Psyche
alle pijlers
Wedervraag blijft uit - wat is dat toch?
zaterdag 30 september 2017 om 16:42
Het valt mij steeds meer op dat wanneer ik een gesprek heb met mensen dat een wedervraag uitblijft.
Op feestjes met kennissen maar ook bij vrienden. En al helemaal bij studiegenoten.
Als voorbeeld: gister was ik op een verjaardagsfeestje, echt enorm gezellig en veel gekletst met mensen die ik deels wel en deels niet kende.
Ik vind het echt leuk naar al die mensen te luisteren en stel actief vragen, waar maar al te gretig antwoord op wordt gegeven. Sommige mensen ratelen zo door, dat het lastig is er tussen te komen (bij 1 op 1 gesprekken). Soms realiseren ze zich tegen het einde van het gesprek, wanneer ze naar huis willen, dat ze geen vragen aan mij hebben gesteld:
' oh sorry, ik heb eigenlijk helemaal niets aan jou gevraagd, maar ik was eigenlijk van plan nu naar huis te gaan, ik ben namelijk zo moe'. Meestal weet ik zo'n gesprek tussen de 15 minuten en soms langer dan 40 minuten non stop draaiende te houden.
Ergens kan ik er wel om lachen, maar het baart mij ook zorgen. Wat is dat toch? Ik zou het doodvermoeiend vinden om alleen mezelf te horen praten. Ik weet van mijzelf dat ik niet zo ben dat ik heel actief in zo'n gesprek (wat dan gaat over iemands baan of privé leven of willekeurig ander onderwerp) probeer er tussen te wurmen en een draai aan het gesprek geef en over mijzelf ga vertellen. Dat vind ik onbeleefd, zelfs wat narcistisch.
Voorbeeld: Jan: 'Ja, ik ben dus docent en poeh jeetje wat een lastige baan is dit zeg, ik doe wel enorm mijn best en geef mij echt maximaal, sommige andere collega docenten doen dat dus niet'. Ik zeg dan niet vervolgens: Vervelend voor je Jan, ik studeer nu dit en dat en dat valt mij soms ook wel zwaar. A: omdat het naar mijn gevoel niet aansluit op het gesprek, op wat Jan vertelt. B: Omdat ik het niet fijn vind tegen mensen die ik niet ken te vertellen wat mij wel of niet zwaar voelt in het leven. C: Jan wil klaarblijkelijk graag spuien over zijn vermoeidheid en opscheppen over hoe goed hij het doet, als hij geïnteresseerd is in mij dan denk ik, dan komt er wel een wedervraag. Maar die komt bij Jan niet, en ook vaak bij anderen niet.
Herkennen jullie dit? Is dit iets van deze tijd? Aanvulling: ik woon wel in de randstad, geen idee of dat er mee te maken heeft. Of is het gewoon dikke pech? Als ik niet actief op mensen afstap en vragen stel dan komt er namelijk ook niemand op mij af, meestal dan.
Op feestjes met kennissen maar ook bij vrienden. En al helemaal bij studiegenoten.
Als voorbeeld: gister was ik op een verjaardagsfeestje, echt enorm gezellig en veel gekletst met mensen die ik deels wel en deels niet kende.
Ik vind het echt leuk naar al die mensen te luisteren en stel actief vragen, waar maar al te gretig antwoord op wordt gegeven. Sommige mensen ratelen zo door, dat het lastig is er tussen te komen (bij 1 op 1 gesprekken). Soms realiseren ze zich tegen het einde van het gesprek, wanneer ze naar huis willen, dat ze geen vragen aan mij hebben gesteld:
' oh sorry, ik heb eigenlijk helemaal niets aan jou gevraagd, maar ik was eigenlijk van plan nu naar huis te gaan, ik ben namelijk zo moe'. Meestal weet ik zo'n gesprek tussen de 15 minuten en soms langer dan 40 minuten non stop draaiende te houden.
