Welke therapie heb jij nou echt baat bij gehad?

17-02-2025 14:40 78 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zit al een tijd niet lekker in mijn vel. Zo, dat is er uit.
En ik ben er klaar mee, wil met mezelf aan de slag.

Nu zit ik weleens vaker niet lekker in mijn vel maar kan ik mij altijd nog optrekken aan dingen die wel leuk zijn en goed gaan, maar nu loop ik op alle manieren vast. Te lang financiële stress, werkstress die niet door mij veroorzaakt wordt maar waar ik wel mee te dealen heb. 1 van mijn kinderen zit niet lekker in haar vel, ben niet blij met mijn huis, niet blij met mijn vriendschappen, met mijn relatie.. en ik blijf in een cirkeltje hangen.

Nu kan ik natuurlijk naar de huisarts, maar dan denk ik tja wat gaat hij zeggen dan? Ben ooit eens bij de POH'er geweest na mijn scheiding 10 jaar terug maar daar had ik ook niet echt veel aan.

Ik wil echt graag met mezelf aan de slag, maar zie even door de bomen het bos niet meer waar te beginnen. Vandaar dat ik hier eens wilde vragen wat jou écht geholpen heeft?

Wat ik nu wel doe:
- voldoende slaap proberen te behalen, in ieder geval op tijd naar bed
- wandelen buiten om mijn gedachten op een rij te zetten, frisse lucht en beweging of gewoon ff de tranen te laten stromen. Soms loop ik ook lekker met een vriendin
-gewoon doorwerken aan de dingen waar ik wél invloed op heb
-er over praten met vriendinnen
- ben op zoek gegaan naar nieuwe vriendschappen online en er is een voorzichtig startend groepje aan het ontstaan.

Maar heb het gevoel dat ik er zelf niet goed genoeg uit kom, vandaar dat ik dacht aan hulp van een ander. Maar wie die ander dan moet zijn?

Dank je wel voor het meedenken in ieder geval!
Alle reacties Link kopieren Quote
bijtie schreef:
18-02-2025 13:18
Persoonlijkheidsproblematiek, ontwikkelingstrauma, is feitelijk hetzelfde en toch waar het gewoonlijk over gaat in de tweedelijns/specialistische GGZ.
Nee hoor.
You show me the way. To the 13th star.
Alle reacties Link kopieren Quote
13th_Star schreef:
18-02-2025 13:25
Nee hoor.
Hoe ontstaat persoonlijkheidsproblematiek volgens jou?
Alle reacties Link kopieren Quote
vindiknietleukmeer schreef:
17-02-2025 21:00
ik zie groepstherapie eigenlijk helemaal niet zitten. Dat co therapeut zijn zou ook echt mijn valkuil zijn... niet handig!

Maargoed de grote boodschap van jullie als meerderheid is dat ik niet zoveel te zeggen heb. Al ga ik er niet vanuit dat ik een GGZ weg ga/moet/mag nemen, maar eerder een particuliere weg en dan mag ik het neem ik aan wel zelf bepalen (tot op zekere hoogte natuurlijk).
Schematherapie is niet per se in groepen. Als je particulier zoekt, heb je natuurlijk wel keuze (los van eventuele wachtlijsten). Je zou hier eens kunnen kijken: https://www.schematherapie.nl/zoek-een-therapeut

Je kunt daar ook zoeken op "schematherapeutisch werkend", dat zijn bijvoorbeeld vaktherapeuten (denk aan beeldend, drama, etc.) die vanuit de beginselen van schematherapie werken. Daar is in mijn ervaring sneller een ingang te vinden. Ik heb nu een tweede therapeut via die route en dat zijn ook degenen die mij in mijn beleving het beste kunnen helpen; begripvol en empathisch, maar ook eerlijk en constructief-kritisch als het nodig is. Het vakonderdeel is niet leidend zoals ik het ervaar, maar aansluitend in oefeningen e.d.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
Alle reacties Link kopieren Quote
13th_Star schreef:
17-02-2025 23:13
En dat is ook de bedoeling van de groepstherapie...
Ik neem aan dat ze bedoelt dat haar eigen verhaal niet aan bod kwam.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tornmesje86 schreef:
18-02-2025 07:21
Dat snap ik wel. Ik wilde eerst ook niet in de groep. Voelde me er echt niet klaar voor om me staande te houden in een groep. Heb dus eerst 1,5 jaar individueel gesprekken gehad bij de 1e lijns psycholoog. Totdat we nog bij dingen uitkwamen die vooral goed in een groep pasten. Toen voelde ik me ook al sterker en steviger in mijn schoenen staan. Dus toen wel de keus gemaakt voor een groep.
Dit komt op mij wat aanmatigend over. Wat maakt dat je voorbij gaat aan de constatering dat het voor iedereen anders kan zijn? Groepstherapie heeft mij meer slecht dan goed gedaan en in een latere instantie had ik er niks aan. Dat lag niet alleen aan mij, behalve dat de vorm me blijkbaar geen goed doet. Ik doe nu alleen individueel en dat sluit veel beter aan op wat ik nodig heb, juist ook na negatieve ervaringen met groepstherapie.

