Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
woensdag 18 april 2018 om 22:45
Ik had deze over het hoofd gezien. Maar het zou mij serieus goed doen als ik complimenten of iets positiefs zou horen. Ik zou dat heel fijn vinden.OopjenCoppit schreef: ↑18-04-2018 17:18Ik voel me alweer niet gehoord. Ik geef je iets mee van hoe ik de dingen ervaar, maar helaas gaat het alweer alleen maar over jou. Voor het geval je het nog niet wist: ik ben ook een mens van vlees en bloed, net als jij, en het raakt me evengoed dat je compleet aan mij voorbij gaat en daar geen enkele aandacht aan besteedt.
Weet je yogo, alles wat geen compliment of aai over je bol is, wordt door jou als aanval gezien en vervolgens ga je compleet in de defensie om alles wat beweerd wordt te weerleggen. Zo maak je van elke suggestie of handreiking een strijd.
Ik heb geen strijd met jou en die wens ik ook niet.
Als jij denkt dat je het allemaal goed ziet en goed doet, ga dan vooral zo voort. Helpt dàt je wel, denk je? Gaat het je gelukkig maken, levert het je een fijn sociaal netwerk op, word je er minder eenzaam van en krijg je wat je nodig hebt als je hier complimenten krijgt dat je alles alleen doet, dat je knap bezig bent en dat dat allemaal zo positief is?
Het is jouw waarheid hoor en ik vroeg je eerder al: is jouw waarheid zo onwrikbaar dat al het andere minder 'waar' is? Of zou het kunnen dat er meer 'waarheden' zijn en dat het uitproberen van iets anders je wellicht iets op zou kunnen leveren waar je zelf nog niet bij stilgestaan had?
Ik weet niet hoeveel aandacht ik nog voor je ga hebben yogo, ik zeg je het je alvast maar. Ik krijg er zelf geen fijn gevoel van, zeg maar. Ik heb m'n best voor je gedaan.
woensdag 18 april 2018 om 22:52
Zoiets vermoedde ik al. Het valt me op dat je bepaalde signalen niet oppakt of helemaal negeert. Het lijkt daarmee of je de codes die bij sociale interactie nodig zijn niet geleerd hebt. Soms kom je ook onverwacht bot en ongevoelig uit de hoek en je lijkt het zelf niet eens op te merken. Ik heb bovendien het idee dat je de ander niet goed kunt waarnemen omdat je sociale gereedschap daarvoor niet toereikend is.yogonaise schreef: ↑18-04-2018 22:34Ik ben op basisschool en middelbare school gepest dus het antwoord hierop is nee. Normaal gesproken leer je tijdens je schooltijd sociale dingen. Maar omdat ik altijd ben gepest en veel jaren als een soort malaria patiënt werd gezien heb ik dit nooit geleerd. Met alle gevolgen van dien.
Soms gedraag je je hier zelfs als een soort 'spookrijder' die oprecht verbaasd is dat iedereen aan de verkeerde kant rijdt terwijl al die anderen maar blijven toeteren en gebaren dat je jij op de verkeerde weghelft zit.
Ik kan me voorstellen dat dat heel eenzaam en verdrietig voor je is yogo. Ook het gevoel dat anderen je maar niet lijken te begrijpen en je zelf niet bij machte lijkt om aansluiting te vinden om vriendschappen te maken en een netwerk op te bouwen. Ik hoop dat je toch eens de moed op gaat vatten om hiermee aan de slag te gaan en -met hulp- gaat oefenen en trainen hoe je je sociale vaardigheden kunt versterken en hoe je met die vaardigheden je isolement kan doorbreken en je gewenste netwerk op kunt bouwen. En bovenal hoop ik dat je leert om de strijd los te laten en beetje bij beetje opnieuw vertrouwen in mensen durft te hebben.
