Psyche
alle pijlers
Wat zou je willen veranderen, en hoe ga je dat doen?
dinsdag 12 februari 2008 om 21:22
Ervan uitgaande dat je je leven nu al prima vindt, wat zou je willen veranderen aan je leven zodat het nog béter wordt?
Rare vraag misschien, maar het houdt me bezig de laatste tijd. Noem het een midlife-reflectie
. Ik vind mijn leven prima, heb op het eerste oog weinig te wensen. Fijne relatie, goede baan, gezonde kinderen, leuk sociaal leven etc., maar toch bekruipt me soms het gevoel dat er nog zoveel méér mogelijk is, en dat ik dat eruit moet halen. Tevreden zijn met wat je hebt, is voor mij aan het eind van de dag niet genoeg, kennelijk.
Voor de goede orde: ik bén tevreden, deze vragen komen niet voort uit onvrede maar uit het besef dat ik qua levensduur op de helft ben en dat ik zeker wil weten dat ik alles heb gedaan en bereikt wat ik wilde.
Dus: wie herkent dit, en wat doe jij om je nu al prima leven, nog beter te maken?
Rare vraag misschien, maar het houdt me bezig de laatste tijd. Noem het een midlife-reflectie
. Ik vind mijn leven prima, heb op het eerste oog weinig te wensen. Fijne relatie, goede baan, gezonde kinderen, leuk sociaal leven etc., maar toch bekruipt me soms het gevoel dat er nog zoveel méér mogelijk is, en dat ik dat eruit moet halen. Tevreden zijn met wat je hebt, is voor mij aan het eind van de dag niet genoeg, kennelijk.Voor de goede orde: ik bén tevreden, deze vragen komen niet voort uit onvrede maar uit het besef dat ik qua levensduur op de helft ben en dat ik zeker wil weten dat ik alles heb gedaan en bereikt wat ik wilde.
Dus: wie herkent dit, en wat doe jij om je nu al prima leven, nog beter te maken?
.
woensdag 13 februari 2008 om 10:52
Leuk topic! Ik kan me helemaal vinden in de wortel die je zelf voor je neus hangt. Ik ben twee jaar geleden met mijn vriend naar het buitenland verhuisd en ben hier nu superhappy. Wel denk ik ondertussen alweer verder naar een volgende stap, ben nog een beetje zoekende naar een nieuwe wortel eigenlijk. Een soort "masterplan", iets waar ik helemaal voor kan gaan. Ik ben ook een beetje jaloers op FashionVictim, heerlijk om zo gericht en gedreven naar een "heilige graal" toe te werken.
woensdag 13 februari 2008 om 10:54
Ik ben ook erg benieuwd naar de passie van Omen!
Ik herken veel in wat FV zegt, maar ook in de andere verhalen. Ik weet ook wat mijn heilige graal is, ik weet alleen niet precies waar ie staat. Ik heb wel een vermoeden, maar loop wat verschillende routes waar uiteindelijk toch geen wortel ( thanks Nijn) blijkt te hangen. Maar dan ligt er wel iets anders zeg maar.
Ik weet wel precies waar ik sta, ondanks dat het eindpunt dus niet helemaal bekend is. Ik ben erg gelukkig met mijn leven. Sterker nog, ik leef precies het leven wat ik wil. Ik zou het alleen nog verder willen upgraden.
Sinds half november gaat het qua gezondheid niet zo goed. De ziekte die altijd chronisch ( maar leefbaar) aanwezig is, wordt steeds vaker acuut. Dat maakt me bang. En het zorgt ook voor stagnatie. Omdat je je dan weer zo goed realiseert hoe fijn het is om te hebben wat je hebt. De drive om te upgraden verdwijnt dan wat naar de achtergrond zeg maar. Dus ik begrijp Bambi ook heel goed. Gelukkig kan ik gewoon doorgaan met alles alleen een versnelling lager.
Mijn doel voor de komende tijd is dan ook vnl werkgerelateerd. Werk en prive lopen hier sowieso erg door elkaar, dus als werk nog leuker wordt dan wordt prive ook nog leuker.
Nu had ik hier nog een heel verhaal getypt maar vind dat toch te persoonlijk en te herkenbaar. Hahahaha, heb ik eindelijk een topic gevonden wat echt bij me past, merk ik dat internet daar eigenlijk helemaal niet geschikt voor is.
Ik zal er eens over nadenken hoe ik het wat algemener kan houden zodat ik toch ook algemene tips kan opdoen.
Ik herken veel in wat FV zegt, maar ook in de andere verhalen. Ik weet ook wat mijn heilige graal is, ik weet alleen niet precies waar ie staat. Ik heb wel een vermoeden, maar loop wat verschillende routes waar uiteindelijk toch geen wortel ( thanks Nijn) blijkt te hangen. Maar dan ligt er wel iets anders zeg maar.
Ik weet wel precies waar ik sta, ondanks dat het eindpunt dus niet helemaal bekend is. Ik ben erg gelukkig met mijn leven. Sterker nog, ik leef precies het leven wat ik wil. Ik zou het alleen nog verder willen upgraden.
