Psyche
alle pijlers
Wat zou je willen veranderen, en hoe ga je dat doen?
dinsdag 12 februari 2008 om 21:22
Ervan uitgaande dat je je leven nu al prima vindt, wat zou je willen veranderen aan je leven zodat het nog béter wordt?
Rare vraag misschien, maar het houdt me bezig de laatste tijd. Noem het een midlife-reflectie
. Ik vind mijn leven prima, heb op het eerste oog weinig te wensen. Fijne relatie, goede baan, gezonde kinderen, leuk sociaal leven etc., maar toch bekruipt me soms het gevoel dat er nog zoveel méér mogelijk is, en dat ik dat eruit moet halen. Tevreden zijn met wat je hebt, is voor mij aan het eind van de dag niet genoeg, kennelijk.
Voor de goede orde: ik bén tevreden, deze vragen komen niet voort uit onvrede maar uit het besef dat ik qua levensduur op de helft ben en dat ik zeker wil weten dat ik alles heb gedaan en bereikt wat ik wilde.
Dus: wie herkent dit, en wat doe jij om je nu al prima leven, nog beter te maken?
Rare vraag misschien, maar het houdt me bezig de laatste tijd. Noem het een midlife-reflectie
. Ik vind mijn leven prima, heb op het eerste oog weinig te wensen. Fijne relatie, goede baan, gezonde kinderen, leuk sociaal leven etc., maar toch bekruipt me soms het gevoel dat er nog zoveel méér mogelijk is, en dat ik dat eruit moet halen. Tevreden zijn met wat je hebt, is voor mij aan het eind van de dag niet genoeg, kennelijk.Voor de goede orde: ik bén tevreden, deze vragen komen niet voort uit onvrede maar uit het besef dat ik qua levensduur op de helft ben en dat ik zeker wil weten dat ik alles heb gedaan en bereikt wat ik wilde.
Dus: wie herkent dit, en wat doe jij om je nu al prima leven, nog beter te maken?
.
dinsdag 4 maart 2008 om 20:14
Bambi zegt: "Proficiat, Nijn. Dat heb je goed gedaan.
Ghe, dat konijn gooit er nonchalant een mail uit richting droomjob en paar dagen later heeft ze 'm zowat al in the pocket. Is daadkracht jouw middle name of wat? "
---------------------
Die steek ik in mn zak als een compliment, Bamb. :-)
Edit; in de jaren dat ik buiten NL woon heb ik wel geleerd om overal achteraan te rennen. Ten eerste omdat het niet in deze cultuur zit om mensen terug te bellen; jij moet dus zelf altijd degene zijn die belt of contact opneemt. Ten tweede om vrienden te maken van hetzelfde laken een pak; gewoon elke keer dom erop af stappen en nog een keer bellen en nog een keer tot ze eindelijk es sjoege geven (of tot blijkt dat het gewoon niet klikt, dat gebeurt natuurlijk ook vaak genoeg).
Trekken aan een dood paard is dus eigenlijk mijn middle name.
Als je maar lang genoeg trekt komt dat paard vanzelf een keer tot leven. Of niet --> zie tientallen afwijzingen.
.... ben nog niet gebeld btw....
Ghe, dat konijn gooit er nonchalant een mail uit richting droomjob en paar dagen later heeft ze 'm zowat al in the pocket. Is daadkracht jouw middle name of wat? "
---------------------
Die steek ik in mn zak als een compliment, Bamb. :-)
Edit; in de jaren dat ik buiten NL woon heb ik wel geleerd om overal achteraan te rennen. Ten eerste omdat het niet in deze cultuur zit om mensen terug te bellen; jij moet dus zelf altijd degene zijn die belt of contact opneemt. Ten tweede om vrienden te maken van hetzelfde laken een pak; gewoon elke keer dom erop af stappen en nog een keer bellen en nog een keer tot ze eindelijk es sjoege geven (of tot blijkt dat het gewoon niet klikt, dat gebeurt natuurlijk ook vaak genoeg).