N.B. Het kan best zijn dat ik nu meer herkenning zou ervaren in een groep die met dezelfde thema's bezig is. Destijds kon ik - door loyaliteit maar ook door boodschappen uit mijn omgeving - nog niet zien wat er in mijn jeugd mis is gegaan. Dat had men om een of andere reden niet door, waardoor ik achteraf bezien niet heb kunnen werken aan wat nodig was.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
Alle reacties Link kopieren Quote
13th_Star schreef:
17-02-2025 19:24
Ik heb tig therapieën gehad. Maar alleen schematherapie heeft geholpen.

En ik ben misschien wat kort door de bocht, maar voor schematherapie komen eigenlijk alleen "zware gevallen" in aanmerking. Mensen met trauma's, borderliners, een gewelddadige jeugd, dat soort werk.

Ik ken jou verder natuurlijk niet, maar voordat je aan dat soort heftige therapieën gaat denken (waarvan je echt niet bij de huisarts kunt zeggen "dat gaat mij helpen, dus dat wil ik"), praat eerst een tijdje met de POH'er. Misschien kun je van hem/haar wel tools krijgen om je leven te herinrichten, en is het helemaal niet nodig om een traject bij een psycholoog aan te gaan. Maar dat weet ik dus niet, dat weet niemand hier. Gewoon je hulpvraag bij de POH'er neerleggen dus, en dan eens verder kijken.
.
Dit is echt niet waar.

Overigens, TO, één van de redenen dat je schematherapie veel genoemd ziet worden hier is simpelweg omdat we in Nederland heel veel aan schematherapie doen. Net als we in Nederland heel veel aan EMDR doen wanneer het om PTSS behandeling gaat. Beide goede therapieën overigens en je hoeft niet een vreselijk "zwaar geval" te zijn om schematherapie te volgen of er baat bij te hebben. Het mooie is wel dat óók mensen met heftige en complexe problematiek er baat bij kunnen hebben (ook niet iedereen overigens).

In groepstherapie valt ierdeen in hun eigen valkuilen, dat is vanzelfsprekend. Als je valkuil is om "co-therapeut" te worden in een groep kan het zijn dat de groep precies de juiste plek is voor jou en dat jouw "co-therapeut" rol een bekende coping is van je....dus precies de juiste plek te oefenen met iets anders ervaren én doen. Al is dat geen moeten natuurlijk, maar soms is het zinvol om te kijken naar de rol waar je in vervalt en daarin juist het patroon te gaan zien en daarmee te gaan werken. Zowel groepstherapie als individuele therapie zijn natuurlijk nuttig wanneer je een goede band hebt met je therapeut en hij/zij je kan helpen tot inzichten en verandering te komen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe meer onderzoek er gedaan wordt naar het effect van verschillende therapiescholen, hoe duidelijker het wordt dat de therapievorm maar weinig invloed heeft op de uiteindelijke uitkomst van de therapie. Het gaat om de relatie met je therapeut.

Ik heb 7 of 8 therapeuten versleten in veel verschillende stromingen en ben daar alleen maar slechter van geworden. Ben het laatste kleine beetje verbinding kwijtgeraakt dat ik nog had met een handjevol mensen, ben gehertraumatiseerd en mijn belangrijkste copingmechanismen kwijtgeraakt zonder dat daar iets voor in de plaats is gekomen.

