Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
dinsdag 28 augustus 2018 om 13:58
Er komt inderdaad een soort berusting op den duur.
Ik zal nooit helemaal accepteren dat ik mijn kind ben verloren, dat klinkt namelijk bijna alsof ik het wel okay vind. En dat vind ik niet. Maar ik heb er wel mee leren leven, ben erin berust inderdaad.
En zo nu en dan steekt het verdriet ineens weer de kop op, vaak met reden (geboortedag, sterfdag, moederdag), en soms zomaar uit het niets.
Meestal ga ik dan met de hond een rondje lopen in het bos tegenover ons huis, jank ik de ogen uit m'n kop (de Schotse Hooglanders daar kijken er niet eens meer van op denk ik als ik er weer eens loop te brullen
) en kom ik daarna weer redelijk zen thuis.
Terugkomend op een eerder bericht van Lady_Day, ik heb in dit proces denk ik wel degelijk meerwaarde aan het feit dat ik op een prettige plek woon. Is ook een van de redenen dat wij zijn verhuisd, ik wilde heel graag (naast een aantal andere praktische voordelen) ergens wonen waarvandaan ik heel snel en gemakkelijk de rust kon opzoeken. Naast de locatie is het ook ontzettend fijn om ergens te wonen waar er geen praktische zorgen zijn. Ons huis is net gerenoveerd, alles is naar onze zin en comfortabel. Het is best veel waard om in elk geval geen zorgen te hoeven hebben m.b.t. de plek waar je woont, ik kan daar echt mijn rust vinden gelukkig.
Ik zal nooit helemaal accepteren dat ik mijn kind ben verloren, dat klinkt namelijk bijna alsof ik het wel okay vind. En dat vind ik niet. Maar ik heb er wel mee leren leven, ben erin berust inderdaad.
En zo nu en dan steekt het verdriet ineens weer de kop op, vaak met reden (geboortedag, sterfdag, moederdag), en soms zomaar uit het niets.
Meestal ga ik dan met de hond een rondje lopen in het bos tegenover ons huis, jank ik de ogen uit m'n kop (de Schotse Hooglanders daar kijken er niet eens meer van op denk ik als ik er weer eens loop te brullen
) en kom ik daarna weer redelijk zen thuis.Terugkomend op een eerder bericht van Lady_Day, ik heb in dit proces denk ik wel degelijk meerwaarde aan het feit dat ik op een prettige plek woon. Is ook een van de redenen dat wij zijn verhuisd, ik wilde heel graag (naast een aantal andere praktische voordelen) ergens wonen waarvandaan ik heel snel en gemakkelijk de rust kon opzoeken. Naast de locatie is het ook ontzettend fijn om ergens te wonen waar er geen praktische zorgen zijn. Ons huis is net gerenoveerd, alles is naar onze zin en comfortabel. Het is best veel waard om in elk geval geen zorgen te hoeven hebben m.b.t. de plek waar je woont, ik kan daar echt mijn rust vinden gelukkig.
dinsdag 28 augustus 2018 om 14:00
Dat is een duidelijk voorbeeld van iets waar je dus nooit overheen komt maar waarmee je hebt geleerd te leven.Duufje schreef: ↑28-08-2018 13:58Er komt inderdaad een soort berusting op den duur.
Ik zal nooit helemaal accepteren dat ik mijn kind ben verloren, dat klinkt namelijk bijna alsof ik het wel okay vind. En dat vind ik niet. Maar ik heb er wel mee leren leven, ben erin berust inderdaad.
En zo nu en dan steekt het verdriet ineens weer de kop op, vaak met reden (geboortedag, sterfdag, moederdag), en soms zomaar uit het niets.
Meestal ga ik dan met de hond een rondje lopen in het bos tegenover ons huis, jank ik de ogen uit m'n kop (de Schotse Hooglanders daar kijken er niet eens meer van op denk ik als ik er weer eens loop te brullen
Terugkomend op een eerder bericht van Lady_Day, ik heb in dit proces denk ik wel degelijk meerwaarde aan het feit dat ik op een prettige plek woon. Is ook een van de redenen dat wij zijn verhuisd, ik wilde heel graag (naast een aantal andere praktische voordelen) ergens wonen waarvandaan ik heel snel en gemakkelijk de rust kon opzoeken. Naast de locatie is het ook ontzettend fijn om ergens te wonen waar er geen praktische zorgen zijn. Ons huis is net gerenoveerd, alles is naar onze zin en comfortabel. Het is best veel waard om in elk geval geen zorgen te hoeven hebben m.b.t. de plek waar je woont, ik kan daar echt mijn rust vinden gelukkig.