Trekken aan een dood paard is dus eigenlijk mijn middle name.
Als je maar lang genoeg trekt komt dat paard vanzelf een keer tot leven. Of niet --> zie tientallen afwijzingen..... ben nog niet gebeld btw....
anoniem_10101 wijzigde dit bericht op 04-03-2008 21:11
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
woensdag 5 maart 2008 om 14:30
Zuss, sorry dat ik niet even eerder iets liefs gezegd heb in deze rottijd voor je. Alsnog een welgemeende 
(Ik weet wel dat het niet verplicht is, maar je verdiend het wel.) Ik hoop dat het voor jezelf kiezen ook echt lekker voelde.
Zelf ben ik vanochtend bij mijn behandeld arts geweest en getverdemme die heeft de ogen niet in de zak. Al maanden lul ik me er keurig uit dat het allemaal wel gaat, dat ik alleen moe ben van alles dat ik moet doen en stiekumpjes dus ver...héél ver over mijn eigen grenzen heen gegaan ben. Alleen al had ze haar ogen in de zak was er vandaag toch geen ontkennen aan, want ik was amper binnen en de tranen stroomden al.
Conclusie: ik moet een fikse stap terug doen, schifting maken in mijn werkzaamheden en heb de diagnose depressief en overwerkt (in modernere termen burnout).
Ik haat het, ik haat mezelf (niet te erg hoor), dat ik het zover heb laten komen en niet eerder aan de rem heb getrokken. Nu moet ik dus aan de Citalopram, heb oxazepam voor de teruggekeerde paniekaanvallen en moet verplicht rusten. Hoe dan? Ik kan toch moeilijk de boel nog verder op z'n beloop laten dan ik in het huishouden al deed, ik heb tig afspraken die ik toch moet nakomen.
Gelukkig heeft mijn man al wel begrepen dat het me niet echt lukt allemaal en helpt hij meer mee dan hij deed, ondanks zijn lange werkdagen. Dat wel naar aanleiding van een soort crisis tussen ons, maar hij pikt het wel op gelukkig.
Zo heeft hij gister toen ik van G-training kwam gebeld om te vragen of het koken ging lukken met als aanbod dat hij eventueel pizza zou meebrengen. We hadden dus gister pizza en ik heb hem wel duizend keer bedankt.
Mijn vrijwilligerswerk gaat er voorlopig in ieder geval aan, mijn werk als mantelzorger (krijg potdomme nog vier maanden salaris...handig een PGB bij een borderliner dat werkt dus niet) ga ik sterk verminderen (zodra ik mijn geld waar ik recht op heb binnen heb gaat er een definitieve streep door die job)
en ik vrees voor de forummers hier dat ik veel aanwezig ga zijn als ik me verveel of niet kan slapen. X:D
He, dit even hier opschrijven werkt eigenlijk best verhelderend. Ik weet wat ik moet doen én vooral laten. Kan al weer lachen, ook nu blijft de gedachte dat ik het gewoon red steevast in mijn kop. Zolang ik die heb maak ik me geen echte zorgen.
Ik koos al voor mezelf, alleen nu ga ik er ook nog meer tijd insteken! Prima motto voor de komende tijd.
(Ik weet wel dat het niet verplicht is, maar je verdiend het wel.) Ik hoop dat het voor jezelf kiezen ook echt lekker voelde.Zelf ben ik vanochtend bij mijn behandeld arts geweest en getverdemme die heeft de ogen niet in de zak. Al maanden lul ik me er keurig uit dat het allemaal wel gaat, dat ik alleen moe ben van alles dat ik moet doen en stiekumpjes dus ver...héél ver over mijn eigen grenzen heen gegaan ben. Alleen al had ze haar ogen in de zak was er vandaag toch geen ontkennen aan, want ik was amper binnen en de tranen stroomden al.
Conclusie: ik moet een fikse stap terug doen, schifting maken in mijn werkzaamheden en heb de diagnose depressief en overwerkt (in modernere termen burnout).
