Psyche
alle pijlers
Wat zou je willen veranderen, en hoe ga je dat doen?
dinsdag 12 februari 2008 om 21:22
Ervan uitgaande dat je je leven nu al prima vindt, wat zou je willen veranderen aan je leven zodat het nog béter wordt?
Rare vraag misschien, maar het houdt me bezig de laatste tijd. Noem het een midlife-reflectie
. Ik vind mijn leven prima, heb op het eerste oog weinig te wensen. Fijne relatie, goede baan, gezonde kinderen, leuk sociaal leven etc., maar toch bekruipt me soms het gevoel dat er nog zoveel méér mogelijk is, en dat ik dat eruit moet halen. Tevreden zijn met wat je hebt, is voor mij aan het eind van de dag niet genoeg, kennelijk.
Voor de goede orde: ik bén tevreden, deze vragen komen niet voort uit onvrede maar uit het besef dat ik qua levensduur op de helft ben en dat ik zeker wil weten dat ik alles heb gedaan en bereikt wat ik wilde.
Dus: wie herkent dit, en wat doe jij om je nu al prima leven, nog beter te maken?
Rare vraag misschien, maar het houdt me bezig de laatste tijd. Noem het een midlife-reflectie
. Ik vind mijn leven prima, heb op het eerste oog weinig te wensen. Fijne relatie, goede baan, gezonde kinderen, leuk sociaal leven etc., maar toch bekruipt me soms het gevoel dat er nog zoveel méér mogelijk is, en dat ik dat eruit moet halen. Tevreden zijn met wat je hebt, is voor mij aan het eind van de dag niet genoeg, kennelijk.Voor de goede orde: ik bén tevreden, deze vragen komen niet voort uit onvrede maar uit het besef dat ik qua levensduur op de helft ben en dat ik zeker wil weten dat ik alles heb gedaan en bereikt wat ik wilde.
Dus: wie herkent dit, en wat doe jij om je nu al prima leven, nog beter te maken?
.
dinsdag 8 april 2008 om 20:24
Meave: ontdekken wat je passies zijn is een érg interessante zoektocht an sich, heb ik gemerkt. Ik herken wat je schrijft, worstelde een beetje met hetzelfde: het leven is prima voor me, maar wat vind ik nou écht leuk? Wat is nou echt helemaal Marie? Ik "ben" zoveel: moeder, partner, werkneemster, dochter, vriendin en begrijp me niet verkeerd: ik vind (vrijwel) alle rollen leuk, maar begon me een beetje af te vragen (als je een midlife-evaluatie doet, moet je het immers goed doen...) waar ikzélf nou bleef in die opsomming. Wat vind IK nou leuk? Waar liggen nou écht mijn talenten (if any) en waar haal ik nou passie uit?
Op die vragen heb ik nog helemaal geen antwoorden, maar de zoektocht naar die antwoorden vind ik rete-interessant.
Een nieuwe opleiding volgen, kijken naar andere baan-opties en met eten/gewicht aan de slag, klinkt als prima stappen, hoor. Da's een behoorlijke kluif, dunkt me!
Op die vragen heb ik nog helemaal geen antwoorden, maar de zoektocht naar die antwoorden vind ik rete-interessant.
Een nieuwe opleiding volgen, kijken naar andere baan-opties en met eten/gewicht aan de slag, klinkt als prima stappen, hoor. Da's een behoorlijke kluif, dunkt me!
.
donderdag 10 april 2008 om 19:07
Bambi, wat goed man!!! Echt geweldig nieuws!!!!!!
Maeve, ik ben 't eens met Mariannanas, het lijkt me dat dat drie heel grote aspecten van je leven zijn. Leuk dat je meeschrijft!
Nijntje wat een eikel die Javier!!!!
Je neemt die andere baan dus niet omdat je lange termijn denkt? Dat vind ik echt gedurfd!!!!
Ik heb eigenlijk weinig te vertellen, ben op dansles gegaan maar dat heeft niets te maken met mijn toekomst. Binnekort heb ik afgesproken met een prof. uit Amerika, 'gewoon' om te kletsen / netwerken, ben benieuwd. (moet daar nog een beetje aan wennen hoor!!)
Maeve, ik ben 't eens met Mariannanas, het lijkt me dat dat drie heel grote aspecten van je leven zijn. Leuk dat je meeschrijft!
Nijntje wat een eikel die Javier!!!!