Het is inderdaad goed zoals het gegaan is, áls het dan persé moet gebeuren.meisjeviva33 schreef: ↑28-08-2018 13:52Iones, dat lukt stom genoeg wel, en stom gezegd is het ook goed zo. Waar ik van mijn vader en mijn zus bewust afscheid heb kunnen nemen had mijn moeder dat zelf niet aangekund om echt letterlijk afscheid te moeten nemen. Dus het is goed zoals het is al maakt dat het gemis niet minder.
Ik snap precies wat je bedoeld iones als het moet dan maar zo zacht mogelijk maar pfff waarom moest het eigenlijk, leven is gewoon oneerlijk keer 10 af en toe.
Maar het gemis is er niet minder om.
dinsdag 28 augustus 2018 om 15:38
Duufje, de natuur is zo helend. Ik heb het nooit echt nodig gehad, maar nu snak ik er echt naar. Heerlijk buiten lopen, haren in de wind, tranen over de wangen. Ik ben ook op zoek naar zo'n plekje nu. Sommige mensen verklaren me voor gek, want ik zit op een heel mooi plekje in de stad, heb nog een tuintje ook en bijna geen hypotheek. Maar wat heb ik aan al die kroegjes, winkels en eettentjes als ik er nooit kom? Ik wil er niet eens naar toe. Geef mij maar een paar hazen en wat korenhalmen.
dinsdag 28 augustus 2018 om 20:25
Mijn man heeft een zelfmoordpoging gedaan en was een tijd opgenomen zijn werkgever wilde van hem af. Is een rechtzaak geweest die ik ook mocht afhandelen en einde dienstverband man.. wel met behoud van een uitkering maar geen opritpremie er was nog crisis.yogonaise schreef: ↑28-08-2018 10:32En wat zij zegt is niet kwetsend? Dat gaat toch ook veel te ver?
Ik heb al lang hulp. Ik heb daar een test gedaan en blijkt dat ik een zware depressie heb. Mensen die een depressie hebben, kunnen die werken denk je? En dan zegt iemand die notabene zelf een man heeft die depressief was/is tegen een ander dat ie maar moet werken.
Mensen moet ook eens naar zichzelf kijken/nadenken wat ze zoal uitkramen. En dan niet gaan piepen als de respons kwetsend zou zijn.
Waarom ik fulltime werk? Wat denk je van kostwinner zijn? Iemand heeft niet ineens een depressie die glijd een depressie in. Met een eigen huis en pubers die veel gaan kosten.. heb ik 6 jaar geleden een fulltime baan geaccepteerd. Niet altijd leuk zeker niet met alle mantelzorg en zorgen die ik gehad heb.. maar wel handig een goed inkomen..
En je kunt denken dat mijn leven een groot feest is.. je moet eens weten hoeveel ellende ik op mijn bordje heb gehad.. ga ik niet verder over uit wijden.. maar een ding heb ik nooit gedaan en dat is in een hoekje kruipen en zielig doen..
Tip van mijn vader uit mijn jeugd zorg dat je economisch zelfstandig bent en nooit afhankelijk van een man en dat je je gezin kunt onderhouden.. Hij had een vooruitziende blik!
dinsdag 28 augustus 2018 om 20:27
Snap ik helemaal!Lady_Day schreef: ↑28-08-2018 15:38Duufje, de natuur is zo helend. Ik heb het nooit echt nodig gehad, maar nu snak ik er echt naar. Heerlijk buiten lopen, haren in de wind, tranen over de wangen. Ik ben ook op zoek naar zo'n plekje nu. Sommige mensen verklaren me voor gek, want ik zit op een heel mooi plekje in de stad, heb nog een tuintje ook en bijna geen hypotheek. Maar wat heb ik aan al die kroegjes, winkels en eettentjes als ik er nooit kom? Ik wil er niet eens naar toe. Geef mij maar een paar hazen en wat korenhalmen.
dinsdag 28 augustus 2018 om 20:51
Als jouw man niet werkt door een depressie zou het dan niet zo kunnen zijn dat ik ook moeilijk werk vind door een depressieChristiana schreef: ↑28-08-2018 20:25Mijn man heeft een zelfmoordpoging gedaan en was een tijd opgenomen zijn werkgever wilde van hem af. Is een rechtzaak geweest die ik ook mocht afhandelen en einde dienstverband man.. wel met behoud van een uitkering maar geen opritpremie er was nog crisis.
