Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw - deel 2
woensdag 2 januari 2019 om 07:49
dinsdag 14 mei 2019 om 13:13
Bleeh... ik zit weer in een dip na Moederdag... shitzooi. Ben 2 dagen vrij om vanalles te ondernemen maar blijf t liefst de hele dag in bed hangen. Schiet niet op..
Gelukkig heb ik zondag wel wat lieve berichten van vriendinnen gehad maat t blijft allemaal zo oppervlakkig. Mijn moeder kende me t beste en kon ook t beste naar me luisteren. Dat kan niemand en wil ook niemand. Beetje combi van rouw en een soort van aandacht-tekort enz...
Herkenbaar bij iemand?
Gelukkig heb ik zondag wel wat lieve berichten van vriendinnen gehad maat t blijft allemaal zo oppervlakkig. Mijn moeder kende me t beste en kon ook t beste naar me luisteren. Dat kan niemand en wil ook niemand. Beetje combi van rouw en een soort van aandacht-tekort enz...
Herkenbaar bij iemand?
dinsdag 14 mei 2019 om 13:30
Niemand kan jouw lieve moeder vervangen, Koekie. Ook al krijg je 1000 berichten, je wil natuurlijk het liefste je moeder terug. Ik snap het hoor. Ik vond vaderdag vorig jaar ook maar vreemd.
Wij deden nooit zoveel met moeder/vaderdag. Ik ging sowieso gemiddeld wel 3 a 4x per maand bij mijn ouders langs. Nu mijn vader er niet meer is ga ik ook zeker op moederdag. Mijn moeder zegt wel dat het niet hoeft maar ik weet dat ze het stiekem toch wel leuk vindt.. en ja, niemand weet hoeveel moederdagen we nog hebben samen.
Ik heb al lang de illusie opgegeven dat rouw een keer ophoudt. Het verandert wel maar het is er altijd, in wat voor hoedanigheid ook. Ik sprak vorige week een kennis. Haar moeder is 6 jaar geleden overleden en zij zegt ook dat ze nog steeds rouwt en het nog steeds moeilijk vindt dat haar moeder er niet meer is. Ze kan zich sneller herpakken dan in het begin maar soms is het gewoon zo ontzettend $#%! om zonder je ouder verder te moeten.
Koekie, je hebt dit soort dagen al eerder gehad en ook die heb je overleefd. Deze dagen kom je ook wel door. Ik snap dat dingen ondernemen goed voor de mens is hoor, maar er is ook niks mis met een dagje bed/bank hangen. Niet zo streng zijn voor jezelf
Wij deden nooit zoveel met moeder/vaderdag. Ik ging sowieso gemiddeld wel 3 a 4x per maand bij mijn ouders langs. Nu mijn vader er niet meer is ga ik ook zeker op moederdag. Mijn moeder zegt wel dat het niet hoeft maar ik weet dat ze het stiekem toch wel leuk vindt.. en ja, niemand weet hoeveel moederdagen we nog hebben samen.
Ik heb al lang de illusie opgegeven dat rouw een keer ophoudt. Het verandert wel maar het is er altijd, in wat voor hoedanigheid ook. Ik sprak vorige week een kennis. Haar moeder is 6 jaar geleden overleden en zij zegt ook dat ze nog steeds rouwt en het nog steeds moeilijk vindt dat haar moeder er niet meer is. Ze kan zich sneller herpakken dan in het begin maar soms is het gewoon zo ontzettend $#%! om zonder je ouder verder te moeten.
Koekie, je hebt dit soort dagen al eerder gehad en ook die heb je overleefd. Deze dagen kom je ook wel door. Ik snap dat dingen ondernemen goed voor de mens is hoor, maar er is ook niks mis met een dagje bed/bank hangen. Niet zo streng zijn voor jezelf
dinsdag 14 mei 2019 om 23:18
Moederdag heeft zijn glans verloren...
Was met ons gezin bij mijn schoonmoeder zegt die moeten jullie van het weekend nog ergens naar toe.. ehh nee dus mijn moeder is dood dus daar hoeven we niet naar toe..