Ik haat het, ik haat mezelf (niet te erg hoor), dat ik het zover heb laten komen en niet eerder aan de rem heb getrokken. Nu moet ik dus aan de Citalopram, heb oxazepam voor de teruggekeerde paniekaanvallen en moet verplicht rusten. Hoe dan? Ik kan toch moeilijk de boel nog verder op z'n beloop laten dan ik in het huishouden al deed, ik heb tig afspraken die ik toch moet nakomen.
Gelukkig heeft mijn man al wel begrepen dat het me niet echt lukt allemaal en helpt hij meer mee dan hij deed, ondanks zijn lange werkdagen. Dat wel naar aanleiding van een soort crisis tussen ons, maar hij pikt het wel op gelukkig.Zo heeft hij gister toen ik van G-training kwam gebeld om te vragen of het koken ging lukken met als aanbod dat hij eventueel pizza zou meebrengen. We hadden dus gister pizza en ik heb hem wel duizend keer bedankt.
Mijn vrijwilligerswerk gaat er voorlopig in ieder geval aan, mijn werk als mantelzorger (krijg potdomme nog vier maanden salaris...handig een PGB bij een borderliner dat werkt dus niet) ga ik sterk verminderen (zodra ik mijn geld waar ik recht op heb binnen heb gaat er een definitieve streep door die job)
en ik vrees voor de forummers hier dat ik veel aanwezig ga zijn als ik me verveel of niet kan slapen. X:D
He, dit even hier opschrijven werkt eigenlijk best verhelderend. Ik weet wat ik moet doen én vooral laten. Kan al weer lachen, ook nu blijft de gedachte dat ik het gewoon red steevast in mijn kop. Zolang ik die heb maak ik me geen echte zorgen.
Ik koos al voor mezelf, alleen nu ga ik er ook nog meer tijd insteken! Prima motto voor de komende tijd.
anoniem_5010 wijzigde dit bericht op 05-03-2008 15:01
Reden: Gelukkig, mijn kleurtje doet ut weer
Reden: Gelukkig, mijn kleurtje doet ut weer
% gewijzigd
donderdag 6 maart 2008 om 12:49
Lot, vervelend voor je dat je hier tegenaan loopt zeg!
Is het je al opgevallen dat je zo veel 'moet'? Ik kan daar ook een heerlijk handje van hebben, maar wat móet uiteindelijk nou écht? Als je niet serieus gas terug neemt donder je straks nog dieper en sta je nog langer en voor nog meer dingen aan de zijlijn. Dan zal het huishouden zich ook móeten redden, net als al die afspraken, jouw cliënt (want je bent nu immers officieel zorgverlener) etc. Waarom kan het dan wel en nu niet? Wat maakt het verschil? Wat levert het je nu op om beperkt te schrappen en niet aan je nodige rust toe te komen? Jij zorgt veel voor anderen en doet dat vast met hart en ziel. Maar is het nu niet de tijd om voor Lolotte te zorgen? Echt, als je zelf nu al vermoed dat je nog te veel moet, dan is de kans groot dat het ook te veel is.
Komen doe je er inderdaad, daarvoor ben je te veel een feniks.
En om maar weer terug te komen op doelen, veranderen en bereiken; ik ga zo een telefoontje plegen om mijn studie- en carierremogelijkheden uit te gaan vissen. Dit topic geeft me veel te veel jeuk, hoog tijd dat ik dus ga krabben.![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
Is het je al opgevallen dat je zo veel 'moet'? Ik kan daar ook een heerlijk handje van hebben, maar wat móet uiteindelijk nou écht? Als je niet serieus gas terug neemt donder je straks nog dieper en sta je nog langer en voor nog meer dingen aan de zijlijn. Dan zal het huishouden zich ook móeten redden, net als al die afspraken, jouw cliënt (want je bent nu immers officieel zorgverlener) etc. Waarom kan het dan wel en nu niet? Wat maakt het verschil? Wat levert het je nu op om beperkt te schrappen en niet aan je nodige rust toe te komen? Jij zorgt veel voor anderen en doet dat vast met hart en ziel. Maar is het nu niet de tijd om voor Lolotte te zorgen? Echt, als je zelf nu al vermoed dat je nog te veel moet, dan is de kans groot dat het ook te veel is.
