Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
dinsdag 16 oktober 2018 om 21:04
Ik ben op vakantie met de feestdagen, van de 8 jaar dat mijn moeder is overleden is dit de 5de keer dat ik dan weg ben. Bevalt me eigenlijk prima. Geen gemiep of gezeur van verplichte dingen, gewoon doen waar ik op dat moment zin in heb. Alleen ga ik steeds naar dezelfde plek, dus ken er inmiddels teveel mensen zodat daar ook dingen een verplicht nummer worden. 
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
dinsdag 16 oktober 2018 om 22:06
Omdat laatste moet ik wel lachen, en weggaan met de feestdagen vind ik een goed idee!Lambchop schreef: ↑16-10-2018 21:04Ik ben op vakantie met de feestdagen, van de 8 jaar dat mijn moeder is overleden is dit de 5de keer dat ik dan weg ben. Bevalt me eigenlijk prima. Geen gemiep of gezeur van verplichte dingen, gewoon doen waar ik op dat moment zin in heb. Alleen ga ik steeds naar dezelfde plek, dus ken er inmiddels teveel mensen zodat daar ook dingen een verplicht nummer worden.
dinsdag 16 oktober 2018 om 22:38
Ik heb bedacht om.beide feestdagen met mn vader te zijn. Hij ziet er nu al tegenop. Normaliter hebben we gezellig lootjes, kadotjes en spelletjes. Maar hij zegt zelf dat nu met zn 3en lootjes en spelletjes geen zin heeft. Misschien maar gewoon gourmetten en wandelen int bos. En weer ff naar het kerkhof voor wat bloemen te leggen. Tussendoor nog ff naar schoonouders maar de eerste kerst zonder mam moeten ze maar begrip hebben dat ik niet een volledige dag kom.
Hij had rond de 230 rouwkaarten. Ben benieuwd hoeveel kerstkaarten er komen, of er dan ook nog genoeg mensen aan hem denken
Hij had rond de 230 rouwkaarten. Ben benieuwd hoeveel kerstkaarten er komen, of er dan ook nog genoeg mensen aan hem denken
dinsdag 16 oktober 2018 om 22:58
Helemaal mee eens!koekie1980 schreef: ↑16-10-2018 22:38Ik heb bedacht om.beide feestdagen met mn vader te zijn. Hij ziet er nu al tegenop. Normaliter hebben we gezellig lootjes, kadotjes en spelletjes. Maar hij zegt zelf dat nu met zn 3en lootjes en spelletjes geen zin heeft. Misschien maar gewoon gourmetten en wandelen int bos. En weer ff naar het kerkhof voor wat bloemen te leggen. Tussendoor nog ff naar schoonouders maar de eerste kerst zonder mam moeten ze maar begrip hebben dat ik niet een volledige dag kom.
Hij had rond de 230 rouwkaarten. Ben benieuwd hoeveel kerstkaarten er komen, of er dan ook nog genoeg mensen aan hem denken
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
dinsdag 16 oktober 2018 om 23:01
Christiana schreef: ↑16-10-2018 22:06Omdat laatste moet ik wel lachen, en weggaan met de feestdagen vind ik een goed idee!
Ach, zolang ze bijvoorbeeld regelen dat we op een soortement tropisch eiland zitten tegenover een natuurpark waar je 's avonds en 's nachts wilde dieren kunt horen brullen. En 's ochtends tijdens je ontbijt aan de overkant wilde olifanten kan zien badderen, hoor je mij toch iets minder klagen
Dat deden ze twee jaar geleden en beviel prima!
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
vrijdag 19 oktober 2018 om 09:13
Hebben jullie dit gelezen?
https://nos.nl/artikel/2255428-nu-mense ... lagen.html
Je moet er toch niet aan denken dat er zo wordt omgesprongen met je overleden familie? Ze lieten bij mijn moeder ook een steentje met nummer zien wat meeging in de oven, zodat we achteraf konden zien dat het de as van mijn moeder was.
https://nos.nl/artikel/2255428-nu-mense ... lagen.html
Je moet er toch niet aan denken dat er zo wordt omgesprongen met je overleden familie? Ze lieten bij mijn moeder ook een steentje met nummer zien wat meeging in de oven, zodat we achteraf konden zien dat het de as van mijn moeder was.
vrijdag 19 oktober 2018 om 19:48
Ik kwam er vandaag achter dat er op sigarettenpakjes tegenwoordig foto’s staan. Het was nogal een heftig bezoek aan de supermarkt vandaag. Ik had die pakjes nog nooit gezien en het was nogal confronterend om foto’s te zien van zieke mensen met een tekst als 9 van de 10 keer wordt longkanker veroorzaakt door roken. Sta je daar bijna te janken in de supermarkt, het bracht weer een hoop naar boven.
