Psyche
alle pijlers
zoon (15) zegt transgender te zijn
donderdag 5 augustus 2021 om 10:04
Hallo allemaal.
Mijn zoon vertelde mij 2 weken geleden dat hij transgender is.
Hij wil graag een meisje zijn en weet dit nu zo'n anderhalf jaar.
4 maanden gelden is hij ook begonnen met het snijden van zichzelf, met name op zijn benen.
Ik had geen idee, en zag dit echt totaal niet aankomen.
Hij is altijd wel 'anders' geweest, maar ik kon er nooit mijn vinger opleggen wat het nou was.
Toen hij 9 was kreeg hij de diagnose 'asperger', dit verklaarde een hoop maar nog steeds bleef het gevoel dat er iets was knagen.
Als kind was hij altijd lief, rustig en bedeesd.
Ook vaak bangig, hield (en houdt nog steeds) niet van welke sport dan ook.
Er zat altijd 'niks in' om het zo maar te zeggen.
Maar toch vond ik hem wel altijd een 'jongen'.
Hij vond klussen leuk en bestudeerde autootjes en later vooral de ruimte en planeten.
Nooit heb ik ooit enige indicatie gehad dat hij meisjesdingen leuk vond, niet qua kleding, kleuren of speelgoed.
Ook het speelgoed van zijn zusje boeide hem niet.
Nu gamed hij vooral veel en houdt van trash metal muziek.
En nu zegt hij transgender te zijn, hij weet het zeker, hij wil niet alleen een meisje zijn, hij ís een meisje.
En ik weet niet wat ik er mee aan moet, ik zag dit echt niet aankomen.
De eerste dagen dat ik het wist was ik er ziek van, letterlijk ziek.
Ik zie het gewoon niet, ik zie niet het meisje in hem.
Ik weet inmiddels dat hij mijn kleren aan trekt, mijn jurkjes, bh`s , hempjes ed.
hij wil er eigenlijk niet over praten, maar toch zijn we naar de dokter geweest en zijn we doorverwezen naar een psycholoog, ook ivm het snijden wat hij doet.
het breekt mijn hart hem zo te zien worstelen met zichzelf.
En dan hoop ik dat het een fase is, of dat hij homo is, of anders travestie.
Het ene moment ben ik er oke mee, en denk ik, als het zo is dan is het zo, en het andere moment wil ik alleen maar huilen en wil ik dit gewoon niet.
Ik wil niet dat mijn zoon een dochter word.
niemand weet hier nog van, zelfs mijn man niet.
Zoon wil het vertellen als hij er aan toe is, maar ik wil er zo graag over praten, met iemand.
Omdat ik me er geen raad meer mee weet.
Hoe kan dit nou, heb ik signalen gemist?
Waarom wist hij dit niet eerder?
Waarom wist ik dit niet eerder.
Moet ik het tòch aan mijn man vertellen?
Mijn zoon is bijna 2 meter lang, hij word straks een heel heel lang meisje.
In sep heeft hij zijn intake gesprek bij de psycholoog, ik hoop zo dat hem dat helpt, dat het voor hem een opluchting is om er over te praten .
zijn er ouders die hier ook mee te maken hebben?
Die dit ook niet aan zagen komen?
Ik hoop dat het niet een al te warrig verhaal is geworden....
Mijn zoon vertelde mij 2 weken geleden dat hij transgender is.
Hij wil graag een meisje zijn en weet dit nu zo'n anderhalf jaar.
4 maanden gelden is hij ook begonnen met het snijden van zichzelf, met name op zijn benen.
Ik had geen idee, en zag dit echt totaal niet aankomen.
Hij is altijd wel 'anders' geweest, maar ik kon er nooit mijn vinger opleggen wat het nou was.
Toen hij 9 was kreeg hij de diagnose 'asperger', dit verklaarde een hoop maar nog steeds bleef het gevoel dat er iets was knagen.
Als kind was hij altijd lief, rustig en bedeesd.
Ook vaak bangig, hield (en houdt nog steeds) niet van welke sport dan ook.
Er zat altijd 'niks in' om het zo maar te zeggen.
Maar toch vond ik hem wel altijd een 'jongen'.
Hij vond klussen leuk en bestudeerde autootjes en later vooral de ruimte en planeten.
Nooit heb ik ooit enige indicatie gehad dat hij meisjesdingen leuk vond, niet qua kleding, kleuren of speelgoed.