Komen doe je er inderdaad, daarvoor ben je te veel een feniks.
En om maar weer terug te komen op doelen, veranderen en bereiken; ik ga zo een telefoontje plegen om mijn studie- en carierremogelijkheden uit te gaan vissen. Dit topic geeft me veel te veel jeuk, hoog tijd dat ik dus ga krabben.
vandaag ga ik van alles kunnen
donderdag 6 maart 2008 om 16:27
Er was er eens een forumster die zei dat zij een en ander van míj geleerd had....... ![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Roosv. ik ga jouw woorden uitprinten en in mijn agenda plakken!
Een waarheid als een koe, maar ik vergeet het veel te vaak.
Gister eerst mijn gezin op de hoogte gesteld, nou die stonden er dus niet echt van te kijken. Al is het schoorvoetend, ze willen me wel helpen. En zo heeft gisteravond mijn aspergertje de aardappelen geschild. Een klus die hij HAAT. Net heeft hij zelfs een en ander opgeruimd. Hij kwam het mij vragen, maar omdat zijn zus best veel doet heb ik hem naar haar gestuurd. Heeft zij ook direct het gevoel dat zij wat ontlast wordt en tercht. (ohh, smart move)
Mijn cliënt heb ik vanochtend gemeld dat ik minder vaak zal komen en zeker minder lang blijf hangen. Aangezien ze een vriendin is gebeurde dat nogal snel. En omdat zij weet dat ik voorheen in een isolement zat, zelf gekozen overigens, hebben we de deal gemaakt dat als ik langer dan drie dagen mijn gezicht niet laat zien ze dat mag eisen. Dat biedt mij de rust dat ik niet meer zo móet en tegelijkertijd is het een vangnet.
Het grootste deel van mijn vrijwilligerswerk is inmiddels op de hoogte dat ik tijdelijk op non-actief ga met een termijn die ik zelf kan bijstellen.
Ik heb inderdaad een handje van moeten en kan slecht delegeren. Gevolg is wel dat je daarmee een situatie schept dat als ik het niet doe een ander het ook niet doet.
Lolotte heeft dus vanaf gister de noodrem bereikt en hangt er aan. Ondertussen jonglerend taken aan anderen toebedelend, maar da's maar tijdelijk. Dochter is vandaag bij mij gebleven, voornamelijk omdat niet zeker was hoe ik vandaag zou zijn i.v.m. bijwerkingen én ze een dag had waarin haar rooster absurt veel tussenuren had. Normaal ben ik daar erg op tegen maar nu was het wel fijn, want ik sta niet zeker op mijn benen. Maar morgen gaat ze gewoon naar school en is er best een andere oplossing mogelijk om jongste te brengen en halen mocht dat nodig zijn.
Lolotte gaat voorlopig maar de prinses op de erwt uithangen....als ik nu maar geen wortel schiet.
Ik hoop dat jouw krabbelpartij een beetje bevallen is en je nu niet met extra jeuk behept bent. (f)
Roosv. ik ga jouw woorden uitprinten en in mijn agenda plakken!
Een waarheid als een koe, maar ik vergeet het veel te vaak.
