Psyche
alle pijlers
Wat zou je willen veranderen, en hoe ga je dat doen?
dinsdag 12 februari 2008 om 21:22
Ervan uitgaande dat je je leven nu al prima vindt, wat zou je willen veranderen aan je leven zodat het nog béter wordt?
Rare vraag misschien, maar het houdt me bezig de laatste tijd. Noem het een midlife-reflectie
. Ik vind mijn leven prima, heb op het eerste oog weinig te wensen. Fijne relatie, goede baan, gezonde kinderen, leuk sociaal leven etc., maar toch bekruipt me soms het gevoel dat er nog zoveel méér mogelijk is, en dat ik dat eruit moet halen. Tevreden zijn met wat je hebt, is voor mij aan het eind van de dag niet genoeg, kennelijk.
Voor de goede orde: ik bén tevreden, deze vragen komen niet voort uit onvrede maar uit het besef dat ik qua levensduur op de helft ben en dat ik zeker wil weten dat ik alles heb gedaan en bereikt wat ik wilde.
Dus: wie herkent dit, en wat doe jij om je nu al prima leven, nog beter te maken?
Rare vraag misschien, maar het houdt me bezig de laatste tijd. Noem het een midlife-reflectie
. Ik vind mijn leven prima, heb op het eerste oog weinig te wensen. Fijne relatie, goede baan, gezonde kinderen, leuk sociaal leven etc., maar toch bekruipt me soms het gevoel dat er nog zoveel méér mogelijk is, en dat ik dat eruit moet halen. Tevreden zijn met wat je hebt, is voor mij aan het eind van de dag niet genoeg, kennelijk.Voor de goede orde: ik bén tevreden, deze vragen komen niet voort uit onvrede maar uit het besef dat ik qua levensduur op de helft ben en dat ik zeker wil weten dat ik alles heb gedaan en bereikt wat ik wilde.
Dus: wie herkent dit, en wat doe jij om je nu al prima leven, nog beter te maken?
.
zondag 11 mei 2008 om 00:53
Ik ben zelf een keer als collega gepest; dat was bij een tijdelijke (goddank!) uitzendbaan. Daar heerste een enorme roddelcultuur, en op een gegeven moment was ik gewoon aan de beurt. Man, wat kan je je dan klote voelen. Ik ben daar ook binnen een poep en een zucht weggegaan, volgens mij ben je dan in no time ziek als je je dat langer moet laten welgevallen.
Ik vind het toch wel interessante materie; waarom doen mensen dat, waarom ziet een afdelingshoofd dat niet (of doet die eraan mee), wat een gemis voor het bedrijf, er is veel ziekteverzuim op die manier en de mensen zijn veel minder gemotiveerd om te werken als de sfeer kaa uu tee is.
Maargoed, dat even terzijde.
Nu mijn draaikonten-update; ik ben inmiddels bezig met de opleiding om Engelse les te gaan geven bij een ander taleninstituut.
Wat ik er dus van hoop op te steken, is hoe het me gaat bevallen om met groepen te werken en mensen te trainen.
Ik vind het toch wel interessante materie; waarom doen mensen dat, waarom ziet een afdelingshoofd dat niet (of doet die eraan mee), wat een gemis voor het bedrijf, er is veel ziekteverzuim op die manier en de mensen zijn veel minder gemotiveerd om te werken als de sfeer kaa uu tee is.
Maargoed, dat even terzijde.
Nu mijn draaikonten-update; ik ben inmiddels bezig met de opleiding om Engelse les te gaan geven bij een ander taleninstituut.
Wat ik er dus van hoop op te steken, is hoe het me gaat bevallen om met groepen te werken en mensen te trainen.
donderdag 15 mei 2008 om 03:38
donderdag 15 mei 2008 om 10:05
Goed bezig, Nijn, ook met het blijven uppen maar die opleiding enzo, ik kan er werkelijk niks draaikonterigs aan ontdekken, heur. Jammer van die wegblijver, zit je er helemaal klaar voor..
Sja, zo'n roddelcultuur is echt funest, heb het ook eens meegemaakt. Sfeer op de afdeling was niet te harden door al het geroddel, leidinggevende nam geen aktie want privé dikke vriendjes met de veroorzakers én met het overige management dus je stond er bij en keek er naar. Ben daar ook al heel snel weggegaan, jammerdebammer want werk was leuk.
En Meave, al beetje privé aan het fotograferen geslagen? Best leuk om dat op te pakken, wie weet waar het je toe leidt als je het echt zo leuk vindt!