Je neemt die andere baan dus niet omdat je lange termijn denkt? Dat vind ik echt gedurfd!!!!
Ik heb eigenlijk weinig te vertellen, ben op dansles gegaan maar dat heeft niets te maken met mijn toekomst. Binnekort heb ik afgesproken met een prof. uit Amerika, 'gewoon' om te kletsen / netwerken, ben benieuwd. (moet daar nog een beetje aan wennen hoor!!)
donderdag 10 april 2008 om 20:10
Leuk hoor Marg, netwerken. Dat ben ik nu ook aan het doen (Marie, nog bedankt voor het aandringen 
), ik probeer zoveel mogelijk brains te picken, so to speak.
Ik heb wel getwijfeld hoor, over die baan, maar het zou echt niks toevoegen aan wat ik wil gaan doen, en ik heb al zo vaak snel toegehapt als er een brok mijn kant op werd gegooid. Ik denk dat ik nu ik bijna 40 ben beter kan focussen op wat ik écht wil.
), ik probeer zoveel mogelijk brains te picken, so to speak.Ik heb wel getwijfeld hoor, over die baan, maar het zou echt niks toevoegen aan wat ik wil gaan doen, en ik heb al zo vaak snel toegehapt als er een brok mijn kant op werd gegooid. Ik denk dat ik nu ik bijna 40 ben beter kan focussen op wat ik écht wil.
vrijdag 11 april 2008 om 14:48
Bambi, wat een goed nieuws! Ben blij voor je meid.
Maar ik zocht dit topic juist op omdat ik je las op een blog hier. Ik hoop dat je er iets aan hebt, het lijkt me in ieder geval echt goed voor je dat je begint te praten.
Nijn, dat lijkt mij ook. Ik had er vorige week nog een gesprek over met wat vrouwen. Ze hadden allemaal het gevoel het leven te leven wat ze toegeworpen werd ipv zelf keuzes te maken. Toen ik vroeg wat ze dan eigenlijk écht wilden bleek dat mijlen ver af te staan van wat ze nu deden. En daarbij hadden ze dan ook nog het gevoel dat het nu te laat was. Rare gedachtengang vind ik dat. Iets constateren en er niks mee willen/durven doen onder het mom van "ja, nu kan het niet meer". Dat is toch juist wat ze in deze situatie gebracht heeft? Pakken wat er ligt en excuses zoeken om niet te pakken wat je wilt?
Maar ik zocht dit topic juist op omdat ik je las op een blog hier. Ik hoop dat je er iets aan hebt, het lijkt me in ieder geval echt goed voor je dat je begint te praten.
Nijn, dat lijkt mij ook. Ik had er vorige week nog een gesprek over met wat vrouwen. Ze hadden allemaal het gevoel het leven te leven wat ze toegeworpen werd ipv zelf keuzes te maken. Toen ik vroeg wat ze dan eigenlijk écht wilden bleek dat mijlen ver af te staan van wat ze nu deden. En daarbij hadden ze dan ook nog het gevoel dat het nu te laat was. Rare gedachtengang vind ik dat. Iets constateren en er niks mee willen/durven doen onder het mom van "ja, nu kan het niet meer". Dat is toch juist wat ze in deze situatie gebracht heeft? Pakken wat er ligt en excuses zoeken om niet te pakken wat je wilt?
vrijdag 11 april 2008 om 16:01
Zo lollig als het de ene dag is, zo rot is het de andere dag.
We hebben gister te horen gekregen dat Mootje (onze oudste zoon van 7) een flinke ADD'er is. Zijn concentatie-/verwerkingsvermogen functioneert op het niveau van een lichte verstandelijke handicap. *slik* Zijn IQ is wel goed. ADD had ik wel verwacht, maar dat het zo ernstig is niet. Er wordt al gesproken over medicatie, rugzakjes, etc.
We hebben gister te horen gekregen dat Mootje (onze oudste zoon van 7) een flinke ADD'er is. Zijn concentatie-/verwerkingsvermogen functioneert op het niveau van een lichte verstandelijke handicap. *slik* Zijn IQ is wel goed. ADD had ik wel verwacht, maar dat het zo ernstig is niet. Er wordt al gesproken over medicatie, rugzakjes, etc.
vrijdag 11 april 2008 om 17:37
vrijdag 11 april 2008 om 20:22
Ja, gek eigenlijk. Toch werkt het wel vaak zo. Je bent allang blij dat je een baan aangeboden krijgt, en als je het niet al te hoog in je bol hebt over je mogelijkheden, dan neem je m gewoon aan.
