Psyche
alle pijlers
Weer een terugval? Ben het zat
zondag 15 augustus 2021 om 21:27
Moet even van me afschrijven. Kort door de bocht: heb last van terugkerende depressies, add en vermoeden van ASS. Huidige periode duurt nu vijf jaar. Het patroon door de jaren heen is steeds hetzelfde: medicijnen en/ of therapie lijken aan te slaan, heb een (steeds korter wordende) opleving en val weer terug.
Nu dus weer, het leek na de opname van mei/ juni in juli ff beter te gaan, maar de afgelopen week is het weer helemaal mis. Ik weet het, het is nog maar een week maar ik ben bang dat dit doorzet.
Tot overmaat van ramp heb ik net afscheid genomen van mijn maatschappelijk werkster en ga ik dat de komende maanden ook doen van mijn therapeut en huidige psychiater. Ik kan terug naar mijn oude psychiater en krijg een ambulant begeleider.
Ik ben het zat, weet het niet meer. Mijn behandelaren zijn nog vol vertrouwen maar bij mij is het even op nu.
Nu dus weer, het leek na de opname van mei/ juni in juli ff beter te gaan, maar de afgelopen week is het weer helemaal mis. Ik weet het, het is nog maar een week maar ik ben bang dat dit doorzet.
Tot overmaat van ramp heb ik net afscheid genomen van mijn maatschappelijk werkster en ga ik dat de komende maanden ook doen van mijn therapeut en huidige psychiater. Ik kan terug naar mijn oude psychiater en krijg een ambulant begeleider.
Ik ben het zat, weet het niet meer. Mijn behandelaren zijn nog vol vertrouwen maar bij mij is het even op nu.
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
zaterdag 21 augustus 2021 om 21:25
Inderdaad, het met veel moeite opkrabbelen en dan zonder moeite weer wegzakken. De moed is ondertussen uit mijn schoenen gezakt. Het gaat met hard knokken steeds wel ff beter maar het komt altijd weer terug.
Heb jij inmiddels iets gevonden waardoor het leefbaar blijft?
Heb jij inmiddels iets gevonden waardoor het leefbaar blijft?
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
zaterdag 21 augustus 2021 om 21:46
Je vroeg het niet aan mij, maar aangezien ik ook ass heb, misschien heb je ook iets aan mijn antwoord:zilverelfje schreef: ↑21-08-2021 21:25Inderdaad, het met veel moeite opkrabbelen en dan zonder moeite weer wegzakken. De moed is ondertussen uit mijn schoenen gezakt. Het gaat met hard knokken steeds wel ff beter maar het komt altijd weer terug.
Heb jij inmiddels iets gevonden waardoor het leefbaar blijft?
- passende daginvulling, iets wat zinvol is voor mij en waar ik waardering voor krijg. Momenteel heb ik een project (al ruim drie jaar) en daar komt binnenkort vrijwilligerswerk bij.
- huishouden indelen naar mijn mogelijkheden: als ik een dag meer kan, pak ik de grote klussen op. Op een slechte dag hou ik het makkelijk, met enkel wat kleine dingetjes.
- ik heb altijd eten in de vriezer. Af en toe kook ik een pan vol eten en vries dat in porties in. Gezond eten helpt me namelijk sowieso.
- boodschappen worden thuisbezorgd.
- medicatie die is afgestemd op wat ik nodig heb, en die ik indien nodig zelf kan ‘tweaken’ (uiteraard alles in overleg met een arts!)
- hobby’s blijven doen, al mag ik ze aanpassen aan hoe ik me voel (makkelijker als ik me niet goed voel/overbelast ben)
- weten wat valkuilen zijn en hoe ik daarop kan anticiperen
- veel, heel veel therapie.
zaterdag 21 augustus 2021 om 22:06
Inderdaad met veel moeite opkrabbelen en dan (ogenschijnlijk) zonder moeite weer wegzakken, heel frustrerend.zilverelfje schreef: ↑21-08-2021 21:25Inderdaad, het met veel moeite opkrabbelen en dan zonder moeite weer wegzakken. De moed is ondertussen uit mijn schoenen gezakt. Het gaat met hard knokken steeds wel ff beter maar het komt altijd weer terug.
Heb jij inmiddels iets gevonden waardoor het leefbaar blijft?