Hier gaat het mwah, schijn daar maar niet uit te komen ofzo, zo'n allesoverheersende 'gatverredamme' -gevoel. Ben ik niet gewend, vind het leven over het algemeen altijd heel erg leuk maar nu.. sjeezis. Dus ik zit te bedenken wat ik zelf kan doen om dat te veranderen. Doe al zoveel mogelijk leuke dingen zelf, zover dat kan. Is leuk en lekker maar leven gaat daarna weer door. Werk opgepakt maar ook daar haal ik geen voldoening uit want heb er te weinig energie voor om dat te doen wat ik allemaal zou willen en moeten doen. Mijn kinderen kan ik wel achter het behang plakken of op Marktplaats zetten en ik overweeg 3x per dag een echtscheiding. Sja, ik lach er maar om maar ik ben niet blij.
Maargoed, komt goed, komt goed. Toch? Vast wel.
Sja, zo'n roddelcultuur is echt funest, heb het ook eens meegemaakt. Sfeer op de afdeling was niet te harden door al het geroddel, leidinggevende nam geen aktie want privé dikke vriendjes met de veroorzakers én met het overige management dus je stond er bij en keek er naar. Ben daar ook al heel snel weggegaan, jammerdebammer want werk was leuk.
En Meave, al beetje privé aan het fotograferen geslagen? Best leuk om dat op te pakken, wie weet waar het je toe leidt als je het echt zo leuk vindt!
Hier gaat het mwah, schijn daar maar niet uit te komen ofzo, zo'n allesoverheersende 'gatverredamme' -gevoel. Ben ik niet gewend, vind het leven over het algemeen altijd heel erg leuk maar nu.. sjeezis. Dus ik zit te bedenken wat ik zelf kan doen om dat te veranderen. Doe al zoveel mogelijk leuke dingen zelf, zover dat kan. Is leuk en lekker maar leven gaat daarna weer door. Werk opgepakt maar ook daar haal ik geen voldoening uit want heb er te weinig energie voor om dat te doen wat ik allemaal zou willen en moeten doen. Mijn kinderen kan ik wel achter het behang plakken of op Marktplaats zetten en ik overweeg 3x per dag een echtscheiding.
Sja, ik lach er maar om maar ik ben niet blij. Maargoed, komt goed, komt goed. Toch? Vast wel.
donderdag 15 mei 2008 om 13:15
donderdag 15 mei 2008 om 13:26
Bam, lieverd, het komt hartstikke goed. Denk je dat het beter verkoopt als we zes blonde kinderen in één koop aanbieden? Dan doe ik mee.
Nijn, je bent goed bezig! Ik wou dat ik hetzelfde van mezelf kon zeggen, maar goed. Eén ding tegelijk. Vanmorgen weer bij de psycholoog geweest en ik ga binnenkort op proef ritalin slikken. Hij twijfelt aan de diagnose (AD(H)D). Ik heb ontzettend veel kenmerken wel en in sterke mate, maar ook een paar essentiele wat minder. Waardoor het dus moeilijk vast te stellen is. Misschien dat de ritalin werkt en dat ik eindelijk rust in mijn kop krijg en eens een écht plan van aanpak kan bedenken. Ik heb dus nog niet echt veel gefotografeerd Bam, wel een heel mooi boek over de camera voor mijn verjaardag gekregen en daar al een paar keer kwijlend in gelezen. Maar ik kan me zo moeilijk concentreren op de technische verhaaltjes en ben zo weer vergeten wat ik gelezen heb... Kan dus weer overnieuw beginnen (suffe smiley).
Mid-life overwegingen Liev? Dat belooft nog wat, ik ben pas 32.
Waarom is je leven anders gelopen dan? Wat had je ervan verwacht of gehoopt? Heeft het met je ziekte te maken? Ik weet eigenlijk niet wat ik van het leven verwacht had. Ik weet wel dat ik zo langzamerhand weer de behoefte krijg mezelf te ontwikkelen. Mijn cursus heb ik gehaald (twee zevens) en nu wil ik weer wat nieuws. Zennnnnn.
Nijn, je bent goed bezig! Ik wou dat ik hetzelfde van mezelf kon zeggen, maar goed. Eén ding tegelijk. Vanmorgen weer bij de psycholoog geweest en ik ga binnenkort op proef ritalin slikken. Hij twijfelt aan de diagnose (AD(H)D). Ik heb ontzettend veel kenmerken wel en in sterke mate, maar ook een paar essentiele wat minder. Waardoor het dus moeilijk vast te stellen is. Misschien dat de ritalin werkt en dat ik eindelijk rust in mijn kop krijg en eens een écht plan van aanpak kan bedenken. Ik heb dus nog niet echt veel gefotografeerd Bam, wel een heel mooi boek over de camera voor mijn verjaardag gekregen en daar al een paar keer kwijlend in gelezen. Maar ik kan me zo moeilijk concentreren op de technische verhaaltjes en ben zo weer vergeten wat ik gelezen heb... Kan dus weer overnieuw beginnen (suffe smiley).
