Psyche
alle pijlers
Wie raakt jou zonder dat hij/zij het weet?
vrijdag 12 juni 2009 om 09:47
Iedere ochtend fietst er een dwaas door mijn straat met om zijn hals een radio geknoopt waar knalharde klassieke muziek uitspettert. Hier word ik altijd zo vrolijk van.
Het liefst zou ik naar buiten rennen, hem omhelzen en een kop koffie aanbieden. Hij moest eens weten hoe hij me raakt.
En even verderop in de straat staat een oud dametje met spierwit haar de godganse op haar balkonnetje. Ze slaat alles gade wat aan haar voorbij trekt. Steevast wanneer ik haar groet, verschijnt er een twinkeling in haar ogen.
Zoals mijn topictitel al luidde: wie raakt jou zonder dat hij/zij het weet?
Het liefst zou ik naar buiten rennen, hem omhelzen en een kop koffie aanbieden. Hij moest eens weten hoe hij me raakt.
En even verderop in de straat staat een oud dametje met spierwit haar de godganse op haar balkonnetje. Ze slaat alles gade wat aan haar voorbij trekt. Steevast wanneer ik haar groet, verschijnt er een twinkeling in haar ogen.
Zoals mijn topictitel al luidde: wie raakt jou zonder dat hij/zij het weet?
dinsdag 16 juni 2009 om 07:35
MIjn vader op dit moment, omdat hij zonder morren de zorg op zich neemt van mijn moeder die longkanker heeft. MIjn moeder doet de laatste tijd best sneu tegen hem,ze is snel geirriteerd, chagerijnig en hij zegt er niks van, dan zie ik alleen maar zijn vermoeide blik en een paar waterige ogen. MIjn vader doet echt alles voor haar, de was, het huishouden, voor haar zorgen, met haar naar het ziekenhuis voor de bestralingen, dag in dag uit.
Dat raakt me dan enorm.
Dat raakt me dan enorm.
dinsdag 16 juni 2009 om 11:15
quote:vliegendehollander schreef op 15 juni 2009 @ 21:39:
Een leerlinge van me raakt me. Ik werk op een cluster lV school en dit meisje heeft een vreselijk verleden, woont nu al twee jaar in een kinderhuis (waar je eigenlijk max een jaar mag verblijven) Heeft geen contact meer met ouders en verder geen familie.
Ze is 12 maar ontzettend blij als je speciaal voor haar een stuiterbal meeneemt van de vrijmarkt, omdat je aan haar moest denken toen je hem zag. (ivm herkenbaarheid omschrijf ik het even niet)
Doet ontzettend haar best voor de vader en moederdagkado's, terwijl ze niemand heeft aan wie ze het kan geven. Is altijd vrolijk en geniet van de kleine dingen in het leven.
Je mag geen lievelingetjes hebben, maar omdat zij niemand heeft die haar eens iets extra's geeft doe ik dat weleens. En de hele klas accepteert dat, ook dat vind ik weer bewonderenswaardig!
Je verhaal raakt me, Vliegende Hollander. Heb je enig idee wat er met haar gebeurt zodra de naar de middelbare school gaat? Gaat ze dan naar een pleeggezin, internaat? Of blijft in het kindertehuis?
Denk jij dat je kans kunt zien om haar - weliswaar vanaf de zijlijn - in de gaten te blijven houden?
Een leerlinge van me raakt me. Ik werk op een cluster lV school en dit meisje heeft een vreselijk verleden, woont nu al twee jaar in een kinderhuis (waar je eigenlijk max een jaar mag verblijven) Heeft geen contact meer met ouders en verder geen familie.
Ze is 12 maar ontzettend blij als je speciaal voor haar een stuiterbal meeneemt van de vrijmarkt, omdat je aan haar moest denken toen je hem zag. (ivm herkenbaarheid omschrijf ik het even niet)
Doet ontzettend haar best voor de vader en moederdagkado's, terwijl ze niemand heeft aan wie ze het kan geven. Is altijd vrolijk en geniet van de kleine dingen in het leven.