Zo n domme vraag ze heeft mijn ouders 27 jaar meegemaakt..
Ben wel met mijn jongste nog even naar het graf van mijn ouders geweest..
Was met ons gezin bij mijn schoonmoeder zegt die moeten jullie van het weekend nog ergens naar toe.. ehh nee dus mijn moeder is dood dus daar hoeven we niet naar toe..
Zo n domme vraag ze heeft mijn ouders 27 jaar meegemaakt..
Ben wel met mijn jongste nog even naar het graf van mijn ouders geweest..
woensdag 15 mei 2019 om 08:41
woensdag 15 mei 2019 om 08:49
dank je lieve LadyDay
Inderdaad, niemand kan mn moeder vervangen en dat maakt het juist zo lastig. Diegene die je het beste kan steunen als t shit met je gaat, juist diegene is er niet.
Ik heb gisteren aan mn vader gezegd dat het weer ff wat minder met me gaat maar die reageert dan gewoon niet daar op. Is een man, doet niet aan gevoelens.
Inderdaad, niemand kan mn moeder vervangen en dat maakt het juist zo lastig. Diegene die je het beste kan steunen als t shit met je gaat, juist diegene is er niet.
Ik heb gisteren aan mn vader gezegd dat het weer ff wat minder met me gaat maar die reageert dan gewoon niet daar op. Is een man, doet niet aan gevoelens.
woensdag 15 mei 2019 om 08:53
Klopt, dit is weer een tijdelijke dip die volgende week vast beter gaat ja. Ik voelde me al weken wat beter en nu kan ik dan weer zooo depressief dralen, zo "terug bij af".Lady_Day schreef: ↑14-05-2019 13:30
Ik heb al lang de illusie opgegeven dat rouw een keer ophoudt. Het verandert wel maar het is er altijd, in wat voor hoedanigheid ook. Ik sprak vorige week een kennis. Haar moeder is 6 jaar geleden overleden en zij zegt ook dat ze nog steeds rouwt en het nog steeds moeilijk vindt dat haar moeder er niet meer is. Ze kan zich sneller herpakken dan in het begin maar soms is het gewoon zo ontzettend $#%! om zonder je ouder verder te moeten.
Koekie, je hebt dit soort dagen al eerder gehad en ook die heb je overleefd. Deze dagen kom je ook wel door. Ik snap dat dingen ondernemen goed voor de mens is hoor, maar er is ook niks mis met een dagje bed/bank hangen. Niet zo streng zijn voor jezelf
En het lukt me dan ook niet om positieve dingen te zien of dingen waar ik dankbaar voor ben. Er zijn bijv mensen die geen goede band met hun ouders hebben of n moeder die niet naar hun omkijkt.. daar zou ik ook blij mee moeten/kunnen zijn.
Het gemis van haar overschaduwt alles. Ik had ook beter geen social media kunnen kijken want daar vliegt de gezelligheid van anderen me om de oren.
woensdag 15 mei 2019 om 09:12
Ik heb ze ook hoor, die dips. Een paar weken geleden nog heel erg. Toen dacht ik echt dat ik weer terug bij af was. Als ik er in zit kan ik ook niet normaal denken of zo. Maar toch klom ik er weer uit. Niet dat ik bovenop de berg sta, maar de laatste week is het weer een beetje te doen.
Je bent niet terug bij af, ook al kan dat zo voelen. Het hoort erbij, het zijn fases. Je komt hier wel weer uit en de kans is groot dat je er ook weer invalt. Maar ik geloof echt dat door dit soort dalen je 'weerbaarheidsspier' getraind wordt. Het is nog niet zo lang geleden he... wel voor de buitenwereld, maar niet voor jou.
En wat je vader betreft, ja... dat is ook herkenbaar. Mijn moeder wil ook niet over gevoelens praten. Ik vertel haar nooit als het niet zo lekker gaat. Zij kan daar namelijk niets mee en ik wil haar daar ook niet mee belasten. Als je er behoefte aan hebt, kom dan gewoon hier. Je mag me ook altijd een PB sturen.
