Psyche
alle pijlers
Wedervraag blijft uit - wat is dat toch?
zaterdag 30 september 2017 om 16:42
Het valt mij steeds meer op dat wanneer ik een gesprek heb met mensen dat een wedervraag uitblijft.
Op feestjes met kennissen maar ook bij vrienden. En al helemaal bij studiegenoten.
Als voorbeeld: gister was ik op een verjaardagsfeestje, echt enorm gezellig en veel gekletst met mensen die ik deels wel en deels niet kende.
Ik vind het echt leuk naar al die mensen te luisteren en stel actief vragen, waar maar al te gretig antwoord op wordt gegeven. Sommige mensen ratelen zo door, dat het lastig is er tussen te komen (bij 1 op 1 gesprekken). Soms realiseren ze zich tegen het einde van het gesprek, wanneer ze naar huis willen, dat ze geen vragen aan mij hebben gesteld:
' oh sorry, ik heb eigenlijk helemaal niets aan jou gevraagd, maar ik was eigenlijk van plan nu naar huis te gaan, ik ben namelijk zo moe'. Meestal weet ik zo'n gesprek tussen de 15 minuten en soms langer dan 40 minuten non stop draaiende te houden.
Ergens kan ik er wel om lachen, maar het baart mij ook zorgen. Wat is dat toch? Ik zou het doodvermoeiend vinden om alleen mezelf te horen praten. Ik weet van mijzelf dat ik niet zo ben dat ik heel actief in zo'n gesprek (wat dan gaat over iemands baan of privé leven of willekeurig ander onderwerp) probeer er tussen te wurmen en een draai aan het gesprek geef en over mijzelf ga vertellen. Dat vind ik onbeleefd, zelfs wat narcistisch.
Voorbeeld: Jan: 'Ja, ik ben dus docent en poeh jeetje wat een lastige baan is dit zeg, ik doe wel enorm mijn best en geef mij echt maximaal, sommige andere collega docenten doen dat dus niet'. Ik zeg dan niet vervolgens: Vervelend voor je Jan, ik studeer nu dit en dat en dat valt mij soms ook wel zwaar. A: omdat het naar mijn gevoel niet aansluit op het gesprek, op wat Jan vertelt. B: Omdat ik het niet fijn vind tegen mensen die ik niet ken te vertellen wat mij wel of niet zwaar voelt in het leven. C: Jan wil klaarblijkelijk graag spuien over zijn vermoeidheid en opscheppen over hoe goed hij het doet, als hij geïnteresseerd is in mij dan denk ik, dan komt er wel een wedervraag. Maar die komt bij Jan niet, en ook vaak bij anderen niet.
Herkennen jullie dit? Is dit iets van deze tijd? Aanvulling: ik woon wel in de randstad, geen idee of dat er mee te maken heeft. Of is het gewoon dikke pech? Als ik niet actief op mensen afstap en vragen stel dan komt er namelijk ook niemand op mij af, meestal dan.
Op feestjes met kennissen maar ook bij vrienden. En al helemaal bij studiegenoten.
Als voorbeeld: gister was ik op een verjaardagsfeestje, echt enorm gezellig en veel gekletst met mensen die ik deels wel en deels niet kende.
Ik vind het echt leuk naar al die mensen te luisteren en stel actief vragen, waar maar al te gretig antwoord op wordt gegeven. Sommige mensen ratelen zo door, dat het lastig is er tussen te komen (bij 1 op 1 gesprekken). Soms realiseren ze zich tegen het einde van het gesprek, wanneer ze naar huis willen, dat ze geen vragen aan mij hebben gesteld:
' oh sorry, ik heb eigenlijk helemaal niets aan jou gevraagd, maar ik was eigenlijk van plan nu naar huis te gaan, ik ben namelijk zo moe'. Meestal weet ik zo'n gesprek tussen de 15 minuten en soms langer dan 40 minuten non stop draaiende te houden.
