Psyche
alle pijlers
Word ik weer depressief? Ben bang.
vrijdag 9 februari 2018 om 09:16
Ik ben in mijn leven 4 keer depressief geweest. Heb daarvoor ook citalopram geslikt, en psychotherapie gehad. Nu geen medicijnen en therapie. Laatste depressie was vorige Winter, maar sinds de lente gaat het heel goed met mij. Op dit moment voel ik me echter allesbehalve goed. Ik vind het lastig om in te schatten of ik ´weer naar beneden duikel´ en strenge maatregelen moet nemen, of dat het je even wat minder voelen en minder energie hebben en alles meer moeite kosten gewoon een golf is die, als ik maar voor mezelf zorg, weer overgaat. Ik ben bang en voel me verlamd. En ondertussen ligt er veel op mijn bord. Ik ben met mijn gezin met kleine kinderen geemigreerd, we renoveren ons huis, ik heb het druk met baan en een eigen bedrijf in opbouw, we hebben geldzorgen (man net baan kwijt, auto in de fik en rekeneningen die we niet kunnen betalen). Vooral dat laatste drukt erg op me en verlamt me. Ik durf niet naar de administratie te kijken. Tussen mijn man en mij loopt het niet zo goed. We zijn in relatietherapie geweest en proberen er samen uit te komen, maar dat is een lang proces met ups en downs. Ik slaap slecht (vroeg wakker, piekeren). Vandaag voor het eerst ziek gemeld op mijn werk (´griepje´). Ik denk na over dat wat je hier niet mag zeggen, ookal wil ik dat helemaal niet. en ga ik dat ook nooit doen. Ik weet het gewoon even niet meer allemaal. Ik weet dat ik: naar buiten moet, regelmaat, goed eten, slapen, leuke dingen blijven doen maar niet teveel, rust nemen, hulp vragen, weer pillen slikken?, lief voor mezelf zijn. Maar het is moeilijk.
anoniem_58458 wijzigde dit bericht op 09-02-2018 09:23
0.51% gewijzigd
vrijdag 9 februari 2018 om 10:06
Dankjewel. Deze zinnen zijn huilbui-materiaal. Dat schuldgevoel is zo groot maar ook inderdaad zo niet-constructief. Ik heb besluiten genomen en nu moet ik ´gewoon´ dealen met de situatie zoals die nu is.
vrijdag 9 februari 2018 om 10:08
Tja,
je weet dus best hoe je in elkaar steekt
je accepteert het alleen niet
Een beetje alsof je wel weet dat je een knieblessure hebt maar soms heb je geen pijn en dan ga je meteen maar een marathon plannen
Als je nou gewoon eens accepteert wie je bent en daarnaar gaat handelen?
en als je toch bezig bent, accepteer meteen ook maar dat je man in sommige dingen niet goed is... laat hem dan vooral (extra) doen wat hij wel goed kan als je iets extra's nodig hebt. Zo pleeg je minder roofbouw op jezelf en op elkaar.
je weet dus best hoe je in elkaar steekt
je accepteert het alleen niet
Een beetje alsof je wel weet dat je een knieblessure hebt maar soms heb je geen pijn en dan ga je meteen maar een marathon plannen
Als je nou gewoon eens accepteert wie je bent en daarnaar gaat handelen?
en als je toch bezig bent, accepteer meteen ook maar dat je man in sommige dingen niet goed is... laat hem dan vooral (extra) doen wat hij wel goed kan als je iets extra's nodig hebt. Zo pleeg je minder roofbouw op jezelf en op elkaar.
Lorem Ipsum
vrijdag 9 februari 2018 om 10:11
Allereerst jouw man duidelijk maken dat het zo niet langer gaat. Kan zijn dat jij beter bent in dingen regelen, maar hij kan meer doen zodat jij ontlast wordt. Je hebt een hoop stress en gevoeligheid voor depressie, dus als je zo doorgaat gaat het mis. Zorg goed voor jezelf, je weet hoe dat moet en praat zoveel mogelijk, dus niets opkroppen.