Nee, ondanks professionele hulp heb ik ook nog steeds geen manier van denken/doen/leven gevonden/geleerd waardoor het in ieder geval een klein beetje stabiel blijft. Sowieso kwam die diagnose als een verrassing en nu ik er inmiddels iets meer inzicht in heb gekregen hoe dat bij mij in elkaar steekt, begin ik me denk ik steeds meer te realiseren welke beperkingen het (voor mij) met zich meebrengt en dat het nog maar de vraag is of en in hoeverre en op welke (leef)gebieden verbeteringen/'herstel' mogelijk is. Vooral die onzekerheid vind ik heel lastig. Tot 5-8 jaar geleden ging het ook zeker niet eenvoudig allemaal, maar was ik gewoon tamelijk tevreden met mezelf, mijn leven, de dingen die ik deed etc, en daar is inmiddels vrijwel niets meer van over.
Precies dit wat je zegt herken ik ook zo: "Probeer in het hier en nu te leven maar vaak voelt dat zoals nu zo ellendig dat het bijna geen doen is en ik automatisch aansla op hoe nu verder. Kan mijn hoofd niet stoppen."
zondag 22 augustus 2021 om 01:15
Mag ik jullie even een hart onder de riem steken?
Ik heb mijn diagnose nu meer dan 10 jaar. En zowel de fase waarin je in gaat zien waar jouw beperking zich precies uit en wat dat betekent voor je toekomst als het opkrabbelen en neergesabeld worden door je eigen psyche en/of het leven heb ik gehad. En ja, ook ik word soms moe of verdrietig als ik voor de zoveelste keer te moe ben om het ene been voor het andere te zetten, of als ik weer eens overprikkeld ben na iets wat eigenlijk leuk had moeten zijn. Maar ik heb inmiddels wel geaccepteerd dat dat bij mij hoort, en heb ook geleerd om erop te anticiperen. Ik weet waar het vandaan komt, ik weet wanneer het mis gaat of mis kan gaan en ik heb mijn leven daarop aangepast. Dat maakt dat ik minder tot niet uit het veld geslagen ben als het mis gaat, en daardoor ook makkelijker op kan krabbelen. En omdat ik het dus wat makkelijker kan zien aankomen (niet altijd, maar vaak wel), kan ik mezelf ook makkelijker ‘rust gunnen’ om zo een echte crisis te voorkomen.
Ik ken jullie natuurlijk niet persoonlijk, maar ik wil jullie wel meegeven dat het beter kan worden. Dat vraagt veel van je, veel vallen, veel opkrabbelen en heel veel zelfreflectie (inclusief soms moeilijke keuzes), maar het kan wel.
Ik heb mijn diagnose nu meer dan 10 jaar. En zowel de fase waarin je in gaat zien waar jouw beperking zich precies uit en wat dat betekent voor je toekomst als het opkrabbelen en neergesabeld worden door je eigen psyche en/of het leven heb ik gehad. En ja, ook ik word soms moe of verdrietig als ik voor de zoveelste keer te moe ben om het ene been voor het andere te zetten, of als ik weer eens overprikkeld ben na iets wat eigenlijk leuk had moeten zijn. Maar ik heb inmiddels wel geaccepteerd dat dat bij mij hoort, en heb ook geleerd om erop te anticiperen. Ik weet waar het vandaan komt, ik weet wanneer het mis gaat of mis kan gaan en ik heb mijn leven daarop aangepast. Dat maakt dat ik minder tot niet uit het veld geslagen ben als het mis gaat, en daardoor ook makkelijker op kan krabbelen. En omdat ik het dus wat makkelijker kan zien aankomen (niet altijd, maar vaak wel), kan ik mezelf ook makkelijker ‘rust gunnen’ om zo een echte crisis te voorkomen.
Ik ken jullie natuurlijk niet persoonlijk, maar ik wil jullie wel meegeven dat het beter kan worden. Dat vraagt veel van je, veel vallen, veel opkrabbelen en heel veel zelfreflectie (inclusief soms moeilijke keuzes), maar het kan wel.
zondag 22 augustus 2021 om 09:45
Mooi en fijn om te lezen!Celaena_Aelin schreef: ↑22-08-2021 01:15Mag ik jullie even een hart onder de riem steken?