Ook het speelgoed van zijn zusje boeide hem niet.
Nu gamed hij vooral veel en houdt van trash metal muziek.
En nu zegt hij transgender te zijn, hij weet het zeker, hij wil niet alleen een meisje zijn, hij ís een meisje.
En ik weet niet wat ik er mee aan moet, ik zag dit echt niet aankomen.
De eerste dagen dat ik het wist was ik er ziek van, letterlijk ziek.
Ik zie het gewoon niet, ik zie niet het meisje in hem.
Ik weet inmiddels dat hij mijn kleren aan trekt, mijn jurkjes, bh`s , hempjes ed.
hij wil er eigenlijk niet over praten, maar toch zijn we naar de dokter geweest en zijn we doorverwezen naar een psycholoog, ook ivm het snijden wat hij doet.
het breekt mijn hart hem zo te zien worstelen met zichzelf.
En dan hoop ik dat het een fase is, of dat hij homo is, of anders travestie.
Het ene moment ben ik er oke mee, en denk ik, als het zo is dan is het zo, en het andere moment wil ik alleen maar huilen en wil ik dit gewoon niet.
Ik wil niet dat mijn zoon een dochter word.
niemand weet hier nog van, zelfs mijn man niet.
Zoon wil het vertellen als hij er aan toe is, maar ik wil er zo graag over praten, met iemand.
Omdat ik me er geen raad meer mee weet.
Hoe kan dit nou, heb ik signalen gemist?
Waarom wist hij dit niet eerder?
Waarom wist ik dit niet eerder.
Moet ik het tòch aan mijn man vertellen?
Mijn zoon is bijna 2 meter lang, hij word straks een heel heel lang meisje.
In sep heeft hij zijn intake gesprek bij de psycholoog, ik hoop zo dat hem dat helpt, dat het voor hem een opluchting is om er over te praten .
zijn er ouders die hier ook mee te maken hebben?
Die dit ook niet aan zagen komen?
Ik hoop dat het niet een al te warrig verhaal is geworden....
vrijdag 6 augustus 2021 om 21:43
Dat klinkt mij vooral als een negatieve stereotypering.LitaLily schreef: ↑06-08-2021 20:02Van wat ik heb gelezen denken mensen met autisme vaker transgender te zijn, omdat zij vaker het gevoel hebben anders te zijn. En dit gevoel niet kunnen plaatsen. Het voelt fijner om dat gevoel wel te kunnen plaatsen en toe te wijzen aan transgender zijn. En te denken dat dat gevoel na transitie over gaat.
Ik zeg uiteraard niet dat deze verklaring klopt of de waarheid is.
Wel dat ik deze redenatie meer dan eens tegen ben gekomen.
Ik denk zelf dat autisten meer last hebben van de vaak nogal starre ideeën (in de maatschappij) over mannen en vrouwen.
Mijn zoon vindt zijn mannelijke lijf niet passen, maar ook de mannelijke rol past hem niet. En ik zou me kunnen voorstellen dat dat door niet-autisten op een flexibeler manier kan worden opgelost en dat autisten wat vaker naar een zwart-wit-oplossing neigen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 6 augustus 2021 om 21:45
Nou er zit ergens wel wat in. Mensen mogen er meer voor uitkomen maar ik vermoed ook dat veel mensen die met zichzelf in de knoop zitten hier op uit komen. Dit is ‘aan te pakken’ . Ik vraag me wel af hoe dat precies in elkaar zit want de mate waarin mensen massaal in het verkeerde lijf zijn geboren neemt wel wat toe lijkt me. Dat komt deels door openheid en meer mogelijkheden maar ik vermoed dat er ook wel wat meer zaken meespelen. Maatschappelijke problemen, hoe we met gender omgaan en welke verwachtingen er bij een gender horen en dan kan het gevoel ‘ik ben anders’ denk ik wel sneller vertaald worden naar ‘ik zit in het verkeerde lijf’.Saivash schreef: ↑06-08-2021 16:13Ja, nee tuurlijk, want het is ook echt een keus ofzo. Het wel of niet content voelen met het lijf waar je in zit, is al bij de geboorte aanwezig. Het is geen epidemie, het is alleen God dank zo, dat meer en meer mensen er voor durven uitkomen omdat de omstandigeden daarvoor in deze tijden iets (nog lang niet genoeg) gunstiger zijn.