Waarom ik fulltime werk? Wat denk je van kostwinner zijn? Iemand heeft niet ineens een depressie die glijd een depressie in. Met een eigen huis en pubers die veel gaan kosten.. heb ik 6 jaar geleden een fulltime baan geaccepteerd. Niet altijd leuk zeker niet met alle mantelzorg en zorgen die ik gehad heb.. maar wel handig een goed inkomen..
En je kunt denken dat mijn leven een groot feest is.. je moet eens weten hoeveel ellende ik op mijn bordje heb gehad.. ga ik niet verder over uit wijden.. maar een ding heb ik nooit gedaan en dat is in een hoekje kruipen en zielig doen..
Tip van mijn vader uit mijn jeugd zorg dat je economisch zelfstandig bent en nooit afhankelijk van een man en dat je je gezin kunt onderhouden.. Hij had een vooruitziende blik!
Hoe weet jij nu of ik afhankelijk ben van mijn man? Je vult weer van alles in.
dinsdag 28 augustus 2018 om 20:55
dinsdag 28 augustus 2018 om 21:01
Hoezo niet?
Mijn kind heeft waarschijnlijk een auto immuunziekte. Daar ben ik veel mee bezig. Zoek veel uit, regel dingen. Mijn man doet dat niet.
Ik solliciteer, zorg voor mijn kind.
Dat is veel als je depressief bent.
dinsdag 28 augustus 2018 om 21:21
Kleine dingen? Helemaal niet. 
Werk en huis zijn basale elementen in je leven.
Hele grote dingen die je kunnen maken en breken. Door deze twee elementen zèlf in de hand te nemen en zodanig te veranderen dat ze je energie geven in plaats van nemen, geef je een krachtige impuls aan je leven zodat je de andere dingen (groot èn klein) beter aankan. Goed bezig Lady-Day!
Werk en huis zijn basale elementen in je leven.
Hele grote dingen die je kunnen maken en breken. Door deze twee elementen zèlf in de hand te nemen en zodanig te veranderen dat ze je energie geven in plaats van nemen, geef je een krachtige impuls aan je leven zodat je de andere dingen (groot èn klein) beter aankan. Goed bezig Lady-Day!
dinsdag 28 augustus 2018 om 21:24
Haha, nou ja, als het als kleine dingen ziet dan is het makkelijk te implementeren in je leven, toch?OopjenCoppit schreef: ↑28-08-2018 21:21Kleine dingen? Helemaal niet.
Werk en huis zijn basale elementen in je leven.
Hele grote dingen die je kunnen maken en breken. Door deze twee elementen zèlf in de hand te nemen en zodanig te veranderen dat ze je energie geven in plaats van nemen, geef je een krachtige impuls aan je leven zodat je de andere dingen (groot èn klein) beter aankan. Goed bezig Lady-Day!
dinsdag 28 augustus 2018 om 21:27
Maar dat soort dingen regel ik toch allemaal al?
Als je voor mij een tip hebt voor een ander huis wat geen koophuis is en ook geen huurhuis waar je jaren op wacht dan hoor ik het graag.
Ik heb het weggehaald.
dinsdag 28 augustus 2018 om 21:54
Lief van je
had het liever allemaal niet op mijn bordje gehad.. hoop de komende jaren hele saaie jaren te krijgen.. dat alles kabbelt.Heb in de keuken al jaren een kaart hangen:
"Soms zijn er momenten dat je gewoon door moet roeien.. "
Had die kaart voor mij zelf gekocht.
dinsdag 28 augustus 2018 om 22:05
Man werkt inmiddels weer, in een andere functie bij een andere werkgever. Heeft intensieve therapie gevolgd (twee jaar lang) en heeft zich er bovenop geknokt. En daar mag hij trots op zijn dat is zijn prestatie.