Het enige dat mij geholpen heeft, is het 'samenstellen' van mijn eigen therapie. Uit vele tientallen boeken en andere bronnen op het gebied van psychiatrie, psychologie, filosofie, religie/spiritualiteit en zelfhulp heb ik gepikt wat voor mij werkte. Ik kan je deze methode zeer aanraden.
Let it go. Let it out. Let it all unravel. Let it free and it can be a path on which to travel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mirlyn schreef:
18-02-2025 15:15
Hoe meer onderzoek er gedaan wordt naar het effect van verschillende therapiescholen, hoe duidelijker het wordt dat de therapievorm maar weinig invloed heeft op de uiteindelijke uitkomst van de therapie. Het gaat om de relatie met je therapeut.

Ik heb 7 of 8 therapeuten versleten in veel verschillende stromingen en ben daar alleen maar slechter van geworden. Ben het laatste kleine beetje verbinding kwijtgeraakt dat ik nog had met een handjevol mensen, ben gehertraumatiseerd en mijn belangrijkste copingmechanismen kwijtgeraakt zonder dat daar iets voor in de plaats is gekomen.

Zo eindigde mijn therapie ook. Maar dat is best een goede basis toch? Ik heb daarna ook nog van alles nodig gehad. Je kan niet 20-30 jaar aan ongezonde coping in een jaartje allemaal omgooien naar gezonde zelfzorg.

Volgens mij leer je de handvatten in therapie en ga je daarna er eindeloos veel mee oefenen in de praktijk, wat ook helaas eerst vaak fout gaat.

Met therapie zelf had ik ook niet louter positieve ervaringen. Maar ik weet niet of dat überhaupt wel kan. Ze pakken toch je geliefde en broodnodige copingmechanismen af en dan sta je met lege handen.

Mijn therapeuten vond ik ofwel heel goed maar niet zo aardig, ofwel heel aardig maar niet zo geslaagd. Met degene met wie ik de minst goede relatie had heb ik toch wel het meeste bereikt.
Alle reacties Link kopieren Quote
bijtie schreef:
18-02-2025 13:27
Hoe ontstaat persoonlijkheidsproblematiek volgens jou?
Dat weet echt niemand hoor.
Onsterfelijk Verheven
Alle reacties Link kopieren Quote
Mirlyn schreef:
18-02-2025 15:15
Hoe meer onderzoek er gedaan wordt naar het effect van verschillende therapiescholen, hoe duidelijker het wordt dat de therapievorm maar weinig invloed heeft op de uiteindelijke uitkomst van de therapie. Het gaat om de relatie met je therapeut.

Ik heb 7 of 8 therapeuten versleten in veel verschillende stromingen en ben daar alleen maar slechter van geworden. Ben het laatste kleine beetje verbinding kwijtgeraakt dat ik nog had met een handjevol mensen, ben gehertraumatiseerd en mijn belangrijkste copingmechanismen kwijtgeraakt zonder dat daar iets voor in de plaats is gekomen.

Het enige dat mij geholpen heeft, is het 'samenstellen' van mijn eigen therapie. Uit vele tientallen boeken en andere bronnen op het gebied van psychiatrie, psychologie, filosofie, religie/spiritualiteit en zelfhulp heb ik gepikt wat voor mij werkte. Ik kan je deze methode zeer aanraden.
Ik heb juist bij elke therapeut wel weer iets geleerd.

Ik weet dat de klik met een therapeut belangrijk is, maar als er geen klik is kan dat juist ook weer verhelderend zijn: waarom is er geen klik, wat doet dat met je, herken je dat in je dagelijks leven, enz.
Onsterfelijk Verheven
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat verschillen in hulpvragen, coping mechanismen, historie met therapie etc ook een grote rol kunnen spelen. Ik schreef eerder ook even mee in een topic over schematherapie en bemerkte verschillen in hoe de therapie ervaren werd.