Ik heb mijn diagnose nu meer dan 10 jaar. En zowel de fase waarin je in gaat zien waar jouw beperking zich precies uit en wat dat betekent voor je toekomst als het opkrabbelen en neergesabeld worden door je eigen psyche en/of het leven heb ik gehad. En ja, ook ik word soms moe of verdrietig als ik voor de zoveelste keer te moe ben om het ene been voor het andere te zetten, of als ik weer eens overprikkeld ben na iets wat eigenlijk leuk had moeten zijn. Maar ik heb inmiddels wel geaccepteerd dat dat bij mij hoort, en heb ook geleerd om erop te anticiperen. Ik weet waar het vandaan komt, ik weet wanneer het mis gaat of mis kan gaan en ik heb mijn leven daarop aangepast. Dat maakt dat ik minder tot niet uit het veld geslagen ben als het mis gaat, en daardoor ook makkelijker op kan krabbelen. En omdat ik het dus wat makkelijker kan zien aankomen (niet altijd, maar vaak wel), kan ik mezelf ook makkelijker ‘rust gunnen’ om zo een echte crisis te voorkomen.
Ik ken jullie natuurlijk niet persoonlijk, maar ik wil jullie wel meegeven dat het beter kan worden. Dat vraagt veel van je, veel vallen, veel opkrabbelen en heel veel zelfreflectie (inclusief soms moeilijke keuzes), maar het kan wel.
Een van de dingen die ik in mijn situatie lastig vind (om mee om te gaan/accepteren) is dat ik mijn werk al een tijd niet meer (normaal) kan doen vanwege inmiddels erg verzwakte cognitieve vaardigheden (slecht geheugen en concentratie etc). Ik heb een lange weg afgelegd om het betreffende vak uit te kunnen voeren, maar niet lang nadat ik kon beginnen, ging het langzaamaan mis met mij. Het is een van de weinige echt zingevende bronnen voor mij, maar alternatieven die ik een beetje leuk/oké/prettig vind om bezig te blijven, wat te doen te hebben, heb ik nog steeds niet gevonden. Het lijkt zo'n cirkel waar ik maar niet uitkom.
zondag 22 augustus 2021 om 10:04
Weet je hoe het kwam dat deze opleving anders voelde?zilverelfje schreef: ↑16-08-2021 18:03Wil verder ook niet klagen, het is allemaal heel goed geregeld. Het is meer dat deze opleving anders voelde. Ik werd helder in mijn hoofd en had zulke goede hoop dat het dit keer door zou zetten. Dus de domper is extra groot.
Oh dat weer eens 'helder in je hoofd' worden is zo'n fijn gevoel hè? Kan me goed voorstellen dat de domper bij zo'n terugval dan extra groot is. Het contrast is dan ook zo groot tussen hoe het even was en dan ineens weer is.
zondag 22 augustus 2021 om 13:10
Vervelend voor jullie, maar ben blij dat jullie dingen herkennen. Ook de terugval cognitief is zo herkenbaar. Ik heb als puber atheneum gedaan met twee vingers in mijn neus, begonnen met werken, 100% als eerst verantwoordelijke. Door alle stappen terug deed ik nu een mbo 2 functie 60% en zelfs dat lukt me de laatste anderhalf jaar niet meer. (Afspraak met de arbeidsdeskundige staat nu, ben benieuwd of hij wel wat kan verzinnen wat ik aan kan).
Heb door de jaren therapie heen echt wel veel zelfkennis en ervaring op gedaan. En zolang er maar genoeg goede dagen tussen zitten kan ik mezelf daar wel aan optrekken.
Geen idee waarom deze opleving anders was, het voelde stabieler en dat heldere gevoel heb ik anders nooit. Had net daarvoor medicatie opgehoogd en een pittige sessie bij de therapeut gehad. Misschien is het toch ook de rust van de opname geweest die nog even een zet de goede kant op gaf. Ik weet het niet.
Het is idd vallen, opstaan en weer onderuit gaan... En dat opstaan vind ik steeds moeilijker worden.
Ook voor jullie een knuffel
Heb door de jaren therapie heen echt wel veel zelfkennis en ervaring op gedaan. En zolang er maar genoeg goede dagen tussen zitten kan ik mezelf daar wel aan optrekken.
Geen idee waarom deze opleving anders was, het voelde stabieler en dat heldere gevoel heb ik anders nooit. Had net daarvoor medicatie opgehoogd en een pittige sessie bij de therapeut gehad. Misschien is het toch ook de rust van de opname geweest die nog even een zet de goede kant op gaf. Ik weet het niet.
Het is idd vallen, opstaan en weer onderuit gaan... En dat opstaan vind ik steeds moeilijker worden.
