Psyche
alle pijlers
Word ik weer depressief? Ben bang.
vrijdag 9 februari 2018 om 09:16
Ik ben in mijn leven 4 keer depressief geweest. Heb daarvoor ook citalopram geslikt, en psychotherapie gehad. Nu geen medicijnen en therapie. Laatste depressie was vorige Winter, maar sinds de lente gaat het heel goed met mij. Op dit moment voel ik me echter allesbehalve goed. Ik vind het lastig om in te schatten of ik ´weer naar beneden duikel´ en strenge maatregelen moet nemen, of dat het je even wat minder voelen en minder energie hebben en alles meer moeite kosten gewoon een golf is die, als ik maar voor mezelf zorg, weer overgaat. Ik ben bang en voel me verlamd. En ondertussen ligt er veel op mijn bord. Ik ben met mijn gezin met kleine kinderen geemigreerd, we renoveren ons huis, ik heb het druk met baan en een eigen bedrijf in opbouw, we hebben geldzorgen (man net baan kwijt, auto in de fik en rekeneningen die we niet kunnen betalen). Vooral dat laatste drukt erg op me en verlamt me. Ik durf niet naar de administratie te kijken. Tussen mijn man en mij loopt het niet zo goed. We zijn in relatietherapie geweest en proberen er samen uit te komen, maar dat is een lang proces met ups en downs. Ik slaap slecht (vroeg wakker, piekeren). Vandaag voor het eerst ziek gemeld op mijn werk (´griepje´). Ik denk na over dat wat je hier niet mag zeggen, ookal wil ik dat helemaal niet. en ga ik dat ook nooit doen. Ik weet het gewoon even niet meer allemaal. Ik weet dat ik: naar buiten moet, regelmaat, goed eten, slapen, leuke dingen blijven doen maar niet teveel, rust nemen, hulp vragen, weer pillen slikken?, lief voor mezelf zijn. Maar het is moeilijk.
anoniem_58458 wijzigde dit bericht op 09-02-2018 09:23
0.51% gewijzigd
dinsdag 13 februari 2018 om 20:32
Naar dokter geweest. Zowel nieuwe citalopram als een kalmeringsmiddel gekregen. Hij roept me op voor een herhaalafspraak en ik kom met prio op de wachtlijst bij een maatschappelijk werker. Niet ziek gemeld omdat ik wil proberen of het lukt om te werken de komende dagen gezien mijn proeftijd (dat ziekmelden gaat hier via de dokter, niet via het werk), maar ik kan hem mailen als ik dat wel nodig vind en dan stuurt hij het ziekmeldingsbriefje meteen naar mijn werkgever en uitkeringsinstantie. Morgen werk ik vanaf thuis, donderdag probeer ik op kantoor te werken, als ik het te eng vind met de auto dan met het OV ook al duurt dat lang. Vrijdag weer thuiswerken. Man is zijn afspraak nagekomen en we zijn nu met financiele administratie bezig. Een rekening gemaakt en iets geregeld voor onze auto die in de fik vloog, zodat we volgende week geld hebben om een ´nieuwe´ auto te kopen.
dinsdag 13 februari 2018 om 20:37
Is het niet een beter idee om sowieso niet auto te rijden tijdens het wennen aan citalopram? Staat dat niet in de bijsluiter?
Goed dat jij en je man stappen hebben ondernomen. Ik hoop dat je snel bij een maatschappelijk werker terecht kan. Kun je je goed uitdrukken in de taal van het land waar je woont? Misschien ter voorbereiding alvast wat specifieke woorden opzoeken?
Goed dat jij en je man stappen hebben ondernomen. Ik hoop dat je snel bij een maatschappelijk werker terecht kan. Kun je je goed uitdrukken in de taal van het land waar je woont? Misschien ter voorbereiding alvast wat specifieke woorden opzoeken?
dinsdag 13 februari 2018 om 22:00
@Snowkitty Dokter zei er niks over, en ik lees in de bijsluiter ook dat het in principe gewoon kan. Ik kan me goed uitdrukken in de taal die men hier spreekt gelukkig. En als ik een woord niet ken snapt men de Engelse vertaling ook wel. Het blijft altijd anders dan je moedertaal, zeker als ik heel moe en verdrietig en down ben, maar gaat op zich goed.
woensdag 14 februari 2018 om 09:41
Hai upendown,
goed dat je bij de huisarts bent geweest en dat die het serieus op heeft gepakt dat het momenteel niet goed gaat.