Jammer dat je voorbarige conclusies trekt.
dinsdag 28 augustus 2018 om 22:06
Heel mooi gezegd! Helemaal eens!OopjenCoppit schreef: ↑28-08-2018 21:21Kleine dingen? Helemaal niet.
Werk en huis zijn basale elementen in je leven.
Hele grote dingen die je kunnen maken en breken. Door deze twee elementen zèlf in de hand te nemen en zodanig te veranderen dat ze je energie geven in plaats van nemen, geef je een krachtige impuls aan je leven zodat je de andere dingen (groot èn klein) beter aankan. Goed bezig Lady-Day!
dinsdag 28 augustus 2018 om 22:08
OopjenCoppit schreef: ↑28-08-2018 21:58Ik wens je héle saaie jaren Christiana.
Dat je bootje maar heel zachtjes door mag kabbelen...
dinsdag 28 augustus 2018 om 22:26
Hij werkte denk ik niet toen hij nog de depressie had. Daarom zeg ik ook, dat het er wellicht ook mee te maken heeft dat ik geen werk heb door een depressie. Daarom is het door jou makkelijk zeggen: ik heb iets wat jij niet hebt namelijk een fulltime baan en zoek een baan.Christiana schreef: ↑28-08-2018 22:05Man werkt inmiddels weer, in een andere functie bij een andere werkgever. Heeft intensieve therapie gevolgd (twee jaar lang) en heeft zich er bovenop geknokt. En daar mag hij trots op zijn dat is zijn prestatie.
Jammer dat je voorbarige conclusies trekt.
Volgens mij trek jij zelf aardig wat voorbarige conclusies.
dinsdag 28 augustus 2018 om 22:29
De natuur werkt ook heel goed hier. Ik heb wel meer op mijn bordje gehad.. maar altijd als ik in mijn tuin bezig ben, aan het water bent, of aan het werk op het land van de zorgboerderij waar ik een indicatie voor heb dan valt er een soort rust over me.
Mijn oma die is met euthanasie bezig.. dat is ook wel een ding. Niet zozeer voor mij. Ik begrijp haar goed. Maar gewoon voor de familie, het uitspreken, het regelen..
Mijn oma die is met euthanasie bezig.. dat is ook wel een ding. Niet zozeer voor mij. Ik begrijp haar goed. Maar gewoon voor de familie, het uitspreken, het regelen..
dinsdag 28 augustus 2018 om 22:36
Lees mijn reacties nog eens!yogonaise schreef: ↑28-08-2018 22:26Hij werkte denk ik niet toen hij nog de depressie had. Daarom zeg ik ook, dat het er wellicht ook mee te maken heeft dat ik geen werk heb door een depressie. Daarom is het door jou makkelijk zeggen: ik heb iets wat jij niet hebt namelijk een fulltime baan en zoek een baan.
Volgens mij trek jij zelf aardig wat voorbarige conclusies.
dinsdag 28 augustus 2018 om 22:36
Op heel veel saaie maar fijne jaren voor jullie allemaal.
Nog even en dan heb ik een tuin ! Volgende lente gaat daar een vlinderstruik in, of andere vlinderplanten. Speciaal voor mijn mama
een vlinder doet me aan haar denken dus soms houd ik hele gesprekken met vlinders en dat voelt fijn.
Mijn vader komt ook wat meer los, het lijkt echt of we steeds beter met elkaar over emoties leren praten, maar dat gapende gat blijft.
Nog even en dan heb ik een tuin ! Volgende lente gaat daar een vlinderstruik in, of andere vlinderplanten. Speciaal voor mijn mama
een vlinder doet me aan haar denken dus soms houd ik hele gesprekken met vlinders en dat voelt fijn.Mijn vader komt ook wat meer los, het lijkt echt of we steeds beter met elkaar over emoties leren praten, maar dat gapende gat blijft.
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
dinsdag 28 augustus 2018 om 22:37
SterkteYellowLemon schreef: ↑28-08-2018 22:29De natuur werkt ook heel goed hier. Ik heb wel meer op mijn bordje gehad.. maar altijd als ik in mijn tuin bezig ben, aan het water bent, of aan het werk op het land van de zorgboerderij waar ik een indicatie voor heb dan valt er een soort rust over me.
Mijn oma die is met euthanasie bezig.. dat is ook wel een ding. Niet zozeer voor mij. Ik begrijp haar goed. Maar gewoon voor de familie, het uitspreken, het regelen..
