Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
maandag 1 oktober 2018 om 14:17
Oh jij was van die jurk! Sterkte met het verlies van je oma. Hoe komt het dat je moet werken? Jouw werk is toch in het buitenland en jij bent nu toch in Nederland? Zou het verjaardagsfeest maar annuleren, daar is toch geen klap aan als je verdriet hebt. Ga gewoon naar je ouders en verwerk je verlies eerst voor je terug naar dat andere land gaat.Bearnaise schreef: ↑30-09-2018 22:39Ik ga dat wellicht ook meemaken. Ik ben morgen jarig en een paar uur geleden kreeg ik een telefoontje dat mijn lieve oma niet meer wakker zal worden. Ik had nog een vlucht naar huis geboekt maar ik ben te laat. Ze hadden me gezegd dat het nog wel een tijdje zou duren en nu... gewoon te laat.
Ik weet me geen raad. Zij was mijn enige oma. Mijn moeder kent haar ouders niet dus ik heb altijd maar 1 setje gehad langs mijn vaders kant.
Mijn opa is al een aantal jaar gelede overleden maar ik trok altijd meer naar mijn oma. En nu heb ik ze niet meer gesproken sinds juni net voor ik naar het buitenland vertrok.
Morgen moet ik gewoon werken en 's avonds viert iedereen hier mijn verjaardag. Oh help!
maandag 1 oktober 2018 om 14:20
Ik kan ook niet meer goed lezen. Heb na 3 jaar 'n boek herlezen waarvan ik me herinnerde dat ik het goed vond. Dus maakte het niet zoveel uit dat er niet veel bleef hangen, want de grote lijn kwam toch wel weer terug. Maar nieuwe boeken of verhaallijnen met veel personages trek ik gewoon niet meer. Mijn korte termijngeheugen is helemaal verrot. Komt waarschijnlijk ook door de overgang, hormonen zijn kut.
maandag 1 oktober 2018 om 14:29
Ik lees ook K idd bekende boeken. Nu Harry Potter maar aan t Lezen, dat snap ik nog redelijk Haha. Heb m ook in t Engels maar dat lukt me dus niet.
Ik vind vooral makkelijke series fijn te kijken, modern family, friends etc. Niet dat ik t nou cht om te lachen vind maar goed.
Hormonen.. Pff ze schijnen nuttig te zijn...
Ik vind t momenteel lastig, mijn dochter is ineens heel erg ziek geworden vanmorgen. Maak me gelijk enorm zorgen, ik kan niet meer goed inschatten of dat terecht is of niet. Ze slaapt nu, ga zo maar even bij dr spieken.
Christiana hoe is het nu met je neef?
Ik vind vooral makkelijke series fijn te kijken, modern family, friends etc. Niet dat ik t nou cht om te lachen vind maar goed.
Hormonen.. Pff ze schijnen nuttig te zijn...
Ik vind t momenteel lastig, mijn dochter is ineens heel erg ziek geworden vanmorgen. Maak me gelijk enorm zorgen, ik kan niet meer goed inschatten of dat terecht is of niet. Ze slaapt nu, ga zo maar even bij dr spieken.
Christiana hoe is het nu met je neef?
maandag 1 oktober 2018 om 14:42
maandag 1 oktober 2018 om 16:47
Ja klopt. Nee ik ben nog steeds in het buitenland. Mijn ouders hadden gezegd dat het niet zo dringend was. Dus ik wou eerst alles netjes achterlaten hier. Zo'n spijt van!redbulletje schreef: ↑01-10-2018 14:17Oh jij was van die jurk! Sterkte met het verlies van je oma. Hoe komt het dat je moet werken? Jouw werk is toch in het buitenland en jij bent nu toch in Nederland? Zou het verjaardagsfeest maar annuleren, daar is toch geen klap aan als je verdriet hebt. Ga gewoon naar je ouders en verwerk je verlies eerst voor je terug naar dat andere land gaat.
Ik heb vandaag dan toch maar niet gewerkt. Daar hadden ze begrip voor. Omdat er nu sprake is van een sterfgeval krijg ik wel een ticket van de zaak. Ze zijn nu aan het zoeken naar de eerstvolgende vlucht. Wellicht morgen.
Ik vier vanavond toch mijn verjaardag. Ik zou me dubbel zo slecht voelen als ik in mijn eentje thuis bleef. En mijn oma zou zich behoorlijk schuldig voelen als ze wist dat ik mijn verjaardag zou overslaan. Ik vier vandaag mijn leven en ook het hare. En dat zal de komende jaren altijd zo zijn op mijn verjaardag. Ik ben met alles wat ik doe in gedachten bij haar vandaag.
Ze is afgelopen nacht om 03h overleden.