Als het lukt om deels te werken, is dat op zich niet verkeerd. Het geeft ook houvast en structuur aan je dagen. Dus als dat lukt is dat fijn. Eventueel aangepast.
Probeer maar steeds bij alles wat je doet je af te vragen: is het echt belangrijk dat JIJ dat doet en dat je het NU doet? Los kunnen laten is op dit moment noodzakelijk. Zo te lezen ben je daar ook al wel mee bezig, al vind je het lastig. Maar dat is wel heel belangrijk.
Probeer ook goed je rust te pakken. Doe je iets aan ontspanningsoefeningen?
Dan tot slot nog een waarschuwing: je krijgt een doorverwijzing naar maatschappelijk werk, dat kan jou helpen met inzicht krijgen in hoe nu verder met alles wat er speelt.
Toch denk ik dat je die bipolaire aanleg (is niet voor niets genoemd door een psychiater in het verleden) niet uit moet vlakken.
Iemand benoemde in een eerdere reactie al hypomaan zijn. Ben je daar wel mee bekend? Is dat iets wat ook in jouw noodplan vermeld staat? Of is dat puur gericht op voorkomen van en handelen bij depressie?
Als je nu namelijk "op hol" zou slaan, wat enorm veel energie kost (al lijkt het dan heel goed met je te gaan, want je kunt ineens alles aan lijkt het), dat kun je nu niet gebruiken omdat het fysiek erg slecht is voor je want het put je uiteindelijk ontzettend uit. Soms is het ook moeilijk bij jezelf te herkennen (want het is zo fijn dat het weer goed gaat en ga je al gauw dingen doen en regelen in de derde versnelling, of de vierde of vijfde en is het moeilijk jezelf een halt toe te roepen, zelfs 's nachts). Ook is het iets wat moeilijk te stoppen is, omdat het zo'n fijn gevoel geeft alles onder controle te hebben. Uiteindelijk ben je zo uitgeput dat je het niet volhoudt en instort met alle negatieve en depressieve gevoelens die daarbij komen.
Eigenlijk moet je jezelf nu voornemen: als je denkt "goh wat gaat het weer goed", geen stap extra te zetten, maar juist ook je rust te nemen, hoe lastig ook.
Nogmaals, ik waarschuw je en ik weet niet of je het herkent, maar in tijden van stress kan dit juist sneller gebeuren.
Dus: pas goed op jezelf en denk niet dat alleen maatschappelijk werk voldoende is. Het is een van de tools op dit moment die jij tot je beschikking hebt. Maar die psychiater met een goed afgestemd plan en afgestemde medicatie is misschien toch ook echt noodzakelijk!
goed dat je bij de huisarts bent geweest en dat die het serieus op heeft gepakt dat het momenteel niet goed gaat.
Als het lukt om deels te werken, is dat op zich niet verkeerd. Het geeft ook houvast en structuur aan je dagen. Dus als dat lukt is dat fijn. Eventueel aangepast.
Probeer maar steeds bij alles wat je doet je af te vragen: is het echt belangrijk dat JIJ dat doet en dat je het NU doet? Los kunnen laten is op dit moment noodzakelijk. Zo te lezen ben je daar ook al wel mee bezig, al vind je het lastig. Maar dat is wel heel belangrijk.
Probeer ook goed je rust te pakken. Doe je iets aan ontspanningsoefeningen?
Dan tot slot nog een waarschuwing: je krijgt een doorverwijzing naar maatschappelijk werk, dat kan jou helpen met inzicht krijgen in hoe nu verder met alles wat er speelt.
Toch denk ik dat je die bipolaire aanleg (is niet voor niets genoemd door een psychiater in het verleden) niet uit moet vlakken.
Iemand benoemde in een eerdere reactie al hypomaan zijn. Ben je daar wel mee bekend? Is dat iets wat ook in jouw noodplan vermeld staat? Of is dat puur gericht op voorkomen van en handelen bij depressie?