Ergens kan ik er wel om lachen, maar het baart mij ook zorgen. Wat is dat toch? Ik zou het doodvermoeiend vinden om alleen mezelf te horen praten. Ik weet van mijzelf dat ik niet zo ben dat ik heel actief in zo'n gesprek (wat dan gaat over iemands baan of privé leven of willekeurig ander onderwerp) probeer er tussen te wurmen en een draai aan het gesprek geef en over mijzelf ga vertellen. Dat vind ik onbeleefd, zelfs wat narcistisch.
Voorbeeld: Jan: 'Ja, ik ben dus docent en poeh jeetje wat een lastige baan is dit zeg, ik doe wel enorm mijn best en geef mij echt maximaal, sommige andere collega docenten doen dat dus niet'. Ik zeg dan niet vervolgens: Vervelend voor je Jan, ik studeer nu dit en dat en dat valt mij soms ook wel zwaar. A: omdat het naar mijn gevoel niet aansluit op het gesprek, op wat Jan vertelt. B: Omdat ik het niet fijn vind tegen mensen die ik niet ken te vertellen wat mij wel of niet zwaar voelt in het leven. C: Jan wil klaarblijkelijk graag spuien over zijn vermoeidheid en opscheppen over hoe goed hij het doet, als hij geïnteresseerd is in mij dan denk ik, dan komt er wel een wedervraag. Maar die komt bij Jan niet, en ook vaak bij anderen niet.
Herkennen jullie dit? Is dit iets van deze tijd? Aanvulling: ik woon wel in de randstad, geen idee of dat er mee te maken heeft. Of is het gewoon dikke pech? Als ik niet actief op mensen afstap en vragen stel dan komt er namelijk ook niemand op mij af, meestal dan.
zaterdag 30 september 2017 om 18:02
Ik trek het aan, al mijn hele leven. Als ik in trein zit is de kans ook heel groot dat ik er met een levensverhaal van een medereiziger weer uitstap.Fee-de-Goede schreef: ↑30-09-2017 17:57Ik denk echt dat als jij/iemand TO of Cateautje bijv, daar echt last van heeft of heel vaak echte horken tegenkomt er toch echt een beetje bij je zelf moet zoeken. Hoe je dingen opneemt en waarom jij blijkbaar veel dat dat soort mensen treft.
Ik bleef vroeger ook staan en baalde daar later echt van. Vooral van mezelf.
Ik kom ze ook nu nog tegen maar ik kap het af. En ze zijn in de minderheid. Als je zin hebt zulke mensen loop je door. Zat andere types die wel leuke gesprekken kunnen voeren.
En vertel wel eens spontaan over jouw ervaring als dat zo uitkomt TO. Ik dnek echt dat dat helpt. Is het een onbeschofte hork. Wegwezen.
Er staat blijkbaar microfoon of oraal vuilnisvat op mijn voorhoofd geschreven, anders kan ik het ook niet verklaren.
zaterdag 30 september 2017 om 18:11
.nerdopviva schreef: ↑30-09-2017 16:51Ik let er totaal niet op hoe een gesprek gaat. Als ik wat van de ander wil weten, stel ik vragen en luister ik. Als ik zelf wat wil vertellen, vertel ik zelf wat. Ik ga aan het eind van het gesprek geen optelsommetje maken.
Dit!
Verder heb ik een familielid dat altijd alleen maar vragen stelt, niets over zichzelf vertelt. En gesprek met haar is vaak heel vervelend, het lijkt wel een kruisverhoor.
zaterdag 30 september 2017 om 18:23
Cateautje schreef: ↑30-09-2017 17:52Mijn ervaring is dat daar niet naar geluisterd wordt. Soms komt het weleens voor dat iemand heel ongeduldig luistert, maar dan wel met de intentie daar gelijk, als ik mijn ding heb verteld, daaroverheen te tetteren met het eigen verhaal en daarmee duidelijk aan te geven dat er geen interesse is.