Je mag geen lievelingetjes hebben, maar omdat zij niemand heeft die haar eens iets extra's geeft doe ik dat weleens. En de hele klas accepteert dat, ook dat vind ik weer bewonderenswaardig!
Je verhaal raakt me, Vliegende Hollander. Heb je enig idee wat er met haar gebeurt zodra de naar de middelbare school gaat? Gaat ze dan naar een pleeggezin, internaat? Of blijft in het kindertehuis?
Denk jij dat je kans kunt zien om haar - weliswaar vanaf de zijlijn - in de gaten te blijven houden?
dinsdag 16 juni 2009 om 11:21
Bij mij in de straat woont een man , hij is zeg maar beschadigd door de drugs, is clean, maar beschadigd, hij is geloof wel 2.06 lang , heel dun en hij heeft zwart geverfd haar wat met een enorme hoge hanenkam zit, hij loopt dan met een klein hondje en dan heb ik altijd zin om hem ff te knuffelen, hij woont bij zijn zus in en is wat traag in zijn beweging, maar ik vind hem een kanjer, want hij is clean en woont bij zijn zus en laat de hond uit.
tis gewoon echt een enorme kanjer.
tis gewoon echt een enorme kanjer.
dinsdag 16 juni 2009 om 11:40
Wie mij raakt, is mijn vader.
Hij is een grote flinke man, een echte mannen-man noem ik hem altijd.
Verbouwen, sleutelen, hij doet alles, en kan altijd alles maken als iets kapot is.
De band met mijn ouders is niet zoals ik hem graag zou willen hebben, maar daar kan ik helaas niets aan veranderen, ik kan er niets aan doen dat mijn moeder zo is.
Als ik dan naar mijn vader kijk, dan breekt mijn hart.
Mijn moeder doet niet altijd even lief tegen hem, en ook al is hij depressief, hij doet of hij gelukkig is.
Soms heb ik het gevoel dat hij het liefst zou willen scheiden van mijn moeder, maar dat hij dat niet durft.
Wat moet hij dan? Hij kan niet koken, geen was draaien, als hij stofzuigt, zig-zagt hij overal tussen door, en vind hij het prima.
Ik vind het zo sneu voor hem, dat hij dit eigenlijk niet wil, maar er toch mee doorgaat.
Het is een grote sterke man, die alles doet en alles kan, maar eigenlijk kan hij niet zoveel.
Wat mij ook raakt aan hem, is dat hij vrij emotie-loos is, nooit een knuffel geven of iets dergelijks.
Hij is leraar op een MBO school.
Paar maanden geleden kwam hij thuis, en vertelde dat een leerling uit zijn Mentor-klas kanker had.
Dat vond hij erg moeilijk om daar mee om te gaan.
Gister kwam hij thuis, huilend, de jongen is overleden.
Ik heb mijn vader nooit emoties zien uiten, laat staan huilen.
Dat brak werkelijk mijn hart.
(Sorry, lange post.)
Hij is een grote flinke man, een echte mannen-man noem ik hem altijd.
Verbouwen, sleutelen, hij doet alles, en kan altijd alles maken als iets kapot is.
De band met mijn ouders is niet zoals ik hem graag zou willen hebben, maar daar kan ik helaas niets aan veranderen, ik kan er niets aan doen dat mijn moeder zo is.
Als ik dan naar mijn vader kijk, dan breekt mijn hart.
Mijn moeder doet niet altijd even lief tegen hem, en ook al is hij depressief, hij doet of hij gelukkig is.
Soms heb ik het gevoel dat hij het liefst zou willen scheiden van mijn moeder, maar dat hij dat niet durft.
Wat moet hij dan? Hij kan niet koken, geen was draaien, als hij stofzuigt, zig-zagt hij overal tussen door, en vind hij het prima.
Ik vind het zo sneu voor hem, dat hij dit eigenlijk niet wil, maar er toch mee doorgaat.
Het is een grote sterke man, die alles doet en alles kan, maar eigenlijk kan hij niet zoveel.