Gister eerst mijn gezin op de hoogte gesteld, nou die stonden er dus niet echt van te kijken. Al is het schoorvoetend, ze willen me wel helpen. En zo heeft gisteravond mijn aspergertje
de aardappelen geschild. Een klus die hij HAAT. Net heeft hij zelfs een en ander opgeruimd. Hij kwam het mij vragen, maar omdat zijn zus best veel doet heb ik hem naar haar gestuurd. Heeft zij ook direct het gevoel dat zij wat ontlast wordt en tercht. (ohh, smart move)Mijn cliënt heb ik vanochtend gemeld dat ik minder vaak zal komen en zeker minder lang blijf hangen. Aangezien ze een vriendin is gebeurde dat nogal snel. En omdat zij weet dat ik voorheen in een isolement zat, zelf gekozen overigens, hebben we de deal gemaakt dat als ik langer dan drie dagen mijn gezicht niet laat zien ze dat mag eisen. Dat biedt mij de rust dat ik niet meer zo móet en tegelijkertijd is het een vangnet.
Het grootste deel van mijn vrijwilligerswerk is inmiddels op de hoogte dat ik tijdelijk op non-actief ga met een termijn die ik zelf kan bijstellen.
Ik heb inderdaad een handje van moeten en kan slecht delegeren. Gevolg is wel dat je daarmee een situatie schept dat als ik het niet doe een ander het ook niet doet.
Lolotte heeft dus vanaf gister de noodrem bereikt en hangt er aan. Ondertussen jonglerend taken aan anderen toebedelend, maar da's maar tijdelijk. Dochter is vandaag bij mij gebleven, voornamelijk omdat niet zeker was hoe ik vandaag zou zijn i.v.m. bijwerkingen én ze een dag had waarin haar rooster absurt veel tussenuren had. Normaal ben ik daar erg op tegen maar nu was het wel fijn, want ik sta niet zeker op mijn benen. Maar morgen gaat ze gewoon naar school en is er best een andere oplossing mogelijk om jongste te brengen en halen mocht dat nodig zijn.
Lolotte gaat voorlopig maar de prinses op de erwt uithangen....als ik nu maar geen wortel schiet.
Ik hoop dat jouw krabbelpartij een beetje bevallen is en je nu niet met extra jeuk behept bent. (f)
vrijdag 7 maart 2008 om 07:58
En jukt het op een rare plaats, dan krab je er maar naast.:
Lot een hele dikke knuffel voor je! Je bent goed bezig!
Roos, het staat geschreven en gedrukt, je moet krabben waar het jukt
Zuss, the onely way is up now.
Gelukkig zit ik ook niet echt heel diep, voel me alleen compleet versleten.En ik heb vergeleken bij voorgaande depressies nu echte vrienden om mij heen. (niet dat jullie medeforummers minder zijn hoor) Dat scheelt al de helft. Ik kan en vooral mag mezelf zijn....moest het alleen eerst aan mezelf toegeven. En hoe ellendig ik het vond en vind, het geeft rust. Alleen slaap ik bagger van die pillen. Ik mag er oxazepam voor gebruiken, maar dat stel ik liefst nog even uit. Eerst eens zien of ik vanavond iets kan doen waardoor ik beter ontspan voor het naar bed gaan. Tips heb ik zat, daar zit vast wel een oplossing bij.
Vandaag ga ik een was draaien, emails checken voor een afspraak die nog loopt (eitje), PSP van zoon opsturen (ding is kapot en krijgt een nieuw (YES!), vanavond naar een musical waar zoon in speelt en voor de rest zal ik wel zien....lekker weinig.
vrijdag 7 maart 2008 om 15:39
Ik ga even knippen en plakken. Heb de laatste tijd niet zoveel tijd gehad om te reageren, maar heb wel geprobeerd bij te blijven. Hier even een ego-update van mij:
Hier in Madrid zit natuurlijk wel 't meeste werk, en in Barcelona. Maar als ik nadenk over wat ik wil, wil ik ook echt graag bij mijn vriend in de buurt wonen, en er wat van maken. We zijn nu zo lang uit elkaar geweest, dat 't allemaal veel minder vanzelfsprekend is geworden en ik soms 't idee heb dat we helemaal opnieuw moeten beginnen. Niet qua liefde ofzo. Ik weet wel dat dat opnieuw beginnen niet lukt als je een stuk uit elkaar woont. Al die tijd is het een beetje warmhouden geweest, pappen en nathouden, en dat is ook wel goed gegaan want we houden nog steeds van elkaar, maar een echte relatie, zoals ik dat dan voor me zie, is 't niet. En dat zou ik toch wel graag willen.
