Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
woensdag 29 augustus 2018 om 19:15
Dit is de laatste keer dat ik op je reageer Yogonaise.
Tot aan zijn crisis opname heeft mijn man altijd gewerk( 38 jaar lang) heeft zoals ik al eerder noemde na zijn crisis opname twee jaar intensieve therapie gevolgd om over zijn depressie en burnout heen te komen. Daarna is hij weer gaan werken bij een nieuwe werk gever en in een andere functie.
Ik ben kostwinner, en dat ben ik al jaren.
Wat ik wel herken in jouw depressie is dat je alleen met jezelf bezig bent je geen empathisch vermogen hebt. En je niet stil staat wat jouw depressie met je partner je kind en je omgeving doet..
De meeste kans op een depressie heeft de partner van iemand met een depressie.
Vond ik een eye opener.
En je kunt mij veel kwalijk nemen, ik ben een doener en los problemen op!
Jij hebt problemen en verwacht dat ze worden opgelost.
En ja je bent afhankelijk van je man, hij zorgt voor je inkomen, een dak boven je hoofd etc..
Misschien kun je hem daar ook dankbaar voor zijn.
Tot aan zijn crisis opname heeft mijn man altijd gewerk( 38 jaar lang) heeft zoals ik al eerder noemde na zijn crisis opname twee jaar intensieve therapie gevolgd om over zijn depressie en burnout heen te komen. Daarna is hij weer gaan werken bij een nieuwe werk gever en in een andere functie.
Ik ben kostwinner, en dat ben ik al jaren.
Wat ik wel herken in jouw depressie is dat je alleen met jezelf bezig bent je geen empathisch vermogen hebt. En je niet stil staat wat jouw depressie met je partner je kind en je omgeving doet..
De meeste kans op een depressie heeft de partner van iemand met een depressie.
Vond ik een eye opener.
En je kunt mij veel kwalijk nemen, ik ben een doener en los problemen op!
Jij hebt problemen en verwacht dat ze worden opgelost.
En ja je bent afhankelijk van je man, hij zorgt voor je inkomen, een dak boven je hoofd etc..
Misschien kun je hem daar ook dankbaar voor zijn.
woensdag 29 augustus 2018 om 19:39
Dank jullie wel allemaal. Ik vind het makkelijker om mee om te gaan en om te rouwen als ik niet bij mijn gezin van herkomst ben. Dan kan ik haar herdenken zoals ik wil.
Mijn moeder is door de thuiszorg gewassen en aangekleed en ik heb daarbij geholpen. Ik heb haar make-up gedaan en haar nagels gelakt. Mijn moeder was altijd heel erg van de uiterlijke verzorging en het maakte me heel verdrietig hoe verslonst ze was. Allemaal haren in haar gezicht, nagels gescheurd en vuil. Ik zit er nu nog om te huilen. Ze was altijd zo schoon en netjes. Ik kreeg trouwens van veel mensen complimenten dat ze het zo knap vonden dat ik dat gedaan heb. Maar ik ervaarde het helemaal niet als moeilijk. Maar als heel zorgzaam en liefdevol dat ik dat voor haar kon doen.
Ik vond het moment van in slaap brengen ook wel het echte afscheid, maar het moment van overlijden ook wel. Haar worsteling en lijden was eindelijk voorbij.
Mijn moeder is door de thuiszorg gewassen en aangekleed en ik heb daarbij geholpen. Ik heb haar make-up gedaan en haar nagels gelakt. Mijn moeder was altijd heel erg van de uiterlijke verzorging en het maakte me heel verdrietig hoe verslonst ze was. Allemaal haren in haar gezicht, nagels gescheurd en vuil. Ik zit er nu nog om te huilen. Ze was altijd zo schoon en netjes. Ik kreeg trouwens van veel mensen complimenten dat ze het zo knap vonden dat ik dat gedaan heb. Maar ik ervaarde het helemaal niet als moeilijk. Maar als heel zorgzaam en liefdevol dat ik dat voor haar kon doen.
