Psyche
alle pijlers
Wie raakt jou zonder dat hij/zij het weet?
vrijdag 12 juni 2009 om 09:47
Iedere ochtend fietst er een dwaas door mijn straat met om zijn hals een radio geknoopt waar knalharde klassieke muziek uitspettert. Hier word ik altijd zo vrolijk van.
Het liefst zou ik naar buiten rennen, hem omhelzen en een kop koffie aanbieden. Hij moest eens weten hoe hij me raakt.
En even verderop in de straat staat een oud dametje met spierwit haar de godganse op haar balkonnetje. Ze slaat alles gade wat aan haar voorbij trekt. Steevast wanneer ik haar groet, verschijnt er een twinkeling in haar ogen.
Zoals mijn topictitel al luidde: wie raakt jou zonder dat hij/zij het weet?
Het liefst zou ik naar buiten rennen, hem omhelzen en een kop koffie aanbieden. Hij moest eens weten hoe hij me raakt.
En even verderop in de straat staat een oud dametje met spierwit haar de godganse op haar balkonnetje. Ze slaat alles gade wat aan haar voorbij trekt. Steevast wanneer ik haar groet, verschijnt er een twinkeling in haar ogen.
Zoals mijn topictitel al luidde: wie raakt jou zonder dat hij/zij het weet?
vrijdag 12 juni 2009 om 11:32
Mooi topic!
In de bus zie ik vaak een meisje, jonger dan ik denk ik, met een hele verslagen uitdrukking op dr gezicht, slecht verzorgd, flink wat overgewicht, gaten in dr kleren....tis allemaal triest. En dan hoor ik ook nog de verhalen die ze verteld aan anderen, over dr vriend, dr ex, op een gegeven moment was ze zwanger....het was allemaal in en in triest. En ja...ze is ook niet bepaald het scherpste gereedschap in het kistje
Maar laatst, laatst vertelde ze heel trots aan iemand dat ze dr dochter (tis een meisje!) bij dr moeder had gebracht want ze moest naar dr werk. Jeeeeh, ze heeft werk! En ze ziet er ook veel beter uit.
En ze heeft geen idee dat ik heel erg blij voor dr ben
In de bus zie ik vaak een meisje, jonger dan ik denk ik, met een hele verslagen uitdrukking op dr gezicht, slecht verzorgd, flink wat overgewicht, gaten in dr kleren....tis allemaal triest. En dan hoor ik ook nog de verhalen die ze verteld aan anderen, over dr vriend, dr ex, op een gegeven moment was ze zwanger....het was allemaal in en in triest. En ja...ze is ook niet bepaald het scherpste gereedschap in het kistje
Maar laatst, laatst vertelde ze heel trots aan iemand dat ze dr dochter (tis een meisje!) bij dr moeder had gebracht want ze moest naar dr werk. Jeeeeh, ze heeft werk! En ze ziet er ook veel beter uit.
En ze heeft geen idee dat ik heel erg blij voor dr ben
vrijdag 12 juni 2009 om 12:56
quote:misschicken schreef op 12 juni 2009 @ 10:40:
Het verstandelijk gehandicapte manusje van alles bij onze AH.
Hij doet de kloteklusjes, en hij werkt zo hard! karretjes ophalen in de regen, troep van de stoep vegen en prikken.
Als ik kom, en hij ziet me begroet hij me zo enthousiast, dat ik me heel welkom voel. En ik weet dat hij dat niet bij iedereen doet.
Nu ik het neerzet: ik moet zo boodschappen doen en ik ga het de bedrijfsleider eens vertellen.
Wow Chicky, zeker doen!
Ik herinnerde me net opeens Hugo. Hugo was (is?) dakloos en stond regelmatig in de trein tussen Rotterdam en Amsterdam, met zijn gitaar. Hij speelt maar 1 liedje, altijd hetzelfde, maar vol vuur: 'Dust in the wind'.
Dit was een jaar of 5 geleden. Ik weet niet of iemand van jullie hem kent of nog ziet. Als dat het geval is, zeg dan "Hee Hugo" en doe hem de groeten van me.
Het verstandelijk gehandicapte manusje van alles bij onze AH.
Hij doet de kloteklusjes, en hij werkt zo hard! karretjes ophalen in de regen, troep van de stoep vegen en prikken.
Als ik kom, en hij ziet me begroet hij me zo enthousiast, dat ik me heel welkom voel. En ik weet dat hij dat niet bij iedereen doet.
Nu ik het neerzet: ik moet zo boodschappen doen en ik ga het de bedrijfsleider eens vertellen.
Wow Chicky, zeker doen!
Ik herinnerde me net opeens Hugo. Hugo was (is?) dakloos en stond regelmatig in de trein tussen Rotterdam en Amsterdam, met zijn gitaar. Hij speelt maar 1 liedje, altijd hetzelfde, maar vol vuur: 'Dust in the wind'.
