Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
vrijdag 23 februari 2018 om 20:47
Lady_day, stiekem wel mooi van je vader en zijn beste vriend. Hoop inderdaad dat ze waar dan ook elkaar gevonden hebben.
Niet helemaal vergelijkbaar, 4 jaar na het overlijden van mijn moeder ging ook haar hond dood. Op haar verjaardag, hoop dus ook dat ze hem waar dan ook nog een keer als verjaardagscadeau heeft gekregen....
Niet helemaal vergelijkbaar, 4 jaar na het overlijden van mijn moeder ging ook haar hond dood. Op haar verjaardag, hoop dus ook dat ze hem waar dan ook nog een keer als verjaardagscadeau heeft gekregen....
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
vrijdag 23 februari 2018 om 21:57
Nou ja ik snap wel daf je dat zo ook een beetje voelt hoor, wij hebben ook altijd honden gehad mijn moeder was stapelgek met ze, daar heb ik ook al aan gedacht, dat die ook weer zag.......Lambchop schreef: ↑23-02-2018 20:47Lady_day, stiekem wel mooi van je vader en zijn beste vriend. Hoop inderdaad dat ze waar dan ook elkaar gevonden hebben.
Niet helemaal vergelijkbaar, 4 jaar na het overlijden van mijn moeder ging ook haar hond dood. Op haar verjaardag, hoop dus ook dat ze hem waar dan ook nog een keer als verjaardagscadeau heeft gekregen....
vrijdag 23 februari 2018 om 22:11
Bij de regenboogbrug..... of ergens andersEngelsdropspikkels schreef: ↑23-02-2018 21:57Nou ja ik snap wel daf je dat zo ook een beetje voelt hoor, wij hebben ook altijd honden gehad mijn moeder was stapelgek met ze, daar heb ik ook al aan gedacht, dat die ook weer zag.......
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
maandag 26 februari 2018 om 16:32
Heimwee is een mooie beschrijving van de gevoelens die naar verloop van tijd overblijven en soms opkomen. Ik merk zelf dat de speciale dagen verdrietig zijn maar dat ik mezelf daar meer tegen wapen. Het zijn de onverwachte momenten van verdriet/heimwee die me echt overvallen.chrisjoh schreef: ↑23-02-2018 18:18Ja het slijt inderdaad. Maar er komt n gevoel van heimwee voor terug.
Maar dat gevoel van heimwee heb ik vooral met speciale dagen.verjaardagen en sterfdagen.en de maand december is altijd emotioneel.
Maar dat gevoel dat je alles ineens zo aanvliegt, dat is bij mij niet meer zo overheersend . Dat benam je soms bijna de adem.
Dus ik kan zeggen dat het slijt.en dat het leven ook weer mooi wordt .
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
maandag 26 februari 2018 om 18:33
Ik heb nu al zon heimwee naar nog maar kort geleden, wat is zwaar zeg 
Het weekend ging wel redelijk maar vandaag behoorlijke offday, ik denk toch dat als je best wat dingen doet wat nu veel energie kost dat je dan toch een soort rotdag of dagen krijgt omdat je veel energie verbruikt heb ? Of slaat dit nergens op...
Het weekend ging wel redelijk maar vandaag behoorlijke offday, ik denk toch dat als je best wat dingen doet wat nu veel energie kost dat je dan toch een soort rotdag of dagen krijgt omdat je veel energie verbruikt heb ? Of slaat dit nergens op...
maandag 26 februari 2018 om 18:38
Ja, dit klinkt heel logisch hoor. Dingen doen om niet te hoeven denken aan kost ook energie.
Volgens mij kan je dat wel vergelijken met een kater. Te veel energie verbuikt is de dag erna de tol betalen.
Ik vind je enorm dapper!
Volgens mij kan je dat wel vergelijken met een kater. Te veel energie verbuikt is de dag erna de tol betalen.
Ik vind je enorm dapper!
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
dinsdag 27 februari 2018 om 19:24
Ondanks dat ik zelf vind dat ik het aardig goed doe, ben ik ook heel erg moe. Volgens mij is dat ook wel normaal. Het is niet niks, een ouder verliezen. Maar doe je dan heel veel dingen ter afleiding of zo? Of heb je het over normale dagelijkse dingen?
Die omschrijving van 'heimwee'... zo mooi, ja daar herken ik me wel in.
