krijg om plannen te maken. Ik heb mijn huis verkocht en heb nog geen puf gehad om iets anders te kopen. Toch ben ik al wel bezig met wat ik zou willen en dan heb ik ook wel zin om straks weer te verhuizen. Alleen het stadium van bieden en (te duur) kopen heb ik geen zin in. Maar heel voorzichtig kan ik weer naar de toekomst kijken. Dat kon ik een jaar geleden echt niet. Ik was al lang blij als ik de dag doorgekomen was.
maandag 15 juli 2019 om 23:45
Ik vond een fotoboek maken erg mooi om te doen. Ik heb vlak na de begrafenis een fotoboek gemaakt en het is prachtig geworden. Ik kijk er niet zo vaak in, want ik kan het niet zonder traantje. Maar het hielp wel.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
maandag 15 juli 2019 om 23:46
ModuleX... ja, het rouwen zo zat zijn... heel herkenbaar. Ik snap het nut nu ook niet meer. In het begin zit alles zo hoog, het moet er uit. De tranen die nu nog steeds komen... waarom? Het verandert niets aan de situatie. Het voelt echt verschrikkelijk nutteloos.
Ik kan me wel steeds beter en sneller herpakken. Waar ik eerst echt gebroken van verdriet op bed lag kan ik nu sneller aan iets anders denken. Het gemis is er wel altijd, maar niet meer altijd op de voorgrond.
Nog steeds ben ik er heel veel mee bezig maar ik maak me geen zorgen meer dat ik 'vast' zit of zo. Dat heb ik een tijdje wel gehad. Dat ik dacht dat ik abnormaal was en dat ik hulp moest zoeken want zo rouwen als ik, dat was toch niet de bedoeling. Nu zie ik dat ik niets verkeerds deed. Ik vind het fijn dat ik niet dingen ben gaan doen om er niet aan te denken. Ik heb alles gevoeld, en nog steeds. Mijn vader was en is nog steeds zo belangrijk voor mij.
Ik kan me wel steeds beter en sneller herpakken. Waar ik eerst echt gebroken van verdriet op bed lag kan ik nu sneller aan iets anders denken. Het gemis is er wel altijd, maar niet meer altijd op de voorgrond.
Nog steeds ben ik er heel veel mee bezig maar ik maak me geen zorgen meer dat ik 'vast' zit of zo. Dat heb ik een tijdje wel gehad. Dat ik dacht dat ik abnormaal was en dat ik hulp moest zoeken want zo rouwen als ik, dat was toch niet de bedoeling. Nu zie ik dat ik niets verkeerds deed. Ik vind het fijn dat ik niet dingen ben gaan doen om er niet aan te denken. Ik heb alles gevoeld, en nog steeds. Mijn vader was en is nog steeds zo belangrijk voor mij.
dinsdag 16 juli 2019 om 11:15
Ja Lady day, lotgenoten zijn heel belangrijk bij rouwen. Maakt niet uit of het om een vader, moeder, kind of echtgenoot gaat.
Bij iemand die wat verder van je weg staat kun je gemakkelijker je echte gevoelens kwijt.
In mijn geval ben ik ook lid van een facebookgroep Sterke weduwes, en daar heb ik ook veel steun aan. En ik kan er ook steun geven. We organiseren ook strandwandelingen enz.
En als ik weer eens tegen iets aanloop in mijn leven kan ik dat daar van me af schrijven, of hier. Er is altijd wel iemand die even reageert.
Bij iemand die wat verder van je weg staat kun je gemakkelijker je echte gevoelens kwijt.
In mijn geval ben ik ook lid van een facebookgroep Sterke weduwes, en daar heb ik ook veel steun aan. En ik kan er ook steun geven. We organiseren ook strandwandelingen enz.
En als ik weer eens tegen iets aanloop in mijn leven kan ik dat daar van me af schrijven, of hier. Er is altijd wel iemand die even reageert.
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg
donderdag 18 juli 2019 om 20:11
Klopt, Christiana. Een jaar tegenaan gehikt en binnen een paar dagen verkocht. Ik had het erg moeilijk mee omdat mijn vader er veel aan geklust had maar ja, er moet nog veel meer aan geklust worden en ik trek dat 'gedoe' gewoon niet en bovendien is het aan de rand van de binnenstad en kan ik er mijn rust niet meer vinden.
Het proces was heel erg emotioneel maar nu heb ik er vrede mee. Het is de juiste tijd om te laten gaan en ik heb er een erg mooie prijs voor gekregen. Ik voel me echt lichter. Nu kan ik weer verder.
Het proces was heel erg emotioneel maar nu heb ik er vrede mee. Het is de juiste tijd om te laten gaan en ik heb er een erg mooie prijs voor gekregen. Ik voel me echt lichter. Nu kan ik weer verder.