Er valt nog een hoop te winnen yogo. Geef de moed niet op. Sterkte!
anoniem_255433 wijzigde dit bericht op 18-04-2018 22:54
0.09% gewijzigd
woensdag 18 april 2018 om 23:05
Dat kan een groot gevolg zijn van pesten. Je vertrouwen in anderen wordt ook beschadigt omdat je altijd op je hoede moet zijn. Ik heb het zo geleerd. Eigenlijk zou het Veel harder aangepakt moeten worden.OopjenCoppit schreef: ↑18-04-2018 22:52Zoiets vermoedde ik al. Het valt me op dat je bepaalde signalen niet oppakt of helemaal negeert. Het lijkt daarmee of je de codes die bij sociale interactie nodig zijn niet geleerd hebt. Soms kom je ook onverwacht bot en ongevoelig uit de hoek en je lijkt het zelf niet eens op te merken. Ik heb bovendien het idee dat je de ander niet goed kunt waarnemen omdat je sociale gereedschap daarvoor niet toereikend is.
Soms gedraag je je hier zelfs als een soort 'spookrijder' die oprecht verbaasd is dat iedereen aan de verkeerde kant rijdt terwijl al die anderen maar blijven toeteren en gebaren dat je jij op de verkeerde weghelft zit.
Ik kan me voorstellen dat dat heel eenzaam en verdrietig voor je is yogo. Ook het gevoel dat anderen je maar niet lijken te begrijpen en je zelf niet bij machte lijkt om aansluiting te vinden om vriendschappen te maken en een netwerk op te bouwen. Ik hoop dat je toch eens de moed op gaat vatten om hiermee aan de slag te gaan en -met hulp- gaat oefenen en trainen hoe je je sociale vaardigheden kunt versterken en hoe je met die vaardigheden je isolement kan doorbreken en je gewenste netwerk op kunt bouwen. En bovenal hoop ik dat je leert om de strijd los te laten en beetje bij beetje opnieuw vertrouwen in mensen durft te hebben.
Er valt nog een hoop te winnen yogo. Geef de moed niet op. Sterkte!
Ik heb al zo vaak Hulp gehad en ook de dingen gedaan die je zegt. Maar het helpt niet en ik ben eigenlijk ook wel therapie moe ook na zoveel jaren. Ik wil nog 1 keer aan emdr beginnen maar als het niet helpt dan houdt het verder op en heb ik er voor mijn gevoel alles aan gedaan.
Mijn moeder was hetzelfde als de mensen op school. Ze vond het prachtig als ik moest huilen enz. Dus thuis ging het door. Maar ik had wel een lieve vader. Dus het is wel heel moeilijk dat hij ineens is weggevallen. En het was ook een lief persoon die altijd voor mensen klaar stond en mij zo ook opgevoed heeft. Het is nu wel een harde les dat die vlieger niet voor iedereen op gaat.
Ondanks wat jullie zeggen vind ik wel dat ik het goed heb gedaan altijd en nog doe. Omdat het niet niks is wat er allemaal is gebeurd en ik altijd veel alleen heb moeten doen wat niet zo hoort te zijn.
woensdag 18 april 2018 om 23:20
Ik vind het oprecht verdrietig voor je yogo dat je zo'n slechte start in het leven hebt gehad en je moet zien te redden met zo weinig noodzakelijk gereedschap. Ik geloof direct dat dat zwaar is.
Toch moet je je realiseren dat het voor anderen lastig en soms zelfs ondoenlijk is om te dealen met iemand die de sociale codes niet goed kan lezen. Ik begrijp wel dat je vanuit onmacht en een gevoel van onrecht steeds met verwijten reageert maar je roept daarmee irritatie en weerstand bij een ander op die er vervolgens weer voor zorgt dat degene afstand van je neemt omdat niemand dat lang volhoudt. Een sociaal contact (of dat nou familie, vrienden of kennissen is) bestaat bij de gratie van wederkerigheid. Beiden willen er iets (positiefs) uithalen en als daar van één kant niet aan wordt voldaan zal je zien de andere kant afhaakt. Dat is helaas een feit.
Vandaar dat ik hoop dat je met dit stuk aan het werk gaat. Hoe moeilijk ook, hoe zwaar ook, je kunt dit overwinnen. En als je het niet voor jezelf doet, zie dan het belang voor je zoontje. Zorg dat hij met voldoende gereedschap het volwassen leven ingaat. Geef hem alle mogelijkheid daartoe!