Ik heb gehuild tot vanmorgen 11h. Nu heb ik mezelf bij elkaar geraapt en besloten dat de tranen voorlopig even tot morgen moeten wachten. Dat had mijn oma zo gewild. Vanaf morgen gaat de kraan weer open.
maandag 1 oktober 2018 om 16:49
Heftig zeg! Voortaan altijd je gevoel volgen als het om leven en dood gaat. Beter 'n keer 'voor niets' dan zoals jij nu te laat. Bovendien heb je toch geen rust als je elders verblijft.Bearnaise schreef: ↑01-10-2018 16:47Ja klopt. Nee ik ben nog steeds in het buitenland. Mijn ouders hadden gezegd dat het niet zo dringend was. Dus ik wou eerst alles netjes achterlaten hier. Zo'n spijt van!
Ik heb vandaag dan toch maar niet gewerkt. Daar hadden ze begrip voor. Omdat er nu sprake is van een sterfgeval krijg ik wel een ticket van de zaak. Ze zijn nu aan het zoeken naar de eerstvolgende vlucht. Wellicht morgen.
Ik vier vanavond toch mijn verjaardag. Ik zou me dubbel zo slecht voelen als ik in mijn eentje thuis bleef. En mijn oma zou zich behoorlijk schuldig voelen als ze wist dat ik mijn verjaardag zou overslaan. Ik vier vandaag mijn leven en ook het hare. En dat zal de komende jaren altijd zo zijn op mijn verjaardag. Ik ben met alles wat ik doe in gedachten bij haar vandaag.
Ze is afgelopen nacht om 03h overleden.
Ik heb gehuild tot vanmorgen 11h. Nu heb ik mezelf bij elkaar geraapt en besloten dat de tranen voorlopig even tot morgen moeten wachten. Dat had mijn oma zo gewild. Vanaf morgen gaat de kraan weer open.
dinsdag 2 oktober 2018 om 21:15
Sterkte voor degene die het verliies van een dierbare aan het verwerken zijn. Voor mij staat het verlies van mn moeder voor de deur, na 3,5 jaar knokken heeft haar lijf het opgegeven en wil ze niet meer. Donderdag stapt ze er uit, zo onwerkelijk. Gelukkig hebben we wat tijd gehad om aan het idee te wennen en veel praktische zaken te regelen. Waar ik nu nog mee worstel is hoe ik het aanpak met mn kinderen (tieners). Ik wil graag dat ze er morgen nog een keer heengaan maar wil ergens ook niet letterlijk zeggen dat ze oma dan voor het laatst levend zien. Zal ik ze zeggen dat oma donderdag doodgaat of vertellen dat ze overleden is als het achter de rug is? Heeft 1 van jullie hier ervaring mee of inzichten die je zou willen delen? Ze weten wel dat oma niet meer wil en dat ze op korte termijn doodgaat maar geen details. De beslissing/ afspraak is overigens vandaag gemaakt na advies van scenarts.
dinsdag 2 oktober 2018 om 21:20
Sterkte Liefheksje!
Lastig met je tieners, ik denk wel dat ik het ze zal vertellen als je denkt dat ze het snappen. De reden waarom en hoe euthanasie werkt bedoel ik dan.
Stel dat het anders een keer ter sprake komt en ze horen dat jij het wist en zij niet. Zouden ze dat erg vinden?
Hoe is hun band met oma?
Lastig met je tieners, ik denk wel dat ik het ze zal vertellen als je denkt dat ze het snappen. De reden waarom en hoe euthanasie werkt bedoel ik dan.
Stel dat het anders een keer ter sprake komt en ze horen dat jij het wist en zij niet. Zouden ze dat erg vinden?
Hoe is hun band met oma?
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
dinsdag 2 oktober 2018 om 21:55
Mijn kinderen alles zowel bij mijn schoonvader, zus, en ouders eerlijk verteld. Zus met euthanasie schoonvader en ouders na ziekbed. Bij mijn zus waren ze 11 en 13, bij mijn moeder ( in april overleden) 15 en 17. Vertel hoe het er voorstaat hoe het gaat gebeuren. Laat ze afscheid nemen hoe moeilijk dat ook is. De dood hoort bij het leven. En hier moet je ook mee leren omgaan door ervaring die je opdoet.Liefheksje schreef: ↑02-10-2018 21:15Sterkte voor degene die het verliies van een dierbare aan het verwerken zijn. Voor mij staat het verlies van mn moeder voor de deur, na 3,5 jaar knokken heeft haar lijf het opgegeven en wil ze niet meer. Donderdag stapt ze er uit, zo onwerkelijk. Gelukkig hebben we wat tijd gehad om aan het idee te wennen en veel praktische zaken te regelen. Waar ik nu nog mee worstel is hoe ik het aanpak met mn kinderen (tieners). Ik wil graag dat ze er morgen nog een keer heengaan maar wil ergens ook niet letterlijk zeggen dat ze oma dan voor het laatst levend zien. Zal ik ze zeggen dat oma donderdag doodgaat of vertellen dat ze overleden is als het achter de rug is? Heeft 1 van jullie hier ervaring mee of inzichten die je zou willen delen? Ze weten wel dat oma niet meer wil en dat ze op korte termijn doodgaat maar geen details. De beslissing/ afspraak is overigens vandaag gemaakt na advies van scenarts.