Social Media... sja, ik ben lid van een paar groepen en daarom zit ik nog op FB maar ik word er ook niet goed van. Het is vooral ook zo nep. Ik zag recent een post van een kennis van mij die zwanger was van haar derde kindje met het bericht dat haar man haar verlaten had. Een week later was die post weg en stonden er allemaal foto's van haar en haar man en hoe goed en '#blessed' ze wel niet waren. Het zag er wel gezellig uit inderdaad maar de dingen zijn niet altijd zoals ze gepresenteerd worden.
Je bent niet terug bij af, ook al kan dat zo voelen. Het hoort erbij, het zijn fases. Je komt hier wel weer uit en de kans is groot dat je er ook weer invalt. Maar ik geloof echt dat door dit soort dalen je 'weerbaarheidsspier' getraind wordt. Het is nog niet zo lang geleden he... wel voor de buitenwereld, maar niet voor jou.
En wat je vader betreft, ja... dat is ook herkenbaar. Mijn moeder wil ook niet over gevoelens praten. Ik vertel haar nooit als het niet zo lekker gaat. Zij kan daar namelijk niets mee en ik wil haar daar ook niet mee belasten. Als je er behoefte aan hebt, kom dan gewoon hier. Je mag me ook altijd een PB sturen.
Social Media... sja, ik ben lid van een paar groepen en daarom zit ik nog op FB maar ik word er ook niet goed van. Het is vooral ook zo nep. Ik zag recent een post van een kennis van mij die zwanger was van haar derde kindje met het bericht dat haar man haar verlaten had. Een week later was die post weg en stonden er allemaal foto's van haar en haar man en hoe goed en '#blessed' ze wel niet waren. Het zag er wel gezellig uit inderdaad maar de dingen zijn niet altijd zoals ze gepresenteerd worden.
woensdag 15 mei 2019 om 22:05
Mooi verwoord Lady_day je omschrijft het rouwproces zoals het is..
Door de hersenbeschadigingen die mijn moeder had, konden wij het overlijden van mijn vader niet delen, dat was raar, zorgen of mijlpalen konden haar laatste twee jaar van haar leven ook niet gedeeld worden.. Door de mantelzorg om haar, kwam ik niet aan rouwen toe, nu met de mijlpalen van mijn kinderen mis ik mijn ouders enorm. Tuurlijk is mijn man er, maar met mijn ouders is anders. Hun liefde voor de kleinkinderen was groot dat onvoorwaardelijke mis ik..
En oh wat haat ik die mensen op Social media waar het allemaal zogenaamd fantastisch gaat.. geen relatie is perfect..
Soms denk ik heel vals tijd dat je wat tegenslag krijgt in je leven dan doe je weer normaal tenminste..
Door de hersenbeschadigingen die mijn moeder had, konden wij het overlijden van mijn vader niet delen, dat was raar, zorgen of mijlpalen konden haar laatste twee jaar van haar leven ook niet gedeeld worden.. Door de mantelzorg om haar, kwam ik niet aan rouwen toe, nu met de mijlpalen van mijn kinderen mis ik mijn ouders enorm. Tuurlijk is mijn man er, maar met mijn ouders is anders. Hun liefde voor de kleinkinderen was groot dat onvoorwaardelijke mis ik..
En oh wat haat ik die mensen op Social media waar het allemaal zogenaamd fantastisch gaat.. geen relatie is perfect..
Soms denk ik heel vals tijd dat je wat tegenslag krijgt in je leven dan doe je weer normaal tenminste..
woensdag 15 mei 2019 om 22:08
Sterkte Koekie snap je gevoelens, en ook dat je dat met niemand kunt delen, ook niet van mensen waar je dat eigenlijk wel van verwacht.koekie1980 schreef: ↑15-05-2019 08:49dank je lieve LadyDay
Inderdaad, niemand kan mn moeder vervangen en dat maakt het juist zo lastig. Diegene die je het beste kan steunen als t shit met je gaat, juist diegene is er niet.