Ik vond het moment van in slaap brengen ook wel het echte afscheid, maar het moment van overlijden ook wel. Haar worsteling en lijden was eindelijk voorbij.
woensdag 29 augustus 2018 om 19:42
Ik heb mijn moeder ook zelf aangekleed en mooi gemaakt. Ze werd ook al stijf dus dat was best lastig. Maar ik vond het helemaal niet eng ofzo. Deed het samen met mijn tante, haar zusje. Het was heel mooi om dat samen te doen. Het wassen deed mijn tante met de thuiszorg samen. Ik heb mama ook in de kist helpen leggen. Meegetild en gezorgd dat haar pruik goed zat enzo.
woensdag 29 augustus 2018 om 20:19
Het klinkt toch wel mooi, dat helpen met de laatste verzorging. Iemand die ik ken doet dat voor zijn beroep en zei dat als het lichaam al stijf is dat het dan niet altijd even charmant gaat. Mijn vader is de dag na overlijden de OK in gegaan om zijn hoornvliezen te doneren dus tegen de tijd dat hij aangekleed werd waren ze 24 uur verder. Ik had dat niet willen zien.
Ik vond het wel spannend toen hij uiteindelijk thuis kwam. Ik was een beetje bang dat zijn ogen er raar uit zouden zien, maar je zag niets. Hij zag er wel iets anders uit dan toen hij nog leefde. Een beetje als een pop. Maar hij lag er wel mooi bij. Als ik nu aan hem denk, denk ik ook niet aan hem zoals hij eruit zag in de kist.
Ik heb wel geholpen om de kist in de auto te leggen. Ik was toen nog in een heel andere stemming. Ik voelde me heel licht en dacht dat het ergste achter de rug was. Maar goed dat ik toen nog niet wist hoe moeilijk ik het ermee zou krijgen. Maar goed, ondanks dat ik nog steeds wel heel slechte momenten heb, ze duren eigenlijk nooit meer een hele dag. Het gaat heel langzaam dus wel de goede kant op.
Ik vond het wel spannend toen hij uiteindelijk thuis kwam. Ik was een beetje bang dat zijn ogen er raar uit zouden zien, maar je zag niets. Hij zag er wel iets anders uit dan toen hij nog leefde. Een beetje als een pop. Maar hij lag er wel mooi bij. Als ik nu aan hem denk, denk ik ook niet aan hem zoals hij eruit zag in de kist.
Ik heb wel geholpen om de kist in de auto te leggen. Ik was toen nog in een heel andere stemming. Ik voelde me heel licht en dacht dat het ergste achter de rug was. Maar goed dat ik toen nog niet wist hoe moeilijk ik het ermee zou krijgen. Maar goed, ondanks dat ik nog steeds wel heel slechte momenten heb, ze duren eigenlijk nooit meer een hele dag. Het gaat heel langzaam dus wel de goede kant op.
woensdag 29 augustus 2018 om 20:32
Ik denk dat je gelijk hebt. Maar zoals hier door meerdere mensen gezegd wordt moet je tegenwoordig alles zelf doen en niets van anderen verwachten. Ik vind dat niet maar zo is de maatschappij tegenwoordig. Ik denk dus niet dat het aan mijn omgeving ligt maar dat iedereen zo is. Wat je eerder al zei.
woensdag 29 augustus 2018 om 20:42
Het maakt mij verder niet uit hoe en wat jouw man werkt of niet. Ik heb wel begrip als mensen niet kunnen werken om wat voor reden dan ook. Ik heb hiervoor ook altijd gewerkt. Geen 38 jaar maar wel 15.Christiana schreef: ↑29-08-2018 19:15Dit is de laatste keer dat ik op je reageer Yogonaise.
Tot aan zijn crisis opname heeft mijn man altijd gewerk( 38 jaar lang) heeft zoals ik al eerder noemde na zijn crisis opname twee jaar intensieve therapie gevolgd om over zijn depressie en burnout heen te komen. Daarna is hij weer gaan werken bij een nieuwe werk gever en in een andere functie.
Ik ben kostwinner, en dat ben ik al jaren.
Wat ik wel herken in jouw depressie is dat je alleen met jezelf bezig bent je geen empathisch vermogen hebt. En je niet stil staat wat jouw depressie met je partner je kind en je omgeving doet..
De meeste kans op een depressie heeft de partner van iemand met een depressie.
Vond ik een eye opener.
En je kunt mij veel kwalijk nemen, ik ben een doener en los problemen op!
Jij hebt problemen en verwacht dat ze worden opgelost.