Cum non tum age
vrijdag 9 februari 2018 om 10:11
Auw. Waar.turquasi schreef: ↑09-02-2018 10:08Tja,
je weet dus best hoe je in elkaar steekt
je accepteert het alleen niet
Een beetje alsof je wel weet dat je een knieblessure hebt maar soms heb je geen pijn en dan ga je meteen maar een marathon plannen
Als je nou gewoon eens accepteert wie je bent en daarnaar gaat handelen?
en als je toch bezig bent, accepteer meteen ook maar dat je man in sommige dingen niet goed is... laat hem dan vooral (extra) doen wat hij wel goed kan als je iets extra's nodig hebt. Zo pleeg je minder roofbouw op jezelf en op elkaar.
vrijdag 9 februari 2018 om 10:13
Ik ga even offline. Mijn man en ik gaan samen iets aan het huis doen nu, vloertje leggen. Proberen om door samen iets constructiefs te doen weer even een positieve dynamiek te krijgen. En voor mij iets dat niet ´hoofderig´ is, maar met mijn handen. Dank voor alle reacties tot dusver. Het helpt om te beseffen dat ik echt aan de bak moet weer, en dat dit niet vanzelf over gaat. Helaas.
vrijdag 9 februari 2018 om 10:21
Wat ik positief vind aan je verhaal is het feit dat jij en je man wel op een lijn zitten qua toekomstverwachting. Je kunt ook positieve dingen benoemen aan jullie nieuwe leven, zoals het netwerk met lieve mensen (wat heel belangrijk is!), de omgeving die jullie prettig vinden en het feit dat de kinderen het goed doen (ook heel belangrijk!).
Het moeilijkste is dat je in een soort vicieuze cirkel terecht kunt komen met geldproblemen: hulp is nodig, misschien in de vorm van een boekhouder of financieel adviseur, maar...dat kost weer geld en dat is er niet.
Ook jullie patroon om met de financiën (niet) om te gaan helpt daar niet bij.
Wat het beste werkt is prioriteiten stellen als er veel speelt: wat moet eerst goed geregeld worden? Daarna is er ruimte voor het volgende. Zo creëer je toch een lange termijn planning.
Elke probleem kun je " in stukjes knippen": dan heb je overzicht en een doel om aan te werken. Dat overzicht en inzicht heb jij nu even niet meer en je man ook niet lijkt het, al gaan jullie er anders mee om (jij: paniek, hij: kop in het zand).
Vervolgens kun je het beste per dag bekijken wat gedaan en geregeld moet worden.
Als ik jullie was zou ik beginnen met meer inkomen verzorgen, hoe dan ook, waarmee dan ook.
Daarnaast advies zien in te winnen op financieel gebied.
En zoals gezegd: medicatie. (Ik herken jouw "bipolaire inslag").
Het moeilijkste is dat je in een soort vicieuze cirkel terecht kunt komen met geldproblemen: hulp is nodig, misschien in de vorm van een boekhouder of financieel adviseur, maar...dat kost weer geld en dat is er niet.
Ook jullie patroon om met de financiën (niet) om te gaan helpt daar niet bij.
Wat het beste werkt is prioriteiten stellen als er veel speelt: wat moet eerst goed geregeld worden? Daarna is er ruimte voor het volgende. Zo creëer je toch een lange termijn planning.
Elke probleem kun je " in stukjes knippen": dan heb je overzicht en een doel om aan te werken. Dat overzicht en inzicht heb jij nu even niet meer en je man ook niet lijkt het, al gaan jullie er anders mee om (jij: paniek, hij: kop in het zand).
Vervolgens kun je het beste per dag bekijken wat gedaan en geregeld moet worden.
Als ik jullie was zou ik beginnen met meer inkomen verzorgen, hoe dan ook, waarmee dan ook.
Daarnaast advies zien in te winnen op financieel gebied.