Mid-life overwegingen Liev? Dat belooft nog wat, ik ben pas 32.
Waarom is je leven anders gelopen dan? Wat had je ervan verwacht of gehoopt? Heeft het met je ziekte te maken? Ik weet eigenlijk niet wat ik van het leven verwacht had. Ik weet wel dat ik zo langzamerhand weer de behoefte krijg mezelf te ontwikkelen. Mijn cursus heb ik gehaald (twee zevens) en nu wil ik weer wat nieuws. Zennnnnn.
donderdag 15 mei 2008 om 15:36
Bamb, wat vervelend dat je je zo mwaw voelt. Ik wilde dat ik je kon helpen, echt! Door te zeggen; ga mediteren, lees een positief boek, of neem een paar dagen voor jezelf in een beautyboerderij.
Maarja, dat heeft natuurlijk geen zin. Ik ken het trouwens wel hoor, het gevoel van de kinderen op marktplaats willen zetten. Ik heb er zelf bijna dagelijks last van. Waarom denk je dat ik Engelse les ga geven voor 4 dollar per uur? To be out of the house for just a little while.
En oja, natuurlijk mijn toekomstplannen, dat ook.
Maeve, één ding tegelijk zou een prachtig levensmotto zijn wat mij betreft. Zodat je niet die berg maar gewoon 1 schep zand voor je ziet. Dan ben je eerder geneigd om te beginnen met scheppen, is mijn bescheiden filosofie.
Hoi Livre, ook bezig met een tussentijdse terugblik? :-)
Maarja, dat heeft natuurlijk geen zin. Ik ken het trouwens wel hoor, het gevoel van de kinderen op marktplaats willen zetten. Ik heb er zelf bijna dagelijks last van. Waarom denk je dat ik Engelse les ga geven voor 4 dollar per uur? To be out of the house for just a little while.
En oja, natuurlijk mijn toekomstplannen, dat ook.Maeve, één ding tegelijk zou een prachtig levensmotto zijn wat mij betreft. Zodat je niet die berg maar gewoon 1 schep zand voor je ziet. Dan ben je eerder geneigd om te beginnen met scheppen, is mijn bescheiden filosofie.
Hoi Livre, ook bezig met een tussentijdse terugblik? :-)
vrijdag 16 mei 2008 om 17:30
Meave, ik ben 10 jaar ouder, vandaar. En de "tussentijdse terugblik" van Nijn vind ik prachtig verwoord.
Het is niet zo dat ik alles uitgestippeld had als puber, maar ik had wel ideeën over de toekomst. Ik wilde heel graag studeren en leren, werken en nog meer leren, en dan een carrière opbouwen met uitdagend en afwisselend werk. Tussendoor dan nog wat studeren en leren, want dat had ik graag levenslang volgehouden. Een partner zag ik verder niet in dat plaatje, wel 4 kinderen, die wil ik al mijn hele leven. Hoe of wat te combineren en organiseren, daar was ik nog helemaal niet uit.
Uiteindelijk heb ik heerlijk gestudeerd en daarna een aantal jaar full-time gewerkt met een full-time studie in de avonduren. Inmiddels wel met man, die had ik na 2 maanden studie leren kennen, wham, liefde op het eerste gezicht, ik ben inmiddels 20 jaar met hem getrouwd zelfs. Op mijn 25e werd ik voor het eerst zwanger, maar dat was een miskraam. Een aantal miskramen verder werd oudste Boekje geboren, toen was ik 28. Hij was de helft van een tweeling, maar zijn broertje/zusje is tijdens de zwangerschap gestorven.
Oudste Boek bleek niet zo gezond, epilepsie met ziekenhuisopname, en full-time werken met een kindje was zwaarder dan ik dacht, lichamelijk niet, maar psychisch zeker wel. Ik had een wat verwaarloosde bekkeninstabiliteit, maar daar walste ik overheen.
Nog geen jaar later bleek ik volkomen spontaan weer zwanger te zijn. Met 5 weken zwangerschap kon ik niet meer lopen van de pijn in mijn rug en schaambeen. Ik werd heel goed behandeld door mijn werkgever en collega's, de arts onderkende het en de fysio gaf me goede oefeningen en tips. Jongste Boek werd geboren met een zeldzame afwijking in zijn buik en kon geen vruchtwater verwerken tijdens de zwangerschap, waardoor ik 6 liter vruchtwater verzameld had, die tijdens de bevalling de verloskamer compleet blank zette. Dat luchtte mij enorm op, maar het bekken bleek letterlijk kapot te zijn gegaan: er zitten wat losse stukjes in. Jongste Boek moest met spoed naar een ziekenhuis op grote afstand van huis gebracht worden en is daar geopereerd, met veel ellende, fouten en toestanden. Uiteindelijk bleek ook hij epilepsie te hebben trouwens.