En ja je bent afhankelijk van je man, hij zorgt voor je inkomen, een dak boven je hoofd etc..
Misschien kun je hem daar ook dankbaar voor zijn.
Je zegt steeds dat ik geen empatisch vermogen hebt maar dat heb je zelf niet. Juist jij zou moeten weten wat depressie met iemand doet. Dus onbegrijpelijk hoe je me kwalijk neemt dat ik niet werk.
Verder vul je van alles in. Juist omdat ik jaren lang alles alleen doe ben ik er nu moe van. En zou ik graag als een team samenwerken ipv alles alleen te moeten doen.
Mijn man zorgt niet voor mijn inkomen. Hij onderhoudt mij niet. Zoals al eerder gezegd is hij op zichzelf gericht. Ik voorzie in mijn eigen onderhoud. Mijn man betaalt niets voor mij. Dus je vult weer van alles in.
Mijn inkomen is te weinig om een huis te kopen. Een huurhuis duurt jaren. Er is geen familie waar ik terecht kan om de tijd uit te zitten dat er een huurhuis vrij komt.
Je vult ten onrechte van alles in.
anoniem_155509 wijzigde dit bericht op 29-08-2018 21:44
4.48% gewijzigd
woensdag 29 augustus 2018 om 20:48
Ik heb ook niet geholpen met aankleden. De dames van de thuiszorg waren daar heel bedreven in en het zag er vooral uit als een hoop geheis. Mijn moeder was ook heel zwaar. Ze vroeg of ik mee wilde helpen, maar dat vond ik niet nodig. Ik heb haar ingesmeerd met olie en haar make-up gedaan. Meer uiterlijke verzorging. Haar parfum op gedaan. Het flesje staat nu bij mij thuis. Ik draag het zelf niet, want ik vind de geur niet lekker.
Mijn broer was er ‘s ochtends en woont ver weg. Hij was bijna thuis toen we hem belden. Zo’n 2-3 uur na haar overlijden kwam hij. Het grootste compliment kwam van hem: ze ruikt naar haar.
Mijn broer was er ‘s ochtends en woont ver weg. Hij was bijna thuis toen we hem belden. Zo’n 2-3 uur na haar overlijden kwam hij. Het grootste compliment kwam van hem: ze ruikt naar haar.
woensdag 29 augustus 2018 om 21:17
Lieve dappere mensen,
Even een kort berichtje om te laten weten dat dit topic me helpt, ook al heb ik (tot nu toe) alleen de eerste en laatste paar pagina's gelezen. Mijn beste vriendin is 5 weken geleden overleden, ze was al jaren ziek. Na al die jaren van meeleven, zorgen voor en toch ondanks alles ook een hoop lol hebben met elkaar is ze er nu niet meer. Aan de ene kant geeft dat rust en aan de andere kant begint het missen nu pas. En dat doet zo'n pijn dat ik soms niet weet waar ik het zoeken moet.
Ik gun niemand een verlies, maar wat is het fijn om hier te lezen dat ik niet de enige ben. Het maakt dat het wat minder eenzaam voelt, dank jullie wel!
Even een kort berichtje om te laten weten dat dit topic me helpt, ook al heb ik (tot nu toe) alleen de eerste en laatste paar pagina's gelezen. Mijn beste vriendin is 5 weken geleden overleden, ze was al jaren ziek. Na al die jaren van meeleven, zorgen voor en toch ondanks alles ook een hoop lol hebben met elkaar is ze er nu niet meer. Aan de ene kant geeft dat rust en aan de andere kant begint het missen nu pas. En dat doet zo'n pijn dat ik soms niet weet waar ik het zoeken moet.
Ik gun niemand een verlies, maar wat is het fijn om hier te lezen dat ik niet de enige ben. Het maakt dat het wat minder eenzaam voelt, dank jullie wel!
woensdag 29 augustus 2018 om 21:20
+1Tinkeltje33 schreef: ↑29-08-2018 20:49Ik vind dit herinneringen ophalen echt heel fijn.Ik ben blij dat dat hier kan.
woensdag 29 augustus 2018 om 21:21
Dat is mooiTinkeltje33 schreef: ↑29-08-2018 20:48Ik heb ook niet geholpen met aankleden. De dames van de thuiszorg waren daar heel bedreven in en het zag er vooral uit als een hoop geheis. Mijn moeder was ook heel zwaar. Ze vroeg of ik mee wilde helpen, maar dat vond ik niet nodig. Ik heb haar ingesmeerd met olie en haar make-up gedaan. Meer uiterlijke verzorging. Haar parfum op gedaan. Het flesje staat nu bij mij thuis. Ik draag het zelf niet, want ik vind de geur niet lekker.