Ergens kan ik er wel om lachen, maar het baart mij ook zorgen. Wat is dat toch? Ik zou het doodvermoeiend vinden om alleen mezelf te horen praten. Ik weet van mijzelf dat ik niet zo ben dat ik heel actief in zo'n gesprek (wat dan gaat over iemands baan of privé leven of willekeurig ander onderwerp) probeer er tussen te wurmen en een draai aan het gesprek geef en over mijzelf ga vertellen. Dat vind ik onbeleefd, zelfs wat narcistisch.
Voorbeeld: Jan: 'Ja, ik ben dus docent en poeh jeetje wat een lastige baan is dit zeg, ik doe wel enorm mijn best en geef mij echt maximaal, sommige andere collega docenten doen dat dus niet'. Ik zeg dan niet vervolgens: Vervelend voor je Jan, ik studeer nu dit en dat en dat valt mij soms ook wel zwaar. A: omdat het naar mijn gevoel niet aansluit op het gesprek, op wat Jan vertelt. B: Omdat ik het niet fijn vind tegen mensen die ik niet ken te vertellen wat mij wel of niet zwaar voelt in het leven. C: Jan wil klaarblijkelijk graag spuien over zijn vermoeidheid en opscheppen over hoe goed hij het doet, als hij geïnteresseerd is in mij dan denk ik, dan komt er wel een wedervraag. Maar die komt bij Jan niet, en ook vaak bij anderen niet.
Herkennen jullie dit? Is dit iets van deze tijd? Aanvulling: ik woon wel in de randstad, geen idee of dat er mee te maken heeft. Of is het gewoon dikke pech? Als ik niet actief op mensen afstap en vragen stel dan komt er namelijk ook niemand op mij af, meestal dan.
zaterdag 30 september 2017 om 16:48
Mensen praten nu eenmaal graag over zichzelf. Ik heb hetzelfde als jij (praat totaal niet graag over mezelf en voel me al snel bezwaard). Stel veel vragen en heb ook meestal oprechte interesse. Op feestjes enz vind ik het niet erg, maar in vriendschappen zou ik er wel last van hebben. Gelukkig komt het niet veel voor.
zaterdag 30 september 2017 om 16:53
zaterdag 30 september 2017 om 16:54
Poeh, enigszins fijn te horen dat ik daarin niet de enige ben. Ik heb het bij 1 vriend van mij heel erg. Die stelt nooit vragen en schept erg op over de kleinste dingetjes. Maar die kan ook erg lomp en onbeholpen zijn. Soms lach ik daar om, maar niet altijd. Gek genoeg heeft die jongen enorm veel vrienden, zo veel dat hij wel eens heeft gezegd dat hij niet wist of hij nog wel in mij wilde investeren qua tijd. Hij had al genoeg andere mensen om zich heen. Dat heeft hij jaren later wel weer teruggenomen, maar dezelfde soort onnodige opmerkingen komen er nog wel eens uit.Coco87 schreef: ↑30-09-2017 16:48Mensen praten nu eenmaal graag over zichzelf. Ik heb hetzelfde als jij (praat totaal niet graag over mezelf en voel me al snel bezwaard). Stel veel vragen en heb ook meestal oprechte interesse. Op feestjes enz vind ik het niet erg, maar in vriendschappen zou ik er wel last van hebben. Gelukkig komt het niet veel voor.
zaterdag 30 september 2017 om 16:55
Jij geeft aan dat je dus niet echt ingaat op hun verhaal, maar wel nieuwe vragen aan ze stelt. Op zich heel sociaal, maar waar zijn de meest mensen naar op zoek?Herkenning en bevestiging. Waarom vertel je niet eens iets over je eigen ervaringen? Op zo'n manier wordt een gesprek wel erg eenzijdig. Natuurlijk kan de ander iets vragen, maar je kan ook hand in eigen boezem steken en jezelf wat meer open opstellen en eens iets vertellen.
zaterdag 30 september 2017 om 16:57
Zeer herkenbaar, ik woon overigens niet in de randstad.
Communicatie gaat tussen zender en ontvanger. Jij bent duidelijk een ontvanger en hebt (zoals je zelf ook al schrijft) een belangrijke rol in hoe de gesprekken verlopen.
Zeker bij mensen die je amper kent.
Wanneer je meer input wil geven in een gesprek zul je dus uit een ander vaatje moeten tappen.