Ook voor jullie een knuffel
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
zondag 22 augustus 2021 om 13:18
Het blijft puzzelen en fine tunen dus.Celaena_Aelin schreef: ↑21-08-2021 21:46Je vroeg het niet aan mij, maar aangezien ik ook ass heb, misschien heb je ook iets aan mijn antwoord:
- passende daginvulling, iets wat zinvol is voor mij en waar ik waardering voor krijg. Momenteel heb ik een project (al ruim drie jaar) en daar komt binnenkort vrijwilligerswerk bij. dacht dat ik dat aardig had, met kinderen, werk en wandelen. Heb nu een compleet schema waar ik me aan zou moeten houden maar dat lukt niet, enerzijds door afspraken e.d. anderzijds nu ff de motivatie
- huishouden indelen naar mijn mogelijkheden: als ik een dag meer kan, pak ik de grote klussen op. Op een slechte dag hou ik het makkelijk, met enkel wat kleine dingetjes. heb momenteel een huishoudster vanuit de WMO
- ik heb altijd eten in de vriezer. Af en toe kook ik een pan vol eten en vries dat in porties in. Gezond eten helpt me namelijk sowieso. manlief kookt als ik het niet trek.
- boodschappen worden thuisbezorgd. doet manlief
- medicatie die is afgestemd op wat ik nodig heb, en die ik indien nodig zelf kan ‘tweaken’ (uiteraard alles in overleg met een arts!) helaas nog niet iets echt helpends gevonden, al doet de aripiprazol wel wat tegen de overprikkeling
- hobby’s blijven doen, al mag ik ze aanpassen aan hoe ik me voel (makkelijker als ik me niet goed voel/overbelast ben) wandelen was mijn enige hobby nog en zelfs dat doe ik minimaal omdat ik gewoon de puf/ moed er niet voor heb
- weten wat valkuilen zijn en hoe ik daarop kan anticiperen ( de meeste zijn al getackeld, de grootste bij mij zijn mijn kinderen en ook daarin wordt ik aan alle kanten ontzien.
- veel, heel veel therapie. zit nu bijna twintig jaar af en aan in therapie..
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
zondag 22 augustus 2021 om 13:35
Dat is ook rot, en het kost ook tijd om iets anders te vinden. De enige manier is helaas om het gewoon te blijven proberen.isa_isa_ schreef: ↑22-08-2021 09:45Mooi en fijn om te lezen!
Een van de dingen die ik in mijn situatie lastig vind (om mee om te gaan/accepteren) is dat ik mijn werk al een tijd niet meer (normaal) kan doen vanwege inmiddels erg verzwakte cognitieve vaardigheden (slecht geheugen en concentratie etc). Ik heb een lange weg afgelegd om het betreffende vak uit te kunnen voeren, maar niet lang nadat ik kon beginnen, ging het langzaamaan mis met mij. Het is een van de weinige echt zingevende bronnen voor mij, maar alternatieven die ik een beetje leuk/oké/prettig vind om bezig te blijven, wat te doen te hebben, heb ik nog steeds niet gevonden. Het lijkt zo'n cirkel waar ik maar niet uitkom.
Het klinkt alsof je een bepaalde expertise hebt. Zou een website vullen met je kennis je misschien helpen? Of een boek schrijven oid? Dat kan in je eigen tempo, en is niet moeilijk.
zondag 22 augustus 2021 om 16:58
zilverelfje schreef: ↑22-08-2021 13:10Vervelend voor jullie, maar ben blij dat jullie dingen herkennen. Ook de terugval cognitief is zo herkenbaar. Ik heb als puber atheneum gedaan met twee vingers in mijn neus, begonnen met werken, 100% als eerst verantwoordelijke. Door alle stappen terug deed ik nu een mbo 2 functie 60% en zelfs dat lukt me de laatste anderhalf jaar niet meer. (Afspraak met de arbeidsdeskundige staat nu, ben benieuwd of hij wel wat kan verzinnen wat ik aan kan).
Inderdaad vervelend voor eenieder van ons, maar wel 'fijn' die herkenning, het blijft in mijn ervaring best vaak toch lastig om aan anderen duidelijk te maken wat er nou aan de hand is, want aan de buitenkant merk je bij mij in ieder geval (ogenschijnlijk) weinig. Vond je die mbo2 functie op zich wel leuk?