Dit was een jaar of 5 geleden. Ik weet niet of iemand van jullie hem kent of nog ziet. Als dat het geval is, zeg dan "Hee Hugo" en doe hem de groeten van me.
vrijdag 12 juni 2009 om 13:17
"Mijn" zwerver heette P....* P was een professor ooit...totdat zijn vrouw en kinderen met een verschrikkelijk ongeluk zijn omgekomen. Sindsdien ging het bergafwaarts met P. Hij kwam op straat terecht, raakte aan de drank, verloor contact met zijn familie en is uiteindelijk verdronken onder verdachte omstandigheden. Toen ik een jaar of 15/16 was zat ik soms met P op het station te praten, als het thuis weer eens niet gezellig was, en dan hadden we het over van alles. P vroeg mij geen geld, dat was een stilzwijgende afspraak. Ik verloor hem uit het oog nadat ik mijn dochter kreeg en een tijdje de stad uit was. Nu is ie dood, hoorde ik een aantal jaar terug. En ik vraag me af of hij zou hebben geweten dat er toch nog steeds iemand is die van tijd tot tijd aan hem denkt.
*I.v.m. herkenbaarheid geen volledige naam
*I.v.m. herkenbaarheid geen volledige naam
vrijdag 12 juni 2009 om 13:23
quote:Zoete schreef op 12 juni 2009 @ 12:56:
[...]
Wow Chicky, zeker doen!
Ik herinnerde me net opeens Hugo. Hugo was (is?) dakloos en stond regelmatig in de trein tussen Rotterdam en Amsterdam, met zijn gitaar. Hij speelt maar 1 liedje, altijd hetzelfde, maar vol vuur: 'Dust in the wind'.
Dit was een jaar of 5 geleden. Ik weet niet of iemand van jullie hem kent of nog ziet. Als dat het geval is, zeg dan "Hee Hugo" en doe hem de groeten van me.Ja!!!!! Hugo ken ik ook, maar wist niet dat ie Hugo heette. Zag hem een paar keer in de trein van 010 - 020. En idd Dust in the Wind. Moest toen voor mijn toenmalige baan paar keer in 020 zijn voor cursus. Ga nu nooit meer met de trein dus heb geen idee wat er van hem is geworden.
[...]
Wow Chicky, zeker doen!
Ik herinnerde me net opeens Hugo. Hugo was (is?) dakloos en stond regelmatig in de trein tussen Rotterdam en Amsterdam, met zijn gitaar. Hij speelt maar 1 liedje, altijd hetzelfde, maar vol vuur: 'Dust in the wind'.
Dit was een jaar of 5 geleden. Ik weet niet of iemand van jullie hem kent of nog ziet. Als dat het geval is, zeg dan "Hee Hugo" en doe hem de groeten van me.Ja!!!!! Hugo ken ik ook, maar wist niet dat ie Hugo heette. Zag hem een paar keer in de trein van 010 - 020. En idd Dust in the Wind. Moest toen voor mijn toenmalige baan paar keer in 020 zijn voor cursus. Ga nu nooit meer met de trein dus heb geen idee wat er van hem is geworden.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
vrijdag 12 juni 2009 om 13:23
Heb het gedaan Zoete.
De bedrijfsleider was druk, liep met zo'n kop rond van "stoor me niet". Toch gedaan, en heb hem gevraagd of ze een "medewerker van de maand"systeem hadden, en zo ja, of ze hem dan een flink compliment wilden geven. Begint die man eerst uit te leggen dat ze dat niet doen bij AH, maar dat hij later vandaag zeker die jongen bij zich gaat roepen om het compliment over te brengen en dat hij het erg leuk vond om te horen. Leuk!
De bedrijfsleider was druk, liep met zo'n kop rond van "stoor me niet". Toch gedaan, en heb hem gevraagd of ze een "medewerker van de maand"systeem hadden, en zo ja, of ze hem dan een flink compliment wilden geven. Begint die man eerst uit te leggen dat ze dat niet doen bij AH, maar dat hij later vandaag zeker die jongen bij zich gaat roepen om het compliment over te brengen en dat hij het erg leuk vond om te horen. Leuk!
vrijdag 12 juni 2009 om 13:32
Hier in de buurt zijn veel basket cases, zwervers, dementen, paradijsvogels en typetjes. Allemaal doen ze me wel iets, ook die ene vieze man bij de AH en de vrouw die soms boos is op de wereld en schreeuwt tegen de bestrating, de huizen, de lantarenpalen.
een van hen is een man van middelbare leeftijd, lang en mager, het haar in een mohawk geschoren. Hij draagt een blauwe overall en kaplaarzen, en loopt van de vroege ochtend tot de late middag rond om straat voor straat de buurt schoon te maken. Hij heeft zo'n grijpstok en een plastic vuilnisemmer en loopt iedere dag zijn ronde.