En zoals gezegd: medicatie. (Ik herken jouw "bipolaire inslag").
vrijdag 9 februari 2018 om 10:22
Heel goed!upendown schreef: ↑09-02-2018 10:13Ik ga even offline. Mijn man en ik gaan samen iets aan het huis doen nu, vloertje leggen. Proberen om door samen iets constructiefs te doen weer even een positieve dynamiek te krijgen. En voor mij iets dat niet ´hoofderig´ is, maar met mijn handen. Dank voor alle reacties tot dusver. Het helpt om te beseffen dat ik echt aan de bak moet weer, en dat dit niet vanzelf over gaat. Helaas.
vrijdag 9 februari 2018 om 11:55
Hij ontzorgt ook wel. Brengt en haalt deze week bijvoorbeeld altijd de kinderen.noa schreef: ↑09-02-2018 10:11Allereerst jouw man duidelijk maken dat het zo niet langer gaat. Kan zijn dat jij beter bent in dingen regelen, maar hij kan meer doen zodat jij ontlast wordt. Je hebt een hoop stress en gevoeligheid voor depressie, dus als je zo doorgaat gaat het mis. Zorg goed voor jezelf, je weet hoe dat moet en praat zoveel mogelijk, dus niets opkroppen.
vrijdag 9 februari 2018 om 11:57
Ik heb zo´n lamp. Nu is het weer zaak om de discipline op te brengen er elke dag voor te gaan zitten.
vrijdag 9 februari 2018 om 11:58
Als de kans dat je bipolair bent bestaat miet je dat eerst goed uit laten zoeken voor je weer antidepressiva gaat gebruiken want die kunnen een manie uitlokken. Het zou heel goed kunnen dat wat jij up noemt, een hypomanie was. Ook reageert bipolaire depressie vaker dan u ipolaire niet op ads.upendown schreef: ↑09-02-2018 09:49Weet je wat zo dom is van mij? Ik ga omlaag en weer omhoog. Ooit dacht een psychiater dat ik bipolair ben. Nou weet ik niet of dat zo is (nooit manie gehad), maar dat ik ook behoorlijk ´up´ kan zijn klopt wel. De hele wereld aankunnen. Niet slapen. Veel hooi op mijn vork nemen. En stoppen met medicijnen... Ik moet gewoon die antidepressiva door blijven slikken, als beschermend laagje zoals jij zegt. Maar als t zo goed gaat dan let ik er niet op, ga ik ermee rommelen, en op een gegeven moment is t zo´n rommeltje dat ik er mee stop. Terwijl ik dat beschermende laagje gewoon standaard moet hebben, VOORAL in dit rommelige leven dat ik nu heb en waar ik voorlopig ook nog geen verandering in zie komen.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 9 februari 2018 om 11:58
Omdat het dan goed met me gaat, ik niet zo goed ben in dingen die je gedisciplineerd moet volhouden, dus de pillen vergeet, nog een keer vergeet, etc. etc. etc. en dan al een tijd niet geslikt heb, en ´he, het gaat toch supergoed?´ er dan helemaal mee stop.
Meer discipline in zelfzorg, ook als het goed gaat is dus denk ik een van de stappen die ik nu moet maken.
vrijdag 9 februari 2018 om 12:08
nou ik begrijp dat schuldgevoel inmiddels wel, je hebt dus baat bij medicatie... dat weet je al, en bij een lichtlamp en die staat gewoon bij je thuis
en met jouw achtergrond van depressies jezelf een lijst van uitdagingen als emigreren, renoveren en een eigen bedrijf starten aandoen terwijl je man net werkloos is is gewoon allemaal niet bijster verstandig
sorry ik ben niet lief maar je mag ook jezelf een schop onder je hol geven
en met jouw achtergrond van depressies jezelf een lijst van uitdagingen als emigreren, renoveren en een eigen bedrijf starten aandoen terwijl je man net werkloos is is gewoon allemaal niet bijster verstandig
sorry ik ben niet lief maar je mag ook jezelf een schop onder je hol geven
Lorem Ipsum
vrijdag 9 februari 2018 om 12:15
Wat doe je wél elke dag? Tandenpoetsen, ontbijten? Koppel het nemen van je medicijnen daaraan.