Sinds half november gaat het qua gezondheid niet zo goed. De ziekte die altijd chronisch ( maar leefbaar) aanwezig is, wordt steeds vaker acuut. Dat maakt me bang. En het zorgt ook voor stagnatie. Omdat je je dan weer zo goed realiseert hoe fijn het is om te hebben wat je hebt. De drive om te upgraden verdwijnt dan wat naar de achtergrond zeg maar. Dus ik begrijp Bambi ook heel goed. Gelukkig kan ik gewoon doorgaan met alles alleen een versnelling lager.
Mijn doel voor de komende tijd is dan ook vnl werkgerelateerd. Werk en prive lopen hier sowieso erg door elkaar, dus als werk nog leuker wordt dan wordt prive ook nog leuker.
Nu had ik hier nog een heel verhaal getypt maar vind dat toch te persoonlijk en te herkenbaar. Hahahaha, heb ik eindelijk een topic gevonden wat echt bij me past, merk ik dat internet daar eigenlijk helemaal niet geschikt voor is.
Ik zal er eens over nadenken hoe ik het wat algemener kan houden zodat ik toch ook algemene tips kan opdoen.
woensdag 13 februari 2008 om 10:59
Mooi topic!
Fashion: tis heel duidelijk hoor!
Ik vraag me alleen af: verandert jouw doel dan nooit? Dat je onderweg denkt: eigenlijk wil ik tóch iets anders? Of misschien wel net zoiets maar in een andere vorm? (nou, klinkt ook lekker wazig....)
Ik heb dat namelijk vaak: dat mijn doelen nogal eens veranderen, dat ik niet precies weet wat ik wil en dat ik daardoor het gevoel heb dat dingen me vaak "overkomen" , ipv dat ik er zelf de hand in heb.
Het lijkt me zo rustgevend als je precies weet wat je wil en daar dan naartoe te werken.....
Fashion: tis heel duidelijk hoor!
Ik vraag me alleen af: verandert jouw doel dan nooit? Dat je onderweg denkt: eigenlijk wil ik tóch iets anders? Of misschien wel net zoiets maar in een andere vorm? (nou, klinkt ook lekker wazig....)Ik heb dat namelijk vaak: dat mijn doelen nogal eens veranderen, dat ik niet precies weet wat ik wil en dat ik daardoor het gevoel heb dat dingen me vaak "overkomen" , ipv dat ik er zelf de hand in heb.
Het lijkt me zo rustgevend als je precies weet wat je wil en daar dan naartoe te werken.....
woensdag 13 februari 2008 om 11:36
:
Mooi topic!
Fashion: tis heel duidelijk hoor!
Ik heb dat namelijk vaak: dat mijn doelen nogal eens veranderen, dat ik niet precies weet wat ik wil en dat ik daardoor het gevoel heb dat dingen me vaak "overkomen" , ipv dat ik er zelf de hand in heb.
Het lijkt me zo rustgevend als je precies weet wat je wil en daar dan naartoe te werken.....
Jawel, mijn doel is in de loop der jaren wel iets veranderd. In het begin was het nogal vaag, dat zei ik al. Maar gaandeweg kom ik onderweg dingen tegen waarvan ik merk "oh, dat past beter bij me". Of veranderen mijn omstandigheden (bijvoorbeeld dat ik moeder werd) waardoor ik ineens een andere manier moet bedenken om er te komen.
Dus in die zin verandert er gaandeweg wel van alles, maar dat vind ik juist fijn. Het wordt daardoor concreter te visualiseren, zeg maar.
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 februari 2008 om 11:41
FV, ik kan niet voor anderen praten maar ik herken veel in wat je zegt. Is 'missen' niet ook vaak een misplaatst gebruikt woord? Ik bedoel, niet zo zeer als iets echt voelen ontbreken maar zoals jij al verwoord iets na willen streven.
Zelf ben ik een redelijke 'strever' en ik merk dat ik dat ook steeds meer wordt. Als ik gevraagd word 'wat wil je veranderen', dan kan ik oppervlakkig zo tig dingen noemen. Een drilkont, mijn soms doodirritante besluiteloosheid, mijn maniertjes waarmee ik mezelf hartstikke in de weg kan zitten, noem maar op. Maar mís ik daar écht iets? Nee, zoals het is, brengt ook al rust en geluk met zich mee (mits ik iets heb om te 'streven', te lang niets en ik word onrustig) In dat opzicht is het antwoord op de vraag wat ik nu eigenlijk mís een antwoord waar ik echt over heb moeten nadenken voor ik dacht 'bing! dat is het'. En dat is een prettige gewaarwording.![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Zelf ben ik een redelijke 'strever' en ik merk dat ik dat ook steeds meer wordt. Als ik gevraagd word 'wat wil je veranderen', dan kan ik oppervlakkig zo tig dingen noemen. Een drilkont, mijn soms doodirritante besluiteloosheid, mijn maniertjes waarmee ik mezelf hartstikke in de weg kan zitten, noem maar op. Maar mís ik daar écht iets? Nee, zoals het is, brengt ook al rust en geluk met zich mee (mits ik iets heb om te 'streven', te lang niets en ik word onrustig) In dat opzicht is het antwoord op de vraag wat ik nu eigenlijk mís een antwoord waar ik echt over heb moeten nadenken voor ik dacht 'bing! dat is het'. En dat is een prettige gewaarwording.
vandaag ga ik van alles kunnen
woensdag 13 februari 2008 om 14:42
:
Ervan uitgaande dat je je leven nu al prima vindt, wat zou je willen veranderen aan je leven zodat het nog béter wordt?