Mijn lijf had het behoorlijk begeven na die tijd, en ik kwam in de WAO terecht op mijn dertigste. Ik heb 7 maanden gerevalideerd, mijn huis werd aangepast en ik leerde te wennen aan krukken, rollator, scootmobiel etc.
Vervolgens kreeg ik reuma, ontstekingen in mijn gewrichten, wat de situatie verergerde. Na een jaar bij de herkeuring werd ik weer volledig afgekeurd.
Waarschijnlijk heb ik toen ook al Multiple Sclerose gekregen, maar dat is pas veel later vastgesteld. Het is nogal progressieve vorm, dus die WAO zal ik nooit meer uitkomen.
Ja, mijn leven is heel anders gelopen dan ik in gedachte had. Mijn grootste wens, moeder worden, is uitgekomen en daar ben ik zielsgelukkig om. Die carrière met spannende en afwisselende zaken is volledig in het water gevallen, dat dan weer wel. En over hoe tevreden ik ben met de huidige stand van zaken, ga ik eens even heel goed nadenken.
En de "tussentijdse terugblik" van Nijn vind ik prachtig verwoord. Het is niet zo dat ik alles uitgestippeld had als puber, maar ik had wel ideeën over de toekomst. Ik wilde heel graag studeren en leren, werken en nog meer leren, en dan een carrière opbouwen met uitdagend en afwisselend werk. Tussendoor dan nog wat studeren en leren, want dat had ik graag levenslang volgehouden. Een partner zag ik verder niet in dat plaatje, wel 4 kinderen, die wil ik al mijn hele leven. Hoe of wat te combineren en organiseren, daar was ik nog helemaal niet uit.
Uiteindelijk heb ik heerlijk gestudeerd en daarna een aantal jaar full-time gewerkt met een full-time studie in de avonduren. Inmiddels wel met man, die had ik na 2 maanden studie leren kennen, wham, liefde op het eerste gezicht, ik ben inmiddels 20 jaar met hem getrouwd zelfs. Op mijn 25e werd ik voor het eerst zwanger, maar dat was een miskraam. Een aantal miskramen verder werd oudste Boekje geboren, toen was ik 28. Hij was de helft van een tweeling, maar zijn broertje/zusje is tijdens de zwangerschap gestorven.
Oudste Boek bleek niet zo gezond, epilepsie met ziekenhuisopname, en full-time werken met een kindje was zwaarder dan ik dacht, lichamelijk niet, maar psychisch zeker wel. Ik had een wat verwaarloosde bekkeninstabiliteit, maar daar walste ik overheen.
Nog geen jaar later bleek ik volkomen spontaan weer zwanger te zijn. Met 5 weken zwangerschap kon ik niet meer lopen van de pijn in mijn rug en schaambeen. Ik werd heel goed behandeld door mijn werkgever en collega's, de arts onderkende het en de fysio gaf me goede oefeningen en tips. Jongste Boek werd geboren met een zeldzame afwijking in zijn buik en kon geen vruchtwater verwerken tijdens de zwangerschap, waardoor ik 6 liter vruchtwater verzameld had, die tijdens de bevalling de verloskamer compleet blank zette. Dat luchtte mij enorm op, maar het bekken bleek letterlijk kapot te zijn gegaan: er zitten wat losse stukjes in. Jongste Boek moest met spoed naar een ziekenhuis op grote afstand van huis gebracht worden en is daar geopereerd, met veel ellende, fouten en toestanden. Uiteindelijk bleek ook hij epilepsie te hebben trouwens.
Mijn lijf had het behoorlijk begeven na die tijd, en ik kwam in de WAO terecht op mijn dertigste. Ik heb 7 maanden gerevalideerd, mijn huis werd aangepast en ik leerde te wennen aan krukken, rollator, scootmobiel etc.
Vervolgens kreeg ik reuma, ontstekingen in mijn gewrichten, wat de situatie verergerde. Na een jaar bij de herkeuring werd ik weer volledig afgekeurd.
Waarschijnlijk heb ik toen ook al Multiple Sclerose gekregen, maar dat is pas veel later vastgesteld. Het is nogal progressieve vorm, dus die WAO zal ik nooit meer uitkomen.
Ja, mijn leven is heel anders gelopen dan ik in gedachte had. Mijn grootste wens, moeder worden, is uitgekomen en daar ben ik zielsgelukkig om. Die carrière met spannende en afwisselende zaken is volledig in het water gevallen, dat dan weer wel. En over hoe tevreden ik ben met de huidige stand van zaken, ga ik eens even heel goed nadenken.
zaterdag 17 mei 2008 om 01:05
Je hebt te maken met nogal wat fysieke beperkingen zeg, Livre. Toch lijkt het me interessant om te bedenken wat je met de 2de helft gaat doen. Je jongens zijn volgens mij niet meer zo heel klein, toch? Dus wie weet dat je nu meer tijd voor zelfontwikkeling hebt, waarbij geen fysieke inspanning is vereist; lezen, studeren, iets conctreets leren, schrijven, etc.