Ik heb zoals ik al aanstipte ook schade opgelopen in therapie, maar uiteindelijk dus wel therapeuten en een vorm gevonden waar ik wél mee geholpen ben. Die schade is al wel zo'n twintig tot vijfentwintig jaar geleden. En pas recent ben ik op een punt dat ik kan gaan erkennen dat daar dingen misgegaan zijn zonder dat (alleen) mezelf te verwijten. Dat is dus een van de onderwerpen waar ik nu aan werk. Iets soortgelijks geldt voor mijn jeugd. Ik kom niet uit een situatie waarin e.e.a. voor mensen, inclusief professionals blijkbaar, heel duidelijk was. Kennelijk was het eerst nodig dat ik een redelijk stabiele volwassene werd die die dingen kan belichten. Dat is mijn pad, een ander zal weer een eigen achtergrond en pad hebben. Het kan nogal appels met peren vergelijken zijn in een topic als dit.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
Alle reacties Link kopieren Quote
canis-felis schreef:
18-02-2025 14:31
Ik neem aan dat ze bedoelt dat haar eigen verhaal niet aan bod kwam.
Klopt. Dat vond de therapeut overigens ook, die heeft me aangeraden te stoppen omdat het mij meer kwaad dan goed deed.
Alle reacties Link kopieren Quote
canis-felis schreef:
18-02-2025 14:36
Dit komt op mij wat aanmatigend over. Wat maakt dat je voorbij gaat aan de constatering dat het voor iedereen anders kan zijn? Groepstherapie heeft mij meer slecht dan goed gedaan en in een latere instantie had ik er niks aan. Dat lag niet alleen aan mij, behalve dat de vorm me blijkbaar geen goed doet. Ik doe nu alleen individueel en dat sluit veel beter aan op wat ik nodig heb, juist ook na negatieve ervaringen met groepstherapie.

N.B. Het kan best zijn dat ik nu meer herkenning zou ervaren in een groep die met dezelfde thema's bezig is. Destijds kon ik - door loyaliteit maar ook door boodschappen uit mijn omgeving - nog niet zien wat er in mijn jeugd mis is gegaan. Dat had men om een of andere reden niet door, waardoor ik achteraf bezien niet heb kunnen werken aan wat nodig was.
Ik snap jouw reactie niet merk ik. Ik snap niet goed wat je aanmatigend vindt aan wat ik vertel in mijn post. En waarom je denkt dat ik voorbij ga aan dat het voor anderen anders kan zijn. Ik vertel hoe het voor mij is gegaan en dat ik snap dat mensen niet altijd fijn vinden om in een groep therapie te doen omdat ik dat ook een hele tijd had. Betrek je het niet wellicht onterecht te veel op jezelf?
Alle reacties Link kopieren Quote
apppie schreef:
18-02-2025 17:37
Klopt. Dat vond de therapeut overigens ook, die heeft me aangeraden te stoppen omdat het mij meer kwaad dan goed deed.
Ik vind dat de therapeut daar steken heeft laten vallen. Zij moeten ook wel begeleiden in dat iedereen voldoende aan bod komt. Neemt niet weg dat het kan zijn dat (de samenstelling van) de groep niet passend kan zijn voor jou.
Alle reacties Link kopieren Quote
bijtie schreef:
18-02-2025 16:12
Zo eindigde mijn therapie ook. Maar dat is best een goede basis toch? Ik heb daarna ook nog van alles nodig gehad. Je kan niet 20-30 jaar aan ongezonde coping in een jaartje allemaal omgooien naar gezonde zelfzorg.

Volgens mij leer je de handvatten in therapie en ga je daarna er eindeloos veel mee oefenen in de praktijk, wat ook helaas eerst vaak fout gaat.

Met therapie zelf had ik ook niet louter positieve ervaringen. Maar ik weet niet of dat überhaupt wel kan. Ze pakken toch je geliefde en broodnodige copingmechanismen af en dan sta je met lege handen.

Mijn therapeuten vond ik ofwel heel goed maar niet zo aardig, ofwel heel aardig maar niet zo geslaagd. Met degene met wie ik de minst goede relatie had heb ik toch wel het meeste bereikt.