vrijdag 19 oktober 2018 om 20:01
Och jee.. hoe kan dat he? Wat afschuwelijk. Volgens mij is dat met die steentjes standaard in NL. Ik was heel blij dat ze bij het crematorium heel respectvol met de kist en het as omgingen.Tinkeltje33 schreef: ↑19-10-2018 09:13Hebben jullie dit gelezen?
https://nos.nl/artikel/2255428-nu-mense ... lagen.html
Je moet er toch niet aan denken dat er zo wordt omgesprongen met je overleden familie? Ze lieten bij mijn moeder ook een steentje met nummer zien wat meeging in de oven, zodat we achteraf konden zien dat het de as van mijn moeder was.
W.b. die pakjes sigaretten, echt heel naar. Ik rook niet en ken op 1 vriendin na ook niemand die rookt dus ik zie die pakjes niet vaak voorbij komen. Ik word er ook een beetje bozig om als ik mensen zie roken tegenwoordig. Ik heb zelf ook jarenlang gerookt, daar niet van, maar ik weet nu wat longkanker met je doet (mijn vader was ook geen roker, maar oefende wel een risicoberoep uit).
Die vriendin van mij liet mij een tijdje geleden zo'n pakje zien en zei dat haar longen er nu ook wel zo uit zouden zien... echt verschrikkelijk. Wat doe je jezelf aan.
vrijdag 19 oktober 2018 om 20:51
vrijdag 19 oktober 2018 om 20:59
Ik ben sinds afgelopen maandag weer naar college geweest, heb een stagegesprek gehad en daardoor vandaag met stage begonnen.
College was zwaar, heb elke dag gehuild op school, maar wel doorgezet. Heb nog kunnen regelen dat ik de tentamens over drie weken mag maken, voorwaardelijke presentaties voor die tentamens gegeven etc.. Stage ging goed, niet verdrietig geweest.
Het voelt ergens heel harteloos dat papa nog maar 2,5 week weg is en ik deze dingen alweer oppak... Alsof ik hem niet mis ofzo, alsof ik het niet erg genoeg vind..
College was zwaar, heb elke dag gehuild op school, maar wel doorgezet. Heb nog kunnen regelen dat ik de tentamens over drie weken mag maken, voorwaardelijke presentaties voor die tentamens gegeven etc.. Stage ging goed, niet verdrietig geweest.
Het voelt ergens heel harteloos dat papa nog maar 2,5 week weg is en ik deze dingen alweer oppak... Alsof ik hem niet mis ofzo, alsof ik het niet erg genoeg vind..
vrijdag 19 oktober 2018 om 21:07
Ik denk dat het juist goed is hartje, dat je doorgaat. Dat doet namelijk helemaal geen afbreuk aan jouw gemis. Je krijgt je vader niet terug door thuis onder een dekentje te gaan huilen. Sterker nog, je wordt er alleen maar lamlendiger van.
Ik ben zelf 2 dagen na de crematie weer aan het werk gegaan. Ja, het was moeilijk en de eerste weken moest ik regelmatig even naar de wc omdat ik mijn tranen niet op kon houden, maar het heeft me wel goed gedaan om door te zetten. Naar je werk, school, stage etc. geeft je structuur.
Fijn dat je stage goed ging. Ik hoop dat je daar een fijne tijd tegemoet gaat
Ik ben zelf 2 dagen na de crematie weer aan het werk gegaan. Ja, het was moeilijk en de eerste weken moest ik regelmatig even naar de wc omdat ik mijn tranen niet op kon houden, maar het heeft me wel goed gedaan om door te zetten. Naar je werk, school, stage etc. geeft je structuur.
Fijn dat je stage goed ging. Ik hoop dat je daar een fijne tijd tegemoet gaat
zaterdag 20 oktober 2018 om 00:25
Is niet harteloos Hartje, je hebt weinig keuze en bovendien wat Lady zegt onder een dekentje gaan liggen helpt je niet verder. Ik ben twee dagen na de begrafenis van mijn moeder weer gaan werken. ( De dag na haar begrafenis moest ik haar kamer in het verpleeghuis leegruimen). De structuur van werk heeft mij geholpen om verder te gaan... Al kon een klantenklacht mij weinig boeien..
Je vader zou niet anders willen dan dat je doorgaat met je opleiding en het afmaken.