Ik vind het van een onbeschrijfelijke onbeschoftheid en dit soort figuren krijgen van mij dan ook geen haarbreed de kans meer om zo'n egotrip op me los te laten.
En dat is dan ook vaak nog eens erger/groter/duurder/mooier. Bleeeurgh.
zaterdag 30 september 2017 om 18:29
zaterdag 30 september 2017 om 18:31
Hoe doe je dat precies? Soms dan is iemand zijn verhaal zo anders of totaal niet herkenbaar bij wat ik zelf doe of meemaak, dat ik dit lastig vind te doen. Heb jij een tip?Dymphnatam schreef: ↑30-09-2017 18:29Ik ben wat assertiever geworden en ram tegenwoordig subtiel doch onontkoombaar mijn eigen verhaal tussen twee zinnen van de tegenpartij.
Blijft deze toch volharden in zijn/ haar monoloog dan ben ik er snel klaar mee.
Meestal echter herstelt het evenwicht hierdoor en onstaat zomaar een dialoog.
zaterdag 30 september 2017 om 18:43
Ja herkenbaar.nerdopviva schreef: ↑30-09-2017 16:51Ik let er totaal niet op hoe een gesprek gaat. Als ik wat van de ander wil weten, stel ik vragen en luister ik. Als ik zelf wat wil vertellen, vertel ik zelf wat. Ik ga aan het eind van het gesprek geen optelsommetje maken.
Mijn ene zus kan ook altijd zo verongelijkt doen. Laatst was ze er en kwam er andere zus ook onverwacht langs.
Die was wat vaag, was echt net een halve dag terug van vakantie dus kwam anekdotes spuien en was na een half uurtje weer weg.
In mijn beleving erg gezellig en heb me goed vermaakt.
Andere zus daarna hevig gekwetst omdat er helemaal niets aan haar gevraagd was.
Nee, ook niet aan mij, maar zus kan goed vertellen dus kan me echt niet schelen. Het is ook niet dat het altijd zo gaat.
zaterdag 30 september 2017 om 18:44
Herkenbaar. Doodvermoeiend. De vragen blijven maar komen. Ik weet nauwelijks iets over deze persoon omdat ik de kans niet krijg een fatsoenlijk gesprek te hebben.
zaterdag 30 september 2017 om 18:50
Maar waarom?Dymphnatam schreef: ↑30-09-2017 18:29Ik ben wat assertiever geworden en ram tegenwoordig subtiel doch onontkoombaar mijn eigen verhaal tussen twee zinnen van de tegenpartij.
Blijft deze toch volharden in zijn/ haar monoloog dan ben ik er snel klaar mee.
Meestal echter herstelt het evenwicht hierdoor en onstaat zomaar een dialoog.
Agressieve manier van contact maken. Als je er niet tussen komt en het is een verhaal buiten je interesse, dan zeg je toch 'oh ik moet plassen' en loopt toch weg?
Het is toch niet verplicht om met iedereen altijd een soort wederkerigheid te hebben?
Ik weet van sommige mensen de kleur van hun onderbroek bij wijze van omdat ze leuk kunnen vertellen, die weten niks van mij.
Anderen zullen dat idee van mij hebben. Ik heb 1 collega die als ze moe is me vraagt hoe het met de kinderen is en dan echt lijkt te genieten van mijn verhalen. Probeer ik het gesprek om te draaien is ze zo weg.
zaterdag 30 september 2017 om 18:57
Oei, moeilijk uit te leggen. Het vergt ook wat durf en creativiteit. Probeer er iets uit te vissen waar je je eigen verhaal aan op kunt hangen.
Wat je ook kunt doen is op helicopterniveau gaan zitten en iets zeggen als: " goh wat leuk om hier zo gezellig te staan kletsen. Ik merk dat je erg goed bent in het vertellen van verhalen/ anecdotes/ jaarcijfers. Maar nou heb ik zelf ook iets waar ik vol van ben. Mag ik jouw mening hier over?"
zaterdag 30 september 2017 om 19:01
Oh ik moet plassen vind ik nou zelf ook niet echt subtiel. Buiten dat het dan wat suf staat om vervolgens met een ander te gaan staan kletsen en niet naar de wc te gaan.Het-groepje schreef: ↑30-09-2017 18:50Maar waarom?