Sterkte
dinsdag 2 oktober 2018 om 21:57
Herkenbaar, het niet lukken om een film te zien, een boek heb ik gelezen tijdens mijn week in Griekenland na vier jaar... En nu ik thuis ben lukt het mij niet..
En socialisen ben ik nu heel slecht in.. heb het geduld niet en wil eigenlijk alleen maar rust.
dinsdag 2 oktober 2018 om 22:04
Tieners snappen euthanasie toch wel? Ik zou zeggen dat dit hun laatste kans is om afscheid te nemen. Pubers kunnen mokken en tegendraads zijn, maar dit vind ik gewoon echt iets wat ze nooit meer over kunnen doen. Sterkte alvast met het naderend afscheid en verlies.Liefheksje schreef: ↑02-10-2018 21:15Sterkte voor degene die het verliies van een dierbare aan het verwerken zijn. Voor mij staat het verlies van mn moeder voor de deur, na 3,5 jaar knokken heeft haar lijf het opgegeven en wil ze niet meer. Donderdag stapt ze er uit, zo onwerkelijk. Gelukkig hebben we wat tijd gehad om aan het idee te wennen en veel praktische zaken te regelen. Waar ik nu nog mee worstel is hoe ik het aanpak met mn kinderen (tieners). Ik wil graag dat ze er morgen nog een keer heengaan maar wil ergens ook niet letterlijk zeggen dat ze oma dan voor het laatst levend zien. Zal ik ze zeggen dat oma donderdag doodgaat of vertellen dat ze overleden is als het achter de rug is? Heeft 1 van jullie hier ervaring mee of inzichten die je zou willen delen? Ze weten wel dat oma niet meer wil en dat ze op korte termijn doodgaat maar geen details. De beslissing/ afspraak is overigens vandaag gemaakt na advies van scenarts.
dinsdag 2 oktober 2018 om 22:12
Oh gelukkig! Ik duim dat het die kant op blijft gaan.Christiana schreef: ↑02-10-2018 22:08Neef ligt nog op de hartbewaking is geopereerd, en gaat de goede kant op.
dinsdag 2 oktober 2018 om 22:42
Gelukkig Christiana!
Liefheksje mijn kinderen waren jonger (7 en 10) en het overlijden van hun zusje konden we niet voorbereiden, maar we hebben ze overal bij betrokken. Ik zou het ze nu het tieners zijn in geval van euthanasie zeker vertellen en ze bewust afscheid laten nemen. Heel veel sterkte in ieder geval.
Liefheksje mijn kinderen waren jonger (7 en 10) en het overlijden van hun zusje konden we niet voorbereiden, maar we hebben ze overal bij betrokken. Ik zou het ze nu het tieners zijn in geval van euthanasie zeker vertellen en ze bewust afscheid laten nemen. Heel veel sterkte in ieder geval.
selune wijzigde dit bericht op 03-10-2018 06:54
Reden: Verder niet relevant
Reden: Verder niet relevant
24.05% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
woensdag 3 oktober 2018 om 01:16
Ik lees ook veel minder, of naja ik lees nog wel meer lichte boeken. Sinds mij moeder overleden is leg ik regelmatig een boek weg omdat ik er niet doorheen kom. Eerst zou ik gewoon doorlezen (en sommige boeken zijn als je erin zit alsnog mooi maar dat lukt me gewoon niet meer).redbulletje schreef: ↑01-10-2018 14:20Ik kan ook niet meer goed lezen. Heb na 3 jaar 'n boek herlezen waarvan ik me herinnerde dat ik het goed vond. Dus maakte het niet zoveel uit dat er niet veel bleef hangen, want de grote lijn kwam toch wel weer terug. Maar nieuwe boeken of verhaallijnen met veel personages trek ik gewoon niet meer. Mijn korte termijngeheugen is helemaal verrot. Komt waarschijnlijk ook door de overgang, hormonen zijn kut.
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
woensdag 3 oktober 2018 om 01:30
woensdag 3 oktober 2018 om 06:58
In dat geval zou ik het zeer zeker expliciet vertellen. Ze weten dat het einde eraan komt, maar dat is en blijft toch deels ongrijpbaar. Ik denk dat ze het heel moeilijk zullen vinden als ze niet echt afscheid hebben genomen terwijl dat wel heel goed gekund had, omdat de volwassenen om hen heen wisten dat het de laatste keer zou zijn dat ze oma zouden zien.
Forever is a hell of a long time
woensdag 3 oktober 2018 om 07:01
Precies dit.Selune schreef: ↑03-10-2018 06:58In dat geval zou ik het zeer zeker expliciet vertellen. Ze weten dat het einde eraan komt, maar dat is en blijft toch deels ongrijpbaar. Ik denk dat ze het heel moeilijk zullen vinden als ze niet echt afscheid hebben genomen terwijl dat wel heel goed gekund had, omdat de volwassenen om hen heen wisten dat het de laatste keer zou zijn dat ze oma zouden zien.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