Huh?? slechter worden van therapie is een goede basis?? Gehertraumatiseerd worden is ok?? Ik ben nog net zo depressief en suicidaal als daarvoor. Ik heb door mijn persoonlijke zoektocht heel veel geleerd, en ben daar een beter en vollediger mens van geworden en dat is een proces dat nooit ophoudt. Maar ik ben daar niet minder depressief van geworden. Ik heb in therapie geen nieuwe handvatten gekregen en niet nieuws geleerd. Je kan natuurlijk een slechte therapeut treffen, en ook wel 2 of 3, maar zoveel? Het zal dus wel aan mij liggen.
Let it go. Let it out. Let it all unravel. Let it free and it can be a path on which to travel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tornmesje86 schreef:
18-02-2025 18:36
Ik snap jouw reactie niet merk ik. Ik snap niet goed wat je aanmatigend vindt aan wat ik vertel in mijn post. En waarom je denkt dat ik voorbij ga aan dat het voor anderen anders kan zijn. Ik vertel hoe het voor mij is gegaan en dat ik snap dat mensen niet altijd fijn vinden om in een groep therapie te doen omdat ik dat ook een hele tijd had. Betrek je het niet wellicht onterecht te veel op jezelf?
Dat kan, ik schreef namelijk hoe het op mij overkwam. De implicatie dat je er klaar voor moet zijn, omdat je stevig in je schoenen moet staan. Als die implicatie niet klopt, buiten voor jouzelf, begrijp ik je reactie op Ibi niet zo goed als zij aangeeft dat het haar niet hielp. Maar kan best aan mij liggen, hoor.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mirlyn schreef:
18-02-2025 18:40
Huh?? slechter worden van therapie is een goede basis?? Gehertraumatiseerd worden is ok?? Ik ben nog net zo depressief en suicidaal als daarvoor. Ik heb door mijn persoonlijke zoektocht heel veel geleerd, en ben daar een beter en vollediger mens van geworden en dat is een proces dat nooit ophoudt. Maar ik ben daar niet minder depressief van geworden. Ik heb in therapie geen nieuwe handvatten gekregen en niet nieuws geleerd. Je kan natuurlijk een slechte therapeut treffen, en ook wel 2 of 3, maar zoveel? Het zal dus wel aan mij liggen.
Ja, je slechter voelen of in ieder geval niet beter, hoort toch ook wel bij tweedelijns/specialistische therapie. Als je zware mentale of persoonlijkheidsproblematiek hebt is daar via therapie weinig bewezen effect op te bereiken. Het maakt je wel meer bewust van wat je doet en ervaart, en daardoor kom je meer in contact met je pijn en trauma. Maar voor de meeste mensen is therapie slopend en volgt daarna een periode van herstel.

Het doel kan zijn om beter te leren leven met jezelf, een zinvol leven te creëren als de persoon die je bent geworden door je combinatie van aanleg + ervaringen. Zo te lezen is dat inderdaad wat jij bent gaan doen na je therapie, en ik ook. Daarvoor kon dat niet want toen hadden we het zelfbewustzijn niet.

Ik denk dat de uitkomsten van therapie zelden zijn waar je op hoopt als je ermee begint, ik vond dat tegenvallen iig.
Daarvoor ging het eigenlijk beter, want toen voelde ik niet zo veel en kon ik veel meer aan qua werk en met mensen omgaan. Ik heb veel moeten opgeven van mijn oude leven.
Alle reacties Link kopieren Quote
canis-felis schreef:
18-02-2025 19:00
Dat kan, ik schreef namelijk hoe het op mij overkwam. De implicatie dat je er klaar voor moet zijn, omdat je stevig in je schoenen moet staan. Als die implicatie niet klopt, buiten voor jouzelf, begrijp ik je reactie op Ibi niet zo goed als zij aangeeft dat het haar niet hielp. Maar kan best aan mij liggen, hoor.
Ik zeg dat ik haar snap. Daarbij vertel ik dat ik dat ook had en hoe het bij mij verder verliep. That's it :-) Naar mijn mening impliceer ik verder niks.
Alle reacties Link kopieren Quote
bijtie schreef:
18-02-2025 19:38
Ja, je slechter voelen of in ieder geval niet beter, hoort toch ook wel bij tweedelijns/specialistische therapie. Als je zware mentale of persoonlijkheidsproblematiek hebt is daar via therapie weinig bewezen effect op te bereiken. Het maakt je wel meer bewust van wat je doet en ervaart, en daardoor kom je meer in contact met je pijn en trauma. Maar voor de meeste mensen is therapie slopend en volgt daarna een periode van herstel.