Ik heb gisteren aan mn vader gezegd dat het weer ff wat minder met me gaat maar die reageert dan gewoon niet daar op. Is een man, doet niet aan gevoelens.
woensdag 15 mei 2019 om 22:40
Christiana, het maakt niet uit hoe lief je man is, hij kan je ouders nooit vervangen. Ik heb dat ook, een heel lieve vriend en lieve vriendinnen. Zelfs allemaal bij elkaar kunnen ze me nooit volledig troosten. En ja, dat is verdrietig maar tegelijkertijd denk ik 'wow.... wat een mazzel dat ik zo'n goede vader had'.
Ik zie bij vrienden ook wel eens totaal andere ouder-kind relaties. Weinig betrokkenheid, warmte of steun. Wat had/heb ik dan een mazzel!
Vanavond zocht ik een foto op mijn iPhone en zag ik een mapje dat aan gezichtsherkenning deed. Klik ik op een foto van mijn vader, krijg ik een fotocompilatie met hele cheesy muziek er onder. Ik vond het zo raar opeens... zo raar dat hij weg is. Het is geen ontkenning maar nog steeds heb ik momenten van ongeloof.
Maar ja, we moeten verder en stukje bij beetje gaat dat wel. En soms gaat het een dag niet. Of een week niet. Dan maar niet. We doen ons best. Een voor iedereen die het kan gebruiken.
Ik zie bij vrienden ook wel eens totaal andere ouder-kind relaties. Weinig betrokkenheid, warmte of steun. Wat had/heb ik dan een mazzel!
Vanavond zocht ik een foto op mijn iPhone en zag ik een mapje dat aan gezichtsherkenning deed. Klik ik op een foto van mijn vader, krijg ik een fotocompilatie met hele cheesy muziek er onder. Ik vond het zo raar opeens... zo raar dat hij weg is. Het is geen ontkenning maar nog steeds heb ik momenten van ongeloof.
Maar ja, we moeten verder en stukje bij beetje gaat dat wel. En soms gaat het een dag niet. Of een week niet. Dan maar niet. We doen ons best. Een
voor iedereen die het kan gebruiken.
donderdag 16 mei 2019 om 19:58
Ook weer eens een berichtje van mij. Mijn eerste uitvaart sinds de dood van mijn moeder komt er aan. De moeder van een vriendin, dus een vergelijkbare situatie. Ik zie er zo tegen op. Mijn vader komt oppassen. De vijand komt dus in mijn huis terwijl ik weg moet voor zoiets gevoeligs, hij is wel de laatste die ik wil zien die dag. Maar ja, ik heb toch oppas nodig.
Ik denk veel aan mijn moeder deze week. Over het algemeen gaat het wel goed, maar deze week niet. Als ik naar mijn zoon kijk, denk ik steeds: ze moest eens weten hoe hij nu is. Ik voel me soms zo alleen op de wereld. We gaan een huis kopen en is niemand meer die interesse heeft. Niemand bij wie ik even kan klankborden. Mijn vader snapt er helemaal niks van en is alleen maar negatief. Het levert alleen maar frustratie op. Ik moet iets gaan doen met die frustratie, want het borrelt in mij. Soms heb ik een heel kort lontje en word ik heel boos.
Het telefoonnr van mijn moeder is overgenomen door een ander. Iemand anders gebruikt het nu voor whats app. Er staat een andere foto in.
Ik denk veel aan mijn moeder deze week. Over het algemeen gaat het wel goed, maar deze week niet. Als ik naar mijn zoon kijk, denk ik steeds: ze moest eens weten hoe hij nu is. Ik voel me soms zo alleen op de wereld. We gaan een huis kopen en is niemand meer die interesse heeft. Niemand bij wie ik even kan klankborden. Mijn vader snapt er helemaal niks van en is alleen maar negatief. Het levert alleen maar frustratie op. Ik moet iets gaan doen met die frustratie, want het borrelt in mij. Soms heb ik een heel kort lontje en word ik heel boos.
Het telefoonnr van mijn moeder is overgenomen door een ander. Iemand anders gebruikt het nu voor whats app. Er staat een andere foto in.
donderdag 16 mei 2019 om 20:37
Heftig, Tinkel -- alles, die uitvaart, je vader die komt oppassen, het nieuws van je nieuwe huis dat je niet kunt delen, je zoon die opgroeit. Het is ook heel heftig en eigenlijk nog maar kort geleden (behalve voor de buitenwereld dan).