Wat mij ook raakt aan hem, is dat hij vrij emotie-loos is, nooit een knuffel geven of iets dergelijks.
Hij is leraar op een MBO school.
Paar maanden geleden kwam hij thuis, en vertelde dat een leerling uit zijn Mentor-klas kanker had.
Dat vond hij erg moeilijk om daar mee om te gaan.
Gister kwam hij thuis, huilend, de jongen is overleden.
Ik heb mijn vader nooit emoties zien uiten, laat staan huilen.
Dat brak werkelijk mijn hart.
(Sorry, lange post.)
dinsdag 16 juni 2009 om 12:13
Wat een ontzettend mooi topic..
Ik wordt op dit moment geraakt door de kitten die op mijn schouder ligt te slapen, die eigenlijk te jong was (6 weken) om bij zijn mama weg te gaan. Maar ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om hem aan iemand anders 'mee te geven' terwijl ik zo mijn best wil doen voor hem.. Hij is zo lief. Kan serieus tranen in mijn ogen krijgen als ik merk dat hij zo dicht bij me is en wil zijn.
Ik word geraakt door mijn moeder, die zo ontzettend veel van mij houdt dat het tastbaar is.
Ook door het meisje in de supermarkt hier om de hoek. Ik zie haar niet heel vaak (ben een AH-junk) maar als ik haar zie doet ze me wat.. volgens mij komt ze uit een van de Oostblok landen en heeft ze hard moeten knokken om te zitten waar ze nu zit. Op de een of andere manier is ze niet heel sociaal vaardig maar toch vind ik haar bijzonder. Weet eigenlijk niet waarom..
En de Z verkoper bij de Bijenkorf hier in Rotterdam! Word altijd vrolijk van die man.
Trouwens, ik ken de zanger uit de trein ook. Die zie ik erg vaak. Wat mij dan weer pijn doet zijn de mensen die zuchten, de i-pod harder zetten en hem keihard negeren. Mensen die samen met mij naar hem luisteren, een blik met mij wisselen.. dat is goed. Dat raakt me dan weer. Dat we hem 'erkennen' ofzo..
Eleonora raakt mij ook. Door haar mooie adviezen, haar openheid. Ik blijf haar stug iedere maand nomineren voor de FvdM..
Goed, lang verhaal geworden uiteindelijk. Ik stop
Ik wordt op dit moment geraakt door de kitten die op mijn schouder ligt te slapen, die eigenlijk te jong was (6 weken) om bij zijn mama weg te gaan. Maar ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om hem aan iemand anders 'mee te geven' terwijl ik zo mijn best wil doen voor hem.. Hij is zo lief. Kan serieus tranen in mijn ogen krijgen als ik merk dat hij zo dicht bij me is en wil zijn.
Ik word geraakt door mijn moeder, die zo ontzettend veel van mij houdt dat het tastbaar is.
Ook door het meisje in de supermarkt hier om de hoek. Ik zie haar niet heel vaak (ben een AH-junk) maar als ik haar zie doet ze me wat.. volgens mij komt ze uit een van de Oostblok landen en heeft ze hard moeten knokken om te zitten waar ze nu zit. Op de een of andere manier is ze niet heel sociaal vaardig maar toch vind ik haar bijzonder. Weet eigenlijk niet waarom..
En de Z verkoper bij de Bijenkorf hier in Rotterdam! Word altijd vrolijk van die man.
Trouwens, ik ken de zanger uit de trein ook. Die zie ik erg vaak. Wat mij dan weer pijn doet zijn de mensen die zuchten, de i-pod harder zetten en hem keihard negeren. Mensen die samen met mij naar hem luisteren, een blik met mij wisselen.. dat is goed. Dat raakt me dan weer. Dat we hem 'erkennen' ofzo..
Eleonora raakt mij ook. Door haar mooie adviezen, haar openheid. Ik blijf haar stug iedere maand nomineren voor de FvdM..