Nu heb ik de luxe gehad om de afgelopen 11 jaar van hot naar haar gesleept te zijn door mijn geliefde echtgenoot, en heb ik heel veel verschillende banen gehad. Op heel veel plekken kunnen rondkijken, soms niet langer dan een half jaar helaas. Daardoor heb ik zolangzamerhand wel goed kunnen bepalen wat ik leuk vind en wat niet.
Zo weet ik van mezelf dat ik me vreselijk snel verveel met de hele tijd hetzelfde doen, en dat verveling voor mij ongeveer het ergste is wat ik me kan bedenken. (Onee, nog erger; werken met ongeinspireerde mensen. Brrr. Maarja, die vindt je overal.) Ik weet dus dat ik een baan wil met veel afwisseling. Ook weet ik dat ik creatief bezig wil zijn en in mijn werk wil ik iets overdragen aan een ander, dat motiveert me.
Zo al met al kom je dan wel tot een concreet idee. Hopelijk.
Marg, fijn je een eye-opener te kunnen bieden. Jij gaat niet zomaar de 1ste de beste baan aannemen hoor! Ik verbied het je!
vrijdag 11 april 2008 om 23:10
:
Zo lollig als het de ene dag is, zo rot is het de andere dag.
We hebben gister te horen gekregen dat Mootje (onze oudste zoon van 7) een flinke ADD'er is. Zijn concentatie-/verwerkingsvermogen functioneert op het niveau van een lichte verstandelijke handicap. *slik* Zijn IQ is wel goed. ADD had ik wel verwacht, maar dat het zo ernstig is niet. Er wordt al gesproken over medicatie, rugzakjes, etc.
Medicatie in de vorm van Concerta?
Overigens snap ik de koppeling "concentratievermogen op niveau lichte verstandelijke handicap maar een normaal IQ" niet zo goed. Een verstandelijke handicap wordt namelijk niet gedefinieerd in termen van concentratievermogen, maar puur in termen van IQ. Een verstandelijk gehandicapte heeft moeite met verwerken, maar dat is dan weer helemaal niet gekoppeld aan een eventueel probleem met concentratie. Verwerkingsvermogen is weer wél uit te leggen in termen van concentratievermogen (iemand met een normaal IQ maar met concentratieproblemen heeft moeite met verwerken), maar dat staat dus los van IQ en dan is het weinig zinvol om een vergelijking te maken met het niveau van een verstandelijk gehandicapte, omdat dat absoluut appels met peren vergelijken is.
Enniewee, wat ik wil zeggen is dat ik me dus, als ik jou was, van die opmerking over niveau verstandelijke handicap niet zoveel zou aantrekken, Meave. ADD is vervelend, maar goed te begeleiden. Een rugzakje is daarbij verrekes handig. Ik bagatelliseer je gevoel niet, hoor, ik wil je alleen een hart onder de riem steken omdat ik weet wat eea betekent als je kind een dergelijke diagnose krijgt (ik heb zowel een kind met ADD als een kind met een verstandelijke handicap).
Ben je al lid van Balans? Kan heel zinvol zijn, om ervaringsverhalen van andere ouders te lezen/horen.
Sterkte!
.
vrijdag 11 april 2008 om 23:30
Mariannanas, bedankt voor je uitgebreide reactie. Hij heeft ook geen verstandelijke handicap in de strikte zin des woords, ik heb het nogal kort door de bocht opgeschreven zie ik. De psych maakte de vergelijking met het niveau van iemand met een lichte verstandelijke handicap omdat hij echt slecht gescoord heeft op het gebied van verwerken/concentratie. Dus meer om aan te geven hoe slecht. Zo'n cijferschaaldinges (weet niet eens hoe het heet) zegt anders zo weinig. Mav dacht dat het wel meeviel bijvoorbeeld. X punten van de 100, had ook best goed kunnen zijn.
Met de rest van je verhaal ben ik als zus van twee verstandelijk gehandicapte (pleeg)broers en werkzaam in/naast/voor de gehandicaptenzorg wel bekend. (Mocht je meer willen weten: mailmeave@ gmail. com, anders ben ik wel erg makkelijk te vinden op google denk ik).