Die frustratie en de daaruit voortkomende boosheid heb ik ook. Ik denk dat het vooral machteloosheid is. Je bent niet verantwoordelijk voor het gedrag van een ander. Maar die gevoelens van frustratie en teleurstelling die kun je niet eeuwig wegduwen. Ik heb verder geen tips, helaas... loop er zelf ook tegen aan. Zelf heb ik geen zin meer om 'professionele hulp' in the schakelen. Ik hoop maar dat het vanzelf weg gaat.
Wat erg van dat telefoonnummer... die van mijn vader zal inmiddels ook wel weer vergeven zijn. Ik durf niet te checken op Whatsapp. Ik heb mijn overleden opa's nummer een keer gebeld en dat was ook in gebruik door iemand anders. Ik werd daar helemaal ziek van. Dus ja, ik kan me goed voorstellen dat dit voor jou superconfronterend is.
Sterkte, Tinkel
Die frustratie en de daaruit voortkomende boosheid heb ik ook. Ik denk dat het vooral machteloosheid is. Je bent niet verantwoordelijk voor het gedrag van een ander. Maar die gevoelens van frustratie en teleurstelling die kun je niet eeuwig wegduwen. Ik heb verder geen tips, helaas... loop er zelf ook tegen aan. Zelf heb ik geen zin meer om 'professionele hulp' in the schakelen. Ik hoop maar dat het vanzelf weg gaat.
Wat erg van dat telefoonnummer... die van mijn vader zal inmiddels ook wel weer vergeven zijn. Ik durf niet te checken op Whatsapp. Ik heb mijn overleden opa's nummer een keer gebeld en dat was ook in gebruik door iemand anders. Ik werd daar helemaal ziek van. Dus ja, ik kan me goed voorstellen dat dit voor jou superconfronterend is.
Sterkte, Tinkel
donderdag 16 mei 2019 om 23:55
Heftig Tinkel, je vader die zo negatief is, het niet kunnen delen van je nieuwe huis, je zoon die opgroeit.Tinkeltje33 schreef: ↑16-05-2019 19:58Ook weer eens een berichtje van mij. Mijn eerste uitvaart sinds de dood van mijn moeder komt er aan. De moeder van een vriendin, dus een vergelijkbare situatie. Ik zie er zo tegen op. Mijn vader komt oppassen. De vijand komt dus in mijn huis terwijl ik weg moet voor zoiets gevoeligs, hij is wel de laatste die ik wil zien die dag. Maar ja, ik heb toch oppas nodig.
Ik denk veel aan mijn moeder deze week. Over het algemeen gaat het wel goed, maar deze week niet. Als ik naar mijn zoon kijk, denk ik steeds: ze moest eens weten hoe hij nu is. Ik voel me soms zo alleen op de wereld. We gaan een huis kopen en is niemand meer die interesse heeft. Niemand bij wie ik even kan klankborden. Mijn vader snapt er helemaal niks van en is alleen maar negatief. Het levert alleen maar frustratie op. Ik moet iets gaan doen met die frustratie, want het borrelt in mij. Soms heb ik een heel kort lontje en word ik heel boos.
Het telefoonnr van mijn moeder is overgenomen door een ander. Iemand anders gebruikt het nu voor whats app. Er staat een andere foto in.
Dat laatste heb ik ook, mijn oudste die onlangs zijn rijbewijs heeft gehaald, die nu examen doet, die volgende week toelating doet op de Hoge School.. verdorie dat wil ik delen met mijn ouders!
En dan mag ik net als jij blij zijn Ladyday zulke lieve ouders gehad te hebben.. mijn man kent zijn vader niet.. Hij was vier toen zijn ouders gingen scheiden en heeft zijn vader nooit meer gezien.. later contact gezocht maar vader wilde niet..
Het was mijn man die voorstelde de kinderen mijn achternaam te geven..