Wellicht in dezelfde categorie; het valt mij vaak op hoe slecht mensen elkaar laten uitpraten in groepen (vergaderingen of feestjes).
Communicatie gaat tussen zender en ontvanger. Jij bent duidelijk een ontvanger en hebt (zoals je zelf ook al schrijft) een belangrijke rol in hoe de gesprekken verlopen.
Zeker bij mensen die je amper kent.
Wanneer je meer input wil geven in een gesprek zul je dus uit een ander vaatje moeten tappen.
Wellicht in dezelfde categorie; het valt mij vaak op hoe slecht mensen elkaar laten uitpraten in groepen (vergaderingen of feestjes).
zaterdag 30 september 2017 om 16:59
Zie er dan eerst maar eens een speld tussen te krijgen.Eames6 schreef: ↑30-09-2017 16:55Jij geeft aan dat je dus niet echt ingaat op hun verhaal, maar wel nieuwe vragen aan ze stelt. Op zich heel sociaal, maar waar zijn de meest mensen naar op zoek?Herkenning en bevestiging. Waarom vertel je niet eens iets over je eigen ervaringen? Op zo'n manier wordt een gesprek wel erg eenzijdig. Natuurlijk kan de ander iets vragen, maar je kan ook hand in eigen boezem steken en jezelf wat meer open opstellen en eens iets vertellen.
zaterdag 30 september 2017 om 16:59
Dokters weten als geen ander hoe graag men over zichzelf praat...snoopylynn schreef: ↑30-09-2017 16:46Komt een man bij de dokter;
Zegt de man, dokter ik word door iedereen genegeerd.
Dokter; Volgende patiënt..........
Zoiets
Surrender to destiny, ... drift, ... dance like a snowflake
zaterdag 30 september 2017 om 17:00
Waarom wil je daar vrienden mee zijn?koosje-87 schreef: ↑30-09-2017 16:54Poeh, enigszins fijn te horen dat ik daarin niet de enige ben. Ik heb het bij 1 vriend van mij heel erg. Die stelt nooit vragen en schept erg op over de kleinste dingetjes. Maar die kan ook erg lomp en onbeholpen zijn. Soms lach ik daar om, maar niet altijd. Gek genoeg heeft die jongen enorm veel vrienden, zo veel dat hij wel eens heeft gezegd dat hij niet wist of hij nog wel in mij wilde investeren qua tijd. Hij had al genoeg andere mensen om zich heen. Dat heeft hij jaren later wel weer teruggenomen, maar dezelfde soort onnodige opmerkingen komen er nog wel eens uit.
zaterdag 30 september 2017 om 17:02
Ik herken de situatie zeker wel, maar weet ook dat het een kwestie is van actie-reactie. Ik ben van nature nogal introvert/bescheiden/op de achtergrond en vind het moeilijk om aandacht voor mezelf op te eisen. Voel me al snel ongemakkelijk als ik wat langer aan het woord ben omdat ik dan denk dat ik mijn verhaal niet interessant genoeg is voor de luisteraar. Maar ik ben me ervan bewust dat dat alleen in mijn eigen hoofd zit. Dus, al kost het moeite, probeer ik dat wel te doorbreken. Soms heeft dat invloed op het gesprek; soms niet. Dan ben ik meestal ook wel snel klaar met zo iemand.
Nothing happens for a reason
zaterdag 30 september 2017 om 17:05
Ja, misschien dat dat helpt? TO, je geeft zelf aan dat je soms wel een bruggetje ziet of in een net andere situatie wel dingen herkent. Dat kan je gewoon benoemen.Eames6 schreef: ↑30-09-2017 16:55Jij geeft aan dat je dus niet echt ingaat op hun verhaal, maar wel nieuwe vragen aan ze stelt. Op zich heel sociaal, maar waar zijn de meest mensen naar op zoek?Herkenning en bevestiging. Waarom vertel je niet eens iets over je eigen ervaringen? Op zo'n manier wordt een gesprek wel erg eenzijdig. Natuurlijk kan de ander iets vragen, maar je kan ook hand in eigen boezem steken en jezelf wat meer open opstellen en eens iets vertellen.