Goed, lang verhaal geworden uiteindelijk. Ik stop
dinsdag 16 juni 2009 om 13:36
quote:vliegendehollander schreef op 15 juni 2009 @ 21:39:
Een leerlinge van me raakt me. Ik werk op een cluster lV school en dit meisje heeft een vreselijk verleden, woont nu al twee jaar in een kinderhuis (waar je eigenlijk max een jaar mag verblijven) Heeft geen contact meer met ouders en verder geen familie.
Ze is 12 maar ontzettend blij als je speciaal voor haar een stuiterbal meeneemt van de vrijmarkt, omdat je aan haar moest denken toen je hem zag. (ivm herkenbaarheid omschrijf ik het even niet)
Doet ontzettend haar best voor de vader en moederdagkado's, terwijl ze niemand heeft aan wie ze het kan geven. Is altijd vrolijk en geniet van de kleine dingen in het leven.
Je mag geen lievelingetjes hebben, maar omdat zij niemand heeft die haar eens iets extra's geeft doe ik dat weleens. En de hele klas accepteert dat, ook dat vind ik weer bewonderenswaardig!Dit is echt om het uit te brullen.
Een leerlinge van me raakt me. Ik werk op een cluster lV school en dit meisje heeft een vreselijk verleden, woont nu al twee jaar in een kinderhuis (waar je eigenlijk max een jaar mag verblijven) Heeft geen contact meer met ouders en verder geen familie.
Ze is 12 maar ontzettend blij als je speciaal voor haar een stuiterbal meeneemt van de vrijmarkt, omdat je aan haar moest denken toen je hem zag. (ivm herkenbaarheid omschrijf ik het even niet)
Doet ontzettend haar best voor de vader en moederdagkado's, terwijl ze niemand heeft aan wie ze het kan geven. Is altijd vrolijk en geniet van de kleine dingen in het leven.
Je mag geen lievelingetjes hebben, maar omdat zij niemand heeft die haar eens iets extra's geeft doe ik dat weleens. En de hele klas accepteert dat, ook dat vind ik weer bewonderenswaardig!Dit is echt om het uit te brullen.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
dinsdag 16 juni 2009 om 13:42
Zoete, wat een mooi topic.
Vliegendehollander, ook ik ben geraakt door jouw verhaal. Ach, die nutteloze vader- en moederdagcadeautjes, daar kan ik nou tranen van in mijn ogen krijgen. Ik zou graag wat doen voor dat meisje, maar vanuit België zal dat wel wat lastig zijn. Misschien eens een lief kaartje sturen ofzo, kan dat? Hoe dan ook, een dik compliment voor jou.
Ik ben ooit eens diep geraakt door een jongen in een reportage op tv, een verstandelijk gehandicapte jongen die dakloos was geraakt en die met kwijl en snot en al voor de camera de hoop uitsprak dat er misschien ooit iemand zich over hem zou willen ontfermen. Dit was in het pré-emo-tvtijdperk, en die jongen raakte me recht in mij hart. Ik was toen een student op een kamertje van 3 bij 4 maar ik had hem zo willen 'adopteren'. Ik vraag me nog wel eens af wat er van hem geworden is.
Ik kan er nog wel 20 bedenken, laat het hier maar bij.
Oh, en op dit forum: Riz en Arc omdat ze zo mooi en aangrijpend over hun grote verlies hebben geschreven.
Dat vind ik trouwens mooi aan dit forum, tussen al het dagelijkse gehakketak en gekakel door staat iedereen klaar met lieve woorden en troost als het om de grote dingen gaat.
Vliegendehollander, ook ik ben geraakt door jouw verhaal. Ach, die nutteloze vader- en moederdagcadeautjes, daar kan ik nou tranen van in mijn ogen krijgen. Ik zou graag wat doen voor dat meisje, maar vanuit België zal dat wel wat lastig zijn. Misschien eens een lief kaartje sturen ofzo, kan dat? Hoe dan ook, een dik compliment voor jou.