Ken je de Holmes en Rahe-stresstest? Dat is een lijst van allerlei stressvolle situaties waarin je kunt selecteren welke er het afgelopen jaar in je leven hebben plaatsgevonden. Je noemt een heleboel situaties van die lijst. Helemaal niet gek dus dat je je nu overweldigd voelt door alles. En juist goed om nu hulp te gaan zoeken. https://www.lachwinkel.nl/holmes-en-rah ... rtenissen/ (onderaan)
Misschien stelt het je ook een beetje gerust te weten dat het normaal is om bij deze gebeurtenissen stress te ervaren.
Ken je de Holmes en Rahe-stresstest? Dat is een lijst van allerlei stressvolle situaties waarin je kunt selecteren welke er het afgelopen jaar in je leven hebben plaatsgevonden. Je noemt een heleboel situaties van die lijst. Helemaal niet gek dus dat je je nu overweldigd voelt door alles. En juist goed om nu hulp te gaan zoeken. https://www.lachwinkel.nl/holmes-en-rah ... rtenissen/ (onderaan)
Misschien stelt het je ook een beetje gerust te weten dat het normaal is om bij deze gebeurtenissen stress te ervaren.
vrijdag 9 februari 2018 om 12:17
Wat een fantastische vergelijking.
Ik vind het wel menselijk om te blijven hopen dat zulke blessures een keer over zullen gaan, vooral als je eraan gewerkt hebt middels therapie. Maar inderdaad, het kan altijd een zwak punt blijven.
vrijdag 9 februari 2018 om 13:19
Die psychiater heeft me citalopram voorgeschreven, en dat werkte wel redelijk.fayanna schreef: ↑09-02-2018 11:58Als de kans dat je bipolair bent bestaat miet je dat eerst goed uit laten zoeken voor je weer antidepressiva gaat gebruiken want die kunnen een manie uitlokken. Het zou heel goed kunnen dat wat jij up noemt, een hypomanie was. Ook reageert bipolaire depressie vaker dan u ipolaire niet op ads.
vrijdag 9 februari 2018 om 13:21
Bij ontbijt is wel een goed idee. Niet 's avonds, dan slaap ik niet.Snowkitty schreef: ↑09-02-2018 12:15Wat doe je wél elke dag? Tandenpoetsen, ontbijten? Koppel het nemen van je medicijnen daaraan.
Ken je de Holmes en Rahe-stresstest? Dat is een lijst van allerlei stressvolle situaties waarin je kunt selecteren welke er het afgelopen jaar in je leven hebben plaatsgevonden. Je noemt een heleboel situaties van die lijst. Helemaal niet gek dus dat je je nu overweldigd voelt door alles. En juist goed om nu hulp te gaan zoeken. https://www.lachwinkel.nl/holmes-en-rah ... rtenissen/ (onderaan)
Misschien stelt het je ook een beetje gerust te weten dat het normaal is om bij deze gebeurtenissen stress te ervaren.
Bij een snelle berekening kwam ik op 258 punten...
vrijdag 9 februari 2018 om 13:28
Net man dit topic laten lezen. Hij was wat verontwaardigd, vond dat ik hem als een onbenul neerzette. Uit onmacht wordt hij ook boos, dat ik het zo ervaar, en dat die stress niet goed is voor ons als gezin. Hij voelt zich ook radeloos en vindt dat ik te rade moet gaan bij mezelf waarom financieel gedoe mij zoveel stress oplevert. Ik zeg dan dat dat vrij normaal is om stress te hebben van geldzorgen, alleen dat het vermijden en in paniek raken niet handig is. En dat we het daarom samen moeten doen. Nu afspraak dat hij het initiatief neemt om elke dinsdagavond samen te zitten met administratie en dan stap voor stap dingen op te pakken. Samen. Hij is verantwoordelijk voor het initiatief nemen, want ik ga uit angst lopen vermijden. Hoop dat het werkt. Hebben we al wel eens vaker afgesproken namelijk. Maar zo´n regelmaat zou goed zijn, dan wordt de berg ook niet zo hoog. En niet alles tegelijk willen oplossen.laverneb schreef: ↑09-02-2018 10:21Wat ik positief vind aan je verhaal is het feit dat jij en je man wel op een lijn zitten qua toekomstverwachting. Je kunt ook positieve dingen benoemen aan jullie nieuwe leven, zoals het netwerk met lieve mensen (wat heel belangrijk is!), de omgeving die jullie prettig vinden en het feit dat de kinderen het goed doen (ook heel belangrijk!).