Toch moet je je realiseren dat het voor anderen lastig en soms zelfs ondoenlijk is om te dealen met iemand die de sociale codes niet goed kan lezen. Ik begrijp wel dat je vanuit onmacht en een gevoel van onrecht steeds met verwijten reageert maar je roept daarmee irritatie en weerstand bij een ander op die er vervolgens weer voor zorgt dat degene afstand van je neemt omdat niemand dat lang volhoudt. Een sociaal contact (of dat nou familie, vrienden of kennissen is) bestaat bij de gratie van wederkerigheid. Beiden willen er iets (positiefs) uithalen en als daar van één kant niet aan wordt voldaan zal je zien de andere kant afhaakt. Dat is helaas een feit.
Vandaar dat ik hoop dat je met dit stuk aan het werk gaat. Hoe moeilijk ook, hoe zwaar ook, je kunt dit overwinnen. En als je het niet voor jezelf doet, zie dan het belang voor je zoontje. Zorg dat hij met voldoende gereedschap het volwassen leven ingaat. Geef hem alle mogelijkheid daartoe!
woensdag 18 april 2018 om 23:39
Yogo
Ik ben vroeger ook gepest, vanaf groep 4 tot ergens ver in de middelbare school. Mijn moeder steunde me niet maar gaf mij het gevoel dat ik haar verdrietig maakte omdat zij me niet kon helpen. Anders dan bij jou, I know. Maar het gevoel van niets goed kunnen doen en je machteloos voelen herken ik heel goed.
Ook ik ben sociaal onhandig, rijd alleen niet meer op de verkeerde weghelft maar bijvoorbeeld op de middenstreep
Lange weg, maar ik kom er wel.
Heb na lang zoeken gelijkgestemden gevonden, mensen die me snappen, mensen met dezelfde dromen als ik, mensen die me accepteren als ik ben. Helaas wonen ze letterlijk aan de andere kant van de wereld, dus ik zie ze niet vaak. Het heeft me wel geholpen me te accepteren wie ik ben. En nu maak ik in Nederland ook makkelijker contact. Of liever, ik houd makkelijker contacten aan. Maar pfffff, wat is dat soms moeilijk!
Lieve yogo, je bent goed zoals je bent, zoals ik je lees ben je een topmoeder en met alles wat je hebt meegemaakt een enorm dappere en eigenlijk ook sterke vrouw.
Maar ik ben het wel met OopjenCoppit eens, je mag jezelf dingen gunnen en je mag jezelf het waard vinden om dingen te doen. Want jij bent het waard!!
Lees onze commentaren nog eens over, er staan echt ook wel nuttige dingen in.
Ik ben vroeger ook gepest, vanaf groep 4 tot ergens ver in de middelbare school. Mijn moeder steunde me niet maar gaf mij het gevoel dat ik haar verdrietig maakte omdat zij me niet kon helpen. Anders dan bij jou, I know. Maar het gevoel van niets goed kunnen doen en je machteloos voelen herken ik heel goed.
Ook ik ben sociaal onhandig, rijd alleen niet meer op de verkeerde weghelft maar bijvoorbeeld op de middenstreep
Lange weg, maar ik kom er wel.
Heb na lang zoeken gelijkgestemden gevonden, mensen die me snappen, mensen met dezelfde dromen als ik, mensen die me accepteren als ik ben. Helaas wonen ze letterlijk aan de andere kant van de wereld, dus ik zie ze niet vaak. Het heeft me wel geholpen me te accepteren wie ik ben. En nu maak ik in Nederland ook makkelijker contact. Of liever, ik houd makkelijker contacten aan. Maar pfffff, wat is dat soms moeilijk!
Lieve yogo, je bent goed zoals je bent, zoals ik je lees ben je een topmoeder en met alles wat je hebt meegemaakt een enorm dappere en eigenlijk ook sterke vrouw.