Ik ben ooit eens diep geraakt door een jongen in een reportage op tv, een verstandelijk gehandicapte jongen die dakloos was geraakt en die met kwijl en snot en al voor de camera de hoop uitsprak dat er misschien ooit iemand zich over hem zou willen ontfermen. Dit was in het pré-emo-tvtijdperk, en die jongen raakte me recht in mij hart. Ik was toen een student op een kamertje van 3 bij 4 maar ik had hem zo willen 'adopteren'. Ik vraag me nog wel eens af wat er van hem geworden is.
Ik kan er nog wel 20 bedenken, laat het hier maar bij.
Oh, en op dit forum: Riz en Arc omdat ze zo mooi en aangrijpend over hun grote verlies hebben geschreven.
Dat vind ik trouwens mooi aan dit forum, tussen al het dagelijkse gehakketak en gekakel door staat iedereen klaar met lieve woorden en troost als het om de grote dingen gaat.
mahna mahna tuduuuudududu
dinsdag 16 juni 2009 om 16:02
Ik moet er bijna van huilen, zo mooi!
Zelf heb ik ook van die mensen die me raken zonder het te weten en sommigen zonder mij te kennen. Opvallend is dat het vaak oudere mensen zijn, lees ik hier ook.
In de AH kwam ik tot voor een poosje geleden altijd een bejaard echtpaar tegen. Deden altijd heel lief samen boodschappen en heel leuk tegen elkaar. Nu zie ik ze nooit meer, ik vrees dat een van de twee is overleden, want de vrouw zie ik soms nog wel, alleen.
Zelf heb ik ook van die mensen die me raken zonder het te weten en sommigen zonder mij te kennen. Opvallend is dat het vaak oudere mensen zijn, lees ik hier ook.
In de AH kwam ik tot voor een poosje geleden altijd een bejaard echtpaar tegen. Deden altijd heel lief samen boodschappen en heel leuk tegen elkaar. Nu zie ik ze nooit meer, ik vrees dat een van de twee is overleden, want de vrouw zie ik soms nog wel, alleen.
dinsdag 16 juni 2009 om 16:52
Een hele tijd geleden, net voorbij de pubertijd, zat ik samen met mijn (toen nog puber)broertje te geinen in de stad. We hadden samen de grootste lol.
Een oudere vrouw sprak ons aan en zei dat we zuinig moesten zijn op elkaar, dat we onze liefde moesten koesteren.
Vervolgens liet ze haar arm zien, met Auschwitztatoeage, en vertelde dat zij haar broers en zussen allemaal verloren had in de oorlog.
Mijn broertje heeft het contact verbroken, ik mis hem. En nog bijna dagelijks denk ik terug aan de woorden van die vrouw.
Een oudere vrouw sprak ons aan en zei dat we zuinig moesten zijn op elkaar, dat we onze liefde moesten koesteren.
Vervolgens liet ze haar arm zien, met Auschwitztatoeage, en vertelde dat zij haar broers en zussen allemaal verloren had in de oorlog.
Mijn broertje heeft het contact verbroken, ik mis hem. En nog bijna dagelijks denk ik terug aan de woorden van die vrouw.
dinsdag 16 juni 2009 om 16:55
quote:doortjepoortje schreef op 16 juni 2009 @ 04:45:
Mijn moeder raakt me als ze weer eens een lief mailtje stuurt. Alles wat in de krant staat en ook maar enigszins met mijn studie te maken heeft knipt ze uit en stuurt ze naar me op, met daarbij een lang verhaal 'dat ze bij dit artikel aan me moest denken'. En toen ze laatst 50 werd en wij met de familie een verjaardagsfeest voor haar gaven was ze enorm blij en liet dat ons weten in een grote e-mail: dat ze zo dankbaar was dat wij er zijn. Wat een lieve moeder heb ik toch
En ter aanvulling: ze weet niet dat ik die mailtjes van haar zo waardeer, omdat ik dat stom sentimenteel van mezelf vind Ooh, Doortje, laat het haar alsjeblieft weten! Ik denk dat ze dat heel fijn zal vinden. Ik zit gewoon zelfs een traantje weg te pinken nu...