Naar familie die ze kenden, mijn vader is ook altijd goed voor mijn man geweest. Mijn vader had alleen maar dochters en had zelf een zus.. een mooi gebaar.
vrijdag 17 mei 2019 om 07:35
ja klopt.. ik ben 5 dagen vrij geweest en heb wat thuis geklooid, op de bank gehangen, huilen huilen, maar alweer aan t werk en het gaat alweer beter. dus ja die dips duren korter en ik klim er ook weer uit. Maar als ik er middenin zit dan zie ik die uitgang totaal niet. Bizar dat je gedachten en je gezonde verstand zo uit elkaar liggen.Lady_Day schreef: ↑15-05-2019 09:12Ik heb ze ook hoor, die dips. Een paar weken geleden nog heel erg. Toen dacht ik echt dat ik weer terug bij af was. Als ik er in zit kan ik ook niet normaal denken of zo. Maar toch klom ik er weer uit. Niet dat ik bovenop de berg sta, maar de laatste week is het weer een beetje te doen.
Je bent niet terug bij af, ook al kan dat zo voelen. Het hoort erbij, het zijn fases. Je komt hier wel weer uit en de kans is groot dat je er ook weer invalt. Maar ik geloof echt dat door dit soort dalen je 'weerbaarheidsspier' getraind wordt. Het is nog niet zo lang geleden he... wel voor de buitenwereld, niet voor jou he
vrijdag 17 mei 2019 om 07:36
idd heel gemeen maar herkenbare gedachteChristiana schreef: ↑15-05-2019 22:05
En oh wat haat ik die mensen op Social media waar het allemaal zogenaamd fantastisch gaat.. geen relatie is perfect..
Soms denk ik heel vals tijd dat je wat tegenslag krijgt in je leven dan doe je weer normaal tenminste..
vrijdag 17 mei 2019 om 19:37
Christiana schreef: ↑15-05-2019 22:08Sterkte Koekie snap je gevoelens, en ook dat je dat met niemand kunt delen, ook niet van mensen waar je dat eigenlijk wel van verwacht.
bedankthet is zooo irritant dat niemand je goed snapt omdat niemand het meegemaakt heeft. En adviezen geeft van kop op, dankbaar zijn voor wat je wel hebt, laat je niet kisten door 1 zo'n datum.
Allemaal waar maar in zo'n dip is alles wat iedereen zegt gewoon
vrijdag 17 mei 2019 om 21:31
Klopt, Vriendin is 50 en heeft beide ouders nog, onlangs stierf haar oma, moest ik aanhoren dat ze iets voor moest dragen en toch wel veel moest regelen... En dat het allemaal zo zwaar is..koekie1980 schreef: ↑17-05-2019 19:37bedankt
het is zooo irritant dat niemand je goed snapt omdat niemand het meegemaakt heeft. En adviezen geeft van kop op, dankbaar zijn voor wat je wel hebt, laat je niet kisten door 1 zo'n datum.
Allemaal waar maar in zo'n dip is alles wat iedereen zegt gewoon
Tja dat was drie jaar mantelzorgen en beide ouders verliezen en een ouderlijk huis leegruimen en verkopen ook..
Ik heb geen generatie meer voor mij, zij wel gelukkig voor haar..
vrijdag 17 mei 2019 om 21:53
Vaak worden die 'domme opmerkingen' gemaakt uit onwetenheid denk ik. Toen ik een vriend van mij belde dat mijn vader overleden was kreeg ik het antwoord 'beter zo'. Ik snap dat het 'goed' bedoeld was maar zo viel het even niet.
Ik had vandaag weer even een jankdag. Alles ging mis. Ik voelde me echt ontzettend @$%@#! en dan mis ik mijn vader zo verschrikkelijk.
En nog steeds geen teken... niets! We hadden nog wel een dealtje gemaakt!
Ik had vandaag weer even een jankdag. Alles ging mis. Ik voelde me echt ontzettend @$%@#! en dan mis ik mijn vader zo verschrikkelijk.
En nog steeds geen teken... niets! We hadden nog wel een dealtje gemaakt!
zaterdag 18 mei 2019 om 12:35
Moederdag wat was het erg.