Maar ik ben het wel met OopjenCoppit eens, je mag jezelf dingen gunnen en je mag jezelf het waard vinden om dingen te doen. Want jij bent het waard!!
Lees onze commentaren nog eens over, er staan echt ook wel nuttige dingen in.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
woensdag 18 april 2018 om 23:54
Als jij het goed vindt is het goed.
De vraag erachter is of jouw manier je geeft wat je nodig hebt. En als dat niet zo is, wat zou je dan kunnen doen om dat veranderen?
Misschien is dat dan nòg beter....
donderdag 19 april 2018 om 00:02
donderdag 19 april 2018 om 06:01
Dat ze ver weg wonen vind ik niet zo heel erg, zo krijg je leuke vakantie-adresjes.yogonaise schreef: ↑19-04-2018 00:02Bedankt voor de lieve reacties.
Mijn vader heeft me altijd opgevoed om zorgzaam te zijn voor anderen. Naar mijn idee ben ik er ook voor anderen. Ik vind dit vanzelfsprekend. Alleen is het andersom niet altijd zo.
Lambchop wat jammer dat die mensen zo ver weg wonen.
Waar het eigenlijk om gaat is dat zij mij hebben geleerd mijzelf te accepteren zoals ik ben. Dit heeft mij echt geholpen om in Nederland ook veel opener te zijn tegen mensen. En eerlijker tegen mezelf te zijn in wat ik wel en niet wil vriendschap. Dat heeft me goed geholpen vriendschappen in Nederland beter te onderhouden.
Maar goed, dat is een heel ander onderwerp dan rouwen om een geliefd persoon.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
donderdag 19 april 2018 om 14:03
Wat is dit toch een gek proces, dat rouwen. Ik werd goed wakker vanochtend. Ik had afgesproken met een ex-collega in een koffietent. Was heel gezellig. Anderhalf uur later loop ik even in de H&M, ik voel me goed en denk 'het is goed zo'. Ik voelde echt een rust die ik nog niet eerder zo gevoeld heb.
Weer een uur later kom ik thuis om aan het werk te gaan en opeens pure paniek: mijn vader is dood! Hoe moet dit nu?
Ups and downs...
Weer een uur later kom ik thuis om aan het werk te gaan en opeens pure paniek: mijn vader is dood! Hoe moet dit nu?
Ups and downs...
vrijdag 20 april 2018 om 15:18
lady_day
Ik vraag me af, hebben jullie ook bepaalde Cravings sinds overlijden? Ik merk dat ik kan eten en drinken wat ik wil en niet een gram aan kom. Ik drink ook meer alcohol. De eerste weken na overlijden zelfs elke avond. Maar twee glazen dus echt niet buitensporig, maar wel meer dan eerst. Hebben jullie dat ook?
P.S. Heb geen zorgen voor een alcoholprobleem ofzo hoor, dat is het niet..gewoon benieuwd
Ik vraag me af, hebben jullie ook bepaalde Cravings sinds overlijden? Ik merk dat ik kan eten en drinken wat ik wil en niet een gram aan kom. Ik drink ook meer alcohol. De eerste weken na overlijden zelfs elke avond. Maar twee glazen dus echt niet buitensporig, maar wel meer dan eerst. Hebben jullie dat ook?
P.S. Heb geen zorgen voor een alcoholprobleem ofzo hoor, dat is het niet..gewoon benieuwd
vrijdag 20 april 2018 om 17:50
De eerste week (of 2) na het overlijden van mijn vader dronk ik ook. Elke avond. Het kalmeerde me. En dit terwijl ik normaal gesproken echt heel weinig drink (misschien 1 a 2 glazen wijn per maand). Maar ik merkte wel dat ik dan de volgende ochtend echt verrot wakker werd. Kater + vadergemis is geen geslaagde combinatie.
Ik had ook echt enorme honger die eerste weken. Ik at alles wat los en vast zat en kwam niet aan. Helaas gaat die vlieger niet langer meer op want ik moet er nu wel weer op letten. Drinken doe ik ook niet meer. Misschien toch maar weer beginnen?