Maar dat wil niet zeggen dat je niet mag rouwen. Ik hoop dat je een hele fijne stage hebt.
Je vader zou niet anders willen dan dat je doorgaat met je opleiding en het afmaken.
Maar dat wil niet zeggen dat je niet mag rouwen. Ik hoop dat je een hele fijne stage hebt.
zondag 21 oktober 2018 om 11:02
Ik ben ook doorgegaan met mijn opleiding in de zware tijd voor het overlijden. (had 1dag per week school en 32 uur werk)
Op donderdag kreeg ik mijn diploma, de maandag erna was de euthenasie. Dat is geslaagd ben heeft ze in ieder geval meegemaakt. En als ik eerder zou stoppen dan had ze me echt een schop onder mn bips gegeven. Je vader kan het nu niet meer zeggen, maar ik verwacht ook dat hij het jammer had gevonden als je ermee stopt.
Uiteindelijk heb ik daarna tijdens mn werk nog weinig met die opleiding gedaan want de makkelijke taken op t werk, waarbij ik niet veel hoefde na te denken, waren voor mij het handigste om te blijven doen zodat ik mn werk kon volhouden.
Nu ruim 4 maanden later ben ik toch even "Ingestort" en heb me 2 weken ziek moeten melden. Dus doorgaan ja, maar niet op 100% want dit rouwen is gewoon vet vermoeiend en je lijf kan niet alles perfect blijven doen denk ik, je komt jezelf toch n keertje tegen....
Met werk kun je altijd afspreken om bijv. 2 middagen per week vrij te nemen ipv 40u werken. Helemaal thuiszitten is ook niet best, van het hangen wordt je alleen maar lamlendiger, daar ben ik in de laatste weken ook wel achter. Werken is zwaar omdat ik weinig energie heb. De agenda moet verder leeg blijven want feestjes en andere gezelligheid, daar heb ik helemaal geen zin in. Maar toch geeft 4 dagen werk me wel genoeg voldoening om op te staan in de ochtend.
Op donderdag kreeg ik mijn diploma, de maandag erna was de euthenasie. Dat is geslaagd ben heeft ze in ieder geval meegemaakt. En als ik eerder zou stoppen dan had ze me echt een schop onder mn bips gegeven. Je vader kan het nu niet meer zeggen, maar ik verwacht ook dat hij het jammer had gevonden als je ermee stopt.
Uiteindelijk heb ik daarna tijdens mn werk nog weinig met die opleiding gedaan want de makkelijke taken op t werk, waarbij ik niet veel hoefde na te denken, waren voor mij het handigste om te blijven doen zodat ik mn werk kon volhouden.
Nu ruim 4 maanden later ben ik toch even "Ingestort" en heb me 2 weken ziek moeten melden. Dus doorgaan ja, maar niet op 100% want dit rouwen is gewoon vet vermoeiend en je lijf kan niet alles perfect blijven doen denk ik, je komt jezelf toch n keertje tegen....
Met werk kun je altijd afspreken om bijv. 2 middagen per week vrij te nemen ipv 40u werken. Helemaal thuiszitten is ook niet best, van het hangen wordt je alleen maar lamlendiger, daar ben ik in de laatste weken ook wel achter. Werken is zwaar omdat ik weinig energie heb. De agenda moet verder leeg blijven want feestjes en andere gezelligheid, daar heb ik helemaal geen zin in. Maar toch geeft 4 dagen werk me wel genoeg voldoening om op te staan in de ochtend.
zondag 21 oktober 2018 om 11:03
zondag 21 oktober 2018 om 11:15
zondag 21 oktober 2018 om 11:49
Ik vond een op een gesprekken ook prettiger had zoveel ellende tegelijk.. En hoefde mij dan ook niet nog met lotgenoten bezig te houden.redbulletje schreef: ↑21-10-2018 11:15Mijn psych is zijn beide ouders ook al verloren, dus hij weet wat rouw met je doet. Bovendien heeft hij verstand van autisten en rouw. Ik verkies juist 1 op 1 situaties en vind het fijn dat ik één plek heb waar ik van me af kan praten zonder dat er 'n tegenprestatie van me wordt verwacht.
zondag 21 oktober 2018 om 11:54
Ik ben zelf 3x naar 2 verschillende praktijkondersteuners geweest maar was niks voor mij. Die begonnen met psychologie hoofdstuk 1... wat wil je de overledene nog zeggen? Brief schrijven en verbranden. bla bla... ik denk, ik heb mn moeder eigenlijk weinig speciaals te zeggen. We hebben de tijd gehad om fatsoenlijk afscheid te nemen en t is klaar. Ik mis haar wel enorm maar heb geen onverwerkte traumas ofzo.redbulletje schreef: ↑21-10-2018 11:15Mijn psych is zijn beide ouders ook al verloren, dus hij weet wat rouw met je doet. Bovendien heeft hij verstand van autisten en rouw. Ik verkies juist 1 op 1 situaties en vind het fijn dat ik één plek heb waar ik van me af kan praten zonder dat er 'n tegenprestatie van me wordt verwacht.