Het doel kan zijn om beter te leren leven met jezelf, een zinvol leven te creëren als de persoon die je bent geworden door je combinatie van aanleg + ervaringen. Zo te lezen is dat inderdaad wat jij bent gaan doen na je therapie, en ik ook. Daarvoor kon dat niet want toen hadden we het zelfbewustzijn niet.

Ik denk dat de uitkomsten van therapie zelden zijn waar je op hoopt als je ermee begint, ik vond dat tegenvallen iig.
Daarvoor ging het eigenlijk beter, want toen voelde ik niet zo veel en kon ik veel meer aan qua werk en met mensen omgaan. Ik heb veel moeten opgeven van mijn oude leven.
Je snapt er echt helemaal niks van. De reden dat ik niks geleerd heb in therapie is dat ik alles wat aangedragen werd al wist en kon en deed, zonder effect, anders was ik niet in therapie gegaan. Ik ben me helemaal nergens meer bewust van geworden dan ik al was voor de therapie. Ik dacht van te voren dat ik al precies wist en begreep wat er allemaal aan de hand was met mij en hoe dat zo gekomen is en dat er aan mijn inzicht en begrip van een en ander niets viel toe te voegen. En dat hebben 8 therapeuten inderdaad niet kunnen doen. En wat ik dan zou moeten veranderen in mijn leven om minder depressief te worden?? Daar hadden zij ook geen idee van. En de uitkomst van therapie hoort nooit, maar dan ook nooit te zijn dat de patient er slechter uit komt. Er geldt in de geneeskunde, en daar schaar ik voor de gelegenheid ook maar psychiatrie en psychologie onder: primum non nocere. In de praktijk pakt dat niet altijd uit, maar het is beslist altijd wel het streven.
Let it go. Let it out. Let it all unravel. Let it free and it can be a path on which to travel.
Alle reacties Link kopieren Quote
bijtie schreef:
18-02-2025 19:38
Ja, je slechter voelen of in ieder geval niet beter, hoort toch ook wel bij tweedelijns/specialistische therapie. Als je zware mentale of persoonlijkheidsproblematiek hebt is daar via therapie weinig bewezen effect op te bereiken. Het maakt je wel meer bewust van wat je doet en ervaart, en daardoor kom je meer in contact met je pijn en trauma. Maar voor de meeste mensen is therapie slopend en volgt daarna een periode van herstel.

Het doel kan zijn om beter te leren leven met jezelf, een zinvol leven te creëren als de persoon die je bent geworden door je combinatie van aanleg + ervaringen. Zo te lezen is dat inderdaad wat jij bent gaan doen na je therapie, en ik ook. Daarvoor kon dat niet want toen hadden we het zelfbewustzijn niet.

Ik denk dat de uitkomsten van therapie zelden zijn waar je op hoopt als je ermee begint, ik vond dat tegenvallen iig.
Daarvoor ging het eigenlijk beter, want toen voelde ik niet zo veel en kon ik veel meer aan qua werk en met mensen omgaan. Ik heb veel moeten opgeven van mijn oude leven.
Wat ik kwalijk vind aan deze post, is dat je jouw eigen ervaringen opschrijft alsof het "de algemene waarheid" is. Wat bedoel je met "toen hadden we het zelfbewustzijn niet"? Je bedoelt dat jij het zelfbewustzijn niet had.

Herstel begon bij mij toen ik een maand of drie schematherapie volgde, en niet pas na de therapie dus. Slopend ja, maar na afronding voelde ik me eindelijk echt "levend". Helemaal niet gesloopt dus. Het herstel was dus al begonnen tijdens de schematherapie. PTSS is aangepakt met EMDR. Bij mij zijn er dus wel degelijk bewezen effecten bereikt met schematherapie, i.c.m. EMDR).

Schrijf dus alsjeblieft niet op een manier alsof wat jij hebt meegemaakt, voor iedereen geldt. Het is voor iedereen anders. Ik heb de waarheid niet in pacht, en jij ook niet.
13th_star wijzigde dit bericht op 19-02-2025 09:45
2.88% gewijzigd
You show me the way. To the 13th star.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je zou eens kunnen kijken voor laagdrempelige hulp bij zogenaamde Herstel Academies. Hierbij worden diverse soorten cursussen jn groepsvorm gegeven. Het is vaak gratis en wordt gegeven door ervaringsdeskundigen. Zelf volg ik daar momenteel ook 2 cursussen om te herstellen en de wachttijd tot "echte" hulp te overbruggen. Het is goed om met anderen ervaringen te kunnen delen zonder oordeel en je maakt ook nog contacten.