Als je nu namelijk "op hol" zou slaan, wat enorm veel energie kost (al lijkt het dan heel goed met je te gaan, want je kunt ineens alles aan lijkt het), dat kun je nu niet gebruiken omdat het fysiek erg slecht is voor je want het put je uiteindelijk ontzettend uit. Soms is het ook moeilijk bij jezelf te herkennen (want het is zo fijn dat het weer goed gaat en ga je al gauw dingen doen en regelen in de derde versnelling, of de vierde of vijfde en is het moeilijk jezelf een halt toe te roepen, zelfs 's nachts). Ook is het iets wat moeilijk te stoppen is, omdat het zo'n fijn gevoel geeft alles onder controle te hebben. Uiteindelijk ben je zo uitgeput dat je het niet volhoudt en instort met alle negatieve en depressieve gevoelens die daarbij komen.
Eigenlijk moet je jezelf nu voornemen: als je denkt "goh wat gaat het weer goed", geen stap extra te zetten, maar juist ook je rust te nemen, hoe lastig ook.
Nogmaals, ik waarschuw je en ik weet niet of je het herkent, maar in tijden van stress kan dit juist sneller gebeuren.
Dus: pas goed op jezelf en denk niet dat alleen maatschappelijk werk voldoende is. Het is een van de tools op dit moment die jij tot je beschikking hebt. Maar die psychiater met een goed afgestemd plan en afgestemde medicatie is misschien toch ook echt noodzakelijk!
woensdag 14 februari 2018 om 13:32
Ik herken het hypomane wel. In mijn middentwintiger jaren werkte dat door in drugs testen en veel seks met verschillende partners. Inmiddels is mijn leven veel regelmatiger en vindt dat allang niet meer plaats. Maar mijn beste vriendin herkent dat ik heeel snel ga praten bijvoorbeeld. En vol met plannen zit, allerlei nieuwe dingen opstart, overal ja op zeg, van alles initieer.
Signaleringsplan is idd vooral gericht op depressieve periodes. Ook omdat ik het belang van de hypo periodes denk ik zelf onderschat heb en enigszins genegeerd. Dus bewust rust inbouwen op het moment dat ik denk ´wat gaat het weer goed!´is een goede, heb ik nog nooit gedaan. Erg moeilijk wel. Het lijkt wel alsof elke nieuwe depressie weer een nieuw stukje inzicht moet opleveren. Elke keer denk ik dat ik het snap, en dan komt de volgende depressie en dan blijkt dat ik het toch nog niet helemaal gesnapt heb, en dat ik weer iets nieuws moet leren blijkbaar.
Vandaag wilde ik werken maar voelde me erg onrustig, dus voor het eerst van mijn leven oxazepam 5 mg geprobeerd. Nou, nooit meer. Compleet knock-out na een uur. Voelde alsof ik door de bank heenzakte. Als je helemaal doordraait is het misschien wel handig, maar voor mij is het nu veel te sterk. Omdat ik vandaag niets voor elkaar krijg heb ik besloten om open te zijn richting mijn collega´s. Het is een risico, want proefperiode, maar ik heb niet veel keus, dus dan maar open en laten zien dat ik er aan werk. Gemaild dat het vandaag niet lukt, maar dat ik morgen met het OV (dus geen auto, voelt toch niet verstandig) naar het werk wil komen (aangepaste tijden, want de bus gaat maar 2 keer per dag) zodat we elkaar even kunnen zien in elk geval, en de belangrijkste dingen tackelen. Nog geen reactie gehad.
Zo klooi ik maar wat verder aan. Een stapje per keer. Klotezooi.
Signaleringsplan is idd vooral gericht op depressieve periodes. Ook omdat ik het belang van de hypo periodes denk ik zelf onderschat heb en enigszins genegeerd. Dus bewust rust inbouwen op het moment dat ik denk ´wat gaat het weer goed!´is een goede, heb ik nog nooit gedaan. Erg moeilijk wel. Het lijkt wel alsof elke nieuwe depressie weer een nieuw stukje inzicht moet opleveren. Elke keer denk ik dat ik het snap, en dan komt de volgende depressie en dan blijkt dat ik het toch nog niet helemaal gesnapt heb, en dat ik weer iets nieuws moet leren blijkbaar.