Er zit wel een bepaald systeem in, niet alle blikjes en papiertjes neem hij mee, die wel, die ook, en nee, die niet. De logica lijkt voor hem in ieder geval heel duidelijk.
Grofvuil ruimt hij altijd netjes op en zet het gebundeld aan de straat. Hij spreekt buitengewoon keurig Nederlands, met een beetje archaïsche woordkeus.
De hangjeugd maakt hem soms belachelijk maar hij blijft er siberisch onder, ze gooien soms expres een blikje neer waar hij net geweest is en dan schudt hij zijn hoofd en kijkt bedroefd naar ze.
Zo iemand, wat hem drijft, ik weet het niet en ik hoef het ook niet per se te weten, hij is één van de vele mensen die voor mij 'thuis' vormen, in de stad, tussen al die andere verhalen en levens.
een van hen is een man van middelbare leeftijd, lang en mager, het haar in een mohawk geschoren. Hij draagt een blauwe overall en kaplaarzen, en loopt van de vroege ochtend tot de late middag rond om straat voor straat de buurt schoon te maken. Hij heeft zo'n grijpstok en een plastic vuilnisemmer en loopt iedere dag zijn ronde.
Er zit wel een bepaald systeem in, niet alle blikjes en papiertjes neem hij mee, die wel, die ook, en nee, die niet. De logica lijkt voor hem in ieder geval heel duidelijk.
Grofvuil ruimt hij altijd netjes op en zet het gebundeld aan de straat. Hij spreekt buitengewoon keurig Nederlands, met een beetje archaïsche woordkeus.
De hangjeugd maakt hem soms belachelijk maar hij blijft er siberisch onder, ze gooien soms expres een blikje neer waar hij net geweest is en dan schudt hij zijn hoofd en kijkt bedroefd naar ze.
Zo iemand, wat hem drijft, ik weet het niet en ik hoef het ook niet per se te weten, hij is één van de vele mensen die voor mij 'thuis' vormen, in de stad, tussen al die andere verhalen en levens.
vrijdag 12 juni 2009 om 13:35
Heb net nog even in mijn geheugen gewroet en heb nog wel wat mensen die mij "raakten".
De drugsverslaafde man die altijd sigaretten kwam kopen toen ik in de sigarettenshop van een supermarkt een bijbaan had. Het was een rasjunk maar had gelukkig nog wel een huis en zag er voor wat het waard was redelijk uit. Hij had humor en was altijd heel beleefd en correct. Hij pofte weleens als zijn geld op was maar kwam altijd keurig en binnen de week het geld betalen wat ik nog van hem kreeg. Kreeg al snel een soort "band" met hem. Hij had een dochter die hij jaaaaaaaaaaaren niet had gezien maar die toen ineens contact met hem opnam. Hij hield mij de hele week op de hoogte want het was aftellen....op zaterdagochtend zou ze op de koffie komen en zou hij haar komen "showen". En daar kwamen ze...hij trots als een pauw..stotterend, werden we aan elkaar voorgesteld, hij: "dit is sprokkelientje...ik kan bij haar altijd mij ei kwijt en ik kan zo goed met haar praten.
Was ik een paar maanden later jarig...kwam 'ie met een bosje bloemen aanzetten...crysanten. Vond ik zo mooi en lief, en hij zei nog voor de grap: "je weet het he...ik heb ze niet gejat maar eerlijk gekocht hahaha". Hij kreeg 3 dikke zoenen en bloosde tot achter zijn oren. Mijn collega's vonden het maar "vies" dat ik een junk zoende maar dat interesseerde mij geen bal.
Via, via weet ik dat hij nog steeds verslaafd is en verhuisd....ik heb hem helaas nooit meer gezien maar het gaat naar omstandigheden geloof ik redelijk met hem.
Ook raakte ik ontroerd door sprokkelman zijn zoontje. Hij heeft hem jaren niet mogen zien...gelukkig is sinds 2 jaar het contact volledig hersteld. Toen wij hem voor de eerste keer gingen halen gingen wij daarna bij ons in de stad naar een winkelcentrum. Op een gegeven moment liep het mannetje naast mij honderuit te praten..sprokkelman liep voor ons. Na een minuut of wat kreeg hij dat in de gaten en zei: "zo, maar nu ga ik weer even bij papa lopen als je het niet erg vindt". Hij hij nam een sprintje, greep sprokkelman bij zijn hand en keek bevestiging-zoekend naar hem op. Ik heb het lekker gelaten en genoot van die twee. Ze lijken op elkaar, hebben hetzelfde loopje en dezelfde bouw.