Mijn broer was er ‘s ochtends en woont ver weg. Hij was bijna thuis toen we hem belden. Zo’n 2-3 uur na haar overlijden kwam hij. Het grootste compliment kwam van hem: ze ruikt naar haar.
woensdag 29 augustus 2018 om 21:27
Zeg me dat het niet waar is.
Zó ontzettend mooi en gevoelig! En ook zoals je het kunt ervaren wanneer je een geliefde verliest. Ongeloof, ontzetting...
woensdag 29 augustus 2018 om 21:39
woensdag 29 augustus 2018 om 21:40
Wat fijn dat hij zijn hoornvliezen nog heeft gedoneerd Lady.Lady_Day schreef: ↑29-08-2018 20:19Het klinkt toch wel mooi, dat helpen met de laatste verzorging. Iemand die ik ken doet dat voor zijn beroep en zei dat als het lichaam al stijf is dat het dan niet altijd even charmant gaat. Mijn vader is de dag na overlijden de OK in gegaan om zijn hoornvliezen te doneren dus tegen de tijd dat hij aangekleed werd waren ze 24 uur verder. Ik had dat niet willen zien.
Mijn moeder wilde ook zo graag alles doneren toen ze dood ging. Helaas was haar lichaam verteert door kanker en hoorde ze voor de euthanasie dat ze alleen naar hoornvliezen zou kunnen doneren. Toen hoefde het van haar niet meer zo erg. Wij hebben het dus niet laten doen.
En Ren Lenny Ren, ik denk dat ik dat was. Gelukkig wordt het weer herfst en kunnen we ze veel voelen
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
woensdag 29 augustus 2018 om 21:44
woensdag 29 augustus 2018 om 21:47
Heftig en voor velen hier herkenbaardeegie schreef: ↑29-08-2018 21:17Lieve dappere mensen,
Even een kort berichtje om te laten weten dat dit topic me helpt, ook al heb ik (tot nu toe) alleen de eerste en laatste paar pagina's gelezen. Mijn beste vriendin is 5 weken geleden overleden, ze was al jaren ziek. Na al die jaren van meeleven, zorgen voor en toch ondanks alles ook een hoop lol hebben met elkaar is ze er nu niet meer. Aan de ene kant geeft dat rust en aan de andere kant begint het missen nu pas. En dat doet zo'n pijn dat ik soms niet weet waar ik het zoeken moet.
Ik gun niemand een verlies, maar wat is het fijn om hier te lezen dat ik niet de enige ben. Het maakt dat het wat minder eenzaam voelt, dank jullie wel!
woensdag 29 augustus 2018 om 21:49
Lambchop, ja, jij was het die het over 'Ren Lenny Ren' had -- dank daarvoor. Ik kende het nummer niet maar het gaat nu heel vaak door mijn hoofd. En inderdaad, snel weer meer wind op de wangen en door de haren
Mijn vader wilde ook graag meer doneren maar als je kanker hebt is dat niet mogelijk. Alleen de hoornvliezen kunnen ze dan nog gebruiken.
Ook een dikke knuffel voor jou!
Mijn vader wilde ook graag meer doneren maar als je kanker hebt is dat niet mogelijk. Alleen de hoornvliezen kunnen ze dan nog gebruiken.
Ook een dikke knuffel voor jou!
woensdag 29 augustus 2018 om 21:54
Toen mijn vader nog gezond was zei hij ook wel 'ns dat hij wel wilde doneren, gelukkig was daar geen sprake meer van toen hij eenmaal ziek was. Hij wilde thuis sterven en opgebaard liggen. Geen onnodige medische handelingen. Zou dat erg traumatisch hebben ervaren.
Muziek van de begrafenis zou ik niet herkennen. Het meeste is uitgezocht door mijn ouders die allerlei voor mij compleet onbekende (kut)muziek draaien van classic FM. Ik had 'afscheid nemen bestaat niet' gekozen en 'time to say goodbye'. Maar die heb ik na de begrafenis nooit meer bewust gedraaid.