Rare vraag misschien, maar het houdt me bezig de laatste tijd. Noem het een midlife-reflectie
Voor de goede orde: ik bén tevreden, deze vragen komen niet voort uit onvrede maar uit het besef dat ik qua levensduur op de helft ben en dat ik zeker wil weten dat ik alles heb gedaan en bereikt wat ik wilde.
Dus: wie herkent dit, en wat doe jij om je nu al prima leven, nog beter te maken?
Om maar even op het openingsbericht in te gaan : Heb je al bereikt wat je wilde? En wéét je wat je nog wil?
Ik had het er gisteren op een andere pijler nog over. Het is best moeilijk om je doel heel goed te specificeren en helder te krijgen. Maar ik weet wél wat mijn doel is. Weet jij dat ook?
woensdag 13 februari 2008 om 15:06
Interessant om te lezen dat jullie ofwel een doel voor ogen hebben, of een doel voor ogen zouden willen hebben.
Ik ben niet bezig met mijn toekomst. Ook niet met mijn verleden. Ik werk nergens naar toe of vandaan.
Mijn passie is beeldende kunst. Ik fotografeer, teken en beeldhouw. Daarnaast ontwerp ik en maak ik (toegepaste) kunst. Ik heb een werkplaats, maar werk ook op de computer en thuis aan tafel.
Om dat allemaal te kunnen doen op een manier dat ik er blij van ben, energie uit haal en zin in blijf houden, stel ik mijzelf expres juist geen doel. Althans, niet in die zin dat ik bijvoorbeeld erkend wil worden in mijn vaardigheden door anderen (al of niet in geld uitgedrukt). Ik lééf, in de beeldende kunst. Ik probeer voortdurend nieuwe dingen uit (technieken, materialen, stijlen), praat met anderen over (hun/mijn) het beeldend werk, coach een aantal kunstenaars en dat alles vooral zonder een vooropgesteld doel.
Om mijzelf te onderhouden heb ik deeltijd werk dat ik met plezier doe, juist omdat ik er geen carriere in hoef te maken of er persoonlijke ontwikkeling in nastreef. Ook hoef ik mijn kinderen nauwelijks meer te onderhouden, zodat ik alle tijd heb voor mijn eigen leven. En ik heb de tijd van mijn leven :-)
Ik ben niet bezig met mijn toekomst. Ook niet met mijn verleden. Ik werk nergens naar toe of vandaan.
Mijn passie is beeldende kunst. Ik fotografeer, teken en beeldhouw. Daarnaast ontwerp ik en maak ik (toegepaste) kunst. Ik heb een werkplaats, maar werk ook op de computer en thuis aan tafel.
Om dat allemaal te kunnen doen op een manier dat ik er blij van ben, energie uit haal en zin in blijf houden, stel ik mijzelf expres juist geen doel. Althans, niet in die zin dat ik bijvoorbeeld erkend wil worden in mijn vaardigheden door anderen (al of niet in geld uitgedrukt). Ik lééf, in de beeldende kunst. Ik probeer voortdurend nieuwe dingen uit (technieken, materialen, stijlen), praat met anderen over (hun/mijn) het beeldend werk, coach een aantal kunstenaars en dat alles vooral zonder een vooropgesteld doel.
Om mijzelf te onderhouden heb ik deeltijd werk dat ik met plezier doe, juist omdat ik er geen carriere in hoef te maken of er persoonlijke ontwikkeling in nastreef. Ook hoef ik mijn kinderen nauwelijks meer te onderhouden, zodat ik alle tijd heb voor mijn eigen leven. En ik heb de tijd van mijn leven :-)
woensdag 13 februari 2008 om 17:09
Wat ik wil veranderen is waar ik druk doende mee ben en da's nogal alles omvattend.
Na ontdekt te hebben hoe ik gegroeid ben de afgelopen jaren, van grijze muis tot spontane werkende vrouw, kwam de realisatie dat er ondanks die groei/dankzij die groei (?) er foutjes bleken te zitten in wat ik in bijna vijfentwintig jaar gezinsleven had opgebouwd.
Niet dat ik een geheel ontspoord gezin heb, niet thuis hoor in de categorie Tokkies, niet dat iemand in mijn gezin of ik gefaald heeft, maar stomweg ADHD in heavy dosis.
Als je denkt:"Hoe zie je dat zo lang over het hoofd?"
Simpel gewoon heel druk bezig zijn met iets groters, tot dat wegvalt.