De drugsverslaafde man die altijd sigaretten kwam kopen toen ik in de sigarettenshop van een supermarkt een bijbaan had. Het was een rasjunk maar had gelukkig nog wel een huis en zag er voor wat het waard was redelijk uit. Hij had humor en was altijd heel beleefd en correct. Hij pofte weleens als zijn geld op was maar kwam altijd keurig en binnen de week het geld betalen wat ik nog van hem kreeg. Kreeg al snel een soort "band" met hem. Hij had een dochter die hij jaaaaaaaaaaaren niet had gezien maar die toen ineens contact met hem opnam. Hij hield mij de hele week op de hoogte want het was aftellen....op zaterdagochtend zou ze op de koffie komen en zou hij haar komen "showen". En daar kwamen ze...hij trots als een pauw..stotterend, werden we aan elkaar voorgesteld, hij: "dit is sprokkelientje...ik kan bij haar altijd mij ei kwijt en ik kan zo goed met haar praten.
Was ik een paar maanden later jarig...kwam 'ie met een bosje bloemen aanzetten...crysanten. Vond ik zo mooi en lief, en hij zei nog voor de grap: "je weet het he...ik heb ze niet gejat maar eerlijk gekocht hahaha". Hij kreeg 3 dikke zoenen en bloosde tot achter zijn oren. Mijn collega's vonden het maar "vies" dat ik een junk zoende maar dat interesseerde mij geen bal.
Via, via weet ik dat hij nog steeds verslaafd is en verhuisd....ik heb hem helaas nooit meer gezien maar het gaat naar omstandigheden geloof ik redelijk met hem.
Ook raakte ik ontroerd door sprokkelman zijn zoontje. Hij heeft hem jaren niet mogen zien...gelukkig is sinds 2 jaar het contact volledig hersteld. Toen wij hem voor de eerste keer gingen halen gingen wij daarna bij ons in de stad naar een winkelcentrum. Op een gegeven moment liep het mannetje naast mij honderuit te praten..sprokkelman liep voor ons. Na een minuut of wat kreeg hij dat in de gaten en zei: "zo, maar nu ga ik weer even bij papa lopen als je het niet erg vindt". Hij hij nam een sprintje, greep sprokkelman bij zijn hand en keek bevestiging-zoekend naar hem op. Ik heb het lekker gelaten en genoot van die twee. Ze lijken op elkaar, hebben hetzelfde loopje en dezelfde bouw.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
vrijdag 12 juni 2009 om 13:36
quote:Mevrouwdekees schreef op 12 juni 2009 @ 13:31:
Kan het zijn dat Hugo mager is, lang haar en een petje heeft. Afgeragde zwarte gitaar? Die kom ik regelmatig tegen op het traject Rotterdam- Den Haag. Ja bij mijn weten wel.....of er zijn inmiddels meerdere Hugo"s. Ik herkende het verhaal van het liedje, dat was idd het enige wat hij speelde.
Kan het zijn dat Hugo mager is, lang haar en een petje heeft. Afgeragde zwarte gitaar? Die kom ik regelmatig tegen op het traject Rotterdam- Den Haag. Ja bij mijn weten wel.....of er zijn inmiddels meerdere Hugo"s. Ik herkende het verhaal van het liedje, dat was idd het enige wat hij speelde.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
vrijdag 12 juni 2009 om 13:39
De verkoper van de straatkrant bij de supermarkt. Hij staat er in weer en wind en begroet iedereen vriendelijk. Zelfs terwijl de meeste mensen hem wegkijken. Ik koop zo af en toe een straatkant en groet hem altijd. Hij kijkt dan zo ontzettend blij dat iemand hem ook groet. Dat raakt mij dan, iedere keer weer.
vrijdag 12 juni 2009 om 13:41
Weet ik niet zeker of het dat liedje was. Ik kwam hem een paar weken geleden nog tegen toen een jongen met een hond héél asociaal deed. Je weet dat je écht aso bent als zelfs de zwerver vind dat je moet dimmen.
Die dichtende zwerver in Rotterdam moet ik ook om glimlachen, heb ik al eens eerder iemand over gehoord hier.
Die dichtende zwerver in Rotterdam moet ik ook om glimlachen, heb ik al eens eerder iemand over gehoord hier.
vrijdag 12 juni 2009 om 13:43
vrijdag 12 juni 2009 om 13:45
mevrouw de kees jij bedoelt die man die een stukje achter je aan loopt en spontaan een gedicht bedenkt en voordraagt wat gaat over jou, wat je aanhebt etc....
Ik zag hem een paar keer op het Schouwburgplein. Hij heeft ooit zoiets moois "gedicht" tegen sprokkelman en mij, over ons verschil in huidskleur en de liefde etc....