Die omschrijving van 'heimwee'... zo mooi, ja daar herken ik me wel in.
woensdag 28 februari 2018 om 02:48
Ik doe dan voornamelijk dagelijkse dingen, ben ook wezen winkelen, verjaardag geweest nou ja gewoon dus.
Maar wat kost het allemaal moeite men soms verlang ik zo naar even zonder pijn, zonder wanhoop.
Even gewoon lekker voelen. Die film in mijn hoofd blijft soms zo draaien hoe het allemaal ging in het ziekenhuis, wat ze zei tegen mij met name het zinnetje, maak je nou toch niet zon zorgen,
Zo hartbrekend voelt het allemaal....
Sorry voor mijn beetje gezeur ik was vandaag weer zo verdrietig uit mijn tenen kwam het.
Ik was zo blij dit weekend met het redelijke maar het voelt vandaag weer zo eindeloos, kan niet slapen bah
Heb net het topic nog een keer doorgelezen en wat een hoop verdriet is er, maar fijn dat jullie met willen delen en erover praten
Maar wat kost het allemaal moeite men soms verlang ik zo naar even zonder pijn, zonder wanhoop.
Even gewoon lekker voelen. Die film in mijn hoofd blijft soms zo draaien hoe het allemaal ging in het ziekenhuis, wat ze zei tegen mij met name het zinnetje, maak je nou toch niet zon zorgen,
Zo hartbrekend voelt het allemaal....
Sorry voor mijn beetje gezeur ik was vandaag weer zo verdrietig uit mijn tenen kwam het.
Ik was zo blij dit weekend met het redelijke maar het voelt vandaag weer zo eindeloos, kan niet slapen bah
Heb net het topic nog een keer doorgelezen en wat een hoop verdriet is er, maar fijn dat jullie met willen delen en erover praten
woensdag 28 februari 2018 om 02:57
woensdag 28 februari 2018 om 02:59
Die vermoeidheid ja en dan zoals nu zoooooo moe maar kan toch niet slapenLady_Day schreef: ↑27-02-2018 19:24Ondanks dat ik zelf vind dat ik het aardig goed doe, ben ik ook heel erg moe. Volgens mij is dat ook wel normaal. Het is niet niks, een ouder verliezen. Maar doe je dan heel veel dingen ter afleiding of zo? Of heb je het over normale dagelijkse dingen?
Die omschrijving van 'heimwee'... zo mooi, ja daar herken ik me wel in.
woensdag 28 februari 2018 om 04:08
Hoi Engelsedrop,
Hoop dat de slaap je inmiddels heeft gevat.
Gecontroleerd met het plots overlijden van je moeder Wat zal dat een schok geweest zijn en nog steeds.
Ik herken veel in de gevoelens die je omschrijft als angst, het onwerkelijke, het gevoel dat je er niet echt bent en het leven om je heen gewoon doorgaat. Ook de mokerslag die je plots weer raakt . Het eenzame gevoel.
Het gevoel dat je overmant wordt van verdriet en dan vooral het nooit meer, dat het niet terug te draaien is en dat die persoon nooit meer terug komt. Moeite met concentreren en dat er niets uit je handen komt.
Heb je broers/zussen?
En het slijt echt, echt waar. Maar nu nog niet. Ik wens je heel veel sterkte, hoop dat het je wat helpt hier van je af te schrijven.
Hoop dat de slaap je inmiddels heeft gevat.
Gecontroleerd met het plots overlijden van je moeder
Wat zal dat een schok geweest zijn en nog steeds.Ik herken veel in de gevoelens die je omschrijft als angst, het onwerkelijke, het gevoel dat je er niet echt bent en het leven om je heen gewoon doorgaat. Ook de mokerslag die je plots weer raakt . Het eenzame gevoel.
Het gevoel dat je overmant wordt van verdriet en dan vooral het nooit meer, dat het niet terug te draaien is en dat die persoon nooit meer terug komt. Moeite met concentreren en dat er niets uit je handen komt.
Heb je broers/zussen?
En het slijt echt, echt waar. Maar nu nog niet. Ik wens je heel veel sterkte, hoop dat het je wat helpt hier van je af te schrijven.
woensdag 28 februari 2018 om 08:53
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
woensdag 28 februari 2018 om 11:14
Spikkels, en als je nou het advies van je moeder opvolgt: 'maak je nou toch niet zo'n zorgen'... dat de kleine dingen al je energie opvreten, laat het maar gebeuren. Mijn ervaring is dat je je wel kunt verzetten er tegen en er gefrustreerd van raken, maar daar wordt het niet beter van. Integendeel.