Een droombaan vind ik wel belangrijk, heb niet voor Piet Snot vijf jaar gestuderd natuurlijk. Daarnaast heb ik een behoorlijke schuld (niet zo heel groot maar okee) en wil ik daarom graag een baan met een behoorlijk salaris. Wat er precies mogelijk is in vriends zone weet ik nog niet, daar probeer ik nu achter te komen.
Als 't daar niet lukt, tja, dan weet ik niet of ik hier in Madrid blijf. Want als ik niet bij vriend in de buurt kan zijn, waarom zou ik dan in Madrid blijven wonen? Dan kan ik net zo goed naar Londen gaan, of Singapore of New York of Johannesburg.
Laatst toen ik een weekendje bij vriend was, en we in een danstent waren met vrienden, voelde ik me echt gelukkig. Ik wil graag dáár wonen, dáár deel van uit maken. Ik wil graag een 'normale' relatie, ein-de-lijk, een huis vol vrienden, een tafel vol eten, dagelijkse dingen delen. Maar ik wil ook weer niet dat dat mijn enige raison d'etre is, want dat gaat niet werken denk ik. Daarnaast wil ik niet alles daar aan ophangen, want zoals ik al zei, van een 'echte relatie' is weinig over, dus we moeten maar zien hoe dat zal gaan (ik hoop goed). Daarnaast wil ik zelf héél graag werken, en leuk werk doen, waar ik blij mee ben, anders word ik niet echt gelukkig denk ik.
Vriend wil niet dat ik beslissingen maak gebaseerd op hem, wat ik wel snap want ik wil ook niet dat hij dat doet (dat hij bv. alles opgeeft om bij mij te zijn). Als ik doe wat het beste is voor mij, en als hij doet wat het beste is voor hem, is dat ook het beste voor ons, denk ik. (behalve als die twee besten niet compatible zijn natuurlijk).
Ik hoop vandaag ook tijd te hebben op jullie te reageren dames, sorry voor de afwezigheid!
Hier in Madrid zit natuurlijk wel 't meeste werk, en in Barcelona. Maar als ik nadenk over wat ik wil, wil ik ook echt graag bij mijn vriend in de buurt wonen, en er wat van maken. We zijn nu zo lang uit elkaar geweest, dat 't allemaal veel minder vanzelfsprekend is geworden en ik soms 't idee heb dat we helemaal opnieuw moeten beginnen. Niet qua liefde ofzo. Ik weet wel dat dat opnieuw beginnen niet lukt als je een stuk uit elkaar woont. Al die tijd is het een beetje warmhouden geweest, pappen en nathouden, en dat is ook wel goed gegaan want we houden nog steeds van elkaar, maar een echte relatie, zoals ik dat dan voor me zie, is 't niet. En dat zou ik toch wel graag willen.
Een droombaan vind ik wel belangrijk, heb niet voor Piet Snot vijf jaar gestuderd natuurlijk. Daarnaast heb ik een behoorlijke schuld (niet zo heel groot maar okee) en wil ik daarom graag een baan met een behoorlijk salaris. Wat er precies mogelijk is in vriends zone weet ik nog niet, daar probeer ik nu achter te komen.
Als 't daar niet lukt, tja, dan weet ik niet of ik hier in Madrid blijf. Want als ik niet bij vriend in de buurt kan zijn, waarom zou ik dan in Madrid blijven wonen? Dan kan ik net zo goed naar Londen gaan, of Singapore of New York of Johannesburg.