vrijdag 6 augustus 2021 om 21:49
Ik heb verhalen gehoord dat ze autisten niet serieus nemen, dat ze zeggen dat gender hun special interest is, dat ze expres deadnamen en misgenderen om een reactie uit te lokken en dat ze autisten kinderlijk behandelen, alsof ze hun eigen genderidentiteit niet begrijpen. Hierom ben ik destijds door mijn psycholoog geadviseerd niet naar het VU te gaan, maar naar een andere organisatie. Ik hoop voor je zoon dat hij betere ervaringen gaat hebben, maar ik ben er eerlijk gezegd bang voor.
vrijdag 6 augustus 2021 om 22:08
Solo, ik vind dit:
https://www.oneworld.nl/lezen/seks-gend ... -lichamen/
Maar eerlijk gezegd leest het wel een beetje overtrokken. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat je aanklopt met de vraag om een operatie en dat je die dan dus krijgt. Er zijn blijkbaar criteria, net als bij elke medische zorg
https://www.oneworld.nl/lezen/seks-gend ... -lichamen/
Maar eerlijk gezegd leest het wel een beetje overtrokken. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat je aanklopt met de vraag om een operatie en dat je die dan dus krijgt. Er zijn blijkbaar criteria, net als bij elke medische zorg
vrijdag 6 augustus 2021 om 22:18
En het punt dat in het artikel dus gemaakt wordt is dat die criteria schadelijk zijn.Solveig schreef: ↑06-08-2021 22:08Solo, ik vind dit:
https://www.oneworld.nl/lezen/seks-gend ... -lichamen/
Maar eerlijk gezegd leest het wel een beetje overtrokken. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat je aanklopt met de vraag om een operatie en dat je die dan dus krijgt. Er zijn blijkbaar criteria, net als bij elke medische zorg
vrijdag 6 augustus 2021 om 22:23
Dat lees ik er niet per se in. Ik ken zoals gezegd ook mensen met spijt van transitie omdat ze ook invulden wat men wilde horen, maar het bleek helemaal niet de oplossing te zijn. Ik heb er te weinig kennis over maar iemand die afgewezen wordt zal altijd vinden dat de criteria schadelijk zijn of dat nu gaat om een maagverkleining, transitie, cosmetische operatie, IVF of vruchtbaarheidsbehandelingen, behandeling voor ernstige ziekte enz.
Dat wil niet zeggen dat al die criteria altijd goed zijn hoor. Maar een boos artikel vind ik niet meteen reden om dat als waar te zien. En de grens tussen acceptatie van jou als persoon en afwijzing als het gaat om een medische ingreep is dun. Net als de grens tussen vragen van een arts die wel of niet goed vallen dun is.
vrijdag 6 augustus 2021 om 22:32
Punt is dat de meesten die anoniem hun ervaring delen met vugendermistreatment niet afgewezen zijn, dus die vlieger gaat niet op. Het is ook niet alleen het artikel, al veel langer is er kritiek op de transgenderzorg zoals die in Nederland is en hierbij gaat het niet om of de vragen van een arts wel of niet goed vallen, maar om het systeem waarin dergelijke vragen de norm zijn. Ook niet alleen trans personen spreken zich hier tegen uit, maar ook mensen die dichtbij staan zoals ouders.Solveig schreef: ↑06-08-2021 22:23Dat lees ik er niet per se in. Ik ken zoals gezegd ook mensen met spijt van transitie omdat ze ook invulden wat men wilde horen, maar het bleek helemaal niet de oplossing te zijn. Ik heb er te weinig kennis over maar iemand die afgewezen wordt zal altijd vinden dat de criteria schadelijk zijn of dat nu gaat om een maagverkleining, transitie, cosmetische operatie, IVF of vruchtbaarheidsbehandelingen, behandeling voor ernstige ziekte enz.
Dat wil niet zeggen dat al die criteria altijd goed zijn hoor. Maar een boos artikel vind ik niet meteen reden om dat als waar te zien. En de grens tussen acceptatie van jou als persoon en afwijzing als het gaat om een medische ingreep is dun. Net als de grens tussen vragen van een arts die wel of niet goed vallen dun is.