Agressieve manier van contact maken. Als je er niet tussen komt en het is een verhaal buiten je interesse, dan zeg je toch 'oh ik moet plassen' en loopt toch weg?
Het is toch niet verplicht om met iedereen altijd een soort wederkerigheid te hebben?
Ik weet van sommige mensen de kleur van hun onderbroek bij wijze van omdat ze leuk kunnen vertellen, die weten niks van mij.
Anderen zullen dat idee van mij hebben. Ik heb 1 collega die als ze moe is me vraagt hoe het met de kinderen is en dan echt lijkt te genieten van mijn verhalen. Probeer ik het gesprek om te draaien is ze zo weg.
Bovenstaande moet je uiteraard alleen toepassen als laatste redmiddel als je al tien minuten staat te wachten tot je ook wat mag inbrengen.
Ieder ander vlot verlopend gesprek heeft het niet nodig.
zaterdag 30 september 2017 om 19:02
Iedereen is nu eenmaal anders. Mijn tip is om niet meer energie in anderen te steken dan dat zij in jou. Vragen zij niet naar jou? vraag dan ook niet teveel naar hen. Je relaties zullen zo een stuk gelijkwaardiger voelen. Onthoud echter dat geen enkele relatie tussen mensen perfect is. Probeer niet al te boos of teleurgesteld te zijn, maar focus je vooral ook op wat er wèl leuk is en probeer daar juist energie in te stoppen. Het lijkt of je nu veel energie stopt in het zoeken naar iets wat je misschien niet in ieder persoon zult vinden.
zaterdag 30 september 2017 om 19:04
Dat is kut.Cateautje schreef: ↑30-09-2017 18:02Ik trek het aan, al mijn hele leven. Als ik in trein zit is de kans ook heel groot dat ik er met een levensverhaal van een medereiziger weer uitstap.
Er staat blijkbaar microfoon of oraal vuilnisvat op mijn voorhoofd geschreven, anders kan ik het ook niet verklaren.
zaterdag 30 september 2017 om 19:08
Dymphnatam schreef: ↑30-09-2017 19:01Oh ik moet plassen vind ik nou zelf ook niet echt subtiel. Buiten dat het dan wat suf staat om vervolgens met een ander te gaan staan kletsen en niet naar de wc te gaan.
Bovenstaande moet je uiteraard alleen toepassen als laatste redmiddel als je al tien minuten staat te wachten tot je ook wat mag inbrengen.
Ieder ander vlot verlopend gesprek heeft het niet nodig.
'zie ik daar nou bitterballen?'
' is goed! Ja! Is goed!' En dan weglopen
Of zoals een oud collega van me altijd deed, die had een soort spontaan klinkende krijs/joel wat op een lach leek, maakte nog wat enthousiaste geluiden, kneep wat in diegene's arm, liep snel weg, en liet de gesprekspartner geheel tevreden achter.
zaterdag 30 september 2017 om 19:10
Waarom? Ik vind het altijd wel leuk. En wat echt helpt: Oortjes in.
zaterdag 30 september 2017 om 19:13
Ja dat heb je wel eens verteld in het je-geen-namen-herinneren topic.Het-groepje schreef: ↑30-09-2017 19:08'zie ik daar nou bitterballen?'
' is goed! Ja! Is goed!' En dan weglopen
Of zoals een oud collega van me altijd deed, die had een soort spontaan klinkende krijs/joel wat op een lach leek, maakte nog wat enthousiaste geluiden, kneep wat in diegene's arm, liep snel weg, en liet de gesprekspartner geheel tevreden achter.
Bizar, maar moest daar van de week nog aan denken. Ben net op een andere afdeling begonnen en heb 15 nieuwe collega's.