Heb door de jaren therapie heen echt wel veel zelfkennis en ervaring op gedaan. En zolang er maar genoeg goede dagen tussen zitten kan ik mezelf daar wel aan optrekken.
Geen idee waarom deze opleving anders was, het voelde stabieler en dat heldere gevoel heb ik anders nooit. Had net daarvoor medicatie opgehoogd en een pittige sessie bij de therapeut gehad. Misschien is het toch ook de rust van de opname geweest die nog even een zet de goede kant op gaf. Ik weet het niet.
Wat is dat toch ook lastig hè dat je vaak gewoon niet eens goed weet/moeilijk lijkt te kunnen achterhalen waarom het soms wat beter gaat en waarom het soms dan ineens weer inzakt. Dat onvoorspelbare vind ik in ieder geval slopend en ondanks dat ik inmiddels weet dat het juist geen zin heeft om van de rel te raken als er 'ineens' weer zo'n wisseling is, laat ik dat toch nog elke keer gebeuren. Als ik het met een keer in de x jaar met een zware depressie moet doen soit, ik denk dat ik er op dit moment zelfs voor zou tekenen als ik 1 goede week en 3 slechte weken in de maand zou kunnen krijgen, dan is het tenminste duidelijk en kun je je er een beetje op instellen oi
Het is idd vallen, opstaan en weer onderuit gaan... En dat opstaan vind ik steeds moeilijker worden.
Ik las dat je ook een partner hebt, is het hebben van een/je relatie juist een steun of soms ook een extra druk? Ik ben al geruime tijd single en zou enerzijds heel graag een fijne relatie willen, anderzijds zou ik me graag eerst wat beter willen voelen, maar ja, dat duurt nu dus al een tijdje
Ook voor jullie een knuffel
Knuffel terug
zondag 22 augustus 2021 om 17:40
Het is op dit moment zo'n chaos in mijn hoofd dat ik cognitief heel weinig kan. Ik ben wel met een project bezig gerelateerd aan mijn werk, maar die 'hersenmist' maakt het heel erg lastig. Ik heb wel een andere fysieke bezigheid, maar het idee was tijdelijk om mijn hoofd/cognitie tot rust te laten komen, maar inmiddels is dat dus ook alweer een poos en zou zo graag verder willen (ipv stil blijven staan en daarmee voor mijn gevoel wegzakken)...Celaena_Aelin schreef: ↑22-08-2021 13:35Dat is ook rot, en het kost ook tijd om iets anders te vinden. De enige manier is helaas om het gewoon te blijven proberen.
Het klinkt alsof je een bepaalde expertise hebt. Zou een website vullen met je kennis je misschien helpen? Of een boek schrijven oid? Dat kan in je eigen tempo, en is niet moeilijk.
zondag 22 augustus 2021 om 19:20
Al geprobeerd, echt niets voor mij. Teveel gepriegel.Celaena_Aelin schreef: ↑22-08-2021 13:26Zilverelfje, misschien is diamond painting wat voor je? Dat is mijn go-to-hobby als het minder gaat. Het is echt heel simpel en je hoeft er nauwelijks bij na te denken.
Probleem is dat er te weinig bij denken ook niet goed is, dan kan ik te makkelijk piekeren. Verder doe ik graag iets wat nuttig is, maar mag het niet teveel stress of dwang opleveren op het moment, want van stress schiet ik weer in de overprikkeling en blokkeer ik. Maar als het te vrijblijvend is doe ik het ook niet.
Daarom ook een beetje hoop op de afspraken aankomende week, ik zou ze af kunnen zeggen (dus stress valt mee) maar afspraken zijn redelijk heilig voor mij (niet vrijblijvend). Dus ik ga wel, moet er mijn bed voor uit en douchen en meestal ben ik dan wel zo op gang dat ik eruit kan blijven ( mijn afspraken plan ik idd in de ochtend).
Het is echt een hele instabiele balans, ik ben heel snel zowel onderprikkeld als overprikkeld. Die ruimte moet groter en wordt in therapie aan gewerkt maar het blijft lastig, ook omdat er weinig is dat mij interesseert.
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
zondag 22 augustus 2021 om 19:34
Zilverelfje, ik combineer vaak luisteren naar een luisterboek en iets met m’n handen doen. Op het moment is dat vooral Candy Crush 
maar soms een legpuzzel, wat handwerken, of klusjes in huis. De combi werkt voor mij goed om niet na te gaan denken en rusteloos te worden.