Wij hebben hem vijf (toen nog gulden) gegeven.
Ik zag hem een paar keer op het Schouwburgplein. Hij heeft ooit zoiets moois "gedicht" tegen sprokkelman en mij, over ons verschil in huidskleur en de liefde etc....
Wij hebben hem vijf (toen nog gulden) gegeven.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
vrijdag 12 juni 2009 om 13:46
quote:Pink2510 schreef op 12 juni 2009 @ 10:55:
Wat een prachtig topic! Heerlijk om te lezen over al die onwetende helden.
Ik heb niet echt een held, ik word elke morgen vrolijk als ik door het Vondelpark naar mijn werk fiets. Als ik mensen zie joggen, andere laten hun hond uit, er heerst een rust en dan ben ik vrolijk. Of zoals nu... op mijn werk kijk ik uit over 't IJ met de zon erover heen. Hoeveel meer moet je hebben om geluk door je aderen te voelen stromen in plaats van bloed? Ik ben gelukkig! Gelukkig...Oei, uitkijken over 't IJ, gaaf! (als het maar niet bij Ulu/Beag. is)
Wat een prachtig topic! Heerlijk om te lezen over al die onwetende helden.
Ik heb niet echt een held, ik word elke morgen vrolijk als ik door het Vondelpark naar mijn werk fiets. Als ik mensen zie joggen, andere laten hun hond uit, er heerst een rust en dan ben ik vrolijk. Of zoals nu... op mijn werk kijk ik uit over 't IJ met de zon erover heen. Hoeveel meer moet je hebben om geluk door je aderen te voelen stromen in plaats van bloed? Ik ben gelukkig! Gelukkig...Oei, uitkijken over 't IJ, gaaf! (als het maar niet bij Ulu/Beag. is)
vrijdag 12 juni 2009 om 14:05
Jaaaaaah! Jullie hebben het beslist over Hugo. Mager, best lang, een afgeragde gitaar en vlasblond haar. Hij vind het heel leuk om een praatje te maken, maar doet dat pas als je zelf het ijs breekt. Zeker doen!
De straatdichter van Rotterdam is inderdaad ook een begrip. Een jaar of 8 geleden was er een project geweest waarvoor hij een metamorfose had ondergaan. Hij was mooi geknipt, geschoren en lekker in bad gestopt. Opeens echt een meneer! Stond er toe versteld van dat dit toch het leven was dat hij verkoos.
De straatdichter van Rotterdam is inderdaad ook een begrip. Een jaar of 8 geleden was er een project geweest waarvoor hij een metamorfose had ondergaan. Hij was mooi geknipt, geschoren en lekker in bad gestopt. Opeens echt een meneer! Stond er toe versteld van dat dit toch het leven was dat hij verkoos.
vrijdag 12 juni 2009 om 14:10
quote:Zoete schreef op 12 juni 2009 @ 14:05:
Jaaaaaah! Jullie hebben het beslist over Hugo. Mager, best lang, een afgeragde gitaar en vlasblond haar. Hij vind het heel leuk om een praatje te maken, maar doet dat pas als je zelf het ijs breekt. Zeker doen!
De straatdichter van Rotterdam is inderdaad ook een begrip. Een jaar of 8 geleden was er een project geweest waarvoor hij een metamorfose had ondergaan. Hij was mooi geknipt, geschoren en lekker in bad gestopt. Opeens echt een meneer! Stond er toe versteld van dat dit toch het leven was dat hij verkoos.Kijk...dat wist ik dan weer niet. Tsja....aparte man, praat ook heel beschaafd en schudt ze echt zo uit zijn mouw.
Jaaaaaah! Jullie hebben het beslist over Hugo. Mager, best lang, een afgeragde gitaar en vlasblond haar. Hij vind het heel leuk om een praatje te maken, maar doet dat pas als je zelf het ijs breekt. Zeker doen!
De straatdichter van Rotterdam is inderdaad ook een begrip. Een jaar of 8 geleden was er een project geweest waarvoor hij een metamorfose had ondergaan. Hij was mooi geknipt, geschoren en lekker in bad gestopt. Opeens echt een meneer! Stond er toe versteld van dat dit toch het leven was dat hij verkoos.Kijk...dat wist ik dan weer niet. Tsja....aparte man, praat ook heel beschaafd en schudt ze echt zo uit zijn mouw.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
vrijdag 12 juni 2009 om 15:26
Hugo is er inderdaad nog steeds, vorige week moest ik met zoon naar Rotterdam. Zoontje kreeg een aai over zn bol en een "maak wat van je leven". Aardige man, niet opdringerig, wil je wat geven prima, wil je niets geven ook prima.
Collega vn mijn man raakt me. Hij is eind vijftig, vrouw is al zeer lang ziek, hersenbloeding gehad, zelf nooit kinderen gehad. Onze zoon is voor hen echt een kleinkind, elke keer als ze hem zien wordt hij vertroeteld en zie je hoeveel liefde ze zo graag hadden willen geven.
Collega vn mijn man raakt me. Hij is eind vijftig, vrouw is al zeer lang ziek, hersenbloeding gehad, zelf nooit kinderen gehad. Onze zoon is voor hen echt een kleinkind, elke keer als ze hem zien wordt hij vertroeteld en zie je hoeveel liefde ze zo graag hadden willen geven.
vrijdag 12 juni 2009 om 15:33
Jaren geleden toen ik nog in Adam werkte en woonde , werkte ik in een verzorgingshuis en daar woonde een echtpaar dat geboren en getogen waren in de Jordaan. Helaas door haar afnemende gezondheid moesten ze in een verzorgingshuis wonen.
Hun taaltje en hoe zij altijd vertelde als vrouw dat in de Jordaan leefde, zo prachtig zo puur amsterdam. Ze riep altijd dat de Jordaan de Jordaan niet meer was dat het overgenomen was door rijke stinkerds die niets om hun buurt gaven. En het klopt wanneer ik er doorheen fietste kon ik mij weinig meer vinden in de verhalen die zij vertelde over de vroegere Jordaan.
Had zo met haar te doen , jaren lang daar gewoond , geboren haar ouders die daar ook weer waren geboren etc. Mocht hun nooit mevrouw en meneer + achternaam noemen, Altijd moest ik zeggen Tante X en ome Y anders luisterden ze niet.
Vond dat altijd zo bijzonder , hun verhalen hun leven.
Helaas zijn ze beide overleden inmiddels , maar denk nog regelmatig aan ze. Ze beschouwden mij nooit als zuster Vleer maar gewoon alsof ik een kleindochter van ze was.
Hun taaltje en hoe zij altijd vertelde als vrouw dat in de Jordaan leefde, zo prachtig zo puur amsterdam. Ze riep altijd dat de Jordaan de Jordaan niet meer was dat het overgenomen was door rijke stinkerds die niets om hun buurt gaven. En het klopt wanneer ik er doorheen fietste kon ik mij weinig meer vinden in de verhalen die zij vertelde over de vroegere Jordaan.
Had zo met haar te doen , jaren lang daar gewoond , geboren haar ouders die daar ook weer waren geboren etc. Mocht hun nooit mevrouw en meneer + achternaam noemen, Altijd moest ik zeggen Tante X en ome Y anders luisterden ze niet.
Vond dat altijd zo bijzonder , hun verhalen hun leven.
Helaas zijn ze beide overleden inmiddels , maar denk nog regelmatig aan ze. Ze beschouwden mij nooit als zuster Vleer maar gewoon alsof ik een kleindochter van ze was.
vrijdag 12 juni 2009 om 16:31
Fantastisch topic dit!
Ik kan niet zo boeiend en mooi en beeldend vertellen als de rest van jullie, maar iemand die mij diep geraakt heeft en diep in mijn hart zit is een 99 jarige mevrouw uit het verzorgingshuis waar ik werkte.
Zo dement "als een deur", maar na mijn vakantie van 3 weken bleek dat ze dagelijks naar mij gevraagd had.
Ze noemde me altijd Jantje, dat meisje uit amsterdam.
Ik heet géén Jantje en kom al helemaal niet uit Amsterdam. Had ze helemaal zelf bedacht. Ze was ook altijd hogelijk verbaasd dat ik elke dag weer helemaal vanuit Amsterdam naar Drenthe kwam.
Wat een fantastisch mens was dat met een tomeloos gevoel voor humor. 100 is ze geworden. (f)
krijg eerlijk gezegd nog steeds een brok in mijn keel als ik aan haar denk.
Ik kan niet zo boeiend en mooi en beeldend vertellen als de rest van jullie, maar iemand die mij diep geraakt heeft en diep in mijn hart zit is een 99 jarige mevrouw uit het verzorgingshuis waar ik werkte.
Zo dement "als een deur", maar na mijn vakantie van 3 weken bleek dat ze dagelijks naar mij gevraagd had.
Ze noemde me altijd Jantje, dat meisje uit amsterdam.
Ik heet géén Jantje en kom al helemaal niet uit Amsterdam. Had ze helemaal zelf bedacht. Ze was ook altijd hogelijk verbaasd dat ik elke dag weer helemaal vanuit Amsterdam naar Drenthe kwam.
Wat een fantastisch mens was dat met een tomeloos gevoel voor humor. 100 is ze geworden. (f)
krijg eerlijk gezegd nog steeds een brok in mijn keel als ik aan haar denk.
Sloerie en Huppelkut, aangenaam!
vrijdag 12 juni 2009 om 19:33
Enige tijd geleden was ik in het buitenland en tijdens een wandeling langs de boulevard zag ik een jongeman lopen (ik schatte hem 25 jaar). Hij liep er verloren bij, aan de kant van de stoep en volgde met strakke blik de lijn van de straattegels. Ik meende te zien dat hij dakloos was, een dikke rugzak, smoezelige kleren, armen, handen en gezicht. Zijn blonde haar en baard, hoewel ook smoezelig, zagen er netjes geknipt uit. Er was iets aan hem waardoor ik stil bleef staan en hem een tijdje heb gadegeslagen. Hij zag er zo verloren uit, alsof hij letterlijk niets en niemand op deze wereld had. Ik heb staan wikken en wegen, met mezelf in discussie of ik hem nu wel of niet zou aanspreken. Uiteindelijk besloot ik het te doen en hem wat geld te geven. Ik sprak hem aan en wilde het geven en de blik in zijn ogen was zo in- en in triest, maar hij wilde het niet aannemen. Ik stopte het vervolgens in zijn zak, maar hij haalde het eruit en gooide het op de grond en hij zei iets tegen me. In het Russisch leek het wel. Ik heb hem toen maar gelaten. En hij vervolgde zijn weg en ik voelde mij machteloos.
Een paar weken later terug in Nederland zag ik op een dag een jonge man, blond, misschien net tegen de 30. Zoals hij erbij liep en wat hij aan had dacht ik te zien dat hij dakloos was. Hij had een grote Albert Heijn tas vol spullen en bij de tramhalte haalde hij een flesje bier eruit en begon eruit te drinken. Hij had er al wat op, zo te zien, en hij stond maar wat in zichzelf te praten.
Ik denk met regelmaat aan deze twee jonge, blonde mannen (die qua uiterlijk zo op elkaar lijken dat het bijna eng is) die ik in twee verschillende landen heb gezien maar veel gelijkenissen vertonen dan alleen uiterlijk. En ik denk hoe het nu met ze gaat en wat er van ze moet worden in dit leven.
Een paar weken later terug in Nederland zag ik op een dag een jonge man, blond, misschien net tegen de 30. Zoals hij erbij liep en wat hij aan had dacht ik te zien dat hij dakloos was. Hij had een grote Albert Heijn tas vol spullen en bij de tramhalte haalde hij een flesje bier eruit en begon eruit te drinken. Hij had er al wat op, zo te zien, en hij stond maar wat in zichzelf te praten.
Ik denk met regelmaat aan deze twee jonge, blonde mannen (die qua uiterlijk zo op elkaar lijken dat het bijna eng is) die ik in twee verschillende landen heb gezien maar veel gelijkenissen vertonen dan alleen uiterlijk. En ik denk hoe het nu met ze gaat en wat er van ze moet worden in dit leven.
vrijdag 12 juni 2009 om 19:49
De broer van mijn opa en zijn vrouw.
Toen mijn opa overleden is hebben zij met zulke vanzelfsprekendheid een bepaalde plek ingenomen in onze familie. Ze zijn er altijd, hebben altijd belangstelling voor iedereen en zijn gewoon zo ontzettend lieve mensen.
Daarnaast de oude concierge van mijn school. Hij had een verstandelijke handicap maar was altijd zó vrolijk en altijd bereid om alles voor een ander te doen. Hij werkte ook nog voor een vrijwilligersstichting. Iedereen kende hem ook en riep dan 'hee E.!' waarop hij stralend terugzwaaide. Waar hij nu is gebleven weet ik eigenlijk niet..
Toen mijn opa overleden is hebben zij met zulke vanzelfsprekendheid een bepaalde plek ingenomen in onze familie. Ze zijn er altijd, hebben altijd belangstelling voor iedereen en zijn gewoon zo ontzettend lieve mensen.
Daarnaast de oude concierge van mijn school. Hij had een verstandelijke handicap maar was altijd zó vrolijk en altijd bereid om alles voor een ander te doen. Hij werkte ook nog voor een vrijwilligersstichting. Iedereen kende hem ook en riep dan 'hee E.!' waarop hij stralend terugzwaaide. Waar hij nu is gebleven weet ik eigenlijk niet..
vrijdag 12 juni 2009 om 20:09
Een junk die volgens mij best wel knap zou zijn als hij niet zo verwaarloosd was. Hij heeft zo'n typisch junkenloopje, lang blond haar en lijkt op Axl Rose van vroeger.
Ik zie hem best vaak en dan kijken we elkaar altijd aan.
Tijdje terug zag ik hem weer, hij liep met een vriend en maakte een zoengeluid naar me.
Sindsdien is het over met de junkieliefde hahahaha, ik vond het zó stom van hem.
Ik zie hem best vaak en dan kijken we elkaar altijd aan.
Tijdje terug zag ik hem weer, hij liep met een vriend en maakte een zoengeluid naar me.
Sindsdien is het over met de junkieliefde hahahaha, ik vond het zó stom van hem.
het is hier binnen beter dan buiten
zaterdag 13 juni 2009 om 15:35
quote:Vleermuis28 schreef op 12 juni 2009 @ 15:33:
Jaren geleden toen ik nog in Adam werkte en woonde , werkte ik in een verzorgingshuis en daar woonde een echtpaar dat geboren en getogen waren in de Jordaan. Helaas door haar afnemende gezondheid moesten ze in een verzorgingshuis wonen.
Hun taaltje en hoe zij altijd vertelde als vrouw dat in de Jordaan leefde, zo prachtig zo puur amsterdam. Ze riep altijd dat de Jordaan de Jordaan niet meer was dat het overgenomen was door rijke stinkerds die niets om hun buurt gaven. En het klopt wanneer ik er doorheen fietste kon ik mij weinig meer vinden in de verhalen die zij vertelde over de vroegere Jordaan.
Had zo met haar te doen , jaren lang daar gewoond , geboren haar ouders die daar ook weer waren geboren etc. Mocht hun nooit mevrouw en meneer + achternaam noemen, Altijd moest ik zeggen Tante X en ome Y anders luisterden ze niet.
Vond dat altijd zo bijzonder , hun verhalen hun leven.
Helaas zijn ze beide overleden inmiddels , maar denk nog regelmatig aan ze. Ze beschouwden mij nooit als zuster Vleer maar gewoon alsof ik een kleindochter van ze was.
Ah Gossie...dat soort volkse oude mensen zijn misschien wel de prachtigste mensen die er bestaan.
Lief!!!!
Jaren geleden toen ik nog in Adam werkte en woonde , werkte ik in een verzorgingshuis en daar woonde een echtpaar dat geboren en getogen waren in de Jordaan. Helaas door haar afnemende gezondheid moesten ze in een verzorgingshuis wonen.
Hun taaltje en hoe zij altijd vertelde als vrouw dat in de Jordaan leefde, zo prachtig zo puur amsterdam. Ze riep altijd dat de Jordaan de Jordaan niet meer was dat het overgenomen was door rijke stinkerds die niets om hun buurt gaven. En het klopt wanneer ik er doorheen fietste kon ik mij weinig meer vinden in de verhalen die zij vertelde over de vroegere Jordaan.
Had zo met haar te doen , jaren lang daar gewoond , geboren haar ouders die daar ook weer waren geboren etc. Mocht hun nooit mevrouw en meneer + achternaam noemen, Altijd moest ik zeggen Tante X en ome Y anders luisterden ze niet.
Vond dat altijd zo bijzonder , hun verhalen hun leven.
Helaas zijn ze beide overleden inmiddels , maar denk nog regelmatig aan ze. Ze beschouwden mij nooit als zuster Vleer maar gewoon alsof ik een kleindochter van ze was.
Ah Gossie...dat soort volkse oude mensen zijn misschien wel de prachtigste mensen die er bestaan.
Lief!!!!
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
zaterdag 13 juni 2009 om 21:55
De oudere, volgens mij iets verwarde en eenzame man naast wie ik stond in de bus. Hij zat, dus keek recht tegen mijn tas aan. Hij zei dat hij m´n tas zo mooi vond, zo mooi bruin en een beetje rooood... Hij had zelf ook een tas, en liet hem vol trots zien. Ja, zei hij, dat is zo handig, een tas, daar kun je papieren in doen, en een flesje water en een pen. Dat doe jij zeker ook he?
Zo schattig Stond ik daar in een keivolle bus gezellig met die lieve, rustige man over tassen en de voordelen van het hebben van een tas te praten
Zo schattig Stond ik daar in een keivolle bus gezellig met die lieve, rustige man over tassen en de voordelen van het hebben van een tas te praten
zaterdag 13 juni 2009 om 22:04
De man met het zware psychiatrische verleden die na jaren opgenomen te zijn geweest, nu met begeleiding in een flatje woont en iedere dag zijn werk doet in een sociale werkplaats, bijna geen sociale contacten heeft en leeft van blikjes knakworst (groente eet hij vrijwel niet) en een pakje shag per dag. De blijdschap waarmee hij het grote stuk grillworst verorbert dat we als 1 van de cadeautjes hadden meegenomen. "Wat is dit ontzettend lekker, nou, ik neem nog een plakje", onderwijl de worst snijdend op de salontafel.. Of de vreugde waarmee hij zijn flacons Nivea voor onder de douche onthult "dit is het enige merk waar ik tegen kan, ik heb een heel gevoelige huid hoor!".