Vandaag wilde ik werken maar voelde me erg onrustig, dus voor het eerst van mijn leven oxazepam 5 mg geprobeerd. Nou, nooit meer. Compleet knock-out na een uur. Voelde alsof ik door de bank heenzakte. Als je helemaal doordraait is het misschien wel handig, maar voor mij is het nu veel te sterk. Omdat ik vandaag niets voor elkaar krijg heb ik besloten om open te zijn richting mijn collega´s. Het is een risico, want proefperiode, maar ik heb niet veel keus, dus dan maar open en laten zien dat ik er aan werk. Gemaild dat het vandaag niet lukt, maar dat ik morgen met het OV (dus geen auto, voelt toch niet verstandig) naar het werk wil komen (aangepaste tijden, want de bus gaat maar 2 keer per dag) zodat we elkaar even kunnen zien in elk geval, en de belangrijkste dingen tackelen. Nog geen reactie gehad.
Zo klooi ik maar wat verder aan. Een stapje per keer. Klotezooi.
donderdag 15 februari 2018 om 15:28
Vandaag aan t werk op kantoor, nu in bus terug. Ging goed. Beetje wiebelig, maar ook gelachen en redelijk effectief gewerkt. Heb mijn zorgen over contract maar gewoon op tafel gegooid. Ze gaf aan dat t doel is mij te behouden, en dat ze tevreden over me zijn. Dus dat gaf wat geruststelling.
Verder heeft man vandaag gehoord dat hij af en toe kan werken ergens. Morgen en zaterdag al beginnen, dus dat is heel fijn. En verzekering keert een bedrag uit voor auto waar we wel een tweedehandsje van kunnen kopen. Dus wel wat positieve berichten vandaag! Nu moe 1,5 uur in de bus naar huis:-)
Verder heeft man vandaag gehoord dat hij af en toe kan werken ergens. Morgen en zaterdag al beginnen, dus dat is heel fijn. En verzekering keert een bedrag uit voor auto waar we wel een tweedehandsje van kunnen kopen. Dus wel wat positieve berichten vandaag! Nu moe 1,5 uur in de bus naar huis:-)
donderdag 15 februari 2018 om 18:15
Wat goed dat je je zorgen over het contract gedeeld hebt en dat er zo positief op gereageerd is. Verstandig dat je met de bus bent gegaan als je zo wiebelig bent.
Fijn dat goede nieuws over het geld voor de auto en over het werken van je man. Geeft hopelijk financieel ook weer wat rust.
Ik vind het knap hoe je alles aanpakt! Het is lastig en het zal wel even lastig blijven om die goede balans te vinden maar je bent heel bewust bezig en weet best goed wat je valkuilen zijn, dan ben je volgens mij al een heel eind.
Fijn dat goede nieuws over het geld voor de auto en over het werken van je man. Geeft hopelijk financieel ook weer wat rust.
Ik vind het knap hoe je alles aanpakt! Het is lastig en het zal wel even lastig blijven om die goede balans te vinden maar je bent heel bewust bezig en weet best goed wat je valkuilen zijn, dan ben je volgens mij al een heel eind.
zaterdag 17 februari 2018 om 12:52
To, Ik ben geen expert of ervaringsdeskundige op het gebied van depressies maar objectief vallen me een paar dingen op aan jou verhaal. Het stikt van de 'ik moet dit' en 'ik moet dat'. Aan de andere kant zeg je dat je lief moet(!) zijn voor jezelf. Intussen haal je jezelf omlaag, maalt over dingen, verplicht jezelf tot alles, moet de schijn ophouden naar de buitenwereld etc. Das niet bepaald lief naar jezelf toe. Ik kan me goed voorstellen dat al die negatieve triggers een negatieve spiraal vormen die kan resulteren in een depressie. Simpelgezegd gooi je alles op een hoop tot het een grote kluwen is die niet meer te overzien is. Stel je heb een boel touwtjes die in de knoop zitten dan moet je de rust en afstand kunnen nemen om ze rustig aan te ontrafelen. Ipv overal maar aan te trekken waardoor de boel nóg meer in de knoop raakt...
Zoals je nu een moeilijke cq negatieve dingen opsomt zo handig lijkt het mij om die dingen allemaal apart te noteren in een soort lijstje. En daartegenover alle leuke en goede dingen eens op te schrijven, hoe klein ook, van chocola eten tot een glimlach van iemand... Puur om eens enigzins afstand te nemen van de puzzel waar je nu middenin zit...