Mijn moeder raakt me als ze weer eens een lief mailtje stuurt. Alles wat in de krant staat en ook maar enigszins met mijn studie te maken heeft knipt ze uit en stuurt ze naar me op, met daarbij een lang verhaal 'dat ze bij dit artikel aan me moest denken'. En toen ze laatst 50 werd en wij met de familie een verjaardagsfeest voor haar gaven was ze enorm blij en liet dat ons weten in een grote e-mail: dat ze zo dankbaar was dat wij er zijn. Wat een lieve moeder heb ik toch
En ter aanvulling: ze weet niet dat ik die mailtjes van haar zo waardeer, omdat ik dat stom sentimenteel van mezelf vind Ooh, Doortje, laat het haar alsjeblieft weten! Ik denk dat ze dat heel fijn zal vinden. Ik zit gewoon zelfs een traantje weg te pinken nu...
dinsdag 16 juni 2009 om 18:26
Vliegendehollander, wat een mooi en tegelijk ook triest verhaal. ik hoop echt dat dat meisje haar onbevangenheid vast kan houden.
Zo triest om te lezen dat ze zo haar best doet op een kadootje voor vader- en moederdag, terwijl die er gewoon niet zijn...
Dit zijn berichten waardoor ik mijn zegeningen des te meer tel.
Zo triest om te lezen dat ze zo haar best doet op een kadootje voor vader- en moederdag, terwijl die er gewoon niet zijn...
Dit zijn berichten waardoor ik mijn zegeningen des te meer tel.
dinsdag 16 juni 2009 om 21:18
Een blinde man op het station vandaag.
Utrecht is een gekkenhuis rond het tijdstip dat hij er was.
Hij zocht de uitgang, d.m.v -de speciaal voor blinde mensen stroken- (weet even niet meer hoe het heet)
Heel kwetsbaar en een beetje paniekerig liep hij daar, kon het niet vinden.
Voordat ik er heen wilde lopen was er al een mevrouw die hem een arm gaf. Een wat oudere vrouw, heel aandoenlijk.
Ze pakte hem helemaal vast en het zag er gewoon zo, zo lief en aandoenlijk uit.
Samen schoffelden ze samen, bijna in elkaar gestrengeld, naar de uitgang.
Echt waar, heel Utrecht Centraal stond voor mij even stil. Dat beeld. Mooi.
Zo kwetsbaar, allebei.
Traanbuizen gingen bijna weer open toen ik dat zag.
Weet niet waarom dit mij vandaag zo raakte.
Utrecht is een gekkenhuis rond het tijdstip dat hij er was.
Hij zocht de uitgang, d.m.v -de speciaal voor blinde mensen stroken- (weet even niet meer hoe het heet)
Heel kwetsbaar en een beetje paniekerig liep hij daar, kon het niet vinden.
Voordat ik er heen wilde lopen was er al een mevrouw die hem een arm gaf. Een wat oudere vrouw, heel aandoenlijk.
Ze pakte hem helemaal vast en het zag er gewoon zo, zo lief en aandoenlijk uit.
Samen schoffelden ze samen, bijna in elkaar gestrengeld, naar de uitgang.
Echt waar, heel Utrecht Centraal stond voor mij even stil. Dat beeld. Mooi.
Zo kwetsbaar, allebei.
Traanbuizen gingen bijna weer open toen ik dat zag.
Weet niet waarom dit mij vandaag zo raakte.
dinsdag 16 juni 2009 om 21:31
De kinderen uit mijn klas.
Sinds ik ze heb verteld dat mijn contract niet verlengd wordt, krijg ik stapels tekeningen en briefjes van ze. Erg ontroerend. Maar de mooiste opmerking kreeg ik vandaag te horen.
' Juf, waarom moet u weg?'
' Mijn contract wordt niet verlengd.'
' Maar juf.. als u nu gaat smeken bij de directeur en vraagt of u alsje alsje alsje blieft nog een jaartje mag blijven?'
' Lieve schat, dat heb ik al geprobeerd..'