En diegene snapte het verlies gewoon niet. Dus daarom dat ik denk dat een psych zonder kennis in die richting niet werkt. Dan heb jij inderdaad de juiste te pakken, fijn.
zondag 21 oktober 2018 om 12:37
Ik heb t idd goed getroffen. Daar moet je geluk mee hebben. Lijkt me ontzettend belastend om rond te moeten shoppen naar een hulpverlener die bij je past.koekie1980 schreef: ↑21-10-2018 11:54Ik ben zelf 3x naar 2 verschillende praktijkondersteuners geweest maar was niks voor mij. Die begonnen met psychologie hoofdstuk 1... wat wil je de overledene nog zeggen? Brief schrijven en verbranden. bla bla... ik denk, ik heb mn moeder eigenlijk weinig speciaals te zeggen. We hebben de tijd gehad om fatsoenlijk afscheid te nemen en t is klaar. Ik mis haar wel enorm maar heb geen onverwerkte traumas ofzo.
En diegene snapte het verlies gewoon niet. Dus daarom dat ik denk dat een psych zonder kennis in die richting niet werkt. Dan heb jij inderdaad de juiste te pakken, fijn.
dinsdag 23 oktober 2018 om 09:29
Ik ben wel naar een psych geweest, maar ik heb het gevoel dat het op dit moment niet zoveel toevoegt. Net als jij, Koekie, heb ik alles tegen mijn vader kunnen zeggen wat ik wilde zeggen. Ik heb goed afscheid kunnen nemen en er zijn geen trauma's of onverwerkte zaken.
Ik weet ook niet zo goed wat ik wil. Ik mis hem gewoon zo ontzettend. En ik denk dat er niet is wat een psycholoog kan zeggen of mij mee kan helpen om dat minder te maken.
Het hielp mij wel een paar maanden geleden om een 'reality check' te krijgen. Ik wist niet of ik wel 'goed' aan het rouwen was en of de heftigheid van het verdriet wel 'normaal' was. Nou, ik heb bevestigd gekregen dat er helemaal niets geks aan was. Ja, toen was het voor mij wel klaar met de psych.
Ik moet dit nu verder alleen doen en het wordt wel steeds eenzamer vind ik. Tegen vrienden begin ik er al niet meer over. En zelfs hier merk ik dat ik niet weet wat ik nog moet schrijven. Ik heb alles al 1000x gezegd en het gemis is nog steeds even groot.
Ik weet ook niet zo goed wat ik wil. Ik mis hem gewoon zo ontzettend. En ik denk dat er niet is wat een psycholoog kan zeggen of mij mee kan helpen om dat minder te maken.
Het hielp mij wel een paar maanden geleden om een 'reality check' te krijgen. Ik wist niet of ik wel 'goed' aan het rouwen was en of de heftigheid van het verdriet wel 'normaal' was. Nou, ik heb bevestigd gekregen dat er helemaal niets geks aan was. Ja, toen was het voor mij wel klaar met de psych.
Ik moet dit nu verder alleen doen en het wordt wel steeds eenzamer vind ik. Tegen vrienden begin ik er al niet meer over. En zelfs hier merk ik dat ik niet weet wat ik nog moet schrijven. Ik heb alles al 1000x gezegd en het gemis is nog steeds even groot.
dinsdag 23 oktober 2018 om 19:25
Lieve Lady, al zeg je hier alles 3000 keer. Ik lees je in elk geval, al reageer ik op het moment weinig.
Hier opschrijven doe je natuurlijk in eerste instantie voor jezelf
Maar je wordt ook gelezen
, in elk geval door mij.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
dinsdag 23 oktober 2018 om 20:18
Dank Sinala en Lambchop. Heel fijn
Ik voel me soms net zo'n plaat die hangt. Ik merk ook dat ik heel veel flashbacks heb naar vorig jaar rond deze tijd. Toen werd mijn vader echt heel erg ziek en werd hij van het kastje naar de muur gestuurd. Ik heb gisteren nog eens de whatsapp gesprekken terug gelezen tussen mijn moeder en mij van vorig jaar oktober/november. Ik ben er nog steeds helemaal van slag van. Elke ochtend weer checken hoe de nacht verlopen was. En als hij een okaye nacht had gehad dan had ik een okaye dag en als hij een slechte nacht had gehad, had ik een slechte dag.