En nu dus keihard aan de slag, schouders er onder en aanpakken. Wat inhoud dat er zoveel verandering moet komen dat het leven geheel op z'n kop lijkt te staan. Máár met het vaste vertrouwen dat er niet gefaald is, dat we er over een jaar nog beter voor staan.
Als ik die gedachte niet had......
Nee, dan nog gaf ik niet op. Want ik heb al zoveel op mijn schouders gehad en genomen dat ik dit ook kan, ondanks dat ik onlangs even instortte.
Na ontdekt te hebben hoe ik gegroeid ben de afgelopen jaren, van grijze muis tot spontane werkende vrouw, kwam de realisatie dat er ondanks die groei/dankzij die groei (?) er foutjes bleken te zitten in wat ik in bijna vijfentwintig jaar gezinsleven had opgebouwd.
Niet dat ik een geheel ontspoord gezin heb, niet thuis hoor in de categorie Tokkies, niet dat iemand in mijn gezin of ik gefaald heeft, maar stomweg ADHD in heavy dosis.
Als je denkt:"Hoe zie je dat zo lang over het hoofd?"
Simpel gewoon heel druk bezig zijn met iets groters, tot dat wegvalt.
En nu dus keihard aan de slag, schouders er onder en aanpakken. Wat inhoud dat er zoveel verandering moet komen dat het leven geheel op z'n kop lijkt te staan. Máár met het vaste vertrouwen dat er niet gefaald is, dat we er over een jaar nog beter voor staan.
Als ik die gedachte niet had......
Nee, dan nog gaf ik niet op. Want ik heb al zoveel op mijn schouders gehad en genomen dat ik dit ook kan, ondanks dat ik onlangs even instortte.
woensdag 13 februari 2008 om 17:59
Hm, ik ben ook niet zo'n doelenstellend iemand. Leef altijd heel erg in het moment en ben eigenlijk altijd "gelukkig" en ik wil mijn leven dan ook nooit "nog beter" maken. Maar dat betekende niet dat mijn leven saai was ("was" omdat ik al zo oud ben...) of dat ik nooit wat bereikte. In tegendeel. En op de een of andere manier kom ik altijd op dat punt waar ik precies wil zijn - zonder het dus bewust als doel te stellen - en is mijn leven eigenlijk op elk moment precies zo als ik het wil. En dat is inclusief de rot-momenten en de kut-periodes. En hoewel ik dus nooit "doelen" stel, behalve korte-termijn doelen (zo van: hoe trek ik mezelf hier weer uit als dingen niet zo goed gaan) heb ik het gevoel dat ik de "master" van mijn leven ben, dat niets me zo maar overkomt en dat alles gegaan is zoals ik het wilde. Ik heb ook helemaal geen spijt over dingen, heb niet het idee dat ik dingen beter had kunnen doen en ik ben ook vol vertrouwen dat de rest van mijn leven ook precies zal zijn wat ik wil.
Dus: ik wil mijn leven niet "veranderen" - howel er grote veranderingen aan zitten te komen (ik kom eind dit jaar naar Nederland terug na 30 jaar buitenland om daar met mijn nieuwe vent te gaan samenwonen), maar die veranderingen zijn geen "verandering", mijn hele leven is een continuum geweest naar dit punt toe, zeg maar. Of raaskal ik nu?
Dus: ik wil mijn leven niet "veranderen" - howel er grote veranderingen aan zitten te komen (ik kom eind dit jaar naar Nederland terug na 30 jaar buitenland om daar met mijn nieuwe vent te gaan samenwonen), maar die veranderingen zijn geen "verandering", mijn hele leven is een continuum geweest naar dit punt toe, zeg maar. Of raaskal ik nu?
woensdag 13 februari 2008 om 19:58
Ik denk dat het voor mijzelf (en ook voor anderen hier) niet zozeer is dat we het ultieme geluk willen bereiken, maar dat de weg er naartoe zo spannend is. Een idee hebben van wat jou gelukkig maakt en dat nastreven, dan merk je dat je groeit en elk stapje dichterbij voelt als een overwinning.
Dat kan het ontmoeten van een intrigerende man zijn als je uit bent op een relatie. Voor mij is het het publiceren van een artikel, een groter artikel, een artikel in een nieuw tijdschrift, positief commentaar op een artikel - kortom: erkenning maar niet persé de erkenning dat alles perfect is maar erkenning dat ik groei. Dat maakt mij gelukkig.
Oja: vriend en woning opgeven ervaar ik niet persé als dapper. Ik had geen koopwoning en die vriend dat was niet bewust. Ik hoopte dat ik het allebei kon hebben.
Dat kan het ontmoeten van een intrigerende man zijn als je uit bent op een relatie. Voor mij is het het publiceren van een artikel, een groter artikel, een artikel in een nieuw tijdschrift, positief commentaar op een artikel - kortom: erkenning maar niet persé de erkenning dat alles perfect is maar erkenning dat ik groei. Dat maakt mij gelukkig.