Ik begrijp dat het als buitenstaander misschien overtrokken lijkt en dat het huidige systeem wél goed is, maar ik begrijp niet waarom er niet gewoon naar degenen om wie het daadwerkelijk gaat geluisterd wordt.
vrijdag 6 augustus 2021 om 22:36
vrijdag 6 augustus 2021 om 22:38
Ik zeg toch nergens dat het in transitie gaan maar verboden moet worden door de ouders?.denkruim schreef: ↑06-08-2021 21:31Prima als het het geval zou zijn dat er toch iets anders speelt, dan komt kind daar waarschijnlijk wel achter tijdens de vele gesprekken met psychologen en psychiaters die gevoerd moeten worden tijdens het proces. Ik begrijp nooit helemaal wat het doel is van het inlezen van een ouder op “transition regret”? Je kunt je kind moeilijk gaan verbieden in transitie te gaan en het lijkt me dat je het jezelf zo alleen maar moeilijker maakt. Bovendien is het percentage dat spijt heeft ontzettend klein en is er bij kind nog helemaal geen sprake van een transitie. Belangrijker om kind nu te steunen en een veilige haven te bieden dan jezelf in te lezen in allerlei worst case scenario’s.
En dat je het jezelf moeilijker maakt vind ik persoonlijk niet. Het is jezelf goed voorbereiden en je kennis verrijken. Zodat je het een en ander beter kunt begrijpen en wellicht "rode vlaggen" kunt zien mochten die er zijn/komen.
Jezelf inlezen in worst case scenario's vind ik in dit geval wijzer dan met oogkleppen op z.s.m. naar een transitie willen racen (Waar ik TO overigens niet van beschuldig)
Ik wil haar enkel op het hart drukken zaken goed te onderzoeken. Want natuurlijk wil je de nare gevoelens van je kind het liefst z.s.m. wegnemen, en je kind geven wat deze denkt daarvoor nodig te hebben.
Er kunnen echter veel redenen zijn voor het denken dat je transgender bent, die niet betekenen dat je het ook daadwerkelijk bent.
En in het verhaal van TO komen er dingen naar voren die mij persoonlijk doen denken dat er best eens wat anders zou kunnen spelen.
Ik zeg dit als steun naar TO en haar kind.
Ook zijn er artsen die na twee gesprekjes al testosteron voorschrijven, artsen die compleet overal in meegaan zonder onderzoekend te zijn uit angst om als transfoob te worden weggezet, en mensen die liegen over b.v. het hebben van een depressie (zeggen dat ze die niet hebben terwijl dat wel zo is) zodat ze wel in transitie mogen gaan zonder verder onderzoek naar hun psychische gesteldheid en maar z.s.m. de hormonen in handen te krijgen. Of liegen dat ze wel genderdysforie ervaren terwijl dat niet zo is enz.
Ik wil enkel benadrukken; Neem de tijd en onderzoek.
Als je in dit geval de verkeerde oorzaak aanpakt, heb je er een groot probleem bij.
En je daar goed over inlezen lijkt mij wijs.
Op die manier voor je kind zorgen is uiteindelijk ook een veilige haven bieden.
litalily wijzigde dit bericht op 06-08-2021 22:49
2.54% gewijzigd
vrijdag 6 augustus 2021 om 22:50
Maar veel keus heb je toch niet? Ik dacht dat alleen de VU en Groningen een genderpoli hebben?denkruim schreef: ↑06-08-2021 21:49Ik heb verhalen gehoord dat ze autisten niet serieus nemen, dat ze zeggen dat gender hun special interest is, dat ze expres deadnamen en misgenderen om een reactie uit te lokken en dat ze autisten kinderlijk behandelen, alsof ze hun eigen genderidentiteit niet begrijpen. Hierom ben ik destijds door mijn psycholoog geadviseerd niet naar het VU te gaan, maar naar een andere organisatie. Ik hoop voor je zoon dat hij betere ervaringen gaat hebben, maar ik ben er eerlijk gezegd bang voor.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 6 augustus 2021 om 22:58
Wat mijn zoon wel zei is dat hij via internet leest dat veel transmensen helemaal niet per se volledig willen veranderen in het andere geslacht, maar dat dat wel een eis is om voor behandeling in aanmerking te komen.Solveig schreef: ↑06-08-2021 22:08Solo, ik vind dit:
https://www.oneworld.nl/lezen/seks-gend ... -lichamen/
Maar eerlijk gezegd leest het wel een beetje overtrokken. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat je aanklopt met de vraag om een operatie en dat je die dan dus krijgt. Er zijn blijkbaar criteria, net als bij elke medische zorg
Maar ik heb het idee dat daar wel verschuiving in gaande is.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 6 augustus 2021 om 23:01
Nu heb ik zelf een maagverkleining gehad en ook daar vind ik de criteria niet allemaal even zinnig.Solveig schreef: ↑06-08-2021 22:23Dat lees ik er niet per se in. Ik ken zoals gezegd ook mensen met spijt van transitie omdat ze ook invulden wat men wilde horen, maar het bleek helemaal niet de oplossing te zijn. Ik heb er te weinig kennis over maar iemand die afgewezen wordt zal altijd vinden dat de criteria schadelijk zijn of dat nu gaat om een maagverkleining, transitie, cosmetische operatie, IVF of vruchtbaarheidsbehandelingen, behandeling voor ernstige ziekte enz.