Het was echt een verschrikkelijke tijd. Mijn vader had zoveel pijn en ik voelde me echt hulpeloos en ook in de steek gelaten door zijn artsen. Ik weet nog zo goed dat ik hem op een avond een heel hoge dosis morfine heb gegeven zodat hij knock out ging en eindelijk een paar uur kon slapen (hij was al dagen wakker). Ik was zo bang dat hij zou stoppen met ademen en weet nog dat ik destijds dacht dat als het stopte, of ik dan 112 zou bellen of niet. Er was toen nog geen diagnose, maar ik wist wel dat het helemaal mis was.
Ik vind het loslaten nog steeds zo moeilijk. Ik heb momenten dat het wel 'okay' is of zo, maar over de hele linie vind ik het niet okay. Ik had ook nooit gedacht dat dit zo'n impact op mijn leven zou hebben. Alles is anders en leuk vind ik het niet.
Ik voel me soms net zo'n plaat die hangt. Ik merk ook dat ik heel veel flashbacks heb naar vorig jaar rond deze tijd. Toen werd mijn vader echt heel erg ziek en werd hij van het kastje naar de muur gestuurd. Ik heb gisteren nog eens de whatsapp gesprekken terug gelezen tussen mijn moeder en mij van vorig jaar oktober/november. Ik ben er nog steeds helemaal van slag van. Elke ochtend weer checken hoe de nacht verlopen was. En als hij een okaye nacht had gehad dan had ik een okaye dag en als hij een slechte nacht had gehad, had ik een slechte dag.
Het was echt een verschrikkelijke tijd. Mijn vader had zoveel pijn en ik voelde me echt hulpeloos en ook in de steek gelaten door zijn artsen. Ik weet nog zo goed dat ik hem op een avond een heel hoge dosis morfine heb gegeven zodat hij knock out ging en eindelijk een paar uur kon slapen (hij was al dagen wakker). Ik was zo bang dat hij zou stoppen met ademen en weet nog dat ik destijds dacht dat als het stopte, of ik dan 112 zou bellen of niet. Er was toen nog geen diagnose, maar ik wist wel dat het helemaal mis was.
Ik vind het loslaten nog steeds zo moeilijk. Ik heb momenten dat het wel 'okay' is of zo, maar over de hele linie vind ik het niet okay. Ik had ook nooit gedacht dat dit zo'n impact op mijn leven zou hebben. Alles is anders en leuk vind ik het niet.
dinsdag 23 oktober 2018 om 23:04
Dat herbeleven herken ik helemaal Lady! En lees je verhalen en al vertel je het 100x.
Had zelf zo n reminder zat vorig jaar bij de notaris om te tekenen voor de verkoop van het ouderlijk huis.. hebben mijn ouders 45 jaar in bezit gehad..
En ging mijn moeder steeds verder achteruit..
Een psycholoog kan voor mij nu ook niets betekenen zal zelf een weg moeten vinden om verder te gaan en gaat ook wel lukken de ene dag beter dan de anderen..
Volgende week worden de mensen herdacht in het verpleeghuis die vanaf 1 april zijn gestorven dus voor mijn moeder. Bij mijn vader was ik erbij.. helaas heb ik nu een HBO informatie avond voor mijn beide kinderen.. zoon zit in examen jaar dochter doet volgend jaar examen.. lastig maar ga naar de HBO avond kinderen zijn nu belangrijker...
Had zelf zo n reminder zat vorig jaar bij de notaris om te tekenen voor de verkoop van het ouderlijk huis.. hebben mijn ouders 45 jaar in bezit gehad..
En ging mijn moeder steeds verder achteruit..
Een psycholoog kan voor mij nu ook niets betekenen zal zelf een weg moeten vinden om verder te gaan en gaat ook wel lukken de ene dag beter dan de anderen..
Volgende week worden de mensen herdacht in het verpleeghuis die vanaf 1 april zijn gestorven dus voor mijn moeder. Bij mijn vader was ik erbij.. helaas heb ik nu een HBO informatie avond voor mijn beide kinderen.. zoon zit in examen jaar dochter doet volgend jaar examen.. lastig maar ga naar de HBO avond kinderen zijn nu belangrijker...