Muziek van de begrafenis zou ik niet herkennen. Het meeste is uitgezocht door mijn ouders die allerlei voor mij compleet onbekende (kut)muziek draaien van classic FM. Ik had 'afscheid nemen bestaat niet' gekozen en 'time to say goodbye'. Maar die heb ik na de begrafenis nooit meer bewust gedraaid.
woensdag 29 augustus 2018 om 22:07
Mijn ouders hadden weinig aangegeven hoe ze de begrafenis wilde, wij dochters hebben dus zelf invulling gegeven, eigen teksten zelf muziek uitgekozen en zelf met de kleinkinderen de kist gedragen, plaats uitgezocht idem als de grafsteen als het grafmonument.. Wij kijken terug op twee mooie plechtigheden.redbulletje schreef: ↑29-08-2018 21:54Toen mijn vader nog gezond was zei hij ook wel 'ns dat hij wel wilde doneren, gelukkig was daar geen sprake meer van toen hij eenmaal ziek was. Hij wilde thuis sterven en opgebaard liggen. Geen onnodige medische handelingen. Zou dat erg traumatisch hebben ervaren.
Muziek van de begrafenis zou ik niet herkennen. Het meeste is uitgezocht door mijn ouders die allerlei voor mij compleet onbekende (kut)muziek draaien van classic FM. Ik had 'afscheid nemen bestaat niet' gekozen en 'time to say goodbye'. Maar die heb ik na de begrafenis nooit meer bewust gedraaid.
De muziek van mijn vader al wel beluisterd van mijn moeder nog niet, te vers.
christiana wijzigde dit bericht op 29-08-2018 22:10
3.99% gewijzigd
woensdag 29 augustus 2018 om 22:09
Noem mij maar gek, iedereen mopperen vandaag over de regen. En ik dacht alleen maar, zoals ik hier wel vaker zeg: kusjes vanuit de hemel... Van mijn moeder, van die ene vriend die vermist is (waarschijnlijk overleden) en weet ik van wie nog meer.Lady_Day schreef: ↑29-08-2018 21:49Lambchop, ja, jij was het die het over 'Ren Lenny Ren' had -- dank daarvoor. Ik kende het nummer niet maar het gaat nu heel vaak door mijn hoofd. En inderdaad, snel weer meer wind op de wangen en door de haren
Mijn vader wilde ook graag meer doneren maar als je kanker hebt is dat niet mogelijk. Alleen de hoornvliezen kunnen ze dan nog gebruiken.
Ook een dikke knuffel voor jou!
Gelukkig hielden ze vandaag genoeg van me om me wel nat te maken maar niet door en door nat
Dat nat toe op je onderbroek kon ik vandaag nog even niet hebben
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
woensdag 29 augustus 2018 om 22:38
yogonaise schreef: ↑29-08-2018 20:42Het maakt mij verder niet uit hoe en wat jouw man werkt of niet. Ik heb wel begrip als mensen niet kunnen werken om wat voor reden dan ook. Ik heb hiervoor ook altijd gewerkt. Geen 38 jaar maar wel 15.
Je zegt steeds dat ik geen empatisch vermogen hebt maar dat heb je zelf niet. Juist jij zou moeten weten wat depressie met iemand doet. Dus onbegrijpelijk hoe je me kwalijk neemt dat ik niet werk.
Verder vul je van alles in. Juist omdat ik jaren lang alles alleen doe ben ik er nu moe van. En zou ik graag als een team samenwerken ipv alles alleen te moeten doen.
Mijn man zorgt niet voor mijn inkomen. Hij onderhoudt mij niet. Zoals al eerder gezegd is hij op zichzelf gericht. Ik voorzie in mijn eigen onderhoud. Mijn man betaalt niets voor mij. Dus je vult weer van alles in.
Mijn inkomen is te weinig om een huis te kopen. Een huurhuis duurt jaren. Er is geen familie waar ik terecht kan om de tijd uit te zitten dat er een huurhuis vrij komt.
Je vult ten onrechte van alles in.