Met de rest van je verhaal ben ik als zus van twee verstandelijk gehandicapte (pleeg)broers en werkzaam in/naast/voor de gehandicaptenzorg wel bekend. (Mocht je meer willen weten: mailmeave@ gmail. com, anders ben ik wel erg makkelijk te vinden op google denk ik).
zaterdag 12 april 2008 om 11:33
Ik begreep dat de psych die vergelijking maakte om iets te verduidelijken, en dat vind ik ongepast :-)). Nu ik lees dat jij ervaringsdeskundige op zowel persoonlijk als zakelijk vlak bent met verstandelijke handicaps, maak ik me wat minder druk om die vergelijking omdat ik ervan uitga dat jij die als geen ander op waarde kunt schatten. Maar toch: zeg zoiets tegen een ouder die géén verstand heeft van verstandelijke beperkingen, en dat woordje zal blijven hangen en dat vind ik Heul Erg. Een ADD-er is in niets te vergelijken met een verstandelijk beperkte.
Is de klap al een beetje bezonken, Meave? Rot is het, he, als je kinderen "iets" mankeren? Je wilt zo graag dat ze probleemloos en zo gelukkig mogelijk hun kindertijd doorrollen, en dan sta je ineens voor zoiets. Da's niet makkelijk inderdaad. Gewoon door blijven ademen en constant je eigen gezond verstand én je ouderinstincten blijven volgen, en dan is er heel veel om te buigen, wat ADD betreft, hoor. Sterkte!
Is de klap al een beetje bezonken, Meave? Rot is het, he, als je kinderen "iets" mankeren? Je wilt zo graag dat ze probleemloos en zo gelukkig mogelijk hun kindertijd doorrollen, en dan sta je ineens voor zoiets. Da's niet makkelijk inderdaad. Gewoon door blijven ademen en constant je eigen gezond verstand én je ouderinstincten blijven volgen, en dan is er heel veel om te buigen, wat ADD betreft, hoor. Sterkte!
.
zaterdag 12 april 2008 om 12:02
Ik heb natuurlijk geen idee wat ze tegen andere ouders zegt. Ik hoop inderdaad niet dát. 
Ik ben van nature geen optimist, voor nu zijn de zorgen groter dan de opluchting dat we weten wat er aan de hand is. Vanmorgen heb ik het Mootje verteld. Hij vond het niet leuk om te horen. Toen ik uitlegde wat ADD inhield was zijn eerste vraag: 'hé, heb jij dat ook?'
Kind kent zijn moeder. Heb al een half jaar een verwijzing in huis om daar naar te laten kijken.
Ik ben van nature geen optimist, voor nu zijn de zorgen groter dan de opluchting dat we weten wat er aan de hand is. Vanmorgen heb ik het Mootje verteld. Hij vond het niet leuk om te horen. Toen ik uitlegde wat ADD inhield was zijn eerste vraag: 'hé, heb jij dat ook?'
Kind kent zijn moeder. Heb al een half jaar een verwijzing in huis om daar naar te laten kijken.
zaterdag 12 april 2008 om 21:26
Ha, grappig, ik tik toevallig net in een mail aan iemand dat ik soms weleens gedacht heb dat ik ook een ADD-er ben :-). Ik ben snel verveeld, heb een korte aandachtsboog, dwaal vaak af in een gesprek, begin vaak een verhaal en weet dan niet meer wat ik wilde vertellen omdat ik in mijn hoofd alweer iets anders aan het doen ben en zet mijn bril op mijn neus als ik mijn lenzen al in heb. Tja. Ik vind mezelf een leuk mens en zo ben ik nou eenmaal. Heb dan ook niet de behoefte om dat te laten testen, want ik hoef van mezelf helemaal niet te veranderen in die opzichten.
Dat de zorgen nu groter zijn dan de opluchting, o Meave, ik herken dat zo erg. Serieus. Maar ik hoop dat je van me aanneemt dat dat verandert. ADD is echt niet zo heel erg, echt niet. Het betekent alleen maar dat je kind even wat andere begeleiding nodig heeft. Het betekent heus niet dat een ADD-er voor galg en rad opgroeit of heel ongelukkig wordt of geen leuk leven kan leiden.
Ik kan geen plaatjes plakken, maar als ik er 1 kon plakken, plakte ik een bloemetje voor je!