Eigenlijk werkt het als een soort pammetje of dissociatie, misschien niet het meest gezond, maar het maakt de dagen wel wat dragelijker.
maar soms een legpuzzel, wat handwerken, of klusjes in huis. De combi werkt voor mij goed om niet na te gaan denken en rusteloos te worden.Eigenlijk werkt het als een soort pammetje of dissociatie, misschien niet het meest gezond, maar het maakt de dagen wel wat dragelijker.
zondag 22 augustus 2021 om 19:38
De functie op zich beviel wel, de locatie niet zo. Is een lang verhaal maar ben tegen mijn zin en die van mijn behandelaren in overgeplaatst en mag pas terug als ik stabiel ben....
Partner en kinderen zijn dubbel. Ik heb ze en ben blij met ze maar heb ook heel veel last van een schuldgevoel naar hun toe en zijn ze me snel teveel. Aan de andere kant geven ze me wel iets om voor te vechten en toch weer op te krabbelen. Weet niet wat ik zonder ze zou moeten. Dus ja, extra steun maar ook extra druk.
En eerlijk: als ik had geweten wat ik nu weet had ik het hooguit bij een latrelatie zonder kinderen gehouden denk ik, zodat niemand zo'n last van mij zou hebben.
Ellendig ding hé, die mist. Die wordt dus bij jou niet minder van de rust? Moet zeggen dat ik aan het einde van de zeven weken opname er echt wel beter aan toe was (even, totdat ik in de drukte thuis kwam weer).
Partner en kinderen zijn dubbel. Ik heb ze en ben blij met ze maar heb ook heel veel last van een schuldgevoel naar hun toe en zijn ze me snel teveel. Aan de andere kant geven ze me wel iets om voor te vechten en toch weer op te krabbelen. Weet niet wat ik zonder ze zou moeten. Dus ja, extra steun maar ook extra druk.
En eerlijk: als ik had geweten wat ik nu weet had ik het hooguit bij een latrelatie zonder kinderen gehouden denk ik, zodat niemand zo'n last van mij zou hebben.
Ellendig ding hé, die mist. Die wordt dus bij jou niet minder van de rust? Moet zeggen dat ik aan het einde van de zeven weken opname er echt wel beter aan toe was (even, totdat ik in de drukte thuis kwam weer).
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
zondag 22 augustus 2021 om 19:49
Luisterboeken werken ook niet, ik combineer wel heel veel met muziek. Candy crush heb ik in voorgaande dips eindeloos gespeeld,nu op aanraden van de psychiater ( ga maar doen wat je eerder deed) weer geïnstalleerd maar het kan me niet meer boeien.OohBoy schreef: ↑22-08-2021 19:34Zilverelfje, ik combineer vaak luisteren naar een luisterboek en iets met m’n handen doen. Op het moment is dat vooral Candy Crush
Eigenlijk werkt het als een soort pammetje of dissociatie, misschien niet het meest gezond, maar het maakt de dagen wel wat dragelijker.
Wat bv wel helpt is batmintonnen en ondertussen praten bij pmt, maar het werkt dan weer niet als ik dat thuis met vriend of kinderen probeer.
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
zondag 22 augustus 2021 om 20:25
Ik weet niet zeker of dit het hoogst haalbare is. De laatste 2 jaar is alle therapie mislukt, maar was mijn leven ook heel woelig. Drie keer verhuisd, gescheiden, een operatie.zilverelfje schreef: ↑18-08-2021 15:35Hulpverlening laat ik bewust doorlopen, vind die twee weken dat we weg zijn zonder al niet te overzien. ( En dan heb ik wel nog mail contact gehad). Ik heb het gewoon heel hard nodig dat het gezonde stukje word geactiveerd.
Ik moet een LIFE chart bijhouden, hopelijk gaat me dat tzt ook wat perspectief opleveren.
Is bij jou dit het hoogst haalbare? Of kan het nog verbeteren? Ik vind het vooral zo lastig dat het bij mij zo progressief lijkt, na elke echt heftige terugval ( tot aan suïcidaal) lijk ik weer meer in te leveren in wat ik aan kan.
Ik zie bij mij dus wel vooruitgang in minder suïcidaal zijn. Alleen moet ik daarvoor een heleboel dingen laten, steeds meer. En ik word steeds sneller overprikkeld, dat vind ik ook erg zwaar om te handelen en accepteren.