Laatst toen ik een weekendje bij vriend was, en we in een danstent waren met vrienden, voelde ik me echt gelukkig. Ik wil graag dáár wonen, dáár deel van uit maken. Ik wil graag een 'normale' relatie, ein-de-lijk, een huis vol vrienden, een tafel vol eten, dagelijkse dingen delen. Maar ik wil ook weer niet dat dat mijn enige raison d'etre is, want dat gaat niet werken denk ik. Daarnaast wil ik niet alles daar aan ophangen, want zoals ik al zei, van een 'echte relatie' is weinig over, dus we moeten maar zien hoe dat zal gaan (ik hoop goed). Daarnaast wil ik zelf héél graag werken, en leuk werk doen, waar ik blij mee ben, anders word ik niet echt gelukkig denk ik.
Vriend wil niet dat ik beslissingen maak gebaseerd op hem, wat ik wel snap want ik wil ook niet dat hij dat doet (dat hij bv. alles opgeeft om bij mij te zijn). Als ik doe wat het beste is voor mij, en als hij doet wat het beste is voor hem, is dat ook het beste voor ons, denk ik. (behalve als die twee besten niet compatible zijn natuurlijk).
Ik hoop vandaag ook tijd te hebben op jullie te reageren dames, sorry voor de afwezigheid!
zondag 9 maart 2008 om 20:21
maandag 10 maart 2008 om 03:49
Nee, ik zou ze vrijdag zelf bellen maar dat ben ik vergeten. Ik ga ze morgen (maandag) bellen.
Marg zei: "Als ik doe wat het beste is voor mij, en als hij doet wat het beste is voor hem, is dat ook het beste voor ons, denk ik. (behalve als die twee besten niet compatible zijn natuurlijk). "
--------------
Als je maar flexibel genoeg bent, vind je altijd iets dat compatible is voor jullie beiden. Beetje trekken en duwen en hop, het past.
Marg zei: "Als ik doe wat het beste is voor mij, en als hij doet wat het beste is voor hem, is dat ook het beste voor ons, denk ik. (behalve als die twee besten niet compatible zijn natuurlijk). "
--------------
Als je maar flexibel genoeg bent, vind je altijd iets dat compatible is voor jullie beiden. Beetje trekken en duwen en hop, het past.
maandag 10 maart 2008 om 21:19
Ah, verkeerde kantoor.
Hm, ze hebben nog niet beslist.
Wat raar. Nouja. Duh.
Anyway, Marie, ik heb een vraagje. Over je man; je zei dat hij coach is. Mag ik daar wat meer over weten? Heeft ie daar een specifieke opleiding voor gedaan? Werkt ie solo of bij een bedrijf/instituut oid? Of is het beter dit even via de mail te doen?
Hm, ze hebben nog niet beslist.
Wat raar. Nouja. Duh.
Anyway, Marie, ik heb een vraagje. Over je man; je zei dat hij coach is. Mag ik daar wat meer over weten? Heeft ie daar een specifieke opleiding voor gedaan? Werkt ie solo of bij een bedrijf/instituut oid? Of is het beter dit even via de mail te doen?
maandag 10 maart 2008 om 22:21
Ha Nijn,
Yep, hij is coach en trainer, heeft een eenmansbedrijf daarin (met andere woorden: hij verhuurt zichzelf dus als trainer en coach), en soms traint hij voor een gerenommeerd bureau. Hij heeft een achtergrond als leraar, heeft een fiks aantal jaren in commerciele functies gewerkt en heeft zich het beroep van trainer/coach eigen gemaakt én daar zelf ook wel wat specifieke trainingen in gevolgd. Mail maar als je meer wilt weten, specifieke details op een forum vinnik niet zo'n heel goed idee
, en dan forward ik je mail wel naar hem.
.
maandag 10 maart 2008 om 22:40
Nog niet beslist Nijn? Ik zeg het je, die rakkers beseffen nog niet wat voor goud ze met je in handen hebben. Een meertalig konijn is al uniek, laat staan eentje die met simpele oplossingen komt. Nee serieus; hopelijk hoor je snel iets.