' Maar juf.. Als u nu gaat huilen als u het vraagt, misschien helpt dat?!'
Mn hart brak toen de grootste dondersteen uit de klas zo met mij mee probeerde te denken!
Sinds ik ze heb verteld dat mijn contract niet verlengd wordt, krijg ik stapels tekeningen en briefjes van ze. Erg ontroerend. Maar de mooiste opmerking kreeg ik vandaag te horen.
' Juf, waarom moet u weg?'
' Mijn contract wordt niet verlengd.'
' Maar juf.. als u nu gaat smeken bij de directeur en vraagt of u alsje alsje alsje blieft nog een jaartje mag blijven?'
' Lieve schat, dat heb ik al geprobeerd..'
' Maar juf.. Als u nu gaat huilen als u het vraagt, misschien helpt dat?!'
Mn hart brak toen de grootste dondersteen uit de klas zo met mij mee probeerde te denken!
dinsdag 16 juni 2009 om 22:00
Mijn lieve tante raakt me..
We hebben altijd al een aparte band gehad samen. Ze is het jongste zusje van mijn moeder en was altijd 'mijn gekke tante uit Amsterdam'. Heerlijk spontaan en gek, maar bovenal overlaadde ze me met liefde.
Drie jaar geleden kreeg ze, kort na het plotselinge overlijden van haar man, vanuit het niet een hartinfarct en een hersenbloeding tegelijk.
Inmiddels is mijn tante niet meer wie ze was. Ze is hulpbehoevend geworden. Maar daarnaast is ze geestelijk gezien teruggegaan naar een meisje van een jaar of 10. Ze zit inmiddels in een rolstoel, maar vanuit die rolstoel is ze zó aandoenlijk zó lief! Ze kan heerlijk giechelen om haar eigen grapjes en vertelt je steeds opnieuw weer hoe blij ze met je is.
Als je met haar gaat wandelen, spreekt ze mensen aan op straat: 'Hallo aardige meneer!' Echt, ze is zó bijzonder. Zó lief en ook zó kwetsbaar...
We hebben altijd al een aparte band gehad samen. Ze is het jongste zusje van mijn moeder en was altijd 'mijn gekke tante uit Amsterdam'. Heerlijk spontaan en gek, maar bovenal overlaadde ze me met liefde.
Drie jaar geleden kreeg ze, kort na het plotselinge overlijden van haar man, vanuit het niet een hartinfarct en een hersenbloeding tegelijk.
Inmiddels is mijn tante niet meer wie ze was. Ze is hulpbehoevend geworden. Maar daarnaast is ze geestelijk gezien teruggegaan naar een meisje van een jaar of 10. Ze zit inmiddels in een rolstoel, maar vanuit die rolstoel is ze zó aandoenlijk zó lief! Ze kan heerlijk giechelen om haar eigen grapjes en vertelt je steeds opnieuw weer hoe blij ze met je is.
Als je met haar gaat wandelen, spreekt ze mensen aan op straat: 'Hallo aardige meneer!' Echt, ze is zó bijzonder. Zó lief en ook zó kwetsbaar...
dinsdag 16 juni 2009 om 22:04
Prachtig topic!
Vliegendehollander, deze is ook een beetje voor jou:
Mijn leraar van de 4e klas lagere school. Ik heb ook een nogal nare kindertijd gehad, echter alles bleef binnenshuis.
Die leraar echter heeft het op de één of andere manier aangevoeld en mij (ja ja, als enige van de klas) eens uitgenodigd voor een logeerpartijtje! Wow!
Ik voelde me zó verwend, ik mocht meeëten, , we speelden spelletjes, hoefde mijn tanden niet te poetsen (haha), maar mocht lekker een appel mee naar bed en ik mocht voor het slapen gaan Suskes en Wiskes lezen.
Met geen woord over zaken gerept, maar een hele dag alleen maar aandacht en leuke dingen voor mij. De volgende ochtend mocht ik met hem in zijn auto mee naar school.
Ik voelde me zó bijzonder.