En ik ben zoooo slecht in namen...
cool!
zaterdag 30 september 2017 om 19:27
Cateautje vind het niet leuk. Dus is het dan kut. Zo bedoelde ik dat.Het-groepje schreef: ↑30-09-2017 19:10Waarom? Ik vind het altijd wel leuk. En wat echt helpt: Oortjes in.
Ik heb er ook niks van. Ik maak me gewoon uit de voeten als ik geen zin in zulke gesprekpartners heb.
Al heb ik soms bij bepaalde familieleden uit de volgende graad aan 2 kanten dat nog niet helemaal gefinetuned. Dan zit je meestal in een kleinere kring en dan ontkom je er wel eens niet aan. Ook niet met oortjes.
zaterdag 30 september 2017 om 19:36
Waarom zou je ? Ik denk niet dat je zo iemand nog echt heel aardig vindt en dat je lust tot delen ook naar het nulpunt is gezakt.Dymphnatam schreef: ↑30-09-2017 18:57
Wat je ook kunt doen is op helicopterniveau gaan zitten en iets zeggen als: " goh wat leuk om hier zo gezellig te staan kletsen. Ik merk dat je erg goed bent in het vertellen van verhalen/ anecdotes/ jaarcijfers. Maar nou heb ik zelf ook iets waar ik vol van ben. Mag ik jouw mening hier over?"
Dan is " ik ga even roken / naar de wc / wat te drinken halen / ik moet even wat tegen Pietje zeggen " veel handiger.en geeft ook minder rillingen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 30 september 2017 om 19:42
Fee-de-Goede schreef: ↑30-09-2017 19:27Cateautje vind het niet leuk. Dus is het dan kut. Zo bedoelde ik dat.
Ik heb er ook niks van. Ik maak me gewoon uit de voeten als ik geen zin in zulke gesprekpartners heb.
Al heb ik soms bij bepaalde familieleden uit de volgende graad aan 2 kanten dat nog niet helemaal gefinetuned. Dan zit je meestal in een kleinere kring en dan ontkom je er wel eens niet aan. Ook niet met oortjes.
Zie het al voor me!Ik had er ook een hele tijd last van omdat ik vooral heel ellendige verhalen kreeg.
Miskramen tot in detail enzo.
Ik heb ooit uitleg gekregen van een paranormaal persoon dat ik dat aantrek, ook van mensen die niet meer leven zeg maar.
Er schenen nogal wat types met me mee te liften.
Er was een tijd dat ik bijv op straat door opgetogen wazige types werd aangesproken omdat er een heel gevolg bij me scheen te lopen.
Ik geloof daar allemaal niet zo in want wat kun je ermee.
Maar na een aantal incidenten rond een sterfgeval was ik wat ontvankelijker voor dit verhaal en zij had me een op zich heel simpel trucje geleerd om me af te sluiten en dingen buiten te houden.
Dat helpt eigenlijk wel.
Om de een of andere manier is het nu wat lichter en luchtiger en voel ik me ook niet verantwoordelijk voor het oplossen van van alles.
Want ik deed ook nog vaak iets met die verhalen. Nog een keer langsgaan of afspreken uit zorg, mensen in de omgeving proberen te waarschuwen etc.
Ik heb het gevoel dat ik mijn deel wel gedaan heb voorlopig en kan het wat afstandelijker houden.
zaterdag 30 september 2017 om 19:48
Ja, mee eens. Maar er werd gevraagd hoe je inbrak op een monoloog. Niet hoe je er zo snel mogelijk onder uit kwam.blijfgewoonbianca schreef: ↑30-09-2017 19:36Waarom zou je ? Ik denk niet dat je zo iemand nog echt heel aardig vindt en dat je lust tot delen ook naar het nulpunt is gezakt.
Dan is " ik ga even roken / naar de wc / wat te drinken halen / ik moet even wat tegen Pietje zeggen " veel handiger.en geeft ook minder rillingen.