Zie hier een kaart met aangesloten organisaties in de buurt. Kijk gewoon eens wat ze aanbieden. De eerste stap is vaak lastig maar eenmaal binnen voelt het warm. Ze hebben ook af en toe een open dag.
https://nvzh.nl/leden/

Succes !
Alle reacties Link kopieren Quote
bijtie schreef:
18-02-2025 19:38
Ja, je slechter voelen of in ieder geval niet beter, hoort toch ook wel bij tweedelijns/specialistische therapie. Als je zware mentale of persoonlijkheidsproblematiek hebt is daar via therapie weinig bewezen effect op te bereiken. Het maakt je wel meer bewust van wat je doet en ervaart, en daardoor kom je meer in contact met je pijn en trauma. Maar voor de meeste mensen is therapie slopend en volgt daarna een periode van herstel.

Het doel kan zijn om beter te leren leven met jezelf, een zinvol leven te creëren als de persoon die je bent geworden door je combinatie van aanleg + ervaringen. Zo te lezen is dat inderdaad wat jij bent gaan doen na je therapie, en ik ook. Daarvoor kon dat niet want toen hadden we het zelfbewustzijn niet.

Ik denk dat de uitkomsten van therapie zelden zijn waar je op hoopt als je ermee begint, ik vond dat tegenvallen iig.
Daarvoor ging het eigenlijk beter, want toen voelde ik niet zo veel en kon ik veel meer aan qua werk en met mensen omgaan. Ik heb veel moeten opgeven van mijn oude leven.
O_O
Onsterfelijk Verheven
Alle reacties Link kopieren Quote
@bijtje Ik kan mij nog het moment herinneren dat ik een keer in een sessie vroeg 'maar als ik opgeef wat ik ben, wie ben ik dan? Oeh, wat vond ik dat spannend en eng. Al mijn schema's riepen: "je hebt ons nodig, want wij zijn wat jij bent".

Maar nu weet ik dat wat ik opgegeven heb het stuk was wat ik niet was.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tornmesje86 schreef:
18-02-2025 19:39
Ik zeg dat ik haar snap. Daarbij vertel ik dat ik dat ook had en hoe het bij mij verder verliep. That's it :-) Naar mijn mening impliceer ik verder niks.
Prima.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
Alle reacties Link kopieren Quote
vindiknietleukmeer schreef:
17-02-2025 19:50
Toch heb ik altijd wel het gevoel gehad dat als ik écht aan de slag zou gaan met mijzelf die beerput open gaat. Dat is precies waarom therapieën als hypno, regressie en dat soort dingen niet werken omdat mijn hoofd toch ergens de boel saboteert.

Hee TO, ik probeer nog even mee te denken met je situatie.
Ik zou geneigd zijn een insteek van therapie te kiezen die meer lichamelijk is. Zoals bijv een haptonoom.
Omdat je vertelde dat je hoofd de boel kan sabotteren.
Het lichaam is dan meer de insteek. Voelgerichte therapie.
Je kunt zelf iemand kiezen, lees eventueel reviews online over de praktijk.
Verder is intenser bewegen met je lijf goed. Als je lichamelijk kunt zou sporten veel goed kunnen doen.
Hoe is je balans, je evenwichtsgevoel?
Je zou oefeningen kunnen doen hiermee. Stap buiten, tijdens een wandeling eens op zo’n houten balk en loop erover en draai jezelf om en loop er weer over.
Balanceer iets op je vinger, bijv een vork, en probeer dit langer en langer te doen. Dit zijn kleine oefeningen die je zelf kunt doen.
Het klinkt raar maar met dit soort oefeningetjes werk je met je hele lijf en doet wat met je basis in jezelf. Op een goede manier.
Doe je iets als yoga? Tai Chi?
Dat zijn ook goede dingen om te beoefenen.
Probeer de bewegingen te voelen, en niet te denken.

Is je hormoonhuishouding in orde? Zit je in de overgangsleeftijd?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven