Psyche
alle pijlers
Wie raakt jou zonder dat hij/zij het weet?
vrijdag 12 juni 2009 om 09:47
Iedere ochtend fietst er een dwaas door mijn straat met om zijn hals een radio geknoopt waar knalharde klassieke muziek uitspettert. Hier word ik altijd zo vrolijk van.
Het liefst zou ik naar buiten rennen, hem omhelzen en een kop koffie aanbieden. Hij moest eens weten hoe hij me raakt.
En even verderop in de straat staat een oud dametje met spierwit haar de godganse op haar balkonnetje. Ze slaat alles gade wat aan haar voorbij trekt. Steevast wanneer ik haar groet, verschijnt er een twinkeling in haar ogen.
Zoals mijn topictitel al luidde: wie raakt jou zonder dat hij/zij het weet?
Het liefst zou ik naar buiten rennen, hem omhelzen en een kop koffie aanbieden. Hij moest eens weten hoe hij me raakt.
En even verderop in de straat staat een oud dametje met spierwit haar de godganse op haar balkonnetje. Ze slaat alles gade wat aan haar voorbij trekt. Steevast wanneer ik haar groet, verschijnt er een twinkeling in haar ogen.
Zoals mijn topictitel al luidde: wie raakt jou zonder dat hij/zij het weet?
vrijdag 12 juni 2009 om 09:53
Zoete, wat lief!
Toen we net ons huis hadden gekocht, stond ik een keer in de tuin en hoorde een klein meisje een liedje zingen (Zag twee beren broodjes smeren). Ze had het ws net geleerd, want ze moest af en toe evenheel diep nadenken over de volgende regel. Maar het klonk zó lief! Ik heb nog altijd geen idee wie dat meisje was, maar ik word nog vrolijk als ik eraan denk.
Toen we net ons huis hadden gekocht, stond ik een keer in de tuin en hoorde een klein meisje een liedje zingen (Zag twee beren broodjes smeren). Ze had het ws net geleerd, want ze moest af en toe evenheel diep nadenken over de volgende regel. Maar het klonk zó lief! Ik heb nog altijd geen idee wie dat meisje was, maar ik word nog vrolijk als ik eraan denk.
vrijdag 12 juni 2009 om 09:56
zoete wat een mooi topic...
bij mij in de straat is een begeleid wonen, daar woont een jongen(man) die erg onzeker en bang is... eer hij de straat oversteekt doet hij al 6 keer een poging, en dan nog doet hij het snel en gehaast omdat hij bang is..
als hij dan is overgestoken, kijkt hij achterom, steekt zijn hand in de lucht.. zwaait al glimlachend naar de overkant, om vervolgens tot de ontdekking te komen dat er niemand staat.. de teleurstelling op zijn gezicht is duidelijk te zien...
en altijd, altijd als ik dat zie gebeuren, voel ik zo`n knauw in mijn hart.... helaas is hij ook echt mensenschuw, en dus is hem even aanspreken er niet bij... hij kruipt dan bijna in elkaar van angst...
ja hij raakt me, zonder dat hij t weet
bij mij in de straat is een begeleid wonen, daar woont een jongen(man) die erg onzeker en bang is... eer hij de straat oversteekt doet hij al 6 keer een poging, en dan nog doet hij het snel en gehaast omdat hij bang is..
als hij dan is overgestoken, kijkt hij achterom, steekt zijn hand in de lucht.. zwaait al glimlachend naar de overkant, om vervolgens tot de ontdekking te komen dat er niemand staat.. de teleurstelling op zijn gezicht is duidelijk te zien...
en altijd, altijd als ik dat zie gebeuren, voel ik zo`n knauw in mijn hart.... helaas is hij ook echt mensenschuw, en dus is hem even aanspreken er niet bij... hij kruipt dan bijna in elkaar van angst...
ja hij raakt me, zonder dat hij t weet
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
vrijdag 12 juni 2009 om 09:56
quote:Zoete schreef op 12 juni 2009 @ 09:47:
Iedere ochtend fietst er een dwaas door mijn straat met om zijn hals een radio geknoopt waar knalharde klassieke muziek uitspettert. Hier word ik altijd zo vrolijk van.
Het liefst zou ik naar buiten rennen, hem omhelzen en een kop koffie aanbieden. Hij moest eens weten hoe hij me raakt.
Gewoon doen!! Wie weet wat voor leuk gesprek eruit voortkomt!
Even verderop woont een ouder echtpaar dat me altijd zo raakt. Ze geven duidelijk zoveel om elkaar en hebben het zo te zien nog steeds erg leuk met z'n tweetjes. Soms gaan ze met een paar campingstoelen en een koeltas weg. Ze groeten altijd heel vriendelijk.
Hij helpt haar altijd heel geduldig en zij ziet er zo lief en broos uit.
Zoveel liefde en warmte straalt er van ze af dat ze me altijd weer raken.
Iedere ochtend fietst er een dwaas door mijn straat met om zijn hals een radio geknoopt waar knalharde klassieke muziek uitspettert. Hier word ik altijd zo vrolijk van.
Het liefst zou ik naar buiten rennen, hem omhelzen en een kop koffie aanbieden. Hij moest eens weten hoe hij me raakt.
Gewoon doen!! Wie weet wat voor leuk gesprek eruit voortkomt!
Even verderop woont een ouder echtpaar dat me altijd zo raakt. Ze geven duidelijk zoveel om elkaar en hebben het zo te zien nog steeds erg leuk met z'n tweetjes. Soms gaan ze met een paar campingstoelen en een koeltas weg. Ze groeten altijd heel vriendelijk.
Hij helpt haar altijd heel geduldig en zij ziet er zo lief en broos uit.
Zoveel liefde en warmte straalt er van ze af dat ze me altijd weer raken.
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
vrijdag 12 juni 2009 om 09:57
Ik was een keer heel erg verdrietig door een nare uitslag en kreeg ruzie met man. Was op de fiets gestapt om ergens tot rust te komen. Ik zat te huilen op een bankje. Toen kwam er een man in een scootmobiel met een hondje bij me zitten en gaf me een snoepje. Hij was zo lief en luisterde echt. Hij vertelde dat hij naar onze woonplaats was komen wonen omdat zijn vrouw hier in een verpleegtehuis zat en hij kende niemand hier en had heimwee naar zijn oude woonplaats.
Het is al lang geleden maar ik vraag me nog steeds af of hij hier nog woont met zijn hondje, zou hem graag nog eens opzoeken en willen bedanken, maar hoe vind je zo iemand. Ik had hem willen adopteren als mijn opa.
Het is al lang geleden maar ik vraag me nog steeds af of hij hier nog woont met zijn hondje, zou hem graag nog eens opzoeken en willen bedanken, maar hoe vind je zo iemand. Ik had hem willen adopteren als mijn opa.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 12 juni 2009 om 10:01
quote:Maleficent schreef op 12 juni 2009 @ 09:57:
Ik was een keer heel erg verdrietig door een nare uitslag en kreeg ruzie met man. Was op de fiets gestapt om ergens tot rust te komen. Ik zat te huilen op een bankje. Toen kwam er een man in een scootmobiel met een hondje bij me zitten en gaf me een snoepje. Hij was zo lief en luisterde echt. Hij vertelde dat hij naar onze woonplaats was komen wonen omdat zijn vrouw hier in een verpleegtehuis zat en hij kende niemand hier en had heimwee naar zijn oude woonplaats.
Het is al lang geleden maar ik vraag me nog steeds af of hij hier nog woont met zijn hondje, zou hem graag nog eens opzoeken en willen bedanken, maar hoe vind je zo iemand. Ik had hem willen adopteren als mijn opa.Zoveel verpleeghuizen zullen er toch niet zijn in je stad? Ga er langs en vraag aan de portier of die man (beschrijf je hem en zijn hond) daar wel eens langskomt. Succes, ik zou het doen!
Ik was een keer heel erg verdrietig door een nare uitslag en kreeg ruzie met man. Was op de fiets gestapt om ergens tot rust te komen. Ik zat te huilen op een bankje. Toen kwam er een man in een scootmobiel met een hondje bij me zitten en gaf me een snoepje. Hij was zo lief en luisterde echt. Hij vertelde dat hij naar onze woonplaats was komen wonen omdat zijn vrouw hier in een verpleegtehuis zat en hij kende niemand hier en had heimwee naar zijn oude woonplaats.
Het is al lang geleden maar ik vraag me nog steeds af of hij hier nog woont met zijn hondje, zou hem graag nog eens opzoeken en willen bedanken, maar hoe vind je zo iemand. Ik had hem willen adopteren als mijn opa.Zoveel verpleeghuizen zullen er toch niet zijn in je stad? Ga er langs en vraag aan de portier of die man (beschrijf je hem en zijn hond) daar wel eens langskomt. Succes, ik zou het doen!
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:04
De verstandelijk beperkte vakkenvuller van het kleine supermarktje bij mijn werk. Altijd keihard aan het werk, altijd aardig en opgewekt en een praatje.
Pasgeleden was hij "in pak met stropdas". Hij keek me aan met zo'n blik van "zeg er alsjeblieft wat van" dus dat deed ik dan ook. De reden van het pak: hij mocht met de "baas" voor een keer mee naar een vergadering om eens te kijken wat dat precies inhield. Hij had het pak speciaal aangetrokken omdat hij toch zeker wel netjes voor de dag wilde komen want zo zei hij "kleren maken de man" en "anders nemen ze me misschien niet serieus".toen kon ik hem wel opvreten.
Pasgeleden was hij "in pak met stropdas". Hij keek me aan met zo'n blik van "zeg er alsjeblieft wat van" dus dat deed ik dan ook. De reden van het pak: hij mocht met de "baas" voor een keer mee naar een vergadering om eens te kijken wat dat precies inhield. Hij had het pak speciaal aangetrokken omdat hij toch zeker wel netjes voor de dag wilde komen want zo zei hij "kleren maken de man" en "anders nemen ze me misschien niet serieus".toen kon ik hem wel opvreten.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:07
Naast mij woont een Afghaans gezin. Ze zijn gevlucht voor de Taliban.
Hun oudste twee kinderen zijn nog daar en ze weten niet of ze nog leven. De vrouw is naar Nederland gekomen met vier kinderen. De man is naar Rusland gevlucht. Ze wisten 4 jaar niets van elkaar. Haar man is gevonden en zeven jaar geleden ook naar Nederland gekomen. Wat moet dat hard zijn, dat je niet weer of je oudste twee kinderen nog leven of ergens gevangen zitten. En ze zijn zo lief. De kinderen zijn heel beleefd. Nu mijn man ziek is, komen ze steeds pannetjes eten brengen. Dat is in hun cultuur normaal. Zorgen voor een zieke buurman.
Wat die mensen al meegemaakt hebben is niet te beschrijven.
Daar heb ik zo verschrikkelijk veel respect voor.
Hun oudste twee kinderen zijn nog daar en ze weten niet of ze nog leven. De vrouw is naar Nederland gekomen met vier kinderen. De man is naar Rusland gevlucht. Ze wisten 4 jaar niets van elkaar. Haar man is gevonden en zeven jaar geleden ook naar Nederland gekomen. Wat moet dat hard zijn, dat je niet weer of je oudste twee kinderen nog leven of ergens gevangen zitten. En ze zijn zo lief. De kinderen zijn heel beleefd. Nu mijn man ziek is, komen ze steeds pannetjes eten brengen. Dat is in hun cultuur normaal. Zorgen voor een zieke buurman.
Wat die mensen al meegemaakt hebben is niet te beschrijven.
Daar heb ik zo verschrikkelijk veel respect voor.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:10
vrijdag 12 juni 2009 om 10:11
Als ik mijn vriend met zijn verstandelijk gehandicapte neefjes bezig zie dan smelt ik echt. Hij is een 1.85, stoere vent, maar kan zo goed mijn zijn neefjes omgaan! Die jongens zijn nu ook in de 20 en gek op hem, mijn vriend moet altijd naast ze komen zitten.
De tekkels van de buren! Ik hou helemaal niet van honden, maar dat zijn zulke leuke beestjes!
ik ga soms met de bus naar de werk, en daar stapt altijd een bejaarde vrouw in en ze lijkt me zo'n sterke vrouw! Ze wil ook nooit zitten 'want ik hoef maar twee stops' en ze is nog hartstikke pieter!
Mijn oudtante die niet mijn oudtante is (maar de beste vriendin van mijn overleden oudtante), zij is de liefste vriendin die je je kan voorstellen, mijn hart zwelt op wanneer ik aan haar denk.
De tekkels van de buren! Ik hou helemaal niet van honden, maar dat zijn zulke leuke beestjes!
ik ga soms met de bus naar de werk, en daar stapt altijd een bejaarde vrouw in en ze lijkt me zo'n sterke vrouw! Ze wil ook nooit zitten 'want ik hoef maar twee stops' en ze is nog hartstikke pieter!
Mijn oudtante die niet mijn oudtante is (maar de beste vriendin van mijn overleden oudtante), zij is de liefste vriendin die je je kan voorstellen, mijn hart zwelt op wanneer ik aan haar denk.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:34
Mooi topic!
Ik werk in een verpleeghuis en er is een man die mij echt raakt. Hij komt elke dag een paar keer langs mijn kantoor. Hij is dement en loopt de hele dag door de gangen. In augustus kwam ik er werken en groeten we elkaar. Een maand later wist ik zijn naam en stopten hij even als we elkaar zagen om te groeten. Weer een paar maand later stopt hij en maken we een praatje. Hij kan helaas niet meer praten. Wel brabbelt hij onverstaanbare woorden. Ik praat dan terug en bedenk zelf gespreksonderwerpen aangezien ik geen flauw idee heb waar hij het over heeft. Maar aan de glimlach op zijn gezicht te zien, vindt hij het fijn. Tegenwoordig loopt hij ook altijd even mijn kantoor naar binnen en komt mij een hand of een kus geven...
Hij raakt mij. Ik geloof dat hij mij doet denken aan mijn vader over 20 jaar...wat het ook zij. Hij raakt mij.
Ik werk in een verpleeghuis en er is een man die mij echt raakt. Hij komt elke dag een paar keer langs mijn kantoor. Hij is dement en loopt de hele dag door de gangen. In augustus kwam ik er werken en groeten we elkaar. Een maand later wist ik zijn naam en stopten hij even als we elkaar zagen om te groeten. Weer een paar maand later stopt hij en maken we een praatje. Hij kan helaas niet meer praten. Wel brabbelt hij onverstaanbare woorden. Ik praat dan terug en bedenk zelf gespreksonderwerpen aangezien ik geen flauw idee heb waar hij het over heeft. Maar aan de glimlach op zijn gezicht te zien, vindt hij het fijn. Tegenwoordig loopt hij ook altijd even mijn kantoor naar binnen en komt mij een hand of een kus geven...
Hij raakt mij. Ik geloof dat hij mij doet denken aan mijn vader over 20 jaar...wat het ook zij. Hij raakt mij.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:40
Het verstandelijk gehandicapte manusje van alles bij onze AH.
Hij doet de kloteklusjes, en hij werkt zo hard! karretjes ophalen in de regen, troep van de stoep vegen en prikken.
Als ik kom, en hij ziet me begroet hij me zo enthousiast, dat ik me heel welkom voel. En ik weet dat hij dat niet bij iedereen doet.
Nu ik het neerzet: ik moet zo boodschappen doen en ik ga het de bedrijfsleider eens vertellen.
Hij doet de kloteklusjes, en hij werkt zo hard! karretjes ophalen in de regen, troep van de stoep vegen en prikken.
Als ik kom, en hij ziet me begroet hij me zo enthousiast, dat ik me heel welkom voel. En ik weet dat hij dat niet bij iedereen doet.
Nu ik het neerzet: ik moet zo boodschappen doen en ik ga het de bedrijfsleider eens vertellen.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:50
De judoleraar van mijn jongens (7 en 4 jaar).
Zo'n grote brede kale reus die met die kleine jongens zo leuk bezig is. Veel grapjes, veel humor, maar ook serieus bezig met het judoën.
Ik weet dat hij zelf geen kinderen heeft (kan krijgen, vermoed ik, toen hij dat vertelde) en dan heb ik echt wel respect voor de manier hoe hij met de jongens omgaat.
Mijn oma van 92 jaar. Nog hartstikke bij, maar gewoon oud. Jammer genoeg zijn al haar vrienden dood (haar schoonbroer van 95 pas sinds vorig jaar). Een zoon en een kleindochter zijn ook al dood en zij leeft nog maar. Ze is zo alleen!
Ze neemt nog de moeite om me te bellen (toch een 10-cijferig nummer onthouden he) als ze weet dat een van de jongens een griepje heeft om te vragen hoe het is.
Met haar mooie verhalen over vroeger (zelfs als ze vertelt over haar huwelijksnacht als meisje van 16 die van niks wist...geweldig).
Die aan de partner van mijn nichtje vraagt (nogal een stoere vent met tattoos en piercings) of hij er ook eentje daar beneden heeft, want dat had ze wel eens op tv gezien....
Zo lief...bedenk me nu dat ik dit weekend weer even langs ga....
Zo'n grote brede kale reus die met die kleine jongens zo leuk bezig is. Veel grapjes, veel humor, maar ook serieus bezig met het judoën.
Ik weet dat hij zelf geen kinderen heeft (kan krijgen, vermoed ik, toen hij dat vertelde) en dan heb ik echt wel respect voor de manier hoe hij met de jongens omgaat.
Mijn oma van 92 jaar. Nog hartstikke bij, maar gewoon oud. Jammer genoeg zijn al haar vrienden dood (haar schoonbroer van 95 pas sinds vorig jaar). Een zoon en een kleindochter zijn ook al dood en zij leeft nog maar. Ze is zo alleen!
Ze neemt nog de moeite om me te bellen (toch een 10-cijferig nummer onthouden he) als ze weet dat een van de jongens een griepje heeft om te vragen hoe het is.
Met haar mooie verhalen over vroeger (zelfs als ze vertelt over haar huwelijksnacht als meisje van 16 die van niks wist...geweldig).
Die aan de partner van mijn nichtje vraagt (nogal een stoere vent met tattoos en piercings) of hij er ook eentje daar beneden heeft, want dat had ze wel eens op tv gezien....
Zo lief...bedenk me nu dat ik dit weekend weer even langs ga....
vrijdag 12 juni 2009 om 10:52
quote:Nellebelletje schreef op 12 juni 2009 @ 10:50:
Met haar mooie verhalen over vroeger (zelfs als ze vertelt over haar huwelijksnacht als meisje van 16 die van niks wist...geweldig).
Die aan de partner van mijn nichtje vraagt (nogal een stoere vent met tattoos en piercings) of hij er ook eentje daar beneden heeft, want dat had ze wel eens op tv gezien.... Wat een toffe oma Koesteren, die momenten!
Met haar mooie verhalen over vroeger (zelfs als ze vertelt over haar huwelijksnacht als meisje van 16 die van niks wist...geweldig).
Die aan de partner van mijn nichtje vraagt (nogal een stoere vent met tattoos en piercings) of hij er ook eentje daar beneden heeft, want dat had ze wel eens op tv gezien.... Wat een toffe oma Koesteren, die momenten!
vrijdag 12 juni 2009 om 10:55
Wat een prachtig topic! Heerlijk om te lezen over al die onwetende helden.
Ik heb niet echt een held, ik word elke morgen vrolijk als ik door het Vondelpark naar mijn werk fiets. Als ik mensen zie joggen, andere laten hun hond uit, er heerst een rust en dan ben ik vrolijk. Of zoals nu... op mijn werk kijk ik uit over 't IJ met de zon erover heen. Hoeveel meer moet je hebben om geluk door je aderen te voelen stromen in plaats van bloed? Ik ben gelukkig! Gelukkig...
Ik heb niet echt een held, ik word elke morgen vrolijk als ik door het Vondelpark naar mijn werk fiets. Als ik mensen zie joggen, andere laten hun hond uit, er heerst een rust en dan ben ik vrolijk. Of zoals nu... op mijn werk kijk ik uit over 't IJ met de zon erover heen. Hoeveel meer moet je hebben om geluk door je aderen te voelen stromen in plaats van bloed? Ik ben gelukkig! Gelukkig...
Volg je hart. Dat klopt.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:56
Als mijn oude kat die steeds meer uren per dag ligt te slapen wakker wordt en een blij miauwtje doet als ze me ziet.
Of als ze daarna ineens als een jong poesje een speelgoedmuis door de lucht gooit...dan krijg ik een scheut door mn hart.
(ze vangt ook nog wel eens een echte muis,dan heb ik dat gevoel weer minder )
Heb mn leven lang al katten en naast deze heb ik er nu nog 2 maar ze weet me op de één of andere manier zooo te raken.
Moet er niet aan denken dat ze ooit een keer gaat hemelen.
Of als ze daarna ineens als een jong poesje een speelgoedmuis door de lucht gooit...dan krijg ik een scheut door mn hart.
(ze vangt ook nog wel eens een echte muis,dan heb ik dat gevoel weer minder )
Heb mn leven lang al katten en naast deze heb ik er nu nog 2 maar ze weet me op de één of andere manier zooo te raken.
Moet er niet aan denken dat ze ooit een keer gaat hemelen.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:56
vrijdag 12 juni 2009 om 10:57
Bij mij in de buurt staan een paar bejaardenwoningen. Als ik met de hond ga wandelen kom ik daar regelmatig voorbij. Vaak zit er een klein broos dametje met spierwit haar buiten of voor het raam.
Het is zón vrolijk vrouwke. Zodra ze me ziet begint ze te lachen en zwaait even. Vaak heeft ze ook een brokje voor de hond.
Zo lief....
Het is zón vrolijk vrouwke. Zodra ze me ziet begint ze te lachen en zwaait even. Vaak heeft ze ook een brokje voor de hond.
Zo lief....
vrijdag 12 juni 2009 om 11:00
Mijn vader is ook dement en woont op een gesloten afdeling in een verpleeghuis.
Bij hem woont ook een mooi klein Indisch vrouwtje,ze is al in de 90.
Mijn vader is erg van haar gecharmeerd.
Waar ik echt bewondering voor heb is haar dochter,die komt ieder dag even langs en is zooo liefdevol naar haar moeder toe.
Ze neemt de verpleging ook werk uit handen,als haar moeder in haar broek heeft gepoept gaat ze met haar naar haar kamertje om te verschonen.
Zo knap!!!
Bij hem woont ook een mooi klein Indisch vrouwtje,ze is al in de 90.
Mijn vader is erg van haar gecharmeerd.
Waar ik echt bewondering voor heb is haar dochter,die komt ieder dag even langs en is zooo liefdevol naar haar moeder toe.
Ze neemt de verpleging ook werk uit handen,als haar moeder in haar broek heeft gepoept gaat ze met haar naar haar kamertje om te verschonen.
Zo knap!!!