Het domme is dat als je er eenmaal voor gaat zitten, met pen en papier, er ineens allemaal concrete plannen bovenkomen. Te simpel voor woorden, maar zo werkt het bij mij toch wel.
Het domme is dat als je er eenmaal voor gaat zitten, met pen en papier, er ineens allemaal concrete plannen bovenkomen. Te simpel voor woorden, maar zo werkt het bij mij toch wel.
zaterdag 17 mei 2008 om 22:49
Bedankt voor je reactie, Nijn. Mijn jongens zijn al 13 en 12, ik heb inderdaad meer tijd nu. En dat is aan de ene kant best beangstigend, wat moet ik ermee doen, wat kán ik er nog mee doen, en aan de andere kant een grote uitdaging.
Daar denk ik dus veel over na de laatste tijd.
Weet jij al wanneer je weer in Nederland komt wonen? En hoe vind je dat, denk je dat het wennen zal zijn? Ik vind jou en je gezin een voorbeeld in hoe flexibel een mens kan zijn. Flexibiliteit is een eigenschap die ik erg waardeer, en die ik zelf niet zo onder de knie heb.
Daar denk ik dus veel over na de laatste tijd.
Weet jij al wanneer je weer in Nederland komt wonen? En hoe vind je dat, denk je dat het wennen zal zijn? Ik vind jou en je gezin een voorbeeld in hoe flexibel een mens kan zijn. Flexibiliteit is een eigenschap die ik erg waardeer, en die ik zelf niet zo onder de knie heb.
zondag 18 mei 2008 om 01:25
Dank je Livre, dat zie ik als een compliment. :-) Je zal ook wel moeten hoor, elke keer weer een nieuwe habitat, opnieuw beginnen met alles alles alles ontdekken, de cultuur is toch elke keer weer ietsje anders, mensen ontmoeten, etc. Ik hou er ook wel van hoor. En ik ga het absoluut zeker op mn cv zetten.
Het feit alleen al dat je erover nadenkt, over hoe je tijd anders te besteden vanaf nu, betekent volgens mij dat er vroeger of later wel een ingeving zal komen. Waar hou je zoal van?
Het feit alleen al dat je erover nadenkt, over hoe je tijd anders te besteden vanaf nu, betekent volgens mij dat er vroeger of later wel een ingeving zal komen. Waar hou je zoal van?
zondag 18 mei 2008 om 17:38
Livre, wat een verhaal hè, om zo te lezen. Een aaneenschakeling van gebeurtenissen die steeds een andere wending aan je leven geven. Het lijkt me een moeilijk punt waar je nu staat. Kun je genieten en voldoening halen uit de status quo. Of wil je meer uit het leven halen. En wat moet dat 'meer' dan zijn. Zit dat in verdieping (studie, meditatie, religie, spiritualiteit) of zit dat in meer rust, ontspanning, genieten van wat er nu is. En wat zijn je mogelijkheden. Een aantal zaken die je misschien vroeger voor ogen had zijn wellicht onmogelijk geworden. Maar ook met beperkingen is veel mogelijk. Misschien is de belangrijkste vraag: wat kost het je en wat levert het op. Als je een beperkt energieniveau hebt (mijn tante heeft MS en kan nog best veel, alleen er kan maar heel weinig op een dag), wil je die energie dan in nieuwe dingen steken of in koesteren wat je hebt. En kun je berusten in het feit dat je leven anders is gelopen.
Ik geef het je te doen lieve Livre. Het lijkt me een moeilijke terug- cq vooruitblik. Als we hier op een of andere manier met je mee kunnen denken...
Ik geef het je te doen lieve Livre. Het lijkt me een moeilijke terug- cq vooruitblik. Als we hier op een of andere manier met je mee kunnen denken...
woensdag 21 mei 2008 om 06:28
Vandaag heb ik mijn eerste 2 Engelse lessen gegeven. Vanmorgen aan een privestudent, gelijk een behoorlijke hotshot in het CR`se openbare leven. Stiekem vond ik dat toch wel behoorlijk cool. *gniffel* En vanavond nog een student, weer prive, en die kletste zelf zo n beetje de tijd vol, dus het ging eigenlijk vanzelf.
Ik hoop dat ik binnenkort ook een groep krijg, want dat lijkt me weer een hele andere uitdaging.
Ook nog een telefonisch interview gehad met een kennis van een kennis die bij het buro werkt waar ik over een tijdje ga solliciteren. Haar brain helemaal leeggepickt, over het hoe en wat van haar werk en de organisatie.
Ondertussen ben ik ook nog lid geworden van een inspirerend netwerkgroepje, waarvan het de bedoeling is elkaar te helpen de zwakke punten aan te pakken.
Ik ga mezelf maar es even een schouderklopje geven.
Ik hoop dat ik binnenkort ook een groep krijg, want dat lijkt me weer een hele andere uitdaging.
Ook nog een telefonisch interview gehad met een kennis van een kennis die bij het buro werkt waar ik over een tijdje ga solliciteren. Haar brain helemaal leeggepickt, over het hoe en wat van haar werk en de organisatie.
Ondertussen ben ik ook nog lid geworden van een inspirerend netwerkgroepje, waarvan het de bedoeling is elkaar te helpen de zwakke punten aan te pakken.
Ik ga mezelf maar es even een schouderklopje geven.
vrijdag 23 mei 2008 om 18:46
Nijn, het was vast niet leuk dat je student niet op kwam dagen! Stiekem heb ik toch wel even gegniffeld - zo latino! Maar ondertussen klop ik mee, jij bent echt goed bezig man!!!!
Maeve, waarom ga je niet een cursus fotografie doen eigenlijk? Ik vind zelf bij technische verhaaltjes dat wanneer 't uitgelegd wordt 't best goed te doen is, maar als je het allemaal zelf moet uitpluizen, pff ik zou dan ook snel doorbladeren (mijn vriendje vertelt me de laatste tijd vanalles over zijn interesse: duurzame energie, en eerlijk gezegd, de technische kant kan ik prima volgen, maar ik weet al als ik er zelf een tekst over zou lezen ik die binnen drie minuten zuchtend weg zou leggen voor wat boeienders![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
).
Livre, wat een verhaal, het lijkt me heel lastig als je bepaalde dromen had en die niet kan realiseren vanwege omstandigheden waar je niets aan kan doen, zoals je gezondheid. Het zal wel een uitdaging zijn nu je tijd opnieuw in te moeten delen! Ik hoop dat je wat aan dit topic hebt!
Bambi, vervelend dat je zo'n gevoel hebt van algehele malaise!!! Ik heb dat ook weleens maar dan waait 't vanzelf weer over, heb jij eigenlijk professionele hulp, je hebt nogal wat meegemaakt toch, misschien lucht 't op eens met iemand erover te praten die nieuwe invalshoeken geeft?
Hier gaat 't ook wel goed eigenlijk. Ik moet toegeven, niet zo razendsnel als bij Nijntje, maar ik klop mezelf toch ook op de schouders
Ik ben nog steeds erg druk met de studie en de laatste tijd had ik een dipje qua scriptie, maar de afgelopen paar dagen zat ik weer helemaal in een flow! Het gaat als een speer heb ik nu 't idee (dat moet ook wel want de tijd dringt nogal, maar soit). Helaas zal ik dit weekend niet veel kunnen werken, maar ik ga vanavond lekker verder en alles wat ik af krijg is meegenomen!
Verder heeft een docent uit zichzelf aangeboden eens te praten met een vriend van hem met interessante functie in 't gebied waar mijn vriend woont en waar ik werk wil zoeken, ik moet alleen die docent nog een CV mailen. Dus hoewel ik er niet teveel van wil verwachten zijn dat toch positieve dingen die de moed erin houden!
Maeve, waarom ga je niet een cursus fotografie doen eigenlijk? Ik vind zelf bij technische verhaaltjes dat wanneer 't uitgelegd wordt 't best goed te doen is, maar als je het allemaal zelf moet uitpluizen, pff ik zou dan ook snel doorbladeren (mijn vriendje vertelt me de laatste tijd vanalles over zijn interesse: duurzame energie, en eerlijk gezegd, de technische kant kan ik prima volgen, maar ik weet al als ik er zelf een tekst over zou lezen ik die binnen drie minuten zuchtend weg zou leggen voor wat boeienders
). Livre, wat een verhaal, het lijkt me heel lastig als je bepaalde dromen had en die niet kan realiseren vanwege omstandigheden waar je niets aan kan doen, zoals je gezondheid. Het zal wel een uitdaging zijn nu je tijd opnieuw in te moeten delen! Ik hoop dat je wat aan dit topic hebt!
Bambi, vervelend dat je zo'n gevoel hebt van algehele malaise!!! Ik heb dat ook weleens maar dan waait 't vanzelf weer over, heb jij eigenlijk professionele hulp, je hebt nogal wat meegemaakt toch, misschien lucht 't op eens met iemand erover te praten die nieuwe invalshoeken geeft?
Hier gaat 't ook wel goed eigenlijk. Ik moet toegeven, niet zo razendsnel als bij Nijntje, maar ik klop mezelf toch ook op de schouders
Ik ben nog steeds erg druk met de studie en de laatste tijd had ik een dipje qua scriptie, maar de afgelopen paar dagen zat ik weer helemaal in een flow! Het gaat als een speer heb ik nu 't idee (dat moet ook wel want de tijd dringt nogal, maar soit). Helaas zal ik dit weekend niet veel kunnen werken, maar ik ga vanavond lekker verder en alles wat ik af krijg is meegenomen! Verder heeft een docent uit zichzelf aangeboden eens te praten met een vriend van hem met interessante functie in 't gebied waar mijn vriend woont en waar ik werk wil zoeken, ik moet alleen die docent nog een CV mailen. Dus hoewel ik er niet teveel van wil verwachten zijn dat toch positieve dingen die de moed erin houden!
vrijdag 23 mei 2008 om 20:48
Margaretha, flow is goed, vasthouden die handel! Ik hoop dat de contacten die je zo nu en dan legt wat opleveren. Zou mooi zijn.
Die cursus fotografie komt er ooit wel, maar voolopig zou ik niet zo goed weten hoe ik het in moet plannen. Psych Mootje, psych voor mij, massagetherapie Mootje, ouderbegeleiding, gesprekken op school Mootje, werk, sport (fuck, sport, al eeuwen niet geweest), etc etc. Kan hier ook mooi een leerdoel van maken, geduld is niet mijn sterkste kant. :-)
Die cursus fotografie komt er ooit wel, maar voolopig zou ik niet zo goed weten hoe ik het in moet plannen. Psych Mootje, psych voor mij, massagetherapie Mootje, ouderbegeleiding, gesprekken op school Mootje, werk, sport (fuck, sport, al eeuwen niet geweest), etc etc.
Kan hier ook mooi een leerdoel van maken, geduld is niet mijn sterkste kant. :-)
maandag 2 juni 2008 om 15:58
Lieve Meave, dank voor je goede woorden. Ik had nog niet eerder gereageerd omdat ik al een paar weken kamp met een longontsteking en de computer dus nauwelijks gebruik. Dank je wel.:
Livre, wat een verhaal hè, om zo te lezen. Een aaneenschakeling van gebeurtenissen die steeds een andere wending aan je leven geven. Het lijkt me een moeilijk punt waar je nu staat. Kun je genieten en voldoening halen uit de status quo. Of wil je meer uit het leven halen. En wat moet dat 'meer' dan zijn. Zit dat in verdieping (studie, meditatie, religie, spiritualiteit) of zit dat in meer rust, ontspanning, genieten van wat er nu is. En wat zijn je mogelijkheden. Een aantal zaken die je misschien vroeger voor ogen had zijn wellicht onmogelijk geworden. Maar ook met beperkingen is veel mogelijk. Misschien is de belangrijkste vraag: wat kost het je en wat levert het op. Als je een beperkt energieniveau hebt (mijn tante heeft MS en kan nog best veel, alleen er kan maar heel weinig op een dag), wil je die energie dan in nieuwe dingen steken of in koesteren wat je hebt. En kun je berusten in het feit dat je leven anders is gelopen.
Ik geef het je te doen lieve Livre. Het lijkt me een moeilijke terug- cq vooruitblik. Als we hier op een of andere manier met je mee kunnen denken...
dinsdag 24 juni 2008 om 19:34
Dames, het is al een tijdje geleden dat er geschreven is zie ik maar ik ga toch even uppen.
Ik ben namelijk afgestudeerd afgelopen week!!!
Het is uiteindelijk echt razendgoed gegaan, ik ben cum laude afgestudeerd, had de 'tweede vermelding' (dat kende ik ook niet maar houdt in dat er maar één persoon betere punten heeft, er zijn drie vermeldingen), en een 9 voor mijn scriptie, die nu gepubliceerd gaat worden. Dat is dus echt superdope.
Wat minder is, is dat ik nog geen werk heb (ook niet echt actief gezocht behalve wat cv'tjes opsturen). Ik heb besloten naar 't zuiden te gaan, waar mijn vriend woont, en heb de laatste tijd gewoon echt geen tijd vrij kunnen maken om te gaan zitten voor sollicitatiebrieven etc. Nu vind ik dat best wel klote, want de ib-groep stopt ook na deze maand met betalen (logisch!) en ik heb wel een appeltje voor de dorst, maar ik wil graag de zekerheid van een baan. Het is niet erg als ik pas in september zou kunnen beginnen bijvoorbeeld, alleen als ik maar weet dat ik iets heb ,dan kan ik denk ik pas ontspannen (en evt. vakantie vieren, ligt eraan wanneer ik zou moeten beginnen). Ik wil daar ook een appartement gaan zoeken, maar doe dat weer liever niet voor ik een baan heb (ivm weten wat ik uit kan geven en weten waar ik elke dag heen moet enzo). Tegelijkertijd wil ik liever niet onnodig lang hier blijven omdat ik hier niets meer te doen heb in principe, het van hieruit vast niet het gemakkelijkst zoeken is, en verder zo'n grote stad waar 't tegen de veertig graden loopt en alleen smog is en geen zuchtje wind, voor mij als country girl toch wel verre van ideaal is.
Nou, tot zover de update. Vandaag heb ik allerlei sollicitatieformulieren van bedrijven ingevuld (waarom kan je niet gewoon je cv uploaden?!), en ben bezig met een paar brieven. Hoe gaat 't met jullie?
Ik ben namelijk afgestudeerd afgelopen week!!!
Het is uiteindelijk echt razendgoed gegaan, ik ben cum laude afgestudeerd, had de 'tweede vermelding' (dat kende ik ook niet maar houdt in dat er maar één persoon betere punten heeft, er zijn drie vermeldingen), en een 9 voor mijn scriptie, die nu gepubliceerd gaat worden. Dat is dus echt superdope. Wat minder is, is dat ik nog geen werk heb (ook niet echt actief gezocht behalve wat cv'tjes opsturen). Ik heb besloten naar 't zuiden te gaan, waar mijn vriend woont, en heb de laatste tijd gewoon echt geen tijd vrij kunnen maken om te gaan zitten voor sollicitatiebrieven etc. Nu vind ik dat best wel klote, want de ib-groep stopt ook na deze maand met betalen (logisch!) en ik heb wel een appeltje voor de dorst, maar ik wil graag de zekerheid van een baan. Het is niet erg als ik pas in september zou kunnen beginnen bijvoorbeeld, alleen als ik maar weet dat ik iets heb ,dan kan ik denk ik pas ontspannen (en evt. vakantie vieren, ligt eraan wanneer ik zou moeten beginnen). Ik wil daar ook een appartement gaan zoeken, maar doe dat weer liever niet voor ik een baan heb (ivm weten wat ik uit kan geven en weten waar ik elke dag heen moet enzo). Tegelijkertijd wil ik liever niet onnodig lang hier blijven omdat ik hier niets meer te doen heb in principe, het van hieruit vast niet het gemakkelijkst zoeken is, en verder zo'n grote stad waar 't tegen de veertig graden loopt en alleen smog is en geen zuchtje wind, voor mij als country girl toch wel verre van ideaal is
. Nou, tot zover de update. Vandaag heb ik allerlei sollicitatieformulieren van bedrijven ingevuld (waarom kan je niet gewoon je cv uploaden?!), en ben bezig met een paar brieven. Hoe gaat 't met jullie?
dinsdag 24 juni 2008 om 19:48
Hier gaat het zijn gangetje. Ik ben begonnen met het slikken van ritalin en merk dat het wel wat doet. Of het genoeg doet om ermee door te gaan (kosten-baten) weet ik nog niet. Daar denk ik nog even over na. Het geeft wel ruimte en rust in mijn hoofd in elk geval. Donderdag heb ik weer een afspraak bij de psychiater.
Ik ben niet druk met solliciteren, maar wel aan het solliciteren as we speak. Vandaag had ik het tweede gesprek op een afdeling marketingcommunicatie van een commercieel bedrijf. Het eerste gesprek vond ik heel plezierig, dat van vandaag wat lastiger. Het eerste gesprek ging vooral over werk en capaciteiten, het tweede gesprek ging over mij als persoon. Afwachten dus. Op zich zou ik de baan wel heel graag willen hebben, maar er zijn nog meer mensen in de race.
Ik ben niet druk met solliciteren, maar wel aan het solliciteren as we speak. Vandaag had ik het tweede gesprek op een afdeling marketingcommunicatie van een commercieel bedrijf. Het eerste gesprek vond ik heel plezierig, dat van vandaag wat lastiger. Het eerste gesprek ging vooral over werk en capaciteiten, het tweede gesprek ging over mij als persoon. Afwachten dus. Op zich zou ik de baan wel heel graag willen hebben, maar er zijn nog meer mensen in de race.
dinsdag 24 juni 2008 om 21:34
Marg; gefeliciteerd joh!! Cum laude, niet te geloven. Nouja, eigenijk had ik niet anders verwacht.
Meid, ze staan vast te springen om jou zodra je jezelf een beetje op de radar gezet hebt. Succes met schrijven!
Meave, ook succes joh, ik zal voor je duimen.
PP is ook aan het solliciteren nog steeds, duimen jullie nog even mee want ik wil graag naar NL.
Meid, ze staan vast te springen om jou zodra je jezelf een beetje op de radar gezet hebt. Succes met schrijven!
Meave, ook succes joh, ik zal voor je duimen.
PP is ook aan het solliciteren nog steeds, duimen jullie nog even mee want ik wil graag naar NL.