Dat de zorgen nu groter zijn dan de opluchting, o Meave, ik herken dat zo erg. Serieus. Maar ik hoop dat je van me aanneemt dat dat verandert. ADD is echt niet zo heel erg, echt niet. Het betekent alleen maar dat je kind even wat andere begeleiding nodig heeft. Het betekent heus niet dat een ADD-er voor galg en rad opgroeit of heel ongelukkig wordt of geen leuk leven kan leiden.
Ik kan geen plaatjes plakken, maar als ik er 1 kon plakken, plakte ik een bloemetje voor je!
.
zaterdag 12 april 2008 om 21:56
Ik geloof je hoor Marie. Dat het wel goed komt. Ik hoop heel erg dat Mootje bij de grote groep kinderen hoort die bijvoorbeeld goed reageert op medicijnen. En dat Mav en ik in staat zijn Mootje de omgeving te bieden die nodig is voor hem.
(Ik heb in het kader van 'van uitstel komt dit keer geen afstel' net de psych waarvoor ik die verwijzing heb maar gemaild... gedeelde smart is halve smart Kan altijd een keer gaan praten over de voors en tegens van testen...)
(Ik heb in het kader van 'van uitstel komt dit keer geen afstel' net de psych waarvoor ik die verwijzing heb maar gemaild... gedeelde smart is halve smart
Kan altijd een keer gaan praten over de voors en tegens van testen...)
zaterdag 12 april 2008 om 22:23
Back on topic...
Je passie vinden dus. Of in elk geval je talenten ontdekken. Ik weet niet zo goed hoe dat moet. Ik heb laatst een leuk gesprek gehad met een W&S-bureau en daar zijn wel wat leuke dingen gezegd over mijn beroep en volgens mij had die mevrouw het wat mijn interesses betreft wel bij het rechte eind. De rode draad in het gesprek was 'de doelgroep'. Ik ben nu een marketingcommunicatieopleiding aan het afronden en werk al jaren als PR&C-medewerker/adviseur in de welzijnssector. Ik ga in elk geval proberen de overstap te maken naar een iets commercielere setting en een functie met iets meer marketingcommunicatie dan nu het geval is. Dat lijkt me een goede eerste stap. Maar of daar echt mijn talenten of passies liggen weet ik niet. Ik weet wel dat ik makkelijk schrijf. (Komt goed uit, daar word ik voor betaald )
Andere stap is dat ik probeer wat actiever een netwerk op te bouwen. Daar ben ik niet zo goed in, maar ik probeer nu bijvoorbeeld bewust contacten te onderhouden met mensen in mijn vakgebied, waar ik straks misschien nog wat aan heb.
Stiekem heb ik wel een droom, maar ik weet niet of het de bedoeling is dat ik die droom ga verwerkelijken en of ik uberhaupt talenten heb op dat gebied. Als ik overnieuw zou mogen beginnen zou ik de fotovakschool of de kunstacademie gaan doen. En dan zie ik mezelf kinderportretten maken. Een beetje zoals je ze op fluitekruidje.nl vindt. Geen idee of ik dat zou kunnen en eerlijk gezegd geen idee ook of ik het écht wil. Maar is het leuk om over te fantaseren.
Je passie vinden dus. Of in elk geval je talenten ontdekken. Ik weet niet zo goed hoe dat moet. Ik heb laatst een leuk gesprek gehad met een W&S-bureau en daar zijn wel wat leuke dingen gezegd over mijn beroep en volgens mij had die mevrouw het wat mijn interesses betreft wel bij het rechte eind. De rode draad in het gesprek was 'de doelgroep'. Ik ben nu een marketingcommunicatieopleiding aan het afronden en werk al jaren als PR&C-medewerker/adviseur in de welzijnssector. Ik ga in elk geval proberen de overstap te maken naar een iets commercielere setting en een functie met iets meer marketingcommunicatie dan nu het geval is. Dat lijkt me een goede eerste stap. Maar of daar echt mijn talenten of passies liggen weet ik niet. Ik weet wel dat ik makkelijk schrijf. (Komt goed uit, daar word ik voor betaald
)Andere stap is dat ik probeer wat actiever een netwerk op te bouwen. Daar ben ik niet zo goed in, maar ik probeer nu bijvoorbeeld bewust contacten te onderhouden met mensen in mijn vakgebied, waar ik straks misschien nog wat aan heb.