Ik krijg nu nog tranen in mijn ogen. Die ene logeerpartij heeft zoveel voor mij betekent.
Die man is en blijft in mijn gedachten.
En VH, zo zal dat meisje jouw later wrs ook eens dankbaar zijn.
En ik besluit nu dat ik hem ga traceren en hem na ruim 30 zal laten weten wat het voor mij betekent heeft.
Vliegendehollander, deze is ook een beetje voor jou:
Mijn leraar van de 4e klas lagere school. Ik heb ook een nogal nare kindertijd gehad, echter alles bleef binnenshuis.
Die leraar echter heeft het op de één of andere manier aangevoeld en mij (ja ja, als enige van de klas) eens uitgenodigd voor een logeerpartijtje! Wow!
Ik voelde me zó verwend, ik mocht meeëten, , we speelden spelletjes, hoefde mijn tanden niet te poetsen (haha), maar mocht lekker een appel mee naar bed en ik mocht voor het slapen gaan Suskes en Wiskes lezen.
Met geen woord over zaken gerept, maar een hele dag alleen maar aandacht en leuke dingen voor mij. De volgende ochtend mocht ik met hem in zijn auto mee naar school.
Ik voelde me zó bijzonder.
Ik krijg nu nog tranen in mijn ogen. Die ene logeerpartij heeft zoveel voor mij betekent.
Die man is en blijft in mijn gedachten.
En VH, zo zal dat meisje jouw later wrs ook eens dankbaar zijn.
En ik besluit nu dat ik hem ga traceren en hem na ruim 30 zal laten weten wat het voor mij betekent heeft.
Known to cause insanity in laboratory mice
dinsdag 16 juni 2009 om 22:22
quote:vliegendehollander schreef op 15 juni 2009 @ 21:39:
Een leerlinge van me raakt me. Ik werk op een cluster lV school en dit meisje heeft een vreselijk verleden, woont nu al twee jaar in een kinderhuis (waar je eigenlijk max een jaar mag verblijven) Heeft geen contact meer met ouders en verder geen familie.
Ze is 12 maar ontzettend blij als je speciaal voor haar een stuiterbal meeneemt van de vrijmarkt, omdat je aan haar moest denken toen je hem zag. (ivm herkenbaarheid omschrijf ik het even niet)
Doet ontzettend haar best voor de vader en moederdagkado's, terwijl ze niemand heeft aan wie ze het kan geven. Is altijd vrolijk en geniet van de kleine dingen in het leven.
Je mag geen lievelingetjes hebben, maar omdat zij niemand heeft die haar eens iets extra's geeft doe ik dat weleens. En de hele klas accepteert dat, ook dat vind ik weer bewonderenswaardig!
Wat een hartverscheurend verhaal. Godzijdank heeft dat meisje in ieder geval jou, Vliegendehollander. Maar de tranen branden in mijn keel bij het lezen van die vader- en moederdagkadootjes.
Een leerlinge van me raakt me. Ik werk op een cluster lV school en dit meisje heeft een vreselijk verleden, woont nu al twee jaar in een kinderhuis (waar je eigenlijk max een jaar mag verblijven) Heeft geen contact meer met ouders en verder geen familie.
Ze is 12 maar ontzettend blij als je speciaal voor haar een stuiterbal meeneemt van de vrijmarkt, omdat je aan haar moest denken toen je hem zag. (ivm herkenbaarheid omschrijf ik het even niet)
Doet ontzettend haar best voor de vader en moederdagkado's, terwijl ze niemand heeft aan wie ze het kan geven. Is altijd vrolijk en geniet van de kleine dingen in het leven.
Je mag geen lievelingetjes hebben, maar omdat zij niemand heeft die haar eens iets extra's geeft doe ik dat weleens. En de hele klas accepteert dat, ook dat vind ik weer bewonderenswaardig!
Wat een hartverscheurend verhaal. Godzijdank heeft dat meisje in ieder geval jou, Vliegendehollander. Maar de tranen branden in mijn keel bij het lezen van die vader- en moederdagkadootjes.
.