Jeetje ben je er nu nog mee bezig yogo? Voor mij heb je dit forum echt verpest vandaar heb ik ook al echt een tijd niet gereageerd. Ik kan je echt niet uitstaan, heb je een plaat voor je hoofd ofzo? Word is wakker. Een goed leven begint bij jezelf. Iedereen hier probeerd zijn eigen slingers op te hangen! Met of zonder hulp nogmaals ROUWEN DOE JE HELEMAAL EENZAAM EN ALLEEN. Ik heb geen fuck aan de mensen gehad om me heen hoor. En ja ik heb ook een depressie gehad waar ik alles maar ook alles aan gedaan heb om daar vanaf te komen. Je plaatst jezelf in een hokje waar je niet uit wilt komen.
En nog even over de opas en omas ik heb allebei mn opas niet gekent en 1 oma niet tot nauwlijks contact ik weet niet beter dus heb er niets aan gemist dus dat zal je zoontje ook vast niet hebben, je maakt t zelf erger dan t is.
woensdag 29 augustus 2018 om 22:49
Toch vreemd dan dat bv iones zegt dat het aan mijn omgeving ligt hoe ik me voel.infinity37 schreef: ↑29-08-2018 22:38Jeetje ben je er nu nog mee bezig yogo? Voor mij heb je dit forum echt verpest vandaar heb ik ook al echt een tijd niet gereageerd. Ik kan je echt niet uitstaan, heb je een plaat voor je hoofd ofzo? Word is wakker. Een goed leven begint bij jezelf. Iedereen hier probeerd zijn eigen slingers op te hangen! Met of zonder hulp nogmaals ROUWEN DOE JE HELEMAAL EENZAAM EN ALLEEN. Ik heb geen fuck aan de mensen gehad om me heen hoor. En ja ik heb ook een depressie gehad waar ik alles maar ook alles aan gedaan heb om daar vanaf te komen. Je plaatst jezelf in een hokje waar je niet uit wilt komen.
En nog even over de opas en omas ik heb allebei mn opas niet gekent en 1 oma niet tot nauwlijks contact ik weet niet beter dus heb er niets aan gemist dus dat zal je zoontje ook vast niet hebben, je maakt t zelf erger dan t is.
Daarnaast doe ik alles toch al zelf dus ik snap je niet.
Vroeger was anders dan nu. Tegenwoordig staan er veelvuldig opas en omas op schoolplein. En zijn er zelfs speciale dagen op school waarbij opa en oma in de klas komen kijken.
woensdag 29 augustus 2018 om 22:54
Leuk hoe je het zo beschrijft een lach op mijn gezicht. Ik vind dit weer nu ook lekker grijs en nat, mijn stemming!Lambchop schreef: ↑29-08-2018 22:09Noem mij maar gek, iedereen mopperen vandaag over de regen. En ik dacht alleen maar, zoals ik hier wel vaker zeg: kusjes vanuit de hemel... Van mijn moeder, van die ene vriend die vermist is (waarschijnlijk overleden) en weet ik van wie nog meer.
Gelukkig hielden ze vandaag genoeg van me om me wel nat te maken maar niet door en door nat
Dat nat toe op je onderbroek kon ik vandaag nog even niet hebben
woensdag 29 augustus 2018 om 22:55
Fijn dat je dan in iedergeval van iemand herkenning krijgt daarbij hoor je alleen wat je horen wilt. (Lees je alleen wat je lezen wilt) want ik heb hier al heel wat goede raad naar jou toe gelezen maar je wilt t niet aannemen dus ik vraag me af wat je hier dan wilt bereiken?yogonaise schreef: ↑29-08-2018 22:49Toch vreemd dan dat bv iones zegt dat het aan mijn omgeving ligt hoe ik me voel.
Daarnaast doe ik alles toch al zelf dus ik snap je niet.
Vroeger was anders dan nu. Tegenwoordig staan er veelvuldig opas en omas op schoolplein. En zijn er zelfs speciale dagen op school waarbij opa en oma in de klas komen kijken.
En vroeger? Zo oud ben ik niet, en echt yogo als ik al jou stukjes lees heb ik al zoveel meer op mijn bord gehad dan jou. En "vroeger" werden mijn vriendjes en vriendinnetjes ook al opgehaald door opa en oma, en hadden we ook kijkdag waar ook de opa's en oma's kwamen kijken.