Zoals je nu een moeilijke cq negatieve dingen opsomt zo handig lijkt het mij om die dingen allemaal apart te noteren in een soort lijstje. En daartegenover alle leuke en goede dingen eens op te schrijven, hoe klein ook, van chocola eten tot een glimlach van iemand... Puur om eens enigzins afstand te nemen van de puzzel waar je nu middenin zit...
maandag 19 februari 2018 om 19:45
Aaargh bericht weg. Opnieuw, kort.
Naar dokter via t werk geweest. Kreeg ik aangeboden omdat ik zo gratis ondersteuning via het werk zou kunnen krijgen op korte termijn. Vandaag intake, arts gaf aan dat ze mijn problematiek te ernstig vond voor hen, en dat ze me doorverwijst naar psychiatrie, vooral om dat vermoeden van bipolariteit nu eens echt uit te zoeken. Voelt wel goed. Tijd om dat te doen, met mijn ’hele ik’ een hulptraject instappen.
Heb vandaag angsten overwonnen en auto gereden, ging ook goed.
Ben heel moe. Elke dag rond 20 uur in bed. Wel veel wakker en rond 4 uur niet meer in slaap.
Grote bijeenkomst morgen is afgezegd, alleen nog eentje woensdagavond, die probeer ik te doen. Voorbereiding daarvoor is wel supermoeilijk. Te moe.
Naar dokter via t werk geweest. Kreeg ik aangeboden omdat ik zo gratis ondersteuning via het werk zou kunnen krijgen op korte termijn. Vandaag intake, arts gaf aan dat ze mijn problematiek te ernstig vond voor hen, en dat ze me doorverwijst naar psychiatrie, vooral om dat vermoeden van bipolariteit nu eens echt uit te zoeken. Voelt wel goed. Tijd om dat te doen, met mijn ’hele ik’ een hulptraject instappen.
Heb vandaag angsten overwonnen en auto gereden, ging ook goed.
Ben heel moe. Elke dag rond 20 uur in bed. Wel veel wakker en rond 4 uur niet meer in slaap.
Grote bijeenkomst morgen is afgezegd, alleen nog eentje woensdagavond, die probeer ik te doen. Voorbereiding daarvoor is wel supermoeilijk. Te moe.
dinsdag 20 februari 2018 om 13:48
Kleine stappen tegelijk. Er zijn wat dingen positief veranderd sinds je OP. Zie je dat zelf ook?
Verwijzing naar psychiatrie is heel verstandig nu en fijn dat het ook goed voelt.
Wat betreft je slaappatroon: het klinkt of je niet in diepe slaap genoeg komt vanwege het vele wakker worden. Ik ken het en dat sloopt je. Is teveel stress in je lijf.
Door de vermoeidheid verleg je nu je slaapuren. De tijd die je slaapt is wel rond de 8 uur, maar is geen kwalitatieve goede slaap.
Heb je een idee hoe je je lijf wat meer tot rust kan krijgen?
Ontspanningsoefeningen, meditatiemomenten, yoga oefeningen en heel bewust ademen, rustiger gaan lopen als ik haast had, dat soort dingen heeft mij veel geholpen. Niet in 1x hoor. En ik ben verder geen zweverig type ofzo.
Daarnaast: gevoelens niet wegstoppen. Als ik eens verdrietig was, niet daartegen vechten maar gewoon even laten gebeuren. Ook niet teveel over praten daarna. Maar ook dat kan ontspanning geven.
Misschien heb je hier iets aan.
Elk klein dingetje wat jouw zenuwstelsel wat kan helpen te bedaren en daardoor jouw lijf te ontspannen zorgt voor gaan in de richting van een betere ( broodnodige) nachtrust.
Fijn dat je vriendin komt. Misschien druk, maar ook fijn, een vertrouwd persoon in de buurt. Even weer iemand waarbij je gewoon jezelf als persoon kunt zijn en niet iemand die van zichzelf alles moet en zich verantwoordelijk voelt. X
Verwijzing naar psychiatrie is heel verstandig nu en fijn dat het ook goed voelt.
Wat betreft je slaappatroon: het klinkt of je niet in diepe slaap genoeg komt vanwege het vele wakker worden. Ik ken het en dat sloopt je. Is teveel stress in je lijf.