Ik laat alles momenteel maar gewoon over me heen komen. Het verdriet, het gemis, maar ook dingen op het werk. Ik merk dat heel veel me gewoon niet meer zo boeit. Ik maak me minder snel druk om kleine dingen. Ik zit momenteel gewoon een beetje in een waas. Kan ook niet echt genieten van kleine dingen. Dan maar niet, hoor. Komt vanzelf weer. Ook bij jou.
Ik laat alles momenteel maar gewoon over me heen komen. Het verdriet, het gemis, maar ook dingen op het werk. Ik merk dat heel veel me gewoon niet meer zo boeit. Ik maak me minder snel druk om kleine dingen. Ik zit momenteel gewoon een beetje in een waas. Kan ook niet echt genieten van kleine dingen. Dan maar niet, hoor. Komt vanzelf weer. Ook bij jou.
woensdag 28 februari 2018 om 13:52
[quote=Monti post_id=28203823 time=1519787315 user_id=108879]
Hoi Engelsedrop,
Hoop dat de slaap je inmiddels heeft gevat.
Gecontroleerd met het plots overlijden van je moeder Wat zal dat een schok geweest zijn en nog steeds.
Ik herken veel in de gevoelens die je omschrijft als angst, het onwerkelijke, het gevoel dat je er niet echt bent en het leven om je heen gewoon doorgaat. Ook de mokerslag die je plots weer raakt . Het eenzame gevoel.
Het gevoel dat je overmant wordt van verdriet en dan vooral het nooit meer, dat het niet terug te draaien is en dat die persoon nooit meer terug komt. Moeite met concentreren en dat er niets uit je handen komt.
Heb je broers/zussen?
En het slijt echt, echt waar. Maar nu nog niet. Ik wens je heel veel sterkte, hoop dat het je wat helpt hier van je af te schrijven.
[/quote
Wat een fijn stuk, precies verwoord hoe ik me voel. Mag ik vragen hoe lang het bij jou geleden is?
Weet je het klinkt zo stom maar ik denk vaak ervheeft niemand zoveel verdriet als ik. Of iedereen kan het allemaal veel beter als ik
Achterlijk ik weet het
Ik heb een broer gelukkig, maar hij heeft een heel leven dan ik. Druk veel werk veel kinderen Haha.
Maar we appen of bellen wel iedere dag.
Hoi Engelsedrop,
Hoop dat de slaap je inmiddels heeft gevat.
Gecontroleerd met het plots overlijden van je moeder
Wat zal dat een schok geweest zijn en nog steeds.Ik herken veel in de gevoelens die je omschrijft als angst, het onwerkelijke, het gevoel dat je er niet echt bent en het leven om je heen gewoon doorgaat. Ook de mokerslag die je plots weer raakt . Het eenzame gevoel.
Het gevoel dat je overmant wordt van verdriet en dan vooral het nooit meer, dat het niet terug te draaien is en dat die persoon nooit meer terug komt. Moeite met concentreren en dat er niets uit je handen komt.
Heb je broers/zussen?
En het slijt echt, echt waar. Maar nu nog niet. Ik wens je heel veel sterkte, hoop dat het je wat helpt hier van je af te schrijven.
[/quote
Wat een fijn stuk, precies verwoord hoe ik me voel. Mag ik vragen hoe lang het bij jou geleden is?
Weet je het klinkt zo stom maar ik denk vaak ervheeft niemand zoveel verdriet als ik. Of iedereen kan het allemaal veel beter als ik
Achterlijk ik weet het
Ik heb een broer gelukkig, maar hij heeft een heel leven dan ik. Druk veel werk veel kinderen Haha.
Maar we appen of bellen wel iedere dag.
woensdag 28 februari 2018 om 13:57
Dat is het ja! Ik verzet me ik wil me niet zo kut voelen, ik wil het sowieso allemaal niet.Lady_Day schreef: ↑28-02-2018 11:14Spikkels, en als je nou het advies van je moeder opvolgt: 'maak je nou toch niet zo'n zorgen'... dat de kleine dingen al je energie opvreten, laat het maar gebeuren. Mijn ervaring is dat je je wel kunt verzetten er tegen en er gefrustreerd van raken, maar daar wordt het niet beter van. Integendeel.
Ik laat alles momenteel maar gewoon over me heen komen. Het verdriet, het gemis, maar ook dingen op het werk. Ik merk dat heel veel me gewoon niet meer zo boeit. Ik maak me minder snel druk om kleine dingen. Ik zit momenteel gewoon een beetje in een waas. Kan ook niet echt genieten van kleine dingen. Dan maar niet, hoor. Komt vanzelf weer. Ook bij jou.