Oja: vriend en woning opgeven ervaar ik niet persé als dapper. Ik had geen koopwoning en die vriend dat was niet bewust. Ik hoopte dat ik het allebei kon hebben.
woensdag 13 februari 2008 om 22:12
Neen en jawel. Wat ik vroeger wilde bereiken, heb ik inderdaad bereikt, denk ik. Maar nu ik het heb terwijl ik nog maar op de helft van mijn leven ben, is bereiken wat ik vroeger wilde bereiken niet voldoende meer. Want als dit het was, dan zou het dus nu klaar zijn en dat is het niet.
Maar wat dus NU mijn doel is, weet ik niet zo goed. Maar sinds ik daar sinds een poosje heel bewust over nadenk, worden mij wél meer dingen duidelijk. Wat ik nog wil, zit niet zozeer in grote carriereplannen of ambities, maar meer in persoonlijke ontwikkeling. Maar damn, daarover kan ik een heleboel zeggen, maar niet op een openbaar forum.....
.
woensdag 13 februari 2008 om 23:31
(Quoten ging niet helemaal lekker)
Quote van Mariannanas
Neen en jawel. Wat ik vroeger wilde bereiken, heb ik inderdaad bereikt, denk ik. Maar nu ik het heb terwijl ik nog maar op de helft van mijn leven ben, is bereiken wat ik vroeger wilde bereiken niet voldoende meer. Want als dit het was, dan zou het dus nu klaar zijn en dat is het niet.
Maar wat dus NU mijn doel is, weet ik niet zo goed. Maar sinds ik daar sinds een poosje heel bewust over nadenk, worden mij wél meer dingen duidelijk. Wat ik nog wil, zit niet zozeer in grote carriereplannen of ambities, maar meer in persoonlijke ontwikkeling. Maar damn, daarover kan ik een heleboel zeggen, maar niet op een openbaar forum.....[/quote]
Ik weet niet of dat voor jou ook geldt, Marie, maar wat ik zelf heb ontdekt: Voorheen, voor ik ziek werd, voelde het als: Ik bén wat ik doe. Dus gelinkt aan carriere(plannen). Nu dat vrijwel volledig is weggevallen was het even gek opkijken want wat bleef er nu eigenlijk over van mijzelf. Wie en wat ik ben. Als je uiteindelijk op carriere-gebied hebt bereikt wat je voor ogen had en je daar al een poosje comfortabel en zonder al teveel moeite in vertoeft, kun je je af gaan vragen of er niet meer is en of je 'dit' dan dus (nog wel?)bent.
Zomaar een overdenking.
Quote van Mariannanas
Neen en jawel. Wat ik vroeger wilde bereiken, heb ik inderdaad bereikt, denk ik. Maar nu ik het heb terwijl ik nog maar op de helft van mijn leven ben, is bereiken wat ik vroeger wilde bereiken niet voldoende meer. Want als dit het was, dan zou het dus nu klaar zijn en dat is het niet.
Maar wat dus NU mijn doel is, weet ik niet zo goed. Maar sinds ik daar sinds een poosje heel bewust over nadenk, worden mij wél meer dingen duidelijk. Wat ik nog wil, zit niet zozeer in grote carriereplannen of ambities, maar meer in persoonlijke ontwikkeling. Maar damn, daarover kan ik een heleboel zeggen, maar niet op een openbaar forum.....[/quote]
Ik weet niet of dat voor jou ook geldt, Marie, maar wat ik zelf heb ontdekt: Voorheen, voor ik ziek werd, voelde het als: Ik bén wat ik doe. Dus gelinkt aan carriere(plannen). Nu dat vrijwel volledig is weggevallen was het even gek opkijken want wat bleef er nu eigenlijk over van mijzelf. Wie en wat ik ben. Als je uiteindelijk op carriere-gebied hebt bereikt wat je voor ogen had en je daar al een poosje comfortabel en zonder al teveel moeite in vertoeft, kun je je af gaan vragen of er niet meer is en of je 'dit' dan dus (nog wel?)bent.
Zomaar een overdenking.
donderdag 14 februari 2008 om 15:43
Bambi: dat herken ik zeer zeker. Ik ben inmiddels alweer bijna 6 jaar geleden ernstig ziek geweest en dat heeft destijds mijn leven wel erg op zijn kop gezet. Als ik dus zeg dat ik zo'n beetje wel bereikt heb wat ik wilde bereiken, doel ik zeer zeker niet op een carriere. Die carriere en bijbehorende status héb ik overigens wel, maar die zeggen mij helemaal niets. Ik heb al jaren geleden het gevoel "ik ben wat ik doe" van me afgeschud.
.
donderdag 14 februari 2008 om 15:56
Omen, klinkt erg leuk die passie van je! Ik vind 't ook mooi te lezen dat je zo vol van iets kan zijn (ik vind zelf heel veel dingen wel leuk, maar heb niet één iets wat boven alle andere dingen uitstijgt).
Ottelien, toch besloten terug te komen dus!!! Spannend (of eigenlijk helemaal niet?)!