Door de vermoeidheid verleg je nu je slaapuren. De tijd die je slaapt is wel rond de 8 uur, maar is geen kwalitatieve goede slaap.
Heb je een idee hoe je je lijf wat meer tot rust kan krijgen?
Ontspanningsoefeningen, meditatiemomenten, yoga oefeningen en heel bewust ademen, rustiger gaan lopen als ik haast had, dat soort dingen heeft mij veel geholpen. Niet in 1x hoor. En ik ben verder geen zweverig type ofzo.
Daarnaast: gevoelens niet wegstoppen. Als ik eens verdrietig was, niet daartegen vechten maar gewoon even laten gebeuren. Ook niet teveel over praten daarna. Maar ook dat kan ontspanning geven.
Misschien heb je hier iets aan.
Elk klein dingetje wat jouw zenuwstelsel wat kan helpen te bedaren en daardoor jouw lijf te ontspannen zorgt voor gaan in de richting van een betere ( broodnodige) nachtrust.
Fijn dat je vriendin komt. Misschien druk, maar ook fijn, een vertrouwd persoon in de buurt. Even weer iemand waarbij je gewoon jezelf als persoon kunt zijn en niet iemand die van zichzelf alles moet en zich verantwoordelijk voelt. X
woensdag 21 februari 2018 om 13:01
Die ontspanning is belangrijk. Mijn hele lijf is gespannen, dat merk ik. Heb ik normaal nooit last van, maar nu gespannen spieren enzo. Als ik het opmerk oefen ik met bewust ademhalen. Meditatie zou goed zijn, maar is zo lastig, vooral als je het het hardst nodig hebt, omdat je dan te onrustig bent.
Slapen is ruk, kom niet in slaap ´s avonds en wordt heel vroeg wakker. Ik neem nu als ik een paar dagen slecht geslapen heb een tabletje lergigant, dat helpt wel. Dan kom ik even bij. Vandaag sowieso een tandje terug. Vanavond belangrijke bijeenkomst en presentatie, die bereid ik voor, maar ook op de bank uitrusten en straks even wandelen denk ik. Ik voel me weer wat beter, meer energie en minder angst en moeite om op te staan. Tegelijkertijd kom ik dan direct weer in mijn hardnekkige valkuilen terecht: dan kan/ moet ik alles weer oppakken. Maar dat kan natuurlijk niet, dan ben ik over een week weer ergens diep in de put. Probeer te focusen op wat het belangrijkst is vandaag: uitrusten/ ontspannen en die bijeenkomst. Al het andere komt daarna wel weer.
Morgen: werken, evt. lunchwandeling maken,´s avonds ontspannen, wandelen met vriendin?
Vrijdag: met man naar de bedrijfsadministratie kijken, einde van de middag met kinderen en man ´vrijdagmiddagrelaxsessie´ houden, met lekkers en film op de grote bank.
zaterdag: rust. niets plannen. zorgen dat ik ergens die dag even weg kan, ontsnappen uit de gezinsdrukte en bij een vriendin koffie drinken ofzo.
Dank jullie wel dat jullie meelezen en meedenken hoe ik mezelf weer gezond krijg en structureel iets doe aan gezond blijven.
Slapen is ruk, kom niet in slaap ´s avonds en wordt heel vroeg wakker. Ik neem nu als ik een paar dagen slecht geslapen heb een tabletje lergigant, dat helpt wel. Dan kom ik even bij. Vandaag sowieso een tandje terug. Vanavond belangrijke bijeenkomst en presentatie, die bereid ik voor, maar ook op de bank uitrusten en straks even wandelen denk ik. Ik voel me weer wat beter, meer energie en minder angst en moeite om op te staan. Tegelijkertijd kom ik dan direct weer in mijn hardnekkige valkuilen terecht: dan kan/ moet ik alles weer oppakken. Maar dat kan natuurlijk niet, dan ben ik over een week weer ergens diep in de put. Probeer te focusen op wat het belangrijkst is vandaag: uitrusten/ ontspannen en die bijeenkomst. Al het andere komt daarna wel weer.
Morgen: werken, evt. lunchwandeling maken,´s avonds ontspannen, wandelen met vriendin?
Vrijdag: met man naar de bedrijfsadministratie kijken, einde van de middag met kinderen en man ´vrijdagmiddagrelaxsessie´ houden, met lekkers en film op de grote bank.
zaterdag: rust. niets plannen. zorgen dat ik ergens die dag even weg kan, ontsnappen uit de gezinsdrukte en bij een vriendin koffie drinken ofzo.