Dat wil niet zeggen dat al die criteria altijd goed zijn hoor. Maar een boos artikel vind ik niet meteen reden om dat als waar te zien. En de grens tussen acceptatie van jou als persoon en afwijzing als het gaat om een medische ingreep is dun. Net als de grens tussen vragen van een arts die wel of niet goed vallen dun is.
Dus niet alleen mensen die afgewezen zijn voor zo'n traject hebben er kritiek op.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 6 augustus 2021 om 23:07
Mensen mogen er meer voor uitkomen, maar ik denk ook dat de man-vrouw-verschillen een veel grotere rol spelen in de maatschappij dan zo'n 30 of 40 jaar geleden.Solveig schreef: ↑06-08-2021 21:45Nou er zit ergens wel wat in. Mensen mogen er meer voor uitkomen maar ik vermoed ook dat veel mensen die met zichzelf in de knoop zitten hier op uit komen. Dit is ‘aan te pakken’ . Ik vraag me wel af hoe dat precies in elkaar zit want de mate waarin mensen massaal in het verkeerde lijf zijn geboren neemt wel wat toe lijkt me. Dat komt deels door openheid en meer mogelijkheden maar ik vermoed dat er ook wel wat meer zaken meespelen. Maatschappelijke problemen, hoe we met gender omgaan en welke verwachtingen er bij een gender horen en dan kan het gevoel ‘ik ben anders’ denk ik wel sneller vertaald worden naar ‘ik zit in het verkeerde lijf’.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 6 augustus 2021 om 23:13
Ik denk dat ik in theorie begrijp wat je bedoelt, maar zie niet voor me hoe dat goed kan uitpakken in de praktijk. Als er ook al verwacht wordt dat je niet stabiel genoeg bent voor transitie krijg je echt geen groen licht. Ik denk dat je te makkelijk over het hele proces denkt, naar een transitie racen gaat moeilijk met wachttijden langer dan 2 jaar. Bovendien: de meeste personen die het traject ingaan doen dat niet omdat ze van de een op de andere dag denken transgender te zijn. Prima om als ouder onderzoekend te zijn, maar daarin bestaat ook het gevaar dat je als ouder denkt beter te weten hoe kind zich voelt/wat kind wil. Zoek samen naar andere dingen die wellicht bij kind spelen, niet vanuit het idee dat sommigen spijt krijgen van hun transitie, maar omdat je kind wil begrijpen en helpen.LitaLily schreef: ↑06-08-2021 22:38Ik zeg toch nergens dat het in transitie gaan maar verboden moet worden door de ouders?.
En dat je het jezelf moeilijker maakt vind ik persoonlijk niet. Het is jezelf goed voorbereiden en je kennis verrijken. Zodat je het een en ander beter kunt begrijpen en wellicht "rode vlaggen" kunt zien mochten die er zijn/komen.
Jezelf inlezen in worst case scenario's vind ik in dit geval wijzer dan met oogkleppen op z.s.m. naar een transitie willen racen (Waar ik TO overigens niet van beschuldig)
Ik wil haar enkel op het hart drukken zaken goed te onderzoeken. Want natuurlijk wil je de nare gevoelens van je kind het liefst z.s.m. wegnemen, en je kind geven wat deze denkt daarvoor nodig te hebben.
Er kunnen echter veel redenen zijn voor het denken dat je transgender bent, die niet betekenen dat je het ook daadwerkelijk bent.