Het was geloof ik Fashionvictim die hier op 't forum eens aan een ander aanraadde om je je leven voor te stellen 'over tien jaar'. Dus zonder belemmeringen of dat-kan-niets, gewoon verzinnen wat dan je ideaal zou zijn, en alles erbij denken tot in kleine details. Ik heb dat toen ook gedaan en doe 't nog heel regelmatig. Soms schrijf ik 't ook helemaal uit (inclusief hond, theaterbezoekjes en dat soort onzin
). Mijn doelen worden wel steeds concreter, maar nog niet héél concreet. Soms vind ik dat jammer, want mijn studie is in juni afgelopen en ik heb wel 20 dingen die me leuk lijken, maar niets wat me leuker lijkt dan al 't andere. Soms ben ik er ook juist blij om want het maakt je wel heel flexibel en het geeft mij in elk geval de overtuiging dat ik zeker wel wat kan vinden wat ik leuk zal vinden.
Ottelien, toch besloten terug te komen dus!!! Spannend (of eigenlijk helemaal niet?)!
Het was geloof ik Fashionvictim die hier op 't forum eens aan een ander aanraadde om je je leven voor te stellen 'over tien jaar'. Dus zonder belemmeringen of dat-kan-niets, gewoon verzinnen wat dan je ideaal zou zijn, en alles erbij denken tot in kleine details. Ik heb dat toen ook gedaan en doe 't nog heel regelmatig. Soms schrijf ik 't ook helemaal uit (inclusief hond, theaterbezoekjes en dat soort onzin
). Mijn doelen worden wel steeds concreter, maar nog niet héél concreet. Soms vind ik dat jammer, want mijn studie is in juni afgelopen en ik heb wel 20 dingen die me leuk lijken, maar niets wat me leuker lijkt dan al 't andere. Soms ben ik er ook juist blij om want het maakt je wel heel flexibel en het geeft mij in elk geval de overtuiging dat ik zeker wel wat kan vinden wat ik leuk zal vinden.
vrijdag 15 februari 2008 om 00:27
Marg, ik heb het idee dat jij enorm veel in je mars hebt. Lastig als je dan niet precies weet wat je daarmee wilt.
Misschien kan je een keer een brainstormsessie voor jezelf houden; alle beroepen, hobbies, bezigheden en onderwerpen etc etc. die je ook maar in de verste verte interessant vindt, opsommen. Even laten gisten. En dan 1 voor 1 nagaan of je dat ook ECHT zou willen doen, zo streep je ze weer beetje bij beetje af.
Maar misschien heb je dat al gedaan want je lijkt me nogal iemand die niks aan het toeval overlaat.
Misschien kan je een keer een brainstormsessie voor jezelf houden; alle beroepen, hobbies, bezigheden en onderwerpen etc etc. die je ook maar in de verste verte interessant vindt, opsommen. Even laten gisten. En dan 1 voor 1 nagaan of je dat ook ECHT zou willen doen, zo streep je ze weer beetje bij beetje af.
Maar misschien heb je dat al gedaan want je lijkt me nogal iemand die niks aan het toeval overlaat.
vrijdag 15 februari 2008 om 01:14
[quote]:
Omen, klinkt erg leuk die passie van je! Ik vind 't ook mooi te lezen dat je zo vol van iets kan zijn (ik vind zelf heel veel dingen wel leuk, maar heb niet één iets wat boven alle andere dingen uitstijgt).
Ottelien, toch besloten terug te komen dus!!! Spannend (of eigenlijk helemaal niet?)!
Inderdaad Marg - het gaat er toch van komen, het begint tijd te worden. En je hebt gelijk: heel erg spannend is het niet, want ik ga naar huis en het voelt alsof ik altijd wist dat dat zou gaan gebeuren. Dit is een goed voorbeeld van dat niet-plannen van mij, maar toch "krijgen" wat me gelukkig maakt, maar niet als doel stelde omdat mijn leven eigenlijk altijd al gelukkig was.
Toen ik hier naar toe kwam had ik ook niets gepland, ging niet ermigreren of zo, maar gewoon op bezoek bij mijn (toen) gewone vriend die ik van een van mijn reizen kende en die een ongeluk had gehad. Ik had wat tijd omdat mijn vervolg-studie pas enkele maanden later zou beginnen en ik ben toen blijven hangen door die man: we bleken verliefd.
Maar van het begin af wist ik heel diep van binnen dat ik terug zou gaan. Hoe dat zou gaan gebeuren - ik was immers hier getrouwd, had een kind, was hier gelukkig - daar had ik geen idee van en ik stelde me het ook helemaal niet als doel want daar was helemaal geen reden voor. En dan gaan de dingen uiteindelijk zoals ze moeten, dan valt alles op de juiste plaats - alsof je onderbewuste het wel als doel heeft en er naar toe werkt.
Ik vind het wonderbaarlijk hoe de dingen zijn gelopen, als ik op mijn leven terugkijk - me alle fantastische dingen herinner die ik heb mogen meemaken tot nu toe. Mijn leven wordt denk ik gekenmerkt door kansen grijpen en gevoelsmatig op dingen in gaan (wat voelt goed, wat niet), in plaats van plannen en doelstellen en willen bereiken. Wat er op mijn pad komt grijp ik zo mogelijk en als het juist voelt met beide handen aan en ik geniet er van. En daarna zie ik wel.