Het moeilijkste is dat je in een soort vicieuze cirkel terecht kunt komen met geldproblemen: hulp is nodig, misschien in de vorm van een boekhouder of financieel adviseur, maar...dat kost weer geld en dat is er niet.
Ook jullie patroon om met de financiën (niet) om te gaan helpt daar niet bij.
Wat het beste werkt is prioriteiten stellen als er veel speelt: wat moet eerst goed geregeld worden? Daarna is er ruimte voor het volgende. Zo creëer je toch een lange termijn planning.
Elke probleem kun je " in stukjes knippen": dan heb je overzicht en een doel om aan te werken. Dat overzicht en inzicht heb jij nu even niet meer en je man ook niet lijkt het, al gaan jullie er anders mee om (jij: paniek, hij: kop in het zand).
Vervolgens kun je het beste per dag bekijken wat gedaan en geregeld moet worden.
Als ik jullie was zou ik beginnen met meer inkomen verzorgen, hoe dan ook, waarmee dan ook.
Daarnaast advies zien in te winnen op financieel gebied.
En zoals gezegd: medicatie. (Ik herken jouw "bipolaire inslag").
Meer inkomen is idd cruciaal. Man heeft gisteren een gesprek gehad bij een plek waar hij waarschijnlijk deeltijd als freelancer aan het werk kan. Hopen dat dat doorgaat. Hoort hij volgende week.
vrijdag 9 februari 2018 om 13:29
vrijdag 9 februari 2018 om 13:32
Klopt. Ik belast mezelf teveel en bescherm mezelf te weinig.turquasi schreef: ↑09-02-2018 12:08nou ik begrijp dat schuldgevoel inmiddels wel, je hebt dus baat bij medicatie... dat weet je al, en bij een lichtlamp en die staat gewoon bij je thuis
en met jouw achtergrond van depressies jezelf een lijst van uitdagingen als emigreren, renoveren en een eigen bedrijf starten aandoen terwijl je man net werkloos is is gewoon allemaal niet bijster verstandig
sorry ik ben niet lief maar je mag ook jezelf een schop onder je hol geven
vrijdag 9 februari 2018 om 13:32
Gewoon nog even een knuffel. Goed bezig.upendown schreef: ↑09-02-2018 13:28Net man dit topic laten lezen. Hij was wat verontwaardigd, vond dat ik hem als een onbenul neerzette. Uit onmacht wordt hij ook boos, dat ik het zo ervaar, en dat die stress niet goed is voor ons als gezin. Hij voelt zich ook radeloos en vindt dat ik te rade moet gaan bij mezelf waarom financieel gedoe mij zoveel stress oplevert. Ik zeg dan dat dat vrij normaal is om stress te hebben van geldzorgen, alleen dat het vermijden en in paniek raken niet handig is. En dat we het daarom samen moeten doen. Nu afspraak dat hij het initiatief neemt om elke dinsdagavond samen te zitten met administratie en dan stap voor stap dingen op te pakken. Samen. Hij is verantwoordelijk voor het initiatief nemen, want ik ga uit angst lopen vermijden. Hoop dat het werkt. Hebben we al wel eens vaker afgesproken namelijk. Maar zo´n regelmaat zou goed zijn, dan wordt de berg ook niet zo hoog. En niet alles tegelijk willen oplossen.
Meer inkomen is idd cruciaal. Man heeft gisteren een gesprek gehad bij een plek waar hij waarschijnlijk deeltijd als freelancer aan het werk kan. Hopen dat dat doorgaat. Hoort hij volgende week.