Dus nu wordt alles ingezet op stabiliteit en dat is al een hele opgave.
Oké, die snap ik ook wel, dat het fijn is om een steun in de rug te hebben van hulpverlening.
zondag 22 augustus 2021 om 20:37
Woelig klinkt nog zacht uitgedrukt
Alleen moet ik daarvoor een heleboel dingen laten, steeds meer. En ik word steeds sneller overprikkeld, dat vind ik ook erg zwaar om te handelen en accepteren.
Dus nu wordt alles ingezet op stabiliteit en dat is al een hele opgave.
Precies dit dus.
Alleen moet ik daarvoor een heleboel dingen laten, steeds meer. En ik word steeds sneller overprikkeld, dat vind ik ook erg zwaar om te handelen en accepteren.
Dus nu wordt alles ingezet op stabiliteit en dat is al een hele opgave.
Precies dit dus.
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
zondag 22 augustus 2021 om 20:44
Wat bijzonder wat ik hier allemaal lees, ik herken er heel veel van.
Celaena, ik geloof dat ik al een tijdje op een kantelpunt zit. Waarin ik steeds meer inzicht krijg in mijn triggers, mijn sterke en zwakke punten. Tegelijkertijd heb ik nog veel verdriet en schuldgevoel over alles wat ik (niet) meer kan.
Ik werk niet meer, ik ben arbeidsongeschikt verklaard. Ik heb vroeger als ambtenaar gewerkt. Daar heb ik nu wel vrede mee. Ik haal mijn voldoening uit het opvoeden van mijn kinderen en hun kunnen begeleiden bij alle extra problemen op hun pad.
Isa, ik heb ook een partner en kinderen. In de slechte tijden leef ik voor mijn kinderen. En omdat mijn testament nog niet op orde is. Hele suffe drogreden, maar het helpt mij.
Met mijn partner heb ik een lat relatie. We hebben vanaf het begin afgesproken dat hij niet verantwoordelijk is voor mijn geestelijke gezondheid. Daarom latten we ook, zodat hij de mogelijkheid heeft om zich af te zonderen. Hij doet wel behoorlijk veel in het huishouden, wat erg fijn is.
Ik ben fan van podcasts. Informatief als ik helder ben. Emotioneel als ik dat nodig heb en vrolijk voor andere gelegenheden. Tegelijkertijd ook iets met m'n handen doen, kleuren, borduren, haken of idd diamond painting.
Celaena, ik geloof dat ik al een tijdje op een kantelpunt zit. Waarin ik steeds meer inzicht krijg in mijn triggers, mijn sterke en zwakke punten. Tegelijkertijd heb ik nog veel verdriet en schuldgevoel over alles wat ik (niet) meer kan.
Ik werk niet meer, ik ben arbeidsongeschikt verklaard. Ik heb vroeger als ambtenaar gewerkt. Daar heb ik nu wel vrede mee. Ik haal mijn voldoening uit het opvoeden van mijn kinderen en hun kunnen begeleiden bij alle extra problemen op hun pad.
Isa, ik heb ook een partner en kinderen. In de slechte tijden leef ik voor mijn kinderen. En omdat mijn testament nog niet op orde is. Hele suffe drogreden, maar het helpt mij.
Met mijn partner heb ik een lat relatie. We hebben vanaf het begin afgesproken dat hij niet verantwoordelijk is voor mijn geestelijke gezondheid. Daarom latten we ook, zodat hij de mogelijkheid heeft om zich af te zonderen. Hij doet wel behoorlijk veel in het huishouden, wat erg fijn is.
Ik ben fan van podcasts. Informatief als ik helder ben. Emotioneel als ik dat nodig heb en vrolijk voor andere gelegenheden. Tegelijkertijd ook iets met m'n handen doen, kleuren, borduren, haken of idd diamond painting.
zondag 22 augustus 2021 om 20:52
Ik vind Matchington House en Merge Mansion ook erg leuk, leuker dan Candy Crush. Misschien kun je dat proberen (ander spelletje spelen)? Ze zijn gratis, dus je knikkert ze ook zo weer van je telefoon als je het niets vindt.
Ook een poging waard: ruzzle. Bij psychoses en angst raden ze aan om woordspelletjes te doen, omdat de hersengebieden die stemmen en angst controleren ook het taalgebied controleren (of het zit er pal naast in de hersenen, ik ben geen neuroloog). Gevalletje: kan geen kwaad om het proberen.