Stiekem heb ik wel een droom, maar ik weet niet of het de bedoeling is dat ik die droom ga verwerkelijken en of ik uberhaupt talenten heb op dat gebied. Als ik overnieuw zou mogen beginnen zou ik de fotovakschool of de kunstacademie gaan doen. En dan zie ik mezelf kinderportretten maken. Een beetje zoals je ze op fluitekruidje.nl vindt. Geen idee of ik dat zou kunnen en eerlijk gezegd geen idee ook of ik het écht wil. Maar is het leuk om over te fantaseren.
zaterdag 12 april 2008 om 22:59
Je kan iig beginnen met een beetje te hobbieen, Meef.
Ik heb een vriend, dis was heel goed met muziek, speelde heel goed piano, zat in een cabaretgroep e.d. Maar hij hield ook van techniek. De vraag was dus of ie naar het conservatorium moest gaan of naar de HTS.
Hij heeft de HTS gekozen en is nu iets slims met computers. Muziek heeft ie als hobby ernaast gehouden. Hij vond het toch leuker om een huis, een auto én een motor te kunnen kopen en ook nog 3 x per jaar op vakantie.
Ik heb een vriend, dis was heel goed met muziek, speelde heel goed piano, zat in een cabaretgroep e.d. Maar hij hield ook van techniek. De vraag was dus of ie naar het conservatorium moest gaan of naar de HTS.
Hij heeft de HTS gekozen en is nu iets slims met computers. Muziek heeft ie als hobby ernaast gehouden. Hij vond het toch leuker om een huis, een auto én een motor te kunnen kopen en ook nog 3 x per jaar op vakantie.
donderdag 24 april 2008 om 16:12
Hoe gaat het met de dames die hun leven willen verbeteren? Zijn jullie er nog mee bezig? Bamb, hoe gaat het met jou? Nog nieuws? Marg, nog gelobbiet de laatste tijd?
Ikzelf ben enorm bezig met zelfstudie, vreet het ene boek na het andere. Ik heb "7 Habits of Highly Effective People" nu bijna uit, echt behoorlijk interessant. Over hoe je proactief kan zijn, hoe je beter kan communiceren met en écht begrijpend luisteren naar anderen zodat je win-win situaties creeert ipv conflicten, etc. Natuurlijk niet altijd in elke situatie toepasbaar, maar in de grond wel heel goed om er bewust zo naar te kijken.
PP is teruggekomen uit NL met een stapel boeken die ik bij Bolpuntcom had besteld, dus daar ga ik hierna in beginnen. NLP voor Dummies is de eerste.
Waar ik nog een beetje mee worstel, is wat ik nu voor werk zou kunnen gaan doen. Ik heb me een beetje laten overtuigen dat, om trainer of coach te worden, ik eerst een beter platform moet creeren, qua werkervaring. Ik heb 1001 dingen gedaan de afgelopen jaren, maar allemaal van korte duur. Een vrouw van een verwing- en selectieburo die ik hierover sprak, suggereerde dat ik eerst gewoon maar es op een kantoor moest gaan werken als directie-assistent ofzo, om een beetje (meer) werkvloer-ervaring op te doen.
Ikzelf ben enorm bezig met zelfstudie, vreet het ene boek na het andere. Ik heb "7 Habits of Highly Effective People" nu bijna uit, echt behoorlijk interessant. Over hoe je proactief kan zijn, hoe je beter kan communiceren met en écht begrijpend luisteren naar anderen zodat je win-win situaties creeert ipv conflicten, etc. Natuurlijk niet altijd in elke situatie toepasbaar, maar in de grond wel heel goed om er bewust zo naar te kijken.
PP is teruggekomen uit NL met een stapel boeken die ik bij Bolpuntcom had besteld, dus daar ga ik hierna in beginnen. NLP voor Dummies is de eerste.
Waar ik nog een beetje mee worstel, is wat ik nu voor werk zou kunnen gaan doen. Ik heb me een beetje laten overtuigen dat, om trainer of coach te worden, ik eerst een beter platform moet creeren, qua werkervaring. Ik heb 1001 dingen gedaan de afgelopen jaren, maar allemaal van korte duur. Een vrouw van een verwing- en selectieburo die ik hierover sprak, suggereerde dat ik eerst gewoon maar es op een kantoor moest gaan werken als directie-assistent ofzo, om een beetje (meer) werkvloer-ervaring op te doen.
donderdag 24 april 2008 om 16:16
ps; echt oprecht luisteren is nu mijn eerste uitdaging. Ik vind dat het daar nog wat aan schort.