Wat ik me ook besef is dat ik met de jaren toch ben veranderd, dat wat op mijn 22ste zo belangrijk leek, doet er op mijn 54ste eigenlijk niet meer zo toe en anders-om. Mijn "binnen-leven" (wat er in mijn hersens omgaat, hoe noem je dat..) is echt heel anders nu dan toen en mijn behoeften dus ook. Ik vind ouder worden dan ook echt leuk, het is dat continuum, het hoort erbij, het past. Ik heb nooit moeite met "grote" verjaardagen, vind het in principe niet erg om rimpels te krijgen en zie echt uit naar die volgende fase in mijn leven. Dat vind ik wel spannend - hoe zal het zijn om oud te wezen, hoe zal ik dingen ervaren?
En ik heb nog steeds geen doel, heb amper over mijn pensioen nagedacht, wil ook eigenlijk niets als ik eenmaal pensionada zal zijn - geen grote reizen, geen passies, geen kleinkinderen (wel leuk als die zouden komen, uiteraard), geen huis in Frankrijk. Ik ga gewoon naar Nederland om bij mijn verkering te zijn en zal wel zien hoe het allemaal loopt.
Kan niet wachten, eigenlijk...
Omen, klinkt erg leuk die passie van je! Ik vind 't ook mooi te lezen dat je zo vol van iets kan zijn (ik vind zelf heel veel dingen wel leuk, maar heb niet één iets wat boven alle andere dingen uitstijgt).
Ottelien, toch besloten terug te komen dus!!! Spannend (of eigenlijk helemaal niet?)!
Inderdaad Marg - het gaat er toch van komen, het begint tijd te worden. En je hebt gelijk: heel erg spannend is het niet, want ik ga naar huis en het voelt alsof ik altijd wist dat dat zou gaan gebeuren. Dit is een goed voorbeeld van dat niet-plannen van mij, maar toch "krijgen" wat me gelukkig maakt, maar niet als doel stelde omdat mijn leven eigenlijk altijd al gelukkig was.
Toen ik hier naar toe kwam had ik ook niets gepland, ging niet ermigreren of zo, maar gewoon op bezoek bij mijn (toen) gewone vriend die ik van een van mijn reizen kende en die een ongeluk had gehad. Ik had wat tijd omdat mijn vervolg-studie pas enkele maanden later zou beginnen en ik ben toen blijven hangen door die man: we bleken verliefd.
Maar van het begin af wist ik heel diep van binnen dat ik terug zou gaan. Hoe dat zou gaan gebeuren - ik was immers hier getrouwd, had een kind, was hier gelukkig - daar had ik geen idee van en ik stelde me het ook helemaal niet als doel want daar was helemaal geen reden voor. En dan gaan de dingen uiteindelijk zoals ze moeten, dan valt alles op de juiste plaats - alsof je onderbewuste het wel als doel heeft en er naar toe werkt.
Ik vind het wonderbaarlijk hoe de dingen zijn gelopen, als ik op mijn leven terugkijk - me alle fantastische dingen herinner die ik heb mogen meemaken tot nu toe. Mijn leven wordt denk ik gekenmerkt door kansen grijpen en gevoelsmatig op dingen in gaan (wat voelt goed, wat niet), in plaats van plannen en doelstellen en willen bereiken. Wat er op mijn pad komt grijp ik zo mogelijk en als het juist voelt met beide handen aan en ik geniet er van. En daarna zie ik wel.
Wat ik me ook besef is dat ik met de jaren toch ben veranderd, dat wat op mijn 22ste zo belangrijk leek, doet er op mijn 54ste eigenlijk niet meer zo toe en anders-om. Mijn "binnen-leven" (wat er in mijn hersens omgaat, hoe noem je dat..) is echt heel anders nu dan toen en mijn behoeften dus ook. Ik vind ouder worden dan ook echt leuk, het is dat continuum, het hoort erbij, het past. Ik heb nooit moeite met "grote" verjaardagen, vind het in principe niet erg om rimpels te krijgen en zie echt uit naar die volgende fase in mijn leven. Dat vind ik wel spannend - hoe zal het zijn om oud te wezen, hoe zal ik dingen ervaren?
En ik heb nog steeds geen doel, heb amper over mijn pensioen nagedacht, wil ook eigenlijk niets als ik eenmaal pensionada zal zijn - geen grote reizen, geen passies, geen kleinkinderen (wel leuk als die zouden komen, uiteraard), geen huis in Frankrijk. Ik ga gewoon naar Nederland om bij mijn verkering te zijn en zal wel zien hoe het allemaal loopt.
Kan niet wachten, eigenlijk...
vrijdag 15 februari 2008 om 03:56
Hey Nijn, dat heb ik nog niet gedaan!! goeie tip, bedankt, ik ga 't echt doen!
Wat ik ook wel lastig vind is dat ik van veel beroepen niet echt goed weet wat ze inhouden, wat doe je bv. als je beleidmaker bent, hoe ziet je dat er dan uit? En als je bij de EU werkt, of bij Shell (ligt natuurlijk ook weer helemaal aan de functie). Afgestudeerd politicologen komen trouwens overal terecht, dus dat maakt 't ook niet makkelijker.