Ik ga er vanuit dat als je in gesprek bent de ander dat ook gewoon doet.
Ben een kletser maar vraag wel dingen en som begin ik express over andere dingen. Als er een kindvrij persoon bij zit ga ik gerust na onderwerp numemr 5 kindgerelateerd de doel onderbreken en over iets beginnen wat daar geen bal mee te maken hebt, terwijl ik als die persoon er niet was gewoon door zou kletsen. Beetje opletten.
Merk wel dat niet iedereen dat doet. Maar heb ik niks van.
Er zijn nu eenmaal stille mensen, goede gesprekbeginners, kletsers en egocentrische kletsers. Die laatste vallen misschien veel meer op maar ik heb niet vaak wat jij denkt/zegt in de op.
Dan moet je eerder afkappen of betere vrienden kiezen.
anoniem_319861 wijzigde dit bericht op 30-09-2017 17:08
2.05% gewijzigd
zaterdag 30 september 2017 om 17:10
Dat doe ik nu ook, maar toen ik nog jong was liet ik die figuren mij opvreten en zag ik geen kans om te ontsnappen. Daar heb ik tegenwoordig geen last meer van, ben er snel klaar mee.Fee-de-Goede schreef: ↑30-09-2017 17:06Als je er zoveel kent ga je om/praat je met de verkeerde mensen toch? Dat kap je toch gewoon snel af?
Op zoek naar een leuke gesprekspartner.
zaterdag 30 september 2017 om 17:12
Dit denk ik. Ik ben van nature ook rustig en zal een gesprek niet snel opeisen. Het gevoel dat ik niet boeiend genoeg ben, is langzamerhand wel verdwenen. Maar ik weet ook dat ik met wat drankjes op wél in de ratelmodus kan gaan. Dus vandaag bedenk ik me dat ik wellicht gisteravond op een feestje een gesprek nogal gekaapt heb. Maar goed, aangezien ik normaal veel luister, vind niemand het volgens mij heel storend.juliet64 schreef: ↑30-09-2017 17:02Ik herken de situatie zeker wel, maar weet ook dat het een kwestie is van actie-reactie. Ik ben van nature nogal introvert/bescheiden/op de achtergrond en vind het moeilijk om aandacht voor mezelf op te eisen. Voel me al snel ongemakkelijk als ik wat langer aan het woord ben omdat ik dan denk dat ik mijn verhaal niet interessant genoeg is voor de luisteraar. Maar ik ben me ervan bewust dat dat alleen in mijn eigen hoofd zit. Dus, al kost het moeite, probeer ik dat wel te doorbreken. Soms heeft dat invloed op het gesprek; soms niet. Dan ben ik meestal ook wel snel klaar met zo iemand.
Ik ben ook heel goed in gesprekken juist niet over mij te laten gaan. Dus als iemand vraagt hoe mijn weekend was en ik heb geen zin het te vertellen, doe ik een: "Prima, maar hoe was dat feestje waar je heen ging? Vertel!" En hop, niemand die nog over mijn weekend begint. Maar in dat geval moet ik niet daarna gaan janken dat ik nooit aan bod kom natuurlijk.
zaterdag 30 september 2017 om 17:13
Exact, soms zijn mensen zo uitvoerig aan het vertellen (lijkt op ratelen) dat er tussen komen heel moeizaam gaat.
Ik heb niet het idee dat die gesprekken op een interview lijken of dat ik telkens een andere nieuwe vraag stel. Meestal is het genoeg of voldoende om 2 keer door te vragen binnen hetzelfde onderwerp om iemand 15 minuten lang over zichzelf aan de praat te houden.
Misschien kan ik inderdaad een volgende keer proberen, al is het maar als experiment, in te haken op wat iemand verteld door mijn mening daarover te geven of iets uit mijn leven te delen. Toch heb ik het idee dat iemand dan snel weer zijn eigen verhaal hervat.
zaterdag 30 september 2017 om 17:13
Hoe doe je dat ontsnappen?
anoniem_63a904d38f0f6 wijzigde dit bericht op 30-09-2017 17:16
83.28% gewijzigd