Elke keer als ik facebook of twitter opende zag ik teksten: voor moeder id hemel etc. en weer kwamen de tranen.
Ik had ook een enorme last van verlatingsangst die dag. Bang dat ik man zou verliezen en maar huilen en huilen. En eigenlijk ging het best goed de laatste tijd., misschien té goed.
Naar de goedbedoelde opmerkingen luister ik vaak al niet meer, dan kan ik me er ook niet aan storen.
Allemaal weer veel sterkte. Als er niet te veel triggers zijn gaat het best goed met ons, toch....
Elke keer als ik facebook of twitter opende zag ik teksten: voor moeder id hemel etc. en weer kwamen de tranen.
Ik had ook een enorme last van verlatingsangst die dag. Bang dat ik man zou verliezen en maar huilen en huilen. En eigenlijk ging het best goed de laatste tijd., misschien té goed.
Naar de goedbedoelde opmerkingen luister ik vaak al niet meer, dan kan ik me er ook niet aan storen.
Allemaal weer veel sterkte. Als er niet te veel triggers zijn gaat het best goed met ons, toch....
zaterdag 18 mei 2019 om 12:43
Ja hoor als er geen triggers zijn gaat het best goed met ons
Nog even die Vaderdag reclames en folders door.. en dan gaat het weer..
En ja die domme opmerkingen moeten we negeren maar pff soms krijg je er wel veel om je oren..
zaterdag 18 mei 2019 om 12:46
Verkeerde opmerking wil je niet horen, ook al ben je ook opgelucht dat het lijden voorbij is..Lady_Day schreef: ↑17-05-2019 21:53Vaak worden die 'domme opmerkingen' gemaakt uit onwetenheid denk ik. Toen ik een vriend van mij belde dat mijn vader overleden was kreeg ik het antwoord 'beter zo'. Ik snap dat het 'goed' bedoeld was maar zo viel het even niet.
Ik had vandaag weer even een jankdag. Alles ging mis. Ik voelde me echt ontzettend @$%@#! en dan mis ik mijn vader zo verschrikkelijk.
En nog steeds geen teken... niets! We hadden nog wel een dealtje gemaakt!
Wij kregen van mijn vader wel tekens, nu is het even rustig.. al hoop ik dat hij mijn zoon wat bij staat bij zijn examens al klinkt dat misschien stom. Zoon zijn middelbare schooltijd is worstelen zou fijn zijn als dat nu met een diploma afgesloten wordt. En hij verder kan op naar mooie jaren.
maandag 20 mei 2019 om 03:16
Hoi allemaal, ik kom ook weer even om de hoek kijken. Ik blijf jullie verhalen volgen en blijf er veel herkenning in vinden. Veel sterkte allemaal. Wat blijft het toch een moeilijk proces, he.
Inmiddels weet ik dat in de hele rouw geen eenduidige manier is om er mee om te gaan. Alleen dicht bij jezelf blijven, wat dat ook mag betekenen. Laat het verdriet vrij en uit het, als het even kan. Straks gaat het weer beter en ga je weer door. En je moet de rouw grotendeels alleen doen, ook al heb je lieve mensen om je heen. Zo voel ik het.
15 maanden na het verlies van mijn moeder gaat het meestal goed, en soms even niet. Het blijft een wond die maar langzaam heelt. Ik probeer mee te bewegen op de golven, die maar blijven komen. Inclusief de jank momenten, al duren ze niet meer zo lang.
Soms zoek ik het ook bewust op, als ik even alleen ben. Het verdriet en de druk heeft zich dan over tijd langzaam opgebouwd en ik wil een uitweg. Ik ga bijvoorbeeld hard bepaalde (treur)muziek draaien. De emoties en tranen komen dan los en daarna voel ik mij iets beter.
Tja, wat moet ik anders? Na ruim een jaar staat niemand meer op mijn uitgebreide rouwverhalen te wachten. Er zijn alweer andere drama's gaande, ook allemaal heel erg, life goes on. Maar voor mij voelt het als gisteren en mijn hart is nog steeds gebroken.