Hij schrijft bijv. dat je eerst he-le-maal naar de ander moet luisteren en niet gelijk jouw "autobiografie" op die ander los moet laten, zo van: "Oh, dat had ik ook, blablabla...". Eerst proberen de ander helemaal te begrijpen, zeker in conflictsituaties. Zo haal je de angel eruit en geef je die ander als het ware lucht. Als hij zich begrepen voelt, dan is het tijd om jouw verhaal te doen.
De theorie (en ook een paar praktijdvoorbeelden die hij aanhaalt) is dat je dan eerder tot een goeie oplossing voor beide partijen komt.
Interessant hoor. Vind ik.
Hij schrijft bijv. dat je eerst he-le-maal naar de ander moet luisteren en niet gelijk jouw "autobiografie" op die ander los moet laten, zo van: "Oh, dat had ik ook, blablabla...". Eerst proberen de ander helemaal te begrijpen, zeker in conflictsituaties. Zo haal je de angel eruit en geef je die ander als het ware lucht. Als hij zich begrepen voelt, dan is het tijd om jouw verhaal te doen.
De theorie (en ook een paar praktijdvoorbeelden die hij aanhaalt) is dat je dan eerder tot een goeie oplossing voor beide partijen komt.
Interessant hoor. Vind ik.
maandag 5 mei 2008 om 22:03
Hoe gaat het hier met de dames?
Ik ben al aardig op weg in NLP voor Dummies. Ik ben niet bekeerd maar pik er wel een aantal hele leuke dingen van op.
Zo begin ik langzaam maar zeker in te zien dat je leven voor een groot deel uit vaste patronen bestaat, die je eigenlijk relatief makkelijk kan doorbreken als je daar niet 100% tevreden over bent. Toch vaak een kwestie van bewust nadenken over je leven, je bezigheden, je relaties, etc. Niet zo snel denken; "Zo (slordig/lui/vreetzak/onattent) ben ik nou eenmaal".
En jullie? Meave, hoe gaat het met je speurtocht naar je passie? Of speelt de situatie van je zoon nog een te grote rol op de voorgrond? Marg, al lekker aan het netwerken? Bamb, hoe gaat het met jou?
Ik ben al aardig op weg in NLP voor Dummies. Ik ben niet bekeerd maar pik er wel een aantal hele leuke dingen van op.
Zo begin ik langzaam maar zeker in te zien dat je leven voor een groot deel uit vaste patronen bestaat, die je eigenlijk relatief makkelijk kan doorbreken als je daar niet 100% tevreden over bent. Toch vaak een kwestie van bewust nadenken over je leven, je bezigheden, je relaties, etc. Niet zo snel denken; "Zo (slordig/lui/vreetzak/onattent) ben ik nou eenmaal".
En jullie? Meave, hoe gaat het met je speurtocht naar je passie? Of speelt de situatie van je zoon nog een te grote rol op de voorgrond? Marg, al lekker aan het netwerken? Bamb, hoe gaat het met jou?
dinsdag 6 mei 2008 om 23:52
[quote]:
Waar ik nog een beetje mee worstel, is wat ik nu voor werk zou kunnen gaan doen. Ik heb me een beetje laten overtuigen dat, om trainer of coach te worden, ik eerst een beter platform moet creeren, qua werkervaring. Ik heb 1001 dingen gedaan de afgelopen jaren, maar allemaal van korte duur. Een vrouw van een verwing- en selectieburo die ik hierover sprak, suggereerde dat ik eerst gewoon maar es op een kantoor moest gaan werken als directie-assistent ofzo, om een beetje (meer) werkvloer-ervaring op te doen.[/quote]
Je wilde toch graag mensen coachen mbt hun persoonlijke issues en wensen enzo? Wat heeft een baan als directie-assistent dan voor meerwaarde?
Dat NLP ken ik wel een beetje, op zich interessant. Eruit pikken wat je gebruiken kunt en de rest gewoon laten voor wat het is. Het out of the box leren denken is altijd gunstig natuurlijk.
Hoe het met Bamb is. Thanks for asking.
Lichamelijk wat slechter, waardes onrustig en mogelijk vervolgbehandeling en geestelijk even stukje zwaarder. Maar binnenkort gesprek met iemand die hier kaas van gegeten heeft dus who knows..
Heb stukje beetje ingekort want vond het - teruglezend- beetje too much information.