Dank jullie wel dat jullie meelezen en meedenken hoe ik mezelf weer gezond krijg en structureel iets doe aan gezond blijven.
woensdag 21 februari 2018 om 13:17
Probeer te focussen op wat het belangrijkst is vandaag: uitrusten/ ontspannen en die bijeenkomst. Al het andere komt daarna wel weer.
In jouw eigen woorden. Dit is het enige wat je kunt doen. Wat is belangrijk. Vandaag. En blijven doorademen.
In jouw eigen woorden. Dit is het enige wat je kunt doen. Wat is belangrijk. Vandaag. En blijven doorademen.
anoniem_356413 wijzigde dit bericht op 21-02-2018 13:32
0.20% gewijzigd
woensdag 21 februari 2018 om 13:23
Ontspanning lukt soms beter als je je daarvoor hebt ingespannen. Een stevige wandeling of fietstocht of voor mijn part de badkamer schoonmaken, en daarna even lekker zitten met wat warms te drinken en probeer dán eens te ontspannen. In beweging zijn is goed voor je lijf en daarnaast kun je trots zijn op jezelf dat je wat hebt schoongemaakt of lekker in beweging bent geweest. Dat kan helpen met ontspannen.
Ik kwam deze pagina tegen vandaag, misschien heb je er iets aan: https://marloesvanzoelen.nl/zo-werkt-de ... itenweger/
Ik kwam deze pagina tegen vandaag, misschien heb je er iets aan: https://marloesvanzoelen.nl/zo-werkt-de ... itenweger/
woensdag 21 februari 2018 om 13:31
Dank jullie wel dat jullie meelezen en meedenken hoe ik mezelf weer gezond krijg en structureel iets doe aan gezond blijven.
Upendown: het accepteren dat jij iemand bent met een bepaalde gevoeligheid is het begin. Je kunt jezelf niet omvormen tot een evenwichtig en altijd stabiel persoon.
Dat wil niets zeggen over jou als persoon.
Maar vanuit het verleden blijkt dat het zo is. Jij bent zoals je bent.
En er zijn periodes waarin jij daardoor een extra steuntje in de rug nodig hebt. Hetzij door medicatie, therapeutische gesprekken en/ of een noodplan. En soms misschien allemaal.
Daarnaast is het onzettend belangrijk om jezelf te begrijpen. Om te weten welke dingen ervoor zorgen dat jij uit balans raakt.
En wat jou helpt om jezelf weer terug te krijgen naar het niveau waarop je kunt functioneren zonder uitgeput te raken.
Met kleine dingen die anderen daarbij hielpen, kun jij je eigen “toolkit” vullen. Allemaal bij elkaar kan het helpen.
Als je de regie zelf terug kunt pakken over hoe het gaat met jezelf en je de reacties van je lijf beter snapt. Als je signalen op tijd herkent en geleerd hebt hoe belangrijk het is daar iets mee te doen zonder jezelf te veroordelen.
Zorgen voor jezelf. Voor iemand met bepaalde psychische gevoeligheden is dat een levenstaak op zich. En accepteren dat je daarin niet faalt, ook al zijn er momenten dat je instort, overspannen raakt of burnout. Dat depressie op de loer ligt. Dat je kunt doorslaan in overactief gedrag wat minstens net zo schadelijk is vanwege het teveel aan energie wat je vraagt van je lijf en je bloeddruk die je daarmee op kunt jagen tot gevaarlijke hoogten.
Accepteren dat het nu eenmaal zo is.
Naast alle kwaliteiten die jij hebt als persoon.
Dat inzicht heeft mij “ beter” gemaakt dan het idee anders te moeten worden.
Upendown: het accepteren dat jij iemand bent met een bepaalde gevoeligheid is het begin. Je kunt jezelf niet omvormen tot een evenwichtig en altijd stabiel persoon.
Dat wil niets zeggen over jou als persoon.
Maar vanuit het verleden blijkt dat het zo is. Jij bent zoals je bent.
En er zijn periodes waarin jij daardoor een extra steuntje in de rug nodig hebt. Hetzij door medicatie, therapeutische gesprekken en/ of een noodplan. En soms misschien allemaal.