Ik had ook echt enorme honger die eerste weken. Ik at alles wat los en vast zat en kwam niet aan. Helaas gaat die vlieger niet langer meer op want ik moet er nu wel weer op letten. Drinken doe ik ook niet meer. Misschien toch maar weer beginnen?
vrijdag 20 april 2018 om 18:00
Ik ben 15 kilo aangekomen in de maanden net voor en na het overlijden van mijn moeder. Ik drink eigenlijk nooit, hooguit 1 drankje per half jaar, maar na haar overlijden heb ik ook regelmatig een wijntje gedronken.
Nu, een half jaar na haar overlijden, moet ik echt de knop weer gaan omzetten en weer gaan afvallen.
Nu, een half jaar na haar overlijden, moet ik echt de knop weer gaan omzetten en weer gaan afvallen.
vrijdag 20 april 2018 om 20:43
Ik heb sinds begin dit jaar ineens een aantal voedselintolleranties. Ik denk dat het door de stress is ontstaan, maar snoepen is er niet meer bij. Ben toen al 6 kilo afgevallen in een paar weken tijd. Maar ik kan wel ontzettend eten op het moment, vooral ‘s avonds.
Het ging deze week best wel goed eigenlijk. Ik zag woensdag wel op tegen donderdag en donderdagochtend was wel wat zwaarder. Maar in de loop van de dag kreeg ik wel zin om dingen te doen. Zonet kwam ik thuis uit het sporten en zag ik haar foto en dan denk ik ineens: ik ga haar echt nooit meer zien. Die foto is alleen nog maar een herinnering. En dat komt dan wel even binnen.
De zielenpijn die jullie beschrijven ervaar ik ook niet zo heftig. Na de diagnose ben ik heel verdrietig geweest. Ik ervaar nu meer het gemis. Het zal wel komen en gaan. Misschien is het volgende week wel weer helemaal knudde.
Het ging deze week best wel goed eigenlijk. Ik zag woensdag wel op tegen donderdag en donderdagochtend was wel wat zwaarder. Maar in de loop van de dag kreeg ik wel zin om dingen te doen. Zonet kwam ik thuis uit het sporten en zag ik haar foto en dan denk ik ineens: ik ga haar echt nooit meer zien. Die foto is alleen nog maar een herinnering. En dat komt dan wel even binnen.
De zielenpijn die jullie beschrijven ervaar ik ook niet zo heftig. Na de diagnose ben ik heel verdrietig geweest. Ik ervaar nu meer het gemis. Het zal wel komen en gaan. Misschien is het volgende week wel weer helemaal knudde.
vrijdag 20 april 2018 om 21:54
vrijdag 20 april 2018 om 22:08
Ik ben vanavond naar mijn moeder gegaan om hier een nachtje te logeren. Dat doe ik voor haar, want ze vindt het gezellig, maar ik vind het zelf ook prettig. Als ik hier ben voelt mijn vader heel dichtbij. Alsof hij gewoon beneden zit. Ik zit geloof ik in de fase van 'ongeloof' of zo.
Mrllx25, dikke knuffel voor jou
Mrllx25, dikke knuffel voor jou
zaterdag 21 april 2018 om 08:55
Heel gek. Ik werd vanochtend wakker in het huis van mijn ouders en ik denk dat het wel 5 minuten duurde voordat ik dacht 'papa is dood'. Normaal gesproken gebeurt dat wel binnen een minuut.
Ik kijk 's ochtends altijd wat foto's van hem. En toen ik dat vanochtend deed was het net alsof het een droom was. Ik zit niet in de ontkenning dat hij dood is, want dat weet ik dondersgoed, maar het lijkt zo onwerkelijk. Alsof het niet kan en hij gewoon beneden in zijn stoel zit de krant te lezen.
Ik kijk 's ochtends altijd wat foto's van hem. En toen ik dat vanochtend deed was het net alsof het een droom was. Ik zit niet in de ontkenning dat hij dood is, want dat weet ik dondersgoed, maar het lijkt zo onwerkelijk. Alsof het niet kan en hij gewoon beneden in zijn stoel zit de krant te lezen.