Ik wil deze pijn niet.
Hoe doe ik dat wat jij omschrijft het ondergaan. Lijkt me iets makkelijker voor mezelf
woensdag 28 februari 2018 om 14:55
woensdag 28 februari 2018 om 20:44
Spikkels, ik wil het ook niet hoor! Maar wat mij heel erg helpt is me realiseren dat dat verschrikkelijke gevoel echt niet voor altijd is. Het voelt als een heel diep soort liefdesverdriet... maar ook al gaat het nooit helemaal voorbij, het verandert wel. Als ik me heel verdrietig voel, zeg ik maar steeds tegen mezelf 'this too shall pass'. Of dan praat ik even tegen mijn vader en dan stel ik me voor hoe hij me gerust stelt.Engelsdropspikkels schreef: ↑28-02-2018 13:57Dat is het ja! Ik verzet me ik wil me niet zo kut voelen, ik wil het sowieso allemaal niet.
Ik wil deze pijn niet.
Hoe doe ik dat wat jij omschrijft het ondergaan. Lijkt me iets makkelijker voor mezelf
Ik geloof niet in een god, maar ik geloof wel dat zijn ziel er nog is. Hij is nu gewoon op een betere plek. Misschien helpt het bij mij dat mijn vader ontzettend veel pijn had en echt gewoon niet meer kon. Zijn wens om te sterven (vanwege de pijn die niet onder controle gebracht kon worden) werd groter dan zijn wens om bij ons te blijven. Voor mij is het 'goed' zo. En ja, het gemis.. dat zal altijd wel blijven. Helaas...
donderdag 1 maart 2018 om 01:38
GecondoleerdSinala26 schreef: ↑28-02-2018 14:55Allereerst gecondoleerd met je verlies. Alhoewel ik niet kan voelen wat jij voelt, kan ik me er wel iets bij voorstellen. Begin dit jaar ben ik mijn vader zeer plotseling verloren.
Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe. Kijk in je hart, want daar is ze. En blijft ze, voor altijd bij jou.
dat is ook nog maar kort he, hoe gaat het met je? P
donderdag 1 maart 2018 om 01:39
Engelsdropspikkels schreef: ↑01-03-2018 01:38Gecondoleerd
donderdag 1 maart 2018 om 01:40
Dank je welJustcallmeTuT schreef: ↑28-02-2018 21:14Engeltje en alle anderen die iemand die hun dierbaar is zijn verloren
donderdag 1 maart 2018 om 01:50
Ladyday, nee tuurlijk wil jij dit ook niet zo bedoelde ik het niet.... 
Maar ik heb het idee dat jij wat beter kan meedeinen op de golven van verdriet enzo ik probeer daar wat van te leren, ik kan me heel erg druk maken over morgen en volgende week zonder mijn moeder enzovoort snap je...
Jij hebt ook geen kinderen toch? Dat voelt nu wel voor mij als een gemis heb jij dat ook?
Dat is ook onvoorwaardelijke liefde ofzo, nou ja ik weet het ook niet.
Ik heb nu het idee dat er niemand meer zoveel van me houdt als mijn moeder deed.
Maar ik heb het idee dat jij wat beter kan meedeinen op de golven van verdriet enzo ik probeer daar wat van te leren, ik kan me heel erg druk maken over morgen en volgende week zonder mijn moeder enzovoort snap je...
Jij hebt ook geen kinderen toch? Dat voelt nu wel voor mij als een gemis heb jij dat ook?
Dat is ook onvoorwaardelijke liefde ofzo, nou ja ik weet het ook niet.
Ik heb nu het idee dat er niemand meer zoveel van me houdt als mijn moeder deed.
donderdag 1 maart 2018 om 06:36
Spikkels, ik dein inderdaad redelijk goed mee op de golven van verdriet. Ik denk ook bijna niet aan 'morgen' en 'volgende week' zonder mijn vader. Dat maakt het leven namelijk bijna geheel zinloos voor me en dan voel ik me heel alleen. Ook heeft het geen nut. Het zijn onnodige zorgen want 'morgen' is nog niet aangebroken. Bovendien heb je je eergisteren voor niets zoveel zorgen gemaakt om 'morgen'. Ook gisteren heb je overleefd 
Wat bij mij denk ik ook heel erg helpt is dat een aantal van mijn vrienden ook heel recent een ouder verloren hebben. Dat klinkt heel erg lullig, want ik gun het niemand, maar daardoor voel ik me wel minder alleen en kan ik er ook goed over praten.