Lot, hoe is het? Jezelf mogen zijn is een groot goed. Je hebt de omgeving waarin het mag en nu dus ook van jezelf. Ennuh, een lekker rustig dagje, zei je? Komt hier maar eens een weekje meedraaien, dan zal ik je leren wat rustig is. Die vrijdag heb ik welgeteld bedacht welke boodschappen er moesten komen en een kledingstuk of 3 in de wasmachine gegooit. Dat noem ik nou eens rustig.
Nee serieus; hopelijk hoor je snel iets. Lot, hoe is het? Jezelf mogen zijn is een groot goed. Je hebt de omgeving waarin het mag en nu dus ook van jezelf. Ennuh, een lekker rustig dagje, zei je? Komt hier maar eens een weekje meedraaien, dan zal ik je leren wat rustig is. Die vrijdag heb ik welgeteld bedacht welke boodschappen er moesten komen en een kledingstuk of 3 in de wasmachine gegooit. Dat noem ik nou eens rustig.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 10 maart 2008 om 23:15
Dank je RV, wat lief om dat te zeggen. 
Marie, thanks, ik ga je mailen. Maareh... ik heb je adres niet meer.
Ik ga nu eerst dit hele gebeuren even uit mn hoofd zetten en een potje zwemlessen met KN. Gisteravond was ik er nog zo laat mee bezig, dat ik helemaal niet kon slapen. In bed lag ik mijn hele persoonlijke profiel door te nemen.
Marie, thanks, ik ga je mailen. Maareh... ik heb je adres niet meer.
Ik ga nu eerst dit hele gebeuren even uit mn hoofd zetten en een potje zwemlessen met KN. Gisteravond was ik er nog zo laat mee bezig, dat ik helemaal niet kon slapen. In bed lag ik mijn hele persoonlijke profiel door te nemen.
woensdag 12 maart 2008 om 22:16
Ik ben er nog hoor. En heel veel meer dan Roosv. doe ik niet.
Het zat er lang aan te komen en nu ik er eindelijk aan toegeef voel ik pas hoe moe ik eigenlijk ben. Er zit dus even weinig anders op dan heel, heel, rustig aan te doen en zelfs verplicht een slaapje in de middag. Wat als ik eerlijk ben nu in ieder geval heel luxe aanvoelt.
Ik ben er al weer vantussen. Keep up the good work ladies! I'll be watching you once in a while.
Het zat er lang aan te komen en nu ik er eindelijk aan toegeef voel ik pas hoe moe ik eigenlijk ben. Er zit dus even weinig anders op dan heel, heel, rustig aan te doen en zelfs verplicht een slaapje in de middag. Wat als ik eerlijk ben nu in ieder geval heel luxe aanvoelt.
Ik ben er al weer vantussen. Keep up the good work ladies! I'll be watching you once in a while.
vrijdag 14 maart 2008 om 14:26
Fijn Lolotte, dat je de tijd en ruimte neemt om uit te rusten!!! Sterkte!
Ik heb goed nieuws, ik ben woensdag naar die beurs gegaan, en werd donderdag al gebeld door een bedrijf die me een baan aanboden. Helaas kan ik ´m niet aannemen aangezien ik nog bezig ben met de master, maar toen vroegen ze of ik dan kans zag parttime te werken, en welke uren dan, etc.
Misschien bellen ze niet (ze zouden alleen bellen als de functie in die uren die ik kon vervuld kon worden), maar het geeft de burger wel moed dat ík gebeld word, in plaats van dat ik zelf heb gesolliciteerd!!!!!
Ik heb goed nieuws, ik ben woensdag naar die beurs gegaan, en werd donderdag al gebeld door een bedrijf die me een baan aanboden. Helaas kan ik ´m niet aannemen aangezien ik nog bezig ben met de master, maar toen vroegen ze of ik dan kans zag parttime te werken, en welke uren dan, etc.
Misschien bellen ze niet (ze zouden alleen bellen als de functie in die uren die ik kon vervuld kon worden), maar het geeft de burger wel moed dat ík gebeld word, in plaats van dat ik zelf heb gesolliciteerd!!!!!