Waar ik nog een beetje mee worstel, is wat ik nu voor werk zou kunnen gaan doen. Ik heb me een beetje laten overtuigen dat, om trainer of coach te worden, ik eerst een beter platform moet creeren, qua werkervaring. Ik heb 1001 dingen gedaan de afgelopen jaren, maar allemaal van korte duur. Een vrouw van een verwing- en selectieburo die ik hierover sprak, suggereerde dat ik eerst gewoon maar es op een kantoor moest gaan werken als directie-assistent ofzo, om een beetje (meer) werkvloer-ervaring op te doen.[/quote]
Je wilde toch graag mensen coachen mbt hun persoonlijke issues en wensen enzo? Wat heeft een baan als directie-assistent dan voor meerwaarde?
Dat NLP ken ik wel een beetje, op zich interessant. Eruit pikken wat je gebruiken kunt en de rest gewoon laten voor wat het is. Het out of the box leren denken is altijd gunstig natuurlijk.
Hoe het met Bamb is. Thanks for asking.
Lichamelijk wat slechter, waardes onrustig en mogelijk vervolgbehandeling en geestelijk even stukje zwaarder. Maar binnenkort gesprek met iemand die hier kaas van gegeten heeft dus who knows..
Heb stukje beetje ingekort want vond het - teruglezend- beetje too much information.
woensdag 7 mei 2008 om 00:30
He das even kut Bamb. Ik hoop dat die persoon van die kaas je snel wat meer zekerheid kan geven.
Ja, dat verhaal van die baan. Zoals ze het zei sneed het wel hout hoor. Zo van; ga es wat zitvlees kweken op een kantoor met collegas met normale werkzaamheden, met bijbehorende problemen, etc. Zodat je daarna ook daarwerkelijk weet waar je het over hebt, als je mensen gaat helpen met hun issues.
Dat kunnen idd persoonlijke issues zijn, maar ook dingen als; burn out, je baan niet leuk vinden maar je weet niet waarom, gepest of niet geaccepteerd worden door collegas. Ik stel me zo voor dat dat soort problemen altijd wel een beetje door elkaar heen lopen. Vandaar dus dat idee van een platform creeeren, snappie?
Maar de plannen veranderen hier met de dag, dus het heeft eigenlijk geeneens zin om er hier over te praten, dan kom ik veel te veel over als een enorme draaikont. En dat terwijl ik niet de draaikont ben, maar mijn externe omstandigheden. :-)
Ja, dat verhaal van die baan. Zoals ze het zei sneed het wel hout hoor. Zo van; ga es wat zitvlees kweken op een kantoor met collegas met normale werkzaamheden, met bijbehorende problemen, etc. Zodat je daarna ook daarwerkelijk weet waar je het over hebt, als je mensen gaat helpen met hun issues.
Dat kunnen idd persoonlijke issues zijn, maar ook dingen als; burn out, je baan niet leuk vinden maar je weet niet waarom, gepest of niet geaccepteerd worden door collegas. Ik stel me zo voor dat dat soort problemen altijd wel een beetje door elkaar heen lopen. Vandaar dus dat idee van een platform creeeren, snappie?
Maar de plannen veranderen hier met de dag, dus het heeft eigenlijk geeneens zin om er hier over te praten, dan kom ik veel te veel over als een enorme draaikont. En dat terwijl ik niet de draaikont ben, maar mijn externe omstandigheden. :-)
woensdag 7 mei 2008 om 10:14
Aha, dat klinkt inderdaad wel goed ja, eerst wat werkvloer-ervaring. Ga je zelf eerst een jaartje flink wat collega's pesten en hen dan om feedback vragen; 'hoe voelt dat nouhouhou? Wat zou je nou het liefste met mij willen doehoehoen? '
En al zou je wél een draaikont zijn - wat je niet bent, hoor- dan nog moet dat kunnen, toch? Da's vaak inherent aan zoektocht wat je nu precies wil. Eerst alle mogelijkheden de revue laten passeren enzo. Nou ja, ik hoop dat die externe omstandigheden een beetje mee gaan werken, meid!
En al zou je wél een draaikont zijn - wat je niet bent, hoor- dan nog moet dat kunnen, toch? Da's vaak inherent aan zoektocht wat je nu precies wil. Eerst alle mogelijkheden de revue laten passeren enzo. Nou ja, ik hoop dat die externe omstandigheden een beetje mee gaan werken, meid!