Daarnaast is het onzettend belangrijk om jezelf te begrijpen. Om te weten welke dingen ervoor zorgen dat jij uit balans raakt.
En wat jou helpt om jezelf weer terug te krijgen naar het niveau waarop je kunt functioneren zonder uitgeput te raken.
Met kleine dingen die anderen daarbij hielpen, kun jij je eigen “toolkit” vullen. Allemaal bij elkaar kan het helpen.
Als je de regie zelf terug kunt pakken over hoe het gaat met jezelf en je de reacties van je lijf beter snapt. Als je signalen op tijd herkent en geleerd hebt hoe belangrijk het is daar iets mee te doen zonder jezelf te veroordelen.
Zorgen voor jezelf. Voor iemand met bepaalde psychische gevoeligheden is dat een levenstaak op zich. En accepteren dat je daarin niet faalt, ook al zijn er momenten dat je instort, overspannen raakt of burnout. Dat depressie op de loer ligt. Dat je kunt doorslaan in overactief gedrag wat minstens net zo schadelijk is vanwege het teveel aan energie wat je vraagt van je lijf en je bloeddruk die je daarmee op kunt jagen tot gevaarlijke hoogten.
Accepteren dat het nu eenmaal zo is.
Naast alle kwaliteiten die jij hebt als persoon.
Dat inzicht heeft mij “ beter” gemaakt dan het idee anders te moeten worden.
anoniem_356413 wijzigde dit bericht op 21-02-2018 13:39
0.06% gewijzigd
woensdag 21 februari 2018 om 13:38
Snowkitty, wat een geweldige link! (Edit: de app is niet meer beschikbaar helaas)
Ik heb zelf goede ervaring met het gebruik van de activiteitenweger.
En upendown, heb je wel eens gehoord van de bodyscan? Zoek maar eens op, ik heb die van een Belg met een zwoele stem en komisch Vlaams accent heel vaak gebruikt. Google op Edel Maex.
Soms tot twee keer toe achter elkaar wanneer mijn lijf zo op hol sloeg. Mij hielp het goed, niet direct in het begin ( toen vond ik het vooral erg grappig klinken) maar na herhaaldelijk gebruik werkte het bijna hypnotisch voor mij. Als ik het nu beluister ontspan ik direct.
Ik heb zelf goede ervaring met het gebruik van de activiteitenweger.
En upendown, heb je wel eens gehoord van de bodyscan? Zoek maar eens op, ik heb die van een Belg met een zwoele stem en komisch Vlaams accent heel vaak gebruikt. Google op Edel Maex.
Soms tot twee keer toe achter elkaar wanneer mijn lijf zo op hol sloeg. Mij hielp het goed, niet direct in het begin ( toen vond ik het vooral erg grappig klinken) maar na herhaaldelijk gebruik werkte het bijna hypnotisch voor mij. Als ik het nu beluister ontspan ik direct.
donderdag 22 februari 2018 om 07:49
Wat intressant, die activiteitenweger! De bodyscan ken ik. Gebruik jij die op een vast moment op de dag? Of wanneer je merkt dat je lijf te gespannen is?
Bijeenkomst gisteren ging heel goed. Ben best trots. Was wel helemaal uitgeput erna, t is toch een soort theater wat je dan doet, in een vreemde taal ook nog. Maar gelukt. Nu komt er een berg werk uit, maar dat komt wel. Vandaag weer focus op wat vandaag belangrijk is: werk, en ontspanning.
Bijeenkomst gisteren ging heel goed. Ben best trots. Was wel helemaal uitgeput erna, t is toch een soort theater wat je dan doet, in een vreemde taal ook nog. Maar gelukt. Nu komt er een berg werk uit, maar dat komt wel. Vandaag weer focus op wat vandaag belangrijk is: werk, en ontspanning.
donderdag 22 februari 2018 om 10:21
De bodyscan heb ik dagelijks gebruikt ( de bovengenoemde had ik gedownload op mijn telefoon), soms 2 x per dag. Als ik dan ontspanning voelde werd ik slaperig. Ik zette dan mijn wekker op 20 min of een half uur ( soms een uur als ik erg moe was) en dan viel ik in slaap. Wel korte slaap dus, maar even totale rust vanuit ontspanning. En niet langer.