En in het verhaal van TO komen er dingen naar voren die mij persoonlijk doen denken dat er best eens wat anders zou kunnen spelen.
Ik zeg dit als steun naar TO en haar kind.
Ook zijn er artsen die na twee gesprekjes al testosteron voorschrijven, artsen die compleet overal in meegaan zonder onderzoekend te zijn uit angst om als transfoob te worden weggezet, en mensen die liegen over b.v. het hebben van een depressie (zeggen dat ze die niet hebben terwijl dat wel zo is) zodat ze wel in transitie mogen gaan zonder verder onderzoek naar hun psychische gesteldheid en maar z.s.m. de hormonen in handen te krijgen. Of liegen dat ze wel genderdysforie ervaren terwijl dat niet zo is enz.
Ik wil enkel benadrukken; Neem de tijd en onderzoek.
Als je in dit geval de verkeerde oorzaak aanpakt, heb je er een groot probleem bij.
En je daar goed over inlezen lijkt mij wijs.
Op die manier voor je kind zorgen is uiteindelijk ook een veilige haven bieden.
vrijdag 6 augustus 2021 om 23:19
Er zijn meerdere opties voor het diagnostiseringsproces, op de website van transvisie staat volgens mij een lijst! Zo heeft t Radboud tegenwoordig ook een geslacht en gender expertise centrum.
vrijdag 6 augustus 2021 om 23:59
Oh maar met dat laatste ben ik het ook absoluut eens!. Wat ik zei was ook niet bedoelde om enkel vanuit het idee "sommigen krijgen spijt" te kijken.denkruim schreef: ↑06-08-2021 23:13Ik denk dat ik in theorie begrijp wat je bedoelt, maar zie niet voor me hoe dat goed kan uitpakken in de praktijk. Als er ook al verwacht wordt dat je niet stabiel genoeg bent voor transitie krijg je echt geen groen licht. Ik denk dat je te makkelijk over het hele proces denkt, naar een transitie racen gaat moeilijk met wachttijden langer dan 2 jaar. Bovendien: de meeste personen die het traject ingaan doen dat niet omdat ze van de een op de andere dag denken transgender te zijn. Prima om als ouder onderzoekend te zijn, maar daarin bestaat ook het gevaar dat je als ouder denkt beter te weten hoe kind zich voelt/wat kind wil. Zoek samen naar andere dingen die wellicht bij kind spelen, niet vanuit het idee dat sommigen spijt krijgen van hun transitie, maar omdat je kind wil begrijpen en helpen.
Ik bedoel het ook om het kind te willen helpen en begrijpen.
Maar waar het kind mee geholpen is, is (buiten steun en begrip en liefde en acceptatie) op dit moment denk ik dus om het te onderzoeken.
En geen groen licht krijgen omdat je niet stabiel genoeg bent voor een transitie vind ik eigenlijk geen slechte voorwaarde.
Als dat gebrek aan stabiliteit voortkomt uit genderdysforie en angsten en depressies die daardoor veroorzaakt worden vind ik het een ander verhaal.
Of ik er te makkelijk over denk weet ik niet,
Een wachttijd van twee jaar is inderdaad heel lang. Maar met z.s.m. naar een transitie willen racen bedoelde ik meer die instelling an sich. Dat je alleen dat doel voor ogen hebt en wilt bereiken, zonder dingen te overwegen. Dat je voorbijgaat aan eventuele andere achterliggende problemen. Of gaat liegen om hormonen in handen te krijgen zoals ik eerder aanhaalde. Dat je enkel dat voor ogen hebt. Voor zo'n ingrijpende gebeurtenis en verandering als een transitie lijkt me voorbereiding en onderzoek en evaluatie, therapie en begeleiding zeer nodig. En dat kost tijd. En in mijn ogen zijn die dingen nodig om aan een transitie vooraf te gaan. Zeker op zulke jonge leeftijd. En al helemaal gezien er nog andere dingen spelen bij het kind van TO.
Het gevaar van het als ouder beter te denken weten dan het kind zelf vind ik een lastige. Want ookal zal het gevoel van het kind heus kloppen en oprecht zijn, de reden erachter kan een andere oorzaak hebben dan wat door het kind wordt aangenomen.
En dat is dan inderdaad iets om samen te onderzoeken en het kind in te begeleiden.
Ik wil enkel zeggen, neem de tijd en onderzoek.