Ook een poging waard: ruzzle. Bij psychoses en angst raden ze aan om woordspelletjes te doen, omdat de hersengebieden die stemmen en angst controleren ook het taalgebied controleren (of het zit er pal naast in de hersenen, ik ben geen neuroloog). Gevalletje: kan geen kwaad om het proberen.
zondag 22 augustus 2021 om 21:21
@martje ik ben ook blij met de herkenning. Maar ergens maakt het me wel angstig dat ik met de terugvallen/ achteruitgang echt zal moeten leren leven. En eerlijk gezegd weet ik niet of ik dat kan/ de moeite waard vind. ( Maar ik zal wel moeten).
Grappig, mijn testament niet op orde hebben is voor mij ook een veiligheidsmaatregel, ik snap hem helemaal.
Ik werk nog wel, therapeutisch dan weer. Moet nu naar de arbeidsdeskundige, ben heel benieuwd of hij iets beters weet voor mij...
Hoe oud zijn je kinderen? En waaruit bestaan hun extra problemen?
Klinkt alsof je het fijn geregeld hebt met je partner.
Grappig, mijn testament niet op orde hebben is voor mij ook een veiligheidsmaatregel, ik snap hem helemaal.
Ik werk nog wel, therapeutisch dan weer. Moet nu naar de arbeidsdeskundige, ben heel benieuwd of hij iets beters weet voor mij...
Hoe oud zijn je kinderen? En waaruit bestaan hun extra problemen?
Klinkt alsof je het fijn geregeld hebt met je partner.
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
zondag 22 augustus 2021 om 22:03
zilverelfje schreef: ↑22-08-2021 19:49Luisterboeken werken ook niet, ik combineer wel heel veel met muziek. Candy crush heb ik in voorgaande dips eindeloos gespeeld,nu op aanraden van de psychiater ( ga maar doen wat je eerder deed) weer geïnstalleerd maar het kan me niet meer boeien.
Wat bv wel helpt is batmintonnen en ondertussen praten bij pmt, maar het werkt dan weer niet als ik dat thuis met vriend of kinderen probeer.
Als het concentreren te lastig is doe ik kinderboeken, of boeken die ik al ken. Of wat ook wel wil werken, boeken waar ik de verfilming van gezien heb.
Wat betreft suffe spelletjes, ‘Klondike’ op de tablet vind ik ook leuk. Beetje Farmville idee maar dan met wekelijks opdrachten en ‘evenementen’. Beetje verslavend wel.
En dieren helpen mij ook. Ik ben ook volledig afgekeurd maar doe vrijwilligerswerk met dieren. Veel buiten zijn, beweging, en een stok achter de deur om uit bed te komen omdat er op me gerekend wordt.
zondag 22 augustus 2021 om 22:30
Op de betere dagen laatst heb ik inderdaad kinderboeken van vroeger gelezen. Puur om het malen wat te stoppen.( Ook in het kader van doen wat ik vroeger deed).OohBoy schreef: ↑22-08-2021 22:03Als het concentreren te lastig is doe ik kinderboeken, of boeken die ik al ken. Of wat ook wel wil werken, boeken waar ik de verfilming van gezien heb.
Wat betreft suffe spelletjes, ‘Klondike’ op de tablet vind ik ook leuk. Beetje Farmville idee maar dan met wekelijks opdrachten en ‘evenementen’. Beetje verslavend wel.
En dieren helpen mij ook. Ik ben ook volledig afgekeurd maar doe vrijwilligerswerk met dieren. Veel buiten zijn, beweging, en een stok achter de deur om uit bed te komen omdat er op me gerekend wordt.
FarmVille ken ik, speel ik ook niet meer. Zal eens naar Klondike kijken, verslavend is in mijn geval wel gunstig.
Maar nu ga ik proberen te slapen
Met de moed van de wanhoop en tegen beter weten in
Blijf ik geloven, omdat dat wel moet
zondag 22 augustus 2021 om 23:09
zilverelfje schreef: ↑22-08-2021 22:30Op de betere dagen laatst heb ik inderdaad kinderboeken van vroeger gelezen. Puur om het malen wat te stoppen.( Ook in het kader van doen wat ik vroeger deed).
FarmVille ken ik, speel ik ook niet meer. Zal eens naar Klondike kijken, verslavend is in mijn geval wel gunstig.
Maar nu ga ik proberen te slapen
Goeie nacht, hoop dat het lukt!