En bedankt voor 't compliment!
Ottelien, klinkt inderdaad als heerlijk leven!!! Wanneer kom je deze kant op?
Wat ik ook wel lastig vind is dat ik van veel beroepen niet echt goed weet wat ze inhouden, wat doe je bv. als je beleidmaker bent, hoe ziet je dat er dan uit? En als je bij de EU werkt, of bij Shell (ligt natuurlijk ook weer helemaal aan de functie). Afgestudeerd politicologen komen trouwens overal terecht, dus dat maakt 't ook niet makkelijker.
En bedankt voor 't compliment!
Ottelien, klinkt inderdaad als heerlijk leven!!! Wanneer kom je deze kant op?
vrijdag 15 februari 2008 om 06:19
Marg, ik kreeg die tip in een iets andere vorm van een vriendin.
Ik zei tegen haar dat ik niet wist wat ik wilde doen, na een paar jaar niet gewerkt te hebben. Zei zij: Je moet gewoon vacatures gaan verzamelen, van internet, uit de krant etc. Alles wat je aanspreekt, ongeacht of je het ook daarwerkelijk zou kunnen, scheur of print je uit.
Na een tijdje ga je die stapel dan kritisch door, en dan word je vanzelf in de juiste richting gedirigeerd.
Leuk nietwaar?
Ik zei tegen haar dat ik niet wist wat ik wilde doen, na een paar jaar niet gewerkt te hebben. Zei zij: Je moet gewoon vacatures gaan verzamelen, van internet, uit de krant etc. Alles wat je aanspreekt, ongeacht of je het ook daarwerkelijk zou kunnen, scheur of print je uit.
Na een tijdje ga je die stapel dan kritisch door, en dan word je vanzelf in de juiste richting gedirigeerd.
Leuk nietwaar?
vrijdag 15 februari 2008 om 06:48
Ja maar ik heb ook mijn rot-tijden gehad en moeilijkheden en verdriet, dames, vlak dat niet uit. Niet alles was rozengeur en manenschijn. Maar ik accepteer dat alles wel altijd als iets wat erbij hoort. En dat ik ervan kan leren. Maar ik prijs mijzelf ook gelukkig voor al het geluk dat ik ook heb gekend, mij hoor je niet gauw klagen. Het naar Nederland verhuizen zal ook problemen en verdriet veroorzaken. Ik moet mijn zoon achterlaten (hij is dan 21, maar daar zal ik het meeste moeite mee hebben), mijn vrienden, mijn werk, deze mooie stad, mijn avonturen in de wildernes, de ruimte, nou ja, mijn leven hier. Ik ben hier ook gewoon gelukkig. Maar desondanks ben ik er niet bang voor. Ik weet dat ik er mee om kan gaan, dat het de juiste beslissing is.
Marg, ik denk dat ik eind van het jaar ga. Kan eerder, kan iets later, ligt een beetje aan wat er verder dit jaar gaat gebeuren. Maar ik ga in ieder geval in April/Mei weer voor 5 weken, om van de lente te genieten daar.
Ik ben het trouwens eens met Nijn, jij hebt heel veel in je mars. Ik kan me wel heel goed voorstellen dat je niet precies weet wat je wilt. Er zijn zo veel mogelijkheden. En hoe kan je nu van te voren wat je leuk zal vinden? Maar is international development niet wat voor jou? Dat kwam meteen bij me op, maar ja - wat dan daarbinnen? En bij de UN of 'n NGO? Moeilijk, moeilijk.
Marg, ik denk dat ik eind van het jaar ga. Kan eerder, kan iets later, ligt een beetje aan wat er verder dit jaar gaat gebeuren. Maar ik ga in ieder geval in April/Mei weer voor 5 weken, om van de lente te genieten daar.
Ik ben het trouwens eens met Nijn, jij hebt heel veel in je mars. Ik kan me wel heel goed voorstellen dat je niet precies weet wat je wilt. Er zijn zo veel mogelijkheden. En hoe kan je nu van te voren wat je leuk zal vinden? Maar is international development niet wat voor jou? Dat kwam meteen bij me op, maar ja - wat dan daarbinnen? En bij de UN of 'n NGO? Moeilijk, moeilijk.
vrijdag 15 februari 2008 om 08:20
Ik kwam hier terecht na tip van Evidenza (waarvoor dank), met idee dat er niet zoveel hoefde veranderen. En nu weet ik het even niet meer.
Ik ben jaloers op het leven dat Omen beschrijft. Gek genoeg heb ik dat gehad: beeldende kunst, deeltijdwerk ernaast, leven in/door de kunst. En ik werd er niet gelukkig van. Maar ik mis het wel.
Ik ben jaloers op het leven dat Omen beschrijft. Gek genoeg heb ik dat gehad: beeldende kunst, deeltijdwerk ernaast, leven in/door de kunst. En ik werd er niet gelukkig van. Maar ik mis het wel.