Christina - Ja hier ook opgroeiende en mogelijk snel uitvliegende teenagers met hun highlights en uitdagingen. Wat had ik dat graag met mijn moeder willen delen. Succes voor de examens van je zoon. Ik ben ook benieuwd naar je tekens. Wil je ze delen? Net als Lady, hoop ik altijd nog op een seintje dat het goed met mijn moeder gaat, dat ze nog ergens doorleeft en dat we ooit weer samen zijn. Zou het? Wie weet...
Inmiddels weet ik dat in de hele rouw geen eenduidige manier is om er mee om te gaan. Alleen dicht bij jezelf blijven, wat dat ook mag betekenen. Laat het verdriet vrij en uit het, als het even kan. Straks gaat het weer beter en ga je weer door. En je moet de rouw grotendeels alleen doen, ook al heb je lieve mensen om je heen. Zo voel ik het.
15 maanden na het verlies van mijn moeder gaat het meestal goed, en soms even niet. Het blijft een wond die maar langzaam heelt. Ik probeer mee te bewegen op de golven, die maar blijven komen. Inclusief de jank momenten, al duren ze niet meer zo lang.
Soms zoek ik het ook bewust op, als ik even alleen ben. Het verdriet en de druk heeft zich dan over tijd langzaam opgebouwd en ik wil een uitweg. Ik ga bijvoorbeeld hard bepaalde (treur)muziek draaien. De emoties en tranen komen dan los en daarna voel ik mij iets beter.
Tja, wat moet ik anders? Na ruim een jaar staat niemand meer op mijn uitgebreide rouwverhalen te wachten. Er zijn alweer andere drama's gaande, ook allemaal heel erg, life goes on. Maar voor mij voelt het als gisteren en mijn hart is nog steeds gebroken.
Christina - Ja hier ook opgroeiende en mogelijk snel uitvliegende teenagers met hun highlights en uitdagingen. Wat had ik dat graag met mijn moeder willen delen. Succes voor de examens van je zoon. Ik ben ook benieuwd naar je tekens. Wil je ze delen? Net als Lady, hoop ik altijd nog op een seintje dat het goed met mijn moeder gaat, dat ze nog ergens doorleeft en dat we ooit weer samen zijn. Zou het? Wie weet...
maandag 20 mei 2019 om 23:07
Zoon vertelde dat hij voor zijn examen steun aan oma had gevraagd, en ik daarvoor juist aan mijn vader had gevraagd..
Je vroeg wat de tekens van mijn vader waren, dan gaat bij mij of mijn zussen ineens het licht uit of juist aan..
Mijn vader was niet gelovig mijn moeder juist wel. Mijn moeder wilde dus bij hun begrafenissen er een dominee bij, mijn moeder ging wekelijks naar de kerk mijn vader nooit. Mijn vader was net gestorven en een paar dagen later hadden wij een afspraak met de dominee bij mijn zus thuis. Het was een donkere februari dag en bij mijn zus waren de lampen aan, de dominee stapt binnen. En meteen sprong de lamp boven de eettafel. Dit gebeurde twee dagen later toen we de offerte kregen van het restaurant die hoog uit viel bij mijn andere zus.. en zo gebeurd het nog wel eens dat bij een gebeurtenis het licht aan en uit gaat.
Je vroeg wat de tekens van mijn vader waren, dan gaat bij mij of mijn zussen ineens het licht uit of juist aan..
Mijn vader was niet gelovig mijn moeder juist wel. Mijn moeder wilde dus bij hun begrafenissen er een dominee bij, mijn moeder ging wekelijks naar de kerk mijn vader nooit. Mijn vader was net gestorven en een paar dagen later hadden wij een afspraak met de dominee bij mijn zus thuis. Het was een donkere februari dag en bij mijn zus waren de lampen aan, de dominee stapt binnen. En meteen sprong de lamp boven de eettafel. Dit gebeurde twee dagen later toen we de offerte kregen van het restaurant die hoog uit viel bij mijn andere zus.. en zo gebeurd het nog wel eens dat bij een gebeurtenis het licht aan en uit gaat.