Ik schrijf ook veel in een dagboek en praat de hele dag tegen hem alsof hij me nog kan horen. Misschien is dat ook wel zo.
Het klopt dat ik geen kinderen heb. Ik voel dat niet als een gemis. Ik vind deze wereld namelijk helemaal niet zo fijn en bovendien betekent het hebben van een kind niet automatisch 'onvoorwaardelijke liefde'. Ik denk dat het bij je honden makkelijker gaat, hoor!
Wat bij mij denk ik ook heel erg helpt is dat een aantal van mijn vrienden ook heel recent een ouder verloren hebben. Dat klinkt heel erg lullig, want ik gun het niemand, maar daardoor voel ik me wel minder alleen en kan ik er ook goed over praten.
Ik schrijf ook veel in een dagboek en praat de hele dag tegen hem alsof hij me nog kan horen. Misschien is dat ook wel zo.
Het klopt dat ik geen kinderen heb. Ik voel dat niet als een gemis. Ik vind deze wereld namelijk helemaal niet zo fijn en bovendien betekent het hebben van een kind niet automatisch 'onvoorwaardelijke liefde'. Ik denk dat het bij je honden makkelijker gaat, hoor!
donderdag 1 maart 2018 om 06:50
Inderdaad Engels, zoals Lady-Day zegt. Probeer je geen zorgen te maken over morgen of overmorgen. Je leeft nu, niet straks. Na het overlijden van mijn moeder probeerde ik wel meer bewust in het nu te leven. Echt vooruit kijken heeft toch niet zoveel zin.
Nu plan ik nog steeds niet veel vooruit, afgezien van vakanties die plan ik het liefst zo ver mogelijk vooruit, dan heb ik iets om naar uit te kijken.
Maar een vriendin die over 5 weken af wil spreken krijgt regelmatig als antwoord, weet ik nog niet. Geen idee of ik daar dan zin in heb.
Ik heb altijd van regen gehouden, sinds het overlijden van mijn moeder nog iets meer. Onder het mom van, regendruppels zijn kusjes uit de hemel van mensen die van je houden.
Oke, ik geef toe, als ik drie keer zeiknat regen in een week denk ik dat ze me heel erg pesten :p
Nu plan ik nog steeds niet veel vooruit, afgezien van vakanties die plan ik het liefst zo ver mogelijk vooruit, dan heb ik iets om naar uit te kijken.
Maar een vriendin die over 5 weken af wil spreken krijgt regelmatig als antwoord, weet ik nog niet. Geen idee of ik daar dan zin in heb.
Ik heb altijd van regen gehouden, sinds het overlijden van mijn moeder nog iets meer. Onder het mom van, regendruppels zijn kusjes uit de hemel van mensen die van je houden.
Oke, ik geef toe, als ik drie keer zeiknat regen in een week denk ik dat ze me heel erg pesten :p
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
donderdag 1 maart 2018 om 08:42
Fijn dat je een broer hebt en jullie toch veel contact hebben zo.
Voor mij zo'n 25 jaar geleden, niet mijn moeder maar mijn vriend van toen, doodgereden. Zomaar opeens was hij er niet meer.
Zo voelt het ja, alsof jij de enige bent met zoveel verdriet en dat je hele leven naar de klote is zogezegd. Ik hoop dat je door alle verhalen van anderen hier te lezen ziet dat je niet de enige bent, dat de emoties allemaal 'normaal' zijn en er helaas allemaal bij horen. En dat het minder/anders wordt. En daar valt helaas niets over te zeggen wb het tijdsbestek.
Na een tijdje ga je merken dat je ineens er even niet aan hebt gedacht, of dat je ergens hard om hebt gelachen. Kwam bij mij dan tegelijkertijd ook een soort schuldgevoel bij. Dat ik doorging, dat de tijd doorging.
En soms ineens weer een paar stappen terug. Doordat je iets ziet, hoort, ruikt of meemaakt waardoor je weer overvallen wordt door de onmacht en wanhopige verdriet.
En de tijd gaat door. Je staat iedere dag weer op. En die tijd zal het enige zijn dat de heftige emoties van nu zal doen verminderen.
Ik zou je graag een dikke knuffel geven en dat je nu wat minder pijn zou voelen, maar helaas werkt het zo niet.
